"Ga nooit licht over pesterijen" is een titel in Dialoog van dinsdag 4 december die we met z'n allen best goed in ons geheugen prenten. Reageren bij het minste signaal, maar niet met de beschuldigende vinger naar elkaar beginnen en blijven wijzen. In dat geval blijft de pester zijn gedrag als een overwinning zien, welke sanctie hij/zij ook krijgt. De rubriek bevat enkele heel indringende verhalen van mensen die als jongere gepest werden. Om stil van te worden, maar alleszins moedig van hen om openlijk hun verhaal te brengen. Het is goed dat er meer en meer mensen het intitiatief nemen om op een openhartige manier naar buiten te komen met de nare ervaringen en gevolgen van pestgedrag waarvan ze vroeger het slachtoffer waren. In mijn reactie van vorige zaterdag in Dialoog (zie ook hieronder) stelde ik dat de enige ECHTE schuldige de pester is, met de nadruk op ECHTE ! Verder voegde ik er aan toe : "Jammer dat direct met de beschuldigende vinger naar de school wordt gewezen". Het fenomeen is zo complex dat je niet één instantie zomaar verantwoordelijk kan stellen. Maar scholen kunnen veel doen, dat is een feit. Lezer Jan Vanden Bossche uit Leuven heeft m.i. gelijk de scholen op te roepen te zorgen voor aanspreekbare mensen. Dat is trouwens in heel wat scholen al het geval en er zijn ook al heel wat sensibiliseringscampagnes op touw gezet en er zullen er nog volgen. Het is nu eenmaal een fenomeen waarvoor we moeten blijven onze ogen openhouden, want het zal altijd blijven bestaan. Hoe meer middelen om die soms heel verregaande pesterijen te counteren, hoe beter. Al is het bijwijlen maar een druppel op een hete plaat, die vele druppels vormen ooit een emmer vol en kunnen resultaten opleveren. Nee, de andere kant opkijken of het probleem ontkennen, dat is uit den boze. Pesten moet we proberen met z'n allen aan te pakken van zodra een duidelijk signaal opgevangen wordt. Niet alleen directies van scholen, leerkrachten, maar evengoed ouders en vrienden in de omgeving van het slachtoffer. Laat de pesters niet hun destructieve 'werk' vervolgen, want de wonden die geslagen worden genezen zelden of nooit. Ben akkoord met pestexpert Gie Deboutte (KUL) in zijn raad aan de ouders : Aarzel niet als ouder om naar de school te gaan wanneer het niet meer gaat over getreiter, maar om verregaande pesterijen zoals steaming of het bijna dagelijks molesteren van een slachtoffer. Hij heeft gelijk te stellen je kroost zoveel mogelijk de kans, de vrijheid te geven om thuis te praten over de problemen. Het interview bevat heel wat waardevolle tips voot elke ouder. Als de feiten ernstig zijn en je hebt bvb duidelijke bewijzen (op internet o.a.) kan de politie ingeschakeld worden (eventueel in samenspraak met de school, want dan betrek je belangrijke instanties er bij die iets kunnen doen aan de pesterijen).
In februari van volgend jaar loopt "De Vlaamse Week tegen Pesten" van 4 t.e.m. 8 februari. Vorig jaar dansten meer dan 270.000 kinderende move tegen pesten. Ook een druppel op een hete plaat, zou je kunnen zeggen, maar wel een hele grote dan, want de jongeren brachten een bijzonder sterk signaal voor een pestvrije school. Op de website van "Vlaams Netwerk Kies Kleur tegen Pesten" staan trouwens heel wat links naar interessante bijdragen. Cyberpesten is er één van. Elke tip, elke raadgeving, elke hulp, zelfs na een eerte klein signaal, kan zoveel verder onheil voorkomen of in de kiem smoren. Ook justitie hoort zijn steentje bij te dragen, maar het verhaal van de moeder van Sander Van Yper uit Ledeberg toont aan dat justitiële molen ook in deze zaken veel te traag draait. Onderzoeken moeten tijdig kunnen afgerond worden, maar we weten allemaal hoeveel middelen de dag van vandaag gebruikt worden om onderzoeken te vertragen en/of te dwarsbomen ... veelal met doel een of ander procedurefoutje te vinden. Ook gesprekken met pesters zelf kunnen soms helpen, maar jammer genoeg voelen velen onder hen zich niet echt aangesproken en proberen ze vooralsnog de schuld in de schoenen van het slachtoffer te schuiven door te schermen met "hij/zij lokt pesterijen uit". Een te gemakkelijk excuus om pesters hun gang te laten gaan. Move tegen pesten, laten we het blijven doen !"
PS. : Enkele zinnen die niet werden opgenomen in de bijdrage van zaterdag 1 december in Dialoog worden hier hernomen.
*********************** AANVULLING BIJ LEZERSBRIEF. ** N.a.v. artikel in HLN van woensdag 5 december : 'Pestende scholieren met dood bedreigd' ****** Na de zin : "Een te gemakkelijk excuus om pesters hun gang te laten gaan" :
Wanneer we zelf het recht in handen gaan nemen (scholieren of volwassenenen), dan zijn we nog even ver of veel verder van af. Pesten met pesten of met 'doodsbedreigingen' beantwoorden kan alleen maar escaleren tot heel gevaarlijke situaties. Vandaar dat het enorm belangrijk is dat alle instanties in gang schieten en hun verantwoordelijkheid nemen, inz. justitie dat onderzoeken niet tergend traag mag laten aanslepen. Terechte tussenkomst van de burgemeester van Ternat : "Wat nu gebeurt bevordert het onderzoek niet en bemoeilijkt ook het rouwproces van de familie van het slachtoffer".
**********
SCANS : 6. Enkele indringende lezersbrieven uit Dialoog van dinsdag 4 december.
-Ingekorte versie in Dialoog van HLN van zaterdag 1 december-
Naar aanleiding van de zelfmoord van de twintigjarige Nederlandse jongeman Tim Ribberink schreef Arthur Japin een indringend artikel met de veelzeggende titel : "De wonden gaan weg, maar de woorden blijven altijd". De Nederlandse auteur werd tijdens zijn jeugdjaren zelf jarenlang als kind vernederd, zowel fysiek als verbaal en mag dus zeker en vast als ervaringsdeskundige opgevoerd worden. Het artikel vind je in de bijdrage van 17 november hieronder.
De dramatische feiten rond Tim Ribberink liggen nog vers in het geheugen. Ondertussen werden we in een paar dagen tijd alweer geconfronteerd met enkele tragische gebeurtenissen ... het gevolg van verregaande pesterijen.
In de krant van donderdag 29 november : "Aanhoudende pesterijen en dreigementen zijn een jongen van 14 uit Ternat te veel geworden. Op weg naar school, waar hij de pesters onder ogen moest komen, sprong hij van een acht meter hoge brug over de snelweg. De tiener belandde onder een vrachtwagen en was op slag dood". Een jong leven dat zomaar verloren gaat ten gevolge van extreem pestgedrag. Een wereld die instort voor de nabestaanden, een verschrikkelijk drama voor vrienden, kennissen, voor de chauffeur die machteloos moest toezien hoe de jongen voor de wielen van zijn vrachtwagen sprong.
In dezelfde krant lees ik : "Boerenzoon van 22 berooft zich van het leven na aanhoudend gepest". "Het waren allemaal kleine pesterijen, maar door de opeenstapeling is het mijn zoon te veel geworden", vertelt de vader. De pester postte o.a. op de sociale netwerksite Facebook tekstballonnen met onnozele berichten. Kleine of grote pesterijen, ze kunnen zware gevolgen hebben wanneer het slachtoffer op een bepaald moment de situatie niet meer aankan.
Pesten, het is en zal altijd een bijzonder heikel maatschappelijk probleem blijven. En het wordt er in onze huidige samenleving met al die diverse 'communicatiemiddelen' niet eenvoudiger op. Jammer genoeg zijn het vooral de sociale netwerksites die het ideale terrein vormen voor de 'cyberpesters'. Iets wat mensen zoveel dichter bij elkaar kan brengen wordt handig misbruikt door pesters die niets of niemand ontzien. De manier waarop ze te werk gaan is grondig gewijzigd, nog geniepiger geworden, naamloos ook in vele gevallen. De pester voelt zich nog sterker, want hij kan ongezien toeslaan. Eens 'veilig' thuis kan het slachtoffer (jongere of volwassene) opnieuw belaagd worden via allerlei sociale netwerken. Een 'laatste' vluchtheuvel wordt hem/haar op die manier ontnomen.
Geen sinecure dus om er de strijd tegen aan te binden, maar het moet nu eenmaal. Waar het enigszins mogelijk is moeten we het een halt toeroepen. Het komt er vooral op aan die pesterijen in een zo vroeg mogelijk stadium te kunnen onderscheppen. Aartsmoeilijk, vooral als je weet dat het zelfs bij volwassenen soms veel te laat aan het licht komt. Voorbeelden genoeg daarvan de laatste jaren. Het slachtoffer (kind, jongere of volwassene) durft zich meestal niet te uiten over de pesterijen. Schaamte en zelfs schuldgevoelens houden hen tegen ouders of hun naasten op de hoogte te brengen van de ellende die ze dagelijks moeten doorstaan. Komt daarbij dat de vrienden van het slachtoffer dikwijls niet durven reageren uit schrik niet meer bij 'de groep' te horen of ook gepest te worden indien ze het wagen tussen te komen of naar een directie of overste te stappen. Pesters weten dat maar al te goed en misbruiken hun 'macht' om het slachtoffer zoveel mogelijk te kwetsen. Want pesten (niet te verwarren met plagen - dat is een normaal sociaal gedrag) is bedoeld om de andere pijn te doen, verbaal en ook fysiek.
Het kleinste signaal moet dan ook ernstig genomen worden en op heel wat scholen wordt werk gemaakt van een "schoolcultuur" waarbij pestgedrag kan teruggedrongen worden. Het uitroeien kan je niet, maar er kan heel veel aan gedaan worden. Niet alleen het praten over de problemen, maar ook het aanbrengen van vaardigheden om zich te 'wapenen' tegenover pestgedrag. De pesters kunnen ook geconfronteerd worden met hun daden. Dat laatste is niet zo simpel en kan evengoed een tegenovergesteld effect hebben. Laten we daar maar niet te naief over doen. Praten alleen helpt jammer genoeg niet altijd. In Dialoog van vrijdag 30 november stelt een lezer : "Wanneer gaan pesters eindelijk beseffen wat ze aanrichten ?" Daar wringt nu net het schoentje, volgens mij. Ze willen het vaak niet beseffen en in eerdere drama's probeerden pesters hun gedrag zoveel mogelijk te relativeren, en dat in gevallen met een dramatische afloop voor het slachtoffer. Vandaar dat je er niet onderuit kan pesters (indien de feiten duidelijk zijn natuurlijk) hard aan te pakken. Repressie is geen gulden regel, maar er zijn nu eenmaal omstandigheden waar een zachte aanpak geen bal oplevert. Hun daden, hun woorden (die voor altijd bijblijven, zoals Arthur Japin stelt in zijn artikel) hebben al veel mensenlevens vernietigd, hebben vele mensen een complex en gebrek aan zelfvertrouwen bezorgd voor de rest van hun leven.
Ik vind het bijzonder jammer dat bepaalde lezers direct met de vinger naar school en leerkrachten wijzen. Nee, pesterijen mogen niet geminimaliseerd worden, maar het is gevaarlijk om zomaar de schuld en de verantwoordelijkheid in hun schoenen te schuiven.
DE ENIGE ECHTE SCHULDIGE IS DE PESTER ZELF ... en die een halt proberen toeroepen is de taak van ons allemaal !
******************
Onderaan :
1) Lezersbrief in Dialoog van zaterdag 1 december 2012.
2) Overige reacties in Dialoog van 1 december.
3) Cartoon van Kamagurka.
4) Artikels uit edities "Vlaams Netwerk Kies Kleur tegen Pesten"
* Interessante links. * Clipje "Move mee tegen pesten".
PS.: Onderaan je scherm klikken op 'opslaan" en "openen".
Artikel : "De wonden gaan weg, maar de woorden blijven altijd bij je."
Artikel uit "Volkskrant.nl" :
Arthur Japin over pesten : "De wonden gaan weg, maar de woorden blijven altijd bij je".
Arthur Japin begrijpt waarom Tim Ribberink voor zelfmoord koos. De schrijver werd als kind jarenlang vernederd, zowel fysiek als verbaal. Dat laatste is volgens hem het meest verwoestend. "In mijn hoofd leven de woorden voort".
Onverbeterlijk zijn wij Belgen als het er op aankomt onze waardering uit te drukken voor de fantastische sportieve prestaties waarop een topsportster als Kim Clijsters ons jarenlang vergast heeft, en dat ondanks veel blessureleed, eigen aan topsport. In Dialoog van woensdag lees ik : "Als ik het goed begrepen heb, neemt Kim Clijsters op 12 december voor de 17'de keer afscheid. Misschien nog eens een comeback overwegen. Het zou de eentonigheid doorbreken". Een typische sneer waarin Belgen eigenlijk al decennialang een gouden medaille verdienen. Een atlete die tot in de verste uithoeken van onze aardkloot gelauwerd wordt omwille van de inzet voor haar sport en andere initiatieven, wordt bij ons telkenmale bedankt met de 'nodige' afbrekende kritiek. Kritiek die in elk geval zoveel eentoniger is dan het mooie wat Kim C. ons al die jaren heeft laten zien. Laat dat een feit zijn ! Altijd komen diezelfde opmerkingen terug : Ze is mediageil, doet het allemaal enkel en alleen maar voor de poen. Ook zij die de prestaties van de topsportster naar waarde schatten worden daarvoor geregeld de grond ingeboord (zie nieuwssites). Je bent naief, goedgelovig, je laat je leiden door de personencultus rond de atlete, en dies meer.
Ik stel mij de vraag waarom er geen "Thank You Games" zouden mogen georganiseerd worden ? Heb je daar problemen mee, kijk er dan niet naar. Persoonlijk vind ik zo'n happening een heel welgekomen afwisseling naast al die politieke strubbelingen en dat eeuwige touwtrekken van de laatste weken. Waarom zouden mensen niet eens 'collectief' uit de bol mogen gaan, emotie tonen ? Daar wordt bijwijlen heel denigrerend over gepraat en geschreven. Wat is daar mis mee ? Wil dat zeggen dat al die mensen niet begaan zijn met de vele problemen in onze samenleving ? Nee toch !
Kim Clijsters neemt het tijdens de "Thank You Games" in een dubbelspel met Amélie Mauresmo op tegen Venus Williams en Kirsten Flipkens en in het enkelspel wordt het een treffen tegen Venus. Een mooie affiche ... om duimen en vingers af te likken voor hen die van tennis houden.
Ik ben gewoon blij dat Kim Clijsters ons nog mooie tennismomenten bezorgd heeft bij haar comeback en galawedstrijden, die horen nu eenmaal bij de moderne topsport. Ik hoor criticasters trouwens zelden of nooit iets positief zeggen of schrijven over de andere initiatieven die Kim Clijsters ook na haar afscheid niet zal laten vallen. Meestal volgt direct de opmerking : "Het zal wel weer met bijbedoelingen zijn, het zal wel voor het geld of de populariteit zijn, enz ...". Kim Clijsters zet zich in voor SOS Kinderdorpen, (is ze niet verplicht te doen, toch !?) ; haar bezoek aan kankerpatiëntje Soraya heeft een jong leven immens veel vreugde bezorgd. Verder heeft ze al meermaals deelgenomen aan initiatieven waarbij kinderen betrokken zijn. Velen beweren : "Dat is niet moeilijk voor haar !" Maar ... ze doet het toch ! Haar initiatieven doen toch helemaal geen afbreuk aan het werk dat zovele andere minder bekende en 'onbekende' mensen leveren voor kinderen, minderbedeelden, ..., in de samenleving !?
Een sneer die mij is bijgebleven bij het lezen van sommige commentaren op nieuwssites is de verwijzing naar Kim Pleisters. Gezien de toon van de reactie was dat helemaal niet humoristisch bedoeld, maar eerder om te kwetsen, te kleineren, de anderen te provoceren. Ik hoop voor die man dat hij voor de rest van zijn leven gespaard blijft van ernstige blessures of ziekte. Een paar lezers (waaronder ikzelf) reageerden en werden door de man in kwestie binnen de kortste keren getrakteered op een karrevracht scheldwoorden. Het gaf wel een uitstekend beeld van de ingesteldheid, de mentaliteit van die categorie 'afbrekers', die gretig van de sociale netwerken gebruik (misbruik) maken eigenlijk om de medemens (de sportman of -vrouw in kwestie en zij die het aandurven tegen hen in te gaan) de grond in te boren. Je doet er natuurlijk beter aan dit soort reacties te negeren, maar ik vind dat er wel eens wat meer weerwerk mag gegeven worden tegen die PC-atleten (benaming die ik graag gebruik voor diegenen die er een 'sport' van maken via sociale media als facebook en nieuwssites de medemens met hun scheldtirades de mond te snoeren, zeker van zodra je ook maar eventjes tegen hun standpunt ingaat). We moeten ze niet altijd hun zin geven, hé !
Hoe dan ook, ik kan (en vele anderen met mij) nog nagenieten van de mooie momenten die Kim ons gebracht heeft door de jaren heen, net zoals ik ook kan blijven nagenieten van die fantastische sprong naar Olympisch goud van Tia Hellebaut in Peking (2008). Net zoals ik kan genieten van de prestaties van de 36-jarige cyclocrosser Sven Nys. Topsporters van bij ons, en er zijn er zeker nog, die een enorme positieve invloed hebben op jongeren in hun motivatie om aan sport te (beginnen) doen. Ook zij worden met de regelmaat van een klok op allerlei hatelijke opmerkingen onthaald als ze hun visie durven geven op een wedstrijd of wat dan ook. Gewoon afbrekende kritiek zonder enige gegronde reden, of woorden die met opzet verkeerd geïnterpreteerd worden of in een andere context geplaatst worden om hun grote gelijk te halen. Waarom ? Nijd ... afgunst ... verzuring ? Ik weet het antwoord echt niet, maar dat sommige mensen iemand het licht in de ogen niet gunnen, dat is mij ondertussen wel heel duidelijk. Misschien moeten zij er eens over nadenken wat je er moet voor over hebben om aan de top te blijven in eender welke sport en zeker na een comeback. Alsof dat allemaal zo evident is.
Ik zal in elk geval genieten van het mooie tennis dat zal gebracht worden, ook al gaat het op 12 december niet om een Grandslamtoernooi.
Met dank aan Kim Clijsters voor die vele mooie momenten waar binnenland en vooral het buitenland van genoten heeft.
N.a.v. het twitterberichtje van de profvoetballer en het artikel in HLN van donderdag 18 oktober 2012 : "De Wever heeft er een te duchten tegenstander bij".
Wat een heisa rond dat twitterberichtje van Rode Duivel Vincent Kompany. Waarom staan ineens zoveel mensen direct op hun achterste pootjes omdat de profvoetballer voor zijn mening uitkomt ? Ook in Dialoog van vrijdag 19 oktober is heel wat kritiek te lezen op een speler die op sportief vlak als een uithangbord voor ons land beschouwd mag worden. Ook al werkt hij in loondienst van een befaamde Engelse club. Dat laatste is trouwens ook een eer voor ons land, want om het als prof waar te maken over de plas, dat is niet elke sportman of -vrouw gegeven. Gelukkig maar vallen er ook enkele positieve reacties te lezen.
Het gaat zelfs zover dat sommigen cru stellen (op de nieuwssites ook het geval) dat Vincent Kompany alleen maar moet voetballen en dient te zwijgen voor de rest !!! "Met politiek heeft hij zich niet te moeien" - "Hij voelt zich redder des vaderlands" - "Schoenmaker blijf bij uw leest", lezen we in Dialoog van HLN.
Nochtans heeft de man alleen maar op een ludieke wijze fijntjes zijn standpunt weergegeven. So what ? Alsof Vlaams-nationalisten zo'n brave burgertjes zijn die nooit een cartoon publiceren of een sneer richten naar mensen die het met hun gedachtengang niet eens zijn. Waarom zou de speler trouwens zijn mening niet mogen weergeven? Hij heeft in het verleden al meer dan eens aangetoond meer in zijn mars te hebben dan voetballen. Hij is ook ambassadeur van SOS Kinderdorpen. Geen mens die hem verplicht zich daar voor in te zetten. Maar hij doet het toch ! Vincent Kompany heeft destijds ook deelgenomen aan de benefietwedstrijd "Football for Hope", een wedstrijd ten voordele van de slachtoffers van de tsunami. Hij heeft dus al veel meer gedaan voor het goede doel dan de meeste van zijn criticasters. Mag het dan dat je eens voor je mening uitkomti !?
"Vincent Kompany moet zwijgen en zich niet moeien !", luidt het alsmaar. Hij doet dat dus NIET, en dat is zijn goed recht. Diegenen die er een andere mening op nahouden doen dat toch ook niet.
En ... wat ga je nu doen als iemand net als de Rode Duivel niet zwijgt ? Controle uitoefenen op iedereen (vooral op de bekende 'koppen') om te zien en te horen of ze wel zwijgen op het gepaste moment ? Draai je dan de klok niet terug naar een ellendige periode in de geschiedenis ?
In het artikel "De Wever heeft er een te duchten tegenstander bij" (krant van donderdag 18 oktober) stelt een communicatiespecialist dat eens de Rode Duivels een wedstrijd verliezen het 'Belgisch gevoel' als een kaartenhuisje ineen zal vallen. Dat kan ik toch niet zomaar beamen ! Er is immers niet alleen Vincent Kompany. Dat gevoel wordt geregeld 'aangezwengeld' door mooie resultaten van atleten in andere sporttakken, atleten die tot in de verste uithoeken van de wereld gewaardeerd worden. En ik wil hier zeker niet voorbijgaan aan de prachtige prestaties van onze Paralympiërs.
Er zal allicht nog lang gediscussieerd worden ... maar er is ook nog zoiets als humor, ironie, sarcasme, of gewoon een kwinkslag geven ... en als dat al niet meer kan of MAG, als in dat geval van elke mug een olifant wordt gemaakt ... dan glijden we af naar een bekrompen samenleving, toch !
Vrije meningsuiting is er voor iedereen en laat ons dat maar zo houden !
******************** Klik onderaan voor :
* Een tweetal cartoons.
* FEL ingekorte versie van lezersbrief in Dialoog.
Ter gelegenheid van Tuin 2012 was ook het Heemkundig Museum Jan Broeckaert, dat zich onder het gemeentehuis bevindt (ingang onder de pui), voor het publiek opengesteld. Voor vele jonge Wetteraars een onbetreden terrein, maar zeker de moeite van een bezoekje waard. In de vele kleine kamertjes in de benedenverdieping van het gemeentehuis word je ondergedompeld in het verleden, in het leven van onze grootouders en overgrootouders ... ook van mijn ouders ... en een heel klein beetje van mijn generatie ;-) !. Je maakt er kennis met een schat aan ambachtelijke materialen, oude kledij, een boerenkeuken, een apotheek van weleer, een dorpsklasje, een oude drukpers, oude telefoons en dies meer. Het langst vertoefden we in de landelijke herberg. Je kon er genieten van een tot aan het randje gevulde Wetterse druppel, een gelegenheid die ik aan mij niet heb laten voorbijgaan. Een massa aan documentatie brengt je het verenigingsleven in 'de tijd van toen' in de gemeente Wetteren voor de geest. Het was ook voor mij enkele tientallen jaren geleden dat ik het museumpje een bezoekje heb gebracht (shame on me !). Het was een bijzonder aangenaam bezoek en kleindochter Kim heeft zich zeker niet verveeld, geboeid als ze was door de spelletjes van vroeger (zie de eerste foto). Voor herhaling vatbaar, dat is zeker !
*****
HIERONDER : ++++++
* Enkele fotootjes door 'fotografe van dienst' Sofie.
* Artikel over het Heemkundig Museum. -klikken op "Naar inhoud"-
Artikel uit HLN van 12 september over Marieke Vervoort (vervolg) + Videoclip onthaal Kirsten De Laender.
1) Vervolg van voorgaande bijdrage : Artikel uit HLN van 12 september over rolstoelatlete Marieke Vervoort. Op de Paralympics behaalde zij een gouden medaille op de 100 meter en zilver op de 200 meter rolstoelsprint.
SCANS 7 : Artikel - foto - reacties.
2 ) "Kirsten De Laender krijgt warm onthaal op school" (VIDEOCLIP).
Het Belgisch bocciaduo Kirsten De Laender (19) en Pieter Cilissen (34) heeft brons behaald op de Paralympics in Londen na een spannende wedstrijd tegen Zuid-Korea die eindigde op 4-3 in het voordeel van onze landgenoten. Kirsten De Laender is momenteel leerlinge aan het MPI Sint-Lodewijk te Wetteren-Kwatrecht en haar teamgenoot Pieter Cilissen is oudleerling van dezelfde school.
"Pulpliteratuur" - Brief van de dag in Dialoog van HLN.
Reden van de herneming : Het behalen van een gouden en zilveren medaille op de Paralympics in Londen van 2012 door rolstoelatlete Marieke Vervoort.
Begin dit jaar (2008) werd al een boek uitgegeven over het leven van Michelle Martin. Het was enigszins te verwachten dat Dutroux en Nihoul de volgenden in de rij zouden worden. Maar is het nu echt nodig dat we die mensen dergelijk forum aanbieden ? Zijn er geen andere mensen die veel meer verdienen in de kijker te staan ? We worden de laatste jaren overstelpt door een golf van pulpliteratuur. Feit is dat daar natuurlijk grof geld mee kan verdiend worden, omdat een bepaald publiek zich blijkbaar graag verkneukelt bij het lezen van meestal uit verband gerukte en opgeschroefde onzin.
Hoe schril staat dit alles in contrast met mensen die met hun biografie een verschil kunnen maken. Als je het artikel leest over Marieke Vervoort (zie SCANS), onze "Trots van Vlaanderen", dan weet je toch direct wat belangrijk is in het leven. Als zij een boek over haar leven schrijft - en dat is ze ook van plan - (ondertussen uitgegeven), dan kunnen we daar met zijn allen tenminste wat van leren. Marieke Vervoort toont ons wat moed is, levenswil, doorzettingsvermogen, enz. Haar enthousiasme werkt aanstekelijk, en alleen al het lezen van het artikel (zie SCANS), geschreven door Katrien De Meyer, doet een mens al een en ander relativeren. Ik zou zeggen ... naar de prullenmand met die rommel over het leven van Martin, Dutroux of Nihoul. Anderen verdienen zoveel meer aandacht !
********************
SCAN 1 : Foto : In strijd om het goud op de 100 meter met de Canadese Michelle Stilwell, die haar voorafging op de 200 meter. SCAN 2 : Foto : Hoe mooi kan sport zijn ! SCAN 3 : Originele lezersbrief uit de krant van 25 april 2008. SCAN 4 : Artikel van Katrien De Meyer over Wielemie in de krant van 24 april 2008.
N.a.v. artikel in de krant van zaterdag 1 september : "Prins Emmanuel kampt met leerstoornis" en de bijwijlen verregaande schaamteloze reacties op de diverse nieuwssites.
De sociale media waren al eerder op de kar gesprongen om het 'nieuws' te brengen dat prins Emmanuel van school verandert en les zal volgen in 'Eureka' in Kessel-Lo, een schooltje waar leerlingen met leerstofproblemen begeleid worden. Met dat feit is uiteraard niets mis. Er zijn zoveel kinderen met problemen voor taal en rekenen of leerlingen die om een of andere reden alternatief onderwijs volgen. Maar waarom moet zoiets nu met koppen van letters in de kranten 'uitgestrooid' worden ? Zoiets doe je toch niet, vind ik, of het nu over een prinsenkind of een ander kind gaat. Veel mensen lezen alleen de titel (wat ook op de sociale media dikwijls het geval is) en verkneukelen zich in hun 'antiroyalisme' door nu niet alleen naar het koningshuis uit te halen, maar ook naar het kind. Op de sociale media swingen sommige uitlatingen echt de pan uit. Gelukkig maar reageren heel wat mensen in positieve zin en stellen duidelijk dat men het jongetje beter met rust zou laten. Nu loopt het kind het risico door de camera's achtervolgd te worden op zijn eerste schooldag. Hebben de media er nu echt geen idee van dat pestgedrag op school kan voorkomen (in eender welke onderwijsvorm) als gevolg van dit soort toestanden? Of willen ze dat niet weten en geldt voor hen alleen een zo groot mogelijke oplage te verwezenlijken ten koste van wie of wat ook ?
Je kan als tegenargument stellen dat de mensen mogen weten dat een prinsenkind ook leerproblemen kan hebben. Maar het gevolg is hier wel dat in heel wat reacties wordt uitgehaald naar de royals, en dus ook naar het jonge prinsje.
De schade die dergelijke berichtgeving teweegbrengt is groot en overschaduwt dan ook het positieve aspect, het bestaan van deze onderwijsvorm, want je raakt hoe dan ook het kind.
Stel dat je als leerkracht zou naar buiten brengen dat een kind voor je vak niet kan volgen, dat je dat van de daken gaat schreeuwen, dat het van richting dient te veranderen, en dies meer. Het kot zou te klein zijn ... en de leerkracht zou mogelijks (maar terecht) ontslagen worden.
Die leerlingen komen trouwens ook wel op hun pootjes terecht en maken het ook waar in het leven, elk op zijn of haar manier. En zoals gesteld in het artikel zetten velen opnieuw of nog terug de stap naar het gewoon onderwijs .... en als dat niet zo is ... so what ?
Feit is dat je een kind op die leeftijd best rustig laat 'gedijen'. Nu is er rond het jongetje een sfeer van onrust en negativisme gecreëerd, en dat wis je niet zomaar uit. Het kind op deze manier in het centrum van de belangstelling plaatsen is a priori nefast. We leven nu eenmaal in een samenleving waar bepaalde mensen (volwassenen hier !!!) direct misbruik maken van dergelijke berichten om hun gal te spuwen, in dit geval over het koningshuis. Daarmee treffen ze automatisch ook het kind gezien zowat op alle nieuwssites daardoor een onnodige hetze is teweeggebracht.
Deze onderwijsvorm is fijn voor veel kinderen, maar laat hen alstublieft eens met rust ... want 'rust' in hun manier van werken is net wat ze nodig hebben.
* N.a.v. van kritiek op onze atleten in Dialoog van donderdag 16 augustus.
Typisch Belgisch alweer dat onze topsporters onthaald worden op een lading 'afbrekende kritiek'. Het is een discipline waarin wij scoren als de beste en ongetwijfeld een gouden medaille verdienen. Blijkbaar beseffen sommige lezers niet wat een topsporter er moet over hebben om aan de top te komen en te blijven, en om bovendien nog geselecteerd te worden voor de grootste uitdaging in de sportwereld : De Olympische Spelen.
Volledig akkoord dat meer geïnvesteerd dient te worden aan de basis. Om te beginnen zou men de leerkrachten Lichamelijke Opvoeding van in het basisonderwijs meer armslag, meer mogelijkheden kunnen geven. Absoluut geen overbodige luxe ! Meer steun ook aan de vele mensen op het terrein die zich inzetten in sportclubs en voor het begeleiden van sporters. . Er is inderdaad veel werk aan de winkel, maar de mogelijkheden, het talent is aanwezig.
Resultaat behalen is niet evident, maar met een iets grotere dosis geluk was de Belgische delegatie met enkele medailles meer naar huis gekomen. Onze tienkamper Hans Van Alphen behaalde een schitterende vierde plaats, een plaats die even hoog mag ingeschat worden als het behalen van een medaille. De meerkampen behoren tot de moeilijkste disciplines. De atleten moeten in elk van de nummers een topprestatie leveren. Tia Hellebaut is in het hoogspringen verdienstelijk vijfde geworden, maar brons hoorde tot de mogelijkheden van de Olympische kampioene van vier jaar geleden. Pech ook voor judoka Dirk Van Tichelt. Hij werd in de tweede ronde uitgeschakeld door de Amerikaan Delpopolo. Die laatste werd kort nadien gediskwalificeerd wegens positief bevonden. Onze landgenoot had in een eerder toernooi de Amerikaan al eens verslagen. In judo weet je nooit. Een ronde verder en de kansen op een medaille zouden reëel geweest zijn.
Nee, onze atleten zijn niet afgegaan, en ik vind het vrij denigrerend dat iemand in Dialoog stelt dat ze "het geld van de belastingbetaler" opdoen. Een pover cliché dat van weinig respect getuigt tegenover atleten die tot in alle uithoeken van de wereld gewaardeerd worden. Hier in eigen land dienen ze de ene sneer na de andere te incasseren.
Proficiat in elk geval aan onze atleten, aan hen die een medaille hebben behaald, aan hen die niet op het podium stonden, aan hen die tegenslag hadden in hun discipline of de meerdere in hun tegenstanders moesten erkennen. Je wordt immers niet zomaar geselecteerd om je kans te wagen op het allerhoogste niveau. Alle respect voor jullie, maar voor de overheid is er werk aan de winkel en mag gerust over de grenzen heen gekeken worden om verder aan een efficiënter sportbeleid te sleutelen.
Bovendien : Noten dienen om gekraakt te worden, mensen niet !
********************
SCAN :
Ingekorte versie in Dialoog van vrijdag 17 augustus.
N.a.v. het artikel in HLN van vrijdag 3 augustus : " De vrienden van Martin".
*niet weerhouden ... kritiek op de krant !?
Vandaag ben ik ontgoocheld in mijn krant en uiteraard ook in andere media. Ik walg als ik zie hoe 'verdedigers' (vrienden) van Michelle Martin op de frontpagina's gretig ten tonele worden gebracht. Trots poseren voor de camera hoort er natuurlijk ook bij. Dat van dit bizarre fenomeen gewag wordt gemaakt, tot daar aan toe. Het heeft trouwens altijd bestaan. Maar waarom moeten uitgerekend déze mensen een podium krijgen in de media ? "Michelle Martin is een goed mens", lees ik. Zei men dat niet ook van de pedofiele geestelijken die na overplaatsing hun job 'braafjes' verder konden uitoefenen ? Als de feiten dan nog aan het licht kwamen !
Een goed mens ? Waren de slachtoffertjes dan slecht van inborst misschien ? Heeft men nu echt geen moment gedacht aan het leed dat zoiets bij de overlevenden van de gruweldaden en de nabestaanden van de vermoorde meisjes heeft teweeggebracht ? Alles met de mantel der liefde toedekken is heel gemakkelijk, maar we hebben nu toch duidelijk ondervonden tot wat dat geleid heeft ? Hoor je tot de 'wraakzuchtige massa' (woorden die de voorstanders van de vervroegde vrijlating graag in de mond nemen) als je vindt dat een recidive iemand (voor feiten die niet min zijn !) haar straf dient uit te zitten ? Ik leef in elk geval mee met de overlevenden en de nabestaanden van de vermoorde kinderen. Zij zullen onze steun kunnen gebruiken in een periode waarin de wonden weeral eens opengereten worden.
Tweede reactie op artikel rond de kleuterjuf die ontslagen werd omdat ze niet gedoopt was.
In het artikel "Juf ontslagen omdat ze niet gedoopt is", stelt Mieke Van Hecke (hoofd van het katholiek onderwijs) zelf : "Je hebt er die losjes omgaan met de 'doopeis', en je hebt er die de eis meer benadrukken" (!!!). Met andere woorden ... willekeur heerst ! Wat is het nu feitelijk ? In de ene school zou de leerkracht kunnen blijven, en in een andere school vliegt hij of zij onherroepelijk aan de deur. Conclusie : Het katholieke net en de Vlaamse Gemeenschap moeten dan maar eens consequent zijn. Gezien het vrije net gesubsidieerd wordt door alle burgers moet het ook rekening houden met andere overtuigingen. Wie dat niet doet ontvangt geen overheidssteun. Als je met het geld van de burger een brede waaier van levensbeschouwelijke vakken aanbiedt, dan is het toch logisch dat het geld bij die scholen terechtkomt. Of geldt hier ook : "All teachers are equal ... but some are more equal than others" ? Is het bovendien geen mooie gedachte de andersdenkende deel van je leven, hier de scholengemeenschap, te laten uitmaken ? Jammer dat er, zeker in het onderwijs, nog té veel leidinggevende figuren zijn die het denken, de overtuiging van een mens in een strak keurslijf willen houden. Zijn zij nog van deze tijd ?
N.a.v. artikel in HLN : "Juf ontslagen omdat ze niet gedoopt is".
Ingekorte versie in HLN van maandag 2 juli. Hieronder de volledige versie.
Boze ouders van de Sint-Lambertusschool in Ekeren hebben terecht een petitie opgestart omdat de kleuterjuf van het tweede jaar volgend schooljaar niet meer mag terugkomen. Reden anno 2012 : De juf is niet gedoopt en in de kleuterklas zijn de katholieke waarden belangrijk. Alsof zij niet in staat is op een serene manier te werken rond thema's als kerstmis en pasen in een tweede kleuterklas. Directie en uiteraard Mieke Van Hecke, directeur-generaal van het katholieke net, prediken hun grote gelijk van de daken. Hoe rijm je dat dan aan het volgende : Op diezelfde school zitten veel allochtone kinderen, ook in haar klasje. Dat zijn kinderen van moslimouders. Dat kan dus wel, want dat betekent x leerlingen meer en x euro's meer subsidies van de Vlaamse Gemeenschap. Hypocrisie ten top dus, en je moet er niet aan twijfelen dat de opvolging van de leerkracht in kwestie al verzekerd is.
Enkele jaren geleden stelde Mieke Van Hecke nog in een interview (een artikel daarover is ook in HLN gepubliceerd), dat andersgelovige leerkrachtenwelkom waren, niet gelovige leerkrachten niet. Ook dan had ze het over de waarden die dienen aangebracht te worden. Alsof ongelovigen of mensen met het vak Zedenleer op hun diploma of leerkrachten Zedenleer niet in staat zijn waarden aan te brengen bij de kinderen. Zeker in de huidige tijd vind ik het echt ongehoord dat een leerkracht, die haar job met hart en ziel uitoefent, én door kinderen en ouders op handen wordt gedragen (anders start je geen petitie om iemand te verdedigen), op deze manier uitgerangeerd wordt. Daar komt het cru gesteld immers op neer. Ik kan het niet laten te vermelden dat pedofiele priester-leraars jarenlang les mochten blijven geven in katholieke scholen, OOK al hadden ze al feiten gepleegd en was men daar in vele gevallen van op de hoogte. Overplaatsing naar een andere school was de "sanctie" ! Dat kon dus wel door de beugel ! Zij werden niet ontslagen, integendeel beschermd door de eigen autoriteiten. De waarden die deze mensen aanbrachten waren dus veel belangrijker dan het fijne werk dat deze juf op deze school heeft geleverd. Wat een verdomde hypocrieten, zeg !
N.a.v. artikel in HLN van vrijdag 29 juni : "Wielertoeristen slaan chauffeur in elkaar" (zie SCANS onderaan).
N.a.v. incidenten met een bepaalde categorie 'wielertoeristen' heb ik al een tweetal keer een reactie geplaatst in Dialoog. In 2003 : "Wielergoden of wielerterroristen". In mei 2008 : "Opzij of het water in !". Ik blijf het volste respect hebben voor de echte wielerliefhebbers die leven voor hun sport en hobby, en ook rekening houden met de andere weggebruikers, met hun medemens. Jammer genoeg is er nog steeds die minderheid (gelukkig maar een minderheid !) die niets of niemand ontziet als ze in groep over de weg scheren. Wie ook maar even in de weg gaat, loopt of rijdt zal het geweten hebben. Het incident met de 23-jarige Jonas D. is het zoveelste bewijs dat dit soort pseudo-sportliefhebbers geen enkel respect heeft voor de medemens. Alles en iedereen moet voor hen wijken, ook de andere sportbeoefenaars.
In een reactie in mei 2008 schreef ik dat ik ooit op een jaagpad langsheen de Schelde een groep 'wielertoeristen' achter mij zag aankomen. Ik maakte een armbeweging om aan te geven dat ik aan de zijkant zou blijven gaan (wat logisch is). De groep raasde in volle snelheid vlak naast mij voorbij. Eén van hen riep me toe ; " Opzij gij, of we rijden je het water in !"
Als langeafstandsstapper kom ik geregeld in contact met wielertoeristen en met de meesten onder hen heb je geen probleem. Een bepaalde categorie vindt echter dat je een obstakel op HUN parcours bent, dat je hen hindert in hun "snelheidsrace". Gevloek en getier is je deel als ze ook maar eventjes voor jou moeten uitwijken of hun snelheid minderen ... Het is alsof die mensen, eens op hun fiets, een gedaanteverwisseling hebben ondergaan. Iedereen moet zich maar aan hen zien aan te passen.
Het is maar goed dat het slachtoffer het logo op hun truitjes heeft herkend. Dergelijke feiten kunnen nu eenmaal niet door de beugel. Hopelijk kunnen de daders gevonden worden en vervolgd worden voor het opzettelijk toedienen van slagen en verwondingen.
Erg vind ik dat die categorie van pseudo-sporters zich zelden aangesproken voelt. Vandaar het fenomeen dat hoffelijke weggebruikers (waaronder ook veel wielertoeristen) zich nog hoffelijker opstellen, terwijl de anderen zich verder als onverbeterlijke agressievelingen blijven gedragen.
De verwondingen die de jongeman heeft opgelopen zijn veelzeggend voor het brutale gedrag van deze "heersers van de weg". "Wielerterrorist" ... het is een trieste bijnaam voor een blijkbaar moeilijk uit te roeien fenomeen.
°°°°°
PS. : Enkele zinnetjes werden overgenomen uit twee vroegere reacties (in het artikel vermeld).
* Ingekorte versie in Dialoog van HLN van vrijdag 29 juni.
We zijn het ondertussen onderhand gewoon. Elke minister van Onderwijs heeft in het verleden zijn stempel op het onderwijssysteem willen drukken, met alle gevolgen vandien. Meestal nog wat meer chaos creëren en zelden of nooit rekening houden met wat de mensen op het terrein van die veranderingen denken. Aanpassingen zijn niet a priori uit den boze, maar een volledig onderwijssysteem op zijn kop zetten zal meer leiden tot kafkaiaanse toestanden dan dat het uiteindelijk de leerlingen ten goede zal komen. Pas de bestaande structuren aan, zorg dat leerkrachten meer ruimte krijgen om aan een zorgvuldige begeleiding te doen. En reduceer vooral de waanzinnige papierwinkel tot normale proporties. Je hoeft echt niet ons hele systeem overhoop te gooien om tot een doeltreffender resultaat voor alle leerlingen te komen.
Ook de huidige minister meent het warm water uitgevonden te hebben en goochelt met uitspraken dat we zonder die grondige wijzigingen niet meer op topniveau zullen blijven. Bij mijn weten hebben landgenoten decennialang in zo goed als alle branches de weg gevonden op internationaal gebied.
Leerproblemen en schoolmoeheid zullen er altijd zijn, welk systeem je ook bedenkt. Die leerlingen kan je ook motiveren binnen het bestaand systeem, als er ruimte en geld wordt voor vrijgemaakt.
De minister zou misschien beter eens een systeem bedenken waarbij leerkrachten zich in de nabije toekomst in twee kunnen splitsen. Een oplossing bedenken dus opdat leerkrachten terzelfdertijd in een deliberatie aanwezig zouden kunnen zijn en ook nog toezicht kunnen houden, meer zelfs activiteiten kunnen organiseren voor de leerlingen. We spreken dan nog niet eens over het feit dat een niet gering aantal onder hen na de vergaderingen ook nog rapporten en attesten dienen te schrijven. Het computertijdperk heeft wel al geruime tijd zijn intrede gedaan, maar de klastitularissen hebben nog altijd een heel grote verantwoordelijkheid.
Om te beletten dat veel ouders met hun kinderen al op vakantie vertrekken voor het einde van het schooljaar zijn er andere middelen. Trouwens ik durf te betwijfelen of je met toezicht en activiteiten op school kan vermijden dat ouders met hun kroost vroeger op vakantie vertrekken.
De minister heeft nu vooral bereikt dat opnieuw (bij het einde van een schooljaar) veel leerkrachten met een gevoel blijven zitten van "Wat zal de toekomst ons brengen ?"
SCAN : Ingekorte versie van reactie (klik onderaan links).
****
* Langs deze weg wens ik alle leerkrachten een welverdiende vakantie toe.
* N.a.v. een interview met Aurore in HLN van zaterdag 23 juni.
* Ingekorte versie in Dialoog van 25 juni.
Dat Aurore D. Walter Capiau niet laat vallen als vriend, dat siert haar enerzijds, maar anderzijds zou ze op zijn minst wat meer begrip mogen tonen voor de reacties van de mensen op de bekentenissen van de TV-presentator. Zijn die zo onlogisch ? De lezerbrieven in Dialoog in de loop van vorige week heeft ze gelezen met een mengeling van ongeloof en onbegrip. Sommige reacties zijn er zo ver over, dat ze pijnlijk zijn, stelt ze in het interview. "Walter Capiau heeft het hele land doorkruist om goede doelen te steunen". Dat is allemaal wel heel mooi, maar moet iemand, die kinderen misbruikt heeft, en minder of geen bekendheid geniet bij de bevolking, dan harder aangepakt worden ? Moet men voor W.C. dan de fluwelen handschoentjes aantrekken ?
Ik vind het niet kunnen dat ze uithaalt naar de lezers die alles zogezegd in 'dezelfde mand' gooien. Het is al zovele malen duidelijk gebleken dat pedofilie niet mag geminimaliseerd worden en dat elke pedofiel altijd zal proberen zijn daden te vergoelijken. Dat is in zo goed als alle gevallen van seksueel misbruik, al dan niet door geestelijken, tot uiting gekomen ... en nog !
Mooi dat ze een vriend zo vurig blijft verdedigen, dat wel, maar ze heeft blijkbaar over het hoofd gezien dat zich onder de lezers die vorige week een bijdrage in Dialoog hadden geschreven, ook slachtoffers van seksueel misbruik bevinden. Je kan van die mensen toch niet verwachten dat ze met lovende commentaar voor de dag gaan komen !
"Vandaag - op mijn 54'ste - krijg ik nog altijd tranen in de ogen als ik de vergoelijkende commentaar hoor van een dader als Capiau", schrijft een slachtoffer. Het moet voor deze mevrouw en vele andere slachtoffers bijzonder pijnlijk zijn dat een hele pagina in de krant wordt besteed over 'hoe fijn deze mens wel is'. Zijzelf hebben jarenlang de ellende, die het misbruik met zich heeft meegebracht, moeten opkroppen, hebben pas recent de kans gekregen zich te laten horen. Als je dan moet lezen dat het toch maar over feiten gaat van zovele jaren geleden en dat 'de tijden anders waren', dan kan ik mij voorstellen dat je gaat steigeren bij al die 'lofbetuigingen'.
"Ik keur niet goed wat hij gedaan heeft", zegt Aurore, "maar ik vergeef het hem wel". Dat is haar volste recht, maar ze moet accepteren dat vele andere mensen dat niet kunnen vergeten en vergeven, zeker slachtoffers niet.
**********************
SCAN :
Reacties in Dialoog van 25 juni + eigen ingekorte versie.
N.a.v. artikel in HLN : "Walter Capiau 'gekraakt' na bekentenissen over misbruik" en de reacties in Dialoog van donderdag 21 en vrijdag 22 juni.
In heel wat reacties in Dialoog stellen lezers terecht dat seksueel misbruik van minderjarigen nooit zou mogen verjaren. Toch komt alweer diezelfde opmerking de kop opsteken : "Het is 50 jaar geleden, de tijden waren anders !" (lezer in Dialoog van vrijdag 22 juni 2012). Inderdaad, de tijden waren hélemaal anders : Pedofielen (al dan niet geestelijken) konden hun gangetje gaan omdat hun daden met de mantel der liefde werden toegedekt door het instituut kerk, of omdat ze als vrome parochianen bescherming genoten, of een status hadden opgebouwd waardoor jongeren naar hen opkeken. Misbruik van functie dat hen macht bezorgde over de slachtoffers.
En waar stonden die slachtoffers ?
De meesten onder hen durfden decennialang met de feiten niet naar buiten komen uit schrik voor de schande, want zij zouden wel eens met de vinger kunnen aangewezen worden, en niet de dader, die in vele gevallen iemand was die in de maatschappij op een piëdestal stond (gezien zijn/haar functie of bekendheid).
Waarom lees ik in de reactie "Andere tijden" geen woord over de slachtoffers ? Indien lezer eens met slachtoffers van seksueel misbruik (pedofilie, incest) zou gaan praten of zou lezen wat ze meegemaakt hebben en door welke hel ze zijn gegaan, dan zou hij beseffen dat hun hele leven daardoor gehypothekeerd werd.
"De zaak Capiau moet niet zo gedramatiseerd worden. Hij is ergens wat te ver gegaan", luidt het. Is het niet net deze vorm van minimalisering die destijds zovele wonden heeft geslagen bij de slachtoffers van seksueel misbruik ? Dergelijke feiten minimaliseren houdt een heel groot gevaar in, want dat is precies wat pedofielen ook altijd proberen te doen.
Dat Walter Capiau "een fijne man is die heel wat voor de televisiewereld heeft betekend" (ik citeer uit de reactie in Dialoog), dat mag hier niets ter zake doen.
Mag hij zich omwille van zijn status van "toppresentator, entertainer en bovenal mooi mens" - ik struikel hier bijna over de lofbetuigingen !! - meer veroorloven dan eender welke andere sterveling ? Als ik de reactie van W.B. doorneem, dan kan ik mij niet van de indruk ontdoen dat Walter Capiau zelf hier als het grootste slachtoffer wordt opgevoerd. "Sterkte, er staan nog mensen achter u !", lees ik als slotzin. Mag ik vragen of die mensen ook achter de slachtoffers staan ? Of zijn die van minder of geen tel misschien ?
******************************** SCANS :
1° Reacties in Dialoog van donderdag 21 juni. 2° Vervolg reacties van 21 juni. 3° Reacties in Dialoog van vrijdag 22 juni. 4° Eigen reactie (ingekort) in Dialoog van 23 juni.
In zijn reactie in Dialoog van vrijdag 1 juni stelt een lezer : "Door velen wordt betoogd dat de minnelijke schikking een mogelijkheid inhoudt straffen af te kopen. Niets is echter minder waar !" Het zou er nog aan moeten mankeren dat aan 'minnelijke schikking' geen voorwaarden zouden verbonden worden. "De minnelijke schikking KAN worden toegekend", luidt het verder. Of dat nu binnen wettelijke beperkingen is of niet, de mogelijkheid is er en dat kan toch niet ontkend worden ? Evenmin dat NIET iedereen daar gebruik kan van maken. En daar wringt het schoentje ! Deze maatregel is in strijd met het gelijkheidsbeginsel, hoe je het ook draait of keert. Lezer O.G. schrijft zelf : "Het openbaar ministerie beslist autonoom over de opportuniteit (!)". Dat laatste is inderdaad het correcte woord. Een 'opportuniteit' ! 'Minnelijke schikking' ... toegekend aan wie en door wie !?
Lezer vindt dat de commentaren inzake de verminderde bescherming van slachtoffers niet gegrond zijn. Dan hoor je wel heel wat andere geluiden uit de mond van slachtoffers. In het algemeen bekeken, hoe dikwijls worden we niet geconfronteerd met daders die door procedurefouten vroeger dienen vrijgelaten worden ? Hoe dikwijls hebben we niet vernomen dat daders na vrijlating weer in de buurt van hun slachtoffer gaan wonen ? En om bij de 'minnelijke schikking' te blijven, ik geloof niet dat de slachtoffers een lange juridische weg gespaard zal blijven. Daarvoor is ons justitieel apparaat veel te log en bovendien veel te laks.
In se hoort elk slachtoffer vergoed te worden door dader(s), of het nu al dan niet over een 'minnelijke schikking' gaat. Akkoord, processen laten soms veel te lang op zich wachten, zeker hier in ons landje. Lezer ziet ook over het hoofd dat de 'minnelijke schikking' vooral zal aangewend worden in de witteboordencriminaliteit en bij fraudezaken. Wie is (zijn) de slachtoffers ? Vadertje Staat toch in de eerste plaats ! Neem eens aandachtig het lijstje door voor welke zaken een 'minnelijke schikking' kan gevraagd worden ! In welke gevallen zal als het ware 'gedrumd' worden (ik bedoel met de ellebogen gewerkt worden !) om van de maatregel te kunnen 'genieten' ?
* Misdrijven tegen openbare orde (geldvervalsingen). * Smaad en geweld tegen ministers. * Corruptie. * Afluisteren van communicatie. * Gevangenen helpen vluchten. * Faillissementenfraude. * Computercriminaliteit. * Heling en witwassen ! * Bendevorming !
WIE is het slachtoffer in al die gevallen ? En hoelang zal het duren eer de slachtoffers vergoed worden in de andere gevallen ? Alsof dat ineens allemaal van een leien dakje zal lopen !?
Mag ik er nog aan toevoegen dat deze 'afkoopwet' ongetwijfeld een zegen zal zijn voor "Antwerpen diamant". Ook gelezen in hoeveel bochten justitie zich in die zaak 'gewrongen' heeft ? En wij zouden het volste vertrouwen dienen te hebben in het gerecht ! Wie is alweer het slachtoffer dat wel eens een serieus bedrag aan zwart geld in ontvangst zou kunnen nemen ? Ik vind het bijzonder vreemd dat deze wet net NU naar voren wordt geschoven.
Justitie heeft trouwens gedurende decennia weinig bewijzen geleverd het vertrouwen van de bevolking waard te zijn. Moeten we in dit geval zomaar klakkeloos aanvaarden en geloven dat de 'minnelijke schikking' zelfs een zegen voor de slachtoffers zou zijn ?
Ik ben Ivan Bontinck
Ik ben een man en woon in Wetteren () en mijn beroep is Leerkracht Engels met pensioen..
Ik ben geboren op 13/06/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelsport (lange afstanden) - vreemde talen (o.a.Russisch) - lezersbrieven - geschiedenis - ....
