Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
agenda
Belangrijke data in mijn agenda
Beoordeel dit blog
Nicaragua
inleefreis 2009 2-19/4/2009
13-04-2009
managua
hier stond oorspronkelijk een heel persoonlijk relaas over de week in sqnto tomas en het afscheid maar de pcs in de internetcafees werken niet mee
dus nu kort een medische update: de eereste nacht in managua was zwaar, het begon met 5 man die moesten braken en diarree hadden, ui8teindelijk werder het er meer en meer.. deze morgend zijn we met een bus ziekjen meteen naar het ziekenhuis gereden. ondertussen heeft de begeleiding daar onbs laten weten dat iedereen terug in orde is! niemand moet dus ongerust zijn!
in de namiddag hebben we dan nog granada bezocht, ons paasfeest was op een bootje tussen d eeilandjes in een zonsondergang!
ook nog even melden dat de blog mss wat minder kan zijn deze week aangezien we ons altijd moeten behelpen in een internetcafee (en dan kan de tekst al eens wegvallen..)
Medische update - maandagochtend 7u30 (zondagnacht in Nicaragua)
Daarnet kreeg ik telefoon uit Nicaragua. Daarom schrijf ik even deze medische update.
Onderweg tussen Santo Tomás en Managua at de groep in z'n geheel in een 'pollo frito', een self-service restaurant waar we al vaker met groepen gingen eten. Deze keer moet er iets mis geweest zijn met het eten. Ongeveer de helft van de groep reageerde fel op dit eten: diarree en overgeven. Vermits er in dit klimaat al snel uitdrogingsverschijnselen optreden heeft ons 'medisch team' snel ingegrepen.
Via onze contacten met de Nicaraguaanse ambassadeur in Brussel, konden we rechtstreeks werken via een hoofddokter van het ministerie van volksgezondheid in Managua. Onze zieken werden eerst behandeld in een gezondheidspost, zij die het het zwaarst te pakken hadden gingen naar de dagopname van een groter ziekenhuis.Hier werden ze behandeld en werd het vochtpeil terug op een normaal gebracht. Om 16u lokale tijd (bij ons de nacht van zondag op maandag 4 u) mocht de laatste terug naar het hotel. Sommigen hebben nog diarree, maar het overgeven en misselijk voelen is voorbij. Morgen kan iedereen wellicht gewoon terug aansluiten bij de activiteiten.
Het ministerie heeft voor de zekerheid ook het eten in de verblijfplaats onderzocht (je weet maar nooit dat de ziekmakende bron daar te zoeken was). Dit eten bleek in orde te zijn. Zo moeten we ons daar niet meer ongerust over maken.
We vinden het belangrijk om jullie goed te informeren. Vandaar dit bericht.
Medische update: maandag 15u50 (maandagochtend in Nicaragua)
Het is nu maandagochtend in Managua, onze inleefreisgroep is ontwaakt en zit aan de ontbijttafel. Daarnet belde ik met Lief Tips en Julio Rivas (onze lokale coördinator).
Eerst en vooral: iedereen (zonder uitzondering) is goed opgestaan en heeft nog weinig last van het 'voedselavontuur'.
Het gedetailleerde verhaal:
Zaterdag is de groep vanuit Santo Tomás naar Managua gereisd. Zo'n 15 km voor Managua is een groot restaurant 'pollo frito' waar de groep gegeten heeft. In tegenstelling tot de persberichten heeft iedereen er gesloten drankverpakkingen gedronken (die zelfs nog met een plastiekje verzegeld waren). Het vermoeden is nu dat de groenten die bij de maaltijd geserveerd werden niet in orde waren. Ze zagen er normaal uit, maar uit eerste onderzoek zou blijken dat die de boosdoener zijn geweest (moet later bevestigd worden).
Zaterdagavond begonnen enkelen ziek te worden - het is niet zo abnormaal dat Belgen al eens maag-darmproblemen hebben in Nicaragua. Tijdens de nacht van zaterdag op zondag werd de ene na de andere ziek en contacteerden we via de vrouw van de Nicaraguaanse ambassadeur in Brussel het ministerie van gezondheidszorg. Dr. Sanchez is de schoonbroer van de ambassadeur en hij was onze medische contactpersoon in Managua.
's Morgens zijn de zieken opgevangen in een gezondheidspost en in een ziekenhuis. Ze verbleven er in het daghospitaal. De meesten kregen ORS-vloeistof om uitdroging te verkomen, sommigen ook medicatie (antibiotica). Om 15u30 heeft de laatste persoon het ziekenhuis verlaten en is iedereen teruggekeerd naar de verblijfpaats in Managua. Het andere deel van de groep heeft ondertussen Granada bezocht.
De nacht van zondag op maandag is erg rustig verlopen. Twee begeleiders zijn opgebleven om indien nodig te helpen, maar niemand heeft nog problemen gehad. Vanmorgen liep iedereen gewoon rond in hun verblijfcentrum en Lief vertelde me dat de ergst zieken van gisteren nu vooral veel honger hadden en aanschoven aan het ontbijt.
Straks volgen ze opnieuw het normale programma. Alleen de uitstap naar het meer van Xiloa zal waarschijnlijk geschrapt worden omdat contact met water sowieso besmettingsgevaar geeft en we verdere risico's willen vermijden.
Vanuit Nicaragua houdt men mij op de hoogte, maar alles wijst er op dat het voedselvergiftigingsverhaal eigenlijk al grotendeels is afgelopen.
zaterdag 12 uur een restaurant op zeg naar Managua: het lijkt een macdonalds; Nooit gedacht dat ik datzelfde eten een halve dag later later weer zou zien, in een vloeibaardere vorm op de bodem van een toiletpot. Toen was de eerste noot geplaatst, de eerste kotsbeurt en er zouden er die nacht nog vele volgen van mij maar ook ongeveer van dertig andere zieken. Toen ik die nacht met hevige krampen wakker werd, had ik dan door dat er nog waren met dezelfde symptonen, want voordien had ik altijd gedacht dat het mijn eigen schuld was. Niet dus. De rest van de nacht niet zoveel meer geslapen, voelde me alsof er om de 5 minuten een buldozer over me heen walste. Ondertussen waren er nog meer met de hoofdpijn en zat zo de halve meisjeshoop met een zakje of emmertje of andere zaken te wachten tot ze nog een konden gaan. Maar een team van begeleiders hielp ons de nacht door te komen. Zondag 7 uur: in pyama naar het ziekenhuis. Daar van 8h00 tot 14h00 gezeten, eenmaal moeten overgeven ( weinig in tegenstelling tot anderen) zo een 7 bekertjes van het goorste water ooit ( een zoutoplossing nvdr.) moeten opdrinken: het was dat of aan een infuus geflikkerd worden. (nvdr. tegen uitdroging). Na die ellendige uren mochten de meesten naar huis. Tegen de avond was iedereen terug thuis. Een dagne na de climax van de eeuw gaat het meesten wel, ook met mij. nog wat gore maagpijn maar ik denk dat dat als normaal beschouwd kan worden na de "vomeringen". Als ik er zo over nadenk, we zijn er allemaal mooi doorgekomen en dat door de ontzetend goeie zorgen. Wees gegroet en lang leve de "pollo frit" (met salmonella).
Alles gaat hier heel goed, zowat alle zieken van gisteren hebben vandaag het gewone programma terug kunnen aanvatten, jullie hoeven je dus zeker niet ongerust te maken, wij inleefreizigers zijn veel sterker dan zo een kleine voedselvergiftiging!!!
Daarnet even telefonisch contact gehad met Wim Van Hout in Managua om een nieuwe stand van zaken te kennen.
Gisteren zijn nog enkele jongeren op hotel gebleven om te recupereren. Ze waren niet meer ziek, maar toch leek het beter om ze verder op kracht te laten komen. Om geen onnodige ongerustheid te creëren heb ik even de namen gevraagd: Wouter Stilman, Ellen Staes, Lise Van Baelen en Jasper Meynen. Van de begeleiding waren Anne Delespaul, Robbe Geysmans en Charlotte Martens ook ter plaatse gebleven om goed te zorgen en zelf wat te bekomen. Vandaag is iedereen opnieuw mee aangesloten bij de groepen.
Het programa is naar Nicaraguaanse gewoonte enigzins aangepast. De groep van Wim had net de overdekte markt Huembes bezocht en ze gingen nu naar het straatkinderenproject Inhijmabia in Managua. Deze namiddag worden ze met de nodige egards ontvangen door de minister van buitenlandse zaken in Managua. Een andere groep was naar Leon waar ze het historisch centrum bezoeken en een boottocht maken in schitterende mangroves. 's Middags eten zij in het lokale ViaVia-café dat door Belgen wordt uitgebaat. De derde groep was nu naar Dos Generaciones, de organisatie die opkomst voor de rechten van de mensen die werken op de stortplaats La Chureca.
Hoe raar het soms klinkt, voor de begeleiding is het moeilijker om vanuit Managua berichten te posten. Er zijn wel veel internetcafés in de stad, maar als begeleider ben je in de hoofdstad continu bij de groep en kan je 's middags of 's avonds moeilijker naar een internetcafé. Maar er zullen ongetwijfeld nog wel verslagjes vanuit de inleefreis doorkomen.
Ikzelf vertrek morgen op vakantie tot vrijdag. Jullie hebben ook de GSM-nummer van Jurgen Van Bylen. Als er vragen zijn, kan je hem vanaf morgen contacteren.
De terugweg is door de groep aangevat. Daarnet zijn ze zonder problemen de grens met Costa Rica gepasseerd. Nu nog een rit van ongeveer 5 uur naar San José, een laatste avond samen en dan de lange vlucht naar Amsterdam!
Door onweer boven de luchthaven van Houston heeft de groep vertraging opgelopen. Ze maakten een tussenlanding in de stad 'Texas city'. Toen het onweer voorbij was in Houston, konden ze doorvliegen. Daar stond hun vliegtuig naar Amsterdam te wachten.
De groep is nu (Belgische tijd 23u30) in Houston toegekomen en vertrekt zo dadelijk naar Amsterdam. Ze zullen naar schatting een uur of drie te laat toekomen. Je kan dit volgen via de website van continental airlines of via de website van Schiphol.
Volgens de site van Continental Airlines landen onze inleefreizigers om 9u56 in Amsterdam (in plaats van 8u20). We verwachten ze tussen 13u30 en 14u in Mol.
Ondertussen zijn we dus weer allemaal veilig en wel thuis geraakt. Sorry dat de berichtgeving van de laatste week in Managua wat magertjes uitgevallen is, de internettoegang was daar heel beperkt en het programma zo druk dat het ons meestal niet lukte om iets op de blog te zetten. Maar de inleefreizigers gaan jullie vanaf vandaag zeker alles nog in geuren en kleuren komen vertellen! Onze blog blijft in ieder geval ook minstens tot de naverwerkingsweek (begin november) online zodat je ook die activiteiten nog op de voet kan blijven volgen. Aan iedereen bedankt voor het meebeleven van onze reis en voor de massale berichtjes op ons gastenboek. Groetjes, Lief
Nicaragua 
