Je kunt vrede vinden als je de zin van je lijden ziet
07-07-2009
week 27 : IRONMAN FRANKFURT
Frankfurt kent zwaarste Ironman uit zijn geschiedenis.
Dit was de titel op de hoofdpagina van de Duitste kranten op maandagmorgend.
Awel ik kan het bevestigen. Door de extreme hitte was het bijna onverantwoord om daar een marathon in te lopen, laat staan een Ironman te volbrengen.
Ik heb letterlijk mensen zien flauwvallen, overgeven, in elkaar zien zakken, allez, t was eigenlijk niet verantwoord. Ook de interviews bij de profs zeggen meer dan genoeg, bijna allemaal vinden ze het één van de zwaartste wedstrijden ooit en er was zelfs een record opgave bij hen.
Swoit, de omstandigheden waren voor iedereen hetzelfde en mijn bewondering gaat nog veel meer uit naar diegene die het volbrengen in 13 en 14uur dan in 8uur, dat is zeker.
Mijn wedstrijd zelf : 9u43 bij het schrijven kan ik het nog altijd niet geloven, zie !!! Dit had ik in mijn stoutste dromen nog niet durven dromen. Ik had zo voor mezelf een planning opgemaakt en dacht zo te kunnen eindigen op een goeie dag rond de 10u30.Had gerekend op 1u10 voor t zwemmen, 5u30 voor t fietsen en 3u45 voor t lopen.
Ik was dan ook stom verbaasd toen ik uit het water kwam bij t zwemmen dat de klok exact 1u aangaf.Had nu wel het gevoel dat ik goed gezwommen had maar 1u voor mij is echt de max, dit ga ik denk ik nooit kunnen verbeteren. Ik had lang getwijfeld bij de start waar ik mij zou stellen. Links, rechts, van voor, van achter, in t midden awel ik wist het gewoon niet wat het beste was. Als zo een 2800man van start gaat heb je gewoon geen goeie of slechte plekken denk ik. Het is overal getrek en geklop. Heb mij dan maar gewoon op mijn gevoel geplaatst in de meute op zo een 4de, 5de rij en denk misschien nog wel een van de betere plaatsen gezien het resultaat. Heb enen serieuze petat gekregen op mijn kaakbeen (wat nog steeds heel hinderlijk is bij t eten) maar voor de rest viel het eigenlijk goed mee. Op tijd eens zien waar je een opening hebt en hup, je kan weer verder zwemmen voor een tijdje
Mijn wissel zwemmen/fietsen liep weer langs geen kanten, is misschien het enige waar ik nog kan in verbeteren maar het fietsen verliep dan weer reuze. Had echt gepiekt naar t fietsen toe en had ook superbenen. Heb mezelf constant moeten inhouden (Filip, op hartslag rijden man, op hartslag rijden, !!!)en maar goed ook want zou anders nen serieuzen petat gekregen hebben bij t lopen, dat weet ik zeker. Heb de 180km kunnen afmalen in nog geen 5u en dat is echt buiten verwachting zeker gezien het terrein we kregen toch zo een 1000 hoogte meters te verwerken.
Gezien het bij het fietsen al serieus warm begon te worden heb ik wel genoeg kunnen drinken maar het eten lukte mij wel niet al te bijster goed. Twee baren kunnen verslinden maar dat was het kreeg er echt maagpijn van, niet te doen.
De wissel fietsen/lopen verliep dan wel weer vlot. Het lopen zelf verliep in het begin vrij vlot. Wel kreeg ik de eerste 2 uren van het lopen niets meer binnen kwa sportdrank enkel water wat toch wel resulteerde in een dip rond kilometer 25.
Ik moest suiker en zout tot mij nemen maar kreeg het gewoon niet binnen. Echt jong, weten dat je het moet nemen en niet kunnen is erger dan het vergeten te nemen.
Heb dan echt afgezien tussen kilometer 25 en 30 en ben dan stilletjes aan overgeschakeld van water naar cola wat zeker een positief effect had want na kilometer 30 begon het opnieuw beter te gaan. Mentaal komt dan de eindstreep in het zicht en dan vergeet je ook al gauw de marteling waarin je zit. Ook het publiek heeft hier een enorme bijdrage. Volgens Der Zeitung zouden er rond het parcours een 500000 toeschouwers geweest zijn wat natuurlijk voor een atleet enorm stimulerend is. De laatste 200m is echt kicken. Je loopt tussen 2 volle tribunes op een rode loper en als je dan de omroeper je naam hoort scanderen dan krijg je een kick jong die met niet veel te vergelijken is, dat is zeker.
Na het halen van de eindmeet ging het bij mij even slecht door plotseling te stoppen met lopen werd ik enorm draaierig. Hop, direct draagberrie op, verpleger en dokter mee, EHBO-tent binnen en 10 later lag ik al aan een baxter.
Van professionele aanpak gesproken. Ik lag hier zeker niet alleen en heb mij toch wel echt een half uur zeer slecht gevoeld. Letterlijk het licht uit, te diep gegaan in die weersomstandigheden. Na het drinken van wat cola begon het stilletjes aan opnieuw te beteren. Na een dik half uurke EHBO, doucheke en welverdiende massage, kon ik met een supergevoel eindelijk mijn diploma gaan halen en mijn vrouwke gerust stellen want die begon stilaan ongerust te worden waarom ik nog niet uit de atleten area was gekomen. Het was al bij al een schitterende ervaring met een superresultaat als beloning. Op enkele minuten van kwalificatie voor hawaii. Dat is jammer maar het zij zo. Ik kon echt niet meer trainen gezien mijn gezinssituatie, werk en dan noghet volgen van een opleiding gezondheidsconsulent. Ik heb er het maximum uitgehaald en ga nu genieten van een welverdiende vakantie want het was een zwaar jaar.
Nog 1 halve triatlon in Gerardmer in september en het wedstrijdseizoen voor dit jaar zit erop. Ik weet niet of ik ooit nog een Ironman ga doen gezien de belasting voor de familie. Ik ben hen dan ook enorm dankbaar dat zij mij zoveel gesteund hebben. Zonder hen was het zeker niet mogelijk, dat is zeker.
Misschien komt er ooit nog een nieuwe blog maar met het volbrengen van de Ironman in Frankfurt is deze aan zijn eind gekomen.
Bedankt aan iedereen die mij van harte gesteund heeft.
Iron Fi.
Ironman Frankfurt : 9u4316 (167ste van de 2980starters / 2304 finishers)
Deze week nog eens een zwaardere trainingsweek met als climax de cyclosportieve 'Gran Fondo Eddy Merckx'. Een stevige koers in de ardennen van 165km met zo een 3200HM. Ik ben met 4 vrienden er naartoe gegaan met de bedoeling goud te halen wat betekende een tijd onder de 6u15'. Mijn opzet is met glans geslaagd. Had gans de rit een zeer goed gevoel en nooit echt het gevoel gehad zeer diep te moeten gaan. Uiteindelijk ben ik 120ste geworden van de 1000deelnemers met een tijd van 5u22' wat zeker niet slecht is gezien ik niet bij de eerste 200 bevoorrechte startplaatsen stond (volgend jaar dus wel !). Allez, de conditie is dus super aan het worden en het wordt tijd dat de Ironman er is. Ik ben er klaar voor en veel beter ga ik niet kunnen. Nu is het juist de conditie nog onderhouden om er dan volgende week zondag een lap op te geven, zie.
t is niet waar, t is niet waar deze week stond er nog een zware trainingsweek op het programma om het lichaam nog eens extra uit te putten. Dit betekende dus ook een lange duurloop van +/- 3uur. Nu ben ik al maanden pijnloos aan het lopen en juist nu gebeurde het toch wel tijdens mijn lange duurloop, zeker opnieuw last van frictie in de knie (op juist dezelfde plek waar ik trouwens in 2005 aan geopereerd ben). Dit is echt verschrikkelijk want lopen is er dan echt niet meer bij door de hevige pijn. Ga het lopen wat minderen en hopelijk is het maar een waarschuwing van mijn lichaam dat ik op de limiet zit. Nog drie weekjes doorbijten dus en dan kan ik eindelijk mijn droom verwezenlijken desnoods al kruipend maar k zou toch graag aankomen, zie. De conditie begint echt top te worden. Ik voel dat ik niet veel beter meer kan en zal er dan ook nen lap op geven op de IM (en paar kaarsjes doen branden dat de knie het niet begeeft) .
Maandag 01/06 meegedaan aan de kwart van l'eau d'heure. Schitterend weer en parcours, jammer dat de organisatie zo een chaos was. Had het eigenlijk al gezien bij de jongere reeksen waar er verschillende acidenten plaatsvonden omdat de snellere lopers de baan moesten kruisen waar ze nog aan 't fietsen waren, onbegrijpelijk eigenlijk). Bij de kwart was het eigenlijk ook niet te doen. Zwemstart opzich was om te lachen. Eerst iedereen in 't water, dan iedereen uit water en terwijl we uit het water kwamen werd de start gegeven. Er lag dus de helft in 't water en de andere helft stond aan de kant, nie echt wat het moet zijn maar swoit. Dan het fietsparcours...schitterend zwaar parcours, daar zeker niets van op te merken maar heb er slechte ervaring aan. Eerst een zwarte kaart (?) omdat het op de eerste helling samentroepte. Nogal logisch als ge mee 500 vertrekt en de eerste helling is er één om u tegen te zeggen. Er stonden letterlijk verschillende mensen stil en dus kan je moeilijk anders dan soms wachten om voorbij te steken als er verkeer naast je is toegelaten!!! Allez, dienen type moest denk ik kaarten uitdelen want we zaten daar ongeveer mee 10 op die helling en hij heeft er minstens 6 een kaart gegeven. Dus straftijd van 2 minuten. Heb de straf dan bij de wissel uitgezeten en 't ergste van al was dat ik eigenlijk niet eens op de lijst stond en waarschijnlijk de kaart voor een ander bedoeld was (zegt dienen type mij na 2 min.). Nog vergeten zeggen dat ik ook nog verkeerd gereden ben bij het fietsen omdat de seingever mee nen chauffeur aan het praten was en verondersteld had dat ik de weg kende (change dat hij begon te roepen of ik was nu nog aan 't rijden). Het lopen verliep dan toch iets vlotter. Zeer zwaar parcours waar je echt jezelf nog eens kunt tegenkomen en waar letterlijk mensen mee krampen aan de kant stonden. Ondanks alles toch nog een 62ste plaats en dus waardig de WET kleuren verdedigd. Jammer van die 2'. Maar aan iedere triatlon liefhebber van een mooi en zwaar parcours : l'eau d'heure is the place to be !!! Tijd : 2u16:33 (62ste van de 500starters)
Eerste triatlon wedstrijd van dit jaar en ik wil alvast alle WET-supporters bedanken voor de nodige steun tijdens de wedstrijd. Zoals bij velen was het mijn eerste buitenzwem ervaring dit jaar en dat is toch altijd wat aanpassing als je enkel den bodem van een zwembad gewoon zijt. Toch verliep het zwemmen vrij goed voor mij...ben blij dat de zwemtrainingen van deze winter hun resultaat hebben afgeworpen (3 minuten sneller gezwommen dan vorig jaar). Het fietsen was toch stoempen en verliep eigenlijk heel stroef. Zat in feite iets te laag op mijn fiets wat natuurlijk mijn eigen schuld was maar ja, als je de fiets pas een dag voor de wedstrijd ontvangt kan je moeilijk nog een training inlassen om te zien of alles perfect staat. Swoit, het heeft er zeker niet aan gelegen en toch nog een deftige tijd neergefietst. Het lopen verliep dan wel veel soepeler. Goed gedosseerd en zeker een negatieve split opgezet. Totaal tijd was 2:05 met een 37ste plaats tot gevolg. Gezien vorig jaar zelfde wedstrijd toch een dikke 10 minuten sneller. Als ik nu volgend jaar opnieuw 10 minuten sneller ben sta ik op podium . Neen jong, ik denk dat ik ver aan mijn limieten zit...misschien dat het fietsen nog iets beter zou kunnen maar in het lopen en zwemmen verwacht ik niet zoveel progressie meer. Allez, hop naar de volgende uitdaging en ik blijf op schema voor de IM van frankfurt.
Uitslag : 2u05:03 (37ste van de 350 startende atleten) zwemmen (1 km) : 0:14:58 fietsen (40km) : 1:08:59 lopen (10km) : 0:41:06
....dat heet dan gelukkig zijn...er zijn al verscheidene liedjes over gemaakt en echt, mocht ik zongwriter zijn ik zou er nog een over schrijven. Deze week stond er een trainingsweek op het programma met nog drie vrienden in mallorca. Wat heb ik toch een geluk dit allemaal te mogen en te kunnen doen waarvoor dank vrouwke, (schoon)ouders en mijn twee lieve kindjes. De week zelf was zo goed als perfect. Veel trainen, wat ik nu eenmaal dolgraag doe, en dat in een zalig klimaat wat het trainen nog plezanter maakte. Op deze week zo'n 800km gefietst (+/- 10000 hoogtemeters), 6 km gezwommen en nog zo'n 40km gelopen. De focus lag dus duidelijk op het fietsen en dat is prima geweest. Begin duidelijk scherp te staan en ik hoop dat ik deze conditie nog kan houden tot de Ironman. Mallorca is echt het fietseiland bij uitstek waar we eigenlijk alleen maar van kunnen dromen hier in ons belgenlandje. Mooie en goed berijdbare fietsbanen en zeeeeeer rustig. Niet verwonderlijk dat bijna de helft van de toeristen fietsers zijn. De ritten zelf was met een organisatie die 'fred rompelberg' noemt. Niets op aan te merken en het grote voordeel dat je in groep rijdt en naargelang je niveau (speedy - touring of toerist). Heb mij één dag gewaagd aan de speedy groep en moet zeggen dat ik mij hier serieus heb kunnen uitleven. Het zijn bijna allemaal coureurs (er was zelfs een ex-prof bij). De rit zelf was 140km over heuvelend parcours en het was al koers van bij het begin. Echt mijn ding zo spelen maar gezien de groep (18-man) niet om dagelijks te doen of vroeg of laat komt er toch een valpartij van en daarvoor waren we niet naar mallorca gekomen. Had op deze rit 33gem. met zo'n 1200 HM. De rest van de dagen hebben we ofwel bij de touring groep gereden (30 gem.) ofwel zijn we zelf op stap geweest met ons vieren. Bijgevoegd alvast 2 foto's.
week 17 : Begin wedstrijdseizoen => Antwerp 10 miles
Oef, eindelijk het is zover. Waar we al maanden voor aan het trainen zijn komt dichterbij. Dit jaar gaan we van start met de Antwerp 10 miles. Deze wedstrijd eigenlijk nog nooit meegedaan door allerlei omstandigheden dus best wel een beetje zenuwachtig voor wat mij te wachten zal staan. Aangezien de dag met regen begon en dus diegene van de marathon hun loopje in het water moesten afleggen, hadden wij veel meer geluk en was het zelfs zonnig en aangenaam lopen tijdens de wedstrijd. Aan de start stonden veel oud bekenden en zeker een pak triatleten die hun conditie eens kwamen peilen.
De wedstrijd is best wel niet te onderschatten zeker niet met de waaslandtunnel als afsluiter. Zelf heb ik prima gelopen : 151ste van de 18000 in 01:01:44 voor 16,2km wat een 15.7 km/uur maakt. Had al bij al een prima gevoel. De eerste helft een beetje (misschien te) terughoudend gelopen maar zeker de tweede helft zou ik niet veel sneller kunnen dus eindresultaat is zoals het moet zijn. Wat een leuke wedstrijd zeker gezien het grote aantal supporters langs de kant. De volgende uitdaging is ¼-triatlon van St.-Laureins maar eerst ga ik met een paar vrienden eens goed trainen in mallorca. Verslag volgt.
week 9 : werken, trainen, slapen, opstaan, vader spelen...en weer doorgaan
Op algemeen verzoek, hierbij nog eens wat bericht in verband met de trainingen, et
Na de weekendski ben ik dus volop aan het trainen geslagen. De ene dag valt het mee, de andere dag is de motivatie wat verder te zoeken om in het koude nat te springen en je ding te doen. Het is echt plannen geblazen zeker met twee kindjes en een carrière vrouw. Een doorsnee trainingsweek ziet er tot nu toe als volgt uit : 3à4x zwemmen, 2x lopen en 1x fietsen.
Het zwemmen : Dit gaat steeds beter en beter. De trainingen zijn heel afwisselend en volgens schema wat het zeker niet eentonig maakt. Meestal zit ik zo per training aan 2.5 tot 3 km maar zal zeker in de toekomst gaan vermeerderen tot max. 5 km per training.
Het fietsen : Het fietsen staat echt op een zeer laag pitje op dit moment. Dit is zeker te wijten aan een aantal factoren zoals het weer maar vooral ook omdat de load van het fietsen zeker de hoogte in zal gaan vanaf april, mei om goed te pieken naar juli toe. Nooit te vroeg beginnen met intensieve trainingen zeker als je basis voldoende is. Kom dus wel goed met dat fietsen.
Lopen : tot nu toe beperk ik mij tot 2 looptrainingen in de week. 1 kwalitatieve en 1 kwantitatieve training. Er wordt momenteel zon 25-30km gelopen in de week. Wetende dat ik tot 100-120km moet gaan als voorbereiding voor de marathon weet ik dat er mij nog heel wat trainingsuurkes staan te wachten, dat is zeker.
Voor de rest probeer ik zoveel mogelijk ontspanning te nemen en zeker niet het gezin te verwaarlozen door mijn tijdsintensieve hobby. Dit maakt dat ik vroeger opsta dan doorsnee gemiddelde belg om toch soms al een zwemtraining te kunnen volbrengen om 7uur 's morgens.
Het is belangrijk dat je in zo'n sporten niet te ego centrisch wordt en ik moet ook zeggen dat ik heel veel steun krijg van mijn naaste familie en schoonouders. Het zullen nog zware maanden worden maar met een goeie planning zal het wel lukken, zeker en de motivatie is er nog altijd.
Het is bijna een jaarlijkse traditie aan het worden maar als Januari aanbreekt dan komt er ongetwijveld een weekend aan waar we met een groep vrienden op weekendski gaan.
Dit is echt funnen op alle gebied. Veel skiën en nog meer aprés-skiën maar vooral veel plezier maken. We waren dit jaren met 9 en echt jong, ik denk dat iedereen zich des te beter heeft gehad. Voor mij was het echt eens alle remmen los wat zeker eens moet kunnen.
Het is echt nodig als je traint voor één of ander uitdaging om af en toe eens een totale ontspanning te nemen zonder aan trainingen, hartslagen en dergelijke te denken. Bij mij heeft het alvast veel deugd gedaan, dat is zeker
Voor eerst, de beste wensen voor 2009. Dag het een jaar mag worden zonder kwetsuren, ziektes, etc...zodat we ook dit jaar onze favoriete hobbies kunnen blijven uitoefenen. De laatste weken is het vrij rustig geweest op de blog. Dit komt omdat er gewoon niet veel te vertellen valt. Ik ben gestart met het volgen van de trainingschema's voor de ironman en tot nu toe valt dit nog reuze mee. Ik ben zelfs eind vorig jaar nog een week met de familie gaan skiën in Frankrijk. Wat is skiën toch ook een reuze fijne sport, niet. We hadden prachtig weer, perfecte sneeuw en een schitterende companie, kortom de ideale ingredienten voor een perfect verlof. Ik ben blij dat er mij nog een weekend skietje met een paar vrienden te wachten staat eind januari. Dit zullen 4 zware dagen worden maar daarna is het echt de kous af en zal alles meer en meer in funktie van de ironman komen te staan. Wat betreft de blog zal ik de komende weken, als er wat nieuws te rapen valt een post plaatsen. Voor de rest valt er gewoon niet zoveel te zeggen over de trainingen zelf, hé.
Alvorens te starten met de Ironman trainingen eens een sportmedische test gedaan in sportcentrum 'Notebohm' te brecht. Voor de kenners enkele cijfers : - longinhoud : 6.47 - VO2 Max/kg : 68.14 - Overslagpols : 161 - Max. Watt : 411 - % lichaamsvet : 13 Voila, de trainingen kunnen nu gericht aanvangen maar eerst nog eens profiteren van het lang weekend en een paar dagen gaan wandelen in de ardennen.
Na een paar dagen verplichte rust vanwege mijn val in de vlaamse ardennen toch mijn moed samengeraapt om dit weekend waaslands mooiste mountainbike rit te rijden in Stekene. Dit is echt een toonbeeld voor de mountainbikesport : 90% off-road en dan nog het grootste deel op single tracks in de bossen...puur genieten dus. Op een ideaal uur vertrokken (11 uur) wat maakte dat we gans het parcours voor ons alleen hadden (slechts 3 bikers tegengekomen). Volgend jaar zeker terug op de agenda en echt een aanrader voor iedere mountainbike liefhebber. Allez, volgende week start de voorbereiding van de IM met opnieuw een aantal zwem, loop en fietstrainingen.
Dat geluk aan een zijden draadje hangt heb ik gisteren zelf aan de lijve mogen ondervinden. Vertrokken 's morgens richting Vlaamse Ardennen voor een dagje mountainbiken met mijn mountainbike buddy bij uitstek Fi De Witte. Het was een mooie dag en we zouden twee tochten afwerken : 's morgens het bloseparcours in Brakel (42 km) en in de namiddag het blosoparcours van Oudenaarde (35 km). Het was een zalige dag, vol zon, knappe afdalingen en pittige klimmetjes, tot de laatste 3 km. Aangezien het de dag voordien hevig had geregend waren sommige stroken echt lastig om te doen (iedereen die de vlaamse ardennen grond kent zal dit wel beamen). Het gebeurde dan ook bij de laatste afdaling van de dag. Op een single track slipte ik in volle snelheid weg en vloog recht op een betonnen paal (van die palen die om de 5 meter stonden om een wei af te maken). Resultaat was 5 minuten groggie, een ingedeukte helm en een zeer pijnlijke en gezwollen nek en schouder. Momenteel voel ik mij alsof ik onder een bulldozer heb gelegen maar dit zal wel na een paar dagen afzien overgaan maar owee wat heb ik een geluk gehad. Ik besef mij dit ten volle en een gouden regel (ja, ja, cliché) die eigenlijk zou moeten verplicht zijn maar waar ik nog veel renners tegen zie zondigen : draag ALTIJD een helm, het kan in een klein hoekje liggen, hoor. Allez, door de val zal ik dus een paar dagen extra rust moeten nemen wat ik momenteel helemaal niet erg vind.
Na de halve marathon van eindhoven nu echt eens wat rust. Deze week niet gelopen en gezwommen, enkel mee de moaten zondags gaan mountainbiken in Lokeren. Nog een toffe rit maar veeeeeeeel te intensief. Dju toch, da gaat moeilijk worden om extensief te mountainbiken gedurende de opbouwfase voor de ironman. Allez, we zien wel. Nog twee weken rust en dan beginnen met de opbouw voor frankfurt.
Het was weer een mooie herfstdag daar in Eindhoven (blijkbaar is dat daar een traditie). Een schitterende halve marathon gelopen. Een PR en echt jong, het was precies of ik op wolkjes liep. Zie hier de details :
Startnummer 5774
Naam
Filip Michiels
Woonplaats / Vereniging
Lokeren
Afstand
Halve marathon recreatie
Categorie
Mrecr
Totaal plaats
13 / 5888
Categorie plaats
13 / 4511
Snelheid
15,261 km/uur
Bruto tijd
Netto tijd
1:22:57
Netto tussentijden
10 kilometer
39:14
15 kilometer
59:06
Uw relatieve finishpositie in het totale deelnemersveld van de Halve marathon recreatie:
Nie slecht voor nen halve veteraan van 37jaar, hé. Ook Karen deed het goed met een tijd van 2u07. Zeker niet slecht gezien haar getraindheid. Allez, nu het lopen op een lager pitje zetten en wat meer gaan mountainbiken mee de moaten...
Normaal gezien had ik besloten om het tot november wat rustiger aan te doen. Toch heb ik nog een leuke uitdaging gevonden nl. de 1/2-marathon in Eindhoven samen met vriendin Karen. Dus deze 2 weken de looptrainingen wat de hoogte ingestuurd om toch te proberen een deftige tijd neer te zetten. Fiets en zwembril zijn dus aan de kant gebleven om gericht te kunnen focusen op het lopen. Hopelijk wordt het zoals vorig jaar (toen marathon in 3u09) een schitterende herfstdag daar in Eindhoven en niet zoals deze zondag de omstandigheden van de marathon in Brussel.
Deze week nog eens een rustige trainingsweek. Gewoon proberen niet stil te vallen maar zeker ook niet de trainingsarbeid verrichten van de laatste paar weken. Gezien het mooie weer zijn we met het gezin een weekendje aan zee geweest en er enorm van genoten. De komende weken zullen echt rustig worden. De eigenlijke trainingen voor de Ironman starten in November. Tot dan is het gewoon doen wat mij het moment ingeeft, geen schema's en andere zaken... Ook is het moment daar om de fiets eens in orde te zetten, batterijen te wisselen, etc..zodanig alles klaar staat tegen het komende seizoen.
Deze week was het zo een beetje tijd om het wat rustiger aan te doen en een aantal vaste winteractiviteiten weer op te starten. Zo ben ik iedere vrijdagavond paraat om met een aantal vrienden te tennissen. Dit is al sinds jaar en dag een traditie en tradities moeten in eer gehouden worden. We spelen op 2 pleinen (TC Reinaert) steeds met 8 en plezier is gegarandeerd. De tweede winterse activiteit is wekelijks proberen te mountainbiken. Dit is weerom met een aantal vrienden (zie http://moatenbike.blogspot.com/) en ook hier leute gegarandeerd. Jammer dat een weekend zo kort is maar het is zoals bij iedereen...den maandag beginnen uitkijken naar het weekend dat komt. Gezien er nogal intensief gereden wordt met de mtb (mede dankzij onze kopman Fi De Witte) ga ik toch proberen deze winter wat rustiger aan te rijden (2 uren in 't rood zijn nu niet echt de ideale trainingsritten voor een Ironman !). Het zal in begin even wennen zijn om niet te reageren op alles wat probeert weg te rijden. Een hartslagmeter zal hier de oplossing bieden!
Voor mij de laatste van het seizoen. Was al een tijdje geleden ingeschreven en had niet echt meer specifiek (na vakantie) getraind hier naartoe. Ook zag ik op het WET-forum niets verschijnen van de zwin dus dacht ik dat ik de enige Wetter zou zijn aan de start. Groot was mijn verbazing dat er weldegelijk nog een Wetter startte (Peter Van Wiele) en nog groter dat langs het loopparcours onze trouwste WET-supporters (Werner en Bert) stonden om een hart onder de riem te steken. Dergelijke steun en aanmoedigingen doen altijd deugd waarvoor dank. De wedstrijd zelf : super goed georganiseerd, amaai. Jammer dat ik een hoog startnummer had wat maakte dat ik in wave 10 diende te starten. Gevolg bij het zwemmen is dat je dan zelfs zwemmers die 3 waves voor de jouwe gestart waren begint in te halen wat veel stoppen, aanzetten, etc...meebracht. Het voordeel bij het fietsen is dan wel kicken...een lange rij van fietsers die je kunt inhalen. Bij het fietsen heel (maar dan ook heel veel) wind, miljaar. Dat de winnaar Rutger Beke dit fietsparcours aflegt in 57:28 is echt bovenmenselijk (en wat gezegd zijnde hiervan...als lange afstandsatleet zelfs onze belgische toppers van de olympische afstand kloppen, wie zei dat kwarttriatlons een dicipline op zichzelf zijn?). De wissel fietsen/lopen had dan weer tot gevolg dat de hoge startnummers (>700) een extra lus van +/- 150 m moesten lopen wat in feite voor zo een wedstrijd niet zou mogen. Bij het lopen goed mijn ding kunnen doen al had ik toch niet de besttijd die ik de laatste paar keren kon lopen (zal wel aan de verminderde training van de laatste weken liggen, vermoed ik).
Eindtijd 02:10:49 (91ste plaats van de 1000 starters). zwemmen (1km) : 00:18:19 fietsen (41 km) : 01:09:36 lopen (10 km) : 00:38:16
Deze week nog eens de batterijen proberen opladen voor mijn laatste triatlon wedstrijd van dit jaar. Heb deze week eens meegefietst met een groepje dat iedere dinsdag en donderdagmiddag vertrekt aan de sporthal in Lokeren om 13.30 en steeds hetzelfde parcours (70km) rijdt. Gezien de samenstelling van de groep (van 20+ tot 60+) werd er toch flink doorgevlamd. Ik was dan ook sneller thuis dan gepland met een gem. van 37. Voor een dinsdagmiddag kan dit tellen ! Voor de rest nog 2 looptrainingen afgewerkt maar deze gingen niet zo vlot (nog steeds last van mijn rechterknie die ik op reis na een dagje mountainbiken te veel had belast door met een te kleine gehuurde mtb te rijden). Hopelijk speelt de knie niet op bij de zwintriatlon. Het zwemmen heb ik beperkt gehouden met een tochtje donkmeer...goed voor zo een 2 km denk ik. Wat een zaligheid om weer in de vrije natuur te kunnen zwemmen...karpers van een dikke halve meter zie je zo onder je doorzwemmen (toch wat anders dan de haarklossen in de stedelijke zwembaden, niet...). Allez, hopelijk was dit genoeg trainingslabeur voor de laatste van het seizoen.
Na bijna drie weken in zwitserland te zijn verbleven loopt de vakantie op zijn eind. Wat een zaligheid en manier om de batterijen weer op te laden. Heb ongelooflijk toffe dingen gedaan (klimmen, zware bergtochten, mtb, ...) maar ook veel kunnen genieten van ons gezin. Kortom, voor mij de ideale vakantie. Nu opnieuw proberen de draad weer op te nemen wat betreft triatlontrainingen want binnenkort staat er nog een laatste 1/4 triatlon op het programma nl. het Zwin.
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Eerste week van onze vakantie in zwitserland en wat zie ik bij aankomst in Zinal : affiches met de aankondiging dat het komende weekend de bekende trialrun Sierre-Zinal wordt gehouden. Dit is een trialrun van 31km met 2200 stijgende hoogtemeters en 800 dalende. Gezien de getraindheid (maar totaal niet in het bergop lopen) mij dus maar ingeschreven voor deze wedstrijd. Stonden met 1500 berggeiten aan de start voor een zonovergoten dagje afzien. Het was een unieke beleving en heb echt een prima wedstrijd gelopen. De steile stukken zijn echt heel zwaar om lopen maar eens je in kadans geraakt raap je toch veel overmoedige starters op. Geeindigd in een zeer scherpe eindtijd van 03:38 (92ste en eerste belg) wat zeker niet slecht is gezien er niet specifiek op getraind was. Met de conditie dus helemaal niet slecht en nu à volonté genieten van de vakantie tenzij er nog plotse uitdagingen op de weg komen te liggen.
Deze week een zeer rustige trainingsweek. Nog eens lekker zondigen met een aantal hoogtepunten waaronder een zeildag met ons skibende.
Dit zijn 5 vrienden en stuk voor stuk gewoon toffe gasten om de dag (en bij het skiën dagen) bij door te brengen. We hadden schitterend weertje, fris bier van de tap en 4 beaufort wat kan een mens nog meer vragen Na het zeilen nog een aantal dagen aan zee doorgebracht. s Morgens wat sport en dan eens lekker lui genieten van mijn eerste zonnestralen, de kinderen en s avonds relaxed aperitieven met goed gezelschap. Kan dit zo drie dagen volhouden maar dan begint het toch al serieus te kriebelen om er opnieuw sportief tegenaan te gaan. Zouden we hier van verslaving kunnen spreken?
Deze week stond er nog eens een klassieke
trainingsweek op het programma. In mijn termen betekent dit twee
trainingsessies van elk onderdeel.
Het fietsen houdt in om eenmaal naar het werk te fietsen (+/- 90km) en
een trainingsessie af te werken met de bosparkspurters. De loop
en zwemtrainingen gebeuren naargelang er gedurende de week tijd kan
vrijgemaakt worden.
Van één ding ben je zeker : bij het zwemmen wordt je nat! Awel, er is
in huidige zomertijden nog een tweede zekerheid : van het fietsen en
lopen wordt je ook nat!!! Deze week 2x moeten schuilen bij het
fietsen voor een zwaar onweer en alsof dat nog niet genoeg was ook de
nodige bomen moeten opzoeken tijdens het lopen (...en ditmaal niet voor
een sanitaire stop).
Als je tegenwoordig naar het weerbericht kijkt geven ze eerst
buien, dan regen gevolgd door een onweer. Een geluk dat er wat
variatie in zit.
Swoit, nog 3 weken en wij vertrekken richting zwitserland...hopelijk
geen sneeuwstorm tegemoed zoals we vorig jaar mochten ondervinden.
Wat het trainen zelf betreft, heb ik echt een goed gevoel. Fysiek sta
ik waar ik moet staan. Nog 2 wedstrijden en dan 3 weken actieve rust.
Tijd om eens niet te denken aan hartslagen, gemiddelden, wissels,
etc...en het nodige te doen om het vetpercentage en het biergistgehalte
op te krikken.
Vorige week nog eens intensief getraind naar wedstijd toe nl. 1/4-triatlon van vilvoorde op 13/07. Opnieuw leuke ervaring. Het zwemparcours was gewijzigd waardoor er volgens velen meer dan 1500m moest gezwommen worden. Ik zou het begot niet weten maar heb toch goed mijn ding kunnen doen. Opnieuw desastreuse wissel. Ik moet hier echt eens op beginnen trainen want ik ben echt een sukkelaar in de wisselzone...zie zo gasten die na mij uit het water komen sneller vertrekken op de fiets. Goed gefietst alhoewel dit zeker beter kon omdat ik niet zoveel medewerking kreeg van mijn mede vluchtgenoten maw dan maar zelf op kop sleuren. Lopen was opnieuw prima met nieuwe besttijd voor de 10km (en 6de snelste looptijd !!!). Het gaat cresendo met de verschillende onderdelen wat leuk is als je eens bevestigingen krijgt van al de trainingslabeur. Eindtijd : 02:11:59 (24ste van de 120 startende atleten) Zwemmen (1.5km) : 00:27:17 Fietsen (40 km) : 01:08:41 Lopen (10 km) : 00:36:01
Na Brasschaat een zeer rustige week achter de rug. 3 volledige rustdagen en alle andere dagen lichte extensieve training. Zaterdag met gezin naar Plopsaland geweest. Wie er zich nu het best geammuseerd heeft, onze Florian of ik, weet ik nog niet maar het was een prachtige dag (alleen jammer van het Belgische klimaat). Volgende uitdaging is 1/4-triatlon van Vilvoorde volgende zondag.
Europees en Belgisch kampioenschap halve triatlon te Brasschaat : Dik
tevreden over mijn eerste halve triatlon. Deze druk bezette
triatlon is zeker de moeite waard om mee te doen. Niet alleen staan er
veel profs aan de start, er staan ook een massa supporters langs de
kant wat toch ook plezant is. Het zwemmen was gewoon ondergaan en je
ding doen. Mijn wissel zwemmen/fietsen trok op niets maar dan alleen
maar positieve ervaring. Goed gefietst en nog beter gelopen. Kortom,
goed gedosseerd over de ganse lijn . Smaakt naar meer. Jammer dat
Antwerpen niet meer gelukt is kwa inschrijving. Alvast dank aan alle
supporters en tot de volgende.
Eindtijd : 4u23m19s (104de van de 550 startende atleten) Zwemmen (2.5km) : 0:44:23 Fietsen (80 km) : 2:10:29 (37 gemiddeld niet stayeren) Lopen (20 km) : 1:25:37
Kwart triatlon Sint-Laureins : mijn triatlon doop. Ik ben reuze tevreden van mijn eerste triatlon doop Klein verslagje : Het zwemmen : miljaar wat was mij dat. Daar ik niet zo een supergenadig zwemmer ben, was ik al blij in de derde wave te starten. Ik dus gedacht dat de derde wave zowat alle prutsers bij elkaar waren maar 't jonge, wat heb ik die eerste minuten afgezien...ik was blij dat er na 100meter een boei lag om even op adem te komen...wat had ik dat onderschat. Even bekomen en dan toch al bij al nog flink kunnen doorzwemmen. Wel spijtig dat mijn brilletje constant aan het aandampen was wat het niet eenvoudig maakte om te orienteren. Het fietsen : normaal zou dit mijn onderdeel moeten zijn...heb er wel veel ingehaald maar achteraf gezien misschien toch wat te terughoudend gefietst. Ik ben wel reuze tevreden van het niet stayeren gedoe (alhoewel ik toch soms het gevoel had moeder de gans te zijn met haar kuikens...). Het lopen : goed gedosseerd en ook weer redelijk wat lopers kunnen inhalen. Vond het mooi parkoers en tof dat er een paar clubgenoten de laatste aanmoedigingen kwamen geven . Dus totaal besluit : triatlon is dus zoals gezegd een reuze sport. Vond het heel fijn en ga mij zeker nog inschrijven in een aantal komende triatlons.
Eindtijd : 02:15:07 (129ste van de 400 startende atleten) zwemmen (1km) : 00:17:53 fietsen (40 km) : 01:11:22 (niet stayer) lopen (10 km) : 00:45:46
Vrienden, familie, collega's, welkom bij mijn blog : Ironman_frankfurt_2009. Zoals sommige onder jullie al weten is sport één van mijn grootste passies. Vandaar mijn volgende grote uitdagingen : de IronMan van Frankfurt in 2009. In deze blog zal ik op geregelde tijdstippen feedback geven over mijn trainingen, evoluties, wedstrijden, ect... Op die manier blijven jullie ook op de hoogte. Sportieve groeten. Filip.
.
Na Brasschaat een zeer rustige week achter de rug. 
