Geachte heren ministers, onder het mom van ‘eerlijke fiscaliteit’, ‘de sterkste schouders moeten de zwaarste lasten torsen’ en ‘de spaarcenten moeten geactiveerd’, hebben jullie besloten een taks op de effectenrekeningen in te voeren vanaf 500.000 euro (1.000.000 voor gezinnen).

Graag had ik een antwoord gekregen op volgende vragen:

1. U wil het geld van de spaarboekjes naar de economie zien gaan. Dit betekent m.i. dat dit geld naar bedrijfsobligaties of effecten gaat. Denkt u niet dat juist een taks op de effectenrekeningen de noeste spaarder kan afschrikken om de stap te zetten?
2. Nu al zijn 1/5 van de appartementen en huizen eigendom van investeerders. Vreest u niet dat de taks op de effectenrekening mensen zal aanzetten nog meer te investeren in het fiscaal gunstige vastgoed en zo de vastgoedprijzen nog hoger zullen komen te liggen, waardoor het voor de minder kapitaalkrachtigen nog moeilijker wordt om zich een eigen huis of appartement te kunnen aanschaffen?
3. Is het verschil tussen rijk en niet rijk zijn slechts 1 euro, want dit is het verschil tussen een taks of geen taks op de effectenrekening?
4. Zijn de bezitters van 10 huizen met elk een gemiddelde waarde van 300.000 euro niet rijk en iemand met een aantal obligaties ter waarde van 500.000 euro dat wel?
5. En een specifieke vraag aan het adres van vicepremier De Croo, die enige tijd terug als justificatie voor de taks op de effectenrekeningen stelde, dat iemand die over een effectenrekening van die omvang beschikt, ook nog wel enkele huizen en/of appartementen heeft en dus de taks zeer gemakkelijk kan dragen. Heeft meneer de minister deze uitlating gedaan op basis van een grondig onderzoek?
6. En tot slot: wat is het verschil tussen een belegger/aandeelhouder die met enkele effecten deelneemt aan een economische activiteit en een groot-investeerder die zijn investeringen (deelnames/effecten) onderbrengt in een holding, waar de eerste bij slechte beursresultaten het verlies slikt en de laatste dit als kost recupereert via de belastingen?
7. Er moet geen taks worden betaald op niet-beursgenoteerde aandelen. Dit betekent volgens mij dat de groot-investeerders (participanten in Waterland, Verlinvest, NPM, Cobepa) en superrijken (zoals Coucke met Pairi Daiza) die een bedrijf van de beurs halen, niet onderworpen worden aan enige rijkentaks. Hebben dezen dan geen sterke schouders heeft en moeten die ontzien worden?

Ik ben maar een simpele burger, die zich deze vragen stelt. Ik ben er van overtuigd dat onze eminenties bij de uitwerking van hun begrotingsvoorstellen zich al deze vragen hebben gesteld en voor alle een gedegen antwoord hebben.

Graag had ik deze antwoorden vernomen.

Dank bij voorbaat.

27-09-2017 om 00:00 geschreven door JaiVes  

Omdat de belasting op meerwaarde voor aandelen op veel tegenstand stuit, is er nu sprake van een belasting op de effectenrekening.

De CD&V wil kost wat kost een trofee om de vakbond tevreden te stellen.

Het is weerom de vraag of de staat niet opnieuw zich in de voet zal schieten.

Door  de effectenrekening te belasten riskeert men dat de spaarder zich meer en meer zal richten op het aankopen van vastgoed of andere vormen van beleggen. Dit kan naast een negatieve impact op de economie ook de prijzen voor vastgoed verder opdrijven zodat het voor de minderbedeelden nog moeilijker wordt om zelf een eigen woonst te kopen. En de investeerder wil rendement van zijn aankoop, dus druk om de huurprijzen te doen stijgen.

Opnieuw zal de spaarzame middenklasse er het kind van de rekening van worden. Dezen zijn het die via een effectenrekening bij een financiële instelling hun centen (laten) beheren. De echte rijken zal men daar niet dadelijk in terugvinden. Die zitten hoofdzakelijk in niet beursgenoteerde investeringsholdings, met participaties in niet-beursgenoteerde bedrijven. Denk hierbij even aan NPM, Cobepa, Waterland, Verlinvest e.a. Zal de voorgenomen belasting die dan ontzien?

En wat dan met het ‘non bis in idem’ principe, dat stelt dat iets geen twee keer met eenzelfde doel mag worden belast? Het aandeel of de obligatie als onderdeel van een beleggingsrekening wordt bij aanschaf reeds belast. Het belasten van de beleggingsrekening belast deze investering opnieuw. Het doel is hetzelfde: fiscaal inkomen voor de staat.

19-07-2017 om 17:04 geschreven door JaiVes  

De verzekering van de welvaartstaat vormt wellicht de grootste uitdaging van deze regering en wellicht ook van vele nog komende. De uitgaven voor de sociale zekerheid blijven maar stijgen door de veroudering van de bevolking, versterkt door de migratie van zorgbehoevenden uit oorlogsgebieden. De inkomsten voor het in stand houden van het systeem komen eigenlijk van de bedrijven via heffingen op de lonen van de werknemers (patronale lasten en werknemersbijdragen; bij ambtenaren is dit voor de staat een vestzak-broekzak operatie).

Belastingen hebben als doel onze welvaartstaat te bestendigen: enerzijds de leefomgeving van de gemeenschap (de maatschappelijke infrastructuur) verzorgen (instaan voor bescherming en zekerheid en het faciliteren van de samenleving door het aanbieden van een werkende infrastructuur) en daarnaast ervoor zorgen dat het individu in de samenleving voldoende wordt ondersteund (gezondheidszorg, kinderbijslagen, pensioen en bijstand in tijden van individuele nood).

Waar de uitgaven voor de sociale zekerheid stijgen door de hogere levensverw            achting en de migratie, veroorzaken automatisering en robotisering een druk op de inkomstenzijde.  Hoe deze contradictie oplossen?

Een verhoging van de BTW en accijnzen op tabak, geestrijke dranken en andere producten die de gezondheid schaden, zal nooit volstaan en daarenboven treffen die eigenlijk de minderbegoeden zwaarder dan de welgestelden. Deze laatsten riskeren het gebruik van deze producten nog als een symbool voor hun welvaart te beschouwen.

Ander fenomeen is dat de grootste verdieners lang niet de grootste bijdrage aan de sociale zekerheid leveren. Via vennootschappen en het oppotten van de verdiensten, waarbij ze zichzelf slechts een minimumloon toekennen, ontlopen ze de zwaardere belastingen, maar doen ze wel schaamteloos beroep op de sociale voorzieningen voor kinderbijslag, gezondheidszorg, studiebeurzen en elke tegemoetkoming die de staat voorziet. Jawel, dit alles is zeker stikt legaal.

Om deze problematiek op te lossen, moet het fiscaal stelsel dringend en vooral grondig worden aangepast. Rommelen aan het huidig systeem zal weinig soelaas bieden. ‘Obliterate and reengineer’! Uit deze zienswijze werd onderstaand voorstel ontstaan.

Om voldoende inkomsten te genereren naast de verbruikstaks op voor de gezondheid schadelijke verbruiksgoederen, kunnen we enkel teruggrijpen naar het belasten van de bedrijven (privé en parastataal). Vakbonden, vakbondsgerelateerde instanties en bepaalde middenveldorganisaties schuiven steevast de belasting op vermogens als oplossing naar voren, maar die kent teveel gebreken. Een vermogensbelasting verschuift geld, maar niet altijd op een rechtvaardige wijze. Wat zal men als bezit in het vermogen opnemen? Hoe de waarde van kunst bepalen? Wat doen met een stal oldtimers? …

Daarom dit alternatief: belast de aanrekening voor geleverde prestaties.  Elk bedrijf dat een factuur opmaakt moet een splitsing maken tussen de levering van producten en de levering van prestaties. De vergoeding voor een prestatie kan eigenlijk gezien worden als de betaling van het loon voor het leveren van de prestatie. Het bedrijf dat de prestatie levert moet hierop periodisch een aangifte indienen, conform de btw-aangifte. Hierop wordt de sociale zekerheid berekend en ij afgerekend. Elke vennootschap of vennootschapsvorm moet hieraan voldoen. Ook de vergoedingen voor mandaten mogen hieraan niet ontsnappen, moeten als betaling voor het leveren van prestatie worden gezien en dus bijdragen aan de sociale zekerheid.  Indien nu een doorrekening gebeurt naar een andere firma (vb. een onderaannemer die voor de prestatie of een deel ervan een factuur indient bij de hoofdaannemer), dan mag dit bedrag in mindering gebracht. De vergoeding die via de uitbetaling van de lonen wordt aangerekend komt uiteraard in mindering van deze aanrekening.

Dit systeem moet nog worden uitgebreid met de bijdrage voor de winst op verkoop van producten (die levert eveneens een vergoeding op en moet dus ook bijdragen voor de sociale zekerheid).

Deze bijdrage wordt berekend op de operationele cashflow (operationele winst + afschrijvingen + voorzieningen – financiële opbrengsten + financiële kosten; anders gezegd: de brutomarge min de diverse bedrijfsonkosten) plus de reeds betaalde bijdragen voor sociale zekerheid. Uiteraard worden de reeds betaalde vergoedingen voor sociale lasten van deze berekende bijdrage afgetrokken, zodat die niet dubbel worden aangerekend.

Bij internationale bedrijven met afdelingen in meerdere landen onderkennen we een bijkomende moeilijkheid. Daarom zou een bedrijf met hoofdzetel in België en met afdelingen in het buitenland enkel betalen op de EBIT die gerealiseerd wordt op de Belgische activiteiten (voor binnen- en buitenlandse klanten). Dus overboekingen van winsten en kosten vanuit het buitenland worden hier ontzien voor de bijdrage SZ (maar zijn wel onderhevig aan de vennootschapsbelasting).

Een Belgische afdeling van een buitenlands bedrijf moet hier gewoon bijdragen voor de SZ op de EBIT die het hier met zijn Belgische activiteiten genereert (en dit zowel voor zijn binnenlandse als buitenlandse klanten). De afdragen voor zijn moederhuis kunnen dan wel meespelen bij de berekening van de vennootschapsbelasting in België.

Het voordeel van dit systeem: fiscale spitstechnologie heeft geen vat op deze vorm van belasting. Buitenlandse onderaannemers kunnen enkel hun sociale belasting recupereren voor het bedrag dat ze voor de prestaties alhier in hun eigen land betalen. Daarnaast zal dit maken dat vele bedrijven eigenlijk gemakkelijker zullen overgaan tot bijkomende aanwervingen, daar de sociale zekerheid op hun aangerekende diensten toch reeds is verrekend.

 Ik besef dat dit een serieuze ommezwaai betekent. Toch ben ik overtuigd dat dit systeem de basis kan vormen van een valabele oplossing voor het veiligstellen van ons sociaal zekerheidsstelsel.

14-12-2016 om 00:00 geschreven door JaiVes  

Onder het motto ‘de sterkste schouders dienen de zwaarste lasten te dragen’ komen Kris Peeters, de socialistische partijen, de groenen en de tenoren van het ACV en het ABVV steeds tot dezelfde oplossing: de vermogens(winst)belasting.

Nochtans is de inkomensongelijkheid volgens een recente studie van de KUL, de belangrijkste oorzaak van de kloof en het vergroten van de kloof tussen arm en rijk.

Het is een feit dat het niet de rijksten en de grootste verdieners zijn die het meest belasting betalen (althans zeker niet procentueel). Hierdoor lopen zowel de sociale zekerheid als de fiscus heel wat inkomsten mis en hiervoor draait de middenklasse op.

Een van de oorzaken is dat het merendeel van de beste verdieners zich laat uitbetalen via een managementvennootschap en nadien zelfs via een constructie waarin meerdere vennootschappen en holdings de belasting en de sociale zekerheid ferm helpen ontlopen.

Een vermogens(winst)belasting is geen eerlijke belasting! Niet de superrijken zullen die betalen, wel de middenklasse, die gespaard heeft dat haar handen kraken en hierdoor zich elke luxe of vakantie heeft ontzegd. De echte rijke zal de dans ontspringen. Zo kennen de rijksten tal van vehikels waarmee ze de belasting ontwijken. Via holdings en participatiemaatschappijen  investeren die in o.a. niet-beursgenoteerde bedrijven. Hoe kan de fiscus hier een eerlijke taxatie op maken? Ik verwijs hiervoor naar het artikel n.a.v. de verhuis van Alexandre Van Damme naar Zwitserland (zie http://newsmonkey.be/article/72803). Het successierecht bij bedrijfsopvolging is hen ook erg gunstig (slechts 3% bij een belang van minimaal 50%).

Hoe kan dit worden opgelost?

Vooreerst het probleem van de Sociale Zekerheid.
Wel, eenvoudig door de toepassing van een systeem zoals bij de BTW.

Elke vergoeding voor prestatie moet in aanmerking komen voor de bijdrage aan de sociale zekerheid. Elk bedrijf dat een factuur opmaakt moet een splitsing maken tussen de levering van producten en de levering van prestaties. De vergoeding voor een prestatie kan eigenlijk gezien worden als de betaling van het loon voor het leveren van deze prestatie. Het bedrijf dat deze prestatie levert moet hierop periodisch een aangifte indienen, conform de Btw-aangifte. Hierop wordt de sociale zekerheid berekend en afgerekend. Ook de vergoedingen voor mandaten mogen hieraan niet ontsnappen, moeten als betaling voor het leveren van prestatie worden gezien en dus bijdragen aan de sociale zekerheid.  Indien nu een doorrekening gebeurt naar een andere firma (vb. een onderaannemer die voor de prestatie of een deel ervan een factuur indient bij de hoofdaannemer), dan mag dit bedrag in mindering gebracht. Wanneer dit een binnenlands bedrijf is, is de operatie eigenlijk voor de sociale zekerheid neutraal. Probleem stelt zich wanneer deze firma een buitenlands bedrijf is. Wel, elk land kent een vorm van belasting voor sociale zekerheid, zoals ook elk land een vorm van BTW kent. Daarom denk ik dat weinig belastingbetalers die piste zullen bewandelen voor het ontlopen van de sociale zekerheid, maar daarentegen zullen de hoofdaannemers die de sociale zekerheid ontlopen via onderaannemers uit het voormalig Oostblok, enkel de sociale lasten op het bedrag dat gefactureerd wordt door die onderaannemer kunnen recupereren.

Zal dit de winstgevendheid van de kleine ondernemingen aantasten? Weinig, aangezien wie werkt met personeel, hierop reeds wordt afgehouden. Enkel op de winstmarge die men op de prestatie neemt, zal er een bijkomende bijdrage worden geheven. Dit is de bijdrage voor de bedrijfsleiding die uiteindelijk ook geniet van de sociale zekerheid. En het grote deel van de winst van middenstandsbedrijven zoals de loodgieter en de elektricien wordt uiteindelijk grotendeels gerealiseerd door de winst op de geleverde producten.

Nu nog de belastingsbijdrage.

Vooreerst wordt een taks geheven op interesten en dividenden. Het vermogen moet niet worden belast, aangezien elk vermogen in een correct werkend stelsel voordien al werd belast: persoonlijk kapitaal via de personenbelasting, aandelen via de winst van het bedrijf. Dus komt het er enkel op aan een correct vennootschaps- en personenbelastingsysteem te introduceren. Als beide systemen procentueel in overeenstemming met elkaar zijn, dan is dit al opgelost. Hier ga ik wel uit van een vlak belastingpercentage, waar enkel voor de echt lage lonen en vervangingsinkomsten kan worden van afgeweken. Met een vlak belastingpercentage betaalt de grootste verdiener (persoon en bedrijf) het grootste bedrag. Hier is het aan de fiscus om komaf te maken met tal van onterechte aftrekposten en overdreven inbreng van kosten (in vele gevallen privé-kosten die op de vennootschap worden afgewenteld). Het totale loon wordt belast, ook dat wat door taksvrije instellingen wordt uitgekeerd. Het gaat niet op dat de Europese en NAVO mandatarissen taksvrij (of nagenoeg taksvrij) zo niet of weinig bijdragen aan een staat waar zij evengoed gebruik maken van de infrastructuur en alle andere voorzieningen van deze staat genieten. Evenzo moeten alle binnenlandse politici op alle inkomens de belasting betalen zoals de persoon uit de privé.

Vraag is of de politieke kaste bereid gevonden zal zijn, aangezien ze met dit voorstel ook een stuk in eigen vlees zullen snijden. Ter overweging te nemen door hen: de Brexit en de keuze van Trump zijn beide uiting van een anti-establishmentgevoel. De gewone man en zeker ook de middenklasse nemen het niet langer dat hij/zij volledig de gevolgen ondergaan van de financiële crisis. De globalisatie vreet hun inkomen aan, maar daarnaast zien ze dat de toplonen onverminderd blijven stijgen tot zelfs astronomische hoogtes, dat de politicus schaamteloos de kas blijft leegroven en vindt dat hij/zij daar gewoon recht op heeft. Recent voorbeeld hiervan is de jaarlijkse vergoeding die De Gucht nog steeds trekt uit de Europese kas, hoewel hij nog via zijn diverse mandaten daarnaast nog een riant jaarloon binnenrijft. Maar Karel De Gucht is geen alleenstaand geval noch is dit de exclusiviteit van de Open VLD. Dergelijke gevallen die ruim in de pers komen en de jaarlijkse berichtgeving over de exorbitante verloning van topfunctionarissen en –bedrijfsleiders voeden dit sentiment. Vandaar de roep naar een echte eerlijke fiscaliteit.

12-11-2016 om 20:51 geschreven door JaiVes  

Zondag Beweging.net in het nieuws met hun oproep voor een snelle taks shift. Wat een hypocrisie! Waarom nog het woord taks shift gebruiken? Voor Develtere en Leemans is de definitie ervan een pure en onversneden vermogensbelasting.

Hoe durven ze na het Arco-bedrog nog het woord rechtvaardigheid in de mond nemen:

Eerst de spaarcentjes van hun leden verbrast en nadien via hun afgevaardigde-ministers een nepoplossing naar voor geschoven waarmee ze de brave Arco-vennoot mooi om de tuin hebben geleid.

Stellen dat men met de vermogensbelasting de grote fortuinen zal doen betalen is de nieuwe leugen van deze kliek. Ik daag die heren uit om eens aan te tonen hoe ze de echt grote vermogens zullen doen bijdragen. De middenklasse zal hiervoor weer opdraaien. Trouwens, een vermogen van 1 miljoen euro is al lang niet meer een groot fortuin.

Die heren kopmannen in de katholieke zuil, zijn de hedendaagse farizeeën.

Ik geloof niet dat één van hen persoonlijk geld verloren heeft in het Arco-dossier.

14-07-2015 om 00:00 geschreven door JaiVes  

Wat een circus alweer. 

De PS wil de lonen van de overheidsmanagers beperken, maar voor Bellens en Thijs zullen de politici onmiddellijk een uitzondering maken. Hoelang zal het duren eer er geen enkele van deze managers niet een uitzondering zal zijn op deze regel.

Johnny Thijs vindt voor hem een loon van €290.000 per jaar geen rechtvaardig salaris.

Dit heeft toch niets met rechtvaardigheid te maken, wel met zijn eigen marktwaarde en de prijs die voor een gelijkwaardige of betere manager zou moeten worden betaald voor deze functie. Ik geef wel toe dat hij blijk heeft gegeven van een kundig manager te zijn. Hoewel, heeft men ook al eens bekeken hoeveel er aan vergoedingen voor management consultancy er door Bpost werd betaald? Wat is dan de intrinsieke waarde van de bijdrage van Johnny Thijs himself?  

En Didier Bellens? Deze meneer werd door de PS in zijn functie en loon geholpen en nu komen ze met het voorstel de lonen te beperken en ja, met heel zeker een uitzondering voor hun poulain. Zijn exorbitant loon wordt zgn gerechtvaardigd omdat het zeer moeilijk is om topmanagers te vinden in de telecomsector. Maar Bellens was geen telecom-man, hij kwam uit de luchtvaart!

Duco Sickinghe mag stellen dat Telenet onder zijn bewind een boost heeft gekend. Heeft men het loon van Bellens ooit vergeleken met dat van Sickinghe? 

25-08-2013 om 21:19 geschreven door JaiVes  

Droomt minister Vanackere luidop of zal de gewone man zijn spaargeld toch terug in aandelen beleggen?

Minister Vanackere wil gezinnen aanmoedigen om hun spaargeld terug in aandelen te beleggen. Is de minister nu alle gevoel met de werkelijkheid aan het verliezen?

Het spaargeld op het gewone spaarboekje dekt momenteel de inflatie niet en dus zou een nieuwe wet à la Cooremans-De Clercq het spaargeld naar de beurs halen.

Wie zal hiermee weer gediend worden? Toch de gewone man niet!

Zou de minister niet eens eerst kijken waarom de burger zijn geld op spaarboekjes houdt?

Dat de wet Cooremans-De Clercq in de jaren 80 een groot succes kende biedt geen garantie voor de situatie vandaag. In de jaren 80 had de burger nog geen beursval meegemaakt zoals in de beginjaren 2000, was hij niet getuige geweest van het gespeculeer door de banken met de financiële crisis als gevolg, was hij niet dagelijks geconfronteerd geweest met de sluiting van zgn. vaste waarden die in hun kielzog tal van toeleveringsbedrijven met zich meesleepten …

Maak zelf maar eens de rekening en vergelijk een korf aandelen op basis van de top 20 in België anno 2000 en kijk nu wat die vandaag waard zou zijn. Wel, het spaarboekje komt steevast als winnaar uit de bus!

Trouwens, welke aandelen moet de brave burger, met zijn beperkte kennis van zaken, kiezen? Dan wil ik nog zeker niet spreken over Opties, Warrant, Futures, Turbos of andere derivaten! Zelfs het gewone bankpersoneel heeft hier weinig kaas van gegeten en de burger zal zich zeker nog de aanprijzingen herinneren van deze ‘verkopers van financiële producten’ waardoor hij nu met het verlies opgescheept zit.

Even misschien er ook nog op wijzen dat de wet Cooremans-De Clercq toentertijd ook de pensioenfondsen een boost gaf. Dezen die niet op tijd hun pensioenfonds aangepast hebben naar ‘conservatief’ (dus weg van aandelen) weten ondertussen hoe laat het is.

En dan nog de ACV / BACOB getrouwe, die er onlangs nog erg overtuigend werd op gewezen dat zijn ARCO-spaargelden wel degelijk aandelen waren en hij die dus kan afschrijven (in het beste geval zal hij nog zijn nominale inschrijvingswaarde terugkrijgen – vergeleken met een spaarboekje over dezelfde periode eigenlijk een schamele troost).

Mijnheer de Minister, zorg eerst voor uw achterban en zoek een oplossing voor de ARCO-gedupeerden. Herstel het vertrouwen en zorg dat de belastingen omlaag kunnen, zodat we weer werkgelegenheid kunnen stimuleren. Met minder kosten en een goed businessplan zal het kapitaal zoekende bedrijf beter gediend zijn.

06-01-2013 om 14:22 geschreven door JaiVes  

Hoera, hoera, driewerf hoera!

De regering heeft nog snel voor het jaareinde de regeling voor de pensioenen getroffen. Werklozen en steuntrekkenden zullen (na een overgangsfase) inboeten op hun pensioen. Dit moet bijdragen tot een hoger pensioen voor dezen die werken tot hun 65 of langer en er ook voor zorgen dat we langer aan het werk blijven in dit land (dixit Alexander Decroo).

Maar waar is al dat werk om de oudere werknemers aan de slag te houden?

Mijnheer Decroo: de crisis is nog lang niet voorbij en België scoort zeker niet spectaculair goed op vlak van herstel.

Dagelijks komen er berichten over personeelsreducties en bedrijfssluitingen. In bedrijven waar het nog redelijk gaat komt de jongere garde zich aanbieden. Voor de toekomst van deze bedrijven is het zeker normaal, dat ze de voorkeur geven om jongere mensen een kans te bieden en ouderen te laten afvloeien en dit niet enkel omwille van de loonkost.

Mijn opinie is, dat de regering beter eerst werk zou maken van een reductie van de belastingen door een reductie van de overheidsuitgaven, zodat bedrijven hier een toekomst zien.

Doe zoals de bedrijven in crisistijd: snoei in de uitgaven!

Snij nu eerst eens in de lonen en pensioenen  van de ambtenarij. Daarnaast mag ook eens gekeken naar de verdiensten (niet enkel hun loon, maar ook alle supplementen daarnaast) van onze politici en vergeet daarbij de overheidsbedrijven en  hun statutaire medewerkers niet.

Een kleine besparing op deze massa kan al voor een aanzienlijke reductie tekenen. Geld dat kan aangewend om de werkgelegenheid aan te zwengelen en aldus zal bijdragen tot het gezond maken van onze overheidsfinanciën.

22-12-2012 om 19:47 geschreven door JaiVes  

18-12-2012 om 00:00 geschreven door JaiVes  

Daarnaast genieten zo’n 345.000 voormalige overheidsambtenaren van een rustpensioenen en zo’n 90.00 van een overlevingspensioen. (cijfers van minister van Pensioenen - Michel Daerden, PS).

De federale overheid met een 185.000 gepensioneerden is goed voor een jaarlijkse kost van zo’n 345 miljoen euro, de Vlaamse Gemeenschap met 11.000 is goed voor een 20 miljoen, de Waalse Gemeenschap en het Waals Gewest met 9.000 pensioenen voor een 19 miljoen, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest met een duizendtal voor een goede 2 miljoen.

Het netto-uurloon van de werknemers uit de overheidssector ligt zo’n 1,7% hoger dan voor gelijkwaardige verantwoordelijkheden in de privésector. Met het hogere ambtenarenpensioen (levenslang ondersteund door de perekwatieregeling) en werkzekerheid geniet het overheidspersoneel bovendien nog eens van een extra voordeel.

De kost van ons overheidsapparaat wordt ondraaglijk voor dit land, een kost die uiteindelijk wordt gedragen door het bedrijfsleven. De ongelijkheid in vergoedingen kan nooit in het voordeel van een ambtenaar. Zo wordt de staat de concurrent van de privé: je moet toch gek zijn, als je met alle voordelen van een ambtenarenstatuut dan nog meer verdient dan met een onzekere job in het privé!

Daarom is het meer dan nodig dat deze regering werkt maakt van echte structurele hervormingen.

Als een ambtenaar evenveel wil verdienen als zijn evenknie in de privé, dan moet hij of zij er ook de gevolgen bijnemen:

-       Gedaan met het statuut van statutaire tewerkstellingen en enkel nog contractuelen (die indien niet voldoen kunnen worden ontslagen).

-       Stop met het ‘ter beschikking stellen’ van overbodige ambtenaren. Zet die in op andere departementen met openstaande betrekkingen.  

-       Hervorm de loonpolitiek voor ambtenaren.

-       Hervorm de pensioenen naar het model van de privé: een geplafonneerde eerste pijler, een tweede pijler volgens stortingen tegen een vast percentage).

 (bron cijfergegevens: Nationale Bank & Alain  Mouton in Trends)

18-12-2012 om 00:00 geschreven door JaiVes