Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
agenda
Belangrijke data in mijn agenda
Beoordeel dit blog
Nicaragua
inleefreis 2009 2-19/4/2009
07-03-2009
Welkom op onze webblog
Van 2 tot 19 april 2009 reizen wij, 70 studenten uit de Molse secundaire scholen en 30 begeleiders, naar onze zusterstad Santo Tomás in Nicaragua.
Omdat we zoveel gaan beleven dat we het allemaal niet meer kunnen onthouden tot we weer thuis zijn - en ook wel een beetje omdat onze moeders (en vaders) anders ongerust zijn - willen we jullie via deze blog op de hoogte houden van onze belevenissen.
Kom dus tussen 2 en 19 april maar regelmatig kijken; als de Nicaraguaanse computers ons niet in de steek laten, proberen we telkens om de paar dagen een nieuw bericht te plaatsen, hopelijk zelfs met foto's.
Nadat we afscheid moesten nemen van de mama's en de papa's, familie, vrienden ..... kwamen we 2,5 uur later aan in schiphol. Om 13h20 vertrok onze eerste vlucht . Na 8 uur vliegen waren we blij om 2 uur de voeten op de grond te zetten in Newark, New York. Het inchecken in onze volgende vlucht verliep heel wat chaotischer, waardoor we een 20-tal minuten te laat vertrokken met een kleinere jet. Aangekomen in San Jose, 22u30 plaatselijke tijd, 6u30 belgische tijd, stond Julio en co ons al op te wachten met bussen vanuit nicaragua. We sliepen in een christelijk centrum, een idylische park met zwembad, en sportvelden. sommigen van ons vonden het zo heet dat ze onder de bloten hemel sliepen, het was bewolkt. Sommigen zijn gewekt door een vermeende aanslag op de bus. Achteraf bleken het vallende kokosnoten te zijn. Een korte nacht, want om 5 uur 's morgens vertrokken we terug richting nicaragua. Als ontbijt aten we in costa rica onze eerste gallo pinto (rijst met bonen). Het bleef een hele tijd bewolkt tot de grens met nicaragua. Zuid-amerikaanse toestanden, ongeveer twee uur, voor de nicajongeren een hele verbetering. Juist aangekomen in San Juan del sur, gegeten en nu op weg naar het strand. Deze verslaggevers snakken ook naar wat verkoeling in de oceaan, dus ronden we hier af.
Hasta pronto
de begeleiders
vrijdag 3 april, 16 uur lokale tijd, middernacht voor jullie
Na een frisse duik tussen de zoute golven van de oceaan hebben we nog even genoten van het toeristische San Juan Del Sur. Na onze eerste kennismaking met de lokale cervesas gingen we nog uitwaaien op het strand en daarna naar het hotel.
Degenen die gehoopt hadden op een laatste frisse douche of een "gewoon" toilet kwamen van een kale reis terug.. op het einde van het droogseizoen kan het water wel eens op zijn.. Eigenlijk maakt het niet zoveel uit aangezien het frisse gevoel toch maar 5 minuten zou duren. Na een eerste zalige (volledige) nacht zijn we de bus opgestapt richting Santo Tomas. De busrit was lang (+/- 6u) en warm, maar na de hartelijke ontvangst waren we dit al snel vergeten! Op deze moment is iedereen zich aant settelen in zijn gastgezin om zo meteen Santo Tomas in groep te verkennen.
Als laatste nog enkele updates: WEER: lekker warm met een zacht briesje erbij, nog geen regen gezien.. AANTAL: we zijn nog altijd met 100 BUS: wegens plaatsgebrek is het gangpad omgetoverd tot extra rij met plastieken stoelen MEDISCH: sommigen zijn ondertussen al eens "goe" naart WC geweest, anderen nog altijd niet en beginnen er met een bang hartje op te hopen.. (consti staat op de loer) voor nog anderen is het gewoon nog een kwestie van wanneer het zal komen, na het drinken van kraantjeswater.. maar al bij al nog geen grote problemen dus!
Muchos saludos de los belgos y los nicaraguenses!! en merci voor alle lieve berichtjes!
De eerste hele dag in Santo tomas begon voor vele al heel vroeg. Het gekraai van hanen en het geblaf van honden om 5u zijn we niet gwoon. Om 8u kwamen we samen in het park, waarna elke groep appart vertrok. Groep één heeft deze ochtend enkele huizen van kindjes die in de comedor infantil (de kinderrefter) komen eten bezocht. Het raar om te zien, sommige mensen leven met 11 in een huis dat bij ons maar 1 kamer groot is. Anderen eten dan weer maar 1 keer per dag, sommigen huren dan weer een huisje, een klein houten huisje dat bij ons nog niet eens als tuinhuis kan doorgaan, voor 300 cordoba per maand (15 dollar). uitgedroogd als we waren hebben we ons dan maar neergezet op een terrasje, waar sommigen nog iets hebben bijgeleerd over de manier waarop honden paren, honden doen het helemaal niet op zijn hondjes. Na een verfrissende pepsi, toña of fanta zijn we naar een berg gegaan, het panoramisch uitzicht was prachtig. Nadien zijn we bij onze gastgezinnen gaan eten. Tot 16u hadden we vrij, sommigen gingen een terasje doen, andere waren dan weer met de kindjes aan het spelen en brachten tijd door met het gastgezin. Om 16u werden we allemaal verwacht in de comedor infantil voor een groots welkomsfeest met dansjes en speeches, ook wij belgen hebben ook onze beste danskunsten laten zien, we hebben onder andere bal in de straat gedanst. Daarna begon er een klein feestje met drank, muziek en hapjes. Het feest is nog steeds aan de gang dus ga ik jullie laten en verder feesten.
Maar eerst nog enkele updates: WEER: lekker warm, soms bewolkt en dat briesje is er nog altijd, nog steeds geen regen gezien. AANTAL: we zijn nog altijd met 100 BUS: hebben we niet nodig gehad vandaag MEDISCH: - wc gebruik: zowel diaree en constipatie, maar ook mensen die gewoon kunnen gaan - het warme weer begint zijn tol te eisen, maar niet ernstigs
maandagavond 18 uur. Juist terug van een mooie wandeling. Wat hebben we vandaag gedaan? Om 8 uur deze morgen vertrokken naar de werking van de pepitos en de technische school. *pepitos: de gehandicaptenwerking. Er is een grote evolutie de voorbije 20 jaar in deze werking. Er was vroeger veel schaamte rond kinderen met een handicap. Ouders waren bang om hun kinderen naar de werking te sturen. Dat is veranderd. De pepitos proberen te sensibiliseren om hun kinderen zo snel mogelijk naar de school te laten komen; zo kunnen ze sneller gestimuleerd worden. Zelfs hier is er de evolutie naar geïntegreerd onderwijs. Op het einde van de voorstelling toonden ze fier hun creaties. Ze bedanken ons om de aandacht en ook Mol in het bijzonder voor de financiële steun. * Kookcursus in de technische school. Een klas op de eerste verdieping met vrouwen die enthousiast in potten staan te roeren, kneden met hun handen, met roze schorten en koksmutsen: een weldaad om te zien zeker als je weet dat ze een taart aan het bakken waren met rozijnen en rum. Reacties van onze inleefreizigers: - blij met wat ze hebben en de mogelijkheden die het op langere termijn kan bieden. - Ze doen hun best om bij te leren. - Enthousiasme van de leerlingen. - Al is het een volwaardige school met diploma·s, toch is de school niet officieel erkend en krijgen de leerkrachten dus ook geen volwaardig loon van de regering. - Een ontspannen sfeer met oog op een betere toekomst. Daarna zijn we nog in de klas verzorging geweest om dan een fikse wandeling gedaan naar het houtatelier. Als begeleiding valt het ons op dat de inleefreizigers overal zoveel vragen stelden en geïnteresseerd waren. Voorbeeldig gewoon.
Namiddag: wandeling naar de moestuin. Schitterende natuur onderweg: als ze hier toch eens wat meer toeristische wandelpaden zouden aanleggen. De moestuin was in het begin een project dat groenten moest voorzien aan de comedor, de kinderrefter. Enkele jaren geleden heeft men het roer omgegooid en is men begonnen met veeteelt. De koeien geven wel niet genoeg melk voor de comedor, maar de financiële middelen die dit genereert maakt dit ruimschoots goed. Wat viel onze inleefreizigers op? - Zelfs op het einde van het droge seizoen (het water is bijna helemaal op), toch ziet het hier nog knap groen en hebben ze gezonde beesten. - Ondanks mislukte projecten proberen ze toch telkens iets nieuws en blijven ze positief. - Raar toch dat mensen eerder geen huis verkiezen boven het projectmatige bamboehuis van enkele jaren geleden. - Zeer trotse mensen. - De waterzuivering is wel goed gevonden. Alles wordt gewoon door planten gedaan.
Om af te sluiten, enkele reacties bij het leven in de gastgezinnen. - Beter dan verwacht, geen driemaal gallo pinto per dag en mijn spaans loopt vlot. - Ze zorgen heel goed voor ons .-) - De mensen doen echt hun best om fatsoenlijk te praten met ons. - We hebben heel lekker eten. - We ñogen ñet niets helpen. We moeten toekijken hoe zij voor ons aan het werken zijn. Veel te lieve mensen. - Goede WC. - Prachtig land, zeer interessnt. Heel lief gezin, warm maar we zweten gezellig samen.
Het moest mij weer overkomen, ik had een heel lange tekst geschreven, wou die toevoegen en toen sloeg het noodlot toe, de pc liep vast en kan ik weer opnieuw beginnen.
Vandaag hebben de cdc-jongeren een presentatie gegeven en zijn we naar de clinica popular, de Taller de carpentería en de comedor infantil geweest. Deze morgen gingen we eerst naar de Taller de Carpentería, het houtatelier, dat in 1990 overgenomen is door het cdc. In de Taller konden schrijnwerkers erg goedkoop meubels maken, de opbrengst van de verkoop mochten ze houden, maar ze moesten een kleine bijdrage leveren voor de onkosten van het atelier. Maar na een tijd werden de onkosten groter en oesten ze meer gaan betalen, toen hebben enkel schrijnwerkers beslist om een eigen schrijnwerkerij op te richten. Goed zou je zo op het eerst zicht zeggen, maar het nieuze houtatelier is recht over de Taller gelegen. Hierdoor worden er bijna geen meubels meer gemaakt in de Taller. Daarna zijn we naar de comedor infantil geweest. We hebben er eerst een uitleg gekregen over de werking van de comedor, met ongeveer 500 euro per maand kunnen ze meer dan 100 kindjes uit de armste wijken een volwaardige maaltijd geven. Nadien gingen we met de kindjes spelen en hielpen we met de kleinste eten te geven. Na zelf in onze gastgezinnen te hebben gegeten kwamen we weer samen in het park om naar de clinica popular te vertrekken. De clinia is het volksziekenhuis waar de mensen voor weinig geld toch een goede gezondheidszorg krijgen. Het is ook een plaats waar vrouwen veilig kunnen bevallen, Chreet deed dat heel goed voor, gewoonweg hillarisch. Na de rondleiding hadden we nog een uur dat er niets gepland was, dus gingen we een terrasje doen. Om 16u gaven de cdc-jongeren een presentatie over wie ze zijn en wat ze zoal doen, we hadden verwacht dat het twee uur zou duren, maar het duurde slechts een dik half uur. Nadien hadden we vrij. Er werd ijs gegeten, op café gegaan, ... Al bij al weer een leuke maar vermoeidende dag.
Om 20u30 komen we weer samen met degene die weer op café willen gaan. Maar wees gerust, jullie kinderen worden tegen 22u naar huis gedaan zodat ze eens goed kunnen slapen en morgen weer fit aan een nieuwe dag kunnen beginnen.
En tot slot nog dit: - Het is hier nog steeds erg warm - Het eten is hier erg lekker, maar soms wel rare combinaties. vb: rijst met bonen, frietjes, spaghetti en gesneden tomaat met ajuin - Er zijn verscheidene inleefreizigers verbrand op hun schouders, maar dat is normaal hier - Diaree en constipatie zijn aanwezig - Er zijn geen problemen in de gastgezinnen
Het is zeer leuk dat jullie berichtjes achterlaten op het gastenboek, maar kan iedereen er duidelijk opzetten voor wie het is, want soms is het best wel moeilijk om de berichtjes te verdelen. vb: er zijn er 3 die Nick heten. Dus liefst de voornaam en achternaam van inleefreiziger of begeleider vermelden.
Ola, Gisteren was het veel te druk om iets te schrijven. Vandaag een dag ontspanning. We hebben een tweetal uren moeten rijden om aan de rivier te komen. Drie bussen. Maar er was water, veel water vonden we, voor het einde van het droge seizoen. In Santo Tomas is het nog altijd behelpen, al de ganse tijd zonder stromend water (maar iedereen komt wel elke dag proper gewassen voor de dag). Een dag in de rivier zwemmen kwam ons goed uit. Geen uitgebouwd strand, wel een schitterende plek waar veel volk samenkwam. Inleefreizigers vertelden me zonet nog hun ervaringen. Er kwamen heel wat mensen van ons foto·s nemen, omdat we zo ´blanco´ zijn of misschien omdat wij zwempakken aanhadden. In het water zaten bijna geen nicaraguaanse meisjes of vrouwen. Ons gastgezin zorgde voor een schitterende picnic en de meesten onder ons hebben nu echte coco´s gedronken, vers van de boom. Enkele andere reacties: "Vandaag hebben nog eens mogen genieten van het Nicaraguaans verkeer met alle gevolgen vandien. Op een drempel reed de chauffeur zijn versnellingsbak stuk. Dan zijn we met de beestenwagen verder gereden, met vijftigen achteraan in de opligger waar normaal de koeien zitten. Het zwemmen was echt super. We konden echt afkoelen en bekomen van de voorbije dagen. Ik heb me echt geamuseerd. Dit is zeker een dag die ik niet snel zal vergeten." " Op een gegeven moment komt er een Nicaraguaan naar mij en mijn vriendin. Hij vraagt of ik haar broer ben en wat haar leeftijd was. Hij zei dat iedereen jaloers was op mij. Na nog even lummelen is hij vertrokken, een ware ervaring rijker . Motto van de dag: "Nicaraguanen zijn directe jongens." Dit is een heel mooi land: rijden langs de nevelbossen, schitterend gewoon. Alles ziet relatief groen, maar de weilanden voor het vee zijn maar kaalgevreten. Niet te verwonderen dus dat de koeien naast de weg grazen. We zijn veilig thuisgeraakt, lekker gegeten en dan kreeg ik nog dit verslagje van een inleefreiziger die ook in mijn straat woont. "Het idee en het beeld dat wij hebben van straatvoetbal in zuiderse landen klopt. We spelen hier ´s avonds gewoon in het midden van de straat een matchke voetbal, de borduur dient als zijlijn. Wat ons beeld ook bevestigd is dat soññigen voetbal spelen op blote voeten. Zo´n straat moet je echter niet voorstellen als een bij ons. De Nicaraguaanse straten hellen naar een kant bergop en liggen vol losliggende stenen, geen beton of asfalt. De bal botst dan ook naar alle kanten en er wordt dan ook niet gespeeld om te winnen maar al tijdverdrijf en om te lachen. Vooral aan die kleine dingen zie je het grote verschil met ons land." Zoals je merkt ging het hier over een jongen. En wat doen de meisjes: sommigen hebben elke dag wel een of andere vlecht bij, anderen hebben een nieuw kleurtje op hun nagels, sommigen zingen en dansen met de kleinsten .... En ik zit dan gewoon op de ´corridoio´ (een stukje voetpad dat elke gezin heeft ingepalmd als terras) in mijn luie stoel te kijken naar die spelende bende te kijken, wat te praten met mijn gastgezin en de buren en te kijken naar de schitterende volle maan.
Hier zitten we dan in het zonnetje op onze laastste dag in Santo Tomas. Genietend van het uitzicht, boven op de finca. De mensen in Belgenland denken nu :" Wat is een finca? " Wel hier volgt nu de verklaring: Een boerderijj die zichzelf onderhoud, men plaatst koeien op reeds bestaande gewassen en men gaat goedkopere leningen aan via het cdc om de boerderijen te onderhouden. Na een afdaling van 20 minuten, zagen we een zaligheid: de bus! Plaatsje zoeken en naar de volgende halte: de buitenwijk Jicarito. Hier kunnen we onze sportcapaciteiten laten zien, jammer genoeg is het veel e warm om iets te tonen van wat we kunnen. Enkelen met moed wagen zich aan een spelletje volleybal. Anderen nemen een pauze in de zon en denken aan het afscheidsfeestje van deze avond. Kan iedereen nog eens uit de bol gaan en vol spanning uitkijken naar het volgende hoogtepunt van de reis: Managua!
Groeten vanuit Santo Tomas!
Nog een aantal reacties op het bezoek van de finca. - Het is goed dat zo´n krediet bestaat, zo hebben ook de kleinere boeren een kans om iut te groeien tot grotere boeren en zo rond te komen. - Voor een echt zeer gunstige landbouw is de grond niet, maar ze worden goed geholpen. Hebben een zeer mooi uitzicht. - Goed dat ze de boeren die minder kans hebben om te overleven leningen laten aangaan aan goedkopere rente, zo krijgt iedereen een kans. - Het is hier zeer warm voor mij, maar ik snap niet goed hoe ze de melk hier bewaren zonder dat die zuur wordt. - Het is fijn om hier te zijn, het verbaasd me hoe de boeren hier leven. - De boeren werken hier cht extensief. Benieuwd wanneer wij eens iets gaan doen ... Wil ook eens iets realideren. - Het is mooi dat de boeren zo gemotiveerd zijn en dat ze dankzij het cdc en ons eropvooruit gaan. Maar er is nog veel werk aan de winkel. - Ze zijn heel gedreven en trots in wat ze doen en met wat steun geraken ze zeker verder. - Het is hier prachtig , en het is heel tof wat ze kunnen doem. - Ik vraag me af of de afhankelijkheid op deze manier vermindert. Het resultaat mag er natuurlijk wel zijn.
Nicaragua 
) "Very Happy"){kind=icon}
