Al 2 weken hier, en hier komt men eerste blogberichtje: eerst al eventjes over de reis naar Aruba
Samen met Dries was ik de avond voor ik vertrok al richting Amsterdam/Schiphol gegaan, zodat we op de grote stakingsdag (6 januari) niet super vroeg moesten opstaan om naar Nederland te rijden. Had een hotel geboekt op hele korte afstand van de luchthaven zodat ik heel relaxed kon vertrekken naar het avontuur ;)
Na een heerlijk (en uitgebreid) ontbijt: hup richting Schiphol met een busje van het hotel dat als luchthaven-shuttle dienst deed.
Ik had de dag voor vertrek al online ingecheckt, dus ik moest enkel nog mijn bagage inchecken en inleveren. Op Schiphol is er een heel handig automatisch systeem, waarbij je de bagage in een soort van machine moet steken die je koffer weegt en waar je dan zelf het label aan moet hangen en hupsakee: koffer ingecheckt!
En hey...... Lijkt dat meisje daar in de andere rij niet een beetje op Jael? (mijn reisgenote en huisgenote) Toch eventjes lachen naar haar :)
Dries is tot daar meegekomen , maar dan moesten we dus afscheid nemen.... Even reality-check... 3 maanden weg van huis, weg van Dries, weg van mijn katten... Zonder dat ik echt iemand ken op Aruba....
Handbagage controle: OMG.... hoe lang kan het echt duren! En ik heb toch echt ALTIJD de slechtste/traagste rij... Overal staan duidelijke borden wat je apart moet leggen, wat je uit moet doen, wat je niet mee mag nemen, etc.... En toch zijn er altijd mensen die het allemaal negeren en dan daar staan met nog flesjes water en nagelschaartjes, etc....
Eindelijk erdoor geraakt. Op naar de gate.
Jael en ik zouden elkaar daar ontmoeten. Beetje spannend wel he! Hoe zou ze zijn? Zouden we overweg kunnen met elkaar?
Maar niet getreurd: we hebben 10,5u in een vliegtuig, overdag, om dit te ontdekken.
Het meisje dat ik dus gezien had aan de bagage incheck rij en waar ik naar lachte was dus inderdaad Jael. Best grappig!
Nog even snel skypen met men moeder, die thuis was, want de nieuwe keuken werd geplaatst (jaja... net gemist die nieuwe keuken!). Leuk zo gratis wifi he :D
En nu: 10,5u op een vliegtuig.. over de Atlantische Oceaan... OVERDAG!
Vreselijk! En niet door het gezelschap, want dat was wel oké ;)
Maar 10,5u niks te doen... slapen kan je niet want het is gewoon dag... om de paar uur krijg je wat eten en iets te drinken... filmpje kijken waar je niet op kan concentreren.... opeens gaan de lichten uit... Willen ze nu dat we gaan slapen???? Het is 16u ofzo???
Eindelijk! Land in zicht!!
"Dames en heren. Op Aruba is het momenteel 18u, zonnig en 29 graden celsius"
Zachte landing en zo warm als je het vliegtuig afgaat!
"Heeeeeey" zegt Jael "Alle borden zijn net hetzelfde als op Schiphol!! Grappig!"
Door de paspoortcontrole, even wachten op de bagage. Onze koffers zijn er heel snel! Leuk!
Naar de aankomsthal, waar Gijs, Audrey en Micky ons op staan te wachten. En dan nog een foto laten maken met het grote bord van "Arrivals" erbij op voor de facebook-pagina van Micky's Foundation natuurlijk. Danki Gijs... Niet echt een goed moment voor een flatterende foto, zo na een lange vliegreis :lol:
Op naar Hertz voor onze huurauto's, waar we de komende 3 maanden het eiland mee gaan rondcruizen. En dan: de baan op!
De zon is ondertussen onder (gaat onder rond 18:30u), en het is al donker. Wel spannend om dan een eerste keer het halve eiland over te rijden om nog iets te eten bij Gijs en Audrey.
File in Oranjestad, want daar is ALTIJD file! Er rijden hier namelijk meer dan 50 000 auto's rond, terwijl Aruba maar rond de 100 000 inwoners heeft! IE-DE-REEN heeft een auto! Openbaar vervoer is enkel goed als je in de hotels zit langs de kust en je wilt langs de zuidwest kust blijven, maar anders heb je gewoon een auto nodig om ergens te raken.
Na het eten bij Gijs en Audrey richting ons "huisje". Oké.... zeg maar gewoon huis. Met een poort er rond... en ieder een eigen slaapkamer en eigen badkamer, en een goed uitgeruste keuken, en een zwembadJE in de tuin (nee, echt zwembadje.. een kleintje).
En dan is het genoeg geweest. Voor ons was het ondertussen 3u 's nachts ofzo, dus hoog tijd om ons bed op te zoeken!
En zover het best wel lange verslag van de reis hierheen....
Don't worry! De volgende verslagen gaan echt wel korter zijn :-D :-D :-D
|
