Ik krijg mijn bericht niet helemaal op mijn blog dus dit is het vervolg!
Absoluut verbluffende muziek aan de vooravond van kerstmis. Of hoe het hartje december nog Zuiders warm kan worden. Een Kerstconcert avant la lettre, maar ook par excellence!
Wie herinnert er zich niet de fameuze Italo-Belgische muziekclub Muntagna Nera? Voor West-Europas meest gerenommeerde zalen, bracht de groep Genkse migrantenzonen en -dochters hartverscheurende levensliederen. Muntagna Nera zette de Limburgse coal-mine-blues op de wereldkaart. Daarna werd het stil rond de groep... Dertig jaar later overhaalt Björn Schmelzer de vergeten sterren van toen om opnieuw het podium te beklimmen, samen met de stemmen en snaren van Graindelavoix. De zangers en muzikanten van toen oorspronkelijk uit Calabrië, Sicilië, Abruzzo, Sardinië, Puglia, Lucania, Campania, maar allemaal opgegroeid in de mijnstreek beklimmen voor de gelegenheid opnieuw het podium en brengen hun meest pakkende nummers.
Voor Graindelavoix telt niet de historische reconstructie, maar de intensiteit en de sensatie waarover deze muziek beschikt. Graindelavoix voert gezangen uit met de korrel op de stem, met het grein in de keel. Om klanken in kleuren om te zetten hanteert het ensemble stemtechnieken die gaan van eigen, door de ervaring opgebouwde stemtimbres, tot oude vocale praktijken en versieringsstijlen zoals die kunnen gelezen worden in middeleeuwse traktaten of soms nog gehoord in gesloten gemeenschappen. Graindelavoix is een kunstenaarscollectief, opgericht door Björn Schmelzer, en is gefascineerd door een stem die ophoudt te communiceren. Een stem die geen boodschap meer overbrengt, maar louter de expressie is van haar ondergrond: gruis, intensiteiten en instincten. Het ensemble zoekt in oude repertoires naar de onderstroom die hen doet oplichten uit hun tijd, zodat het ontijdse karakter van de muziek oplicht en een spatie met onze tijd mogelijk wordt.
met: Graindelavoix, Filip Jordens, Maria Morgante, Pina Battista, Manuela Deledda, Salvatore Carlino, Angelo De Simone, Michele Zori, Mario Leuci, Tore Deledda, Ivo Deledda, Antonio Todde en Mauro Famurri/ co-productie: C-Mine cultuurcentrum Genk
5)Het was echt mooi om te zien , zeker op de vooravond van Kerstmis , het gaf je echt dat familie gevoel , je zag dat deze mensen zoveel respect hadden voor elkaar en elkaar echt aanzagen als hun eigen familie , ik had iets anders verwacht maar ben aangenaam verast geweest!
1)De band muntagna nera bestaat uit Italiaanse migrantenzonen- en dochters , zij brengen hartsverscheurende levensliederen in het Italiaans , het begon heel mooi met een filmpje over deze mensen , hoe zij hun band van vroeger herinner en waar ze vroeger oefende en hoe ze de wereld op hun beurt veroverden.
Dan komen ze allemaal het podium op en zie je de mensen die in het filmpje hun verhaal deden , ze zingen samen liedjes ,maar ook apart , ze zingen over hun leven en wat ze hebben meegemaakt , je zag dat deze liedjes echt veel voor hun betekende , ze hadden er echt hun ziel ingelegd, tussen de liedjes ging de film achter hun gewoon verder .
Als laatste zongen ze allemaal een liedje samen , ze eindigde rustig en mooi met een zacht liedje , ze werkte echt naar het einde toe . Super mooi om te zien!
2)Iedereen zong wel een liedje ,dat was heel mooi , vaak zongen ze ook liedjes samen en terwijl werd het filmpje achter hun verder gespeeld , ze stonden met enorm veel mensen op het podium, zangers en zangeressen en de mensen die muziek instrumenten bespeelden .
3)Op het podium stonden vanachter allemaal stoelen voor de mensen die op dat moment niet moesten zingen , in het midden stonden allemaal micros en links op het podium de mensen die de instrumenten bespeelden , de zangers droegen hun eigen kledij , wel op elkaar ingespeeld.
4)Ik dacht dat het ging om oude mannen die kerstliedjes zongen , dit had ik helemaal fout , het waren in de plaats Italiaanse mensen die zongen over hun leven, wel leuk zo iets helemaal anders , want ik zag er echt tegenop , maar toen ik dit hoorde was ik aangenaam verrast!
Absoluut verbluffende muziek aan de vooravond van kerstmis. Of hoe het hartje december nog Zuiders warm kan worden. Een Kerstconcert avant la lettre, maar ook par excellence!
Wie herinnert er zich niet de fameuze Italo-Belgische muziekclub Muntagna Nera? Voor West-Europas meest gerenommeerde zalen, bracht de groep Genkse migrantenzonen en -dochters hartverscheurende levensliederen. Muntagna Nera zette de Limburgse coal-mine-blues op de wereldkaart. Daarna werd het stil rond de groep... Dertig jaar later overhaalt Björn Schmelzer de vergeten sterren van toen om opnieuw het podium te beklimmen, samen met de stemmen en snaren van Graindelavoix. De zangers en muzikanten van toen oorspronkelijk uit Calabrië, Sicilië, Abruzzo, Sardinië, Puglia, Lucania, Campania, maar allemaal opgegroeid in de mijnstreek beklimmen voor de gelegenheid opnieuw het podium en brengen hun meest pakkende nummers.
Voor Graindelavoix telt niet de historische reconstructie, maar de intensiteit en de sensatie waarover deze muziek beschikt. Graindelavoix voert gezangen uit met de korrel op de stem, met het grein in de keel. Om klanken in kleuren om te zetten hanteert het ensemble stemtechnieken die gaan van eigen, door de ervaring opgebouwde stemtimbres, tot oude vocale praktijken en versieringsstijlen zoals die kunnen gelezen worden in middeleeuwse traktaten of soms nog gehoord in gesloten gemeenschappen. Graindelavoix is een kunstenaarscollectief, opgericht door Björn Schmelzer, en is gefascineerd door een stem die ophoudt te communiceren. Een stem die geen boodschap meer overbrengt, maar louter de expressie is van haar ondergrond: gruis, intensiteiten en instincten. Het ensemble zoekt in oude repertoires naar de onderstroom die hen doet oplichten uit hun tijd, zodat het ontijdse karakter van de muziek oplicht en een spatie met onze tijd mogelijk wordt.
met: Graindelavoix, Filip Jordens, Maria Morgante, Pina Battista, Manuela Deledda, Salvatore Carlino, Angelo De Simone, Michele Zori, Mario Leuci, Tore Deledda, Ivo Deledda, Antonio Todde en Mauro Famurri/ co-productie: C-Mine cultuurcentrum Genk
5)Het was echt mooi om te zien , zeker op de vooravond van Kerstmis , het gaf je echt dat familie gevoel , je zag dat deze mensen zoveel respect hadden voor elkaar en elkaar echt aanzagen als hun eigen familie , ik had iets anders verwacht maar ben aangenaam verast geweest!
Terwijl de hele wereld op één oor ligt, is Lise klaarwakker. Klaas Vaak is ten einde raad. Zakken zand heeft hij al rondgestrooid, maar nog kan het kind niet slapen. Zijn laatste redmiddel is een kussen van Arthur en het verhaal van Benjamin:
Benjamin werkt in de kussenfabriek van Arthur. Benjamin praat niet veel, maar hij kan prachtig neuriën. Terwijl Benjamin neuriet, sluit hij met kleine, zorgvuldige steekjes het laatste naadje van de kussens. De kussens van Arthur zijn wereldberoemd, want wie er op gaat liggen, valt onmiddellijk in een diepe slaap. Het verhaal van deze wonderkussens gaat rond als een lopend vuurtje en er komen bezoekers uit de hele wereld om de fabriek eens van dichtbij te zien. Op een dag krijgen ze een beroemde Italiaanse operazangeres te gast. Tijdens de rondleiding hoort ze Benjamin neuriën. Ze is zo onder de indruk, dat ze hem vraagt om onmiddellijk met haar mee te gaan om op te treden in de opera. Benjamin wordt een succes. Iedere avond krijgt hij een daverend applaus en naar de fabriek gaat hij niet meer terug... Maar met de kussenfabriek gaat het niet zo goed. Ze lijken hun magische krachten verloren te hebben.
Het begint met Lise , ze ligt in haar bad omdat ze niet kan slapen , ze had alles geprobeerd en in haar bed lukte het helemaal niet, ze begint te zingen over haar slapeloze nacht , zo hoort Klaas Vaak haar , ( bij ons wel het zandmannetje genoemd ) hij probeert alles om haar in slaap te krijgen maar niets lukt , hij hoopt dat met het verhaal van benjamin dat het wel lukt .
Er waren 3 personages die het verhaal speelden :
-Agnes Bergmeijer
-Filip Jordens
-David van Griethuysen
Maar het verhaal werd verder opgebouwd aan de hand van een paar poppen .
-Benjamin
-Arthur
-De beroemde operazangeres
-De ouders van Benjamin
Het was soms moeilijk te verstaan omdat het een hollandse theatergroep was , dus je moest goed luisteren.
2)De 3 personages speelden ook allemaal de poppen , ze waren goed op elkaar ingesteld , ze zongen ook vaak erin , alle kinderen in de zaal waren geboeid hierdoor . Ze zongen , praten , bewogen , ze liepen allemaal op hun blote voeten door het hele decor , op hun tenen , op de rand van het band . Ze sprongen , liepen , dansen , ze waren echt heel lenig .
3)Het decor bestond uit een badkamer, in de badkamer stond een groot bad , een hele grote douche en een enorme toilet , er was ook een raampje aan de douche waar de poppen soms eens door kwamen piepen . Het meisje Lise had een gele pyjama aan , Klaas Vaak en zijn hulpje droegen witte oude kleren , beenwarmers en kapotte sokken . Terwijl Klaas zijn verhaal deed was er ook muziek op de achtergrond , het licht werd telkens aangepast bij alles wat ze deden en ze zongen ook vaak .
4)Elk kind kreeg bij het binnenkomen een kussensloop, deze werd ook in het verhaal ingewerkt , ze moesten op een gegeven moment hun kussensloop een beetje openmaken zodat de muziek van benjamin in het kussensloop kon en elk kind lekker kon slapen . De zaal zat helemaal vol , er was geen enkel plaatsje meer vrij .
5)Het was een hele mooie voorstelling , ik had niet verwacht dat het zo mooi zou zijn , alle kinderen waren geboeid en de spelers waren heel enthousiast en speelde het echt geweldig , het verhaal was ook heel mooi , er zat ook een doel in , Lise kon niet slapen omdat er zoveel kinderen zijn die honger hebben en kou lijden . Dat was heel mooi want iedereen werd er even aan herinnerd dat niet iedereen het goed heeft , dat was mooi. Ik heb er echt van genoten!
Ik ben Iris Smets , 19 jaar oud en woon in Hoeselt , ik heb een zus Hanne ( 23 jaar ) , en een broer Sander( 17 jaar ) . Mijn ouders zijn sinds 4 jaar gescheiden en ik woon bij mijn mama , ik heb ook een heel lief hondje Billy . Hobbys heb ik niet echt , en zeker nu met school zal dat er ook niet van komen , ik ga wel heel graag weg met mijn vriendinnen , dat is mijn grootste hobby , in het weekend werk ik in een koffiehuisje hier in Hoeselt , de Amadeo , ik werk daar al zon 3 jaar .
Vorig jaar heb ik verzorging gestudeerd aan de Martinusschool te Bilzen
Ik heb voor deze opleiding gekozen omdat ik enorm graag met kinderen werk , al vanaf de eerste dag dat ik stage deed in een kleuterschool wist ik dat ik kleuterjuf wilde worden , ik krijg dan ook heel veel steun van thuis uit omdat zij weten hoe belangrijk dit wel voor me is .
Alleen hoop ik dat het me lukt , en dat ik het aankan , want het is toch wel veel werk en heel erg studeren , maar ik zit vol goede moed dus laten we hopen dat alles goed komt!
