|
Leven met de dood voor ogen
"och zo erg is het niet" wordt steeds gezegd voor m'n oren
"leef de dag die er is" en bewaar je dromen
Maar niemand is gekomen
Zij hebben niet gezien, de vrees in mijn ogen
Zij hebben mij niet gehoord met hun oren
Zij vertelden mij hun dromen
Daarom wil ik niet meer dat "zij" komen.
Ik zoek de warmte in de genegenheid
als een baby - een kind - elke gelegenheid
omdat de kilte van de dood
door de hardheid van de mens doolt
'Egoisme en eigenbelang' wordt er geschreeuwd
Door hen die zelf nooit genoeg kunnen krijgen
want zij die het elke dag trachten te geven
weten dat het de moeite is om te te leven
Ik zie het voor mij, een eenvoudige maaltijd
ingeruild niet enkel door medelij
maar uit onmacht, de wijze van helpen,
iets geven vanuit onze rijkdom, om het lijden te stelpen
één maaltijd per week wisselen
zodat het kruis van die ander, even mag verkwikken?
17-12-2007, 16:47 geschreven door ivo 
|
