Ik ben Isabel, en gebruik soms ook wel de schuilnaam isaatje70.
Ik ben een vrouw en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 09/07/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, schrijven, ....
welkom op mijn blogje. Ik vertel graag over allerlei zaken die mij bezighouden!
Met een werk dat hij van een Nederlander gekopieerd had, heeft een Taiwanese student een wedstrijd gewonnen die in het teken van respect voor copyright staat. De dienst voor intellectueel eigendom die de wedstrijd organiseert, heeft de prijs intussen ingetrokken. Ook moet Wu Chih-wei de medaille en de 5.000 Taiwanese dollar (118 euro) die aan de prijs verbonden was, teruggeven. Een vrouw had de dienst gesignaleerd dat het werk van de student een kopie was. Wu won de prijs met een ontwerp van een papieren vliegtuigje dat hij van Dennis Sibeijn had afgekeken. Het werk van Sibeijn heet "Truth" en staat op het internet. "Ik moest er enorm om lachen," reageert de Nederlander. "Het is een redelijk bizar verhaal. Er wordt wel vaker werk gejat, maar dat wordt nooit ingestuurd voor een wedstrijd. Dat is het domste dat je kunt doen." Wu zei dat hij het werk gekopieerd had omdat hij het geld nodig had.
In Missoula County, in de Amerikaanse deelstaat Montana, heeft een vrouw een gigantische zwarte beer weten te verjagen... met een courgette. De beer, zowat 90 kilogram zwaar, had op de veranda van het huis van de vrouw een van haar honden aangevallen. De stoere vrouw zette het niet op een lopen. Straffer zelfs, ze probeerde de twee vechtende dieren uit elkaar te halen. De beer beet haar daarop in het been. De Amerikaanse greep naar het enige voorwerp waar ze aan kon, een courgette, en sloeg naar de beer. Die vluchtte meteen weg. De grote courgette had de vrouw pas uit haar moestuintje gehaald.
In Californië heeft een niet al te snuggere bankovervaller zich een lening laten aansmeren. Nochtans had hij er kort voordien mee gedreigd om het bankkantoor op te blazen indien men hem niet snel 2.000 dollar zou overhandigen. De bankdirecteur nam volgens de Santa Cruz Sentinel de overvaller evenwel apart in zijn kantoor, bood hem een koffietje aan en overtuigde de 59-jarige Mark Smith om een lening af te sluiten. "Kwestie van uw liquiditeitsproblemen op te lossen," was het argument van de directeur. Terwijl Smith geduldig wachtte tot het papierwerk in orde werd gebracht, belde de manager de politie van Watsonville. Die kwam de domme overvaller arresteren. De man bleek niet in het bezit van explosieven.
Een antwoordkaartje op een radioprijsvraag is na 28 jaar op de Oost-Vlaamse redactie van Radio 2 beland. "We ontdekten het kaartje maandag tussen onze post," zegt regioproducent Hendrik Coleman van Radio 2. "Het was duidelijk voor ons bestemd. Het kaartje werd afgestempeld op 12 januari 1982, er stond 'gelukkig nieuwjaar' op en drie antwoorden op een prijsvraag. De afzender was een zekere mevrouw Demailly uit Suresnes in Frankrijk." De ansichtkaart was gericht aan het programma Matinata, dat lichtklassieke muziek uitzond. "In elke uitzending zat een fameuze prijsvraag, waarna de luisteraars hun antwoord konden opsturen." Ondertussen is het programma al jaren opgedoekt. Het kaartje krijgt wel een plaats in de curiositeitenkast van de radioredactie. Volgens de woordvoerder van De Post is het zeer uitzonderlijk dat kaartjes na zo'n lange tijd hun bestemming bereiken. "Maar ongeacht de verzenddatum wordt elk voldoende gefrankeerd kaartje toch nog besteld."
Een stadsmeisje was getrouwd met een jongen van 'op de buiten'. Op een dag vroeg de jongen of ze het niet leuk zou vinden om een eigen koe te hebben. Het idee van elke dag verse melk te hebben leek wel aantrekkelijk en dus trokken ze naar een landbouwer om een koe te kopen. - Dit hier is een prachtbeest, zei de boer, ze geeft meer dan veertig liter melk per dag! - Veertig liter! riep het stadsmeisje verbaasd. Maar dat is veel te veel voor ons kleine huishouden! Zo'n grote koe hebben wij niet nodig, schat! Laat ons een kalf kopen!
Niet veel die ervoor kiezen, maar de 35-jarige Laura uit Berlijn toch wel. Ze heeft al tien jaar niet op de kappersstoel gezeten en heeft daardoor haren van 1,20 meter lang en ze draagt iedere dag 7 kilo haar mee. Zelf zegt ze dat ze een zelfbewuste vrouw is en zelf kiest hoe ze haar haar wilt dragen. Het doet haar dan ook niets dat mensen staren. Iemand maakte in de metro een foto van haar en de redactie van het Duitse blad Bild spoorde haar hierdoor op. Laura vertelt dat ze werkt en dat haar werkgever er geen zier om geeft. Ze zegt dat het hem om haar capaciteiten gaat. Ze heeft een gewoon leven. "Ik draag oorbellen, ik sport en in de bus draag ik mijn haren op mijn borst." Het wassen duurt wel een hele dag. Föhnen doet ze al niet en het verzorgen kost haar 150 dollar per maand via speciale producten die ze koopt in de groothandel.
