Ik ben Isabel, en gebruik soms ook wel de schuilnaam isaatje70.
Ik ben een vrouw en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 09/07/1970 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, schrijven, ....
welkom op mijn blogje. Ik vertel graag over allerlei zaken die mij bezighouden!
Bij onze noorderburen heeft vorige week woensdag het allereerste 'Twitter-huwelijk' plaatsgevonden, ook wel omschreven als een 'twedding'. Die eer was weggelegd voor ene René Hoksbergen, die zijn toekomstige vrouw Jannetta Dorsman via Twitter ten huwelijk vroeg. De ceremonie vond plaats in een kasteel nabij Zeist en werd van begin tot einde gefinancierd door mede-gebruikers van de microblogsite, die overigens allemaal waren uitgenodigd op het feest. Wie niet ter plekke aanwezig kon zijn, kon het huwelijk volgen via de website, met het nodige commentaar van de Nederlandse tv-presentatrice Aldith Hunkar. Honderden virtuele belangstellenden maakten van die mogelijkheid gebruik.
Wetenschappers zijn erin geslaagd om uit te dokteren hoe het komt dat luipaarden vlekjes en tijgers strepen hebben. Met behulp van wiskundige formules werd ontdekt dat de patronen op de vacht dienen als camouflagemiddel. Zo hebben wilde katachtigen die in bosrijke gebieden leven en vooral bij valavond actief zijn, meer complexe en onregelmatige patronen op hun vacht. "Het patroon hangt af van de habitat," concludeert het onderzoeksteam van de universiteit van Bristol. Het is de eerste keer dat er wiskundig bewezen wordt waarom katachtigen zulke verschillende patronen op hun vachten hebben. Bovendien wordt het patroon beïnvloed door de genen, zo blijkt. "Dezelfde patronen komen voor binnen dezelfde familie," vertelt onderzoeksleider William Allen aan de BBC. Eerder werd geloofd dat de patronen ook een manier zouden zijn om het andere geslacht aan te trekken, maar dat klopt niet volgens Allen. "Dan zouden mannetjes en vrouwtjes andere tekeningen moeten hebben, wat niet zo is."
Een universiteitsprofessor heeft alle bestanden van zijn laptop teruggekregen nadat een dief ermee vandoor was gegaan, zo melden de Zweedse kranten. De professor liet zijn rugzak, met laptop, achter in het trappenhuis van zijn appartementsblok. Hij moest nog even langs de waskamer passeren. Toen hij enkele minuten later terugkeerde, was de rugzak gestolen. Maar de dief kreeg berouw van zijn daad. Korte tijd later stond de rugzak terug aan het trappenhuis. "Al mijn papieren zaten er nog in, ook mijn kalender en mijn credit-cards. Alleen de computer miste nog." Een ramp, want de professor heeft jaren van onderzoek op het apparaat staan. "En ik heb nauwelijks back-ups genomen," zegt hij. Maar een week na de diefstal kreeg de professor een USB-stick in de bus met al zijn documenten. Het moet de dief uren hebben gekost om de bestanden over te zetten. De professor is daarom ook een zeer dankbaar man. "De inhoud was onvervangbaar."
Als laatste in de reeks heb ik gekozen voor 'American Pie' van Don McLean. Dit liedje uit 1971 is zijn bekendste nummer.
Het gaat waarschijnlijk over de dood van de zangers Buddy Holly, Ritchie Valens en The Big Bopper tijdens een vliegtuigcrash op 3 februari 1959. Dit wordt in het nummer The Day The Music Died genoemd (de dag waarop de muziek stierf). McLean heeft verklaard dat de teksten ook autobiografisch zijn, en dat ze zijn leven van de jaren vijftig en zestig weergeven. Met 'American Pie' wordt de verandering die de muziek in die periode onderging gesymboliseerd. Het nummer is nog steeds onderwerp van discussie als het gaat over de interpretatie van de tekst. Historici, scholieren, professoren van moderne literatuur en fans zoeken naar een diepere betekenis. In interviews zegt Don McLean dat hij geamuseerd is doordat bijna alle interpretaties beginnen met het feit dat hij nooit over het nummer praat, of de betekenis van de tekst vertelt.
Klik op onderstaande link om te luisteren naar het liedje (ik heb wel gekozen voor de versie van Madonna, uit het jaar 2000):
Een rijbewijs halen, betekent niet automatisch dat je ook echt in staat bent om te rijden. Dat bewees een tiener uit het Amerikaanse Pittsburgh.
Wagen stond niet in neutraal De jongeman had net zijn examen afgelegd en had te horen gekregen dat hij geslaagd was. Hij zette zijn begeleider af aan het examencentrum en wilde zo snel mogelijk naar huis rijden om iedereen het goede nieuws te melden. Hierbij reed hij echter niet achteruit, maar reed hij recht het examencentrum binnen. Hij verwondde drie mensen en werd meegenomen door de politie. De jongen vertelde dat hij dacht dat zijn wagen in neutraal stond, wat blijkbaar dus niet het geval was. De vraag is nog maar of hij meteen zijn rijbewijs terug mocht inleveren of niet...
Vandaag gaat het over het liedje 'I don' like Mondays' van Bob Geldof & The Boomtown Rats. Dit liedje verscheen in juli 1979. Bob Geldof schreef het nummer naar aanleiding van een schietincident op het terrein van de Cleveland lagere school in San Diego op 29 januari 1979. De zestien jaar oude Brenda Ann Spencer schoot twee volwassenen dood, verwondde acht kinderen en een politieagent. De enige reden die zij voor haar daad opgaf was: ik haat de maandag. Later beweerde ze onder invloed geweest te zijn van alcohol en PCP (een soort drug). Ze kreeg een straf van 25 jaar tot levenslang die ze nog steeds uitzit in een gevangenis in Californië. Op zijn vroegst in 2019 kan ze in aanmerking komen voor voorwaardelijke invrijheidstelling. Opmerkelijk: het geweer waarmee ze haar misdaad pleegde, had ze gekregen met de kerst.
Klik op onderstaande link om te luisteren naar het liedje:
Niet alle liedjes zijn oppervlakkig en zonder echte inhoud, sommige liedjes gaan ook ergens over. In deze minireeks neem ik drie zulke liedjes onder de loep.
Ik begin met "Pride" van de Ierse band U2. Deze single verscheen in september 1984 en is een ode aan Martin Luther King, de bekende dominee die zich in de jaren '50 en '60 geweldloos verzette tegen de rassenscheiding in Amerika. Op 4 april 1968 werd hij doodgeschoten toen hij op het balkon van het Lorraine Motel in Memphis stond. Hij was amper 39 jaar.
Klik op onderstaande link om te luisteren naar het liedje:
Voor de meeste mensen zijn spelletjes een leuk en bovendien goedkoop tijdverdrijf. Niet zo echter met het Monopoly spel dat je momenteel kan bewonderen in New York.
Goud en diamanten In het Museum of American Finance op Wall Street kan je namelijk als bezoeker een kijkje gaan nemen naar het duurste Monopoly spel van de ganse wereld. Het spel bestaat niet uit eenvoudige plastieken huisjes en pionnen. De huisjes, pionnen en dobbelstenen zijn gemaakt van goud en diamanten. Ook het bord zelf is bekleed met goud en saffieren. De waarde wordt geschat op om en bij de 2.000.000 dollar. De ontwerper van het bord is Sidnet Mobell, die het spel schonk aan het National Museum of Natural History in Washington.
Kauwgum bestaat al sinds mensenheugenis. De indianen kauwden al op het gom uit bomen en maakten het goedje met kruiden op smaak. Ook de oude Grieken gebruikten hun kaken kennelijk graag. Bekend is dat er in het oude Griekenland gekauwd werd op mastiche, een kauwgum die van de hars van de mastiekboom wordt gemaakt. Uitvinder van de commerciële kauwgum is de Amerikaan John B. Curtis. De uit Maine afkomstige Amerikaan bracht in 1848 zijn kauwgum 'State of Maine Pure Spruce Gum' op de markt. In de beginperiode bevatte de kauwgum van John B. Curtis ook gom uit bomen. Hij gebruikte voor zover bekend gom afkomstig van de spar. Vanaf 1850 stapte hij echter over op uit aardolie gewonnen paraffine. Deze stof had minder bijsmaak en zou ook gezonder zijn.
Een reclamespotje van elektronicabedrijf Philips heeft in Singapore voor opschudding gezorgd.
Het filmpje toonde een grizzlybeer die in een woonwijk in een prullenbak op zoek was naar wat te eten. Mensen die het filmpje zagen, waarschuwden de politie. Ook een speciaal team van de dierentuin in Singapore rukte uit, gewapend met verdovingspistolen. Pas enkele uren later bleek dat de beer in het filmpje niet echt was.
Strafbaar Voor een marketingcampagne was de video afgelopen woensdag naar wat sociale netwerksites gestuurd, in de hoop een nieuw scheerapparaat te promoten. De politie onderzoekt nu of Philips strafbaar is voor het veroorzaken van publieke hinder. Mocht het bedrijf schuldig worden bevonden, dan kan het een boete krijgen van 1000 Singapore dollar, ongeveer 550 euro. Philips heeft intussen excuses aangeboden voor de veroorzaakte opschudding.
Zaterdagavond kwamen vrienden van ons eten en dan heb ik een lekker nagerechtje gemaakt, dat ging als volgt:
Om te beginnen verwarm je de oven voor op 200° C (gedurende 10 minuten). Je neemt vier stukjes zilverpapier (allemaal van dezelfde grootte) en je besmeert ze met een beetje boter. Van een hotelcake snijd je vier plakjes, elk plakje snijd je in reepjes (of blokjes) en dat leg je op het zilverpapier. Vervolgens schil je een appel (liefst een Jonagolden), je snijdt hem in vieren, haalt het klokhuis eruit en ieder partje snijd je in fijne plakjes, die leg je op de reepjes cake. Dan strooi je op de appelplakjes een beetje kaneelpoeder en je giet er ook nog wat amaretto bij (ik nam 1 eetlepel amaretto per persoon). Je vouwt de stukjes zilverpapier goed dicht, legt ze op de bakplaat en dan zet je ze ongeveer een kwartiertje in de oven, tot de appelplakjes gaar zijn. Tot slot leg je de pakjes op een dessertbord, je vouwt ze weer open en je legt er nog een bolletje vanille-ijs op. Direct serveren!
