Dan kondigt Serge aan dat hij nu eindelijk wil praten over
waarvoor ze hier gekomen zijn. Hij merkt op dat Rick er erg onder lijdt.
Omwille van de toekomst van zijn zoon wil Serge de volgende dag open kaart
spelen en tijdens een persconferentie meedelen dat hij zich zal terugtrekken
als lijsttrekker voor de komende verkiezingen. Babette en Claire protesteren
hevig maar mij kan het niet veel schelen. Claire en ik beschermen onze zoon en
vinden dat hij geen moordenaar genoemd mag worden. Serge blijft echter bij zijn
besluit. Serge vertrekt alvast met Babette naar het café waar hij de volgende
dag zijn persconferentie zal geven. Dat is juist het café waar Mijn vrouw en ik
regelmatig komen. We zitten nu nog alleen in het restaurant. Claire en ik praten wat na over de daden van
Michel en Rick. Het wordt mij duidelijk dat Claire hen heeft aangemoedigd om
vanavond af te rekenen met Beau, die hen chanteert. Claire zegt ook dat ze
Babette heeft beloofd dat ik Serge desnoods met geweld zal bewegen van zijn
besluit af te zien om de volgende dag de persconferentie te houden. Ik vind dit
geen goed idee vanwege mijn geschiedenis van depressies en agressie. Serge zal
zich door 'zijn kleine broertje die iets heeft waarvoor hij medicijnen moet
innemen' nergens van laten afhouden. (BLZ 228)
Ik
heb schrik dat Michel dezelfde ziekte heeft als mij. Ik moest zo'n tien jaar geleden stoppen met mijn
baan als leraar geschiedenis op een middelbare school. Tijdens een treinreisje
naar Berlijn begon een depressiviteit die niet meer verdween. Omdat ik in een
klas onacceptabele uitspraken deed over oorlogsslachtoffers, kwamen er klachten
van ouders. De rector riep mij op het matje. In dat gesprek kon ik met moeite
mijn agressie in toom houden. Na een gesprek met een psycholoog ging ik met
ziekteverlof. Volgens de psycholoog had ik een genetische afwijking en hij
schreef strikt medicijngebruik voor. Ik was bang dat een tweede kind zijn
genetische afwijking zou erven en wilde Claire vragen of ze tijdens de
zwangerschap van Michel een vruchtwaterpunctie had laten doen. Daar kwam het
niet van omdat Claire ziek werd, moest worden opgenomen en vier keer geopereerd
werd. Na enige tijd kwamen Serge en Babette op bezoek, net toen ik macaroni aan
het koken was. Ze hadden nogal wat kritische opmerkingen, zoals over de troep
in huis, en stelden voor (achteraf bleek: op Claires verzoek) om Michel
tijdelijk in huis te nemen door mijn ziekte. Daarop werd ik zo woedend, dat ik
tot twee keer toe de gloeiend hete pan met eten tegen het gezicht van Serge
ramde, die bloedend tegen de grond sloeg. Ik bedaarde pas toen Michel aan kwam
lopen. (BLZ 215)
Serge en Babette weten niet veel van het verhaal af en dat
is ook de reden waarom we eigenlijk zijn bijeen gekomen. We moeten het hebben
over de toekomst van onze zoons. Mijn
zoon, Michel, heeft een zwerver vermoord samen met Rick en Beau. Ik kan hem
niets kwalijk nemen, het was een accident. Het ging als volgt: Op weg naar huis
van een schoolfeest gingen Michel, Rick en Beau(geadopteerde zoon van Serge en
Babette) nog even pinnen. In het pin hokje lag een stinkende zwerver te slapen.
De zwerfster begint te schelden en zegt dat ze op moeten rotten. Dat maakt
Michel en Rick kwaad, Beau heeft er geen zin in en gaat naar huis. Michel en
Rick beginnen dingen van straat te halen en het tegen de zwerver aan te gooien.
Ze gooien en bureaulamp en een lege jerrycan. Maar dan gaat het mis Er komt
een aansteker bij en de jerrycan, waarvan de jongens dachten dat hij leeg was,
ontploft en de zwerfster is op slag dood Claire en ik komen achter dit
incident na een uitzending van Opsporing Verzocht. De cameras in het pin hokje
hebben alles opgenomen. Op de beelden is niet helemaal te herkennen wie de
daders zijn. Maar ik herken Michel meteen! Hij is tenslotte mijn geliefde zoon.
Claire lijkt niets te merken, ten minste zo doet ze. (BLZ 170)
Terwijl wij aan tafel zitten hoor ik een
gepiep. Ik kijk in de zakken van mijn jas en vind er de gsm van Michel. Die is
per ongeluk in mijn jas terecht gekomen nadat ik zijn gsm even moest bijhouden.
Ik neem op en het is Michel die belt met de vaste telefoon thuis. Hij wil zo
snel mogelijk zijn gsm terug en komt er in het restaurant persoonlijk om.
Terwijl ik naar de achterkant van het restaurant ga, kijk ik wat fotos en
videos op de gsm. Mijn zoon heeft de moord gefilmd op de zwerfster. Ook
luister ik naar de voicemail van zijn gsm waar oproepen staan van Rick, Beau en
mijn vrouw! Claire zegt: vanavond moeten jullie het doen. Ik ben enorm
verward. Wanneer ik hem zie spreek ik hem aan over het filmpje. Michel laat
zich van den dommen, en doet alsof het allemaal een accident was. Ik vind het
niet grappig, al ziet mijn zoon de ernst er niet van in! Het was maar een grap
die we uithielden. Niets bijzonders.. Ik besloot hem te geloven en het voor hem
op te nemen. Het is tenslotte mijn zoon en ik hou van hem! (BLZ 147)
We gaan op restaurant gaan eten. Ik wil
geen pottenkijkers, en zou graag op mijn gemak een gesprek kunnen voeren met
mijn broer en zijn vrouw! Ik ga niet zeggen welk restaurant het is want dan zit
het de volgende keer daar vol met mensen die komen kijken of wij er ook weer
zitten. Het enige wat ik kwijt wil is dat het een peperduur restaurant is met
veel klasse. Tijdens het diner valt het mij op dat Babette heeft gehuild, ze
verbergt haar ogen achter een donkere bril. We gaan gewoon aan tafel zonder iets te laten merken.
Al snel lopen de spanningen hoog op. Claire en ik zijn totaal geen types voor
een restaurant als dit. Ik erger me dood aan de Gerant van het restaurant. Die,
door middel van zijn pink, aanwijst waar alle gerechten wel niet vandaan komen
en hoe ze zijn gemaakt. Eerst wordt er gepraat over alledaagse dingen
zoals films, vakanties e.d. Maar als ik na een bezoek aan het toilet terug kom
bij de tafel is het mis gegaan. Babette is in huilen uitgebarsten en vlucht
naar de tuin. Claire volgt Babette om met haar te praten. Mijn broer Serge en
ik blijven alleen over.. (BLZ 9)
