Ik ben Isabel, en gebruik soms ook wel de schuilnaam isaatje70.
Ik ben een vrouw en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 09/07/1970 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, schrijven, ....
welkom op mijn blogje. Ik vertel graag over allerlei zaken die mij bezighouden!
Vandaag serveer ik jullie een serieuze breinbreker. Er wordt beweerd dat Einstein gezegd heeft dat 98% van de wereldbevolking deze logische puzzel niet kan oplossen. Ga jij de uitdaging aan en kan jij de puzzel toch oplossen?
In een straat staan 5 huizen met elk een verschillende kleur. In ieder huis woont een Europeaan die een bepaalde drank drinkt, een bepaald merk van sigaretten rookt en een bepaald huisdier houdt. Geen enkele eigenaar houdt hetzelfde huisdier, rookt hetzelfde sigarettenmerk of drinkt dezelfde drank.
Aanwijzingen:
- de Brit woont in het rode huis - de Zweed heeft een hond als huisdier - de Deen drinkt thee - als je voor de huizenrij staat, dan ligt het groene huis vlak links naast het witte huis - de eigenaar van het groene huis drinkt koffie - de persoon die Pall Mall rookt, houdt vogels - de eigenaar van het gele huis rookt Dunhill - de man die in het middelste huis woont, drinkt melk - het huis waar de Noor woont, staat uiterst links - de man die Blends rookt, woont naast degene die een kat heeft - de man die een paard heeft, woont naast de man die Dunhill rookt - de eigenaar die Bluemaster rookt, drinkt bier - de Duitser rookt Prince - de Noor woont naast het blauwe huis - de man die Blends rookt, heeft een buurman die water drinkt.
Wie heeft de goudvis als huisdier?
Veel plezier met de puzzel! Morgen krijg je het antwoord.
De waarheid komt uit een kindermond, wordt wel eens gezegd. Lees wat de volgende kinderen geleerd hebben:
- laat een hond niet op je eten letten (Eric, 10 j.) - als je iets duurs wilt, vraag het dan aan je grootouders (Matthew, 12 j.) - zet een hoed op als je zeemeeuwen eten geeft (Bob, 9 j.) - probeer nooit om een stuk broccoli in een glas melk te verstoppen (Rosemary, 7 j.) - laat altijd nog een gaatje voor het dessert (Kelly, 10 j.) - als je vader kwaad is en hij vraagt: "Zie ik er stom uit", geef dan geen antwoord (Heather, 16 j.) - zeg nooit aan je moeder dat haar dieet niet werkt (Michael, 14 j.) - als je een slecht rapport hebt, laat het dan zien wanneer je moeder aan het bellen is (Alyesha, 13 j.) - probeer nooit om een kat te dopen (Laura, 13 j.) - luister naar je brein. Het heeft veel informatie (Chelsey, 7 j.) - daag je broertje niet uit om de gezinswagen te schilderen (Phillip, 13 j.) - laat je moeder niet je haar kammen als ze boos is op je vader (Bailey, 10 j.) - vraag nooit aan je broertje van drie jaar om een tomaat vast te houden (Samantha, 9 j.) - puppy's hebben nog steeds een slechte adem nadat ze een muntje gegeten hebben (Jim, 13 j.) - vergeet niet dat je nooit te oud bent om de hand van je vader vast te pakken (Molly, 11 j.) - onze hond lust ook geen broccoli (7 j.)
Nico zegt soms dat ik teveel 'zaag'. Ik denk daar natuurlijk anders over. Zoals gisteravond: we kwamen thuis na een bezoekje bij vrienden en zagen dat de auto van de buurman voor de garagepoort stond. Nico maakte zich daar niet druk om maar ik heb me wel behoorlijk geërgerd (het was immers niet de eerste keer dat de buurman zijn auto voor de poort parkeert). Nico zei dat ik niet mocht zagen en ik zei dat hij véél te braaf is. Ik geef het ridderlijk toe: wanneer ik me aan iets erger, kan ik er behoorlijk over 'doorbomen' (slechte karaktertrek van me, maar ik werk eraan). Een ander voorbeeld: ik doe de ijskast open en ruik iets dat niet meer zo fris is. Ik vraag aan Nico of hij ook eens wil komen ruiken want ik vind niet direct de oorzaak van de slechte geur. Hij snuift eens en zegt dat hij niks ruikt. Natuurlijk niet. Zolang de etenswaren niet vanzelf naar buiten komen wandelen als je de ijskast opendoet, is er volgens hem niks aan de hand. Ik dring aan, zaag een beetje (echt niet veel...) totdat hij toegeeft en het bedorven stukje kaas eruit haalt en in de vuilnisbak kiepert. Zonde van het eten, zegt hij dan. Ik eet geen beschimmelde kaas, antwoord ik. Heb ik toch weer m'n zin gekregen... Het zal iets typisch vrouwelijks zijn, zeker, dat zagen? Volgens mij zagen mannen minder dan vrouwen. Ofwel weten ze het beter te verbergen. Misschien noemen zij het 'onderhandelen'. Vrouwen zagen uit bezorgdheid, bvb. om hun kroost te beschermen ("Als je buiten wilt spelen, doe dan een muts aan en een sjaal en een dikke trui en oja, vergeet je handschoenen niet... " - terwijl de papa zegt: "Ga maar buiten spelen, dat is gezond"). Of ze zagen om hun 'goesting' te krijgen ("Och schatje, ik heb bij de juwelier zulke mooie oorbellen gezien, echt niet duur, krijg ik ze niet voor Kerstmis?"). Truken van de foor, noemen ze dat dan. Welke reden we ook inroepen om eens goed te kunnen zagen, het lucht op. Net zoals een goede huilbui kan opluchten. Hoewel de meeste mannen daar immuun voor zijn. Komen vrouwen dan toch van Venus en mannen van Mars...?
Misschien heb je je al eens afgevraagd wat onze levensverwachting is, uitgedrukt in seconden? Of hoeveel koeien we verorberen in ons leven? Hier volgt het antwoord op al jouw prangende vragen!
Levensverwachting: 78,5 jaar of 2.475.576.000 seconden Woorden die we spreken: 123.205.750 Vriendschappen: 1.700 Baden: 7.163 Dromen: 104.390 Biefstuk en kalfsvlees: 4,5 koeien per persoon Kippen: 1.201 per persoon Aardappelen: 2.565 kilo Chocolade: 10.354 repen Zeep: 656 stukken Tandpasta: 276 tubes Deodorant: 272 flesjes Shampoo: 198 flesjes Wijn: 1.694 flessen Vakanties: 59 reizen
Nog enkele (leuke) weetjes:
Tien procent van alle mensen die ooit zijn geboren, zijn op dit moment in leven. In 1894 reden er slechts 4 auto's in de Verenigde Staten. Julius Caesar en Napoleon Bonaparte hadden epilepsie. In 1900 was de gemiddelde levensverwachting in de Verenigde Staten 47 jaar. In Saoedi-Arabië kan een vrouw scheiden als haar man haar geen koffie geeft. Ongeveer tien procent van de wereldbevolking is linkshandig. Uit een rondvraag bij 3000 Amerikanen bleek dat 41 procent het meeste schrik heeft van spreken in het openbaar. 32 procent heeft hoogtevrees.
Ik word al een dagje ouder (over 2 jaar mag ik mee met tram vier...) en dat begin ik te merken aan mijn geheugen: soms lijkt het wel alsof ik niks kan onthouden. Het is nog niet zò erg dat ik Nico niet meer herken of dat ik de weg naar de bakker niet meer vind (zijn winkel is overigens gewoon op de hoek van de straat), maar ik moet er wel iets aan doen want anders gaat het van kwaad naar erger... Als we op zaterdag boodschappen doen, moet ik op voorhand mijn lijstje schrijven, of ik vergeet van alles mee te brengen. Ik leg dan mijn lijstje 's morgens klaar (en ik stop het meteen in mijn handtas) want het is me ook al overkomen dat het lijstje thuis is blijven liggen! Tja... Aan geheugenverlies lijden lijkt me verschrikkelijk. Het is dan ook iets waar ik bang voor ben. Stel je eens voor dat je je werkelijk niks meer kunt herinneren... hoe erg moet dat niet zijn? Je weet niet meer hoe je partner heet, of waar je woont... Mijn grootmoeder had ook Alzheimer en van het verleden wist ze nog alles (ze wist zelfs nog hoe het paard van mijn grootvader heette), maar van het heden wist ze helemaal niks meer (ze herkende mijn jongste broer niet meer). Als patiënt zelf denk ik niet dat je er veel last van hebt, maar voor de omgeving is het heel zwaar. Ik train mijn geheugen met kruiswoordraadsels en spelletjes. Zo heb ik een interessante site gevonden: www.neurocampus.nl waar je oefeningen kunt vinden om je hersenen fit te houden. Gewoon even registreren (is volledig gratis) en je bent vertrokken! En nu maar hopen dat we de naam van die site kunnen onthouden...
Gisteren heb ik van mijn mailmaatje een leuk compliment gekregen: ik heb, en ik citeer, 'een mooie, originele, beeldende schrijfstijl'. Dat is natuurlijk altijd plezant om te horen, als iemand vindt dat je goed schrijft! (dank je wel, mailmaatje ) Eigenlijk kan ik niet zo goed omgaan met complimentjes. Ik denk dat veel mensen dat probleem hebben. Als iemand iets positiefs tegen ons zegt, hebben we nogal de neiging om dat af te wimpelen, om het te minimaliseren. Je krijgt bvb. te horen: "Wat zie jij er goed uit vandaag!" En dan reageer je misschien zo: "Tja, ik kom net van de schoonheidsspecialiste..." Ofwel: "Je hebt een mooie trui aan", dan is het antwoord: "Ik heb hem gewoon in de solden gekocht, hoor". Of na het eten zegt je man: "Hmmmm, dat was lekker," dan zeg jij: "Ach welnee, dat stelde niks voor, op restaurant kan je veel beter eten". Is het (valse) bescheidenheid? Speelt onze opvoeding ons parten of is het gewoon de aard van het beestje? Ikzelf ben naar een katholieke school geweest, dus ik weet alles van schuld en boete, van jezelf nederig op te stellen, niet teveel in de kijker lopen. Bovendien had mijn oudere broer een nogal moeilijk karakter (hij zal het graag horen!) en hadden mijn ouders met hem al hun handen vol, dus probeerde ik zo 'braaf' mogelijk te zijn, niet teveel op te vallen. Dan ligt het wel aan de opvoeding... Waarom kunnen we die bescheidenheid niet van ons afschudden? Waarom zijn we niet wat trotser op onszelf, op onze talenten en gaven? Om het eens met de woorden van Nelson Mandela te zeggen: 'je onbelangrijk voordoen, bewijst de wereld geen dienst'. We hebben immers allemaal recht op ons plekje onder de zon, waarom zouden we dan in de schaduw blijven staan? Ik denk dat ik een cursus ga opstarten: leren omgaan met complimentjes. Wie schrijft zich in?
Het volgende tafereel zal je misschien wel bekend voorkomen: Vrijdagavond. Het eten is allang verteerd, de potten en pannen zijn netjes afgewassen. We ploffen neer op de zetel en zetten het tv-toestel aan. Gebruik makend van de afstandsbediening zwemmen we langs de verschillende kanalen, op zoek naar een programma dat ons beiden kan bekoren. Dat mag dan al eenvoudig klinken, de realiteit is helemaal anders. Zij wil een romantische komedie zien, het liefst met Brad Pitt of Hugh Grant in de hoofdrol, hij geeft de voorkeur aan een stoere actiefilm met veel schiet-, vecht- en achtervolgingsscènes (niks voor mietjes, dus). Hmmm... we zitten met een probleem... het eerste discussiepunt dient zich aan! We kijken naar elkaar: we zijn volwassen mensen, we vinden wel een compromis. Nog eens zappen, dat brengt misschien soelaas. Hij blijft stilstaan bij een programma over auto's: dat is zijn dada, zij vindt dat dodelijk saai. Haar ogen schieten vuur als ze vraagt: 'Ga je echt naar dàt kijken?!' Hij heeft de boodschap begrepen, geeft haar de afstandsbediening en zegt op ijselijke toon: 'Hier, trek er uw plan mee'. 'Neen, kijk maar naar uw autoprogramma, ik vind dat niet erg, hoor'. Ze is echter niet overtuigend genoeg en neemt de afstandsbediening met veel plezier over. Zap. Het wordt uiteindelijk een romantische komedie.... een gezellig avondje is naar de knoppen... Misschien moeten we dan toch een tweede tv-toestel aanschaffen?
Vandaag wordt de naamdag van Sint-Maarten gevierd. Sint-Maarten was bisschop van de Franse stad Tours en een belangrijke grondlegger van het katholieke christendom in Gallië. Hij was bovendien een van de populairste heiligen in de Middeleeuwen. Maarten werd rond 316 geboren in Savaria (Hongarije) als zoon van Romeinse ouders. Op jonge leeftijd werd hij soldaat en toen hij 15 was, trok hij naar Gallië. Bij een stadspoort van Amiens ontmoette hij een bedelaar, aan wie hij de helft van zijn mantel gaf. Omdat de helft van de mantel eigendom was van Rome, kon hij slechts zijn eigen helft weggeven. Volgens een legende was deze bedelaar een verschijning van Jezus of stond hij symbool voor Christus die Zelf zei: "Ik was naakt en gij hebt Mij gekleed" (zie Matteus 25:36). Maarten liet zich bekeren en verliet het leger. Volgens een andere legende liet hij zich echter al op 10-jarige leeftijd dopen, tegen de zin van zijn ouders. Op 19-jarige leeftijd werd hij duiveluitdrijver. Ook leefde hij enige tijd als kluizenaar op het eiland Gallinaria bij Genua (Italië) en verder stichtte hij een klooster bij Poitiers, het eerste klooster op Franse bodem. In 371 werd Maarten door de bevolking van Tours gekozen tot bisschop. Maar hij vond zich niet waardig genoeg voor dat ambt. Dus ging hij zich verstoppen in een ganzenhok. Toen zijn aanhangers hem kwamen zoeken, gingen de ganzen als gekken te keer waardoor zijn schuilplaats ontdekt werd. Zo kon hij alsnog tot bisschop gewijd worden. Als bisschop zette hij zich in voor de verdere verspreiding van het christendom. Hij stichtte kerken en rond 375 stichtte hij de abdij van Marmoutier. Om de zaak van een van zijn gelovigen te bepleiten die onterecht terechtgesteld dreigde te worden, reisde hij naar keizer Maximus in Trier. Deze tussenkomst had echter geen succes. In 397 stierf Maarten aan koortsen. Hij was toen ongeveer tachtig jaar oud. Hij werd op 11 november begraven in de basiliek van Tours. Algauw na zijn dood kwam de verering op gang en in de 7e eeuw werd er een nieuwe basiliek aan hem gewijd. In zijn nog bestaande graf liggen slechts een stuk schedeldak en een armbot. Overige botten werden verkocht ter verering als relikwie (o.a. in de Dom van Utrecht). Mogelijk is de rest bij plunderingen verloren gegaan. Bij zijn naamdag horen ook enkele spreuken die volgens het volksgeloof het weer voorspellen:
- Is de lucht op Sint-Martinus helder, de vorst dringt door in menig kelder. - Op Sint-Martinus de wind in zuidwest, heel de winter een regennest. - Nevels in Sint-Maartensnacht, maken de winter kort en zacht.
Groetjes en tot de volgende, Isabel
(bron: Wikipedia, de afbeelding is een schilderij van Antoon van Dijck)
In Duitsland heeft een hond de politie doen uitrukken omdat hij per ongeluk een telefoontje had gepleegd. De viervoeter was in Pattensen, bij Hannover, op de telefoon aan het kauwen toen hij per ongeluk verbonden raakte met de politie. Omdat de vrouw aan de andere kant van de lijn enkel gerochel hoorde, maakte ze zich zorgen om de gezondheid van de beller en alarmeerde ze de agenten. Uiteindelijk bleek er niks aan de hond... heu hand te zijn. Fikkie wou enkel spelen.....
Ik beken: ik koop (bijna) elke week de Flair. Op zich is daar natuurlijk niks mis mee, maar als ik de Flair koop, moet ik toch denken aan wat een prof Engels altijd zei: "Lees Flair en je bent mijn vijand voor de rest van mijn leven". Ik heb dus een vijand gemaakt.... Zo'n twaalf jaar geleden had ik zelfs een abonnement op Flair, maar dat heb ik na een tijd ingeruild voor Libelle (ik vond Flair meer iets voor de leeftijdscategorie van 15 tot 25 jaar). Een paar maanden terug ben ik dan toch weer de Flair beginnen kopen, met als excuus dat ik leesvoer nodig had om de lange dagen door te komen. Aan leesvoer echter geen gebrek, ik neem altijd 5 boeken mee uit de bieb en na ongeveer 3 weken zijn ze uitgelezen, maar ik had nu eenmaal een excuus nodig...
Wat staat er zo allemaal in de Flair? (nu volgt een cursus Flair voor beginners, speciaal voor de mannelijke bezoekers van mijn blogje).
Je verneemt o.a. dat 58% van de Flairlezeressen gelooft in liefde op het eerste gezicht. Je leert welke kleren je het beste draagt wanneer je in verwachting bent. Help, ik blader snel door naar het volgende artikel! Tips voor de perfecte teint. Hmmm, interessant. Nog meer stijl- en kledingtips... Je zou het gevoel krijgen dat je de slechtst geklede vrouw van België bent als je de Flair leest. Niet goed voor het zelfvertrouwen! Reclame voor Nutrilon opvolgmelk. Nog meer baby-talk. Dan enkele pagina's: vrouw zoekt vrouw (ondertitel van het artikel: single, lesbisch enklaar voor een date. Met alle respect, maar niks voor mij. Snel overslaan die hap). Nu wordt het leuk: multimedia blunders. Over verkeerd verzonden sms'jes en haatmails over de baas die per ongeluk bij diezelfde baas terechtkomen. Haha! Lachen met de blunders van iemand anders doet het altijd. Enkele pagina's over mannen. Ik mag niet meer naar andere mannen kijken, ik ben al getrouwd. Een toffe foto van Barack Obama op zijn teenslippers. De eenvoud zelve, die man. Ik bewonder hem enorm, maar lees toch nog maar eens mijn opmerking van hierboven (2 regeltjes terug)... Een artikel over foute mannen. Nòg meer mannen! Ik denk dat je de Flair het beste kunt lezen als je single bent. Dan kan je geen ruzie krijgen met je partner. Twee aangrijpende artikels: 'leven in een nieuw samengesteld gezin' en 'ik heb altijd pijn'. Na de emoties, een leuke column van Ianka Fleerackers. Niet teveel ellende in één tijdschrift, dus. Niet goed voor de verkoopcijfers.
Recepten staan altijd achteraan in de boekskes, daar moet je eens op letten. In de Flair is het niet anders. Deze week: lekkere koekjes voor bij de koffie. Lekker misschien wel, maar nefast voor de slanke lijn. Zou er volgende week geen artikel in staan over wonderdiëten? Wat er verder in de Flair staat, zal ik je besparen. Het is niet de bedoeling dat je een hekel zou krijgen aan dergelijke vrouwenlectuur. We eindigen wel met een komische noot: een stripje. Dat lees ik altijd eerst, sommige mensen worden nu eenmaal nooit volwassen.
Gisteren las ik op de site www.internet-pets.blogspot.com het volgende: volgens een statistiek (van 2004) leven er nog slechts 1.600 panda's in het wild. We kunnen ons beter voorstellen hoe weinig dat wel is als we die 1.600 panda's op een foto zien (klik op de foto voor een groter beeld).
WWW-Frankrijk, dat zijn 35-jarig bestaan viert, voert campagne om de mensen meer bewust te maken over het behoud van het leefmilieu van de panda's en stelt daarom in het hele land papieren panda's tentoon. De parade begon in juli van dit jaar aan het Parijse stadhuis en verhuisde dan naar verschillende locaties in Frankrijk.
Wij steunen ook het WWF omdat wij dat heel belangrijk vinden. Daarnaast zijn we steunend lid van Greenpeace en Hachiko (een vzw die geleidenhonden opleidt). Wij alleen kunnen de wereld niet redden, daar zijn we ons van bewust. Maar als niemand iets doet, zal er ook niets veranderen. Daarom wil ik een halt toeroepen aan de passiviteit van sommige mensen die wel zitten te kankeren dat de wereld vergaat maar zelf niks ondernemen. Noem me een dromer, maar ik weet tenminste dat ik mijn steentje heb bijgedragen, hoe klein ook......
)
