Het lijkt misschien nog ver weg. Maar de dagen
vliegen voorbij. Eén van de belangrijkste zaken is toch het kleed van de bruid.
En het moet gezegd zijnde, het was redelijk vlug geklonken. Op één dag tijd, en
na twee winkels HET KLEED al gevonden. Bij de eerste winkel een zeer goed
gevoel over 2 à 3 kleedjes en na het opnieuw passen schoot er toch ééntje
vanover. Toch een tweede winkel gedaan, afspraak was toch gemaakt. Maar daar
kon er toch geen één tippen aan hetgeen wat ik in mijn hoofd had. Na de tweede
winkel terug naar de eerste gereden, en bij het bekijken ervan was de klik
gemaakt. Dit is het en bij het opnieuw aantrekken was de overtuiging er
helemaal. Dolgelukkig. En voor de nieuwsgierigenhet is er één geworden van het merk Pronovias.
Naast het kleed voor de bruid, moet ook het
ventje in het nieuw gestoken worden. Wij met zijn twee naar zon
ceremoniekledijwinkel. Na wat dingen gepast te hebben, blijven er nog een
tweetal keuzes over, maar in tegenstelling tot het vrouwtje, kon de man niet
kiezen. Daarom nog eens teruggegaan, nu met de hele suite erbij. Was ook
makkelijk, konden ze meteen voor hen ook de maten opnemen.Na wat paswerk van de verschillende modellen
werd er toch unaniem beslist. Dus we kunnen weer een aantal dingen afkruisen op
ons to do lijstje.
Tot twee dagen ervoor geen spoor van zenuwen,
maar de woensdag begon het. Moeilijk de slaap kunnen vatten. Normaal gezien de
donderdag nog een ganse dag werken, maar toch beslist om de namiddag verlof te
nemen. Vrijdagochtend was het dan zover: Marijke naar de kapper en Ivo
om het bruidsboeket.Dan klaargemaakt en
gewacht tot iedereen bij ons was om naar het gemeentehuis te vertrekken. Ginder
nog wat bekend volk gezien en de ceremoniële verplichtingen gingen vlug
voorbij. Een aperitiefje en enkele hapjes later waren we klaar om naar Ten Bogaerde
te vertrekken. Daar hebben we zeer lekker gegeten. Onze mini-honeymoon ging naar Amsterdam in een zeer charmante bed and breakfast. Heel
gastvrije mensen en een ongezien ontbijt. Er werden zelfs verse quiches en
pasteitjes met asperges bereid. De suite was heel groot met alles erop en
eraan, er stond zelfs een kerstboom. Amsterdam zelf vooral te voet en met de
tram bezocht: Het Van Gogh museum, het Amsterdams historisch museum, een
rondritje op de grachten, de walletjes, het spiegelkwartier, de bijenkorf.
Lekker Indonesisch gegeten, maar het hoogtepunt was toch wel het nationaal
ballet met een voorstelling van Cinderella.
Al een tijdje geleden en met nog iets meer dan
300 dagen op de teller hoog tijd om nog wat nieuwtjes te delen.Intussen ligt ook de fotograaf vast. Verdere
inspiratie hebben we opgedaan tijdens de huwelijksbeurs in Brugge. Meer dan 120
standen: van vervoer tot drukwerk tot kledij. Voor elk wat wils. Samen met de
mama en de toekomstige schoonmama keurden we alles wat we op onze weg
tegenkwamen. Een babbeltje met ceremoniemeesters, de nieuwe collectie
trouwkledij gekeurd voor zowel vrouwen als mannen. Verschillende bussen qua
zitcomfort uitgetest. Kortom het was een leuke namiddag. En op het einde waren
we een valies rijker aan folders. Thuisgekomen al direct een selectie gemaakt van
wat interessant is en dus zal bewaard worden in de trouwmap, de rest wordt
verticaal geklasseerd bij het papier. Een paar weken later hebben we nog een
beurs gedaan, maar die was veel kleiner en niet zoveel inspiratie kunnen
opdoen. Er staat er nog één op het programma, ergens begin december. Dan is het
tijd om van al die opgedane ideeën, concrete zaken te gaan uitwerken.
Een aantal belangrijke dingen vastleggen: hoe begin je er aan?
De zaal is gekozen,
maar wat moet je nog een jaar op voorhand vastleggen? De inspiratie komt uit de
bruidsboekjes.Tussen al de paginas met
mooie jurken, schoenen, ringen zit er ook een weddingplanner bij.Handig instrument om niets over het hoofd te
zien. We willen een kerkelijke dienst, dus maken we een afspraak met de pastoor
van onze parochie. Die avond zijn we heel vriendelijk ontvangen geweest, en
aangezien we beiden van Middelkerke zijn, vindt hij vlug het doopregister terug
met het bewijs dat we gedoopt waren en dus voor de kerk mogen trouwen. Het is
nog een beetje vroeg om de misviering in elkaar te steken, maar hij geeft ons
een paar inspirerende teksten mee. Diezelfde week zijn we ook langs geweest bij
een DJ. We hadden hem al eens bezig gezien op een trouw en de sfeer zat er toen
wel in. Dus als jullie allemaal zo vriendelijk willen zijn om een top 3, top 5 of
als je genoeg inspiratie hebt een top 10 door te sturen (via mail => zie
rechterkant) van liedjes waarop je zou willen dansen. Dan maken we een selectie
en geven we die door aan onze DJ. Sam Goris hoort wel niet in het rijtje thuis
De eerste voorbereidingen: Kiezen van datum en zaal.
De vraag is gesteld.
Tijd om een paar belangrijke beslissingen te nemen. De eerste: WANNEER?
Aangezien voor Ivo de zomer het drukst is en in de maand juni veel
voorbereiding vergt, kwamen we vlug uit ergens eind september, begin oktober.
Het heeft ook een beetje een emotionele betekenis, beide onze ouders zijn ook
in die periode getrouwd. Met die gedachte contacteren we enkele zalen. Natuurlijk
komt dan de vraag: hoeveel mensen zullen we uitnodigen? De zaal moet voldoende
groot zijn en we moeten ook nog onze beentjes kunnen strekken op de dansvloer. De eerste zaalhad een mooie locatie, was gekend om zijn lekker eten, maar jammer
genoeg iets te klein voor ons en er was ook geen mogelijkheid tot
dessertbuffet. (Toch één van de vereisten van ons beiden).De volgende zaal is dichtbij, gekend om zijn
lekker eten, maar ook heel populair. Dus vreesden we dat we alle zaterdagen al volzet zouden zijn. Maar we
hadden geluk, we konden zelf nog een datum kiezen.Onze eerste date was op een 28e ,
vandaar dat we op 28 september 2013 zullen feestvieren in salons Saint Germain
te Diksmuide.
Op een zomerse avond in augustus stelde Ivo voor om een strandwandeling te maken. Iets wat het koppel regelmatig doet, dus Marijke kreeg geen argwaan. Ze waren een eindje aan het kuieren langs de waterlijn, toen Ivo stopte en Marijke vastpakte. "Schatie, ik weet wel dat we gaan trouwen, maar ik moet het nog eens officieel vragen." Hij ging op zijn knie in de zee en vroeg: "Wil je met met trouwen?" "Tuurlijk zoetie" was het emotionele antwoord van Marijke. Dan moest hij nog eens rechtstaan om het doosje met de ring uit zijn broekzak te halen, en ging voor de tweede! keer op de knieën om het doosje te openen. Marijke was sprakeloos toen ze de ring zag. Ivo haalde de ring uit het doosje en deed hem om en hij paste precies.
Laten we beginnen bij het begin : "Het aanzoek"
