Vandaag zit ik in een soort innerlijke gevangenis. Vol verlangen kijk ik naar buiten door de ramen van mijn ziel maar t wereldlijke leven houdt mij vast en laat mij niet gaan.
Vastgebonden door verantwoordelijkheden en dodelijke angst voor t onbekende kan ik niet gaan waar ik wil. Dit pad brengt mij niet waar ik heen moet dat besef ik zo langzamerhand wel. Ik weet ook niet hoe ik eraf kom. Teruglopen? Of sta ik tegen een muur in t labyrint?
Hoe ouder ik word hoe zwaarder de beproevingen worden lijkt wel. Dit betekent ook dat ik geestelijk dus sterker ben geworden. Want hoe sterker de geest en ziel zijn hoe zwaarder de lessen worden. Ik kan t dus aan zegt mijn ziel en toch weigert mijn geest toe te geven aan de impulsen van mijn ziel. Mijn ziel wil zijn vleugels uitslaan en t volgende pad volgen hoe moeilijk t ook zal worden. Mijn geest onderstreept alle moeilijkheden die ik onderweg zal tegenkomen. Ik weet niet of ik daar bestand tegen zal zijn. Zal ik al die obstakels weer kunnen overwinnen? Ben ik zo dat ik een impuls kan volgen zonder al te veel piekeren?
Een ander pad zal veel van mijn pas opgedane krachten opeisen. Op dit moment ben ik pas bezig met herstellen. Ik heb nog zes maanden nodig om verder te herstellen.
Mijn hele leven heb ik gevochten voor mijn vrijheid en mijn vrijheid heb ik opgegeven voor zekerheid. Maar deze zogenaamde zekerheid heeft mij alleen maar meer onzekerheid en meer angsten opgeleverd. Ik dacht dat dit huwelijk mij rust zou geven. Dat mijn kinderen meer rust en stabiliteit zouden ervaren. Aan de ene kant heeft t mij ook wel deze zaken gebracht. Maar de zucht naar macht over mijn ziel bij mijn partner beknelt mijn ziel en laat mij verlangen naar mijn vrijheid.
Ik las pas in de gnostiek dat je pas een echte huichelaar bent als je de stem van je ziel verloochent. En dat is wat ik nu aan t doen ben. Ik ben de stem van mijn ziel t zwijgen aan t opleggen. Ik wil even niet luisteren en ik wil niet dat doen wat goed is voor mijn ziel omdat ik er overtuigd van ben dat ik t niet aan kan op dit moment. Het gewicht van t slot op mijn ziel is zwaar. Het niet kunnen leven zoals ik wil is zo verschrikkelijk destructief voor mijn gemoedstoestand. Maar de deur is nog even op slot en de sleutel heb ik even opgeborgen op een plek waar ik nu niet bij kan.
Een doodlopende weg inslaan is geen verkwisting van tijd in je leven!
Ik zat net te denken in de auto. Ik heb vele doodlopende wegen afgelopen en ik zit er nu ook op een in mijn leven. Eerst voelde ik een soort van spijt door mij heen vloeien. Daarna kwam opeens t gevoel van : nee ik hoef geen spijt te hebben.
Op elke doodlopende weg heb ik de nodige ervaringen opgedaan. Ervaringen die ik blijkbaar nodig had in mijn leven. In mijn huidige pad zit ik ook vast. Ik ben voor de 4e keer getrouwd en ik denk dat ik t deze keer niet zo slecht heb gedaan als in mijn vorige huwelijken. Maar toch is dit huwelijk ook een flop voor mijn zelfontwikkeling.
Ik mijmerde net in de auto dat elk doodlopend pad in dit labyrint mij wel heel veel geleerd heeft. Alle ervaringen die je opdoet en alles wat je ziet en beleeft onderweg neem je mee in je bagage naar t volgende pad. Miss heb je daar wel sommige ervaringen nodig om te kunnen kiezen en te kunnen handelen naar je keuze. En dan komen je opgedane ervaringen uit die doodlopende paden wel handig van pas.
Tien jaar geleden heb ik een gedicht geschreven dat Op zoek naar de schat heette.
Een kist vol geheimen
De sleutel ligt in jezelf
Om hem te vinden is er de schatkaart.
Een schatkaart is je levenspad
Een schat aan veel inzichten
Ieder pad leidt naar een inzicht
Elke pijn heeft als einde licht
De sleutel is macht over je eigen leven
Je eigen leven leiden en niet geleidt worden
Luister naar je innerlijk en je hart
Dat is je gids op weg naar de schat.
Op dit moment ben ik aardig een eind opgeschoten.
Ik ben bezig met Gnostiek. Van een Cultureel Moslim naar een spiritueel mens naar een fundamentalist naar een Gnosismens. Tja een rare weg om zo over mijzelf te lezen. Ik ben er achter gekomen dat mijn zoektocht mij op een heel andere weg heeft doen belanden dan ik ooit voor mogelijk had geacht.
Ik weet nu waar mijn ziel tegen protesteert. Mijn ziel weigert iets te geloven of te doen waar het in principe tegen is. Bij ons allemaal zit een gevoel van goed of fout. Alleen bij de een werkt dit sterker dan de ander. En waarschijnlijk zal dit ook te maken hebben met de opvoeding die je hebt genoten en de omgeving waar je bent opgegroeid. Het zal er ook aan liggen of men dit heeft gestimuleerd. Maar in principe is er een aangeboren gevoel van goed en slecht in ieder mens. Dit zit in de ziel diep opgeborgen.
Bij mij is dit heel sterk aanwezig. Als kind wou ik al goede werken verrichten voor mijn medemensen. Ik zag moeder Theresa en wou graag zoals haar worden. Ik droomde ervan om naar India te gaan en de arme kindjes te helpen. Dit was mijn levensdroom. Ik droomde niet van rijk worden of over macht verwerven via een invloedrijke baan. Nee ik wou gewoon arme mensen helpen en t liefst weeskinderen die kansarm waren. Ik droomde ook niet van kinderen krijgen of trouwen.
Ik droomde van reizen naar andere landen en daar werken voor de arme mensen. Dan kon ik twee slagen slaan in een keer. En de wereld zien en mijn doel bereiken om mensen te helpen. Mensen vonden dat raar. Ze vonden t raar dat een klein meisje droomde om arme kinderen te helpen in India en niet droomde over een prins op t witte paard.
Niet dat ik niet droomde over de prins. Maar op de een of andere manier leek me werken zoals moeder Theresa t deed veel beter voor mijzelf.
Mijn vader zei altijd: Dochter als je wilt gaan reizen en werken in verre bestemmingen dan zul je eerst moeten trouwen. Zonder dat je trouwt kom je t huis niet uit. Dat was mijn eerste grootte teleurstelling in mijn leven. Een andere teleurstelling was dat ik niet mocht dansen als een buikdanseres. Ik was gek op buikdanseressen. Mijn vader haalde videos van bekende buikdanseressen en ik was gek ervan. Ik kon ook goed dansen. Ik keek naar Hindoestaanse films die vol zang en dans waren. Ik kon mijzelf helemaal verliezen in dans en acteren. Voor de spiegel oefende ik dan urenlang.
Dansen is lang mijn passie gebleven. Tot ik de ware Islam ging beoefenen. Toen mocht ik niet meer naar muziek eigenlijk luisteren en dansen is iets van de duivel. Ik luisterde toen vooral naar Anasheeds en Koran recitaties. Op de een of andere manier ging ik ook echt minder zin hebben in dansen. Al bleef ik lange tijd ook wel stiekem dansen in huis.
Op het moment dans ik niet omdat ik t fut er niet toe heb. Maar soms krijg ik opeens een stimulatie om te gaan dansen als ik een leuk liedje hoor.
Een start van een nieuw leven na t stoppen met Tramadol.
Het innerlijke labyrint
Het is nu alweer een tijdje geleden dat ik gestopt ben met de Tramadol. Alweer zes maanden ongeveer of iets meer. Het was echt nodig voor mij om te stoppen want ik leefde eigenlijk op de automatische piloot. Mijn innerlijk leven was nihil geworden en ik liet mijzelf gewoon meedrijven op energie en ondernemingen van anderen om mij heen. Ik zelf ondernam bijna nooit meer iets en was altijd moe en uitgeput.
Een leven zonder drugs was voor mij onvoorstelbaar geworden. Het verlangen om te stoppen kwam iedere keer omhoog als de pillen bijna op waren en ik eigenlijk geen nieuwe zou krijgen daar ik ze te snel had opgemaakt. Ik voelde me dan een gevangenen van die pillen. Ik voelde dat ik echt niet zonder kon. Mijn lichaam en geest werden geteisterd door verlangen naar dat middel wat mij weer wat vergetelheid in de vorm van slaap en verdoving van mijn zinnen kon geven.
Maar ik moest weer gaan voelen. Ik moest weer kunnen nadenken voor mijzelf. Ik had genoeg t van het zelfmedelijden en t hulpeloze machteloze gevoel van gevangen te zijn. Ik wou sterk zijn en vooral mijzelf. Ik had mijzelf verloren in de tijd. In die verschrikkelijke dramatische twaalf jaar wist ik niet meer wie ik was. Ik ging ten onder door t juk van zelfmedelijden en verdriet om alles wat ik ooit had en hoe ik ooit was. Mijn lichaam was kapot en mijn geest verdoofd. Nee ik wist t zeker. Ik moest weer gaan nadenken en ik moest weer mijzelf gaan voelen. Mijn ziel roerde zich al een tijdje.
Een ondefinieerbaar gevoel begon de kop op te steken. Een gevoel van iets willen doen. Nu ik genezen was van die troep, nu begon ik de zachte trillingen van de ademhaling van mijn ziel te voelen. Het leek op een zacht strelen van de zenuwen van mijn wezen. De eerste maanden na t stoppen was ik als overspoeld door de vele gevoelens die ergens bevroren in mijn ziel hadden liggen wachten tot ik ooit tot handelen zou overgaan om te stoppen met t verdoven. Echt dood gaan ze namelijk niet. Ze blijven liggen in je ziel als een levend wezen dat bevroren in t ijs ligt te wachten tot t gaat smelten om weer helemaal op te leven.
Er zijn beestjes die kunnen jarenlang overleven door op een soort stand by te gaan leven. Zo voelde t ook bij mijn gevoelens. Ik had ze jarenlang verdoofd.
Maar toen mijn geest geen verdoving meer toegediend kreeg werden ze langzaam wakker als de grond die in de lente weer verwarmd word door het waterige lente zonnetje. De warmte van mijn geest doordrong mijn gevoelens in mijn ziel. De pijn gevoelens zijn er nog. De pijn stroomt door mijn lijf en geest. Toch is er iets wezenlijks anders aan mij. Er is een ander gevoel ontstaan. Een gevoel om te handelen. Om uit t gevoel van pijn iets positiefs te laten ontstaan. Om uit dat verschrikkelijke verdriet te leren en er iets mee te gaan doen voor anderen.
Mijn gedachten gaan terug naar hoe t is begonnen. Voor ons mensen is t belangrijk om te weten hoe iets is ontstaan. Wij willen altijd onze geschiedenis herlezen en herbeleven. Of dat altijd goed is dat is een andere kwestie. Ik ga tenminste terug naar mijn verleden. Ik kan nu rustig stellen dat ik mij altijd al anders voelde. Ik voelde me nooit een met de rest van de mensen om mij heen. Er is nooit een verbondenheid geweest. Een onzichtbare grens was er altijd tussen mij en de anderen. Wat t precies was wist ik vroeger nooit maar nu begint t mij langzaam aan te dagen. Dat wat mij anders maakte dan de rest.
Als kind al voelde ik mij als een geest opgesloten in een fles waardoor ik naar buiten kon kijken. Met de tijd besefte ik dat ik een ziel was die in een lichaam zat. Ik kon door mijn ogen naar buiten kijken. Mijn ziel voelde zich niet prettig in dat lichaam. Mijn ziel wist heel goed dat hij ergens anders vandaan kwam. De meeste mensen vergeten hun bestaan van voor dit leven. Maar er zijn ook mensen die hun voor bestaan niet vergeten. Die kunnen zich niet thuis voelen hier.
Het verlangen naar huis is er altijd. Het tergende besef dat t ergens anders beter is martelt je zenuwen en je geest elke minuut van je leven. Geloof mij maar dat t niet erg prettig is. Toen ik wat ouder was ging ik nadenken waar ik dan vandaan kwam als ik eigenlijk niet in dit lichaam paste en niet op deze planeet thuishoorde. Ik hoorde de mensen om mij heen spreken over God. God heeft de mens gemaakt en op de aarde gezet. God heeft dit gedaan zodat de mens Hem kan aanbidden. Meneer Pastoor vertelde ons prachtige verhalen uit de Bijbel. Ik werd nieuwsgierig naar God en de Zijnen. Ik kocht een Koran maar schrok van de dreigementen die erin stonden. Het was maar een wraakzuchtige God die daarin beschreven stond. Hij was onze Vader, onze Maker.
Toch was Hij in staat om ons in de hel te stoppen. De hellen werden beschreven op een manier die je de haren ten bergen deden rijzen. De verschrikkelijkste dingen zouden ons aangedaan worden als we niet Precies zo leefden zoals God wou.
Ik begreep er niets van. Waarom was God zo boos op ons. Hij had ons als zwak geschapen. Hij had ons met een eigen bewustzijn geschapen. Met een eigen denken en handel vermogen. Waarom strafte hij ons dan zo hard voor onze menselijke daden? Hij wist toch dat wij onvolkomen waren? Er zou ons nooit zouden vergeven las ik ergens. We zouden verdoemd worden tot een eeuwigheid hel. De hemel zouden we niet zien zoals een kameel niet door de oog van een naald kan kruipen.
Die God maakte mij doodsbang. Ik dacht nachtenlang na over de eeuwigheid waar God t over had. De eeuwigheid zou nooit stoppen. Er zou nooit een einde aan komen. Alles stopt een keer behalve eeuwigheid. Ik probeerde te denken aan duizend jaar lang leven of dood zijn. Het beangstigde me heel erg.
Ik piekerde mijzelf suf s nachts als ik behoorde te slapen. Ik besloot op een onderzoek uit te gaan en mij zelf wijzer te gaan maken. Om mij heen zag ik dat de mensen gewoon hun leven leefde en schijnbaar maakte niemand zich druk over de eeuwigheid of over de hel en de hemel. Ik denk dat daar ook t onzichtbare onderscheid van mijzelf en de rest lag. Ik maakte mij druk om mijn ziel en de rest leefde gewoon hun leven zoals kinderen behoorde te zijn. Ook de volwassen om mij heen waren niet zo druk met hun ziel bezig. Ze brachten de dagen door met beslommeringen die de mensen dagelijks normaal beleven. Zelfverzorging en de zorg voor de dagelijkse kost en de opvoeding van de kinderen. Ik daarentegen maakte mijzelf heel druk om alles. Uiterlijk leek t goed maar innerlijk was ik continue aan t piekeren.
Niemand vroeg ook waar ik mijzelf mee bezig hield. Mijn ouders zagen mij met stapels boeken thuis komen maar niemand vroeg zich af waar ik nu zo specifiek in geïnteresseerd was.
Ik besef nu op deze leeftijd des te meer dat mijn zoektocht naar t bestaan van God en hoe mijn innerlijk in elkaar zat mij gevormd heeft tot de vrouw die ik vandaag ben. De boeken die ik las als 12 jarig meisje hebben mij diep geraakt. Ze vulde de kinderlijke Geest met kennis die zij nog niet behoorde te hebben. Alles werd met nauwkeurigheid opgeslagen in haar geest. Ik begaf mij in de wereld van uittredingen en hypnose. Ik begaf mij in de wereld van de geesten, duivels en demonen. Een gevaarlijke wereld vol abstracte denkbeelden die een kind eigenlijk nog niet kan begrijpen. Een kind neemt alles heel letterlijk op.
De begin fase van mijn zoektocht naar God was definitief begonnen. Eigenlijk was ik niet zo op zoek naar God als wel naar mijzelf al besefte ik dat niet. Ik besefte dat ik meer was dan alleen een lichaam en een geest ingekaderd in verplichtingen en door cultuur opgedrongen beperkingen.
Maar zo diep dacht ik niet. Ik begreep t allemaal niet zoals ik t nu ben gaan begrijpen. Zelf nu ben ik nog altijd aan t leren. En t belangrijkste ben ik bijna in staat om te doen. Het handelen. Door handelen zet je jouw kennis om in daden die jouw kennis bewijzen. Het bewijst dat je de kennis die je opgedaan hebt heel goed begrepen hebt.
De weg naar dit begrip was lang en kronkelend.
Het lijkt op een labyrint waar je vele wegen in slaat om later te begrijpen dat t een doodlopende weg was. Je slaat dan vol goede moed een andere weg in tot je jouw pad vind naar die grote schat waar je al zo lang naar op zoek was. Het kan jaren duren voor je die schat vind en t kan ook je leven lang duren. Soms slapen mensen hun leven lang om daarna in een korte tijd tot t grote inzicht te komen om de rechtstreekse weg te vinden naar die schat van hun innerlijk.
Bij mij duurt t nu al bijna 28 jaar. Ik ben al 28 jaar bezig met onderzoek naar t mystieke en naar de weg naar die schat in ons innerlijk. Ik denk dat ik m gevonden heb maar nog niet helemaal.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
