We zijn nu al twee dagen thuis, hoogtijd dus om enkele afrondende beschouwingen aan de blog toe te vertrouwen.
Op alle vlakken was de tocht naar mijn gevoel een succes. Eerst en vooral was het een sportief evenement. Rond 1100 km gefietst en heel wat hoogtemeters overwonnen. Heel wat steile klimmetjes en één verschrikkelijke col 'overwonnen'. Voor mannen met toch al wat jaren op de teller al bij al een prestatie om fier op te zijn, vind ik.
Veel mooie landschappen doorkruist, schattige dorpjes en meeslepende rivieren gevolgd. Mooi weer gehad, op een halve regendag na en een wat mistige en herfstige morgen.
Mooie steden gezien ook. Parijs en Munchen doorkruist met een zwaarbepakte fiets, het is toch eens wat anders... Genoten van Leuven, Salzburg, Villach en ook een beetje Wenen (maar dat is zo'n gigantische stad dat het fietsen er geen sinecure is). Fantastische jeugdherbergen en gezellige Gasthofen om te logeren. De bioboerderij in Bad Hofgastein was een superleuke ervaring, ondanks de steile klim er naartoe (de enige keer dat we een stuk te voet hebben moeten doen).
Ook was er het inhoudelijke aspect : in het spoor van vader Juul. Door tijdgebrek konden we in Cernay weinig sporen vinden (maar dat kunnen we nog eens overdoen met de auto), maar het bezoek aan de kazerne in Graz maakte veel goed. We hebben het contact met vader kunnen realiseren door in zijn voetsporen te gaan. We realiseren ons nu beter wat een cultuurschok die man moet hebben gehad : van een boerendorpje in het diepe Vlaanderen Europa doorkruisen om uiteindelijk te gaan vechten in Oekraïne... geen wonder dat hij zich vastklampte aan de kameraadschap en het besef dat de keuze die hij had gemaakt geen weg terug meer gaf. De noodlotsgedachte, zeg maar.
We hopen deze tocht nog verder te kunnen zetten, eventueel met z'n drieën, want broer Erwin blijkt geïnteresseerd om eventueel als volgwagen en 'back up' te fungeren... We houden jullie op de hoogte !
Een pijnpuntje is dat we er niet in geslaagd zijn foto's toe te voegen. Sowieso zijn Koen noch ik actieve fotografen, maar het zou jammer zijn mochten we er niet in slagen onze foto's te tonen. We zoeken een oplossing, en geven daarover feedback.
Ten slotte : bijna 350 keer werd onze blog aangeklikt. Bedankt voor de interesse en mocht je tips of reacties in petto hebben lezen we ze graag.
Beste lezer, wij sluiten dit avontuur af. Vergeet niet af en toe te denken aan de mooie momenten als het wat tegenzit. Wat ook helpt is af en toe 'Es ist mir Wurst' zeggen, een uitdrukking die we van de Oostenrijkers hebben geleerd. Ciao !
We zitten in de luchthaven van Wenen. Dat betekent dat onze tocht er zo goed als op zit ! Gisteren geen blog, inderdaad. Het was al ongeveer 19.30 uur toen we in de jeugdherberg in Wenen arriveerden. Dat kwam zo : onze laatste volledige trip bleek ook de langste te zijn, ongeveer 145 km, en toch ook alweer 1400 hoogtemeters...
Er waren twee factoren die ons parten hebben gespeeld. Ten eerste de warmte, waardoor we enkele keren van de route moesten afwijken op zoek naar drinken. En dan bleek onze jeugdherberg ook nog helemaal 'in het noorden van de stad te liggen, en dus moesten we de hele stad doorkruisen, en geloof me, met een bepakte fiets is dat geen sinecure. Daardoor konden we wel een indruk van de stad opdoen, maar niet van het echte centrum.
Vader schrijft over zijn kort verblijf in Wenen : "...wie heeft nog geen film gezien waarin het Prater als decor diende, met in zijn schaduw walsende paren of de oude zeurpiet Hans Moser. En er is natuurlijk ook de prachtige Donau, die de stad doorkruist."
Wat vader niet schrijft is dat er eigenlijk twee Donaus zijn, doorsneden door een smalle strook, het Donau Insel. Je kan er mooi fietsen en lopen, en dat fietsen deden wij deze morgen richting vlieghaven Schwerach, toch ook nog een tripje van 25 km. Met een beetje geluk vonden we een leuke aangeduide fietsroute richting vliegveld.Ongelooflijk, maar je werd als het ware tot in de vertrekhal geloodst zonder dat je met autoverkeer wordt geconfronteerd.
Het verslag van de inpak- en inchecktoestanden besparen we jullie, maar hier zitten we dan te wachten op de vlucht naar Stuttgart, met aansluiting naar Brussel. Onze tocht zit er op, het was voor ons een succes. Ik probeeer morgen nog een korte evaluatie te schrijven. Vergeet niet te lezen !
We zitten halverwege tussen Graz en Wenen, in een Gasthof vlakbij een dorp met de quasi onuitspreekbare naam "Mürzzuschlag" (probeer dat maar eens enkele keren na elkaar te zeggen ..); Onze gastheer is een vriendelijke Hongaar die naar de naam Tibi luistert en zeer geïnteresseerd in onze exploten is. Morgen moeten we nog per fiets over de Semmering pas (er is nochtans een treintje dat Unesco werelderfgoed is) en dan naar Wenen, waar vader ook passeerde en de stad bezocht. Een citaat over de stad krijg je morgen ! Het wordt ook onze laatste tocht, want vrijdag keren we met het vliegtuig terug naar België. Leve de moderne techniek !
Vandaag een dag zonder veel speciaals. De dag begon bewolkt en fris, nadien werd het zonniger. Ook morgen wordt het mooi.
Afstand : 120 km, 1300 hoogtemeters, dus andermaal niet voor doetjes.
Twee omleidingen en één keer verkeerd gereden. Koen merkte op dat de rivier plots in omgekeerde richting stroomde, maar de fout lag bij on want wij fietsten in tegenovergestelde richting. Een beginnersfout, zeg maar...
Enfin, wat betekenen een tiental kilometers extra als je er al een 900-tal in de benen hebt ?
Morgen verlaten we Steiermark en fietsen we Niederösterreich binnen. Regio's zijn hier heel belangrijk. Zo eindigt de fietsroute aan de regiogrens alsof je gewoon van de kaart verdwijnt. Heerlijk toch, hoor ik de separatisten bij ons al denken....
Over de Oostenrijkers valt trouwens wel wat te vertellen, maar dat reserveer ik voor een andere keer...Als smaakmaker geef ik mee dat je zowel bij de koffie als bij de wijn een glaasje water krijgt. Een gewoonte die navolging verdient...
En verder wens wij jullie een goede nacht, en vergeet niet in't eigen hart te kijken, des avonds voor het slapen gaan !
Rustdag vandaag, dat wil zeggen dat we de hele dag in Graz 'rondgestiefeld' hebben, maar de verwachtingen werden meer dan ingelost !
Vanmorgen reden we met onze fiets, maar zonder bepakking (oef !) richting kazerne Wetzelsdorf , gebouwd in 1939,waar vader 3 weken verbleef in juni 1943. We vroegen aan de wachtpost of we de kazerne mochten bezoeken, maar dat bleek geen evidentie... Eerst moesten we naar een andere kazerne voor de toelating. Die kregen we van een welwillende heer in burger, vermoedelijk een officier van de 'Sicherheitsdienst'.
Terug naat de 'Belgier Kazerne' (zo genoemd omdat onze Leopold II er ooit een optrekje had. Daarover later meer...)
We werden opgewacht door de verantwoordelijke van de kazerne, een 'beer in soldatenverpakking', maar hij bleek een bijzonder innemend man die naar de naam 'Langman' (!) luisterde. Hij toonde ons enkele interessante plekken van de kazerne : het exercitieterrein van vroeger, waar vader zeker heeft leren marcheren. Hier maakt vader voor het eerst kennis met het lugubere gelaat van de oorlog; Hij schrijft :"...de volgende morgen was het om acht uur aantreden, er zou namelijk een "vaandelvluchtige " neergeschoten worden..." Die persoon zou zeker niet de enige geëxecuteerde zijn die in de kazerne werd omgebracht. Onze gids toonde een gedenkteken voor de quasi 2000 mensen die er werden terechtgesteld in de loop van de oorlog; Ze werden er na de oorlog gevonden in een massagraf.
Ook toonde hij ons een kerkje dat in Kosovo was gebouwd, afgebroken en daar weer opgebouwd, eigenlijk een houten barak, maar met als altaar een soort machine. Ten slotte troonde hij ons mee naar de bar, waar een portret van onze hoogsteigen Leopold II (in jonge versie) hing (we moesten van hem op de foto) en trakteerde ons een koffie. Tijdens ons gesprek vertrouwde hij ons toe dat zijn vader gestorven was aan de gevolgen van alcoholisme... onze zoektocht naar de vader had blijkbaar bij hem een gevoelige snaar geraakt en het afscheid was zeer hartelijk.
Met deze fantastische ontmoeting in het achterhoofd kon de rest van de dag niet meer stuk. We deden wat sightseeing in de mooie stad Graz, waarvan de binnenstad Unesco werelderfgoed is. De stad is bekend om de vele mooie binnenplaatsen met galerijen; Er is een prachtig stadspark, eerder een heuvel, met enkele opvallende gebouwen (zoals een wachttoren uit de middeleeuwen); De berg is tijdens de oorlog gebruikt om schuilplaatsen voor de bevolking te creëren, want de stad is zwaar gebombardeerd geweest door de geallieerden. De gangen zijn er nog en een deel ervan wordt gebruikt door een treintje met els thema 'sprookjes'; Voor twee heren op leeftijd was dat niet echt een optie... dus gingen we ook nog naar het Hauptbahnhof, ook vermeld in het rapport van vader. Het gebouw bleek tijdens de oorlog erg beschadigd en is nu een gezellig, maar heel modern complex.
Vader schrijft over zijn verblijf in Wetzelsdorf ook nog : "daar hebben we veel zweet gelaten, want bij elke oefening moest er een berg van 400 m beklommen worden"; Die berg bleek echter onmogelijk te lokaliseren.
Morgen weer de fiets op, voor een alweer behoorlijk lange, en ongetwijfeld lastige tocht naar het noorden. Over 2 dagen hopen we de stad van Strauss, Wenen, te bereiken, het eindpunt van onze tocht. Daarover later meer...
Andermaal wensen we jullie een goede nachtrust, en vergeet niet voldoende uierzalf aan te brengen tegen zadelpijn ! Bis Morgen !
Toen we vanmorgen om 6;15 uur naar buiten keken zagen we voor het eerst donkere wolken en viel de regen gestaag naar beneden. Al bij al niet zo erg vermits er een stevige klim van 11 km op het programma stond, en dat om de dag te beginnen; We waren nauwelijks vertrokken en we zagen rechts van de baan een bord : 15 %; Ja we waren meteen wakker en of het in de kuiten beet ! Ik zal jullie de details besparen, maar als ik zeg dat we over de 11 km meer dan 2 volle uren hebben gedaan weet je genoeg...
Gelukkig was het vervolg van het parcours meer op maat gesneden en rolden we rond 17.30 uur Graz binnen. We logeren in het JUFA hotel, een soort veredelde jeugdherberg niet ver van het stadscentrum. Het is onze bedoeling om morgen de sporen van vader Juul op te snorren.De kazerne waar hij toen 4 weken verbleef bestaat nog en heet 'Belgier Kazerne'; Dat is alvast één objectief...
We hebben vandaag afgezien, maar toch ook gedacht aan vader, die tijdens de lange treinreis naar Graz het ook niet onder de markt had. Zo schrijft hij : "Stilaan verdwijnt de geestdrift en word je onverschillig aan alles wat er rondom jou gebeurt. De schoonheid van de streek kan ons niet meer boeien, de blik is harder geworden en de lach verdwijnt van de gezichten."Blijkbaar kwam dan toch het enthousiasme terug bij het binnen rijden van de stad, want vader schrijft : "Daarna rijden we onder luid 'hoera' het station van Graz binnen"; Voor ons met onze zwaar beladen fietsen geen donderend hoera, maar de zucht van opluchting deed ook wel deugd
Morgen hebben we iets meer tijd, dus misschien wat uitgebreider verslag, maar we beloven niets !
Slaap wel en vergeet niet de bloemetjes buiten te zetten als het regent !
Niets nieuws onder de zon : ook vandaag een snikhete dag, de fietsroute die grotendeels de rivier de Drau volgt maar af en toe venijnig uitpakt met een helling om u tegen te zeggen. Resultaat : een gepeperde rit van 125 km en 1420 hoogtemeters; En of we blij waren dat we rond 17.30 uur 'ons' gasthof bereikten. Een etablissement zonder pretentie, waar je je meteen op je gemak voelt, en op nauwelijks 3 km van de Sloveense grens. We zien bovendien de helling die we morgen moeten op fietsen vanuit het gasthof. Morgen fietsen we immers naar Graz, een tocht van vermoedelijk 100 km met heel wat klimwerk, vooral in het begin. Enfin, dat zijn zorgen voor morgen (men voorspelt trouwens regen in de voormiddag, en opklaringen in de namidag...); Over het weer gesproken : tien minuten nadat we 'binnen' waren barstte een stevig onweer los, een goede zaak gezien de zwoele warmte die al dagen over de streek hangt en vooral het klimmen met de zware en bepakte fiets behoorlijk bemoeilijkt !
We kijken al uit naar ons verblijf in Graz, omdat we dan weer het spoor van vader Juul kunnnen oppikken. In Graz (eigenlijk Wetzeldorf) kreeg vader zijn militaire training; de kazerne bestaat nog en uiteraard ook de heuvel die ze bij elke oefening moesten beklimmen; In zijn verslag geeft vader trouwens nogal wat details, en daar zullen we morgen of overmorgen zeker op ingaan. We blijven immers een volledige dag in Graz om de sporen van vader op te snorren, en ook wel om wat uit te blazen, want ons +/- 60-jarige lijf (Koen 59 en ik 63) kan wel wat rust gebruiken
We wensen jullie een fijne avond en vergeet niet de kat buiten te zetten alvorens je gaat slapen. Ciao !
De zevende dag rustte God, maar dat is aan de Sablon brothers niet besteed. Een flinke etappe vandaag (104 km en 1400 hoogtemeters). Vooral de eerste 10 km waren een verschrikking : stroken van meer dan 15 % werden ons voor de wielen geschoven, tot we het pittoreske stadje Bad Gastein voorbij waren en konden uitblazen op weg naar het stationnetje van Bockstein, waar we voor een kwartiertje de trein op konden dwars door de bergen heen. Over de rest van onze tocht valt niet zo veel te melden. : we volgden voor een groot stuk de rivier Drau, maar zoals de vorige dagen werd toch af en toe wat klimwerk ons deel. Zeer warm overigens, en dat lijkt ook de volgende dagen zo te worden. Het is niet altijd evident om aan water te geraken en dat is nochtans een pure noodzaak om te blijven presteren op de fiets.
Momenteel zitten we in de goed uitgeruste jeugdherberg van Villach, niet ver van het drielandenpunt met Slovenië en Italië. Morgen zetten we koers oostwaarts, maar we zullen opnieuw een fietsroute volgen,namelijk tot Lavamund vlak bij de Sloveense grens. Het zal onze langste etappe worden, maar enigszins vlak en we passeren enkele van de beroemde Karinthische meren. Meer details morgen. Verzorg u en poets goed uw tanden; Groetjes van Jan en Koen.
-het was de dag dat we in de jeugdherberg van Salzburg bijna alleen aan de ontbijttafel zaten; Wel kwamen we de vriendelijke meneer tegen die ons gisteren toch binnenliet alhoewel we veel te vroeg aan de receptie verschenen...
-het was de dag waarop we voor een hele tijd de rivier de Salzbach volgden, afgewisseld met gruwelijk steile hellingen. In totaal afgerond 100 km met als hoogtemeters 1636.
-het was de dag dat we onze eerste mechanische pech hadden ; Koen zijn ketting liep vast, en gelukkig kon hij zich nog aan een muurtje vasthouden. Het duurde even voor het euvel hersteld was en Koen liep een gehavende vinger op, maar het lukte !
-het was de dag dat we vanuit Bad Hofgastein onze fietsen moesten omhoogduwen omdat de baan zo ontzettend steil was op weg naar de biologische boerderij. Maar door het vriendelijke onthaal van de uitbaters, de kippen en de kat was het leed spoedig geleden
-het was de dag dat we gingen eten in een nabijgelegen hotel dat er ontzetten sjiek uitzag maar waar we voor een heel redelijke prijs heel lekker hebben kunnen eten. En daarna in het pikdonker via een bergweggetje terugkeerden naar 'onze' boerderij, waar we andermaal door de kat werden onthaald.
-het was de dag dat we merkten dat onze blog al 203 keer is bekeken . Merci, lezer, merci !
Morgen via de o.a; de Tauerntunnel naar Villach;
Drink een pint op onze gezondheid, wij doen zeker hetzelfde !
Momenteel zitten we in de stad van Mozart, Salzburg, in een jeugdherberg.We klagen niet over een gebrek aan afwisseling : na de grootstad Munchen hadden we gisteravond als pleisterplaats Bernau, niet ver van de Chiemsee. We logeerden er in een typisch Beiers Gasthof, je kent dat : Lederhosen, Dirndljurkjes en gezellige oempapa muziek. Alles ok dus, maar ook daar een internetloze, dus blogloze avond...
De rit van Munchen naar Bernau was overigens best pittig :108 km en 1355 hoogtemeters. Schitterend weertje trouwens. We passeerden Rosenheim, een stad die ook vader vermeldt : "'s Morgens vroeg rijden we verder tot Rosenheim (...)Rosenheim dankt zijn naam aan de kweek van eigen rozen. Voorts is het een nijverheidsstad met talrijke fabrieken". Van Bernau naar hier was iets korter en rustiger : 65 km en bijna 800 hoogtemeters. Zo hebben we nog wat in de stad kunnen flaneren. Mooie barokke stad !
Vanaf morgen wijken we af van de route van vader omwille van de fietsbaarheid. We fietsen morgen richting zuiden, in twee dagen tot Villach, nadien in oostelijke richting naar Graz; Nog vier etappes van elk een 100-tal kilometer. Tot Villach zullen we een uitgetekende fietsroute (de Adria alpenroute)volgen, nadien wordt het zoeken met behulp van de GPS en kaart. Morgenavond slapen we (als alles goed gaat) in een biologische boerderij in de buurt van Bad Hofgastein, dat is weer eens wat anders.
Nog enkele observaties :
-in Beieren en hier zit men nog volop het vakantiegevoel. De school begint immers pas op 12 september...
-zowel in Leuven, Munchen als hier mochten we genieten van een supervriendelijk onthaal van de jeugdherbergmensen. Ook de accomodatie valt prima mee. Hier hebben we zelfs tv op de kamer !
-zowel in Duitsland als hier wordt er geweldig veel gefietst. De fietspaden zijn over het algemeen zeer degelijk en goed onderhouden, vooral zelfs in de grote steden. Daar kunnen we in Vlaanderen nog meer dan één punt aan zuigen !
Ten slotte : aan iedereen die vandaag in het onderwijs van start ging : geef er een lap op !
Juul achterna deel 1
We zijn nu al twee dagen thuis, hoogtijd dus om enkele afrondende beschouwingen aan de blog toe te vertrouwen.
We zitten in de luchthaven van Wenen. Dat betekent dat onze tocht er zo goed als op zit ! Gisteren geen blog, inderdaad. Het was al ongeveer 19.30 uur toen we in de jeugdherberg in Wenen arriveerden. Dat kwam zo : onze laatste volledige trip bleek ook de langste te zijn, ongeveer 145 km, en toch ook alweer 1400 hoogtemeters...
We zitten halverwege tussen Graz en Wenen, in een Gasthof vlakbij een dorp met de quasi onuitspreekbare naam "Mürzzuschlag" (probeer dat maar eens enkele keren na elkaar te zeggen ..); Onze gastheer is een vriendelijke Hongaar die naar de naam Tibi luistert en zeer geïnteresseerd in onze exploten is. Morgen moeten we nog per fiets over de Semmering pas (er is nochtans een treintje dat Unesco werelderfgoed is) en dan naar Wenen, waar vader ook passeerde en de stad bezocht. Een citaat over de stad krijg je morgen ! Het wordt ook onze laatste tocht, want vrijdag keren we met het vliegtuig terug naar België. Leve de moderne techniek !
Rustdag vandaag, dat wil zeggen dat we de hele dag in Graz 'rondgestiefeld' hebben, maar de verwachtingen werden meer dan ingelost !
Toen we vanmorgen om 6;15 uur naar buiten keken zagen we voor het eerst donkere wolken en viel de regen gestaag naar beneden. Al bij al niet zo erg vermits er een stevige klim van 11 km op het programma stond, en dat om de dag te beginnen; We waren nauwelijks vertrokken en we zagen rechts van de baan een bord : 15 %; Ja we waren meteen wakker en of het in de kuiten beet ! Ik zal jullie de details besparen, maar als ik zeg dat we over de 11 km meer dan 2 volle uren hebben gedaan weet je genoeg...
Niets nieuws onder de zon : ook vandaag een snikhete dag, de fietsroute die grotendeels de rivier de Drau volgt maar af en toe venijnig uitpakt met een helling om u tegen te zeggen. Resultaat : een gepeperde rit van 125 km en 1420 hoogtemeters; En of we blij waren dat we rond 17.30 uur 'ons' gasthof bereikten. Een etablissement zonder pretentie, waar je je meteen op je gemak voelt, en op nauwelijks 3 km van de Sloveense grens. We zien bovendien de helling die we morgen moeten op fietsen vanuit het gasthof. Morgen fietsen we immers naar Graz, een tocht van vermoedelijk 100 km met heel wat klimwerk, vooral in het begin. Enfin, dat zijn zorgen voor morgen (men voorspelt trouwens regen in de voormiddag, en opklaringen in de namidag...); Over het weer gesproken : tien minuten nadat we 'binnen' waren barstte een stevig onweer los, een goede zaak gezien de zwoele warmte die al dagen over de streek hangt en vooral het klimmen met de zware en bepakte fiets behoorlijk bemoeilijkt !
De zevende dag rustte God, maar dat is aan de Sablon brothers niet besteed. Een flinke etappe vandaag (104 km en 1400 hoogtemeters). Vooral de eerste 10 km waren een verschrikking : stroken van meer dan 15 % werden ons voor de wielen geschoven, tot we het pittoreske stadje Bad Gastein voorbij waren en konden uitblazen op weg naar het stationnetje van Bockstein, waar we voor een kwartiertje de trein op konden dwars door de bergen heen. Over de rest van onze tocht valt niet zo veel te melden. : we volgden voor een groot stuk de rivier Drau, maar zoals de vorige dagen werd toch af en toe wat klimwerk ons deel. Zeer warm overigens, en dat lijkt ook de volgende dagen zo te worden. Het is niet altijd evident om aan water te geraken en dat is nochtans een pure noodzaak om te blijven presteren op de fiets.
Hallo ieder die dit leest !
Momenteel zitten we in de stad van Mozart, Salzburg, in een jeugdherberg.We klagen niet over een gebrek aan afwisseling : na de grootstad Munchen hadden we gisteravond als pleisterplaats Bernau, niet ver van de Chiemsee. We logeerden er in een typisch Beiers Gasthof, je kent dat : Lederhosen, Dirndljurkjes en gezellige oempapa muziek. Alles ok dus, maar ook daar een internetloze, dus blogloze avond...
