Patrick, de man die lid is van vzw Ti Solèy Leve in België, is hier en er zijn dus een heleboel activiteiten gepland zodat hij die kan filmen voor de video die hij zal maken over de werking van Ti Solèy Leve. Echt al een drukke week geweest. En ik heb nu nog even tijd om een verslag te schrijven van de voorbije week.
Woensdag 18 april: De eerste dag van het filmen. Vroeg opgestaan, om 6u30. Om bij een gezin thuis te gaan filmen. Hoe ziet een ochtend eruit bij een gezin? Het aankleden, het wassen, het klaarmaken om naar school te gaan. Terwijl wij bij het huis staan te wachten, passeert er een vrouw. Jeannine zei dat ze er even mee gaat praten, want de vrouw is gekend om wat zot, gek te zijn en door het dorp te dwalen. Jeannine zei dat ze medicatie zal geven zodat de vrouw zich wat beter zou voelen. De vrouw vertrekt en een paar meter verder stopt ze en trekt ze haar kleren uit en staat ze naakt te dansen. Jeannine wordt kwaad en uiteindelijk komt er een man naar haar toe en doet terug haar kleren aan en neemt haar mee. Later in de voormiddag gaan we naar de markt in Opech zodat Patrick dit ook kan filmen. De vrouwen die mee rijden met de auto op weg naar de markt die er eten komen kopen voor hun kinderen. Op de markt zien we dezelfde gekke vrouw terug die ons schoenen probeert te verkopen. Maar Jeannine zegt dat ze kwaad is om wat ze heeft gedaan en dat ze misschien op zondag op plaatselijke markt iets zal komen kopen als ze zich voor de rest van de week zal gedragen. In de namiddag doen we enkele huisbezoeken, o.a. bij Madame Arlette, een vrouw die hier werkt in de keuken. Doordat ze hier in Ti Solèy Leve werkt en dus een loon krijgt en kan sparen, is ze bezig aan het verbouwen. Een beter huis voor haar en haar kinderen. Op straat zien we terug die vrouw die ons mee volgt naar het huis van Madame Arlette. Op een gegeven moment trekt ze terug haar rok naar omhoog en begint ze te lachen en te dansen. Jeannine ziet dit en wordt nu echt kwaad en stuurt haar weg. We gaan ook op bezoek bij het gezin met de pasgeboren baby waar ik eerder al over sprak. Het is echt een mooie baby. Jeannine doet enkele tests en hij slaagt met succes. Jeannine zegt dat ze volgende dag naar de dispensaire moeten gaan met de baby, om te zien of alles goed gaat met hem. De baby noemt John Lee. We zijn ook nog op bezoek geweest bij een oma die zorgt voor haar kleindochter die zwaar gehandicapt is. De moeder van het kind is gestorven dus woont het meisje nu bij haar oma. Het meisje krijgt eten en wordt goed verzorgd. In diezelfde buurt woont er ook een meisje met het syndroom van down. Ze kwam ons goeiendag zeggen. Ze was heel beleefd en heel vriendelijk. Ze zei dat ze nog eens op bezoek ging komen bij ons deze week. 's Avonds lang aan tafel blijven zitten met leuke tafelgesprekken met de kinderen. Echt heel leuk en gezellig!
Donderdag 19 april: Op donderdag zijn we in de voormiddag naar de kleuterschool geweest om een lesje rond de autobus mee te volgen. De kleuters zongen een liedje over de autobus en na een paar keer zingen kon ik ook al wat mee zingen. Echt leuk! Daarna gingen we op bezoek bij Madame Veronique. Bij haar wonen er drie meisjes, zussen, wezen. De meisjes lagen naakt aan de kerk te bedelen en Veronique heeft ze bij haar thuis genomen. Daar worden ze verzorgd en krijgen ze er eten. Twee meisjes hebben epilepsie en zijn beide al tijdens een aanval gevallen in het vuur. Hierdoor hebben ze alle twee littekens op hun armen en handen. Toen dit gebeurde was er een stagiaire hier aanwezig die telkens de brandwonden heeft verzorgd. Veronique heeft telkens goed meegekeken waardoor zij nu ook brandwonden kan verzorgen. Dus als er nu iemand zich verbrand, worden ze gebracht naar Veronique die hen dan kan verzorgen. Daarna gingen we naar de dispensaire samen met de zwangere Marie - Louise op doktersbezoek. Er was ook een delegatie verpleegsters aanwezig vanuit Port - au - Prince om de mensen te laten testen of ze al dan niet aids hebben. Meer volk dan anders dus aanwezig. Er waren verschillende hoekjes gemaakt met afgespannen doeken om de privacy van de mensen te respecteren. In het terugkeren naar huis kwamen we een vrouw tegen die vertelde dat ze twee zieke kinderen thuis had. We gingen met haar mee naar haar huis. Op een rieten mat op de grond lagen de twee zieke kinderen. Jeannine onderzocht de kinderen, beide koorts en buikpijn. Jeannine vermoedt dat ze gestekt zijn door de malaria - mug. We praten nog wat met de vrouw. Ze is moeder van tien kinderen en de papa is aan het werk op de akker. De moeder komt mee naar het domein en krijgt van Jeannine de nodige medicatie. In de namiddag ga ik nog eens samen met Charline op bezoek bij de pasgeborene baby. Ik vroeg of alles goed was geweest in de dispensaire en ze hadden een oogzalf mee gekregen voor de baby. Maar anders was alles in orde met de baby. Charline was direct helemaal zot van de baby en nam hem op haar schoot en gaf hem dan ook even aan mij. Echt genieten! :) Na het avondeten kreeg ik van Jeannine een T - shirt van Ti Solèy Leve om die de volgende ochtend te kunnen aandoen tijdens de vergadering met de coachen en de leerkrachten.
Vrijdag 20 april: Vanmorgen was het hier vergadering met de coachen en leerkrachten van de kleuterschool ter voorbereiding van de ateliers die volgende week dinsdag gepland staan. We hebben het liedjes nog eens gezongen zodat Patrick dit kon filmen. Er werd ook stilgestaan bij het thema serie, hoe leg je dit uit aan de kinderen, wat kan je doen met materiaal om een serie aan te brengen aan de kleuters? Elk atelier werd samen besproken en gekeken hoe we dit kunnen aanbrengen aan de kleuters. Er werden ook enkele praktische afspraken gemaakt zodat alles goed zal verlopen volgende week dinsdag. Het was echt een leuke voormiddag! Daarnet kwam er een vrouw aankloppen aan de poort met een vogel. Echt een mooie vogel, reigerachtig. Ze had hem gevangen en wou hem graag aan Jeannine verkopen om zo geld te hebben om haar kinderen eten te kunnen geven. Jeannine heeft hem gekocht en wat meer geld gegeven aan de vrouw zodat ze weer even verder kan.
Weer een heleboel zaken die me inspireren en laten nadenken over het leven. Hopelijk heeft dit op de één of andere manier ook hetzelfde effect bij jullie...
Gisteren, op zondag, ben ik samen met de kinderen, Carmelle en Boss (creools voor klusjesman) Venel naar de rivier geweest om de auto te wassen. Echt een leuke zondagnamiddag - activiteit!
Er waren al andere mensen bij de rivier die hun kleren waren aan het wassen, hun moto's kwamen wassen. Een gezellige sfeer! De kinderen gooiden met stenen in de rivier of hielpen Boss Venel om auto te wassen. Er kwamen ook andere kinderen zich wassen in de rivier.
Ik heb foto's getrokken, maar plaats die later op facebook!
Vanaf morgen is Patrick hier voor een weekje. Hij is lid van de vzw Ti Solèy Leve in België en komt de werking van Ti Solèy Leve filmen. Hij zal dan die video tonen in België op een Haïti-avond.
Eén van de activiteiten die hij zal filmen is de samenwerking met de kleuterschool, de "kindergarten". Ik heb samen met Jeannine enkele activiteiten in elkaar gestoken om die samen met de leerkrachten van de kleuterschool te geven aan de kleuters. Samen met Jeannine hebben we al het nodige materiaal klaargezet die nodig zijn voor de verschillende ateliers. Het thema van de ateliers is "series". Bv. rood vierkant, gele driehoek, blauwe cirkel, rood vierkant, gele driehoek, blauwe cirkel, rood vierkant... Enkele voorbeelden van ateliers die we zullen doen met de kleuters: - Zo is er een atelier met poppenkastpoppetjes die op de autobus zitten, telkens stapt er iemand op en stapt iemand af, steeds dezelfde volgorde van popjes. - Of een atelier met popjes rond tandenpoetsen en dan krijgen de kleuters elk een kleine tube tandpasta mee naar huis. - Er is ook een atelier waar ze met een hengel houten visjes vangen uit een aquarium in een bepaalde volgorde. - ...
Er was ook al een vergadering met de leerkrachten van de kleuterschool om het thema van de ateliers aan te kaarten en hier wat over te praten en te plannen wanneer we dit zullen doen zodat Patrick het kan filmen. Jeannine heeft een liedje gemaakt die we dan samen met de kleuters zullen zingen als ze komen voor te werken rond de ateliers. Tijdens die vergadering heeft Jeannine ons dit liedje aangeleerd en hebben we ook met instrumenten leren begeleiden. Echt leuk! Hier is de tekst van het liedje. In het creools natuurlijk. Het is op de melodie van 1,2,3,4 hoedje van papier. "1, 2, 3, 4, Avance, Vinn Travay 1, 2, 3, 4, Pa rête lakay Tout timounyo vinn ranje, pi devan n'ap konn regle; 5,6,7,8 N'ap aprann byen vite."
Ik verlang al echt om dit liedje te zingen met kleuters en samen met kleuters te werken met de verschillende ateliers. Ik zal ook een oogtest doen in de school om zo te kunnen achterhalen of de kinderen linkshandig of rechtshandig zijn. Ze krijgen een stuk speelgoed waar ze met één oog moeten doorkijken en dan zien ze mooie figuren. Is het kind linkshandig, dan kijkt het spontaan met het linkeroog, rechtshandig met het rechteroog. Ik ben al benieuwd hoe dit zal verlopen.
Er zullen ook werkblaadjes zijn voor de kleuters rond series. Die heb ik geselecteerd uit enkele werkboeken voor kleuters die Jeannine hier heeft liggen. We hebben ze laten kopiëren. En nu ben ik alle figuren aan het inkleuren zodat het leuker is voor de kleuters om ermee te werken. Werk genoeg dus!
Voorbije week is er een jonge vrouw gestorven. Ze was zwanger en is gestorven aan zwangerschapsvergiftiging. De avond voor de begrafenis was er veel muziek in het dorp. Het is hier de gewoonte om mensen te ontvangen bij je thuis als iemand van de familie sterft. Er worden dan tafels en stoelen verzameld uit scholen en van bij andere mensen thuis. Er wordt gedronken, gegeten. Op de dag van de begrafenis ben ik samen met Carmelle, Jetro en Charline naar het dorp geweest. Er was echt heel veel volk in de kerk. En er bleven maar mensen toe komen. Samen met Carmelle en Charline ben ik bezoek geweest bij de ouders van de vrouw. Het is hier niet de gewoonte om als ouder naar de kerk te gaan als je kind wordt begraven. De moeder van de gestorven vrouw zat samen met de tantes, zussen, buurvrouwen in de tuin. Carmelle kent de vrouw dus ging ze even goeiendag zeggen. In het terugkeren van huis passeerden we langs de kerk. Ik hoorde mensen wenen en schreeuwen. Jeannine zegt dat mensen die de overledene goed kennen of familie van zijn, echt schreeuwen en zelfs in een soort van crisis geraken. Dan verliezen ze het bewustzijn omdat ze zich zo over laten aan hun emoties.
Een andere zwangere vrouw in het dorp was zwanger van haar derde kindje. Ze is even oud als mij, 23 jaar. Zo zie je maar hoe werelden toch echt kunnen verschillen en anders zijn. De vrouw had sinds vrijdag hevige pijn. De man werkt hier op het domein en belde Jeannine om hulp te vragen. Samen met Jeannine en Carmelle verzamelden we het nodige materiaal voor een thuisbevalling: een plastic zeil voor op de grond te leggen, ontsmettingsmiddel, compresjes, een ontsmet stuk touw om dan de navelstreng mee dicht te knopen, pampers voor de baby, kleren voor de baby, kleren voor de moeder voor na de bevalling. Als het thuisbevalling zou worden, mocht ik van Jeannine erbij zijn. Met twee dozen vol gingen we naar het huis van de zwangere vrouw. De vrouw lag op bad en schreeuwde van de pijn. Ondertussen was de vroedman er ook bij en hij zei dat het kindje zich aan het draaien is en dat de vrouw daarom zoveel pijn heeft. De volgende dag belde de man om te zeggen dat het water van de vrouw gebroken was maar dat ze nog steeds geen ontsluiting had. Jeannine liet de man en de vroedman naar hier komen om de situatie te bekijken. Ze beslisten dat de vrouw naar het ziekenhuis moest, want dat een gewone bevalling niet mogelijk ging zijn. We maakten ons klaar voor vertrek en reden naar het ziekenhuis in Ouanaminthe. Ongeveer een klein uurtje rijden. Onderweg was de baan echt hobbelig en bij elke schok schreeuwde de vrouw van de pijn. Er liepen koeien en paarden op de weg die ons soms de weg versperden. "Wat is dit toch allemaal?!", dacht ik bij mezelf. We rijden eens met een zwangere vrouw naar het ziekenhuis! Echt wel interessant om dit te mogen mee maken! Aangekomen in het ziekenhuis, bleek geen dokter aanwezig te zijn en zelfs geen operatiezaal. Ze zeiden ons dat we moesten verder rijden naar het ziekenhuis naar Fort Liberté, nog een uurtje rijden. Maar Jeannine zei, neen, want daar hebben ze ook niks, en zullen ze ons naar een andere kliniek doorsturen. Omdat Jeannine een blanke is met geld, is de vrouw toch kunnen blijven in het ziekenhuis van Ouanaminthe. Een jonge dokter zei dat hij de bevalling wel zou doen. Hij onderzocht de vrouw. De vrouw kreeg de nodige medicijnen om de bevalling goed te lopen verlopen. Jeannine en ik reden terug naar Akil Samdi. En toen we goed en wel gearriveerd waren, kregen we telefoon van de man dat de vrouw bevallen was van een jongen. Een goed einde dus! 's Avonds dacht ik de hele tijd aan het feit dat die vrouw even oud is als mij, een heel ander leven, al drie kinderen, proberen te overleven met weinig. Ik werd er toch wel even stil van!
Deze week was het hier ook paasvakantie. Dus geen school.
Op maandag - en dinsdagvoormiddag zijn er hier vier kindjes komen spelen. Het halfzusje van Charline, een dochtertje van één van de medewerksters hier en de twee kinderen van de buren. We hebben gespeeld met de poppen, de blokken en ook gewerkt met de puzzels. De kinderen hebben zich goed geamuseerd en ik mij ook. Ik vond dit echt leuk om samen met te spelen. Ze spreken ook enkel creools, dus zeker een goeie oefening om mijn creools verder te oefenen en te leren. We hebben ook door de tuin gewandeld. De kindjes wilden me allemaal een handje geven. Het jongste meisje kon geen handje meer geven dus nam ze een stukje van mijn rok vast. Ik heb er echt van genoten om samen met hen te spelen!
Woensdag ben ik samen met Jeannine en Jetro naar die grote markt geweest in Opech. Ik was er al eens geweest, dus ik wist wel al wat ik kon verwachten. Maar die dag was er nog extra veel volk die inkopen deden voor Pasen. Het was echt warm en veel volk. In de namiddag ben ik samen met Jeannine gaan kijken naar de jongens van het dorp die aan het vliegeren waren. Dit is nu echt de periode om te vliegeren. Er is 's middags veel wind. Ideaal dus. Sommige jongens hadden hun touw extra lang gemaakt zodat hun vlieger heel hoog in de lucht ging. Echt leuk om zien!
Zowel op donderdag en vrijdag heb ik Jeannine geholpen om de voorraad aan medicijnen die ze hier heeft liggen, te sorteren en eens te bekijken welke al dan niet al vervallen waren en die dus weg moesten. Er werden ook dozen met medicijnen klaargemaakt om dan te geven aan de scholen hier in het dorp en aan enkele klinieken. Daarna heb ik ook eens gekeken om al wat materiaal klaar te leggen voor volgende week. Want volgende week zullen we echt beginnen voorbereiden voor de activiteiten met de kleuters die we zullen voorzien als Patrick komt filmen. Ik kijk er al naar uit!! Volgende week zal het dus een drukke week worden en zal ik dus niet zoveel kunnen bloggen. Het zal vast pas weer in het weekend zijn dat ik iets zal plaatsen op mijn blog.
Ik trok ook enkele foto's deze week dus zal die dan terug op mijn facebook zetten. :) Ik wens jullie alvast een zalig Pasen!
Al bij het naderen van de stad werd mijn aandacht getrokken door de vele tenten die er zijn op de bergen. Maar niet alleen buiten de stad maar ook binnen de stad zijn er nog veel tentenkampen. Ik was echt geschrokken. Op binnenplaatsen, op pleinen, op flanken van bergen,... Overal tentenkampen. Het is al twee jaar geleden en nog zoveel mensen die wonen in een tent. Maar Jeannine zegt dat de mensen er elektriciteit en toiletten hebben, water krijgen, hun eigen commerce doen en zelfs in sommige tentenkampen ook een schooltje hebben gebouwd. Dus ze hebben het er goed. Waarom zouden ze er dan weg gaan? Jeannine vertelde ook dat er ook veel mensen van buiten Port-au-Prince zijn komen wonen in de tentenkampen, in de hoop om dan later een lapje grond te kunnen krijgen. Ook bij het verwoeste paleis zijn er op de omringende pleinen tentenkampen. Het heeft elke avond/nacht geregend met onweer. De eerste nacht sliep ik niet goed. Het hield me wakker. Ik moest steeds denken aan de mensen die nu in een tent lagen en problemen hadden met het water dat binnen liep. Maar Jeannine zei daarop dat de mensen het na twee jaar ondertussen al gewoon zijn om in een tent te wonen. Ze hebben ook de keuze om ergens anders te gaan wonen, dit te regelen via vrienden of familie. Er zijn ondertussen wel al enkele tentenkampen verwijderd, op openbare pleinen enzo. Ze zijn volop bezig om ook de andere tentenkampen weg te doen, maar dit is natuurlijk niet zo simpel.
Op de straten is er voortdurend veel verkeer, veel moto's en veel volk. Er zijn veel mensen die tussen de auto's lopen en er bv. water, frisdrank, riemen, batterijen, proberen te verkopen. Ze blijven dan staan aan het raam van je auto. Negeren is dan de boodschap, uiteindelijk gaan ze dan wel weg. Maar ook op het voetpad zijn er veel kraampjes waar mensen hun koopwaar (fruit, snoepjes, schoenen...) proberen te verkopen. Echt een heuse drukte in de stad. Er rijden ook veel taptap's rond. Dit zijn de taxi's. Ze zitten overvol en zijn beschilderd met teksten en tekeningen.
We gingen ook naar Pention-ville, een gemeente in Port-au-Prince. Op de flanken van de bergen zijn er veel huizen dicht bij elkaar gebouwd. Echt onveilig! We reden er tot op de bergen waar we een prachtig uitzicht hadden op de stad. Echt adembenemend! In Pention-ville bezochten we ook Mon - Rêve. Het huis van de scheutisten (priesters die op missie gaan in ontwikkelingslanden). Jeannine heeft er ook een tijdje gewoond. Maar door de aardbeving is het volledig verwoest en in elkaar gevallen. Echt wel raar om te weten waar vroeger een kamer of keuken stond nu enkel een ingevallen gebouw staat en steenbrokken liggen. Ik werd er echt stil van!
Op de voorlaatste dag, donderdag, gingen we samen met Père Andrew naar de wijk waar hij werkt. Père Andrew woont en werkt in Port-au-Prince. Bij hem logeerden we. Hij is een katholieke kerk en een klein hospitaal aan het bouwen. Echt inspirerend om te zien wat hij doet om de mensen in die wijk te helpen! In de kerk geeft hij al kerkdiensten waar er meestal al zo'n 600 mensen naar toe komen. Er is ook een project begonnen om plastic flessen te verzamelen en ze mooi te pletten tot een vierkant, goed voor het milieu. De mensen van het dorp krijgen dan geld voor de ingezamelde flessen.
Dit weekend is recuperen van deze week. Want weer veel nieuwe indrukken binnen gekregen. Mijn foto's wat bekeken en bewerkt. Ik plaats ze straks nog op facebook. Maar eigenlijk kan je pas echt de stad leren kennen en zien als je het met je eigen ogen ziet!
Mijn derde week hier in Haïti is al bijna voorbij. Wat gaat de tijd toch snel!
Deze week heb ik me zowel woensdag - en donderdagvoormiddag voorbereid op de modelles die op vrijdagochtend werd gegeven aan de kleuters van het tweede jaar. Dit gebeurt wel vaker dat er hier een les wordt gegeven. Zo wordt er getoond aan de leerkrachten van de kleuters hoe je een bepaalde les kunt opbouwen en werken naar het werkblaadje toe. Het is belangrijk dat het doel van de les wordt behaald en dat de kleuters ook begrijpen wat de bedoeling is van de les. Deze les ging over series maken. Een bepaalde volgorde volgen. Het werkblaadje was een volgorde volgen van vormen en kleuren, blauwe driehoek - rode cirkel - geel vierkant - blauwe driehoek - rode cirkel - geel vierkant - ... Veel van de leerlingen wilden eerst alle vierkanten kleuren, dan de driehoeken, dan de cirkels. Maar dit is niet bedoeling, ze moeten de serie volgen, in de juiste volgorde kleuren. Ik had vooraf voor elke leerling een geel vierkant, blauwe driehoek en rode cirkel uitgeknipt. En ook voor elke kleuter een pakketje gemaakt van kleurpotloden (rood, geel en blauw) dat ze nodig hadden om het werkblaadje in te vullen. Dit pakketje van kleurpotloden mochten ze dan ook meenemen naar school om het daar verder te kunnen gebruiken. Ik heb ook al verder gekeken in andere oefenboeken voor andere oefeningen rond series maken, volgen. Ik zal dan in de toekomst verder werken met de kleuters aan deze oefeningen die ik heb gevonden. Tijdens de modelles heb ik ook extra gekeken naar de kleuters die nog hulp nodig hadden. Want binnenkort komt er iemand van België om de werking van Ti Solèy Leve wat in kaart te brengen via video, film. Hij zal de activiteiten die hier gebeuren filmen, dus ook het bezoek van vrijwilligers (ik dus) en wat zij doen tijdens hun verblijf hier. Ik zal twee kleuters uit kiezen om daar dan extra begeleiding en hulp aan te bieden. Nog wat meer spelen met puzzels, nog eens oefenen op die series maken... De komende weken zal dit wel goed voorbereid worden, zodat dit in orde komt voor de video!
Donderdag in de namiddag, na mijn siësta, heb ik samen met Charline en Carmelle een wandeling gemaakt in het dorp. Want er waren nog delen van het dorp dat ik nog niet had gezien. We gingen eerst op bezoek bij een medewerker van Ti Solèy Leve die ziek was. Op ziektebezoek dus. Hij nodigde ons uit in zijn tuin. Zijn dochters kenden ik ook want die zitten in de kleuterschool waar ik al op bezoek ben geweest en ze waren hier ook beide geweest om te werken rond de puzzels. Echt lieve meisjes! Daarna wandelde we verder door het dorp. Veel verschillende soorten huizen. Er zijn stenen huizen, maar ook huizen die ze maken met hout en leem. Bij één van de huizen zat er een groep mannen die waren aan het kaartspelen. Er zaten twee mannen bij die een soort van houten constructie in de vorm van een driehoek rond hun nek hadden. Ik vraag aan Carmelle wat dit was. De verliezer krijgt dit rond zijn nek. Het is dezelfde houten constructie die een geit rond zijn nek krijgt om te voorkomen dat hij andere akkers binnenloopt. We kwamen in het terugkeren naar het domein de directeur tegen van een lagere school. Hij nam ons mee naar zijn school. Hij toonde me de klaslokalen. Hij gaf me ook enkele handboeken die ze gebruiken in die school. Ik kreeg van hem een handboek creools van het eerste leerjaar dat ik mocht houden om creools te leren. Gisteren (zaterdag) keek ik er al eens in en las ik samen met Charline de zinnetjes. :)
Vandaag is het zondag en dus op het gemak. Straks leg ik mij met mijn boek in de zon. Ik maak vandaag ook nog mijn valies, want morgen vertrek ik samen met Jeannine voor vijf dagen, tot vrijdag, naar Port - au - Prince. Ik zal dus enkele dagen niet op het internet kunnen. Maar als ik terug ben, zorg ik voor een uitgebreid verslag met foto's. Ik ben al benieuwd naar de stad!
Ik ben even niet op het internet geweest en daarna een verslag van zaterdag, zondag, maandag en vandaag, dinsdag.
Zaterdag 17 maart: Vandaag was Nelson jarig. Dus taart eten! Zowel 's ochtends als 's avonds! Lekker! Hij kreeg een ipod en ik heb hem een beetje uitgelegd hoe je dat precies gebruikt. De rest was hier ook nieuwsgierig, hoe uit zoiets kleins muziek kan komen. In de namiddag heb ik samen met Charline wat speelgoed gekuist die ik de komende weken zal kunnen gebruiken als ik verder zal werken met de kleuters. Lekker in de zon gezeten. :) Tegen het avondeten kwam Père Andrew op bezoek. Dit is een Filipijnse priester met wie Jeannine in het verleden vaak heeft mee samengewerkt. En hij heeft enkele projecten in Port - au - Prince waarvan hij de oprichter is. Echt een leuke man!
Zondag 18 maart: In de voormiddag ging ik naar de kerk van de Baptisten. Het was groot feest, dus kwamen er verschillende koren zingen in de kerk. Ik kreeg direct een plaats toegewezen in de kerk om te gaan zitten. Echt leuk om zien, zelfs kleine kindjes die liedjes zongen. In de namiddag ging ik samen met Charline en een vriendinnetje die hier altijd komt spelen op wandel. Net buiten het dorp is er een plaats waar er twee rotsen van marmer bij elkaar liggen. Bij deze rotsen is er een legende aan verbonden waarvoor Akil Samdi gekend is. De legende vertelt het verhaal van twee wasvrouwen die bezig waren met de was aan de rivier. Plots ontstond er ruzie tussen de twee vrouwen. Maar hier ging de godin van het water niet mee akkoord. Daarom veranderde ze de vrouwen in rotsen. De ene vrouw, die wat vriendelijker was tijdens de ruzie, kreeg nog een boom om schaduw te krijgen.
Maandag 19 maart: Vroeg opgestaan, om 6u30. Want om 7u30 vertrok ik samen met Père Andrew en Charline naar Cap Haitien om daar het citadel te bezoeken. Dit is een fort op de top van een berg, gelegen in Cap Haitien, gebouwd voor Henri Christophe. Ik heb de berg niet te voet beklommen want zou te lastig geweest zijn voor mij met mijn astma. Er waren ook paarden voorzien voor de mensen die de berg niet te voet beklimmen, dus kropen we elk op een paard. Ook weer eens een beleving. Het fort is echt groot, indrukwekkend. Overal kanonnen om zich te verdedigen tegen aanvallers, maar er is nooit een oorlog geweest. Dus had het fort eigenlijk geen functie. In de namiddag pikten we Carmelle op en reden we samen naar een centrum in Cap Haitien. Een centrum opgericht door broeders en priesters voor kinderen en jongeren met een beperking, voor bejaarden en waar ook speciaal onderwijs wordt voorzien aan diegene die dat nodig hebben. Het was voor mij wel leuk en interessant om te zien hoe hier de hulpverlening is. Het was ook wel triest om kleine kindjes te zien liggen in een bed, die verlamd zijn of blind zijn. Ik was er toch even niet goed van. Maar ik was ook wel blij te zien dat er toch al zo'n centrum bestaat waar kinderen, jongeren met een beperking hier terecht kunnen en de nodige verzorging krijgen. Er liepen ook veel Amerikaanse jongens rond die er voor enkele maanden verbleven om extra hulp te bieden.
Dinsdag 20 maart, vandaag: Vanmorgen kwam het laatste groepje van kleuters langs om te werken met de puzzels. Nog voor de middag kwamen ook UN (blauwhelmen, politie) op bezoek voor dat dossier te komen bespreken van dat meisje waar ik al over vertelde (op 12 maart). Ze maakten duidelijke plannen hoe het nu verder moet. Er werd contact genomen met de politie van het dorp waar de man en het meisje verblijven. En we worden verder op de hoogte gebracht. Ik hoop echt dat dit zo snel mogelijk opgelost geraakt! Na mijn siësta (Wat kan dat toch deugd doen om 's middags toe te geven aan die vermoeidheid!) kreeg ik van Jeannine uitleg wat ik moet doen om de modelles van vrijdag voor te bereiden. Vrijdag komen alle kleuters van het tweede jaar naar hier om een modelles te krijgen rond series maken. Jeannine bereidt de les voor en ik zal dan ook helpen. Zo wordt er getoond aan de leerkrachten hoe ze een thema in een les kunnen opbouwen en aan brengen aan de leerlingen. Ik ben echt benieuwd! Morgen zit ik mij in de zon en doe ik de taakjes. :)
Zo, jullie zijn weer mee met mijn belevingen hier in Akil Samdi. Deze week al mijn 3de week hier!
Vandaag kwamen er in de voormiddag weer twee groepjes van kleuters op bezoek om te werken met de puzzels. Jeannine trok ook enkele foto's van mij in actie samen met de kinderen. Zo zien jullie me ook nog eens. :) Foto's zie je op mijn facebook.
Na het eten vertrokken we naar Cap Haitien om Carmelle naar huis te brengen. Want daar woont ze. In de week is ze hier in Akil Samdi om te werken. En dan in het weekend gaat ze naar huis. Zo heb ik die stad ook eens gezien. Echt amai, ik wist niet waar eerst te kijken. Heel veel verkeer, veel volk op straat. Veel afval op straat, vuilnisbelten waar mensen nog op zoek gaan naar toch nog bruikbare dingen. Veel mensen die op straat dingen proberen te verkopen. Ik heb nog geen foto's getrokken, want zal er wel nog eens komen en wou het eerst volledig op me laten afkomen. Ik was echt onder de indruk! Nadat we Carmelle thuis hadden afgezet, reden we verder in de stad om nog enkele boodschappen te doen. Bij de supermarkt stonden er al jongens klaar. Ze blijven dan bij je auto om ervoor te zorgen en vragen dan geld achteraf. Maar Jeannine heeft altijd haar vaste man die voor haar auto zorgt als ze daar boodschappen doet in de supermarkt. Na de supermarkt reden we nog door naar de bakker. Koffiekoeken gekocht voor op zondag en ook drie taarten. Want morgen is Nelson (de oudste) jarig!! Ik zal dan een foto ervan trekken! Ik krijg al zin in die taart!! :)
Tegen 17u waren we terug in Akil Samdi, de auto uitgeladen en op ons gemak thuis gekomen. Ik ben nu toch wel moe, want heb dus vanmiddag niet geslapen, en meestal doe ik dat wel. Ik voel dat wel. Vanavond niet te laat in mijn bed denk ik.
Morgen is het zaterdag, terug de was doen, mijn kamer wat opruimen en kuisen. Op het gemak...
Donderdag in de voormiddag kwamen er weer kleuters om te werken met de puzzels. Nog de laatste groep van het 2de jaar en daarna een groepje van het eerste jaar. Die van het eerste jaar zijn echt nog nieuwsgieriger en willen echt leren, ontdekken... Ze vonden het echt leuk om met de puzzels te werken. En nog een keer opnieuw... Ze wilden zelfs niet meer terug naar school. :) Echt leuk om dit te kunnen doen!
In de namiddag is een hevige regenbui uitgebarsten, zelfs met donder en bliksem. Woensdag had het ook al geregend. Maar dat was blijkbaar beide nog niks vergeleken met wat het kan geven tijdens het regenseizoen. Omdat je dan niet zoveel kan doen terwijl het regent, heb ik wat gespeeld met Charline, heeft ze vlechtjes gemaakt in mijn haar.
's Avonds keken we verder naar de film "the sound of music". Charline is ook een grote fan en kent de liedjes van buiten, maar ze maakt er wel haar eigen versie van. Echt grappig!
Morgen al vrijdag!! Wat gaan de dagen hier snel voorbij!!
