Weer namen we een ferry van het vaste land (Mersing) naar een idyllisch eiland (Tioman). Twee uurtjes later kwamen we aan op het witte strand van Salang. We vonden een chalet voor een redelijke prijs, maar moesten dan wel tevreden zijn met een koude douche en een emmer om de wc door te spoelen. Op het eiland is er ook geen DIGI telefoon (onze Maleisische maatschappij) en het internet in Afrika was super snel in vergelijking met hier. Dat wil wat zeggen!
Het was de ideale plek om op een rustige manier uit te bollen. Witte stranden een hemelsblauwe zee, vissen en koralen van de eerste stap die je in het water zet. Duiken, snorkelen, genieten! Zelfs Elke bezweek en besloot haar eerste duikcursus te volgen samen met Yves. Heel wat theorie en oefeningen later, mochten ze hun 2 eerste echte duiken doen. Jan vergezelde hen natuurlijk en moest besluiten dat ze dat niet slecht deden. Blijkbaar vond de instructeur dit ook want ze behaalden met glans hun PADI OpenWater diploma. Ook hier is de onderwater wereld schitterend. We zagen duizenden vissen, murrenen, een schildpad, haaien,...
Verder genoten we 's avonds van een taxfree cocktail en lekkere verse krab op de bbq.
Aangekomen in Cherating planden we onze dagen helemaal vol. Het leek een rustig surfstadje dat er vrij verlaten bij lag omdat het surfseizoen nog moet beginnen, maar de volgende merkten we al snel anders. Singapore had een nationale feestdag en honderden brommers streken neer, daar ging ons rustige dorpje. Ook hier reisden we verder met Yves en Eva en zullen dit blijven doen tot zij naar huis vertrekken, aangezien we hetzelfde op het programma staan hebben.
De eerste avond verbroederden we meteen met een aantal locals op de gepaste manier: een fles whisky, een fles vodka en lauw water. Leuke avond, maar pijnlijke ochtend ;). Aangezien de stad toch was ingepalmd met door verschillende motorbendes, besloten we maar mee te doen en zelf terug een brommertje te huren. We reden langs de mooie kustlijn en vonden toch nog ergens een stukje rustig strand en bezochten meteen ook het turtle sanctuary. Wat een lieve schildpadjes! 's Avonds maakten we ons op om naar de fireflies te gaan kijken. We kropen in een bootje en vaarden in het donker over de rivier. Onze gids gaf een beetje uitleg en zwaaide voortdurend met een rode zaklamp om de vliegjes te lokken. Wat een spektakel. Spijtig genoeg zijn de beestjes te klein om op foto of film vast te leggen. We bleven nog wat hangen in de bar toen onze huisbaas ons opgewonden kwam halen. Er was een eierleggende schildpad gespot op het strand een beetje verder. We sprongen in de auto en raceden naar het strand. We zagen een gigantische schildpad massaal veel eieren leggen maar mochten enkel foto's trekken van haar kont om haar niet te fel te storen. Nadien lieten we babyschildpadjes vrij op het strand die wat eerder ergens anders waren uitgekomen. Wat een ongelooflijke dag!
Vroeg in de ochtend stonden we weer paraat om visjes te gaan vangen. Met een minispeedbootje trokken we op zee naar verschillende visplekjes. De buit was magerder dan de 200 vissen van vorig jaar in Afrika, maar het was leuk en 's avonds hebben we onze buik rond gegeten.
Na een vermoeiende rit door het binnenland bereikten we Taman Negara, het oudste nationale park van Azie. Een slaapplaats vinden was een hele opgave, maar uiteindelijk hebben we ook hier wel iets gevonden. We voelden meteen dat we in een tropisch regenwoud zaten door de geweldige hitte en de vochtigheid.
We maakten een uitgebreide 'wandeling' (= trektocht ) door de jungle richting de canopy walk, een hangbrug van 300m lang tussen de toppen van de bomen. Het was een spannende, mooie en vooral vermoeiende tocht.
's Avonds deden we nog een nachtsafari en spotten we verschillende dieren in de palmplantage. We zagen zoal: leopard cat, civetcat, wild boar en een 3m lange python.
De volgende ochtend maakten we ons weer klaar voor een lange reisdag richting Cherating.
Onze 6 dagen op het eiland Perhentian Kecil hebben we goed kunnen vullen. We lagen uren op het strand, Jan deed 7 duiken waaronder 2 wrakduiken en een nachtduik, Elke waagde zich aan haar eerste proefduik (en vond het geweldig!) en samen gingen we nog verschillende keren snorkelen. Op al deze zee-uitstapjes zagen we ongelooflijk veel vissen: enkele black tip reef sharks, een super grote seaturtle, bamboosharks, needle fish, parotfish, clownfishes (nemo's), cat reef shark, titan trigger fish, barracuda's, snappers, .... Voor degene die foto's willen zien, moeten maar even googlen want onze onderwaterfoto's moeten we nog laten ontwikkelen.
De avonden vulden we met feestjes op het strand met de duikcrew en de Belgische koppels.
Kortom we hebben er van genoten en zijn met spijt in het hart vertrokken.
In de ochtend namen we de eerste "ferry" en mini speedbootje waar we met veel te veel volk moesten in kruipen om dan tegen onwaarschijnlijke snelheid door volle storm over de golven te vliegen. Geweldig!
Aangekomen moesten we niet lang zoeken naar een kamer want Wim en Miranda (Die kennissen uit Kuala Lumpur) hadden een kamer voor ons geboekt. Tegen de late namiddag kwam de zon erdoor en zagen we hoe wit de stranden en hoe blauw de zee hier is. Prachtig. Duiken en snorkelen zal de komende dagen dus zeker op het programma staan.
Vroeg in de opchtend waagden we ons aan de ferry overzet van Penang naar Langkawi. Het regende maar de tocht viel opzich nog wel mee. Onze bagage was wel helemaal nat aangezien die gewoon op het achterdek lag, samen met de bagage van al de andere passagiers. Aangekonen stapten we in de taxi samen met 2 Engelse meisjes. We hadden nog geen slaapplaats dus lieten ons gewoon aan de zelfde backpacker afzetten. Hier was nog een kamer vrij met eigen badkamer tv en dvd-speler. Eindelijk wat luxe voor de prijs van 7euro. Er waren ook tal van dvd's die we mochten uitlenen en dit kwam goed van pas aangezien het de rest van de dag geonweerd heeft. 's Avonds klaarde het weer op en trokken we het dorpje in op verkennings- en souvenirtocht.
De volgende dag sliepen we eens goed uit en luierden dan op het strand. 's Avonds was aan onze kleur duidelijk te zien dat sommige plaatsen van ons lichaam nog niet veel zon hadden gezien. We gingen uiteten met de gezellige kuisvrouw en kaarten nadien een beetje tot we gingen slapen.
Tijdens onze laatste ochtend in Langkawi bezochten we het grote Underwater World. Aquatopia, maar dan veel groter. We aten een pizza en 's avonds vertrokken we met de avond ferry naar Kuala Perlis waar we overstapte op de nachtbus naar Kualla Besut of dat dachten we toch, want inJerteh stopte de bus en werden we afgezet om 4u 's nachts. We waren dus een beetje versuft en wisten niet goed waar naartoe, maar al snel vonden we iemand die ons naar het ferrystation in Kuala Besut bracht. Het was nu alleen nog wachten op de eerste ferry naar de Perhentians
We vertrokken opnieuw vroeg met bus naar Penang, want we hadden weer een rit van 5u voor de boeg. Op de bus leerden we een Frans koppel kennen, die al enkele maanden aan het rondtrekken zijn. Aangekomen in Penang zochten we samen onze weg naar een backpacker. Backpackers zijn hier in overvloed, het is alleen soms zoeken naar de juiste lokale bus, want hier staan spijtig genoeg geen bushaltes met de uurregeling. Enkele Maleisische woorden, een kaartje en uitleg in gebaren zijn meestal voldoende. We gingen opzoek naar het ferrystation om onze overzet naar Langkawi vast te leggen. Op deze manier verkenden we ook meteen het stadje en zagen we dat er overal podia opgesteld werden, maar we wisten niet goed waarvoor. In de backpacker kregen we dan te horen dat er een cultuurfestival aan de gang is. 's Avonds gingen we natuurlijk is kijken wat er te beleven viel. We zagen enkele verwarrende Chinezen toneel spelen. We ontdekten een groot scher; waar ze film keken en hier zijn we dan ook blijven hangen. Weer aten we aan een stalletje en dronken versgeperst vruchtensap. Deze zijn hier in overvloed te vinden.
Op onze tweede dag hier, besloten we een brommertje te huren om de rest van het eiland te gaan verkennen. Het eerste half uur was eerst even kennis maken met de verkeersregels van Maleisie: links rijden, stopteken betekent als een gek invoegen, oranje betekent optrekken zo hard je kan of ze zitten in je gat, en de borden duiden hier de minumum snelheid aan. Maar Jan voelde zich hier als een vis in het water en vond die Maleisiers maar watjes . Eenmaal uit Georgetown werden de wegen veel rustiger en de zichten super! Het enige probleem was de weg vinden zonder gedetailleerde kaart met straatnamen op. Onderweg kwamen we vanalles tegen: een waterval, een stuk weg door de jungle, verschillende tempels, het strand, ... Het is zeker een aanrader voor degene die zich veilig voelt in het verkeer.
Nu maken we ons op om morgen weer vroeg te vertrekken. Deze keer naar Langkawi.
We zijn vanmiddag, na een lange rit van 7u, aangekomen in de Cameron Highlands. Hier is het veel koeler ('s avonds toch) en minder vochtig dan in Kuala Lumpur of Melakka. Het laatste stuk (70km) van onze rit was op kleine wegen met veel bochten. We voelden ons hierna een beetje geradbraakt en trakteerden onszelf op een heerlijke full body massage . 's Avonds hebben we lekker Indisch gegeten, aan een spotgoedkope prijs.
Voor de dag erna boekten we een adventure tour die ons reuze is meegevallen. Eerst gingen we de grootste bloem (de rafflesia) in de wereld bewonderen. Dit exemplaar had een diameter van 70cm en stonk verschrikkelijk. Om deze bloem te zien, moesten we een kleine jungle trekking doen die ons ook door het water heen stuurde. In het terugkomen was dit een welkome afkoeling, vooral voor Elke. We bezochten ook het aanliggende lokale dorp. We leerden hier schieten met een blaaspijp. In de namiddag bezochten we de grootste theeplantage in de Highlands. Wat een uitzichten!!! In de thee fabriek hadden we ook de kans om te proeven en het heeft ons zeer gesmaakt. Nog wat later, gingen we het 'misty forest' in. Zijn naam spreekt voor zich (zie foto's hieronder). Hier kregen we een serieuze regenvla over ons heen, maar niets kon ons stoppen.
We gingen hierna wel nog eens vroeg ons bed in. Veel doen, vroeg opstaan: we beginnen het al wat te voelen.
Vanmorgen hebben we de eerste keer het transnationaal vervoer (bus tussen grote steden) gebruikt met onze rugzak. Het werd meteen duidelijk dat onze rugzakken goed geladen zijn. In Melakka was het wandelen in de zon met de rugzak een hele opgave. Onze benen waren ook nog moe van onze 'korte' wandeling. Om de stad te bezichtigen kozen we voor de fietstaxi. Jan had vooral medelijden met het oude mannetje en voelde zich een echte hollandse toerist (zelfs hier lopen ze overal rond, volgens ons is Nederland leeg tijdens de zomermaanden), maar Elke vond het wel gezellig. Onze geisha bracht ons naar alle interessante plekjes en deed zijn best een verstaanbare uitleg te geven.
Tegen de late namiddag gingen we 'weer' een korte wandeling maken en vonden we een Carrefour waar Elke een pot Choco kocht ( rijst als ontbijt vindt ze toch niet alles), aten we sushi en nog andere lekkernij, maakten we een avond cruise op de Melakka River en tegen 23u eindigde deze korte wandeling. Jan heeft dan ook het begrip kort even aangepast in zijn woordenboek
Onze eerste nacht verliep niet al te rustig. We hadden beetje last van jetlag en de geluiden/geuren van China Town. 's Ochtends verkenden we de nabije omgeving en verzamelden de nodig informatie omtrent busregelingen enzo. In de namiddag spraken we af met Wim en Miranda,kennissen uit Belgie die al enkele maanden aan het rondtrekken zijn door Azie. Ze gaven ons vele leuke tips en anekdotes uit hun reis. We achterhaalden ook meteen waar die ongelooflijke stank vandaan kwam. Neen, niet Wim maar wel de Durian ( Koningsfruit) die hij ging halen aan een kraampje. Je kan de geur vergelijken met rottend vlees,de textuur met pudding en de smaak euuuuuh, laat ons zeggen bedorven weet ik veel wat... . Maar Wim is er dol op, Elke en Miranda kokhalsden van de geur alleen al en Jan wou natuurlijk proeven, maar was geen fan. 's Avonds aten we nog in 1 van de vele straatkraampjes en nadien namen we opnieuw afscheid.
Onze 2e nacht verliep al veel beter en in de ochtend vertrokken we naar de Batu Caves. De grotten zelf stelden niet zoveel voor, maar het is een bedevaartplaats voor de hindoes, dus moesten we ze gezien hebben. Het standbeeld en de vele versieringen waar wel leuk en indrukwekkend. 's Namiddags bezochten we het grootste vogelpark, waar de vogels vrij rondvliegen, ter wereld. Jan mocht enkele vogels eten geven. Nadien wouden we de Nationale moskee nog bezoeken, maar het gebed was net begonnen en was dus gesloten voor toeristen. 's Avonds gingen we voor een korte avondwandeling naar de Golden Triangle om alle gebouwen eens verlicht te zien. De wandeling draaide echter uit op een ware trektocht die eindigde in het grootste shoppingcentrum dat we ooit zagen: 10 verdiepen, 1000 winkels, cinema, bowlingbaantje (50 banen) en een indoor pretpark met zelfs rollercoasters. Als je ons niet gelooft, come and see!
 "Shocked"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Smile"){kind=icon}
){kind=link}