Help
Het moment van de waarheid
mijn eerste examen vandaag. Nummer 1 van vijf, we gaan ervoor!
'k Heb mijn leerstof onder de knie en ken de antwoorden op de voorbeeld examenvragen die hij ons de laatste les toevertrouwde. Bovendien ist ne sympathieke vent die ons al verschillende keren verzekerd heeft dat we als Erasmussers niet bang moeten zijn, dat hij schrijffouten enzo niet zal bestraffen in onze examens. Dus...here we go!
Om 12u was het examen, om 11u30 zat ik al te wachten bij het lokaal, nog een laatste keer mijn samenvatting doorbladerend. Het zou moeten lukken. Bovendien had ik al enkele bemoedigende berichtjes gekregen uit Belgenland, dus kwas moreel gesterkt! Zodra we allemaal (hoop en al tien man, je kunt het examen ook op 28 januari doen) goed en wel neerzaten, begon hij de drie vragen te dicteren. Opdracht: antwoord op 2 van deze vragen. En ja hoor, ik kon met een gerust hart eraan beginnen: over die ene vraag wist ik niéts, maar over de andere twee wist ik superveel! Geen dilemma dus welke twee vragen ik eruit zou pikken. Ik begon te schrijven over alles wat ik wist in verband met die vragen, en ik wist er veel over, het waren namelijk allebei voorbeeldexamenvragen! Toen ik klaar was, had ik maar een 1 bladzijde en 3/4 van de achterkant volgeschreven, terwijl mijn medestudenten maar bleven om extra blaadjes vragen... Meer kon ik er echter niet over vertellen, had alles neergepend dat ik wist, dus besloot ik in te dienen. Toch maar eventjes benadrukken dat ik een arm, hulpeloos erasmusstudentje ben kan bij die sympathieke vent vast geen kwaad, dacht ik zo, dus besloot ik hem te vragen of ik wel genoeg geschreven had, dat de rest zoveel meer had. Maar hij verzekerde me ervan dat het aantal woorden geen invloed heeft op de punten, en bij het indienen zei hij dak 'Erasmus' onder mijn naam moest schrijven, zodat hij der rekening mee kon houden bij het verbeteren. Daarna heeft hij nog een heel eind met me staan babbelen over België en de verhouding Vlamingen-Walen, en me ervan verzekerd dak goe Spaans spreek. Bovendien moet je op 4 februari naar zijn bureau gaan om je punten te weten, maar mag ik volgende week al een mailtje sturen met de vraag wat mijn punten zijn, zodat ik ze weet voor mijn vertrek. Leuk! Dan moet ik niet te lang in spanning wachten en dan weet ik of ik die zware cursus moet meepakken naar België voor een eventueel herexamen (zal wel nie) of dak ze hier mag achterlaten. Tjah, mag maar 15 kilo meepakken hé!

Na dit geslaagde examen heb ik eerst en vooral de mensen thuis laten weten hoe het gegaan was, en daarna ben ik stante pede naar de bibliotheek gegaan om alvast te beginnen blokken aan het examen voor morgen: Historia de la España Antigua. (Booooooring!). Ben daar tot rond een uur of zes gebleven, was tamelijk goed opgeschoten en besloot dak naar huis zou gaan en mezelf een lasagne maken, had gezien dak  nog lasagnevellen in mijn kast liggen had, dus ja . Onderweg van de bushalte (was met bus omdat het vanochtend - raar maar waar - regende) naar mijn kot ben ik dus gestopt in de Dia, een supermarktje dat op mijn weg ligt en goedkoper is dan de Mercadona. Bij mijn thuiskomst eerst en vooral mijn lasagne gemaakt en opgegeten, en dan nog tot een uur of 1 's nachts doorgestudeerd aan Historia, met regelmatige onderbrekingen van Ruth haar bezoekjes om vragen te stellen over de leerstof. Op haar vraag hoe de Cartagen in Spanje terechtgekomen zijn antwoordde ik echter dingen zoals "te voet?" of "met een rubberbootje", dus veel had ze meestal niet aan mijn vakkundige uitleg. Nuja, tis de geste die telt hé... Gaan slapen, met de wekker alvast klaar op 07.00, een halfuurtje later dan deze ochtend
Slaapwel!

Tot mijn diepe, diepe schaamte beken ik het : ik ben vandaag niet buiten geweest... Maar! Ik heb een excuus! Examens! Hét excuus voor vanalles, alleen jammer dat je het alleen in de examenperiodes kunt gebruiken, of toch tenminste als je een béétje geloofwaardig over wilt komen. Nuja, deze keer is het dus echt waar: kheb heel de dag gestudeerd voor mijn examen van morgen, waardoor ik dus geen frisse lucht gezien heb vandaag. Alhoewel, mijn raam heeft 'n tijdje opengestaan ...

Heb wel behoorlijk traag doorgedaan, maar ben wel gaan slapen met 't gevoel dat het wel zou lukken morgen, das ook al ne groten hé. Kvrees dak jullie moet teleurstellen met dit uitermate korte bericht, want er valt echt niéts te vertellen over deze dag, tenzij je wilt weten welk hoofdstuk ik in welk uur gestudeerd heb? Vast niet nee... Kheb 's avonds wat geskypet met thuis, en gecomputertelefoneerd met Brecht, bij wijze van ontspanning. Kwas beter een blokske om gaan wandelen om wa frisse lucht binnen te hebben, maar dan moest ik mijn comfortabele kleren omruilen voor presentabele kleren, en daar had ik ook al geen zin in.

Pfffff...Morgen mijn eerste examen, tzal rap gaan, deze examenperiode! 'k Verlang tot donderdagavond, dan is het ergste gepasseerd. Duimen maar...
Tot gauw!

Ook vandaag had ik jammer genoeg les, van 14u tot 18u30. Maar als een voorbeeldige studente ben ik natuurlijk weer om 8u opgestaan om alvast wat te blokken: vandaag wil ik klaargeraken met Historia de la España Antigua! Rond 13u30 sprong ik op mijn fietsje richting unief, kwestie van zeker op tijd te zijn hé, wou me niet te veel haasten wegens niet veel goesting om in schuim en zweet toe te komen op de unief, is hier immers al terug even warm als op een warme lentedag bij ons : rond de 20 graden als het zonnetje uit zit! Sjiek hé...
Na de les informeerden we eens bij die best wel sympathieke kerel (die altijd over mijn fiets begint) waar en om hoe laat we zijn examen (15 januari) moeten afleggen, is maar een weekje meer, help! Bovendien kwamen we te weten dat het examen uit twintig vragen zal bestaan, waarvan we er twaalf moeten beantwoorden, best wel een geruststelling dus! Nu maar hopen dat hij zijn vragen niet te moeilijk maakt hé... Daarna moesten we direct door naar de les Litérature Française, was me dat een les zeg... We waren toch wel weer met de volle 6 studenten, en bij de vraag wie er volgende week naar de les zou komen stak er geen een zijn hand op (wij kunnen nie, hebben al examens). We moesten uit een hele hoop foto's twee exemplaren nemen, vertellen wat die foto bij ons opriep en een verband tussen de twee foto's en/of emoties leggen. Ik koos een foto van een slapende kat die sprekend op onze Mickey leek, maar dan wat dikker alsook een schoon plaatje van de schuimkoppen van de zee aan een strand, die me  herinnerde aan mijn ouders hun bezoek in Castellón, toen we een strandwandeling maakten; ik weet nog hoe schoon ik de zee toen vond. Das ook een van de redenen dak hier nie wil weggaan zonder nog eens naar de zee geweest te zijn: tis amper 10 minuutjes bus en ik ben er eigenlijk al veel te weinig naartoe geweest. Hopelijk vind ik na de grootste stress van m'n examens een momentje om de zee nog even te gaan bewonderen. Tzal moeilijk worden, want ik heb examens op 14, 15, 16, 17 en 22 januari en de 23ste januari vlieg ik al terug - definitief- naar België. Misschien tussen 17 en 22 januari eens een lange pauze uitrekken voor 't zeetje... We zien wel. Verder deze dag kreeg ik ook nog eens goed nieuws toen ik op de schoolsite keek: de punten van mijn derde en laatste taak van Informatica (de vertaling met behulp van het programma Trados, remember?) stonden online... een 100/100 deze keer! Wiiii!! Heb ik nog niet vaak gehad hoor! Ook Ruth en Astrid bleken een 100 te hebben, mss omdat we die taak alledrie samen gemaakt hebben? In ieder geval ben ik dus langs geen kanten bang meer voor het theorie-examen van dit vak, dat voor 50% van het eindresultaat telt. De andere 50% van de punten zit in de drie taken samen. En aangezien ik voor mijn website een 85 had, voor mijn Wordtaak een 70 en nu een 100, geloof ik dat ik nog een 15/100 moet halen voor mijn theorie examen om er door te raken, wat best wel haalbaar is, niet? Natuurlijk gaan we voor beter dan derdoor, maar gewoon erdoor zijn is toch het belangrijkste voor mij tegenwoordig.... Bovendien wil deze 100/100 ook zeggen dat ik géén praktijkexamen moet afleggen, want als je voor één van je 3 taken gebuisd bent, moet je sowieso het praktijkexamen afleggen. Behoorlijk frustrerend dus voor Ruth: ze heeft een 70, een 5 en een 100 op 100, erdoor dus int totaal, maar voor die 5/100 moet ze wel een praktijkexamen afleggen, al het werk voor die twee andere taken is dus ook vo niks geweest...
Na de les Litérature heb ik getwijfeld of ik naar de les Geografía zou gaan, wetende da Astrid sowieso zou gaan en ik haar notities zou mogen lenen en het feit dak nog wou blokken...Dus ging ik naar het lokaal van die les om te kijken of Astrid er al zat, maar nee hoor... Niet veel later kwam de prof van het vak toe, en nog steeds geen Astrid te bespeuren. Hij begon zijn les, en khoorde hem zelfs het woord 'examen' zeggen, dus veel meer was er niet nodig om me direct in dat lokaal te krijgen. Ik maakte notities over wat hij te zeggen had (blijkbaar kun je er ook voor kiezen om zijn examen op 2 febr af te leggen ipv op 17 januari, zou eignlijk echt wel handig zijn, want tis een megastressy examenweek voor ons, maar ik kan niet meer veranderen want mijn vlucht staat al vast voor de 23ste januari...). Na vijf minuten was Astrid daar dan, en dus besloot ik om niet al mijn tijd te verdoen terwijl ik nog zo veel te blokken had: na een halfuurtje les verdween ik subtiel, mijn velootje tegemoet. Leren dus! Gelukkig ben ik vandaag geraakt waar ik wilde raken: mijn Historia de la España Antigua is af! De komende dagen staat Geografía de España op de studeeragenda, mijn meest angstaanjagende vak.
Rond iets na middernacht kroop ik in mijn bedje, wetende dat het goed was, en een vredige nachtrust tegemoet gaande...
Maare...Was er niet iets speciaals?! JA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Dit is het 100ste bericht van mijn blog!!!
wiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!!!! Proficiat!!! heppy nieuwyier!!
joepieieieieieie!!!

Eerste schooldag van het nieuwe jaar, dat belooft! Ja hoor, ik heb idd nog les, zeer fijn als je weet dat ik nog de hele week les heb en dan examens heb op 14, 15, 16 en 17 en 22 januari, geen idee of die gasten dat normaal vinden, maar tzal dus maar moeten lukken hé… Van 12u tot 14u had ik les van Historia del Pensamiento europeo, maar hij had de vorige keer gezegd dat we vandaag niets nieuws zouden zien, maar de kans zouden krijgen om vragen te stellen. En aangezien ik geen vragen had, besloot ik mijn tijd nuttiger te besteden en met andere woorden wat te blokken, wat ik dan ook deed en wel efficiënter dan ik de voorbije weken thuis gedaan had. Rond een uur of halfeen nam ik dan toch de bus naar school, kmoest immers een boek van de schoolbibliotheek terug binnenbrengen vandaag en ik wou eveneens een poging doen om een bestand van de schoolcomputers op cd te zetten. En mijn fiets had ik twee weekjes laten logeren in de unief om veiligheidsredenen, dus moest ik wel de bus nemen. Toen ik de schooltrappen opliep, hoorde ik opeens mijn naam: ja hoor, Astrid had me al zien aankomen en was blij me te zien. Toen ik het gebouw in wilde gaan richting pc-klas, zei ze: ga je niet naar de les? En ik: huh? Welke les? Lap, compleet vergeten dat we de maandag ook Historia de la España Antigua hebben van 14u tot 15u…Gelukkig ging Astrid wel naar de les, want ik had niet veel zin om mijn planning om te gooien. Dus ging ik met mijn cd’tje naar de pc’s, waar ik een bestand voor het vak Traducción audiovisual wou kopiëren (niets illegaals ofzo hé, we moesten da doen om onze taak te kunnen maken). Loop ik onderweg naar da lokaal wel nie de docent van historia de la españa antigua tegen het lijf zeker. Die sprak mij al direct aan met “hé, waar is je bicicleta?” Hij is me namelijk eens tegengekomen op de fiets en kan er sindsdien maar niet over zwijgen. Ik had die vent juist nodig om te vragen of hij nog wat op zijn taak kon wachten, dus tkwam nog goe uit dak hem tegenkwam. Wel niet goed dat hij nu weet dak in het gebouw was maar toch nie naar zijn les ging... Maar ja, kdenk dat hij mij nog behoorlijk graag heeft, dus zal me er maar geen zorgen over maken. Naar de pc-klas dus, kwestie dak da bestand eindelijk op cd kan zetten! Maar helaas, die rotcomputer wou nie geloven dak een cd ingestoken had, hoeveel keer ik hem ook opnieuw er in stak. Niets aan te doen :-s Dan gewoon nog naar de bib, waar ik mijn boek nog een weekje liet verlengen. Dan mijn vertrouwde stalen ros letterlijk van onder het stof gehaald en gezwind terug richting kot gefietst. Onderbaan nog een minimumvoorraad ingeslagen in de Carrefour om die avond te kunnen koken en de eerstvolgende ochtenden te kunnen ontbijten. Én een portie fruit, want daar had ik al twee dagen lang behoefte aan, verse vitamientjes! Niet lang na mijn thuiskomst maakte ik mijn avondeten klaar: couscous met verse gebakken groentjes: njammie! Voor de rest van de dag heb ik gewoon achter mijn computertje gezeten en geblokt, ben zwaar bezig met het vak Historia de la España Antigua. Ja kweet het, het lijkt wel alsof ik geen andere vakken heb Ahja, kheb ’s avonds nog eens geskypet met de papa, met onze webcams natuurlijk. Eenmaal de volumeknop openstond kon hij me wél verstaan en konden we dus een tiental minuutjes converseren, tot hij terug wat verder ging werken en ik nog wat blokken. Kmoet zeggen dak behoorlijk goed opschiet en kzou het graag zo houden, dus hopelijk komt het toch nog allemaal in orde hé met die examens….duimen maar!

Rond een uur of halfelf ben ik in mijn bedje gekropen, ben immers nog steeds aant herstellen van mijn valling en wil dus eerst voldoende slapen zodat ik daar alvast zeker vanaf ben, de nachtjes doorblokken zullen voor volgende week zijn, wees maar gerust. Nu rest me niets meer behalve jullie trots mee te delen dat dit het 99^ste (door mij geposte) bericht op deze blog is, en dat jullie dus morgen met vreugde in jullie harten een jubilée zullen meemaken, haal die (kinder)champagne dus alvast in huis!

Gloetjes,

Isabelle

Eerst en vooral natuurlijk een gelukkig nieuwjaar gewenst aan iedereen die dit leest.

Zondag 6 januari: mijn vertrekdatum, terug richting Castellón, voor de laatste keer alweer, m'n Erasmusavontuur zit er al bijna op! Tis snel gegaan... Neen, dat mag ik nog niet zeggen, want tis nog niet gedaan hé, nog 17 dagen ben ik in Spanje, maar tis jammergenoeg wel om te studeren en examens te maken.

Om 10u vertrokken we (= mama, papa, brecht en ik) met de auto richting Charleroi. Na anderhalf uurtje rijden waren we pico bello op tijd in de luchthaven: anderhalf uur voor het vertrek van de vlucht. Ik zag op tegen de reis eerlijk gezegd, maar eigenlijk was dat misschien wel vooral omdat ik wist dat Julien, de overenergieke Fransman weer op mijn vlucht zou zitten. Onderweg in de auto hadden we al plannetjes zitten maken van hoe ik hem zo subtiel mogelijk kon verhinderen naast mij te komen zitten in het vliegtuig, niet flink hé, ik weet het. Aangekomen in de luchthaven werden we niet alleen al meteen geconfronteerd met een lange wachtrij aan de check-in, maar werd er bij het aanschuiven ook nog eens op mijn schouder getikt: Julien was er dus ook en wou me dat direct eventjes duidelijk maken, dat belooft...

Eenmaal ingecheckt (de volle 7 kilo bagage, wauw!) gingen we een hapje eten in de cafetaria, en daar bleven we zitten tot ik toch wel vond dat ik beter eens naar de gate ging, achteraf bezien had ik beter nog een kwartier gewacht, maar kom. Rond 12u40 (vlucht was om 13u) nam ik dus afscheid van mijn geliefden, en miraculeus genoeg deze keer zonder traantjes! De allereerste keer! Nuja, tis ook maar 17 dagen meer hé. De douane leverde deze keer geen gepiep of mysterieuze voorwerpen op, en dus kon ik me algauw aansluiten bij de rest van de wachtenden in de gate. Ook Kim (Antwerpen) en Toon (Ieper) zaten blijkbaar op mijn vlucht, een aangename verrassing! Van Kim wist ik het, maar kwas het compleet vergeten. Veel geluk hadden we echter niet op onze reis: een halfuur vertraging ongeveer, terwijl ik al van kwart voor één rechtstond bij de deur om zo snel mogelijk een zitje bij het raam te kunnen bemachtigen in het vliegtuig, want voor mij is een vlucht niet geslaagd als ik niet aan het raampje kan zitten J Khad expres al vroeg beginnen aanschuiven, zonder op Julien te wachten, zodanig dat hij later dan mij het vliegtuig zou binnengaan en ik al een plaatsje kon kiezen. Eenmaal ik éindelijk het vliegtuig inmocht, veroverde ik één van de weinige plaatsjes die er nog overschoten aan een raampje, twas jammergenoeg wel vlak naast de linkervleugel, dus veel uitzicht had ik niet tenzij ik recht voor m’n ruitje ging hangen. Toen er een mevrouw op de stoel naast me kwam zitten haalde ik opgelucht adem: geen ambetante Julien naast mij deze keer! Nuja, niet de stoel naast mij, maar de stoel er nog eens naast, dus khad een vrije stoel naast mij: lekker veel bewegingsruimte, wat een luxe! Maar toen sloeg het noodlot toe: die klojo van een pipo heeft het lef om aan die madam te vragen of die middelste stoel vrij is en wurmt zich ertussen en komt lekker naast mij zitten!! Zijn der niet genoeg andere stoelen misschien!!?? Grrrrr…Écht nie leuk! Die madam vond da blijkbaar ook nie zo leuk, want ze trapte het af, en zodoende kwam Toon naast Julien zitten, dendienen had beter naast mij gezeten: is zwijgzamer, leuker en hangt niet heel de tijd op een centimeter van mijn gezicht om ook door het ruitje te kunnen kijken. Ga zelf aan een ruitje zitten als je naar buiten wil kijken hé!! Sorry, kzal me proberen in te houden, tis sterker dan mezelf. In ieder geval ging de vlucht nog tamelijk snel voorbij, en ook op mijn bagage hoefde ik niet lang te wachten, ze was er echt snel. Maar ja, we waren nu eenmaal met 4 Castellónners, en dus wachtten we op mekaar en kon ik niet snel uit de voeten, hoe graag ik ook snel op m’n kot wou zijn en slaaaaaapen… Op de metro hoefden we gelukkig niet te wachten, maar de trein was wel frustrerend: er was een trein naar Castellón om 16u20 en om 17u20 en we kwamen toe in het station om 16u25… niet leuk dus. Dan zijn we (de drie belgen) maar naar de MacDonald’s vlakbij het station geweest, Kim en Toon stierven namelijk van de honger, en ik heb nog eens een Mac Flurry M&M’s gegeten: een roomijs met stukjes verkruimelde M&M’s erin: zoooooo lekker en zooo lang geleden! Julien wou in het station blijven wachten dus daar hadden we alvast geen last van. In de trein zaten de drie belgen samen, Julien had al een plaatsje gezocht voor hemzelf, hij had dat in de vlieger beter ook gedaan. De treinreis viel dus best wel mee, heb veel getetterd met Kim J. Was dus wel helaas pas 18u40 toen we in Castellón arriveerden, en Toon en ik gingen te voet naar ons kot (wonen nie ver van mekaar), en ik volgde Toon die zogezegd de weg wist, maar da was dus blijkbaar een langere weg dan dien da kik pak. Maar kom, om iets na zeven kwam ik eindelijk uitgeput toe in mijn kot met zere schouders van de bagage. Bij de landing in Valencia was het nog 23°, maar rond 19u was het al maar 18° meer :-p Een aanpassing dus! Bij mijn vertrek twee weken geleden was het maar 15° overdag, maar die wintertijd is hier blijkbaar al voorbij! Kvoelde me best wel raar trouwens: alsof het zomer was, maar dan in België… strange… Hopelijk wordt het niet veel warmer, want mijn zomerkleren heb ik in België achtergelaten deze keer! Nuja, daar vinden we wel iets op hoor, extra graadjes zijn altijd welkom! In mijn kot trof ik Ruth en Rafa aan in de living, en niet veel later maakte ook Javi zijn intrede. Na een korte babbel besloot ik uit te pakken en vertrok naar mijn kamertje, dat er nog even slordig bijlag als ik het achtergelaten had. Toen alles uitgepakt was (was nie veel) stak ik mijn computertje in gang en zocht direct op skype en msn of er gezinsleden online waren, kwestie van te kunnen vertellen dak goe aangekomen was hé. Was jammergenoeg niet het geval, maar niet getreurd: een halfuurtje later was ik al mét webcam aan het skypen met de papa en daarna aant msn'en met broer en grote zus. Maar eigenlijk was er maar één iets wat ik doodgraag wou: slapen!! Was echt moe! Ben dan, na het updaten van m'n blog, rond een uur of half elf gaan slapen, eindelijk! Heb wel nog wat liggen woelen, want kben nog niet helemaal verlost van de valling die België me cadeau gedaan heeft. Maar wees gerust: heb toch nog goed geslapen, en twas nodig ook! 

 Niet zo goed geslapen vannacht, te veel gepiekerd over wanneer ik uit m’n kot moest vertrekken, hoeveel dingen ik vergeten zou zijn, hoeveel kilo bagage te veel ik zou meehebben…Maar ook hoe het zou zijn om iedereen terug te zien natuurlijk en hoe ik verlangde naar eens die lekker koude lucht in mijn longen. Maar kom, ik had dus niet zo goed geslapen, maar was wel klaarwakker toen mijn wekker afging. Ontbijtje met m'n laatste yoghurtje en natuurlijk direct m'n afwas gedaan, kwestie van niet voor onaangename verrassingen te staan bij mijn terugkeer…

Eenmaal de laatste dingen in mijn bagage zaten vertrok ik al snel gepakt en gezakt richting bushalte voor de bus van 11u. Ik ging immers nog bij Astrid langs om mijn bagage te wegen, waar het wijzertje van het oude, gammele ding onverbiddelijk 16 kg aangaf. Geen drama, want je mag 15 kilo meedoen bij Ryanair, een boek en mijn pot confituur eruithalen dus en in mijn handbagage steken, en de weegschaal was tevreden. Na afscheid genomen te hebben wandelde ik dan naar het station, een kleine vijf minuutjes wandelen van Astrids kot, waar ik de trein van 11u55 moest halen. Paniek veroverde echter mijn hart bij het zien van de stationsklok die op 11u50 stond en de wachtrij van 5 man aan het loket. Niet getreuzeld dus, en rechtstreeks naar de trein. In schuim en zweet spring ik de (juiste!) trein in, waar ik direct aan een inzittende vraag wat je moet doen als je geen tijd gehad hebt om een ticket te kopen. Blijkbaar is het ook hier de gewente dat je dan de conducteur gaat gaan zoeken in de trein en hem dat vertelt. Ik laat dus mijn gerief achter bij da behulpzaam meiske en vertrek op zoektocht naar de conducteur, wanneer ik juist uit mijn ooghoeken Ruth naar de trein zie spurten, zo mogelijk nóg meer bezweet en rood aangelopen dan ik was. Ze had blijkbaar de tocht van ons kot tot het station te voet afgelegd met heel haar bagage mee en naar het einde toe zelfs in lichte looppas. En ze had al evenmin tijd gehad om een ticket te kopen, dus gingen we met z'n tweetjes op zoek naar de conducteur. Tevergeefs, geen conducteur te bespeuren. Niets aan te doen dus, en zoveel te beter voor ons: er was namelijk geen controle deze keer en zodoende hebben we zwartgereden (stoer hé?) en weer eens 3€80 uitgespaard J. In de luchthaven wachtte ons echter minder leuk nieuws: een gigantische wachtrij aan de check-in voor onze vlucht. Ik wou er echter direct van af zijn en dus direct aanschuiven want het eerstkomende uur zou die rij niet veel inkorten, wist ik uit ervaring. Na een halfuurtje aanschuiven waren we dan ook al van onze bagage verlost, maar dat betekende echter niet het einde van onze zorgen: het typisch Belgische weer in Spanje van de voorbije dagen hield aan en ook vandaag liet de regen zich van zijn beste kant zien, en heviger dan ooit tevoren zelfs. De wolken lieten hun druppels om ter hardst ter aarde neerstorten en zelfs een stevige donderslag vergezelde dit schouwspel. Tkan ook een vliegtuig zijn dat neerstortte ofzo, want twas maar één enkele, luide donderslag :-s. In ieder geval, naarmate we meer en meer het woordje ‘delayed’ op de schermen zagen verschijnen, hoe meer de hoop op een vlekkeloze vlucht ons in de schoenen zonk. Zou trouwens nog een mooie titel voor een Suske en Wiske strip zijn hé, de Vlekkeloze Vlucht. Spannend….

Voorlopig stond er nog geen vertraging op het scherm voor de vlucht naar Bruselas-Charleroi, maar of dat ook zo zou blijven? In de enige eet-en drinkgelegenheid die ik aantrof, kocht ik een duur maar wel lekker slaatje met kazekes, genoeg om voorlopig mijn honger te stillen. Niet veel later begaven we ons naar de douane, waar ik weer tot mijn grote ergernis mijn laptop uit mijn -juist groot genoeg voor de laptop- rugzak moest halen, en alsof dat nog niet erg genoeg was, werd mijn rugzakinhoud weer als verdacht gekwalificeerd, deze keer niet omwille van een flesje water. De douanier toonde me een rode vlek op zijn scherm en vroeg me wat dat was. Shit! Die confituur! Mijn zeer triestige blik in combinatie met de vermelding dat het confituur is da mijn mammie gemaakt heeft, kon hem niet vermurwen: ik moest de pot confituur (die dus blijkbaar als vloeistof aanzien wordt) ofwel inchecken (duur) ofwel daar achterlaten. Hij vroeg nog of er niemand van vrienden of familie aan de andere kant van het glas stond om me uit te zwaaien en aan wie ik het kon meegeven, maar dat was dus jammer genoeg niet het geval. Dus moest mijn lekkere confituur de vuilbak in . Was best wel kwaad op mezelf dak da nie in mijn grote bagage had laten zitten, er was amper een viertal keren van gegeten en twas dan nog wel mijn favoriete smaak: braambessen. Is er da mijn mama zelf gemaakt heeft en da Brecht voor me meegebracht had van thuis. Khad er al enkele keren van gegeten maar was bang dat hij slecht zou worden als ik er twee weken lang niet van zou eten, en wou hem daarom dus meenemen naar huis. Klinkt belachelijk, mo kvon het echt superjammer dat die lekkere confituur (van mijn mama dan nog) weggesmeten werd en was dus best wel vies op mezelf. Daar kwam dan nog eens bij dat we in de gate op de schermen zagen dat onze vlucht 40 minuten vertraging had, frustrerend dus. Dat werd dus wachten, een bezigheid die heel wat minder leuk is in de aanwezigheid van een energieke, hyperkinetische Franse mede-Erasmusser die je zelfs nog zou durven lastigvallen met idiote opmerkingen als je met je mp3-speler in je oren ligt te dutten. En tot overmaat van ramp kwam hij dan ook in het vliegtuig (waar we een uur later dan voorzien in mochten) nog eens tussen Ruth en mij inzitten. En de kwelling stopte niet eenmaal we de lucht in waren (met een uur en een kwartier vertraging), want ik zat (op mijn eigen aanvraag) aan het ruitje en die Fransen kwam iedere keer overdreven dicht bij mij hangen omdat hij ook door het ruitje wou kijken. En zijn adem stonk dan ook nog eens, jawel. Op de zetel voor mij zat een Spaans klein meisje dat me al een tijdje aant begluren was, en ik besloot haar aan te spreken. Ola, zei ik, in de verwachting dat ze verlegen zou wegkijken. In plaats daarvan zei ze hallo terug en dus vroeg ik naïefweg of het de eerste keer was dat ze in een vliegtuig zat. Met een hooghartig stemmetje antwoordde ze van niet, dat ze vaak op reis ging. Ahja? Hoe oud ben je dan wel? Zeven, zei het stemmetje. Zeven! Verwend nest! Twas wel de eerste keer da ze in België zou zijn, da ging er nog aan mankeren... Tsjah, die jeugd van tegenwoordig hé.

Na een vlucht van twee uren die er vijf leken, met soms wel een mooi uitzicht op de talrijke lichtjes in het donkere landschap, landden we eindelijk in Charleroi. Eindelijk…België!! Beduidend frisser dan in Castellón, maar ik vond het fantastisch! Annelies stond me al op te wachten, sjans dat ik een berichtje gestuurd had dak 40 minuten vertraging zou hebben, dus zo heel veel te lang stond ze daar nog niet te wachten. De rit naar huis leek best wel lang te duren, maar kwas blij dak vervoer had en niet met bus en trein hoefde te komen! Eenmaal in Heule gearriveerd stelde Annelies voor om eens mijn kop te gaan binnensteken op de LK (= chirovergadering), wat we dus ook deden, die hadden me dus ook alvast eens gezien, maar tijd voor pauze was er niet in hun drukke vergader-agenda, dus bleef het bij een vlugge hallo en sprongen we terug de auto in, richting huisje deze keer. Mama had immers ook al gebeld met de vraag waar we bleven. Direct huiswaarts dus, waar ons avondeten klaarstond en waar ook mijn keppe me opwachtte. Twas dan wel nog nie zo héél lang geleden, we waren toch kontent om mekaar terug te zien hoor! De rest van de avond hebben we lekker samen rustig doorgebracht.

Yes…eindelijk weer thuis… Kga dervan genieten!

Vandaag natuurlijk niét naar de saaie les van 9u geweest, zag het niet echt zitten eerlijk gezegd. Heb dus mijn wekker maar om 11u gezet toen ik in mijn bed kroop, tijd genoeg dus om in de les van 13u te raken! En ja hoor, hoewel ik door de regen moest fietsen was ik prachtig op tijd. Het begon zo lichtjes te druppelen toen ik amper een paar minuten op mijn fiets zat, maar twas wel nog geestig eigenlijk, ook al had ik juist mijn haar gewassen en had ik geen kap. Zo die regendruppels op mijn gezicht, kvond het eigenlijk best wel leuk, misschien toch heimwee naar het Belgisch klimaat? In de les waren het voor de verandering weer eens gewoon 4 presentaties na elkaar, zo kan ik ook ‘les’ geven hoor. De presentatie over Paris was best wel grappig: die jongen had daar enorm veel tijd en werk in gestoken, maar de presentatie mag maximum 15 minuten duren. Die gast was al de arrondissementen (19) van de Franse hoofdstad aan het overlopen met hun bezienswaardigheden, maar toen hij al 20 minuten bezig was en nog maar aan het zevende arrondissement zat, heeft de docente hem toch vriendelijk verzocht om deraan door te doen. Dus bleef hij gewoon bij zijn tekst, maar ratelde het af aan een snelheid van acht zinnen per seconde, echt grappig. Tijdens de presentatie over le style gothique heb ik niet veel notities genomen, kviel een beetje te veel in slaap om te kunnen opletten. Bovendien was da meisje haar uitspraak ook niet denderend, tenzij het de bedoeling is dat je “églises” als “ugly's” uitspreekt? Na de les sprak ik nog af met Julien op welk uur we morgen de trein naar Valencia zouden nemen, da’s die jongen van Duinkerke die dezelfde vlucht als Ruth en ik neemt. Hij kan me trouwens niet meepakken in zijne voituur, want die zit al vol met mensen die hem komen afhalen. Aiaiai toch… Gelukkig kan mijn immer sympathieke en hulpvaardige zus, tevens professioneel corrigeerster en foutmeldster van deze blog, mij komen afhalen, dus geen zorgen tot paniek.

Ik verliet de school met de bus, want ik wou mijn fiets liever twee weken op school achterlaten dan aan de verkeerspaal tegenover mijn kot, kwestie van hem nie gepakt te zijn. Wel dom dak verzekerst een kwartier heb moeten wachten in de koude en de regen tot de bus kwam, en ook in de regen van de bushalte naar mijn kot moest stappen. Maarja, ge komt daar hard van hé. In mijn kot stak ik rond 16u een stokbrood met kaas en tomaat in de oven als lunch, en begon langzaam maar zeker in te pakken. Heb daar wel een probleempje mee: tgaat me een beetje té vlot, ik vertrouw het niet. Dus: zeeeeeker dingen vergeten! Zal nog eens alle kasten en laden opentrekken en goed rondkijken wat er nog zoal in de valies zou moeten. Morgen ga ik vooraleer ik naar het station ga eerst nog eens langs bij Astrid, waar ik mijn valies kan wegen, want wij hebben hier geen weegschaal. Kwestie dak nie over de 15 kilo zit hé, en dan kan ik ook nog es afscheid pakken van Astrid en haar kotgenoten voor ik hen twee weken lang niet meer zie, snik snik snotter

’s Avonds ben ik gaan eten in de Don Pepe met Astrid en haar pa, die hier vandaag met bijna twee uur vertraging geland is. We hadden om 20u afgesproken in/aan de Don Pepe en ik was er al eerder dan hen en was alvast een tafeltje in beslag gaan nemen, sjans want het zat weeral behoorlijk volgeboekt voor die avond! Gelukkig hadden ze nauwelijks reserveringen voor 20u en kregen we dus nog een plaatsje voor drie. Ik kreeg een krant om me bezig te houden, en tijdens mijn zeer interessant artikel over de drie koningen werd ik me er opeens bewust van dat ik West-Vlaams hoorde: Astrid en haar pa stonden me buiten op te wachten, dus ging ik even gaan piepen aan de deur. We namen samen plaats, bestelden iets om te drinken en maakten onze keuze op de kaart. Kheb hier al vaak de pizza’s en pasta’s besteld, maar aan het vlees heb ik me nog nooit gewaag. Astrids pa ging voor een bistecca roquefort (biefstuk dus), Astrid voor een bistecca con salsa de champiñones en dus ging ik maar eens voor de bistecca Don Pepe met Provençaalse kruiden. We waren nog volop bezig aan onze voorgerechtsalade toen ze al met onze lappen vlees afkwamen, maar dat gaf niet hoor, dan aten we ons hoofd-en voorgerecht maar 'n beetje door mekaar hé. De biefstukken zijn hier van behoorlijk magere koetjes vrees ik, want veel dikker dan een halve centimeter is de lap vlees op je bord niet. De mijne was wel met Provençaalse kruiden, maar geen salsa: die kruiden lagen er gewoon op, dus dat maakte het wel 'n beetje droog, hoewel best lekker. Met wat salade en gebakken patatjes erbij, twas best in orde! Maar int vervolg probeer ik toch ook eens die met champignon- of roquefortsaus! Na ons behoorlijk straf koffietje achteraf (had per ongeluk café cortado ipv café con leche gevraagd: klein bakske straffe turf met paar druppelkes melk dus ipv grote bak koffie met half koffie half melk) besloten we ons bane te verleggen. Meneer papa Astrid was zo vriendelijk de rekening voor hem te nemen, ik mocht niet betalen dus legde ik er me maar bij neer. Astrid zei: we kunnen nog ene gaan drinken hé, maar waar? En ikke: ah, naar Café de Flandes hé, Belgisch bier gaan drinken natuurlijk! En daar was ze vet mee akkoord, want ze wou er al lang eens naartoe maar twas der nooit van gekomen. Dus wij daarheen, een Grimbergen, een Stella en een Timmermans Pêche besteld. Die laatste was voor mij ja, kzal nooit een echte bierdrinkster worden. Al van int begin hadden we een raar trio aan de tafel schuin naast ons int snotje: ze waren over follar en polla bezig. Opzoeken die handel. Geen zin? Oké, follar is 'de liefde bedrijven' en polla is ‘het mannelijke geslachtsdeel’, of het mannelijke geslachtsonderdeel zoals Astrid het vertaalde J. Het gaat dus om een vent en vrouw van rond de 45 die naast mekaar zitten en een vrouw van rond de 35 die dertegenover zit. Na een tijdje beginnen die twee vrouwen vree liefdevol en romantisch mekaar over tafel de handjes te strelen. Na een tijd gaat de 45-jarige vrouw weg, na zowel de vrouw als de vent zeer innig en intiem omhelsd te hebben. Misschien kuste ze hen ook, maar dat kon ik nie zien aangezien hun hoofden dervoor zaten :-s Die vent blijft dus achter met de ongeveer 10 jaar jongere vrouw en ze babbelen en ze lachen... Het heeft zeker een uur geduurd, maar uiteindelijk gebeurde het toch: die vent bukt zich mega-omslachtig over het tafeltje en ze beginnen daar vree opzichtig te kussen! We hebben er alledrie massa's speculaties en fantasietjes over verzonnen, maar het is dus nog steeds een mysterie wat voor driehoeksverhouding er eigenlijk precies aan de hand is tussen dat drietal. Maar ook los van onze fantasieën over de interessante cafégangers was het best wel gezellig eigenlijk: veel gepraat en gezeverd. Die pa is ook zo gelijk Astrid vree los en no-nonsense, down to earth en ook nen echten West-Vlaming hé, die zelfs wist waar Eule en Hullehem liggen.

Rond 23u30 namen we afscheid, ofja we zeiden elkaar 'tot morgen', want ik ga nog mijn rugzak gaan wegen en afscheid gaan nemen. Ja, twas een gezellig avondje, best wel geestig. En toch wil ik weten of het een triootje was...

Woensdag 19 december 2007

Vandaag les van 17u tot 19u, dwaas dus eigenlijk: 25 fietsen voor één lesje en dan 20 minuten terugfietsen... Maar ondanks het late lesuur ben ik behoorlijk vroeg opgestaan om wat schoolwerk te regelen, vooral de dringendste taken. Rond 16u heb ik mijn middageten (couscous met groenten) achter de kiezen geslaan en om 16u30 sprong ik op mijn fiets richting Universidad Jaume I, profiterend van het feit dat het eventjes niet regende. De les Traducción Audiovisual was niet zo zeer nuttig, veel nieuws zagen we niet en bovendien zaten we met veel te veel mensen in een veel te krap lokaal, zoals gewoonlijk. Na de les zijn we zelfs uitleg moeten gaan vragen over iets dat ze gezegd had want we hadden er niets van begrepen :-s

Toen ik terug huiswaarts fietste deed mijn hoofd eigenlijk zelfs een beetje zeer van het moeite doen om alles te verstaan, en misschien ook van de warmte in het benauwde lokaal. Maar wees gerust: tegen dat ik goed en wel op mijn kot was voelde ik er al niets meer van hoor. Deze avond maakte ik eens niet zelf eten klaar: ik was immers uitgenodigd op Cristina en Michaela hun kot om de overschotjes van hun uitgebreide dinner van gisteren mee te komen opeten. Michaela had via Facebook laten weten dat ik om 20u verwacht werd, Cristina zei op msn dat ik welkom was om 21u en Nicola wist te vertellen dat ze tegen halftien naar daar zou gaan. Rond 21u vertrok ik dus uit mijn kot, en stopte eerst nog in de Mercadona om een fles wijn mee te pakken. Mijn oog viel direct op een semi-dulce witte wijn uit Valencia. Hmmm…85 cent? Goed genoeg! Meedoen die handel! Dus amper een minuutje later stond ik al terug buiten met een klassewijntje . Khad ook de overschot mee van de koekjes die ik tevoorschijn gehaald had toen Astrid gisteren op bezoek was, dus ik kwam zeker niet met lege handen toe! Was wel zo slim geweest om mijn paraplu te vergeten, terwijl het al opnieuw aant regenen was, maar viel nog wel mee, dus echt doorregend was ik niet toen ik in hun huisje toekwam. Dat huis is trouwens tijdens mijn eerste dagen hier mijn logeerplaats geweest, remember? Het was er trouwens bitter koud! Gelukkig hebben zij daar wél allemaal een verwarming op hun kamer, zo’n elektrisch ding weliswaar, maar tis beter dan nada hé. Ik maakte er trouwens ook kennis met Luisa (Poolse Erasmusser) en Angela (Spaanse), de twee andere meisjes die er wonen maar die ik dus nog nooit eerder gezien had. Ze zijn trouwens best wel sympathiek! Voor we aan het eten begonnen dronken we wat van de drank die Nicola meegebracht had: wodka cola: ze was er zeer trots op dat ze de allergoedkoopste fake-cola van de Mercadona gekocht had! Één euro voor zes blikjes, wiii!! Nuja, met wodka smaakt alles goed, dacht ze zo, dus schonk ze de glazen goed vol (de hare meermaals). Zo zot was ik er nie van, dus schakelde ik rap over op wijn, tot spijt van Luisa, die de wodka cola al helemaal niet lustte en van ieder onbewaakt moment gebruik maakte om wat van haar glas bij de anderen te gieten. Vooral Nicola had nooit door dat haar glas zo vol bleef, of misschien wel maar had ze er niets op tegen . Las sobras of de restjes waren nog steeds een volledige maaltijd voor ons zessen (Nicola, Michaela, Cristina, Angela, Luisa en mezelf), dus twas de moeite! Er was pasta met pesto en tomaat, vree lekker gekruide rijst, Michaela had een salade van patatjes, appel en mayonaise gemaakt alsook lekkere patattenpannenkoekskes en gepaneerde gebakken brie-kazekes, ze had dus haar best gedaan! Nuja, het smaakte, en intussen raakte het eten zo goed als op, dus we waren nog nuttig ook! Na dit lekkere maal haalde Nicola mijn koekjes uit de keuken en zette ze op tafel. Kdenk dak toch wel kan zeggen dat het de volle 4 minuten geduurd heeft eer ze allemaal op waren, en der waren der nochtans nog tamelijk veel! Tsjah...meisjes zijn nu eenmaal meisjes hé. Michaela was intussen al tamelijk lichtjes aant raken, wat altijd fijn is want da meiske is echt zooooo grappig als ze zat is hé! Niet te doen! En veel heeft ze niet nodig om zat te geraken want ze is het drinken ab-so-luut niet gewoon. Rond 12u begon Cristina iedereen op te jagen om door te doen zodat we nog konden uitgaan, om 3u of 3u30 sluiten alle pubs en bars tenslotte al, dus als we wilden dat het nog de moeite was, moesten we voortmaken! Nicola palmde dus direct de badkamer in om (nóg) meer schmink aan te doen, en Michaela deed nog wat verder met het inpakken van haar valies (morgenochtend om 7u heeft ze haar trein naar Barcelona waar ze haar vlucht naar Praag neemt! Dat wordt een kort nachtje!) en begon daarna pas met zich klaar te maken: make-up en jammer genoeg ook haar haar... Wij waren al alledrie klaar (Nicola, Cristina en ikke) en stonden op haar vingers te kijken terwijl ze haar haar met de stijltang bewerkte, wat ik persoonlijk totaal niet nodig vond, tenzij het de bedoeling is dat je geen verschil ziet tussen voor en na? Nicola zei dat ze moest voortmaken, en met haar zatte botten lalde dat grappig kind: Yes! I'm straightening my hair! You see? Straight…straight…straight…straight... Eindelijk konden we dan vertrekken richting Wallaby's Creek, met vier vrouwen onder twee paraplu's, en leute dat we hadden! Als iedereen een glaasje te veel opheeft, ist echt grappig eigenlijk, zeker met die lachtaarten mee! Ikzelf voelde me wel wat lichtjes, maar was nog het nuchterst van al, je kunt je dus wel voorstellen hoe we erbij liepen. In Wallaby’s Creek kwamen we echter tot de teleurstellende vaststelling dat er geen kat was! Een dikke tien man misschien, maar zeker niet meer! Dus gingen we maar eerst eens in Beat gaan kijken. Onderweg kwamen we nog drie Erasmussers tegen: een Fransman, een Fransvrouw en een jongen waarvan ik dacht dat het een Fin was maar Lobke wist me die avond te vertellen dat hij van een ander land is, maar kweet niet meer welk. Met onze drie nieuwe compagnons gingen we dus richting Beat, waar er ook niet echt veel volk was. Voorlopig... Amper tien minuten waren we daar of er stroomde een hele lading Erasmussers binnen! Verzekerst 15 man die opeens uit het niets kwamen. Dus het werd toch nog tof en gezellig, ook Lobke, Kim, Andreas, Dani... waren erbij, allemaal bekend volk dus. Toen het bijna 2u was besloten ze toch nog naar Wallaby's te gaan allemaal samen, waar ik best wel zin in had eigenlijk, maar toen was ik nog van plan om naar de les van 9u te gaan donderdagochtend (naïef, ik weet het) en bovendien zag ik het nut er niet van in om zo laat nog naar Wallabby’s te gaan: het zou al 2u15 zijn tegen dat ze daar aankomen, en om 3u30 word je er al vriendelijk buitengesmeten wegens sluitingstijd... Ik zei de rest dus vaarwel en ging mooi de andere kant uit, ergens wel jammer eigenlijk, maar tis goed geweest voor vandaag! Heb me echt geamuseerd en twas toch ook al ver over 2u tegen dak in mijn bed zat. Ja, twas echt geestig!

Deprimerend...dan zit je op Erasmus in Spanje terwijl het 12 graden is, in tegenstelling tot België, waar het rond het vriespunt schommelt, maar valt de regen wel met bakken uit de lucht! Jaja, je hoort het goed : het is een Belgisch weertje hier in Castellón voor de moment. En dat terwijl het in België nu blauwe heldere hemel is... De weersvoorspelling voor de rest van de week blijft trouwens zowel voor België als voor Castellón hetzelfde Hopelijk is het nog steeds zo'n mooi blauw weer in België vrijdag! Het is hier mss warmer maar kzou graag wisselen hoor! Hoe warm het ook is, als het regent kun je nauwelijks buitenkomen hé, kunt nie fietsen enzo. Bovendien voelt het hier echt wel kouder aan dan 12 graden. Die 12 graden slaat trouwens op overdag, 's Avonds is het hier écht frisjes! Bovendien kom je verkleumd thuis in je piso en is er lekker helemaal niets om je aan op te warmen: we hebben hier niets ofte nada van verwarming, zelfs geen klein elektrisch vuurtje! Het enige wat je kunt doen is nog een extra trui aandoen dus :-s

Maar genoeg gezaagd nu: de orde van de dag please! Vandaag rond 9u30 opgestaan om te douchen en te ontbijten, want Astrid zou immers rond 10u komen om eindelijk eens die notities in orde te maken. Natuurlijk keek ik er niet van op dat ze er om 10u15 nog steeds niet was. Uiteindelijk arriveerde ze om 11u. Na hier en daar wat notities uitgewisseld te hebben tussen de Cola Cao (Spaanse chocomelk) en koekskes door, besloten we dat het toch wel handiger zou zijn om het te kopiëren ipv over te schrijven. Ik wil ze sowieso overschrijven omdat ik niet andermans handschrift kan studeren, maar als ik ze eerst kopieer en het origineel direct teruggeef, hoeft er niemand zijn notities al te lang te missen hé...Dus eigenlijk is Astrid voor niks afgekomen :-s, maar was wel gezellig met de Cola Cao en de koekskes dus don't worry. Om 13u hadden we les Discourse Analysis, maar aangezien het al heel de voormiddag regende liet Astrid me niet met de fiets vertrekken, ze wou zelfs een busrit trakteren omda'k niet door da strontweer zou fietsen. Dus pakten we samen de bus van 12u30 naar de Unief, of dat was tenminste het plan...We komen aan bij de bushalte, en we zien die bus vlak voor onze neus voorbij rijden, waren ook wel aan de late kant. Pech gehad dus. Of niet? Amper 10 meter verder stopt hij aan het rood licht. Ikke in looppas naar de bus, gebarend naar de chauffeur dat hij open moest doen, maar nee hoor, hij schudde met zijn kop dat hij dat lekker nie ging doen! Terwijl het Ruth keer op keer wél lukt! Int vervolg doe ik ook korte rokskes en torenhoge hakskes aan, dan laten ze me misschien ook binnen! Grrrr...discriminatie! Hij stond aan het rood! Ging er niets van tijd mee verloren hebben! Nuja, dan installeerden we ons maar tussen de zuilen van een oud maar enorm gebouw vlakbij, waar het wel frisjes maar droog was. Eigenlijk moest ik er een foto van getrokken hebben: Astrid en ik, tegenover mekaar, elk op ons eigen voetstuk van ons eigen zuiltje, rondom ons regen en plassen, en wij gewoon onverstoord babbelen, een halfuur wachtend tot de volgende bus kwam. Dit exemplaar misten we gelukkig niet, en dus stonden we om 13u25 in de unief, waar we op onze tenen en met de paraplu boven het hoofd de plassen ontweken op onze weg van het buskot naar het gebouw waar we Discourse Analysis hadden. Ik was op alles voorzien voor deze les, khad zelfs mijn kodak mee om een foto op aanvraag te trekken van de Vreselijke Vent, maar groot was de teleurstelling dat onze moeite voor niets geweest was: het lokaal waar we les zouden hebben was donker en leeg! Nergens hing er een briefje over een afgelaste les...vreemd. We maakten van dit onverwachte springuur dan maar gebruik om onze notities te gaan kopiëren en ik kopieerde tevens de tweede portie 20 bladzijden van het handboek Historia del Pensamiento Europeo, maar was wel zo slim om nie te vragen om het driemaal te kopiëren, dus kmag nog eens teruggaan om die kopies nog tweemaal te laten kopiëren :-s We gaan der nog wel geraken ze. Om 14u was het tijd voor de les Historia de la España Antigua, waar we weeral gewoon een documentaire bekeken waar we zeer moeilijk (lees: niet) onze concentratie konden bijhouden. De volgende les, Littérature Française was niet veel beter: saaaaai! En die Spanjaarden met hun veel te laag niveau van Frans hebben gedurende die twee uren niet eens hun mond opengedaan! Voor hen moet het dus nóg saaier geweest zijn, maar eigen schuld...

Gelukkig viel de les Geografía de España van 17u tot 18u30 weg vandaag, zou behoorlijk depressieve gevoelens opgewekt hebben na zo'n slaapverwekkende en tamelijk nutteloze dag. 's Avonds was er een dinner bij Cristina (San Salvador) en Michaela (Tsjechië) waar ik naartoe zou gaan. De bedoeling was dat iedereen iets zou maken om mee te brengen om te eten. Mijn plan was pudding, en daar had ik nog net genoeg melk voor, moest het niet zijn dat Ruth er 's ochtends een glas van gedronken had en me beloofde zo snel mogelijk een andere doos te kopen zodat ik genoeg zou hebben voor mijn pudding, maar dit uiteindelijk niet gedaan had. Pudding kon ik dus niet maken, tenzij voor 2 à 3 personen, wat behoorlijk dom is als je met 6 à 7 bent... Bovendien had ik met Brecht afgesproken om 'vanavond' te skypen zonder een uur te specifiëren, zodanig dat hij dus pas iets na 20u online kwam, terwijl de dinner al om 20u30 was. Natuurlijk had ik mijn keppe veel te vertellen, en reken daar nog eens bij dat ik tamelijk buikpijn had (hoogstwaarschijnlijk door eetgewoonten hier) en je raadt het resultaat al: ik ben uiteindelijk niet meer geweest. Wou niet met lege handen toekomen, wou skypen met Brecht en zou toch niets kunnen eten door mijn buikpijn.... :-s

Uiteindelijk werd het een lang skypegesprek, gevolgd door een blog-update en een Friends-aflevering. Vraag me niet hoe het zo ver is kunnen komen, maar pas rond 2u ben ik in mijn bed gekropen. Shame on me, ik weet het ...

Vandaag jammergenoeg terug les, en om 12 dan nog wel: Historia del Pensamiento Europeo. Jammer genoeg was Astrid er niet en heeft zij ons gemeenschappelijk handboek momenteel in bezit, dus veel konden Ruth en ik niet doen, aangezien de prof tijdens de les vooral het handboek herhaalt en slechts hier en daar iets zegt dat niet in het handboek staat. Die mens heeft er ook nogal verstand van om aan één stuk door te ratelen, dus je kunt moeilijk álles opschrijven wat hij zegt. Dus werd het een boeiende inslaapvalles, nutteloos as usual. Gelukkig geeft dit sympathiek heerschap maar les tot 13u30 ipv tot 14u en dus hadden we nog even de tijd om naar het informaticalokaal te gaan om onze taak in orde te brengen. Het werd echter spannend of het lokaal al dan niet toegankelijk zou zijn, want in tegenstelling tot het vrije pc-lokaal dat constant open is (maar waar de computers geen Trados hebben), is dit het lokaal waarin lessen gegeven worden en waar je slechts op bepaalde uren onder toezicht in kunt. Een pak van mijn hart toen bleek dat we blijkbaar op het juiste uur gekomen waren! Nadat we ons nummer van identiteitskaart aan de vriendelijke toezichter getoond hadden konden we een pc'tje uitkiezen en beginnen werken. Al snel werd duidelijk dat we niet op tijd in de les Historia de la España Antigua zouden raken, maar deze taak heeft eventjes voorrang hoor: ze moet immers tegen 23u55 vandaag doorgestuurd worden en god knows wanneer we hier nog eens binnenraken. Bij mij duurde het afwerken van mijn taak het langst omdat ik iets kwijt was, maar na anderhalf uur kon ik gelukkig toch ook op verzenden klikken en viel een zware last van mijn schouders. De les van 14u was intussen al lang gedaan, dus besloot ik wat nuttige dingen te doen: eerst ging ik naar de kopiedienst in de unief, waar ik hen vroeg om p13-37, p 65-84 en p 110-120 driemaal te kopiëren uit het handboek van Historia del Pensamiento Europeo. We (Astrid, Kelli, Ruth en ik) hebben immers samen 1 handboek gekocht (16€), maar aangezien we er maar vier thema's moeten uit kennen, besloten we de nodige bladzijden driemaal te kopiëren en de kosten van boek+kopietjes door vier te delen, zo komt het maar op amper 7€ per persoon uit, mooie besparing dus. Maar… aan de kopiedienst wisten ze te vertellen dat ze maar 10% van het aantal pagina’s van een boek mogen kopiëren, kwestie dat er nie te veel mensen op hetzelfde idee als wij zouden komen . En aangezien het boek 210 bladzijden telt, mogen ze er dus maar 21 bladzijden van kopiëren. Dus heeft de behulpzame jongeman achter de balie alvast de eerste portie voor mij gekopieerd en me aangeraden om voor de volgende twee porties gewoon eens terug te komen een volgende keer. Met de kopiekaart van school komt het op 3,33 cent per kopietje, goedkoper dus dan in de gemiddelde copyshop en met andere woorden de moeite waard. Dus kom ik morgen nog wel eens terug voor de rest :-s, geduld is een schone deugd zeggen ze dan J

Eenmaal ik daar alvast vanaf was, moest ik eigenlijk nog het boek voor Antigua España gaan halen in de bib van de unief, maar na al dat sukkelen met die kopies had ik daar niet veel zin meer in, zal dat dan ‘n andere keer wel doen. Toen ik echter naar buiten liep voelde ik de regen plets plets op mijn smoel of hoe gaat dat liedje weer? Om toch maar niet natgeregend te worden tijdens het fietsen nam ik de wijze beslissing om toch eerst eens naar de bibliotheek te gaan. Op mijn korte wandeling ernaartoe werd ik echter afgeleid door fototrekkende Spanjaarden die allen in dezelfde richting keken. En ja hoor, toen ik mijn hoofd draaide zag ik het ook: een prachtige regenboog! Ik realiseerde me dat die Spanjaarden dat hier waarschijnlijk niet vaak zien, aangezien het hier nu eenmaal niet vaak regent. Maar zelfs ik moet toegeven dat het een prachtexemplaar was, een heel duidelijken, alsof hij vlakbij was, en je kon zijn begin én einde zien ontspringen uit de bergen in de verte. Bovendien was het alsof je de bergen door de regenboog heen kon zien schemeren, moeilijk om met woorden te beschrijven, maar zeer mooi. Jammer dat ik mijn kodak niet meehad. Anyway...in het portaal van de bib kwam ik Astrid tegen, die ook juist hetzelfde boek geleend had, en me godzijdank toonde waar het stond, of ik zou nu nog aan het zoeken zijn. Tot 7 januari mag ik het boek houden, maar desnoods leen ik dan een ander exemplaar: zijn er toch genoeg! Gelukkig was het enkel nog een beetje miezerig aan het motregenen eenmaal ik uit de bib kwam, dus sprong ik gezwind op mijn velo en fietste huiswaarts, kou lijdend tot en met, want echt zomers is het hier niet meer! Mijn handen waren bevroren! Rond een uur of halfzes heb ik dan mijn middag-/avondeten verorberd: croque tomate! Heeft gesmaakt, maar vrees dat ik beter een beetje mijn best doe om wat regelmaat in mijn etensuren en aantal maaltijden te steken :-s

Veel heb ik ’s avonds niet gedaan: Astrid ging afkomen voor de notities en belde na een halfuur wachten op de bus in het regenachtig buskotje om te zeggen da zet opgaf en morgenvoormiddag wel zou langskomen. Dus vulde ik mijn avond nuttig in met vooral schoolwerk: kleine mottige taakskes die geen nut hebben maar wel tijd in beslag nemen.

Achja…why not hé

No more news for today, so…hasta mañana!!! Muchos besos…

Hoe trots ik ook was over mijn actief-zijn op een lesvrije dag als gisteren, veel van die trots blijft er niet over als je weet dat ik vandaag niet naar buiten geweest ben. Of nee, nu ben ik aan het liegen: dankzij het bestaan van de wasdraden op het dak ben ik wél buiten geweest. En godzijdank heb ik twee wasjes gedraaid, dus ben zelfs 3 keer buitengeweest vandaag! GohGoh, overdosis aan friss lucht bijna J Achja, khad nu eenmaal niet veel te doen en hoewel het vree schoon weer was (in tegenstelling tot de regen van gisteravond) voelde ik meer voor een dagje in mijn thuiskleren blijven dan voor actief doen en mezelf aankleden. Kan ook eens gebeuren hé. Ben rond 10u30 opgestaan en heb eerst en vooral mijn beddegoed en badhanddoek in de wasmasjien gesmeten zodat die toch zeker tegen vanavond droog zouden zijn, kwestie dak terug in een opgemaakt bedje kan kruipen hé. Dan mezelf een ontbijt klaargemaakt van harde zweedse broodjes met choco, confituur, kaas, matinetjes...en een brokje Sinterklaaschocola! Heeft gesmaakt! Rond een uur of 12 was ik klaar met m'n ontbijt, iets dak in België wschlk niet meer zal kunnen doen, maar der zijn ergere dingen in de wereld hé. Tijd om mijn was uit te halen en mijn vuile kleren derin te steken. Ruth kwam echter ook juist af met haar wasmand, en dus propten we alles samen en zat de wasmasjien behoorlijk vol: nog nét genoeg ruimte om 'n beetje te kunnen zwieren. Had ik trouwens al verteld dat het nu honderd procent zeker is dat onze wasmasjien koud wast? Kheb mijn wollen pulleke namelijk op (zogezegd) 60° gewassen en is niet gekrompen! Vraag het maar aan jullie moeders: dit zou normaal gezien nie kunnen! Achja, voor dat maandje nog zal het nu ook wel geen kwaad meer kunnen hé. Het merendeel van mijn kleren raakt behoorlijk proper, dus we mogen niet klagen. Astrid ging deze namiddag normaal gezien komen om onze notities te regelen, iets wat ik echt wel goed vond want dat moet immers zeker geregeld worden voor de Kerstvakantie, maar op msn zei ze af. Het werd eerst een heen en weerovertuigbetoog: ik die haar overtuigde da't beter was om naar mij te komen en zij die mij naar haar piso probeerde te krijgen. Alletwee te lui dus om uit ons kot te komen. Uiteindelijk bleef ik bij mijn standpunt, aangezien het altijd al het plan geweest was da zij naar mij zou komen en ze bovendien nog maar twee keer op mijn kot geweest is en ik al 100 keer op het hare. Maar ook zij bleef bij haar gedacht dus besloten we da ze morgen naar mijn kot komt na de les en we het dan regelen. Is al iets hé.

Aangezien ik ontbeten had rond 12u werd het rond 18u tijd voor mijn middag- en tevens avondmaal, dus sloeg ik aan het kokkerellen en maakte Hongaarse stoofschotel, een recept van mijn keppe dak vree lekker vind. Maar kmoet toegeven da’t deze keer wel lekker was, maar niet zo lekker als wanneer mijn keppe hem maakt L Kben der nochtans zelf ook al soms eens in geslaagd om het vree lekker klaar te maken, maar deze keer was’t ietsje minder. Bovendien had ik genoeg voor anderhalve man en aangezien ik een halve portie te weinig vond om in te vriezen en zeker nie van plan was om later op de avond nog een derde maaltijd te eten, schepte ik dus die volledige hoeveelheid stoofschotel op mijn bord (dat dus bijna overliep) Bij het bekijken van seizoen 10 van Friends verorberde ik m'n (toch wel) lekkere maaltijd, tot de dvd begon te haperen en ik dus weeral stilstaand beeld en klank kreeg. Gelukkig maar dat dit gebeurde, want toen ik dus noodgedwongen het hele boeltje moest afsluiten, zag ik dat Annelies twee minuten eerder iets tegen me gezegd had op msn en was dus nog mooi op tijd om te antwoorden. Heb dan maar de dvd gelaten voor wat hij was en een behoorlijk tijdje gemsn't met Annelies, tot ze moest gaan eten. Na het eten msn'de ik dan maar verder met Michiel. Intussen had ik ook een e-mail ontvangen van mijn oma, die me wist te vertellen dat het - 4°C geweest is zondag, en de parkvijver er bijna helemaal bevroren bij lag in Heule! Brrrrr! Dat wordt twee weken lang op de stove zitten ze, eenmaal ik terug thuis ben Maar kheb het ervoor over! Khoop zelfs nog steeds op een witte Kerst, of toch op z’n minst een witte Kerstvakantie, dan kunnen we een sneeuwman maken! Wiii!! Wie doet er mee?!

Oké back to reality now: buiten mijn spannende msn-avontuurtjes is er niets vermeldenswaardigs gebeurd, u kunt op uw drie oren slapen. (Ja tuurlijk is da nie mogelijk, maar op uw 2 oren slapen is ook nie mogelijk en daar zegt niemand iets van!).

Ofja toch: tegen 17 december 23u55 moet mijn laatste taak van Informatica binnenzijn: een vertaling met vertaalprogramma Trados. Ikke dus braaf da kutprogramma installeren op mijn pc’tje, wat op zich al eeuwen duurde maar gelukkig wel leek te lukken. Moest het niet zijn dat mijn pc gewoon megahard flipte iedere keer dat ik da programma probeerde te openen! Tot drie keer toe blokkeerde mijn pc volledig en moest ik hem met de on/off-–nop uitschakelen, want ik kon geen kanten meer uit! 't Was al middernacht gepasseerd toen ik het maar opgaf en hoopte dat ik morgen zou binnenkunnen in het lokaal waar de informaticalessen gegeven worden en het daar wél zou lukken. Anders zit ik dus inderdaad met een serieus probleemptje hé. We zien wel, nu kan ik in ieder geval toch niets doen...
Oogjes toe dus, en snel naar dromenland!