Dag beste lezers, mede-blogger, partner in crime of gewoon iemand die voor wat ontspanning zoekt.
Al mijn blogs zullen gaan over koken zonder pasta, rijst, patatten, brood, suiker; kortom zonder koolhydraten.
Waarom? Zul je je afvragen. Want zeg nou zelf, wie lust nu geen pizza, lasagne, bami goreng (mmmmm ik kwijl al)?
Het begon allemaal in mijn derde middelbaar (neen dit is geen verhaaltje, sprookje of enig andere melige gezaag waar je enkel maar kan geeuwen en denken dat d epersoon die u nu voor u hebt een hopeloos geval is,neen;). Ik was nogal dik , niet dat ik overdreven snoepte , ik at nogal veel.
Toen besloot ik te vermageren wat keihard uit de hand liep en ik ontwikkelde anorexia. Toen nog niet veel speciaals. Tot uiteindelijk mensne zich ermee gingen bemoeien. IK wil dit allereerst duidelijk maken: ik had anorexia maar niet de anorexia ingesteldheid (maar meer later hierover). IK woog 51 k en was een 1m 67. NU denken jullie dit is niet zo drastisch maar als jullie mij zagen dan zou je zeker hebben verschoten. Mijn botstructuur is namelijk erg zwaar waardoor het leek dat ik maar 40 kg woog of zelfs minder. Toen mijn ouders en vrienden hulp in riepen kwam bij mij het besef dat ik wel eens wat te ver was gegaan. Voor mij was al dit lauter een experiment geweest. Ik was zo verbaasd dat ik, die altijd moeite had met mijn gewicht , zo mager kon zijn.
Dus was ik van plan te verdikken maar tot mijn verbazing was ik bang om te veel eten in mijn mond te steken! Maar de wil was er wel. Het was een gevecht met twee kanten van mijzelf. De persoon die wilde normaal zijn en het stemmetje die mij schuldgevoelens aanpraten. Dit was het moment waar ik mentaal last begon te krijgen. Ik probeerde te hard , mensen legden te veel druk op mij en ik ben van nature iemand die van een ander houdt met haar hele hart waardoor ik kapot ging van het feit dat ik maar niet kon verdikken. Uiteindelijk besloot mijn papa dat ik zelf mijn gewicht mocht regelen maar in twee weken telkens een kilo moest verdikken en lukte mij dit niet dan werd mijn controle afgenomen. Het draaide allemaal om controle. Hetgeen ik nu grotendeels ben kwijt geraakt. Enfin, de eerste weken lukte mij dit nauwelijks dus begon ik twee liter water te drinken voor de weegsessie (ik was nu niet bepaald dom) en dit was mijn eerste fout. Mijn ouders dachten dat ik bij gekomen was en ik wilde de controle niet kwijt. De week erop was ik wel verdikt maar als ik dan geen twee liter water dronk dan leek het alsof ik terug vermagerde en toen begon niet alleen mijn eetprobleem maar ook mijn drankprobleem. Ik drink nu hoogstwaarschijnlijk nog te veel. te veel vocht helpt je zouthuishouding naar de knoppen, je kan niet meer helder denken en de concentratie aan opgeloste stoffen in je cellen kunnen ernstig je celactiviteit verstoren. Doe dit dus niet. Enfin tegen de zomervakantie was ik er ingeslaagd om het gewicht te bereiken die mijn ouders wilden. Dit was dan hun fout. Ik was niet tevreden haatte mijzelf en wilde er slechts twee kilo eraf , dit werd mij later fataal. Moest ik op het gewicht gebleven zijn die ik wilde zou er later zeker kilo's bijkomen maar dan zou de verandering trager gebeuren en was ik meer tevreden. Het gebeurde veel te snel en ik kreeg geen tijd om te wennen en mijzelf graag te zien. wat zeer belangrijk is in deze gevallen. Een tweede punt was dat bij het terugkeer naar school ik wel was verdikt maar iedereen lette nog op wat ik wel niet at en ik kreeg het gevoel dat ik in een 'big Brother'-show zat wat ook niet al te veel hielp. Uiteindelijk begon mijn beste vriendin achter mijn rug mensen te vragen wat ik at en wat ik niet at waardoor ik met alles te samen tegen december weer verviel in anorexia.
De tweede keer anorexia was een pak erger. Ik kreeg er rare gedachten van. ik begon caloriën te tellen, zaken op te zoeken. Ik moest twintig min mijn tanden poetsen. Vroeg in bed zitten want dan zou mijn verteringsproces veel beter zijn als ik uitgeslapen had. Ik stak eten weg in mijn zakken van mijn truik, broek en meer. Elke moment dat ik kon bewegen bewoog ik tot ik eindelijk neer zat als het tijd was voor bed. Ook studeren deed ik als ijsberend rond de tafel in de logeerkamer (nu ijsbeer ik zelfs nog omdat ik het mezelf zo heb aangeleerd, wel niet meer in het tempo van een marathon loper). Uit eindelijk gingen mijn punten achteruit, mijn concentratie verslapte en ik voelde mij echt dom want ik snapte niets. Ook verloor ik het vermogen tot lachen en enige andere emotie en comunicatie onder mensen. Ik werd sociaal labiel en ik haatte het.
Mij ouders staken er een stokje voor ze begonnen mij te veel eten te te dienen en ik paniekeerde. Om dit te compenseren stond ik 's ochtends op om cornflakes en melk in een potje te doen. haalde de cornflakes uit, stak die in een sok om later weg te smijten. Zo was er eten weg uit de cornflakes doos en liet ik wat cornflakeskruimels en melk achter in het potje zodat het leek dat ik echt gegeten had. Ook begon ik prunasine te slikken (laxeermiddel) zodat ik toch niet te rap omhoog ging.
Tegen december woog ik dan eindelijk 58 kg (nog steeds met twee liter water, dus 56kg). Toen vertrok ik op snowboardvakantie, ik had schrik bij te komen van anders eten anders sporten, ik ad niets meer in de hand. dus ik trachtte normaal te eten maar niet te veel. Dus kelderde ik terug naar 54 kg zonder water. Toen ik terug kwam van reis kreeg ik niet eens een goede dag. ik werd op de weegschaal gezet en mijn mama begon te wenen , mijn papa heeft mij toen gewoon de rug toegekeerd en gezegd dat hij op deze manier moeite had om van mij te houden? Mijn hart brak.
ik zag mezelf nog staan wenend omdat ik het echt niet bedoed had om te vermageren , mijn best deed. ik voelde me zo alleen en had niemand om op te steunen. mijn ouders dachten dat ik vier kilo was vermager terwijl het eigenlijk maar twee waren. toen heb ik verteld van het water.
Ik moest toen van hen verdikken in slechts een paar weken. ik verloor de controle. kreeg eetbuien, verdikte in een inmens tempo en was voortdurend ongelukkig en moest wenen. Nog steeds alleen. Rond maart was dit zodanig er dat ik echt te zwaar stond ik had binge eating disorder.
Dit vond ik tien maal erger dan anorexia. Anorexia-patienten willen mager zijn en zijn dit ook . Bing-eaters ook maar zijn dit niet. Ik zat dagen aan een stuk ofwel van bakker naar bakker te trekken om te eten of om te wenen in de zetel. als je iets tegen mij zei dan sprak je door me heen ik was weg. in het begin sportte ik nog als een gek later wilde ik zelfs niet meer bewegen.
uiteindelijk heb ik mijzelf binnen gedaan in het UZ-psychiatrie. GEEN EEn schoolvriendin is mij komen opzoeken, geen een vriendin behalve emily en laurens en lotte. Ik was kapot. Er was geen een dag dat ik niet weg wilde uit die kamer. Ik huilde , was alleen , zag me ouders eens een woensdagmiddag en dat was het. Ik wilde leven,en toen maakte ik min of meer een klik. ik zette alles in om mijn eetprobleem te verhelpen, wat wel lukte maar het echte probleem had ik niet door en dat was mentaal. na negen weken uz was ik slanker en buiten. Maar ze hebben daar zoveel ideën in je hoofd gepland (je bent te vrolijk, te verdrietig, te uitbundig, je emoties moeten vlakker, te spontaan) en op de kop toe kreeg ik relatine voor mijn concentratie en mijn emoties af te vlakken. Na het uz was ik mezelf niet meer. Ik wist niet hoe ik in gods naam moest comuniceren met mensen en ik kreeg geen lucht op school. ik kreeg paniekaanvallen en repte me terug naar huis.
Met de vakantie werd het op sociaal vlak stukken beter maar mijn eten ging erop achteruit. Ik kreeg eetbuien en om die tegen te gaan nam ik minimum zeven laxeermiddelen op een dag. Tot vorig jaar mijn eerste jaar unief nam ik nog af en toe dulcolax het was een helse verslaving. ik zwol er op de duur van op en voelde me onwel en had last aan mijn hart. Ik besloot vorig jaar mijn eten te beteren en af te stappen van die troep. Maar het duurde niet lang of ik at op een dag enkel zes boterhammen van een klein brood zonder beleg drie appels en een kommetje groenten. Maar mijn eetbuien waren nooit ver. Dan at ik overdreven snoep en verdikte ik enorm waardoor ik op nieuw verviel in weinig eten dan terug een eetbui en weer weinig. In het begin van het jaar leerde ik dan de liefde van mijn leven kennen (jaja, ik weet het niet te hard van stapel lopen maar we zijn nu al ene jaar en een maand samen en ik ben gewoon stapel op hem) Door dit alles was hij mijn grootste steun. Op skireis heb ik voor het eerst sinds lange tijd normaal beginnen eten dankzij hem en ik kwam niet bij. Ik besloot om voor hem en voor mij dit verder te zetten. Maar toen werd ik ziek in het tweede semester ik kreeg nauwelijks iets binnen en begon depressief te worden zonder reden. Dit was veruit het ergste dat ik ooit gehad heb. Ik kon nog maar twee seconden weg zijn van bij hem en direct terug in depressie vallen. Ik kreeg geen lucht, smeet met dingen op mijn kot. gelukkige maar cursussen en een spiegel. Ik kon geen kant meer op ik zat histerisch te snikken en geen dokter niemand kon mij helpen. SOmmige dagen kon ik enkel denken aan manieren om mijn keel over te snijden of uit het raam te springen want zo wilde ik echt niet verder. Het echt vertellen aan iemand was ook al zo moeilijk zonder voor aandachttrekker uit gemaakt te worden. gelukkige was ik te laf om zelfmoord te plegen en ben ik er sterk van overtuigd dat ik nooit het leven kon laten wetend dat ik mijn ouders en zeker mijn lief zou moetn achter laten. Dus ik begon aan actie. Ik stopte met roken , relatine en zocht alle mogelijke oorzaken op. probeerde al mijn vitaminen binnen te krijgen. at noten 'sochtends voor mijn omega 3 maar ik kon nog altijd niets binnen krijgen want ik was zo ziek en vooral moe ik kon niet langer opblijven dan negen uur. lawaai stoorde mij , ik leefd emet mijn oordoppen in ik kwam gek.
1 dag crashte ik bij een apotheker en legde ik mijn hard en ziel bloot , deze regelde een afspraak bij een alternatieve dokter die zei dat ik zowiezo al een slecht darmsstelsel had en dat mijn darslijmvlies en darmbacterien beschadigd was. zij gaf mij pillen en een diëet voor mijn darmen. Langzamerhand ging ik mij beter voelen, teen d eexamens kon ik terug helder denken.
NU ben ik een vrolijk meisje die af en toen nog niet kan laten om te veel te eten (daar worstel ik soms nog mee, en dan eet ik soms niet op ander momentje maar dit is echt zo zeldzaam geworden) , ik voel mij meer mezelf, lach, kan terug leren (al zal dit nooit meer hetzelfde zijn) ne geniet.
Nu mag ik geen koolhydraten eten (af en toe neem ik wel een iets kleins van alles dat ik niet mag maar probeer hte te vermijden), geen melkproducten (in kleine hoeveelheden kan dit geen kwaad) geen banaan , ananas, ei peer en ui.
Mijn darmproblemen zijn gevolg van aangeboren darmstelsel, eetstoornis en laxeermiddelen en in deze blog zal ik eten maken zonder koolhydraten want die heb je niet nodig (tenzij je topsporter bent) en je gaat je zoveel beter voelen. Net als mij!
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
wie lust er nu geen chocomelk? het wordt koud en je wil je op warmen met iets lekker , iets zoets en iets behalve uw lief !
het is zeer simpel; schaf jezelf de volgende dingen aan:
Dit zijn allemaal magere producten je doet 1 flinke kofielepel chocolade poeder in een glas soja melk en doet er stevia in naar smaak. zet dit in de magnetron en verwarm wat, als het goed warm heeft , flink roeren want anders lost die chocoladepoeder niet op. steek terug in die magnetron en verhit tot het te heet heeft zo zal de poeder beter mengen. Nog eens flink roeren en laten afkoelen tot drinkbare temperatuuur.
chocoladepoeder
stevia
amandel soja melk
Dit zijn allemaal magere producten je doet 1 flinke kofielepel chocolade poeder in een glas soja melk en doet er stevia in naar smaak. zet dit in de magnetron en verwarm wat, als het goed warm heeft , flink roeren want anders lost die chocoladepoeder niet op. steek terug in die magnetron en verhit tot het te heet heeft zo zal de poeder beter mengen. Nog eens flink roeren en laten afkoelen tot drinkbare temperatuuur. mmmmmmm lekker
stevia is het beste dat je kunt gebruiken, ander zoetstoffen maken je verslaafd aan zoetigheid en er zitten stoffen in die kankerverwekkend zouden zijn. In amerika is dit getest op ratten en die bleken er blaaskanker van te krijgen!
