De laatste loodjes van dit experiment... Nog even op onze tanden bijten en het gereken, getel, gediscussieer... is achter de rug. Gelukkig zijn de speeltuin en het zonnetje nog steeds gratis en kunnen wij daar vandaag dus onbeperkt gebruik van maken. Rugzak met flesje water en goedkope Aldi-koekjes, de fiets op en speeltuin 'here we come'.
Aan alle inleefgezinnen: bedankt om deel te nemen aan dit project! Echt knap dat jullie het zagen zitten om jullie luxe-leventje gedurende 7 dagen in vraag te stellen. Hopelijk vonden jullie het, net als ik, een boeiende ervaring!
Aan alle mede-bloggers: bedankt voor jullie reacties! Erg fijn om te lezen dat ik er deze week niet alleen voor stond. Vooral zo herkenbaar die situaties, reacties van anderen, moeilijkheden... waar jullie mee geconfronteerd werden.
Aan iedereen die met interesse dit project volgde: tot ziens op dinsdag 18 oktober om 19u30 in Dienstencentrum Ten Hove.
Voor mij is dit inleefproject zeker en vast geslaagd: er werd gepraat, nagedacht, gezucht en gepuft over het 'leven met een leefloon'. Ik ben ervan overtuigd dat de inleefgezinnen, maar ook hun omgeving, meer respect en begrip hebben gekregen voor mensen die dag in dag uit met een zeer beperkt budget moeten leven. We hadden meer dan ooit deze week aandacht voor de mensen achter de cijfers...
Dat het moeilijk ging zijn om deze uitdaging vol te houden in het weekend had ik wel verwacht. Maar jammer genoeg is het nog veel moeilijker dan gedacht. Zoveel leuke dingen die we aan onze neus voorbij moeten laten gaan: een drankje na de voetbalwedstrijd van mijn zoontje, mosselsouper van de jeugdbeweging, een lekker aperitiefje of dessertje... Wel fijn om te weten dat veel vrienden, buren medelijden met ons hebben en ons helpen in deze (gelukkig van korte duur) moeilijke tijden: andere voetbalouders willen ons gerust trakteren, onze buurvrouw biedt ons een pak spaghetti aan... Erg lief, maar wat als we nooit iets kunnen teruggeven? Weer veel stof tot discussie en nadenken over het leefloon... En dat is uiteindelijk waar we het allemaal voor doen!!
Nog even volhouden en na deze zeven magere dagen komen weer de ontelbare vette dagen... Van geluk gesproken...
Donderdag vandaag, vierde dag van de inleefweek, net voorbij de helft... En eerlijk gezegd, het wordt er niet gemakkelijker op. Vooral gisteren (woensdag) was een lastige dag. Woensdag traditioneel de dag van de hobby's: voetbal, dans, muziek... Mijn huisgenoten zijn bezige bijtjes in de helft van de week. Gelukkig is het inschrijvingsgeld reeds lang betaald, anders was er van deze leuke vrijetijdsbestedingen nu geen sprake. Al ontelbare keren heb ik me deze week afgevraagd hoe die mama's zich voelen die zo vaak nee moeten zeggen aan hun kids. Lijkt mij hartverscheurend.
Dé conclusie die ik nu al trek uit dit project: het eten lukt, met wat gepuzzel en moeite, net. Maar alle extra's, onvoorziene omstandigheden brengen je budget uit evenwicht. Een deelneemster liet mij weten dat ze moest afhaken wegens ziekte: dokterskosten en apothekerskosten hadden haar volledig budget reeds opgeslokt. Voor sociale activiteiten blijft er helemaal niks meer over, vooral met het komende weekend voor de deur wordt dat een uitdaging...
Ja ja, we zijn eraan begonnen... Tellen, rekenen, prijzen vergelijken en vooral praten, praten en praten over budgetbeheer. Dit wordt ongetwijfeld de rode draad van deze week.
Toevallig startte ik deze week met een hele dag opleiding in Antwerpen. Vreemd genoeg viel mij vandaag pas echt op aan hoeveel dure verleidingen je daar moet weerstaan: massa's snoep- en wafelkraampjes in het station, terrasjes, winkeltjes... Hoe ontzettend moeilijk moet het zijn om daar elke dag opnieuw enkel te kunnen 'windowshoppen'. Tijdens de middagpauze bracht ik ons project ter sprake en het lokte onmiddellijk boeiende reacties uit van mijn medecursisten. Medelijden was er één van en ik kreeg zelfs een cola'tje aangeboden. Een vriendelijk gebaar maar heb er toch voor bedankt. Met een getuigenis die ik ooit las in het achterhoofd: het voelt heel erg vernederend en lastig om getrakteerd te worden en zelden iets terug te kunnen geven. Bovendien blijven vrienden dit niet doen... en zo eindigen vriendschappen.
Voorlopig is ons budget nog in evenwicht: boterhammetjes met kaas en confituur, goedkope koeken voor de kids, een appel en om de dag af te sluiten een bord soep met brood.
Benieuwd voor de komende dagen... en vooral ook benieuwd om te lezen hoe het bij de andere gezinnen verloopt! Blijven bloggen dus!!!
Vandaag, op de valreep, nog 6 inschrijvingen. We zijn dus nu met 30 gezinnen uit Hove, Boechout, Borsbeek en omgeving om volgende week trachten te overleven met een beperkt budget.
Aandacht ook voor dit project in de pers. Maandag getuigt één van onze deelnemers live op Radio 2 om 7u20 en vrijdag zou ATV een reportage uitzenden over onze inleefweek. Ik hou jullie op de hoogte...
Alvast bedankt voor de reacties op deze blog. Fijn om te lezen en zo hebben we toch het gevoel dat we volgende week er niet alleen voor staan.
Nog 4 dagen en we gaan van start met de 2de editie van de inleefweek. Het wordt wel een start in mineur want het aantal inschrijvingen is blijven steken op 24 gezinnen. Maar dit belet ons niet om volgende week volop voor deze uitdaging te gaan!
Eigenlijk starten we pas op maandag 10 oktober maar de voorbije dagen werd ik al volop voor moeilijke keuzes gesteld. Een uitnodiging voor een mylène-avond, een vraag van een vriendin om een hapje te gaan eten... Sorry, volgende week past mij niet. Een andere keer? Ik kan me moeilijk voorstellen hoe het moet zijn om zelden van zo'n avondje uit te kunnen genieten, maar het moet verschrikkelijk zijn om je sociaal leven continu op zo'n laag pitje te moeten zetten.
Een briefje in de boekentas van mijn dochter: volgende week info-avond over 'leren leren' en lees ik het goed... gratis! Ik schrijf me onmiddellijk in. Prima initiatief van de school om zo'n avonden laagdrempelig te houden en te organiseren zonder inschrijvingsgeld te vragen.
Ook mijn andere gezinsleden zijn al in de ban de inleefweek. Met een bang hartje wacht mijn dochter op de uitnodiging voor het verjaardagsfeestje van haar beste vriendin. Wat als dit net in het inleefweekend valt, hoe geraken we dan aan een cadeautje? Mijn voorstellen als een leuk knutselwerkje, tekening, zelfgebakken koekjes,... vindt ze maar niks en oh zo oneerlijk voor haar vriendin. Opluchting als het feestje toch einde oktober gepland blijkt te zijn. Maar ze beseft des te meer dat voor andere kinderen verjaardagscadeautjes kopen niet vanzelfsprekend is.
En ik maak me de bedenking: we zijn nog niet echt begonnen, maar toch al volop bezig met keuzes maken, bewustwording en sensibiliseren. Dat belooft voor volgende week....
Nog 16 dagen en de tweede editie van de inleefweek gaat van start...
De promotie rond dit zinvolle project draait op volle toeren: verenigingen, scholen, medewerkers en raadsleden van OCMW en gemeente (Boechout, Borsbeek en Hove) werden aangeschreven en uitgenodigd om mee in te stappen. De respons blijft jammer genoeg eerder beperkt. Ook een oproep in de gemeentelijke infobladen en op de websites krijgt weinig gehoor. Tot hier toe gaan 13 gezinnen de confrontatie aan om een week in de huid te kruipen van leefloongerechtigde families. Dat kan beter en meer! Wat houdt jullie tegen? Wat schrikt jullie af? Ik ben ervan overtuigd dat elk inleefgezin een boeiende, leerrijke week tegemoet gaat. Inschrijven kan nog tot 1 oktober! Ook voor hen die het lokaal sociaal beleid uitstippelen kan dit ongetwijfeld een unieke ervaring zijn. Dus vooral ook de beleidsmakers hoop ik nog te mogen noteren als deelnemers.
Misschien dat onderstaande getuigenis nog het laatste zetje in de rug kan betekenen? Deze vrouw verwoordt beter dan wie ook de zin van heel dit inleefproject.
Op een blog van een Antwerpse inleefweek in 2010 schreef een alleenstaande mama (die zichzelf een generatie-arme noemt) het volgende: Rondkomen met een laag inkomen is slechts het zichtbare topje van de ijsberg. Een korte periode van armoede kan iedereen overkomen, wordt maar eens werkloos of een langere periode ziek. De meeste mensen zullen een korte periode met wat minder inkomen wel overleven. Maar wat als dit langer duurt, wat als je vriendenkring het niet meer zo leuk vindt om je te trakteren, wat als ook je familie wegvalt? Wat als je jaren na elkaar met dit krappe budget moet rondkomen? Als je jezelf moet verantwoorden voor iedere uitgave die nog maar een klein beetje naar luxe neigt? Als ook de jeugdhulpverlening door krijgt dat heel misschien de kinderen net iets teveel materiële tekorten hebben. Dan pas kom je bij de diepe armoede. De binnenkant, het geheel van kwetsuren die mensen meesleuren, de rugzak die het ontsnappen uit armoede op eigen kracht zo moeilijk maakt. De onzichtbare kloof tussen de algemeen aanvaarde leefpatronen en de keuzes die je als arme denkt te moeten maken om erbij te horen. Ik ben ervan overtuigd dat de inleefgezinnen vanaf nu met een andere blik naar mensen in armoede kijken. Let op! Geen medelijden, dat helpt niemand vooruit, dat hebben mensen in armoede allerminst nodig. Maar wel een welgemeend medeleven en respect voor een leven en keuzes die anders zijn, maar daarom niet minder dan uw leven.
Wie gaat samen met het OCMW de confrontatie aan? Leef een week met een leefloon en ervaar hoe het is om met een zeer beperkt budget rond te komen.
Waarom vraagt het OCMW aandacht voor de armoedeproblematiek?
België is een welvarend land, maar nog steeds leven vele landgenoten in armoede. Volgens de laatste cijfers van de Europese Unie (EU-SILC 2008) behoorde 14,7% (ongeveer 1 op 7 personen) van de Belgische bevolking in 2008 tot de groep met een armoederisico op basis van hun inkomen. In absolute cijfers komt dit overeen met ongeveer 1 551 671 personen.
Het aantal leefloners is de scherpste indicator van armoede. Einde 2010 telde België 95 035 mensen die van een leefloon leven. Sinds het uitbreken van de economische crisis is het aantal leefloontrekkers zelfs fors gestegen en voorspellingen vrezen dat de kaap van 100 000 leefloontrekkers weldra bereikt zal worden.
17 oktober is de werelddag van Verzet tegen Armoede. De maand oktober is dan ook het uitgelezen moment om even stil te blijven staan bij de leefwereld, leefsituatie van arme gezinnen in België. Hoe lukt het hen om te overleven met zon krap budget in onze consumptiemaatschappij?
Actie in OCMW Boechout, Borsbeek en Hove
De OCMWs van Boechout, Borsbeek en Hove dagen alle inwoners uit om gedurende een week te leven met een leefloon. Hoe creatief moet je zijn om een gezonde, gevarieerde maaltijd op tafel te zetten met een minimuminkomen? Wat moet je je allemaal ontzeggen als je moet rondkomen met amper 7 euro per dag? Lukt het je om te bezuinigen op bepaalde uitgavenposten (zoals voeding, vrije tijd, ) om toch je budget in evenwicht te houden?
Eén week in de huid kruipen van een leefloontrekker leert je veel meer dan massas cijfermateriaal, informatie van horen of zien. Bovendien krijg je door aan den lijve te ondervinden en te ervaren hoe anderen leven, meer begrip en respect ook voor hun situatie. De OCMWs van Boechout, Borsbeek en Hove willen op deze manier aandacht vragen voor de mensen achter de cijfers en de regelgeving.
Wat betekent dit concreet? Probeer van 10 tem 16 oktober 2011 te leven met een leefgeld van 7,65 euro per dag. Dit leefgeld is een gemiddeld bedrag waarmee een alleenstaande leefloner (na aftrek van huur, water, gas, elektriciteit, telefoon en enkele andere vaste kosten zoals verzekeringen en belastingen) moet rond komen. Gedurende deze zeven dagen vragen we je om te noteren wat je hebt uitgegeven, wat je hebt moet missen, wat je teveel hebt uitgegeven. Het OCMW heeft hiervoor een praktische handleiding uitgewerkt: achtergrondinformatie, inleefregels, tips en weetjes voor een zuinig leven,
Tijdens deze inleefweek zal u bovendien de ervaringen, bedenkingen en belevenissen van enkele deelnemers actief kunnen volgen via deze blog. Alle reacties zijn uiteraard welkom.
Op dinsdag 18 oktober om 19u30 wordt dit inleefproject afgesloten met een informatieavond in het Dienstencentrum Ten Hove (R. Verbeecklaan 3, 2540 Hove). Iedereen krijgt dan uitgebreid de mogelijkheid om ervaringen uit te wisselen, ook een ervaringsdeskundige zal dan een toelichting komen geven.
Geïnteresseerd om deel te nemen aan dit project? Laat dan een berichtje via deze blog en we bezorgen je al de nodige informatie.
