Ik ben Isabel, en gebruik soms ook wel de schuilnaam isaatje70.
Ik ben een vrouw en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 09/07/1970 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, schrijven, ....
welkom op mijn blogje. Ik vertel graag over allerlei zaken die mij bezighouden!
Misschien wist je dit niet, maar iemand doen schrikken kan wel degelijk dodelijke gevolgen hebben. In bedreigende situaties zal ons lichaam immers adrenaline aanmaken. Dat is een neurotransmitter die de verschillende delen van het lichaam verwittigt, waardoor de mens in staat is te reageren op gevaar. Dat gebeurt ofwel door te vechten, ofwel door te vluchten. Toch kan adrenaline ook giftig zijn als het in te grote hoeveelheden vrijkomt en zo het hart, de lever, de longen of de nieren beschadigt. Een plotse dood wordt echter bijna altijd veroorzaakt door hartfalen, omdat een beschadiging bijvoorbeeld van de lever nooit onmiddellijk dodelijk is. Bovendien komen door de adrenaline ook calciumionen vrij, die de hartspier doen samentrekken. Als er te veel adrenaline vrijkomt, kan de hoeveelheid calcium zo hoog zijn dat het hart uiteindelijk bezwijkt. Met andere woorden: best twee keer nadenken vooraleer je iemand 'doet verschieten'!
Vandaag: het liedje "Don't Answer Me" van The Alan Parsons Project. The Alan Parsons Project is een Britse rockband uit de late jaren '70 - einde jaren '80. De band werd opgericht door Alan Parsons en Eric Woolfson. Vooral de vroegere albums lijken te zijn geïnspireerd door Pink Floyd's Dark Side of the Moon; aan dit album werkte Parsons mee als geluidstechnicus. Een andere merkwaardigheid van The Alan Parsons Projects is de sterk wisselende bezetting. Vooral de zang leek steeds te worden afgewisseld tussen Woolfson en een grote verscheidenheid aan gastvocalisten, die speciaal gekozen lijken te zijn vanwege hun specifieke zangstijl, om die zo goed mogelijk te laten aansluiten bij de stijl en de sfeer van elk nummer. "Don't Answer Me" dateert van 1984.
Een Duits koppel had een onvergetelijke eerste huwelijksnacht. Ze reserveerden een hotel in de sprookjesachtige Duitse wouden, maar na het feest stuurde het gps-toestel hen de verkeerde kant op. Ondanks een gesloten slagboom stuurde hij hen rechtdoor, en reden ze zich vast ergens op een bosweg. De politie had twee uur nodig om hen te vinden in het donker. Maar daarna werden ze onder politiebegeleiding dan toch naar hun droombestemming gevoerd.
Level 42 is een Britse popgroep die in de jaren tachtig grote hits scoorde met de nummers 'Lessons in Love', 'It's over', 'To be with you again' en het mooie 'Running in the Family' (dat vandaag op mijn blog staat). De band bestaat intussen niet meer. Onderlinge ruzies en het vele toeren hadden hun tol geëist: op 14 oktober 1994 gaven ze hun afscheidsconcert in de Royal Albert Hall in Londen.
(bronnen: YouTube, Wikipedia en www.showclix.com voor de afbeelding)
Ik ben nu eenmaal een kind van de jaren tachtig: soms heb ik nog heimwee naar mijn simpele Atari-computer met spelletjes zoals Pacman en Space Invaders, of wil ik op tv nog kunnen kijken naar The Hulk en The A-Team! Daarom, uit pure nostalgie, zet ik een hele week lang clipjes van muziek uit de jaren tachtig op mijn blog!
George Michael is geboren in Londen op 25 juni 1963 en mag één van de succesvolste zangers uit de jaren tachtig genoemd worden. Hij was de helft van het populaire duo Wham! maar hij wilde zich richten op een meer volwassen publiek dan de tienermeisjes die hij aantrok met dat groepje en koos voor een solocarrière. "A Different Corner" was trouwens zijn derde solo-nummer 1 hit en de eerste single die hij niet zelf had geschreven.
Het Zwitserse kanton Appenzell heeft de buik vol van toeristen die in hun blootje door de bergen wandelen. Nog voor de zomer eraan komt, hebben de autoriteiten een reglement goedgekeurd dat naaktlopers beboet. Wie betrapt wordt, zal vanaf 9 februari 200 Zwitserse frank of 135 euro mogen dokken. Deze maatregel oogst wrevel bij de fervente naaktlopers. "We willen gewoon één worden met de natuur," zegt Dietmar, een Duitse jurist. "We doen niemand kwaad". Daar denken ze in Appenzell anders over. "De miserie begon vorig jaar toen onze regio op het internet werd aangeprezen als 'paradijs voor naaktlopers'. Sindsdien worden we overstelpt door blote mensen en dat stoort de plaatselijke bewoners," aldus Markus Dörig van de Appenzellse kantonregering. De man zegt dat de stappers vooral uit Duitsland afzakken. Overtreders die de boete niet meteen kunnen betalen, omdat ze bijvoorbeeld geen geld op zak hebben (lijkt me logisch als je naakt aan het stappen bent...) kunnen voor de rechter gedaagd worden. Je ziet het: in Zwitserland zijn ze dan toch niet zo tolerant tegenover de (blote) medemens. Achja, VDB wist het ook al: trop is teveel en teveel is trop...
Ik weet niet of onderstaand verhaal echt gebeurd is of alleen maar een stadslegende, maar ik vond het te leuk om niet op mijn blog te zetten!
Een man zag in de krant een advertentie voor een "zo goed als nieuwe" Porsche, in uitstekende staat, prijs 50 dollar. Hij was er zeker van dat dit een drukfout was, maar zelfs voor 5.000 dollar zou het een koopje zijn, dus haastte hij zich naar het adres om de auto te bekijken. Een vriendelijke vrouw deed de deur open. Ja, zij had de advertentie geplaatst. De vraagprijs was inderdaad 50 dollar. "De auto staat in de garage", zei ze, "kom gerust een kijkje nemen." De man was overdonderd. Het was een heel mooie Porsche en "zo goed als nieuw", net zoals in de advertentie stond. Hij vroeg of hij een testrit mocht maken. De vrouw zei: "Natuurlijk", en ging met hem mee. De Porsche reed als een droom. De man haalde 50 dollar uit zijn portefeuille en gaf het geld aan de vrouw. Zij overhandigde hem de nodige papieren en de auto was van hem. Uiteindelijk kon de nieuwe eigenaar het niet meer uithouden en vroeg heel nieuwsgierig aan de vrouw waarom ze de auto voor zo een belachelijk lage prijs verkocht had. Haar antwoord was eenvoudig: "Mijn man is ervandoor met zijn secretaresse en liet een briefje voor mij achter dat ik de wagen en het huis moest verkopen en hem het geld opsturen...".
Italiaanse steden gaan 'buitenlands' eten schrappen om de culinaire traditie en eigenheid van Italiaans eten te waarborgen, zo las ik onlangs op een internetsite. De steden Milaan en Lucca geven geen vergunningen meer aan mensen die een zaak met buitenlands eten willen beginnen. Ook de Siciliaanse keuken mag niet meer, omdat die te veel Arabische invloeden heeft. De Franse keuken mag nog wel. De regering van Berlusconi staat volledig achter de campagne, maar linkse politieke partijen en topkoks spreken wel van "gastronomisch racisme". Ik weet niet hoe jij hierover denkt, maar volgens mijn bescheiden mening overdrijven die Italianen toch een beetje. Protectionisme in de keuken, zou je dit kunnen noemen. Pffff, ik denk dat ik nu pizza's en spaghetti ga boycotten.... Wie doet mee?
Al eens stilgestaan bij één van de beste uitvindingen van de 20e eeuw: de computermuis? De muis werd rond 1963 uitgevonden door de Amerikaan Douglas Engelbart (°1925). Engelbart kreeg patent op zijn uitvinding op 17 november 1970. Twee jaar eerder demonstreerde hij de muis al tijdens een demonstratie aan het publiek. Hij deed zijn uitvinding in 1964. De muis die hij had ontwikkeld lijkt niet erg meer op onze huidige muis. Het apparaat was niet meer dan een houten doosje met twee metalen wielen waarmee de X/Y- positie op het scherm kon worden weergegeven. In het laboratorium van Engelbart werd de muis zowel "bug" als "mouse" genoemd. De laatste naam werd uiteindelijk wereldberoemd. De Amerikaan werd overigens niet erg rijk van zijn uitvinding. Althans, qua geld werd hij er niet rijk van. Wel kreeg hij talloze onderscheidingen, zoals in 2000 toen hij uit handen van president Clinton de National Medal of Technology ontving. In de tijd dat de muis uitgevonden werd, bestond de personal computer nog niet. Computers waren er al wel, maar ze waren zo gigantisch groot dat ze voor thuis niet erg handig waren. Pas nadat Steve Jobbs- de oprichter van Apple - in 1979 de muis had gezien, begon deze aan een opmars. Apple maakte een kleine muis met daarop een knop en introduceerde die in 1984 bij de Apple Macintosh. Muizen werden al snel gemeengoed. Ook Microsoft maakte er gebruik van en momenteel kan geen computer zonder muis. De huidige muizen zijn behoorlijk doorontwikkeld. Enkele belangrijke nieuwere aanpassingen zijn de optische muis en de muis met wieltje (draairad).
Ik heb niet veel inspiratie vandaag... misschien omdat het maandag is? Hoedanook, ik zet gewoon een leuk clipje op mijn blog vandaag (beter dat dan helemaal niks...):
Een pinguïn in de Blackbrook Zoo in de Britse stad Leek weigert om het koude water in te duiken. Kentucky, zo heet het beestje, blijft op zijn steen staan en verroert zich niet. Verzorgers dwingen het 11-jarige dier daarom een paar keer per dag in het water te gaan, zodat zijn veren schoon blijven. Door zijn aparte fobie is Kentucky wel een publiekstrekker geworden in de dierentuin. Kentucky was bij zijn geboorte kleiner dan zijn broertjes en zusjes. Ook heeft hij problemen met zijn vetlaag, waardoor hij het snel koud heeft, met name in het water. Daarom loopt de pinguïn het liefst heen en weer op een steen, volgens zijn verzorger.
En blijkbaar zijn er nog meer pinguïns met watervrees: de zwartvoetpinguïns van Dierenpark Amersfoort (Nederland) hebben het water een jaar lang angstvallig vermeden, maar durven nu toch hun eigen golfslagbad in. Het golfslagbad werd in juni vorig jaar aangelegd, maar zwemmen was er voor de pinguïns niet bij. De beestjes lieten het bad stelselmatig links liggen. Volgens het dierenpark was een voedertraining in het water dé oplossing. De verzorgers voerden de pinguïns twee weken lang vanuit het water en gingen steeds een beetje dieper. De pinguïns voelen zich volgens het park inmiddels helemaal thuis in het water en nemen elke dag gezamenlijk een duik!
Een Canadese baby die met een telefoon speelde, belde per ongeluk het alarmnummer en lapte onbedoeld zijn wiet telende papa erbij (het zal je maar overkomen!). De politie kreeg een telefoontje maar aan de andere kant van de lijn werd opgehangen. De Mounties gingen naar het huis maar niemand deed open. Daarop besloten de agenten naar binnen te gaan. De 29-jarige bewoner, die 'nogal verrast' was door de onverwachte komst van de politie, hield vol dat hij niet had gebeld. Ook de suggestie van de agenten dat zijn kind misschien gebeld had, wees hij van de hand omdat zijn zoontje veel te jong was om met een telefoon om te kunnen gaan. Op dat moment zagen de agenten de baby, met de telefoon nog in de hand. "Hij speelde met de draadloze telefoon en drukte alle knopjes in, dus hij belde 911", aldus een agent. Toen dat mysterie was opgelost, besloten de agenten het huis te doorzoeken. Ze stuitten op een wietplantage van 500 planten. De vader werd gearresteerd en moet in april voor de rechter komen wegens productie van verdovende middelen. De baby is door de kinderbescherming meegenomen en overgedragen aan de moeder, die elders woont. Zij beweert dat ze niet op de hoogte was van wat er zich in het huis van de vader afspeelde.
Omdat het vandaag gedichtendag is, zet ik een mooi gedicht van Herman de Coninck op mijn blog:
