Jullie hebben opnieuw een tijdje moeten wachten op nieuws van het midden - oosten. Maar daar was dan ook een goede reden voor. Midden november heeft het hier zowaar geregend! Niet veel speciaal denken jullie, maar in een land dat geen afwatering heeft kan een gemiddelde Belgische plensbui voor heel wat problemen zorgen! Onze fietstocht werd in een cyclocross herschapen en we stonden letterlijk tot onze knieën in het zand en slijk!
Ik moet zeggen dat ik de regen helemaal niet gemist heb! Ik besloot dan maar om samen met mijn ventje voor een 4tal dagen naar Dubai te gaan. Jammer genoeg was het daar ook 'moesson seizoen' toch voor 1 dag. Alhoewel het maar 40 minuten vliegen is waan je je wel in een totaal andere wereld. We hebben onze dagen gevuld met shopping mall-walking (één met aquarium en ééntje met skipiste!), de Burj Khalifa gaan bekijken (hoogste toren van de wereld , meer dan 800m) en naar het Wild Wadi waterpark gaan. Dit is eigenlijk een aqualibi voor volwassenen. Verschillende glijbanen met of zonder banden met als climax de Jumeirah sceirah, een glijbaan waar je start al rechtstaan in een capsule en ze trekken de grond van onder je voeten weg, nie normaal! Ik kwam beneden na 10sec en was ongeveer 8 cm vel van mijn rug kwijt! Voor de nieuwsgierigen onder jullie, watch this :
Wanneer we terugkwamen was het tijd om afscheid te nemen van Gus en Hermien, een Hollands koppel waar we veel mee optrokken. We zijn er nog een dagje samen op uitgetrokken, eerst naar de kamelenrace wat toch wel een heel bijzonder spektakel is. Ongeveer 10 kamelen met robotjes op racen tegen elkaar op een baan van wel 5 km lang. Naast de baan rijden dan de eigenaars met grote jeeps die met een afstandsbediening de robotjes een bepaald aantal zweepslagen kunnen laten toedienen. Ze lopen met een gemiddelde snelheid van 45 km/ u. Heel bijzonder! Al moet het wel gezegd zijn dat wij in het begin meer bekijk hadden met de blauwe Kia piccanto.
S'avonds zijn we dan naar de skybar gegaan, een openluchtpub op de 20 e verdieping! En de volgende dag naar the Belgian Beer café zodat ze ook eens weten wat echt bier is (en 1 van de collega's weet nu ook wat een Kwak is).
Op het werk is het de voorbije weken vrij druk geweest en de kerstperiode belooft nog drukker te worden met als 'hoogtepunt' een volledige werkdag op 25 december en 1 januari vanaf 7 u 30!
Uiteraard valt er in een drukke periode altijd iets te beleven. Zo had ik onlangs een motorrijder die op mijn sportconsultatie kwam owv ongeval op het circuit! Hij was de week ervoor nog bij een collega geweest die hem nog niet goedgekeurd had om te racen omdat hij nog niet kan remmen door handfractuur! Hij heeft dat advies vakkundig genegeerd, met voet fractuur tot gevolg! We hebben hem toch geadviseerd om een andere sport te kiezen!
Zelf heb ik 2 maal meegedaan aan een Aquathon, dat is 500 m zwemmen en 5 km lopen. Ik ben niet direct in de prijzen gevallen, maar als ik daarna mijn boodschappen ben gaan doen in de Carrefour was het lot mij wel goed gezind en won ik, voor hun 10 e verjaardag, de inhoud van het winkelkarretje, mooi meegenomen voor mij en mij Nederlands collega Robert-Jan want we waren juist onze voorraad aan het inslaan. Een cadeautje van 200 euro. Kon hij wel gebruiken want hij had net een boete gekregen van 1200 euro voor het negeren van een rood licht! Maar met een beetje onderhandelen heeft hij dit kunnen terugbrengen naar 300 euro!
We zijn ook eens naar de golf geweest met Frank, een Nederlandse sportarts en Prof Whitewoman! Terwijl Yves met de 2 andere mannen de balletjes vakkundig 200m ver sloeg, heb ik mijn oppervlakte van 2 vierkante meter tot akker verploegd.
Op sportvlak zijn er al een paar sterren de revue gepasseerd en er zullen er nog enkele volgen in de volgende maand. De Amerikaanse basketballer Shaquille O'Neal is op het werk geweest, 2m 16 en 140kg droog aan de haak! Hij heeft mij de hand geschud, maar ik denk dat ik enkel zijn pink vasthad.
Deze week zijn wij ook naar dè voetbaltopper in eerste klasse gaan kijken. Al Sadd (de ploeg van Raul) tegen Lekhwiya (de ploeg van Eric Gerets) met het geweldige toeschouwersaantal van 2124 waarvan er wss nog 500 betaald waren om in het 'sfeervak' te zitten. Parkeren kan op 10 m van de VIP-ingang en je krijgt een zitje in de presidentiële suite alwaar ze langskomen met een hapje en een drankje! Dit was allemaal inbegrepen in de prijs...... 0,0 euro!
De volgende sportevenementen die gepland staan is een wedstrijd PSG- Real Madrid, stages van oa Bayern München en een tennis tornooi met oa Nadal, maar de grootste VIP s voor de volgende weken zijn Gerd en Dettie, alias mijn liefste pa'tje en ma'tje ! Zo kan ik toch oudejaar vieren met een deel van de familie en mijn schatje!
Zo, ik zal jullie laten zodat jullie even kunnen genieten van het haardvuur! Wij (Yves en ik) gaan intussen een weekje op (welverdiende, al zeg ik het zelf, na zoveel tijd zonder elkaar doorgebracht te hebben) vakantie naar Oman!
Dit en vele nieuwe verhalen kan u volgende keer lezen in de laatste aflevering van Elke in het land van Alibaba (en zijn vriendjes).
nu jullie intussen weer in jullie winterslaap aan het komen zijn, is volgens de plaatselijke Frank Deboosere de winter ook in het land. Ik moet wel zeggen dat ik nog nooit zo blij geweest ben met de winter. De temperatuur is nu echt fantastisch, iets boven 30 graden overdag en rond 27 graden s avonds. Ideaal terrasjesweer dus, maar ja, das hier minder evident.
De maand oktober stond vooral in het teken van de 3 V's: Verhuizen, vakantie (een weekje voor het offerfeest) en VIP, VVIP en VVVIP. Ik heb voorbije maand echt een beetje rondgezworven en ben 7 keer veranderd van slaapplaats! Op dit moment logeer ik bij 3 Nederanders, die ik op tijd en stond nog eens een Belgisch woord leer. Ik heb ze juist eens een filmpje van De Slimste mens ter wereld (Belgische versie) en "Ruute 98" getoond en ze keken of ik van een andere planeet kwam, echt grappig. Intussen heb ik al wat meer respect gekregen na de kwalificatie van de Rode Duivels en het winnen van de Ironman door 1 van onze landgenoten.
Dan was het tijd voor een weekje vakantie, maar die kwam voor mij wat ongelegen aangezien ik nog steeds het land niet uitkan owv het niet hebbben van een Residence Permit. Was niet zo leuk om iedereen te zien vertrekken en om te weten dat ik anders een weekje bij mijn schat kon zijn.
Nu nog7 nachtjes slapen en Yves komt eraan. Zal ongeveer 6 weken geleden zijn en moet zeggen dat dat toch wel lang is, amai.
Over de VIP's valt ook wat te zeggen. Je hebt er wel wekelijks een VIP of in het slechtste geval een VVVIP in je kliniek, maar deze die ik de laatse 3 weken leerde kennen vielen reuze mee (ja, begin al wat Nederlands te praten en heb al een aantal scheldwoorden verzameld om te gebruiken wanneer we tegen de Nederlanders spelen). De eerste waarmee ik mocht kennismaken is Professor Marc Martens. Voor de niet-sporters onder jullie, dit is de man die ongeveer alle topsporters met een kapotte knie geopereerd heeft. De bekendste zijn Marco Van Basten, Frank Rijkaard, Michael Ballack,...en mijn Yves ;-) Ik moet zeggen dat ik na een halve dag consultaties toch redelijk onder de indruk was van zijn klinische kennis, en nog meer van zijn bereidheid om dit met jongere collega's te delen. De tweede VIP die week was ene Raul Gonzalez Blanco! Voor de voetbalnerds onder jullie, dit is een Spaanse TOPvoetballer die tot op heden nog steeds het record aantal doelpunten in de Champions League heeft. Sorry voor mijn kinderlijk enthousiasme, maar voor een voetballiefhebber als ik, een fantastisch moment. Ik mocht de jaarlijkse testing doen om hem goed te keuren om nog een jaartje te spelen. Supervriendelijke kerel, en of hij goedgekeurd was! De rest van de VIP's waren deelnemers aan de wereldbeker zwemmen, waarvan ik dokter was samen met nog een Tunesische dokter die werkt voor de Qatarese zwembond. 2 dagen topzwemmen met als bekendste namen Ranomi Kromowidjojo (Nederlandse, Olymp kampioen 50-100m vrij), Chad Le Clos (Z-Afrikaan, Ol kampioen vlinderslag) en Ronald Schoemann (Z-Afrikaan, 50m vrij). Leuk om eens mee te maken!
Zo, zal jullie maar eens laten. Wou jullie nog even laten weten dat behalve de Rode Duivels, dat de Nationale Damesvoetbalpoeg, bijgenaamd de Red Flames dit weekend feta gemaakt hebben van Griekenland door er te gaan winnen met 1-7 en dat ze aanstaande donderdag 31 oktober om 20u30 tegen Portugal spelen op het Kiel. Tickets slechts 5 euro vvk en 8 euro aan de deur. Allen daarheen!
opnieuw een tijdje geleden dat jullie nog iets van mij gehoord hebben. Het is dan ook vrij druk geweest de laatste tijd.
Begin september is Yves langsgekomen en heeft hij ook eens kunnen proeven van het leven in Qatar. We zijn de één van de eerste avonden al eens gaan tennissen, en de arme jongen was bijna gesmolten. Gelukkig kon hij even afkoelen in het zwembad en genieten van een "biertje", allee ja als we een Heineken al in die categorie onderbrengen. We konden nog enkele dagen in het huis van Frank blijven en dan zijn we verhuisd naar een andere compound, Y-village, in het huis van Roald Bahr. De ene kwam 's avonds thuis en de andere vertrok dezelfde avond opnieuw richting Noorwegen. De enkele uurtjes overlap konden we overbruggen door de wedstrijd Schotland-België in een appartement vol met Belgen. Dit betekende ook dat ik mijn levensgezel van de eerste weken, Piekes moest achter laten. Met pijn in het hart, dat wel, maar ik kreeg er een huis met zwembadje voor in de plaats.... en een man die het geweldig vond om ons iedere nacht rond 4 uur wakker te schreeuwen met een verzen uit één of ander religieus boek (aangezien de emails soms gecontroleerd worden, kunnen sommige zaken niet heel specifiek benoemd worden ;-). Daar konden we 2 weken resideren en wat tijd met z'n tweeën doorbrengen na het werk of in het weekend. Geweldig!
Op het werk begint alles onder stoom te komen en is er bijna iedere ochtend een meeting, vergadering of presentatie. Het was mijn beurt om een presentatie te geven vorige week en op het einde heb ik ze even laten proeven van 'de Gentse Cuberdons' (Pieter had al wat reclame gemaakt voor Brugge, dus ik heb dan maar Gent even in de schijnwerpers gezet, uiteraard zonder de Buffalo's te vermelden ;-) ) Ook de consultaties draaien op volle toeren, maar de wekelijkse 'aardige' gevallen blijven komen: zo had ik vorige week een dame die langskwam omdat ze pijn had aan de onderzijden van de voeten als ze op hoge hakken liep (halloooooooooooooo, is dat niet het lot van elke vrouw) of een meniscusscheur bij een jongeman van 23 jaar die even breed als groot was ( 145kg) en die we dan ook niet konden opereren. Ik heb hem toch even geadviseerd om te vermageren. Hoeveel? De volle 50 kg. Een collega heeft gedurende 4 maanden hemel en aarde bewogen om een internationale handbalspeler te revalideren en een week voor een kwalificatiewedstrijd voor het WK, vraagt die doodleuk een ziektebriefje omdat hij een reis geboekt heeft ! Tja, ik vrees dat er toch nog wat zal moeten veranderen opdat ze geen mal figuur zouden slaan op hun eigen WK voetbal, want een sportcultuur zit er niet echt ingebakken.
Twee weken geleden ben ik dan even opnieuw naar het Belgenlandje gereisd omdat ik naar een congres van de UEFA moest in Amsterdam en sinds ik terug ben is de temperatuur duidelijk gezakt naar de aangename 35 graden. Ons fietsgroepje is dan ook uitgebreid naar een heus pelotonnetje dat hier een echte attractie is. Ze toeteren er maar op los, om dan hun hand op te steken. Volgens mij denken ze dat de Ronde van Qatar dit jaar wat vervroegd is. Sinds ik terugben, heb ik ook al 2 keer moeten veranderen van villa en overmorgen verhuis ik opnieuw, kwestie van bezig te blijven en mijn networking met enkele hoogstaande professoren uit te breiden. Van Professor Khan ( voor de artsen onder ons bekend van Clinical sports medicine naar Per Holmich (de man van de liesblessures), naar Roald Bahr en zo zullen er nog wel enkele rondjes volgen.
Voila, dit was de update van deze maand en hieronder geef ik jullie nog enkele fotootjes mee.de eerste 2 zijn van het winkelcentrum villagio met de kanaaltjes zoals in Venetië en met de luxevleugel met alle topmerken, jaja ook Louboutin de andere foto s zijn van de ontspanningszone in Y village en de villa van Roald met klein zwembad , al is dat overdag eigenlijk een jacuzzi
na een deugddoende vakantie in het Belgenland ( ik bespaar jullie de obstakels die ik heb moeten nemen om daar te geraken!), ben ik terug in mijn tijdelijke thuisbasis beland. Ik had toch een beetje lat van een jetlag aangezien we nu om 8u of 7u30 moeten beginnen (6u opstaan, wie mij kent, een hele klus) en mijn bioritme was daar niet meer echt op ingesteld. Soit, de dagelijkse fietsritjes verlopen nu zonder problemen, behalve dat het verkeer steeds drukker wordt en dat het erop lijkt dat je meer dan 100 punten krijgt als je een expat op een fiets omver knalt.
Op het werk begint alles een beetje in de dagelijks routine te vallen en vanaf nu heb ik volledig mijn eigen agenda. Zo begin ik mij ook beter en beter in mijn sas te voelen en vind ik het werk ook echt leuk. Deze week was er een internationaal handbal tornooi en daarvan heb ik 3 of 4 acute ernstige sportletsels gezien, wat thuis meestal op spoed belandt. Zo kan ik mij daarin verder bekwamen. Over de middag kan er gegeten worden op het werk. De werkdag duurt tot 16u en dan is iedereen ook echt weg. Tegen 16.45 ben ik dan thuis, maar de zon is hier ook onder om 18u.
Ik verblijf nu nog de laatste week in het huis van Frank en dan verhuis ik naar een andere compound hierachter, Y-Village genaamd. Hoe lang ik daar kan blijven is niet gekend, maar het staat nu al vast dat het een beetje villahoppen zal worden. Sinds vorige week is de Belgische companie( Pieter en Erik) terug in het land. Zo kan ik toch eens praten zonder dat de wenkbrauwen gefronst worden omwille van de Belgische woordenschat. Voor het Belgische woord van de maand gaat het tussen "sletsen" (slippers), " frigobox" (koelbox) en hesp (ham).
Intussen krijg ik ook meer en meer contact met andere mensen in het ziekenhuis, zowel Europeanen als Qatari en eveneens enkele Zuid-Afrikanen die echt de kampioenen van de BBQ (braai ) zijn.
Wat de administratieve rompslomp betreft, moet ik al mijn onderzoeken voor mijn residence permit opnieuw doen, aangezien ik het land verlaten heb voordat ik de permit in mijn handen had. Mijn Nederlands collega fellow Robert-Jan heeft ook al kennis gemaakt met de Qatarese logica. Als je bv op reis wil van woensdag tot woensdag, dan hoef je de dagen i het weekend ook conge neme, begrijpen wie kan! Maar ja, we weten het intussen al, Rule number 1: don't ask why, they don't do it either!
Vorige week zijn we met een bende naar de 'Inland sea' geweest met de jeeps. Daarvoor moet je een stuk woestijn doorkruisen (ongeveer 45 min) met de jeeps door het zand. Dat is eigenlijk een speeltuin voor mannen! Het was ook echt leuk, totdat de auto van Adam, een Nederlander het begaf op het verste punt. elukkig waren er nog 2 andere jeeps mee, dus zijn we moeten terugkeren om hulp te halen.
Last but not least kan ik jullie vertellen dat ik vanaf volgende week (tijdelijk) niet meer alleen woon, want mijn Yveske komt eraan voor een halve maand, joepieeeee!
groetjes aan iedereen
Elke
PS het conflict met Syrie wordt hier toch ook met bepaalde interesse gevolgd, want de grootste luchtmachtbasis van de Amerikanen in het midden-Oosten is gelegen in...... jawel Qatar.
na een verblijf van 3 weken is het tijd voor een volgend bericht aan jullie. Het was de voorbije weken vooral een kwestie van gesettled te geraken. Gelukkig kreeg ik hier ook weer wat hulp bij. Sinds 10 dagen heb ik The Torch ( mijn hotel ) achter mij gelaten en ben ik ingetrokken in het huis van Frank, een Nederlands sportarts die terug is naar Nederland voor vakantie. Ik heb er meteen ook een kat bijgekregen. Ik krijg een rondleiding met instructies, maar hij was mij de naam van de kat vergeten te vertellen. Op voorstel van Hermien, een andere Nederlandse dame is hij dan maar omgedoopt naar 'Piekes' omdat zij dat zo'n grappig woord vonden tijdens het kaarten, want het moet natuurlijk 'schoppen' zijn. Zo leer ik hen dan ook iedere dag 'een paar leuke Vlaamse woordjes' met als topper 'ambetant'. Soms zorgt dit ook wel voor verwarring want 'poepen' bij de Hollanders blijkt dus (om het in het plat Vlaams te zeggen) 'kakken' te zijn. Ik zit hier dus in een compound ( soort ommuurd dorp van een 100 tal dezelfde huizen met zwembad , fitness en tennispleinen) waar heel de Nederlandse kolonie zit. Maar ik moet zeggen dat ze mij als Belg met open armen ontvangen hebben waardoor de aanpassing toch iets makkelijker loopt. geen slecht woord over de Nederlanders hoor, tenminste tot wij ertegen moeten voetballen met de damesploeg in het voorjaar van 2014 ;-) Voordeel is dat ze bijna allemaal BVN op de televisie hebben, waardoor ik ook eens naar het nieuws op 1 kan kijken. Ik kan hier een 6 tal weken blijven. Daarna verhuis ik naar een andere compound waar ik het huis van een Noorse professor kan gebruiken als hij er niet is, dus het wordt een beetje villahoppen.
Ik ga ook samen met een paar collega's met de fiets naar het werk ( een 6 tal km) en dat was in het begin toch limiet gezien de temperatuur nu toch boven de 40 graden gaat. Als je bedenkt dat er dan nog steeds niet mag gedronken worden onderweg, aangezien het ramadan is,en de agressieve manier van rijden (de zwakke weggebruiker wil hier vooral zeggen dat de sterkere voorrang heeft of vooral neemt), is het toch soms een hachelijke onderneming Ik dacht na deze ritjes toch al een beetje geacclimatiseerd te zijn, dus waagde ik mij in het weekend aan de wekelijkse fietstocht naar de woestijn. Na 10 km ben ik wijselijk teruggekeerd en ik ben nog net thuis geraakt, met dank aan Hermien, een Nederlandse collega die mij begeleid heeft tot thuis, chapeau!
Op het werk begin ik nu ook eigen patienten te zien, wat echt leuk is. Je hebt altijd een verpleger/ verpleegster bij je die vertaalt indien nodig, en zij doen dat echt fantastisch! Zo begin ik ook al een paar woordjes Arabisch te leren ( alam=pijn, mushkila=probleem,...) De collega's op het werk zijn ook aangename en toffe mensen (dat maakt het gemis van mijn fantastische collega's in Brugge iet minder groot). We moesten ook eens s avonds naar een soort 'personeelsfeest' waar iedereen een beetje hoort te zijn. Dit begint dan maar om 22u30 aangezien ze hier dan maar hun uitgebreide maaltijd beginnen. Zoals op sommige personeelsfeesten bij ons was er ook een tombola aan verbonden, maar in plaats van een badhanddoek of een mooie koffiemok, geven ze hier dan lap-tops en I-pads weg of cheques van 2000 QR ( = 500 euro). Ik zat er jammer genoeg 5 cijfertjes naast. Vorige week was het ook tijd voor mijn medische testen, wat ook weer een heel avontuur bleek (bloedafname en Rontgenfoto van de longen) en enkele dagen daarna mijn fingerprints. Dan heb je normaal enkele dagen later je Residence Permit, maar dat was buiten de Qatarese overheid gerekend die zondag plots aankondigde dat de vakantie voor het einde van de ramadan ( Eid-al-Fitr) plots dinsdag begon en niet donderdag of vrijdag zoals iedereen verwachtte. Chaos alom want om het land te verlaten heb je een exit permit nodig, en die kan je pas maximum 1 week van tevoren aanvragen, dus iedereen in het ziekenhuis had er nog eentje nodig. Het was spannend, maar ik heb de mijne beet en vlieg woensdag de 7e even terug naar Belgie, aangezien alles hier voor 10 dagen gesloten zal zijn. Vroeger dan verwacht, maar ben blij dat ik even terug kan bij familie, vrienden en natuurlijk mijn liefste schat! De baas van de Aspire zone was blijkbaar heel goed gezind want we krijgen vrijaf tot 18 augustus! Dus misschien komen ik jullie wel eens tegen in het Belgenlandje
In bijlage nog een foto van mijn huis nu en van mijn huidige levensgezel, 'Piekes' (hopelijk staan ze er nu wel op)
Aangezien de zomer in België nu ook volop aangebroken is, dacht ik een beetje voorbereid te zijn op het klimaat alhier, maar het moment dat ik uit de luchthaven kwam, dacht ik in een Turks stoombad terechtgekomen te zijn: direct bedoomde bril! De tempreatuur op zich valt volgens de Qatari nog mee (ongeveer 40°) maar blijkbaar is de vochtigheidsgraad de laatste weken fors toegenomen. Na het werk wandel ik wel naar huis en heb hier 's avonds al een wandeling van een half uur gemaakt en stond echt wel in schuim en zweet dan. En ze verwachten nog een graad of 5 à 10 erbij voor de volgende maand, da belooft!
Eénmaal in mijn hotel aangekomen zijn mijn 2 Belgische collega's, Pieter D'Hooghe en Erik Witvrouw, mij komen verwelkomen en ben ik samen met hen iets gaan eten.
Mijn eerste werkweek zit er intussen op; allée werkweek is veel gezegd, voorlopig bestaat dit uit het meevolgen met mijn vooral Nederlandse collega's sportartsen. Op zich wel eens leuk om te zien hoe ze daar werken nadat ze hun uitgebreide opleiding sportgeneeskunde gevolgd hebben. We zijn met 2 fellows, en de andere is natuurlijk... een Nederlander!
In het ziekenhuis is het de bedoeling om eigenlijk alleen sporters te behandelen en daarom wordt er eerst telefonisch getrieerd, doch na één week heb ik al door dat dit een ruim begrip is en dat daar toch vele achterpoortjes zijn waardoor artrose patiënten ook binnen komen wandelen (aan "volumineuze" Arabieren geen gebrek, amai)
Zo zag ik gisteren een jonge Arabier die gevallen was met zijn moto op zijn knie terwijl hij op zijn achterwiel aan het rijden was, en aangezien het een "sport"moto was is dit natuurlijk ook voor ons ;-)
Indien het geen duidelijke sportpathologie is, worden ze voor fysio doorverwezen naar een externe fysio en niet meer teruggezien
Ik kan wel begrijpen dat ze naar Aspetar willen komen want heb ook al mijn twijfels bij de geneeskunde in de andere ziekenhuizen. Zo zagen we een Amerikaan die 4 weken geleden op de trap uitgegleden was met een vermoedelijke patellasubluxatie tot gevolg; NMR kon dit ook aantonen, doch toonde ook een volledige Q4 ruptuur waar even niet op gelet werd, dus meneer wou nog een 2e opinie omdat hij na 4 weken zijn been nog niet kon strekken, zelfs met een brace, hij had een gap waar je een hand kon inleggen!
Onderzoeken gebeurt bij de vrouwen zowiezo met kleren aan en met veel geluk doen ze de Abaja omhoog om de knie te zien, de mannen doen soms de kleren wel uit, maar dan krijgen ze een operatieschortje zodat er nog veel bedekt wordt.
Aangezien het Ramadan is wordt er van 10 tot 3 gewerkt aan één stuk door. Iets eten of drinken kan enkel in een bureau waar geen Qatari zitten en aangezien ik in een grote ruimte zit, wordt er voorlopig niet gegeten of gedronken. Deze week was er zelfs discussie of ze een vit D injectie mochten krijgen tijdens de ramadan en naar horen zeggen zijn er Qatari die zo ver gaan dat ze zelfs hun speeksel overdag niet inslikken, maar verzamelen in een doggie bagg!
Na 3 uur is er in een afgelegen hoekje toch een kleine maaltijd voorzien.
Naast het werk logeer ik in de Torch, een fantastisch hotel, maar in de ramadan is er ook niets te doen, zelfde in het winkelcentrum waar de meeste winkels maar opengaan tegen 8u ' s avonds en het spitsuur is op heden rond 9u 's avonds na het avondmaal dat net na zonsondergang valt. Net voor zonsondergang ga je ook best de weg niet op aangezien er dan veel hongerige Qatari naar huis vlammen!
De eerste dagen in de Torch waren ook wat eenzaam en is het een beetje een struggle die ik samen voer met een Franse en Nederlandse collega. Ja, soms vraag je je wel af waar je aan begonnen bent, maar blijkbaar heeft iedereen dit in het begin en gaat dit ook weer snel over met een uurtje fitness of met een filmpje kijken bij Erik Witvrouw.Dit weekend zal ik proberen te vullen met wat lezen, fitness, tour kijken,... we zien wel
Wat logement betreft is het plan om bij Erik te logeren ook al van de baan aangezien ik niet mag samenwonen met een andere man als we niet getrouwd zijn! Dus nu zal ik proberen om te logeren in het huis van Roald Bahr of Karim Khan (2 autoriteiten in de sportgeneeskunde) aangezien zij maar 1 week om de 2 maanden komen.
Van een lekkere aperitief is normaal gezien ook geen sprake, aangezien alcochol in het land verboden is in de ramadan, maar dat was buiten de Nederlanders gerekend! Gisteren waren we dan ook uitgenodigd bij hen op de compound om naar de tour te kijken (Mollemania is intussen al wat getemperd) en een pintje te drinken naast het zwembad, gelukkig maar want verfrissing is bijna onmisbaar!
In augustus wordt het einde van de ramadan gevierd met het suikerfeest, maar ze kunnen nu nog niet zeggen wanneer of hoelang. Iedereen gaat dan het land uit, aangezien hier dan ook niets te doen is. Maar voor ons is het niet zeker dat we wegkunnen aangezien je hier eerst een residence permit moet hebben en daarvoor moet je een medisch onderzoek ondergaan (bloed, Rx en vingerafdrukken) en indien het toch lukt om deze te krijgen dan moet je nog toestemming krijgen om het land te verlaten! Maar ze proberen alvast alles op de dienst sportgeneeskunde om dit in orde te krijgen.
Zo, even een verslagje om jullie een beetje te laten meerijden in de rollercoaster van impressies waar ik deze eerste week ongetwijfeld heb ingezeten.
hieronder ook nog enkele foto's ( eerste 3 zijn van het hotel met eentje erbij van de ruitenwassers vierde is uitzicht op aspire zone ( sportcomplex waarin aspetar ligt)en aspetar en 5 is een foto van aspetar, het ziekenhuis waar ik nu werk)
