Ik ben Isabel, en gebruik soms ook wel de schuilnaam isaatje70.
Ik ben een vrouw en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 09/07/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, schrijven, ....
welkom op mijn blogje. Ik vertel graag over allerlei zaken die mij bezighouden!
Een 22-jarige dief heeft in het Amerikaanse South Carolina een zootje gemaakt van wat anders een onopgemerkte inbraak geweest zou zijn. De man wilde 's nachts inbreken in een restaurant in het stadje North Charleston. De jongeman dacht dat hij via de afvoerbuis van de dampkap het beste binnen kon raken. Naar binnen raken bleek inderdaad niet zo moeilijk. Naarmate hij dichter bij de dampkap kwam, werden de aangekoekte vetresten op de rand van zijn doorgang echter steeds plakkeriger, waardoor de man zich klem kroop in een zeer onsmakelijke smurrie. Na zeven uur in de stinkende vetresten gezeten te hebben, riep hij ten einde raad om hulp. Het personeel van het restaurant keek raar op toen ze ineens een voet boven het fornuis zagen bengelen en belde de politie.
Aangezien ik sinds woensdag weer voltijds ben gaan werken (na 6 maanden thuis geweest te zijn in ziekteverlof) zou het misschien kunnen gebeuren dat ik niet elke dag een berichtje post of dat ik direct reageer op de berichtjes in m'n gastenboek - en ik wil me hier graag voor verontschuldigen. Groetjes, Isabel
Inwoners van het Gelderse Duiven (NL) keken de afgelopen weken verbaasd naar talloze kreeften die uit sloten tevoorschijn kwamen en wegen overstaken. Het gaat vrijwel zeker om Amerikaanse rivierkreeften, bevestigt een woordvoerder van de Dierenambulance. Dagblad de Gelderlander berichtte afgelopen dinsdag over de beestjes. De Dierenambulance ontving in korte tijd tientallen meldingen van wandelende kreeften. De Amerikaanse kreeft kan ongeveer 17 centimeter lang worden, maar is ongevaarlijk. "Je moet alleen een beetje oppassen voor de scharen. Eéntje kreeg mij te pakken, maar mijn vinger zit er nog aan," zegt een woordvoerder van de ambulance. De woordvoerder wil niet van een plaag spreken omdat de dieren geen overlast veroorzaken. Ook neemt het aantal meldingen af. Amerikaanse rivierkreeften belandden al in de jaren zeventig via tuincentra in Nederland.
Een Australische 'mirakelmoeder' heeft op tv voor het eerst gesproken hoe ze haar prematuur geboren baby weer tot leven heeft gebracht. In maart van dit jaar beviel Kate veel te vroeg, al na 27 weken, van de tweeling Jamie en Emily. Het meisje overleefde maar na een strijd van twintig minuten gaf Jamie het op. De baby, die nog geen kilo woog, werd door de dokters opgegeven omdat hij niet kon ademen. Ze gaven hem terug aan de ouders die een laatste moment met hem konden doorbrengen om afscheid te nemen, maar dat was buiten Kate en Dave gerekend. De ouders fluisterden de baby twee uur lang woordjes in het oor, streelden hem en Kate legde hem dicht tegen haar borst. En het mirakel geschiedde: nadat Jamie enkele druppels melk van de vinger van Kate in zich nam, begon hij zelfstandig te ademen.
Kangaroo touch Kate wil nu de 'skin-on-skin' techniek (of de 'kangaroo touch', zoals die bekend is in Australië) meer onder de aandacht brengen en deed haar verhaal uit de doeken in de Australische tv-show 'Today Tonight'. "Net na de geboorte vroeg de dokter me of we al een naam gekozen hadden voor onze zoon. 'Jamie,' zei ik, waarop hij me vertelde - met mijn zoontje al in lakens gewikkeld - dat Jamie het niet gehaald heeft. Een mokerslag. Toen ik Jamie dicht tegen mij hield, was hij totaal energieloos. Zijn armpjes en beentjes hingen gewoon naar beneden."
Reflex "Ik bleef hem gewoon heel dicht tegen mij houden, waarna hij al een eerste keer naar adem hapte en zijn ogen opende. Bewegen deed hij nog niet, maar we vertelden hem dat zijn naam Jamie is, dat hij een tweelingzus heeft en wat we allemaal met hem samen willen doen in dit leven. Dat hij af en toe naar adem hapte, was volgens de dokters gewoon een reflex. Maar Jamie begon meer en meer naar adem te snakken en deed zijn ogen helemaal open. Toen hij ook nog eens zijn hoofdje bewoog en naar mijn vinger graaide, wist ik zeker dat hij leefde.
Ongeloof bij dokter Ik wou dat de dokters er nog eens naar kwamen kijken, maar ze stuurden gewoon een verpleegster met de boodschap dat het niet mogelijk was dat hij nog zou leven en dat het louter om die natuurlijke reflexen ging. Maar ik bleef er samen met Dave in geloven en wanneer hij nog meer melk van mijn vinger in hem nam, begon Jamie regelmatig te ademen. Toen de dokter uiteindelijk terug kwam en de borststreek van Jamie controleerde met een stethoscoop, bleef hij met zijn hoofd schudden en zeggen dat hij het niet kon geloven." De dokter weigerde een interview voor de tv-show.
Personeelschef op de speciale bedrijfsvergadering: - Na de vijfdaagse werkweek kunnen wij niet anders dan nu de eendaagse invoeren. Met ingang van volgende maand wordt er alleen nog op woensdag gewerkt. Vraag van een van de aanwezige vakbondsleden: - Elke woensdag?
- Hoe komt het dat je zo teneergeslagen bent? vraagt Ben aan een vriend. Is er iets gebeurd? - Amélie heeft onze verloving verbroken. - Maar waarom dan? - Ik zei tegen haar dat ik me dood geneerde, omdat er zoveel kreukels in haar nylonkousen zaten. - Maar dat is toch geen reden om een verloving te verbreken?! - Toch wel, hoor... ze had namelijk geen nylonkousen aan!
Tante, die veel verzwaard is, komt op bezoek. - Wat is het lang geleden dat we elkaar gezien hebben, nietwaar, Marieke? Waarop Marieke antwoordt: - Ja, tante, dat is zeker dertig kilo geleden!
Anja en Liza ontmoeten elkaar op een terrasje. - Ik kuis nu met dienstencheques, zegt Anja. - Ik nog altijd met water en marseillezeep! antwoordt Liza.
Een stomdronken man verlaat de bar en op de parking gekomen stopt hij bij de eerste wagen... en betast het dak: "Da's de mijne niet." De volgende wagen ondergaat hetzelfde lot: "Het is 'm nog niet." De parkingwachter bekijkt het schouwspel en vraagt aan de man: "Waarom betast je het dak van die wagens? Denk je zo je wagen te herkennen?" Waarop de man antwoordt: "Ja... op de mijne staat een blauw zwaailicht."
Een journalist van een buitenlandse krant die al enige tijd in China verbleef als correspondent, stuurde op een dag een brief naar de redactie van zijn krant: "Ik weet niet of deze brief jullie wel bereikt, want de post wordt hier zeer streng gecensureerd." Een paar dagen later kreeg hij zijn brief terug, met nog een ander briefje bij: "Post wordt hier NOOIT gecensureerd. Aangezien u onjuiste informatie verstrekt, moeten wij u uw brief terugsturen."
Zegt de ene ondernemer tegen de andere: "Waarom zijn jouw medewerkers altijd op tijd?" "Heel eenvoudig! 30 medewerkers en slechts 20 parkeerplaatsen!"
Een garagehouder geeft enkele nog onervaren monteurs onderricht. "En dan nu de volgende oefening: het schudden van het hoofd na het openen van de motorkap."
"Dokter, kunt u meteen even langskomen? Mijn vrouw is zo ziek dat ik haar naar beneden heb moeten dragen om mijn ontbijt klaar te maken!"
En tot slot nog een leuk reclamespotje: (klik op de link)
In Beijing heeft een overvaller zonder tanden gepoogd een bank te overvallen. Hij sliste door het gebrek aan tanden zo erg dat hij zijn eis om geld maar liefst vijf keer moest uitspreken. Aangezien hij al eerder met justitie in aanraking kwam, stond hij al bekend bij de politie en wist men aan de hand van een beschrijving meteen dat het om de 43-jarige Li Han moest gaan. Hij werd dan ook snel na zijn daad opgepakt. Hij verklaarde het geld nodig te hebben voor een nieuw gebit.
Een toiletpot die door John Lennon werd gebruikt, werd zaterdag per opbod verkocht voor 9.500 pond (11.500 euro). Dat is zowat tien keer meer dan de geschatte waarde, aldus de initiatiefnemer van de veiling. De witte porseleinen toiletpot, versierd met een blauw bloemenmotief, werd door Lennon gebruikt toen hij met Yoko Ono in Tittenhurst Park woonde. Het koppel verbleef in het landgoed van 1969 tot 1971. De pot werd geschat op 1.000 pond in de catalogus van de Beatles-veiling in Liverpool. Organisator en Beatles-kenner Stephen Bailey was bijzonder enthousiast over het uiteindelijke bod op het fel gemediatiseerde object. De buitenlandse koper blijft echter anoniem. Lennon schonk de pot aan John Hancock, die renovatiewerkzaamheden uitvoerde in het huis. De muzikant gaf hem het cadeau met de raad het als bloempot te gebruiken. Na de dood van Hancock besloot zijn zoon om het stuk ten gelde te maken.
Klik op onderstaande link om te luisteren naar dit mooie liedje van Mike Oldfield en Maggie Reilly:
