Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
agenda
Belangrijke data in mijn agenda
Beoordeel dit blog
Nicaragua
inleefreis 2009 2-19/4/2009
07-04-2009
maandagavond 18 uur. Juist terug van een mooie wandeling. Wat hebben we vandaag gedaan? Om 8 uur deze morgen vertrokken naar de werking van de pepitos en de technische school. *pepitos: de gehandicaptenwerking. Er is een grote evolutie de voorbije 20 jaar in deze werking. Er was vroeger veel schaamte rond kinderen met een handicap. Ouders waren bang om hun kinderen naar de werking te sturen. Dat is veranderd. De pepitos proberen te sensibiliseren om hun kinderen zo snel mogelijk naar de school te laten komen; zo kunnen ze sneller gestimuleerd worden. Zelfs hier is er de evolutie naar geïntegreerd onderwijs. Op het einde van de voorstelling toonden ze fier hun creaties. Ze bedanken ons om de aandacht en ook Mol in het bijzonder voor de financiële steun. * Kookcursus in de technische school. Een klas op de eerste verdieping met vrouwen die enthousiast in potten staan te roeren, kneden met hun handen, met roze schorten en koksmutsen: een weldaad om te zien zeker als je weet dat ze een taart aan het bakken waren met rozijnen en rum. Reacties van onze inleefreizigers: - blij met wat ze hebben en de mogelijkheden die het op langere termijn kan bieden. - Ze doen hun best om bij te leren. - Enthousiasme van de leerlingen. - Al is het een volwaardige school met diploma·s, toch is de school niet officieel erkend en krijgen de leerkrachten dus ook geen volwaardig loon van de regering. - Een ontspannen sfeer met oog op een betere toekomst. Daarna zijn we nog in de klas verzorging geweest om dan een fikse wandeling gedaan naar het houtatelier. Als begeleiding valt het ons op dat de inleefreizigers overal zoveel vragen stelden en geïnteresseerd waren. Voorbeeldig gewoon.
Namiddag: wandeling naar de moestuin. Schitterende natuur onderweg: als ze hier toch eens wat meer toeristische wandelpaden zouden aanleggen. De moestuin was in het begin een project dat groenten moest voorzien aan de comedor, de kinderrefter. Enkele jaren geleden heeft men het roer omgegooid en is men begonnen met veeteelt. De koeien geven wel niet genoeg melk voor de comedor, maar de financiële middelen die dit genereert maakt dit ruimschoots goed. Wat viel onze inleefreizigers op? - Zelfs op het einde van het droge seizoen (het water is bijna helemaal op), toch ziet het hier nog knap groen en hebben ze gezonde beesten. - Ondanks mislukte projecten proberen ze toch telkens iets nieuws en blijven ze positief. - Raar toch dat mensen eerder geen huis verkiezen boven het projectmatige bamboehuis van enkele jaren geleden. - Zeer trotse mensen. - De waterzuivering is wel goed gevonden. Alles wordt gewoon door planten gedaan.
Om af te sluiten, enkele reacties bij het leven in de gastgezinnen. - Beter dan verwacht, geen driemaal gallo pinto per dag en mijn spaans loopt vlot. - Ze zorgen heel goed voor ons .-) - De mensen doen echt hun best om fatsoenlijk te praten met ons. - We hebben heel lekker eten. - We ñogen ñet niets helpen. We moeten toekijken hoe zij voor ons aan het werken zijn. Veel te lieve mensen. - Goede WC. - Prachtig land, zeer interessnt. Heel lief gezin, warm maar we zweten gezellig samen.
De eerste hele dag in Santo tomas begon voor vele al heel vroeg. Het gekraai van hanen en het geblaf van honden om 5u zijn we niet gwoon. Om 8u kwamen we samen in het park, waarna elke groep appart vertrok. Groep één heeft deze ochtend enkele huizen van kindjes die in de comedor infantil (de kinderrefter) komen eten bezocht. Het raar om te zien, sommige mensen leven met 11 in een huis dat bij ons maar 1 kamer groot is. Anderen eten dan weer maar 1 keer per dag, sommigen huren dan weer een huisje, een klein houten huisje dat bij ons nog niet eens als tuinhuis kan doorgaan, voor 300 cordoba per maand (15 dollar). uitgedroogd als we waren hebben we ons dan maar neergezet op een terrasje, waar sommigen nog iets hebben bijgeleerd over de manier waarop honden paren, honden doen het helemaal niet op zijn hondjes. Na een verfrissende pepsi, toña of fanta zijn we naar een berg gegaan, het panoramisch uitzicht was prachtig. Nadien zijn we bij onze gastgezinnen gaan eten. Tot 16u hadden we vrij, sommigen gingen een terasje doen, andere waren dan weer met de kindjes aan het spelen en brachten tijd door met het gastgezin. Om 16u werden we allemaal verwacht in de comedor infantil voor een groots welkomsfeest met dansjes en speeches, ook wij belgen hebben ook onze beste danskunsten laten zien, we hebben onder andere bal in de straat gedanst. Daarna begon er een klein feestje met drank, muziek en hapjes. Het feest is nog steeds aan de gang dus ga ik jullie laten en verder feesten.
Maar eerst nog enkele updates: WEER: lekker warm, soms bewolkt en dat briesje is er nog altijd, nog steeds geen regen gezien. AANTAL: we zijn nog altijd met 100 BUS: hebben we niet nodig gehad vandaag MEDISCH: - wc gebruik: zowel diaree en constipatie, maar ook mensen die gewoon kunnen gaan - het warme weer begint zijn tol te eisen, maar niet ernstigs
Na een frisse duik tussen de zoute golven van de oceaan hebben we nog even genoten van het toeristische San Juan Del Sur. Na onze eerste kennismaking met de lokale cervesas gingen we nog uitwaaien op het strand en daarna naar het hotel.
Degenen die gehoopt hadden op een laatste frisse douche of een "gewoon" toilet kwamen van een kale reis terug.. op het einde van het droogseizoen kan het water wel eens op zijn.. Eigenlijk maakt het niet zoveel uit aangezien het frisse gevoel toch maar 5 minuten zou duren. Na een eerste zalige (volledige) nacht zijn we de bus opgestapt richting Santo Tomas. De busrit was lang (+/- 6u) en warm, maar na de hartelijke ontvangst waren we dit al snel vergeten! Op deze moment is iedereen zich aant settelen in zijn gastgezin om zo meteen Santo Tomas in groep te verkennen.
Als laatste nog enkele updates: WEER: lekker warm met een zacht briesje erbij, nog geen regen gezien.. AANTAL: we zijn nog altijd met 100 BUS: wegens plaatsgebrek is het gangpad omgetoverd tot extra rij met plastieken stoelen MEDISCH: sommigen zijn ondertussen al eens "goe" naart WC geweest, anderen nog altijd niet en beginnen er met een bang hartje op te hopen.. (consti staat op de loer) voor nog anderen is het gewoon nog een kwestie van wanneer het zal komen, na het drinken van kraantjeswater.. maar al bij al nog geen grote problemen dus!
Muchos saludos de los belgos y los nicaraguenses!! en merci voor alle lieve berichtjes!
Nadat we afscheid moesten nemen van de mama's en de papa's, familie, vrienden ..... kwamen we 2,5 uur later aan in schiphol. Om 13h20 vertrok onze eerste vlucht . Na 8 uur vliegen waren we blij om 2 uur de voeten op de grond te zetten in Newark, New York. Het inchecken in onze volgende vlucht verliep heel wat chaotischer, waardoor we een 20-tal minuten te laat vertrokken met een kleinere jet. Aangekomen in San Jose, 22u30 plaatselijke tijd, 6u30 belgische tijd, stond Julio en co ons al op te wachten met bussen vanuit nicaragua. We sliepen in een christelijk centrum, een idylische park met zwembad, en sportvelden. sommigen van ons vonden het zo heet dat ze onder de bloten hemel sliepen, het was bewolkt. Sommigen zijn gewekt door een vermeende aanslag op de bus. Achteraf bleken het vallende kokosnoten te zijn. Een korte nacht, want om 5 uur 's morgens vertrokken we terug richting nicaragua. Als ontbijt aten we in costa rica onze eerste gallo pinto (rijst met bonen). Het bleef een hele tijd bewolkt tot de grens met nicaragua. Zuid-amerikaanse toestanden, ongeveer twee uur, voor de nicajongeren een hele verbetering. Juist aangekomen in San Juan del sur, gegeten en nu op weg naar het strand. Deze verslaggevers snakken ook naar wat verkoeling in de oceaan, dus ronden we hier af.
Hasta pronto
de begeleiders
vrijdag 3 april, 16 uur lokale tijd, middernacht voor jullie
Van 2 tot 19 april 2009 reizen wij, 70 studenten uit de Molse secundaire scholen en 30 begeleiders, naar onze zusterstad Santo Tomás in Nicaragua.
Omdat we zoveel gaan beleven dat we het allemaal niet meer kunnen onthouden tot we weer thuis zijn - en ook wel een beetje omdat onze moeders (en vaders) anders ongerust zijn - willen we jullie via deze blog op de hoogte houden van onze belevenissen.
Kom dus tussen 2 en 19 april maar regelmatig kijken; als de Nicaraguaanse computers ons niet in de steek laten, proberen we telkens om de paar dagen een nieuw bericht te plaatsen, hopelijk zelfs met foto's.
Nicaragua 
)
