Dag 5

we werden om half 10 verwacht aan de opstapplaats waar serkan onze buschauffeur ons kwam ophalen. We werden om 10.00 verwacht aan de preschool Cengiz Topel. De kleuterschool was een aangename school. Ook hier moesten we bij aankomst sloefjes aandoen. Ze vertelde ons om ons te slitsen in 4 groepjes. De bedoeling was dat we met een aantal studenten de klas en kls gingen observeren. Dit was heel leuk om te doen. Wat mij opviel was dat de kleuters geen eigen inbreng hadden. Ze kregen de kans niet om zelf aan hun knutselwerkje te werken.
Dit gebeurd hier vaker.

Erna gingen we nog naar een ander klasje , daar waren ze aan het stempelen met verschillende soorten materiaal. Aardappel , wortels , kurk , ... Er viel ons onmiddelijk een kindje op dat 'anders' was. Hij zei geen woord en zijn motoriek was tov de andere kls heel zwak. Hij had autisme. Er was een begeleidster bij ( de zus van dat kindje zijn mama ) Deze zorgt vrijwillig voor dat kind en volgt dus het kind mee in de school. Na de observaties konden we met onze vragen terrecht bij het personeel van de school. De pedagoog , psycholoog , directrice en leerkrachten.

Na dit bezoek werden we verwacht in een school voor blinde en dove. We kwamen aan en mijn eerte indruk was angst. Ik had een beetje bang , ik wist niet hoe ik ermee moest omgaan , wie me wel en niet kon zien/horen.
Na een tijdje werden we verdeeld in groepjes en gingen we ook hier weer observeren. Ik heb geobserveerd bij de kleintjes. Het was knap om te zien hoe deze leerkrachten met de kinderen omgingen. Er waren 2 juffen aanwezig die elkaar zeer goed aanvulde. Ze leerde de kls klanken uitspreken door te leren tellen tot 5.

Dit bezoek was voor mij zeer speciaal ! Maar het duurde niet lang. Het ging voor mij een beetje te snel. Ik had graag nog wat langer en meer geobserveerd.

Tot slot werden we nog verwacht in de staatsschool Cengiz Topel I.O.O In deze school zaten 1200 kinderen. De school zag er op het eerste zicht goed en gezellig uit. Ook hier werden we in groepjes verdeeld om te gaan kijken in de klasjes. We kwamen de klas in en zagen meteen een groot contrast met dat van België. In die klas ( eerste leerjaar ) zaten 36 leerlingen. Dit is dus enorm veel in vergelijking met een klas van bij ons. De klas was ook niet proper. Hij zag er heel smerig uit. De meester was ook enorm streng. Hij had niet 1 keer gelachen en was emotie loss tov de leerlingen. Ook was er veel rumoer in de klas. Na het observeren konden gingen we de klas uit , het was net speeltijd. We dachten rustig door de gang te wandelen maar ineens werden we bestormt door kinderen uit de school. Iedereen wou een handje en vroegen achter onze namen of zeide 'hallo' . Dit was echt super gek. We waren precies filmsterren of bekende personen. In de lerarenzaal konden we erna nog vragen stellen en babbelen. Na dat alles werd er een kleine ' ceremonie' gehouden. Een aantal leerlingen kwamen binnengewandeld met bloemetjes. Iedereen kreeg er wel 1. Echt leuk om mee te maken.

We waren klaar voor vertrek en namen nog een groepsfoto. We werden uitgewuifd tot aan de bus.

Na deze drukke dag kwamen we aan op ons hotel.Er werd ons vermeld dat we vanavond gingen eten bij gastgezinnen. Studenten zouden ons uitnodigen om te komen eten bij hun thuis. We waren allemaal zenuwachtig. Bang voor het onbekende. Maar toen we verdeeld werden was ik al snel op mijn gemak. Seda en Serkan waren 2 studenten die studeerde aan de universiteit van akdeniz. Seda studeerde net als ik voor kleuteronderwijzeres en Serkan was leerkracht Engels. We hebben een leuke avond gehad en lekker gegeten. Ik heb geen culturele verschillen gezien tijdens ons diner. Seda en haar ouders leven niet volgens hun cultuur. Dus ik heb niets speciaals gezien tijdens het eten. ( Gebeden , ... ) Na het eten zijn we met z'n allen naar de pub gegaan waar we onze avond leuk hadden afgesloten.

Tot morgen

-X-