Jaja, voor het zekerste heb ik nog een boekverslag toegevoegd.
Titelverklaring:
Met de helaasheid der dingen bedoelt de schrijver dat een manier van leven, een opvoeding wordt doorgegeven van generatie op generatie en dat dewe moeilijk te doorbreken is.
Opbouw:
Het verhaal bestaat uit meerdere kleine verhalen, een verhalenbundel met andere woorden. De verhalen zijn min of meer zelfstandig van elkaar. Als jij de afloop van een verhaal wilt weten zal je dat moeten terugzoeken in een ander verhaal. Er is wel een doorlopende rode draad: de familie Verhulst zelf en de sterke vader-zoonrelatie tussen Pie en zijn zoon Dimitri. De verhalen worden chronologisch vertelt vanaf zijn dertiende to ongeveer dertigste jaar.
Personages:
Dimitri: De verteller van het verhaal. Vanaf het begin af aan kan je zien dat hij zowat verschilt van zijn familie. In het begin woont hij met zijn ooms, vader en grootmoeder in een huis. Later heeft Dimitri zelf een zoon, zit zijn oma in een bejaardentehuis en is zijn vader gestorven. Als hij later terugkeert naar Reetveerdegem is hij een vreemde geworden. Hij voelt zich ontheemd van zijn familie. Hij heeft het nu beter dan de rest van zijn familie. Hij is als het ware ontsnapt van aan lot.
Pierre (Pie): Pierre is de vader van Dimitri en heeft een ernstige alcoholverslaving. Hij ziet bezit als een belemmering en het getuigt volgens hem pas van echte mannelijkheid om zo moeilijk mogelijk te leven. De familie Verhulst woont dan ook in een bouwval. Hij gaat elke avond naar de kroeg met zijn broers en zuipt zich daar dan helemaal te pletter. Op een dag ziet hij zelf ook in dat het zo niet langer kan en belt een instelling om af te kicken. Maar als hij dan weer thuis komt gaat het weer mis. Dankzij deze leefstijl haalt hij geen hoge leeftijd.
Karel (Potrel): Potrel is bijna even oud als Dimitri, maar is toch zijn oom en dus de broer van Pie. Ondanks zijn leeftijd houdt hij er net als zijn broers een nogal uitzinnige levensstijl op na. Elke avond totaal dronken, veel vriendinnen. Omdat hij er de balen over heeft dat hij niet mee mocht doen aan het wereldkampioenschap zuipen, organiseert hij een tour de France, waar elke 5 km voor een biertje staat. Dit moet hij bekopen met een delirium tremens .
Grootmoeder Verhulst: Dimitris grootmoeder probeert zich een beetje over hem te ontfermen en zorgt er uiteindelijk ook voor dat hij uit huis wordt geplaatst door iemand van Jeugdzorg. Ze heeft al genoeg zoons die hun leven hebben verprutst. Als ze later in een bejaardenthuis terecht komt en dement is, weet ze haar zoons toch nog te foppen door een dronkemansliedje niet te zingen voor een opnameploeg.
Perspectief:
De verhalen worden verteld door een ikverteller, namelijk Dimitri Verhulst. In het begin van het boek is hij ongeveer 13 als zijn nicht Sylvie op bezoek komt en mee gaat met hem naar de kroeg.
Dimitri groeit met de vorderingen van het boek mee. Hij wordt in pleeggezinnen opgenomen. Later wordt zijn vader gaat zijn vader naar een inrichting. Vervolgens heeft Dimitri het dorp reeds verlaten. Als hij later terug komt met zijn eigen zoon Joeri heeft een cynische blik op het dorp. Volgens hem bestaat zijn eigen familie uit zuiplappen. Het lijkt erop dat de verteller steeds meer afstand wil nemen van zijn geboortedorp.
Samenvatting:
Een schoon kind
Rosie Verhulst, komt op een bepaald moment terug naar het huis van haar moeder (Dimitris grootmoeder). Ze wordt mishandeld door haar man en ze heeft haar mooie dochter meegenomen, namelijk Sylvie. Ze gaat mee naar het café: eerst drinkt ze een beetje fris, maar als de meisjes tweeling van het café opmerkingen maken over haar afstandelijkheid, komt Sylvie los. Op initiatief van een kroegloper André gaat ze aan de biertjes en aan het eind van de avond zingt ze de meest vettige liedjes mee en moet ze meegesleept worden door de nonkels. Ze is meteen populair bij de familie. Als Rosie hoort dat Sylvie door André is zat gevoerd, laat ze uit haar mond vallen dat André in feite haar biologische vader is. Maar ze dreigt Dimitri dat hij dat nooit mag vertellen. Hij ziet haar voorlopig niet meer.
De vijver van de gezonken babylijkjes
Palmier is een blonde, naar vis stinkende vrouw van oude leeftijd. Over haar ging het gerucht dat ze enkele kinderen zou hebben verdronken in de vijver bij haar woning. De jeugd van het dorp is gewend om bij de vijver te ravotten. Zo ziet Dimitri eigenlijk voor het eerste de ontluikende borsten van zijn meisjes-dorpsgenoten. Palmier heeft ook een hond, Blondi, die steeds maar vastgebonden is en waarmee de jongens medelijden hebben. Blondi wordt echter tijdens het vastgebonden zitten ook nog gedekt en de jongens willen de hond eigenlijk losmaken. Toch mag dat niet van de oude vrouw. Dan worden er ook nog eens jonkies geboren en daarna moeten ze van Palmier de puppies in de vijver verdrinken. Bij terugkomst is de hond Blondi woedend op de jongens. Later zegt een dorpsjongen dat hij toch de ketting van Blondi heeft doorgesneden en sindsdien is de hond spoorloos.
De Ronde van Frankrijk
Een van de nonkels, Potrel, heeft is kwaad dat hij niet mee mag doen met de wereldkampioenschappen zuipen die een lokaal café heeft uitgeschreven. Op het allerlaatste moment had nonkel Herman meegedaan en natuurlijk gewonnen, hoewel hij zijn winst met een ziekenhuisopname moest bekopen. Na de overwinning was hij namelijk gaan rijden en hij had een ongeluk veroorzaakt, maar daarbij had hij ook een gangsterbende opgerold, waardoor hij alleen maar meer aanzien had gekregen. Grootmoeder krijgt het bericht te horen van een jonge agent, die ze op haar nummer zet omdat hij een Latijnse uitdrukking (comateuze toestand) gebruikt.
Potrel zet echter een Tour de France op met een aantal zuipetappes. De grap is ook dat de moeder van Potrel (Dimitris grootmoeder) denkt dat Potrel zijn luiheid heeft omgezet in sportiviteit en van haar weinige geld koopt ze een nieuwe racefiets voor haar zoon, die hij weer verpatst om de drank voor de Tour de France te betalen. Potrel zet zwaar in tijdens de eerste bergetappe en giet de zware drank achter elkaar naar binnen. Hij krijgt een delirium tremens, maar de jonge agent die dit moet komen vertellen krijgt weer een veeg uit de pan van grootmoeder: hij moet geen Latijn tegen haar praten.
Alleen de allenen
Het is weer eens zo ver. De deurwaarder komt weer een stuk inboedel weghalen,omdat nonkel Zwaren een flinke gokschuld had opgebouwd. Deze keer valt de keus op de televisie. Dat is een klap voor familie Verhulst, want net die avond komt er een live concert van Roy Orbison op de televisie. Maar nonkel Zwaren lost dit op door met de hele familie tv te gaan kijken bij een Iranees immigrantenstel. Ze nemen een bak bier en een oude sanseveria mee als geschenkje. Grappig is dat de Iraniërs beter Nederlands spreken dan de Verhulstjes, die een soort krom migranten Nederlands tegen de immigranten spreken. Maar ze maken er wel een dolle boel van. Alleen Dimitris vader heeft het moeilijk bij de bekendste song van Orbison "Only the lonely. Hij huilt tranen met tuiten en moet naar huis gesleept worden. De Iraniërs hebben een mooi beeld gekregen van inburgering.
Het nieuwe liefje van mijn pa
Dimitri is gewend dat er altijd vrouwen voor de deur staan bij de Verhulstjes. Alle nonkels hebben een typische smaak van vrouwen. Op een dag komt er een prachtige en gedistingeerde vrouw voor Dimitris vader Pie. Die ligt nog bij te komen van zijn avondje zuipen van de nacht ervoor. Hij wil niet uit zijn bed komen en vraagt of het soms dat wijf van gisteren is. Uiteindelijk komt hij ongewassen naar beneden en hij zegt dat hij het mokkel niet kent. Dat klopt want het is een vrouw van de Dienst Jeugdzorg die de woonomstandigheden van Dimitri komt onderzoeken. Ze vraagt het één en ander aan Dimitri onder andere over zijn moeder. Dimitri antwoordt, dat zijn moeder een hoer is.
Iets over mijn moeder, mevrouw
In dit hoofdstuk vertelt Dimitri over zijn moeder die een "plaspas" van de overheid heeft gekregen. Je mag dan overal plassen , zelfs wildplassen is toegestaan. Hij vertelt dat hij zijn moeder haat en dat hij graag bij haar wegwil. Ze is nogal dominant aanwezig. Ook geeft ze hem zijn jeugd lang het idee dat hij er de oorzaak van is dat zij incontinent is geworden, omdat ze zon moeilijke bevalling met hem heeft gehad. Op een bepaald moment zijn ze op het strand en hij heeft het plan opgevat om weg te gaan bij zijn moeder, maar ze blijft het oog strak gericht op hem houden. Wanneer ze moet plassen en denkt met haar plaskaart voorrang te krijgen bij de strandtoiletten, valt dat tegen. Ze moet nu in zee gaan plassen en op dat moment, ziet Dimitri zijn kans. Hij ziet zijn moeder nooit meer terug.
De pelgrim
"De pelgrim" is de naam van een afkickcentrum en Pierre Verhulst besluit op een morgen dat het zo niet langer kan met zijn drankgebruik. Hij wil zich aanmelden bij het afkickcentrum. Hij is vast van plan door te zetten. Dan zeggen zijn broers dat ze hem in ieder geval gaan wegbrengen en onderweg naar de inrichting doen ze werkelijk ieder café aan dat op de heenweg ligt. Ladderzat komen ze bij de inrichting aan en net op dat moment besluit een psychiatrisch patiënt naar beneden te springen en zelfmoord te plegen. Het weerhoudt Dimitris vader er niet van om toch naar binnen te gaan. Tot groot verdriet van zijn broers, de nonkels van Dimitri. Op de terugweg doen ze natuurlijk weer een aantal cafés aan.
De verzamelaar
De Verhulstjes vormen een familie apart, waartegen in Reetveerdegem nogal wordt opgekeken. Maar een schoolvriendje van Dimitri, Franky, nogal rijk en uit een importfamilie, mag niet langer met Dimitri spelen vanwege diens afkomst. Daarvoor mocht hij steeds naar de verzameling Märklintreintjes komen kijken. Franky doet dat eigenlijk om Dimitri de ogen uit te steken. Ze verliezen elkaar jaren uit het oog, maar als Dimitri jaren later op een verzamelbeurs loopt ziet hij Franky terug. Die verzamelt nu allerlei voorwerpen die met het joodse geloof te maken hebben. Zeer tegen zijn zin praat Dimitri met Franky en die nodigt hem uit nog eens langs te komen in zijn huis. Enkele maanden later belt Franky hem op om de uitnodiging te herhalen. Dimitri gaat tegen zijn zin op bezoek, merkt op dat de man alleen woont: zijn vrouw zal hem verlaten hebben. Dan komt ook de aap uit de mouw, want Franky vertelt hem dat oom Zwaren met zijn vrouw is en dat deze hem daarom verlaten heeft. Hij probeert Dimitri te laten bemiddelen. Die wil zich er helemaal niet mee bemoeien en aan het eind van het bezoek bewondert Dimitri nog de treinverzameling van Franky. Die is nog uitgebreider en geperfectioneerder geworden. In de wagonnetjes zitten kleine joodse poppetjes.
De genezene
Na drie maanden mag Pie Verhulst op proefverlof uit de inrichting. Hij is van de alcohol af en is behoorlijk aangekomen. Zijn beide broers proberen hem te verleiden mee te gaan stappen, maar Pie wil liever niet. Als hij het weekend droog blijft, mag hij de inrichting binnenkort verlaten. Maar het vlees is toch zwakker dan de geest en Dimitri ziet met lede ogen aan dat zijn vader toch meegaat. Met zijn grootmoeder wacht hij terwijl ze televisie kijken op de terugkomst van zijn vader, maar die komt de eerste dagen niet meer boven water. Die zal het bier niet hebben kunnen weerstaan.
De opvolging is verzekerd
In dit hoofdstuk volgen we de bevalling van Dimitris kind. Hij is in het ziekenhuis en uit alles blijkt dat hij niet houdt van de vrouw die van hem zwanger is geworden. Hij wil ook eigenlijk liever niet bij de bevalling aanwezig zijn. Zijn gedachten gaan terug bij de ingang van het ziekenhuis (waar hij staat om te roken) naar het verhaal om zijn eigen geboorte. Natuurlijk zat zijn vader in de kroeg toen zijn moeder moest bevallen. Maar als hij opgebeld werd met de mededeling dat er een zoon geboren was, was hij naar de kliniek gegaan, had Dimitri uit de wieg gehaald en hem in de postzak (Pie was postbode) aan alle mensen die hij in de kroegen ontmoette, laten zien. Een legendarisch verhaal in Reetveerdegem. De zoon blijkt heel anders over zijn niet gewenste zoon te denken: misschien wordt hij nog wel doodgeboren. Hij zou hem zeker niet trots aan iedereen willen laten zien.
Voer voor etnologen
In dit hoofdstuk is Dimitri opnieuw ouder geworden. Hij bezoekt zijn grootmoeder die inmiddels dement is geworden en niet meer weet of ze haar zoon dan wel haar kleinzoon op bezoek heeft. Ook is er altijd een mongool Marieken bij haar. Eens in de zoveel tijd brengt hij een bezoek aan zijn grootmoeder en de gesprekken gaan natuurlijk helemaal nergens over. Dimitris vader is inmiddels overleden. Dan bellen zijn ooms hem op en vragen hem of hij wil meewerken aan een onderzoek van een etnoloog over de teksten van dronkemansliedjes. Dat wordt immers Vlaams cultuurgoed. Dimitri vertelt dat hij niet meer weet dan de eerste regel en hij weigert mee te doen. Daarna komen de broers op het idee om de demente grootmoeder te laten zingen: omdat ze kinds is, zal zij zich de teksten wel weten te herinneren. De opnameploeg komt in het verzorgingstehuis waar zijn grootmoeder is, maar er komt niets uit. Dan besluiten de ooms om bier te gaan drinken; misschien komen de woorden dan wel automatisch, maar nee hoor. Alles mislukt. Als de opnameploeg weg is, begint grootmoeder ineens de tweede regel van een dronkemansliedje te zingen. Ze heeft het dus toch geweten, maar de boel in de maling genomen.
Een nonkel voor dat kind
Dimitri is met zijn 5-jarig zoontje Joeri naar zijn geboortedorp afgereisd. Hij wil zijn ooms nog een keer ontmoeten. In de kroeg wil hij eigenlijk niets drinken, maar daar zijn de ooms niet gevoelig voor. Joeriwil op de gokkast spelen. Een oom geeft hem wat geld. De jongen haalt er 1500 uit en die mag hij van Dimitri niet houden. Oom Herman is daarna blij met die geldsom en hij wint ook nog een belspelletje op de radio en krijgt een bon uit de videotheek. De nonkel rijdt mee naar de videotheek en haalt een film van Bambi voor Joeri. Op de terugweg moet Joeri zeiken. Hij moet van Dimitri plassen zeggen. Met die veelbetekenende correctie geeft Dimitri eigenlijk aan dat hij zijn geboortedorp ontgroeid is.
aangezien mijn lerares dit zal willen op mijn blog, zal ik om negatieve commentaar te vermijden dit er maar opzetten. Recensie(s) en artikel(s) over het boek: http://www.humo.be/tws/boeken-reviews/2656/dimitri-verhulst-de-helaasheid-der-dingen.html http://www.8weekly.nl/artikel/3987/
Informatie over de schrijver: http://nl.wikipedia.org/wiki/Dimitri_Verhulst http://www.brakkehond.be/bio.asp?au=Dimitri+Verhulst http://www.vanin.be/boektoppers_v2008/author.asp?aid=54 http://boeken.vpro.nl/personen/22543191/
Dit boek trekt op NIETS!!!!!!! Ik heb nog andere boeken gelezen, waarvan ik achteraf vond dat het nog meeviel. Maar dit is dus het eerste boek dat ik nooit of te nimmer zou aanraden. Waarom? Er wordt van de hak op de tak gesprongen. De flashbacks en flashforwards zijn veel te verwarrend. En het einde is gewoon stom. Hoe het eindigt? De vader komt na 3 maanden terug van de instelling, als proef, en wordt na de eerste avond al niet meer gezien. Dimitrie heeft zijn vrouw zwanger gemaakt, maar ziet haar niet graag. Dan gaat het plots over dronkemanliedjes. Dan over Dimitrie en zijn zoontje, en Dimitrie zijn vriendin. En dan is het gedaan. Dus iedereen die mijn blog ooit zou bekijken ( het is de laatste dag dat ik hem nog zal gebruiken), zou ik afraden het boek te lezen. Ik heb medelijden met de mensen die het boek zelfs gekocht hebben.
las vanmorgen het eerste hoofdstuk. Het boek lijkt me nu al zo sexistisch gelijk het boek groot is. een voorbeeld? Het pruimenlied. De sexistische opmerkingen van André, over zijn eigen dochter nogwel. En ze zitten al heel de tijd op café, dus veel spanning zal er niet zijn. En die schrijfstijl, het spoort me totaal niet aan om verder te lezen in het boek. Jammer dat het verplicht is, anders bracht ik het binnen in de bibliotheek (en ik heb het nog niet eens 24 uur).
heb al een paar hoofdstukken meer gelezen. hoe verder ik lees, hoe minder ik dit boek wil lezen. Wat er ondertussen gebeurd is? Ze hebben een drank tour de france georganiseerd, 2 mensen lagen er in het ziekenhuis, en nu heeft de vader zich laten opnemen in een psychiatrische instelling. Ook is een van de rijke kinderen, Franky dacht ik, verboden geweest met Dimmitrie te spelen. Dit boek is ZEKER geen aanrader. En wat de humor betreft, zoals mijn lerares Nederlands zei, trekt dit boek ook op niks.
eindelijk heb ik mijn boek. Nu nog erin beginnen lezen. De achterflap onthult zeer weinig alleszins. Maar ik heb er toch geen grote verwachtingen van. Jah, ware niet dat het verplicht was, had ik het zelfs niet gaan halen
Heb nog altijd geen brief ontvangen van mijn bibliotheek. Hopelijk komt deze snel, anders zal ik te weinig blogs hebben. Misschien krijg ik deze week wel de brief dat ik hem mag halen. En anders zal ik op een normaal leestempo moeten lezen. Het boek zal ik waarschijnlijk achteraf toch de moeite niet waard vinden om het te kopen. Dit weekend was wel druk, en zaterdag was mijn doop. Tot later
Het boek 'De helaasheid der dingen' gereserveerd in mijn favoriete bibliotheek. Hopelijk heb ik het boek snel in mijn handen, zodat ik deze opdracht snel kan maken. Weet alleen nog maar dat het over een bende marginalen gaat gaan, en zie het niet echt zitten. Dit boek is dus waarschijnlijk totaal mijn stijl niet.
