Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in het gastenboek.
Zoeken met Google
Zoeken in blog
Literaire blog
Een blog voor elke lezer, jong en oud!
16-03-2009
Gouden Uil 2009
Gouden Uil 2009!
Pia de Jong, P.F. Thomése, Jan Van Loy, Robert Vuijsje en Christiaan Weijts zijn genomineerd voor de Gouden Uil Literatuurprijs 2009. Dat heeft coördinator Villanella van de jaarlijkse boekenprijs vandaag bekendgemaakt.
Voor de Gouden Uil Jeugdliteratuurprijs zijn Els Beerten, Harm de Jonge, Joke van Leeuwen, Jaap Robben & Benjamin Leroy en Peter Verhelst & Carll Cneut genomineerd.
Pia de Jong werd genomineerd met 'Lange dagen', P.F. Thomése met 'Nergensman', Jan Van Loy met 'De heining', Robert Vuijsje met 'Alleen maar nette mensen' en Christiaan Weijts met 'Via Cappello 23'. Els Beerten kan de Jeugdliteratuurpijs winnen met 'Allemaal willen we de hemel', Harm de Jonge met 'Tjibbe Tjabbes' wereldreis', Joke van Leeuwen met 'Een halve hond heel denken', Jaap Robben en Benjamin Leroye met 'Zullen we een bos beginnen', en Peter Verhelst en Carll Cneut met 'Het geheim van de keel van de nachtegaal'.
Sterke generatie De jury van de Literatuurprijs, voorgezeten door Guy Mortier, moest een selectie maken uit 350 boeken. Die "bovenmenselijke taak" werd luidens mededeling "aanzienlijk verlicht door de kwaliteit van de ingezonden boeken". Een van de dingen die de jury opviel, was "hoe sterk de jongste generatie literatoren uit de hoek komt". De toekomst van de Nederlandstalige literatuur "lijkt alvast voor minstens een paar decennia verzekerd".
Jelle Van Riet Volgens de jury van de Gouden Uil Jeugdliteratuurprijs 2009, die door Jelle Van Riet wordt voorgezeten, "kon uit de oogst van het voorbije jaar uiteindelijk zoveel fraais worden gekozen dat de mand voor de longlistboeken wel erg krap bleek".
De literatuurprijzen worden maandag 4 mei op het stadhuis van Antwerpen uitgereikt. De uitreiking is rechtstreeks mee te maken op Canvas en op Radio 1. De week ervoor besteden Radio 1 en Canvas uitgebreid aandacht aan de genomineerden.
Stemmen Uit de genomineerde boeken kan de lezer haar of zijn favoriete boek kiezen. De bekroonde auteur ontvangt een originele tekening van Ever Meulen. Er kan tot en met zondag 3 mei gestemd worden op verschillende websites, via stembrieven in bibliotheken en in alle Standaard Boekhandels, en via een stembrief in het magazine Letters.
Op maandag 2 maart kwamen de juryleden van een Vlaamse en een Nederlandse school tesamen om hun mening te geven over de drie genomineerde boeken voor de Inktaap (zie vorig blogbericht). Ze hadden vooraf de kans om elkaar beter te leren kennen tijdens de lunch. Hierna werd er een groepsfoto genomen en dan ging het debat van start. Eerst kwam Sleur is een roofdier aan bod. Dit vonden de meeste juryleden geen topper, maar ze vonden het toch nog een leuk boek. Een tip? Lees af en toe eens een verhaal uit deze bundel, zo gaat het minder snel vervelen. Zo viel Het gelaat van Ludmilla zeer goed in de smaak. Ook de stijl van de schrijfster werd gewaardeerd. Alleen nog maar aan de titels van de kortverhalen, kan je al merken dat de auteur van dit boek een dichteres is geweest. Hierna werden er meerdere meningen gegeven over Het grote uitstel van Marc Reugebrink. Hierover waren de meningen verdeeld, maar toch waren de juryleden het er over eens dat Reugebrink alles heel mooi weet te beschrijven. Het was voor de meesten niet echt een probleem dat het verhaal zich in de jaren 70 afspeelde. Dit had geen effect op het inlevingsvermogen. Het hoofdpersonage is Rega, maar toch weten we niet zo veel over hem. Er word bijvoorbeeld niets gezegd over zijn ouders. Rega ondergaat gewoon alles. Hij is een meeloper. En waar waren de juryleden het nog over eens? "Ik hoop dat dit verhaal niet verfilmd wordt," aldus een Vlaams jurylid. Uiteindelijk was het de beurt aan het boek van A.F.Th., Het Schervengericht, deze roman wordt reeds lang gezien als de grote winnaar van de Inktaap en dus is het geen verrassing dat zowel de Nederlandse als de Vlaamse juryleden dit boek de hoogste score gaven. Nu is het nog afwachten tot dinsdag 24 maart, dan wordt de Inktaap uitgereikt tijdens de slotdag in deSingel te Antwerpen. De deelnemende scholieren kunnen daar de auteurs van de genomineerde boeken ontmoeten en de Inktaap aan het einde van de dag uitreiken aan de schrijver van het winnende boek.
Binnenkort is het zo ver! Op maandag 2 maart voeren maar liefst 47 juryleden uit het Andreas College (Katwijk aan Zee) een literair debat met 30 juryleden uit het Instituut Heilige Familie (Sint-Niklaas). Het debat vindt plaats in Sint-Niklaas en zal van start gaan om 13u. De moderator is Rune Buerman. Hij is werkzaam bij de Stichting Lezen. Het belooft een vurig debat te worden, daar er drie grote titels genomineerd zijn voor de Inktaap: "Sleur is een roofdier", "Het grote uitstel" en last but not least... "Het Schervengericht"! (Meer info? Zie vorgaande blogberichten over deze titels!) Tussendoor is er uiteraard tijd voor een "ludieke ontspanning"... (Later vernemen jullie hier meer over!) Op het einde van het debat volgt een stemming. Deze is definitief én geheim. De juryleden moeten dan 3 cijfers toekennen: 7 punten voor hun favoriete boek; 5 punten voor nummer twee en 3 punten voor het boek dat hen het minste aansprak. Wie krijgt van ons het Inktaapje??? Dat wordt spannend afwachten!
Groetjes,
Tamara & de overige Inktaap-juryleden van het Instituut Heilige Familie!!
Ik heb een hele leuke boekentip voor jullie: "De Geruchten" van Hugo Claus!
Een man keert terug naar zijn dorp. René Catrijsse, deserteur uit een koloniale oorlog, is opnieuw in Alegem. Het is het begin van een reeks vreemde incidenten met fatale gevolgen voor zowat iedereen die met hem te maken heeft.
De pest trekt door Alegem: een mysterieuze ziekte zaait dood en verderf. Nog sneller verspreiden zich de geruchten. Het wordt onmogelijk om waarheid en leugen, feit en fictie, cafépraat en nieuwsbericht nog langer van elkaar te onderscheiden. Langzaam valt de dorpsgemeenschap uit elkaar in een bizarre verzameling van ontregelde individuen, geheime misdaden en wanhopige verlangens.
Hugo Claus slaagt erin om een meesterlijk portret te schetsen van een Vlaams dorpje, dat helemaal ondersteboven is van de komst van één man. Maar wat heeft René Catrijsse precies met deze geruchten te maken? Is het wel waar wat de mensen zeggen?
Ik had nog nooit eerder een werk gelezen van Hugo Claus, dus waagde ik mij aan "De Geruchten". Hugo Claus? Te moeilijk? Te zwaar? Saai?!?! Helemaal niet! Hugo Claus is een fantastische schrijver die met de nodige humor én tragedie een prachtig verhaal heeft geschetst. Het leest heel vlot en is niet te dik. Ik heb dit boek op een vijftal uurtjes uitgelezen vorig weekend, omdat ik niet kon wachten op de afloop van het verhaal! Dit boek heeft trouwens enkele prijzen gewonnen: de Libris literatuurprijs (1997), Humo's Gouden Bladwijzer (1997) en de Aristeion Literatuurprijs van de Europese Unie (1998). Ik wil ongetwijfeld nog meer van deze auteur lezen! ("Omtrent Deedee" lijkt mij wel wat én dit kan ik voor een prikje kopen dankzij de Morgen!) Maar dat zal voor binnen enkele maanden zijn, omdat ik nu bezig ben in "Het Grote Uitstel" van Marc Reugebrink (een boek dat mij heel wat minder goed bevalt...). In maart zal nog er een literair werk de revue passeren: "De Zaak Alzheimer" van Jef Geeraerts. Ik heb de verfilming zeker drie keer gezien en vond het verhaal schitterend. En men zegt toch vaak dat een boek beter is dan zijn verfilming, dus ik kan amper wachten!
Ik ben er uiteindelijk ook in geslaagd om het Schervengericht uit te lezen. Achteraf gezien was het de moeite zeker waard, vanaf het midden werd het boek interessanter en werd ik echt meegesleept in het verhaal. Voorlopig is - zoals bij de meesten denk ik - A.F.Th. mijn favoriet, maar ik heb nog één boek te gaan (Het grote uitstel).
Tussen de Inktaapboeken door heb ik toch nog de tijd gevonden om een ander boek te lezen, namelijk "Mijn ontmantelde wereld", van Dimitri Bontenakel. Mijn broer had me dit boek aangeraden en het heeft me aangenaam verrast. Het is een ietwat ongewoon verhaal, maar er wordt heel mooie beeldspraak gebruikt. Je zit ook echt in het verhaal. Om een beetje een idee te geven van de inhoud ga ik gewoon de flaptekst geven, want ik kreeg echt zin om in het boek te beginnen toen ik die las.
Terwijl buiten een onnatuurlijk strenge winter komaf maakt met de mens - het lijkt het einde van de wereld wel - heeft Harold andere kopzorgen. In het midden van de nacht verdween zijn hartsvriendin. Ze laat hem een aantal aanwijzingen achter: foto's, een prentbriefkaart, een biografie. En een radeloze moeder. Daarmee is Eleni niet aan haar proefstuk toe. Harold is haar verdwijntrucs meer dan beu. Ervan overtuigd dat de aanwijzingen naar haar schuilplaats zullen leiden, gaat Harold op zoek naar radiomaakster Eleni Kahn. maar Harold is geen speurneus en dit is geen detectiveverhaal. Zijn zoektocht werpt meer vragen op dan er antwoorden gevonden worden. wat voert Jasper Magnus in zijn schild nu hij niet langer de zwerver met pleinvrees is? En wat heeft Orson Welles met de hele zaak te maken?
Ik hoop dat ik bij deze een paar mensen heb kunnen overtuigen, want "Mijn ontmantelde wereld" is naar mijn mening echt een aanrader.
Ook mijn beste wensen voor iedereen en veel leesplezier nog met de Inktaapboeken!
Hoi iedereen! Ik heb eindelijk nog eens de tijd en toch ook wel de zin gevonden om nog eens iets op onze - tochwel mooie blog - te plaatsen.Ik kan deze blog beginnen met heugelijk nieuws, ik heb namelijk "Het schervengericht" uitgelezen! En het is me gelukt in 6 dagen! Zondag begonnen en 5 dagen (zonder leven) verder en het zit erop. Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen maar ik vond het een literair pareltje. Ik heb mijn gezinsleden overtuigd om zich ook eens te verdiepen in dit boek. Toegegeven het aantal blz. schrikt af. Maar eens je begonnen bent is het moeilijk om te stoppen. Dat heb ik althans ervaren. A.F.Th. is met glans geslaagd om een complexe materie zo indringend te brengen. Vooral de passage wanneer de moorden in de ogen van Paultje (degene die het boek al gelezen hebben weten wie ik bedoel) beschreven worden, is voor mij de aangrijpendste passage in het boek. De tranen stonden me letterlijk in de ogen.
Hieronder vindt je nog enkele foto's. Omdat ik geen pretbederver wil zijn ga ik niet zeggen wie deze personen zijn. De mensen die het boek al reeds gelezen hebben zullen het wel begrijpen.
Bij deze stopt mijn blog hier. Een gelukkig nieuwjaar al op voorhand! En laat je vanavond eens gaan zou ik zeggen. Volgende week zitten we weer op de schoolbanken.
Na de examenperiode vind ik eindelijk nog eens even te tijd om iets te posten. Ik begin aan mijn tweede boek van de inktaap, jawel! Het is getiteld "Sleur is een roofdier". Volgens sommigen is dit een boek dat heel traag leest, dus dat belooft! Hoe dan ook, waag ik mij aan dit tweede boek voor de Inktaap en zal ik mijn ongezouten mening hierover geven.
Korte inhoud: Deze verhalenbundel van D. Hooier werd bekroond met de Libris literatuurprijs 2008. In het titelverhaal is alles zoals het bij Hooijer altijd is: anders dan je zou denken. Anders dan gewoon. Hoofdpersoon Rolf trouwt er met Gwenn, hecht zich aan haar zoontje en ontdekt vervolgens dat Gwenn intieme brieven van haar ex ontvangt en met hem naar bed gaat om hem zogenaamd te leren hoe dat ook alweer moet. Bij Hooijer explodeert dan niet meteen het huwelijk, nee, eerst gaan de mannen samen eten, dan wordt er een lijst gemaakt met hoe de ex zich seksueel kan verbeteren en pas dán springt de sleur alsnog uit zijn schuilhoek.Verrassend, hilarisch en tragisch, dat zijn alle verhalen van Hooijer in deze bundel. Of het nu gaat om een lesbische huurster die geld biedt aan de prostituee die haar huisbaas van zelfmoord weet af te houden, om een vrouw die haar minnaar vertelt dat ze niet van plan is mooi te blijven of om een passionele moord in een Agatha Christie-achtige setting altijd weet Hooijer de vinger op een verborgen, vreemde of verweesde plek te leggen.
Ik hoop trouwens dat de examenperiode voor iedereen goed verlopen is. Geniet van de welverdiende vakantie!
Met de examens die in aantocht zijn, vind ik niet echt meer de tijd om nog iets te posten op onze blog. Maar deels voel ik mij toch geroepen om nog een kort berichtje te posten. Ik heb namelijk een boekentip: "Los" van Tom Naegels: een dun boek over de tegenstrijdigheden van het moderne leven die tegen het licht worden gehouden. Verder behandelt het boek ook onderwerpen zoals euthanasie en het multiculturele. Morgen wacht er een mondeling examen van Nederlands op mij, waarvoor ik in de huid van Tom Naegels moet kruipen. Wish me luck!
Hey! Stephanie is mijn naam. Aangenaam ! ( wow, dat rijmde zonder dat ik het besefte) Niet dat het er écht toe doet, maar ik zal het maar de wereld insturen: Stiekem hou ik van rijmpjes. Waarom weet ik eigenlijk niet. Het maakt mij gewoon blij. En nu is het niet stiekem meer. Waarschijnlijk heb ik daar straks al spijt van, want soms blijven dingen gewoon beter onbekend of ongeweten. Hoe dan ook, dit is mijn eerste blogervaring en dit al meteen op een literaire blog. De lat wordt hier al behoorlijk hoog gelegd, want om nog een geheimpje te verklappen. Ik ben allesbehalve literair. Maar wat is literair zijn? En wanneer kunnen we eindelijk spreken van een literair persoon? Ligt daar ergens een checklist voor vast? Net zoals voor zo veel zaken op aarde. Zo hangt er op mijn muur nog een eindeloze to-do-list van zaken die ik voor de examens nog in orde moet brengen en waar amper een slordige V of OK voor komt te staan. Dat is vrij frustrerend, maar dat terzijde. Je mag ook niet vergeten dat een euforisch gevoel je overdonderd wanneer er eindelijk toch iets mag doorstreept worden. Een betere studeer-boost is er gewoon niet. Ik ben nog maar net gestart op deze blog en het wordt hier al meteen een stream of conciousness, waarin ik teveel vragen stel en deze uiteindelijk onbeantwoord laat. Eerlijk, hoe geraak ik van literair zijn naar een to-do-list die bevestigt is op mijn kamermuur ? Fout bezig. Alsof dat nog niet genoeg is, ben ik ook nog eens de laatste die op deze blog schrijft. De laatste. Dat klinkt alsof ik helemaal niet gemotiveerd ben om jullie te gidsen doorheen mijn literaire avonturen. Dat is immers wel zo. Beter nu mijn debuut, dan nooit denk ik nu. Het leven is voor de snelle zeggen ze. Laten we stellen dat ik nu eenmaal handel met een beetje "retard". Ik hou gewoon niet van leven op de tijd en excuseer maar daar kan ik niet aandoen. Tegenwoordig lijkt niemand dat gevoel nog te kennen. Dat gevoel van zeeën van tijd hebben. Zelfs ik heb het niet meer. En dan wordt het verdomd erg. We worden dan ook overstelpt met schoolwerk. Maar dat zal wel bij het leerplan horen. Leren omgaan met 6uur slaap per nacht
Ik was me dus aan het afvragen of ik een literair persoon ben en wat iemand literair maakt. Het makkelijkste wat ik nu kan doen is zeggen: Keine Ahnung of Geen idee . Maar zo ben ik nu eenmaal niet. Met andere woorden: We gaan dat hier eens uitdokteren. We maken een checklist: Je bent literair als
1) je veel boeken leest 2) je schrijft 3) je schrijfgenieën bewondert 4) je naar literaire programmas zapt op teevee 5) je houdt van de bibliotheek 6) je een boekenkast hebt 7) je literaire artikels uitscheurt 8) ( Hier moeten jullie zelf maar dingen invullen. Reageer en zet gerust iets in ons gastenboek ! )
Ik heb de niet-officiële lijst voor mezelf ingevuld. En rararaa, wat zijn we te weten gekomen ? Ik blijk helemaal niet zo literair te zijn. Nu vraag ik me wel af wat ik dan op een literaire blog doe. Interessante vraag. Ik bedenk nu net dat ik eigenlijk zo literair kan zijn in de hoeveelheid die ik zelf toelaat. Ik mag dan niet veel boeken lezen en vooral houden van de chicklit collectie ( = fantastische vrouwenlectuur. Ik heb geen enkel idee of dit onder literatuur valt ) . En ik mag dan niet in tv-gidsen ongeduldig zoeken naar literaire talkshows en andere boekenprogrammas. Ik heb wel een boekenkastje. Heeft er iemand enig idee hoeveel waarde daar aan gehecht wordt ? Cicero schreef ooit: Een kamer zonder boeken is zoals een lichaam zonder ziel ( dit citaat klonk zoveel mooier in Engels: A room without books is like a body without a soul Deze zin ben ik altijd blijven onthouden sinds het moment dat ik hem gelezen had. Geef het toe, Cicero had een punt. Er is dan ook een reden waarom ik voor Kerstmis een nieuwe boekenkast heb gevraagd. Als elk meubel uit mijn kamer zou worden gestolen en er schiet enkel nog mijn bed over, pennen, blokjes geel schrijfpapier en de overgevulde boekenkast, dan heeft de kamer nog steeds zijn ziel. Want alles zit in die kast. Mijn persoonlijke schrijfsels, wijze citaten, stapeltjes tijdschriften, cds en uiteraard de boeken. Kleef nu maar een sticker op me, vertel mij dat ik gek ben. Ik geef er toch niet om, zolang ik mijn gevulde boekenkast heb. Mijn boekenkast is niet schitterend met slechts 10 boeken op een plank, maar een mens moet ergens beginnen. Net zoals met schrijven.
Ik geloof dat iedereen kan schrijven, maar soms is het simpelweg wat meer gegeven aan de ene dan aan de andere. Maar in mijn ogen lijkt dat slechts een voorsprong te zijn. Het is zoals tekenen, schilderen en het realiseren van andere kunstvormen. Iedereen kan tekenen. Het enige verschil is dat niet iedereen er ook goed in is. Dat is het mooie aan tekenen evenwel aan schrijven, het dwingt je om meer je best te doen. Om te blijven proberen. Al moet je kilos papier verprutsen om eindelijk iets deftig op het blanco papier te krijgen. Uiteindelijk lukt het ooit wel eens. Schrijven lijkt zo saai. Maar wat is schrijven precies ? Schrijven is eerst en vooral niet moeilijk. Je laat de inkt gewoon op het papier vloeien, tot je van het geluid gaat houden. Het geluid van de vulpen die moeiteloos letters, woorden en zinnen in de vezels van het papier vastlegt. Dat duo van pen en papier, laat je zelden in de steek, omdat het altijd klaar ligt. Het enige wat je nog moet doen is leren hoe te schrijven. In het begin ga je af als een gieter en ligt de vuilnismand meteen vol met uit pure frustratie opgefrommelde papierpropjes. Dus voor alle beginnende schrijvers, inclusief mezelf, blijf gewoon proberen. Ik blijf ook steeds geloven dat ik op een dag wel een geniale ingeving zal krijgen en iets fantastisch zal neerpennen. Of dat ook effectief zal gebeuren is een andere vraag ... Ik hoop er ook niet te veel op. Dus tot dat moment blijf ik nog steeds van schrijven houden en bewonder ik de mensen die het ook werkelijk kunnen en ga ik nog steeds af en toe naar de bib om me omringd te voelen door wijsheden en grote namen. Er hangt ook altijd zon geur. Zon boekengeur. Een geur van te veel uitgeleende boeken en van boeken die te lang onder het stof hebben gelegen. Ik hou er van. We kunnen dus besluiten dat je om literair te zijn niet zo ver moet zoeken. Niet zo veel moet voorstellen ook. Het is slechts de hoeveelheid die je zelf wilt aannemen. Met andere woorden: Voel je gerust welkom hier en laat je volledig gaan op onze webstek. Ken gewoon je klassiekers, beste lezers ! En probeer zeker eens een Inktaap boek, zodat we hier nog eindeloos kunnen discussiëren over welk boek het beste is zonder van ophouden te weten !
Geniet nog van het winterse sneeuwtapijt en ik zie jullie terug in mijn volgende blogpost! Veel groetjes, Stephanie .
Hey iedereen, ik ben Tessa ik ben ook jurylid voor de inktaap! Ik heb net het boek "sleur is een roofdier" van de schrijfster D. Hooijer uitgelezen. En om eerlijk te zijn valt het boek mij wat tegen.. Wat eerst een gezellig boek vol intriges leek mondde uit in een ingewikkeld boek waar verschillende vreemde verhalen aan bod kwamen. Ik heb mij echt doorheen het boek moeten sleuren.(merk de ironie op) Nu ben ik net in "Het schervengericht" van A.F. Th begonnen en dit boek ligt mij veel beter. Ik moet wel eerlijk zijn en zeggen dat ik wel nog maar aan pagina 70 zit. Nog héél wat bladzijden te gaan dus. Maar ik hou de moed erin!
