Ik ben Isabel, en gebruik soms ook wel de schuilnaam isaatje70.
Ik ben een vrouw en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 09/07/1970 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, schrijven, ....
welkom op mijn blogje. Ik vertel graag over allerlei zaken die mij bezighouden!
Jaja, het is al middag, wat gaat de tijd toch snel. In het Engels zeggen ze: 'Time flies like an arrow', letterlijk vertaald de tijd vliegt als een pijl. Een computer moest deze zin eens vertalen en die maakte ervan: 'Tijdvliegen houden van een pijl'. Die computer had het dus wel héél letterlijk vertaald. Ik heb onlangs een leuke (weliswaar Engelstalige) site ontdekt waar een hele verzameling gekke wetten te vinden is; deze site is www.dumblaws.com Ik zet vandaag enkele van deze wetten op m'n blog, ik vind ze zo grappig en wil jullie die niet onthouden! In de staat South Dakota mogen geen paarden in de Fountain Inn tenzij ze een broek dragen (ik denk dat de Fountain Inn een café is); het is er illegaal om in slaap te valllen in een kaasfabriek; als er zich meer dan 5 Indianen op jouw eigendom bevinden, mag je die neerschieten.
In de staat Massachusetts is het illegaal om bier te geven aan ziekenhuispatiënten.
In de staat Utah is het illegaal om kernwapens te doen ontploffen. Het is er ook verboden om een ramp te veroorzaken.
In de staat Oregon mag je de deur van je auto niet langer laten openstaan dan nodig is. Je mag er op zondag geen ijsje eten.
In Rhode Island is het verboden om iemands been af te bijten.
In Omaha, in de staat Nebraska, is het verboden om tijdens een kerkdienst te niezen of een boertje te laten.
Wie verzint nu zulke vreemde wetten? Ik vraag me af of we in België ook nog van die gekke wetten hebben...
Gisteren zijn wij naar het overhandigingsfeest geweest van de vzw Hachiko. Deze vereniging leidt hulphonden op voor mensen met een motorische handicap of epilepsie. Deze honden worden speciaal opgeleid om hun baasjes een aantal moeilijke of voor hen onmogelijke taken toch uit te voeren. Bovendien helpt de hond het sociale isolement rond de handicap te doorbreken. Hoe verloopt nu die opleiding? Rond hun 7de week worden de puppy's (meestal Labradors en Golden Retrievers) getest en in een gastgezin geplaatst, waar ze een basisopvoeding krijgen. Gedurende 16 maanden komen de gastgezinnen met hun jonge hond regelmatig trainen in het centrum van de vereniging. Daarna verblijven de honden nog 6 maanden in het centrum zelf. Ze worden er dagelijks getraind en voorbereid op hun toekomstige taak. Dan start de laatste fase: een stage voor de hond en het toekomstige baasje samen. Voor hulphonden duurt die 11 dagen. Na ongeveer 2 jaar van intensieve training mag het gastgezin de hulphond officieel overhandigen tijdens een feest. De gastgezinnen werken op vrijwillige basis maar al hun kosten worden vergoed. Hun hulp, vooral bij de socialisatie van de honden, is onontbeerlijk. Een hulphond kent meer dan 50 (!) commando's en verleent zijn baasje talloze diensten zoals bvb. voorwerpen oprapen en brengen, deuren openen en sluiten, licht- en liftschakelaars bedienen, helpen bij het winkelen... Een meldhond wordt opgeleid om (meestal onmiddellijk na een epilepsie-aanval) één of meerdere belangrijke zaken te doen: een alarmknop induwen, de persoon wakker blaffen, de telefoon of medicatie aanreiken. Je ziet het: deze assistentiehonden zijn eigenlijk honden met een voltijdse baan! Als je een hulphond op straat ziet, mag je die wel nooit aaien, anders leid je hem af van zijn werk. Wil je hier meer over weten, surf dan eens naar www.hachiko.org
Twee jaar geleden waren Valerie
en Ted Rock in een café in Chicago toen ze een grijs bolletje wol zagen dat
werd doorgegeven, tot verbazing van de andere cafégasten. Ze werden op slag
verliefd op het vreemde katje en ze vroegen aan de eigenaar of ze het konden
adopteren. Hij ging akkoord en het koppel noemde de kat Yoda, naar de Jedi
ridder uit de film Star Wars.
De extra oor flappen van de kat
staan afzonderlijk op zijn schedelbasis, de ene een beetje achter de andere
geplaatst. Ondanks zijn niet-alledaagse uiterlijk is Yoda een normale kat en
kan hij ook normaal horen.
Als je je verveelt en je weet niet wat te doen, dan kan je altijd eens een leuk spelletje spelen. Ik ben de laatste tijd min of meer verslaafd aan het spelletje "Phantom Mansion" waarbij je de held van het verhaal veilig door een spookhuis moet loodsen. Je vindt het op www.spelletjes.nl doorklikken naar de categorie "Avontuur" en dan "RPG's". Het is wel Engelstalig maar dat is geen obstakel om het spel te spelen.
Als je houdt van goeie satire, kan je misschien eens surfen naar deze site: www.dekennedys.be daar vind je leuke filmpjes waar ze de draak steken met de actualiteit (vb. een collecte voor koning Albert). Lachen is gezond!
Wie de Olympische Spelen een beetje volgt, weet dat onze Belgische atleten tot nu toe nog geen schitterende prestaties hebben neergezet. Het is, zeg maar, de "net niet" show. Net niet de halve finale halen. Net niet sterk of snel genoeg. Ze beginnen wel goed, kijk maar naar de jonge Rode Duivels of ruiter Jos Lansink, maar ergens loopt het dan toch weer mis. Ik vind het een beetje jammer, eerlijk gezegd. Zijn ze misschien te bescheiden, niet zeker genoeg van zichzelf? Wie zal het zeggen...
Het zit wel een beetje in de Belgische volksaard, we zijn een bescheiden landje en stralen dat ook uit. Neem nu het Songfestival. De artiesten die we sturen zijn te braaf, de act valt haast niet op tussen de gigantische shows en overdosis glitter & glamour die de andere deelnemers brengen. Meestal sneuvelen de Belgen in de halve finale. Een gemiste kans. Misschien kunnen we beter geen kandidaten meer sturen.
Bij het vertrek van onze atleten naar Beijing waren de verwachtingen toch al niet té hoog gespannen. Ze zouden al blij zijn als ze met een paar medailles naar huis zouden komen. Tot hier toe is de medaille-oogst maar povertjes. Niks, nada, noppes. Al onze hoop is nu gevestigd op Tia Hellebaut en het estafetteteam. Laat ons duimen dat het in de finales weer niet misloopt... zoals maar al te vaak gebeurd is (de jonge Rode Duivels gaan blakend van zelfvertrouwen het voetbalveld op tegen de Nigeriaanse ploeg, helaas zijn hun tegenstanders van een iets zwaarder kaliber, het resultaat is een bedroevend 4-1... of Jos Lansink dan, zijn paard maakt in de finale enkele cruciale fouten die hem strafpunten kosten... hij haalt een gedeelde tiende plaats...). We blijven hopen op goud!
Wie heeft er, net als ik, soms last van hoogtevrees? Als ik een kerk bezoek en ik wil op de toren gaan, dan is het met knikkende knietjes. Terug naar beneden komen is zelfs nog erger! Zou het erfelijk zijn? Mijn grootmoeder had al hoogtevrees toen ze nog maar op de keukentafel stond.
Ik probeer mijn fobie (Grieks voor 'angst', overigens) zoveel mogelijk te overwinnen voor het mijn leven gaat beheersen. Er zijn nog andere fobieën, ik heb het eens opgezocht, van sommige had ik nog nooit gehoord.
ablutofobie: angst om te baden of zich te wassen ailurofobie: angst voor katten coulrofobie: angst voor clowns kynofobie: angst voor honden, hondsdolheid nomofobie: angst om zonder mobiel telefooncontact te komen (hmmm, deze fobie bestond in de 19e eeuw nog niet, denk ik) triskaidekafobie: angst voor het getal 13 voetbalfobie: angst voor voetbal (bestaat dus blijkbaar ook) zoöfobie: angst voor dieren
Je ziet: als je een fobie hebt, ben je zeker de enige niet. Als het je leven zou overheersen, kun je misschien best professionele hulp gaan zoeken...
Wat is het verband tussen koffie en snurkers? Euh, er is volgens mij geen enkel verband, behalve dan misschien dat ze allebei aan bod komen in mijn blog vandaag. Het leek me een leuke titel...
Teveel koffie drinken is niet gezond, dat weet iedereen. Er zit cafeïne in en dat zorgt voor een opwekkend en verslavend effect. Mensen die dagelijks grote hoeveelheden koffie drinken en hier plots mee stoppen, kunnen ontwenningsverschijnselen krijgen, die in de meeste gevallen vijf tot tien dagen kunnen duren. Vooral hoofdpijn en concentratieproblemen kunnen zich voordoen. De koffie hoort oorspronkelijk thuis in Oost-Afrika en is waarschijnlijk afkomstig uit de Ethiopische provincie Kaffa. Ook het Arabisch Schiereiland kan als oorsprong worden beschouwd omdat de cultuur van daaruit werd verspreid. Koffie wordt voor het eerst vermeld in een Arabische medische encyclopedie omstreeks 900. Door Arabische en Perzische geneesheren werd koffie als een medicijn gebruikt. Volgens de legende merkte een Arabische herder dat zijn geiten na het eten van de bessen van een bepaalde struik erg opgewonden waren. De herder plukte ook wat van die vruchten, kookte ze en verkreeg zo een aftreksel met een onbekende geur. Het drankje smaakte wel wat bitter maar het gaf hem een gevoel van voldoening en een grote helderheid van geest. Omdat de Arabieren het geheim wilden bewaren, verboden ze de uitvoer van koffie. Maar koffie werd algauw populair in islamitische landen en het gebruik drong langzaam in Europa door. Aan het eind van de 17e eeuw werden koffieplanten op Java ingevoerd en in de 18e eeuw begon de koffiecultuur in Zuid-Amerika. De koffiestruik verspreidde zich snel over de tropische gebieden. De Hollanders waren de eerste koffiehandelaars die de koffie op grote schaal naar Europa brachten. Amsterdam was het eerste en lange tijd ook het belangrijkste koffiehandelscentrum. De woorden 'koffie' en 'café' zijn afgeleid van het Arabische woord 'qahwa', het Arabisch voor 'dat geeft sterkte' of 'macht'. De naam 'mokka' verwijst dan weer naar Mokka, een havenstad aan de Rode Zee vanwaar de koffie naar Egypte en Syrië ging.
Weet je trouwens wanneer je teveel koffie hebt gedronken? - als je in de supermarkt komt en het winkelpersoneel al naar achteren rent om containers koffie voor het schap neer te zetten; - als het regent en je haren blijven recht overeind staan; - je koffiebonen in je mond vermaalt; - je je katten 'melk' en 'suiker' noemt; - je alleen naar vergaderingen gaat voor de gratis koffie.
En dan nu over snurken. Ik las onlangs in de krant dat de zwaarste snurkers van Groot-Brittannië volgende maand naar een drilkamp mogen (moeten?) waar ze hopen van hun gesnurk af te geraken. Meer dan 200 snurkers zijn kandidaat maar slechts zes 'gelukkigen' zullen uitgekozen worden voor het weekend in militaire stijl. Op het kamp zijn alcohol en roken verboden. De snurkers zullen een serieus dieet en een strikte training moeten volgen. Het volume van hun snurkgeluid zal gemeten worden. Alle deelnemers zullen onderzocht worden door neus-, keel- en oorspecialisten. Als het eerste weekend een succes wordt, zullen er nog meer kampen volgen. Pfff, een drilkamp om van snurken af te geraken... het lijkt mij nogal drastisch. Volgens mij zijn er toch andere, meer doeltreffende methodes. Maar als je echt wanhopig bent en je ziet geen andere oplossing meer... Waarom ook niet??
Groetjes van een koffieslurpende Isabel
(bronnen: Wikipedia, Lachjekrom.com, Het Laatste Nieuws)
Gisteren heb ik eens koekjes gebakken. Het is een heel simpel recept en het resultaat mag er zijn! Koekjes die je zelf bakt, zijn nog zo lekker...
Wat heb je nodig? 200 gram bloem voor patisserie 80 gram fijne suiker een pakje vanillesuiker 80 gram bakboter een mespuntje zout een ei
En zo maak je het: Laat de boter zacht worden op kamertemperatuur. Zeef de bloem in een kom, doe er de suiker, vanillesuiker, zout en het ei bij. Kneed alles door elkaar. Kneed dan de zacht geworden boter erdoor. Je zult zien dat het deeg korrelig wordt. Dek de kom af met plastic folie en laat het deeg 20 à 30 minuutjes rusten in de koelkast. Draai bolletjes van het deeg. Leg een vel bakpapier op de bakplaat en leg daar de bolletjes deeg op. Druk ze een beetje plat. Bak ze 15 tot 20 minuten in een voorverwarmde oven op 180° C tot ze goudbruin zien.
Iedereen heeft er tegenwoordig de mond van vol: dalende koopkracht. Alles wordt duurder en onze lonen blijven (meestal) gelijk. Een paar jaar geleden betaalden wij in de supermarkt gemiddeld zo'n 50 euro voor onze boodschappen, nu schommelt dat tussen de 65 en de 70 euro en er ligt minder in het winkelwagentje. En wij hebben dan nog geen kinderen... Iemand met een laag inkomen of met een klein pensioentje heeft het zeker niet gemakkelijk. De kloof tussen rijk en arm wordt almaar groter. Wie gezond wil eten, met veel verse groente en vers fruit, moet daar een hoge prijs voor betalen. We kunnen er wel eens over klagen en zagen maar daarmee verandert er niet veel. Het blijft duur om boodschappen te doen. We moeten toch nog eten, of niet? Als dit zo blijft, denk ik dat ook de criminaliteit zal toenemen. Er zullen meer banken overvallen worden en er zal meer ingebroken worden. Als je kinderen honger hebben en jij hebt geen geld om eten te kopen, wat zou je dan doen? Er zijn natuurlijk ook minder drastische oplossingen voor dit probleem. Je kunt de broekriem (nog maar eens) aanhalen; je stoute schoenen aantrekken en aan je baas opslag vragen; of nog meer gaan werken (desnoods in het zwart maar sst, niet aan de fiscus zeggen). Ach, we kunnen dit alles beter positief bekijken en hopen dat voedingswaren ooit weer wat goedkoper worden...
Als ik eens geen inspiratie heb en ik weet niet waarover ik moet schrijven, surf ik rond op internet of lees ik in 'de boekskes' op zoek naar interessante weetjes. Ik heb vandaag helemaal geen inspiratie, dus hier gaan we :
- dit teken "&" heet ampersand - de Honderdjarige Oorlog duurde van 1337 tot 1453, dus 116 jaar - in de Verenigde Staten vindt om de dertig seconden (!) een proces plaats - de Canarische Eilanden zijn genoemd naar een hond, niet naar een kanarie - een zwarte doos is oranje (en niet zwart) - de Engelse politieagenten danken hun bijnaam 'Bobbie' aan Sir Robert Peel, toenmalig minister van Binnenlandse Zaken die de stedelijke politie van Londen heeft georganiseerd (omstreeks 1822) - in Nederlandstalige teksten is de letter 'e' de meest voorkomende letter - uit Amerikaans onderzoek blijkt dat vrouwen zo'n 11 kilo aankomen tijdens hun huwelijk; bij mannen is dat zelfs 13 kilo - in Frankrijk is het verboden om je varken Napoleon te noemen - Cliff Richard vertegenwoordigde tweemaal het Verenigd Koninkrijk op het Eurovisiesongfestival, in 1968 en 1973 - in 1896 werden de moderne Olympische Spelen ingevoerd door baron Pierre de Coubertin; van hem is trouwens ook de uitspraak "Deelnemen is belangrijker dan winnen" - Thomas Edison had Nederlandse voorouders - Alexander de Grote had een bekende leermeester, niemand minder dan Aristoteles - Henry Ford produceerde zijn eerste auto al in 1892; zijn moeder was van Belgische afkomst - in Hawaï kan je een boete krijgen als je geen boot hebt; het is er ook verboden om geldstukken in iemand zijn oren te stoppen - waarschuwing op koffie van McDonalds: 'inhoud kan warm zijn'
... en zo kunnen we nog een tijdje doorgaan natuurlijk. Tot morgen, hopelijk dan met meer inspiratie!!
Deze week zijn we op bezoek geweest bij vrienden van ons, en die hebben ons een patison meegegeven. Patison is een soort van pompoen. Ik heb het gisteren eens klaargemaakt en het was heel lekker. Hier volgt het recept:
Je hebt nodig: 1 à 2 patison 250 gram gekookte hesp 2 ajuinen 2 tomaten 200 gram gemalen kaas peper, zout, eventueel ook andere kruiden, zoals paprikapoeder, pili-pili... boter
En zo maak je het: Patison in 4 stukken snijden, schillen, pitjes uithalen, in fijne schijfjes snijden. Tomaten spoelen en in schijfjes snijden. In een beboterde vuurvaste schotel leggen, kruiden naar smaak. Bestrooien met gemalen kaas en gesnipperde ajuin. Dit alles bedekken met een plak hesp.Dit meerdere malen herhalen en kruiden naar smaak. Het geheel bedekken met aluminiumfolie en 30 minuten in een voorverwarmde oven van 220° C plaatsen. Dan het geheel terug bestrooien met gemalen kaas en weer 30 minuten in de oven plaatsen op 220° C.
Onlangs las ik op een website dat een niet-nader genoemd cosmeticamerk foto's van haar modellen 'retoucheert' zodat ze er op die foto's beter zouden uitzien dan in het echt. Zo heeft het ene model plots geen enkele rimpel meer en het andere model heeft langere wimpers dan in werkelijkheid. Het cosmeticamerk ontkent natuurlijk in alle toonaarden. Stel je voor dat hun producten niet kunnen waarmaken wat ons in de reclame wordt beloofd? Geen kat zou er nog iets kopen. Waarom zijn wij toch allemaal zo geobsedeerd door ons uiterlijk? We willen er jonger, knapper uitzien dan we zijn. Onderzoeken hebben reeds aangetoond dat mooie mensen een streepje voor hebben op mensen die iets minder mooi zijn. Terwijl volgens mij het nog steeds het innerlijke is dat telt! Wat heb je aan een mooi snoetje als de bezitter ervan een rotkarakter heeft? Schoonheid is zo relatief. Ik zeg altijd: 'Zij blinkt als een roosje maar haalt het uit een doosje'. Als we teveel rimpels krijgen, hollen we naar de plastische chirurg voor een facelift. Of we smeken om botox. Botox is dus wel gif. Maar we laten het vrijwillig in ons gezicht spuiten. En als je teveel botoxinspuitingen hebt gekregen, lijkt het alsof je glimlach op je gelaat gebeiteld is. Dan blijf je glimlachen, ook al voel je je verdrietig. Toch een beetje gek, nietwaar?
Ook mannen ontsnappen niet aan de schoonheidswaanzin. In vergelijking met pakweg 10 jaar geleden zijn er nu veel meer schoonheidsproducten voor mannen op de markt. Zij moeten, net als wij, crèmekes aansmeren willen ze er goed uitzien. Maar of het ook helpt? Niemand die het met honderd procent zekerheid kan zeggen. Die van mij trekt er zich overigens niet veel van aan. Douchen, scheren, een beetje aftershave, klaar. Geen wonderzalfjes voor hem. Hij gelooft er toch niet in.
Als je je goed voelt in je vel, straal je dat ook uit. Een glimlach op je gezicht doet al veel en is volgens mij veel meer waard dan al die dure crèmes. Ook al ben je een schoonheid, je wordt toch ouder, net als iedereen. Dat is iets wat we niet kunnen tegenhouden, nog niet met honderden facelifts of botoxinspuitingen. En er op je 80e uitzien als een opgedirkte barbiepop, dat is toch al helemaal belachelijk, vind je ook niet?
Je hebt er misschien nog geen erg in gehad, maar we zijn wel de dertiende vandaag. Gelukkig is het niet vrijdag de dertiende - dat is immers voor veel mensen een echte ongeluksdag. Vanwaar komt dit bijgeloof nu eigenlijk? In de oudheid was de vrijdag een geluksdag. De Romeinen noemden hem zelfs naar de godin Venus 'dies Veneris'. Dat wil zoveel zeggen als 'de dag waarop men vrijt'. Pas vanaf de vierde eeuw groeide de dag uit tot een dag van boete, schuld en soberheid. Dat gebeurde vooral onder invloed van de Kerk. Adam en Eva werden immers op een vrijdag door de slang verleid, waardoor zonde in de wereld kwam. En Jezus' kruisdood vond plaats op Goede Vrijdag. Gevolg: de vrijdag deugde niet langer. Het getal dertien dankt zijn slechte faam dan weer aan het getal twaalf, wat volgens de getallenmagie een bijzonder getal is dat voorspoed brengt. Het is het getal van de kosmische totaliteit: we hebben twaalf maanden, er zijn twaalf uren in de dag en twaalf 's nachts, twaalf sterrenbeelden... Dertien probeert die magie te overtreffen, en dat is verdacht. Het doorbreekt de harmonie en daardoor kan het cijfer niet anders dan om moeilijkheden vragen. (bron: Goed Gevoel, april 2008).
In Amerika is er zelfs geen enkele wolkenkrabber of hotel met een dertiende verdieping. Men noemt het gewoon '12B'. Ook is er in bijna geen enkel ziekenhuis een operatiezaal met nummer 13 te vinden. En in Italië is niet vrijdag de 13e, maar wel vrijdag de 17e een ongeluksdag. In Griekenland, Spanje en Latijns-Amerikaanse landen zou dinsdag de 13e dan weer een ongeluksdag zijn.
Hier dragen bruidjes witte kleren op hun trouwdag, in Japan is dat rood, want bij hen is wit het kleur van de dood.
Ik ben ook bijgelovig, dat geef ik zonder moeite doe. Als ik zout mors, gooi ik hetgeen ik gemorst heb over mijn linkerschouder weg. Zo zou men het zout in de ogen van de slechte geesten gooien. Links is trouwens ook de kant waarlangs de duivel mee zou gluren.
Nog een aantal zaken die ongeluk (zouden) brengen: (bron: Wikipedia)
- een lieveheersbeestje doden: brengt groot ongeluk - op zondag je nagels knippen: de zondag daarop word je ziek - niezen op zondag: een hele week heibel - gele bloemen bij een huwelijk - ontmoeting met iemand zonder hoofd (?) - een bloedend linkerneusgat
en zo kunnen we nog een tijdje doorgaan, natuurlijk. Ik denk dat je ongeluk aantrekt als je eraan denkt: ik ga vandaag iets slechts tegenkomen, en dan gebeurt dat ook. Niet teveel aan slechte of ongelukkige dingen denken, dus! Denk maar aan leuke dingen, zoals het zonnetje dat schijnt (pfff, met die regen... makkelijker gezegd dan gedaan).
Tja, ik weet niet of er vandaag iets goeds aan is... Het belooft een druilerige dag te worden. Dat is jammer maar helaas. We kunnen er nu eenmaal niet veel aan veranderen. Het weer is één van de weinige dingen waar de mens geen controle over heeft. Misschien maar best ook. Ach, de regen is eens goed voor de tuin en de plantjes, moet je maar denken.
Mijn motto is 'Pluk de dag'. Dat is ooit geschreven door een Romeins dichter, Horatius. Hij heeft ook eens gezegd: 'Ik heb drie slaven, één voor het voorgerecht, één voor het hoofdgerecht en één voor het dessert'. Hiermee wou hij de Romeinen bespotten die opschepten over hun slaven. Want hoe meer slaven je had, hoe rijker je was. Er waren in het oude Rome veel arme mensen die zich geen slaven konden permitteren.
Wat aten de Romeinen eigenlijk? De arme mensen aten van wat de man die dag bijeen gesprokkeld had. Dat kon veel zijn, maar ook niks. Dan zat er weinig anders op dan met honger naar bed te gaan. Bij de rijke Romeinen was het diner een sociaal gebeuren. Ze hadden altijd gasten. Het diner duurde de hele avond en er werd veel gepraat, vooral door de mannen (!). Ze begonnen met een soort aperitiefhapjes zoals eieren, vijgen en olijven. Dan volgde het voorgerecht: sla, groenten, champignons. Het hoofdgerecht bestond uit vlees of vis, met veel saus. Tenslotte kwam nog een dessert: kaas, fruit, of gebak. (bron: www.library.thinkquest.org) Wil je nog meer weten over het dagelijkse leven bij de oude Romeinen en tegelijkertijd een spannend detectiveverhaal lezen, dan kan ik je de boeken aanraden van Steven Saylor over Gordianus de Vinder, Romeins detective.
Pluk de dag, dus. Maak je niet teveel zorgen over de dag van morgen. Neem elke dag zoals hij komt en haal er zoveel mogelijk uit. Aan het slechte weer kan je niet veel veranderen, aan je slechte humeur wel! Als je dan toch niet naar buiten kan, kan je misschien een karweitje binnenshuis uitvoeren. Of een lekker warm bad nemen. Een boek lezen. Met vrienden een kaartavond houden of een spelletje spelen. Keuze zat. Het leven is toch wat wij ervan maken! Met deze wijze woorden (ahum) neem ik vandaag afscheid.
Pfff, is er in mijn bericht van gisteren toch nog een foutje geslopen... Er is een stuk van een zin weggevallen, en ik moet de kleine groene mannetjes niet de schuld geven. De zin begon met "Da's mogelijk" en moest eigenlijk zijn: "Da's mogelijk het bewijs dat jouw buurman een alien is". Sorry hoor...
Wat heeft dit nu te maken met 'verbouwingen', zoals in de titel staat? Niks, natuurlijk. Maar de tekst die volgt heeft er wel alles mee te maken!
Wij hebben verbouwd. We hebben namelijk een garage laten maken in onze woning. Waar vroeger de living was, staat nu onze auto. De living is op de eerste verdieping, waar vroeger onze slaapkamer was. En de slaapkamer is op de zolder - die vroeger leeg stond en een echte rommelzolder was. Je kent dat wel: daar staat de kerstboom, de kerstversiering, en van alles wat je niet meer nodig hebt maar toch niet kunt weggooien. Ik wil eigenlijk mijn ventje eens in de bloemetjes zetten. Want hij heeft de verbouwingen voor een groot deel helemaal alleen gedaan! Zijn vader (die over enkele maanden 76 wordt) heeft hem weliswaar geholpen, maar het zwaarste werk heeft hij toch voor zijn rekening genomen. Muren uitsmijten. Plafonds leggen. Plamuren, behangen, schilderen... Er zijn maar twee vakmensen geweest: de chauffagelegger en de dakdekker. Al het andere heeft Nico gedaan. Thuiskomen van het werk, werkplunje aantrekken en beginnen maar. Chapeau hoor. Respect! Eind oktober is hij eraan begonnen en nu is het zo goed als af. En intussen heeft hij ook nog het huishouden gedaan, want ik ben aan mijn rug geopereerd en kan nog niet veel zelf doen. Hij is wel blij dat het gepasseerd is, uiteraard! Op de foto's kun je zien hoe het vroeger was en hoe het nu is.
Zo, dat was het weer voor vandaag. Ik ga het wat rustig aan doen, denk ik. Nog wat lezen en nadenken wat ik morgen weer allemaal kan vertellen...
Help!! Blijkbaar is er deze morgen iets goed fout gegaan toen ik een nieuw bericht wilde toevoegen, want enkel de afbeelding staat op de blog, het bericht is spoorloos verdwenen... Het zal wel aan mij liggen, denk ik, de volgende keer moet ik maar een reservekopie van mijn tekst maken.
Ik wou het dus over ufo's hebben. Over Robbie William die naar het schijnt een nieuwe hobby heeft: ufo's spotten. Als hij een vreemd licht aan de hemel ontwaart, belt hij naar maatje David Beckham die dan snel met z'n kroost naar buiten spurt, in de hoop nog iets van dat vreemde licht te zien... Achja, het is een hobby als een ander en hij doet er niemand kwaad mee.
Amerikanen zijn volgens mij helemaal ufo-gek. Er bestaan trouwens zelfhulpgroepen voor mensen die ontvoerd zouden zijn door aliens. Samen hun trauma verwerken. Waarom ook niet? Ik geloof ook in buitenaardse wezens, het zou een beetje kortzichtig zijn om te geloven dat wij de enigen zijn in het heelal, maar volgens mij zijn ze te intelligent om een kijkje te komen nemen op onze planeet, laat staan iemand ontvoeren om experimenten op uit te voeren. Het blijft natuurlijk een dankbaar onderwerp voor een leuke film (denk maar aan 'ET' ofwel 'Independence Day') of een spannend science fiction verhaal, maar of ze ook daadwerkelijk naar ons toe komen...? Dat geloof ik niet. En met alle respect voor mensen die dat wel geloven, uiteraard. Stel je voor dat er op aarde toch aliens zouden rondlopen. Dan zouden ze zich allicht vermommen als een gewone 'aardling'. Misschien is je buurman wel een alien! Altijd al gedacht dat hij een beetje raar was? Da's mogelijk Als je nu 's avonds aan de hemel een vreemd licht ziet, ga je dat misschien met andere ogen bekijken. Dan kom je buiten met een verrekijker of, beter nog, een telescoop. Hopelijk loop je dan Robbie Williams tegen het lijf, of David Beckham met zijn nageslacht. Lijkt me veel leuker dan een creepy alien, trouwens...
Zo, genoeg gezeverd voor vandaag. Het is zondag, dus rustdag. Zalig niksdoen en inspiratie zoeken voor een nieuw berichtje... al dan niet met een buitenaards tintje...
Tja, het is weer voorbij, die mooie zomer... Gisteren veel regen gezien, en vandaag is de lucht weer grijs en grauw, straks valt er wel iets nats uit... ik heb trouwens op de radio gehoord dat het voor 21 augustus niet beter wordt... en een hittegolf zit er ook al niet meer in... En zeggen dat het gisteren in Madrid 40 graden was. Vandaag halen we misschien nog net de helft van die 40 graden, als we wat geluk hebben. Ik denk dat ik ga emigreren naar de Bahama's!
Als het goed weer is, zitten we 's avonds graag buiten op ons terras (al dan niet met een glaasje wijn erbij), maar gisteren was dat dus niet te doen, dan maar tv gekeken. Ook die reportage van Koppen gezien? Over kinderen in China die getraind worden om later topatleten te worden. Het waren erg jonge kinderen, 5 jaar ofzo, en bullebakken van trainers. Vond ik toch. Ik had medelijden met die kindjes, echt waar. Maar voor hun ouders is een sportcarrière een mogelijkheid om aan de armoede te ontsnappen. Beter dat dan hun kinderen te verkopen. Want ook dat gebeurt dus in China, ongelooflijk maar waar. In ons Belgenlandje is het dan toch zo slecht nog niet.
Ik heb ook nog enkele weetjes bij elkaar gesprokkeld: - het gebrul van een leeuw is tot op 9 km te horen - een jachtluipaard (of cheetah) is het snelste landzoogdier ter wereld: hij kan een snelheid halen tussen de 110 en 120 km per uur (als hij maar niet geflitst wordt in de bebouwde kom) - ondanks zijn lange nek heeft een giraf maar 7 nekwervels (evenveel als de mens dus) - bij de lieveheersbeestjes is het mannetje kleiner dan het vrouwtje - een octopus heeft 3 harten - olifanten kunnen andere olifanten tot op 5 km ruiken (is niet moeilijk, met hun slurf)
Ik weet niet of alles waar is, ik heb dit gewoon ergens op Internet gelezen. Maar zulke weetjes zijn in elk geval wel leuk om te vertellen op een feestje ofzo, als je even niet meer weet wat je moet zeggen (en dat kan al eens gebeuren, niet waar).
Op de foto zie je mijn ventje en mij. We zijn al 15 jaar getrouwd en in december zijn we 17 jaar samen. Amai, dat is al lang! We zien elkaar nog heel graag en we maken samen veel plezier. Het leven is al serieus genoeg, zeg ik altijd. En een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd.
Zo, voorlopig heb ik niet veel inspiratie meer. Nu heb ik nog tijd zat om elke dag iets te posten want ik ben nog in ziekteverlof. Maar zelfs als ik terug aan het werk ga, zal ik proberen om toch dagelijks iets te posten - want ik vind bloggen wel plezant, ik wou dat ik er eerder mee begonnen was ;-)
Dat is jammer maar helaas. We kunnen er nu eenmaal niet veel aan veranderen. Het weer is één van de weinige dingen waar de mens geen controle over heeft. Misschien maar best ook. Ach, de regen is eens goed voor de tuin en de plantjes, moet je maar denken.
