In de namiddag werd de klas in twee groepen gesplitst. De ene
groep begon met squachen en de andere begon met muurklimmen. Ik werd ingedeeld
in de groep die startte met muurklimmen. Het was immers al de tweede les
muurklimmen waardoor de opwarmingsoefeningen wat moeilijker werden en we al
enkele moeilijke oefeningen moesten uitvoeren. Zoals ik al reeds vermeldde zijn
we dus de les gestart met opwarmingsoefeningen die vaak werden
gedifferentieerd. Daarna gingen we over naar de kern van de les waarbij we blind
moesten klimmen en vervolgens een route moesten klimmen. Voor mij was deze les
net als de vorige geslaagd. Ik heb veel bijgeleerd en heb me goed geamuseerd.
Ook de andere blogleden leken zich weer goed te amuseren. Voor ons was dit
simpelweg een super les. Niet te vergeten, een dikke duim voor de goede uitleg
en hulp van de initiator. Het waren twee toplessen!
Achter het muurklimmen kwamen we aan de laatste activiteit van de
dag, squachen. Ook dit is eerder een zwaardere sport waardoor iedereen weer goed
gezweet heeft. Na een korte uitleg van de spelregels en de aandachtspunten van
de techniek zijn we overgegaan naar een toernooivorm. Iedereen ging dat laatste
uurtje nog eens helemaal voluit, maar al snel kon je zien dat de vermoeidheid
toesloeg. Niet iedereen had nog veel zin om te spelen en zat dus maar wat aan
de kant. Ik voelde het laatste uurtje ook de vermoeidheid sterk toeslaan
waardoor ik het laatste kwartiertje de handdoek in de ring heb gegooid en dus
stopte met wedstrijden spelen. Ik vond het wel eens leuk om te spelen maar het
is net als tennis niet echt mijn favoriete sport. Ook Ruben en Nick hebben
alles gegeven tijdens deze wedstrijdjes. Beiden vonden squach leuk, maar ook
bij hun begon de vermoeidheid door te wegen. De zware ochtend heeft ons een
beetje de das omgedaan. Ondanks de vermoeidheid kunnen we wel met een positief
gevoel terugblikken naar deze activiteit!
Het minst actieve deel van de dag maar zeker niet de minste. Na veel poppen en heupwerk werd er aandachtig gekeken naar de lerares voor de uitvoeringen, verbazend hoe iedereen stil bleef en aandachtig bleef keken. Het moment dat we zelf moesten uitvoeren ging gepaard met veel plezier en tot groot jolijt van de leerkrachten maar zoals gezegd oefening baart kunst en dat bleek ook uit het resultaat die er kwam op het einde van de les zodanig iedereen zich toch voor 3 minuten als een prof danser kon voordoen. Een opname voor step up 6 bleek nog iets te hoog gegrepen!
Iedereen wist ongeveer al wat spinning was. Het was
simpelweg de zwaarste sport van de week. Niemand kwam er droog vanaf . De
druppels zweet lagen overal, maar iedereen vond deze activiteit zeer leuk ondanks
het vele zwoegen tijdens het fietsen. Voor mij persoonlijk was dit mijn
favoriete activiteit. Ik hou van een zware inspanning waardoor ik helemaal los
ging tijdens deze activiteit. De hele
groep werkte zeer goed mee en ondersteunde elkaar door af en toe eens elkaar
aan te moedigen. Iedereen voelde een zalig euforisch gevoel achter de zware
inspanning waardoor iedereen een goed gevoel had. Er werd buiten het zwoegen en
zweten ook veel gelachen en gezongen, simpelweg voor heel onze groep een
topactiviteit!
Een les waar naar uitgekeken werd door vele leerlingen en
die zeker niet teleurstelde. Het geluk was ons nabij dat we 2 coaches konden
strikken die zelf meester zijn in het beoefenen van deze sport. Het
enthousiasme bleek dan ook groot wanneer bij de uitleg van de oefeningen al
meteen naar de raketten en ballen gegrepen werd. Wat moest lijken op oefeningen
draaide eigenlijk uit tot onderlinge tennis wedstrijden waardoor er toch een
lichte vorm van chaos ontstond. Het moment waar iedereen naar uitkeek, match
vormen. Van inzet kon er ons niets verweten worden en het competitiebeest bij
de meesten kwam naar voren, dit geldt ook voor ons drieën. Na veel gejuich en
gehuil werden de winnaars bekend gemaakt, onterecht als je het mij vraagt. Een
les die voor velen nog wel even mocht blijven duren bleek de perfecte afsluiter
van de dag.
De term was voor iedereen niet bekend in de oren en het
enthousiasme bleek dan ook niet al te groot zijn nadat meer dan de helft niet
mocht deelnemen wegens ze te laat waren. De weinige leerlingen die er dan wel
waren konden aan de slag aan deze sport, een sport die zelf niet bestaat maar
werd uitgevonden voor het plezier. Na de uitleg van de spelregels en technieken
waren we klaar voor een klein tornooi krachtvolleybal. Ondanks de weinige
leerlingen kon er goed gelachen worden en plezier worden gemaakt. Als we
terugkijken op die beleving kunnen we zeker zeggen dat dit voor herhaling
vatbaar kan worden gesteld, een sport waarbij iedereen in betrokken wordt in
het spel is altijd leuk meegenomen. Natuurlijk heb je in sport verliezers en
winnaars en dat bleek ook zo na deze les tot grote teleurstelling van Ruben.
Na het springen en het lachen werd het tijd voor het stretchen en het kreunwerk. Al snel bleek dat dit geen lachertje was en dat er een volle concentratie vereist was. De lenigheid was bij de meeste ver te zoeken en de gesprekken tussen elkaar gingen gebaard met een zucht en een kreet. Met de behulp van onze gepassioneerde yoga lerares konden we met verloop van tijd toch een aantal houdingen realiseren. Het was dan ook een opluchting wanneer er een moment van ontspanning aan te pas kwam, wat tot hilariteit bij sommige opwekte. Na veel gezucht en gekreun konden we deze les afsluiten met een positieve noot, adem diep in en uit.
Na het springen konden we nu echt gaan samenwerken en ons amuseren zoals vroeger op de lagere school met de parachute. Aan plezier was er geen tekort dat bleek dan ook dat de lampen boven ons hoofd zelf niet veilig waren voor de opspringende ballen... We leerden verder nog verschillende dingen die we later in de lessen zouden kunnen gebruiken. Na veel gesjoemel en krokodillen beten onder de parachute was het helaas al voorbij!
Een wellicht zeer onbekende sport voor iedereen, wat ook bij
ons een beetje was Wij dachten om gewoon wat in touwtje te springen and thats
it. Het was wel helemaal anders, het bleek veel intensiever dan we dachten. We
leerden verschillende tricks en we sprongen op verschillende manieren samen in
groep. Tijdens het aanleren van sprongen werd het woord timing wel 100 keer
gezegd, in deze sport is dit zeer belangrijk. Het bleef ook niet enkel bij
springen, er werd ook wat coördinatie gedaan wat voor sommige van de groep toch
wel moeilijk was De coördinatie deden we met behulp van een bal of een extra
touw. Als slot deden wij nog een soort van estafettespelen, de leerkracht gaf
ons verschillende opdrachten hoe we moesten vooruit gaan, dit gaf wel lachwekkende
momenten op. Zo is het bewijs dat sport doet lachen, ze zeggen altijd lachen is
gezond dus we hadden 2 vliegen in één klap. Voor we het goed wisten was de
sessie rope skipping al voorbij, we sprongen als kangoeroes door elkaar en
vegen af en toe een druppeltje zweet af Op naar sessie 2 van de dag!
De laatste activiteit van de dag was Bumball. Niemand kende voordien de sport. Het was dus nieuw voor iedereen. Achter enkele introductie spelletjes zijn we over gegaan naar het spel zelf. De eerste grote oefeningen werden in twee verschillende groepen gedaan zodanig dat iedereen in beweging was en dat iedereen vaak aan de bal kwam. Daarna zijn we overgegaan naar een grote wedstrijd waarbij we de hele groep in twee hadden gesplitst. Helaas liep deze spelvorm vaak fout waardoor het spel vaak werd stil gelegd. Het was ook de laatste activiteit van de dag en iedereen was wat vermoeid waardoor iedereen wat prikkelbaarder was. De sfeer was dan ook niet echt super tijdens de laatste activiteit. Persoonlijk vond ik de sport wel iets hebben. Het is vrij creatief uitgevonden en het sprak me wel aan om eens iets speciaals te doen. Ook Ruben vond dit een leuke activiteit. Hij vond het enkel jammer dat de oefening zo vaak werd stilgelegd. Volgens hem was het probleem dat we met te veel waren tijdens de laatste wedstrijdvorm waardoor iedereen geviseerd was op de bal en er dus geen enkele vorm van tactieken werd gehanteerd. Over het ganse lesgebeuren kunnen we wel zeggen dat de sport leuk is maar je mag het gewoon met niet te veel spelen zodanig dat er structuur in zit.
Als derde activiteit van de inleefweek hadden we circusspelen. Over het algemeen hadden de meeste mensen nog geen ervaringen en was dit voor ons compleet nieuw. We hadden wel snel al door dat het voor Ruben en ik niet echt was weggelegd. Je moet voor de meeste oefeningen veel geduld en concentratie hebben en dat is welbepaald niet ons sterkste vak. We begonnen de les met een spel waarbij je verschillende emoties moest uiten waardoor er toch wel veel gelachen werd. Daarna gingen we over naar het bouwen van een denkbeeldige machine en uiteindelijk kwamen we bij de echte circus oefeningen. We werden in groepjes verdeeld en deden ieder werkpostje een korte 10 minuten. Het probleem volgens mij was dat we in een korte tijd allerlei speciale oefeningen moesten uitvoeren. Vaak ging het dan ook fout waardoor de frustraties naar verloop van tijd begonnen te stijgen. Hierdoor had ik persoonlijk op het einde van de les niet echt een succeservaring waardoor ik dus niet met volle glimlach terug blik naar deze activiteit. Ook Ruben had uit deze activiteit enkele conclusies getrokken. Hij vond het wel eens leuk om te proberen maar niet voor meerde keren. Hij kwam tot het besluit dat het leuker is om te kijken naar professionelen dan het zelf te oefenen. We vonden het dus een leuke ervaring maar we zitten toch een beetje met een dubbelgevoel.
