we zijn terug van onze 'uitstap' naar Cruise America, en we moeten toegeven dat het heel erg meegevallen is.
We hadden de oude rakker zo goed mogelijk gepoetst, maar daar werd amper aandacht aan geschonken.
De spiegel, waar we nog tot op het laatste moment jacht op maakten, kostte ons uiteindelijk 53$; dat is niet overdreven want wij kregen een offerte van 35$ van een bedrijf in hun buurt, die de spiegel wel niet in stock had maar hem volgende week tegen die prijs kon leveren. We hadden erger verwacht.
Alle andere klachten werden zonder veel commentaar beluisterd en alle kosten werden afgetrokken, tot de telefoonkosten toe. Misschien had het contact van Amerika Plus met hen toch invloed gehad??? we weten het niet en zullen het ook nooit weten.
De man van Cruise America zei dat we bij de klantendienst naar een compensatie moesten vragen voor onze early bird toeslag die uiteindelijk geen early bird werd omdat de camper niet in orde was; dat zullen we ook nog doen, maar al bij al hebben we maar 170$ moeten betalen voor 'one way, generator en huur van stoeltjes'; een meevaller dus.
We hebben het gevierd met een lekker stukje taart en koffie; we zijn contente mensen!
Bedankt om deze reis samen met ons te willen maken via deze weg, en voor jullie reacties per mail. Als je zo ver van huis bent is wat nieuws van het thuisfront toch altijd wel leuk.
Tot maandag, of één van de volgende dagen of weken. Het ga jullie goed! Veel liefs van Edgard en Ingrid
het is bijna voorbij... de reis die eindeloos leek... maar de tijd gaat snel.
We zijn nu in het hotel waar we vanavond slapen en gaan seffens de camper inleveren; we zullen wel horen wat ze zeggen ivm de spiegel want heel onze zoektocht naar een nieuwe (dezelfde) heeft niks opgeleverd.
We hebben in Jackson, Afton, Thayne, Garden City, Bringham City en Logan gezocht, maar niets gevonden.
We ontmoetten mensen van alle slag: zoals Toon Hermans een gamma aan blote billen beschreef, zo kunnen wij een lijst maken van RV parts dealers en garagehouders; we vonden zo'n oude model niet meer maar weten nu waar we het type van de auto kunnen vinden, we weten dat het geen originele Ford spiegel is, en we weten dat onze kar 5 jaar oud is, en uitgeleefd, maar dat wisten jullie al.
Amerika Plus liet weten dat ze onze lijst van klachten hebben doorgestuurd naar Cruise America en die vertelden hen dat ze op de hoogte waren van ons misnoegen; benieuwd of ze daar straks iets mee gaan doen. We houden jullie op de hoogte van onze soap!
Maar heel dat camperverhaal doet niks af van onze fantastische reis samen. De parken stalen één voor één ons hart; favoriet nummer één is Grand Teton, maar Bryce en Arches en Yellowstone moesten niet onderdoen! Zion was de eerste ervaring en in Canyonlands vroeg Edgard of ik met hem wilde 'trouwen'...
heerlijk was het dit te mogen doen. Te ervaren dat we nog een goede conditie hebben, dat we met mekaar kunnen reizen, en dat we in korte tijd heel veel over campers en rondreizen in Amerika geleerd hebben.
Elk land, elk continent heeft zo zijn gewoonten en mentaliteit; als je reist kan je die best zo snel mogelijk leren kennen en niet steeds jouw eigen referentiekader gebruiken.
Vele mensen vroegen ons of we het hier mooi en fijn vonden; ze zijn zelf heel enthousiast over hun land.
Nadat we in het 'hardere' gedeelte, zeg maar 'natuurlijker' gedeelte waren geweest, beseften we hoe de toeristen in de eerste parken die we aandeden gepamperd worden; uitstappen worden voorgekauwd, free shuttles staan ter beschikking, warenhuizen bij campings hebben haast alles te koop: van kampeergerief, eten, stafkaarten, tot geschenken en schoenen toe; op alles zijn ze voorzien en ze doen gouden zaken.
Ik (Ingrid) kocht hier twee paar wandelschoenen; eindelijk vond ik bergschoenen waarin geen zenuw gekneld geraakt; ik ben de koning te rijk, want ze zijn hier nog een pak goedkoper dan in België op de koop toe.
Het is tijd om naar Cruise America te gaan... tot wederhoren.
Als we door Jackson reden, wat een mooie gezellige stad is, zijn we een cappucino gaan drinken met een muffin . Jackson is trouwens ook een wintersportgebied.
Onze neus viel op een echte koffiebar en dat was een schot in de roos. Niets vermoedend van wat er intussentijd op straat gebeurde, genoten we van onze bio koffie.
We zijn nadien nog in een winkel binnen gelopen en toen we terug bij de camper kwamen zagen we tot onze verbazing dat iemand onze zijspiegel geraakt had. Hierdoor was de bovenste spiegel gebroken. Er lag geen briefje op de voorruit...
We stonden geparkeerd op een redelijk smalle parkeerstrook maar de camper paste er volledig binnen. Achteraf denk je dan, ja ik had misschien mijn spiegel moeten naar binnen trekken maar dat hadden we nog niet moeten doen tenzij één keer in het begin van de vakantie toen we door een tunnel moesten rijden.
Nadien bij het verderzetten van onze reis richting Star Valley, zijn we op meerdere plaatsen gestopt om te kijken of er ons iemand kon helpen om een nieuwe spiegel te plaatsen. Iedereen moest er één bestellen en daar konden we niet op wachten. Het was pas de laatst bezochte persoon die er ons op attent maakte dat dit een spiegel was met een ingebouwd verwarmingssysteem. Hij gaf ons ook aan dat we onderweg naar Salt Lake City wel een RV dealer of een Ford dealer zouden vinden die dit stuk in voorraad heeft. Trouwens achteraf gezien hebben we nog geluk gehad met een ongeluk, want ik kon prima verder rijden op het onderste deel van de spiegel dat nog intact was. Het had erger kunnen zijn. Omdat rijden met een camper op één spiegel enkel aan de passagierskant wel tricky is.
Ingrid had gisterenavond wat gezocht naar mogelijke campgrounds in Star Valley. De eerste die we aandeden was een hele mooie met een golfterrein er naast. Maar ja dat was toch niet voor ons want hij was volzet. Verderop in Thayne vonden we er wel eentje, erg klein maar die had net één plaats en dat was voldoende. Het was nog een full hook up ook en slechts voor de prijs van 33$.
Intussen was het middag geworden en hebben we eerst gegeten.
Nadien zijn we op zoek gegaan naar een trail om te wandelen, maar dit gebied blijkt weinig of geen aangeduide trails te hebben. In het terugkeren ontdekten we ook waarom. Het blijkt een gebied te zijn waar schaapsherders met kuddes rondtrekken en die worden waarschijnlijk niet graag gestoord door wandelaars of toeristen. Op een bepaalde plaats waar we die info vonden, was de routeaanduiding zelfs afgebroken. Maar de US34 is wel een heel mooie weg om te rijden! Blijkbaar is het een historische route, wellicht van voor de tijd dat de Highway 89 aangelegd werd.
We genieten nu van de rust van onze campground . Wat rust kan geen kwaad na zo een intensieve maand van rondtrekken en zeer veel supermooie en boeiende trails gedaan te hebben.
Morgen trekken we verder naar Bear Lake waar we op de heenreis ook waren om dan zaterdag door te rijden naar Salt Lake City waar we de camper inleveren.
Dan is het nog wat rondkuieren in de stad. Dat zal even wennen worden na zo lang in de natuur vertoefd te hebben. Maar we hebben een doel: Bart zou graag een bepaald soort washboard hebben het zou leuk zijn als we dat kunnen vinden.
Zondagochtend stappen we dan weer op het vliegtuig om maandag gedurende de dag thuis te komen.
Na de vele kilometers lopen van gisteren hielden we het vandaag wel voor bekeken. We hebben de South Rim dus maar links laten liggen en zijn meteen doorgereden naar Hayden Valley waar twee stechelende bizons een hele karavaan autos staande hielden; een grappig zicht eigenlijk, maar we bewaarden toch maar voldoende afstand om hen niet nog nerveuzer te maken dan ze al waren!
Een hele kudde liep zowel links als rechts van de weg en deze keer waren er heel wat kalfjes bij; dan moet je natuurlijk super voorzichtig zijn! tussen een moeder en een jong geraken is allesbehalve veilig!
Rangers reden op en neer om alle bizons weer naar de weiden te sturen; ze zwaaiden met fluo vestjes en dat is blijkbaar genoeg voor hen om op te krassen.
Eén stier was blijkbaar uit een bos gekomen want de takken hingen nog aan zijn horens en hij was gekneld geraakt tussen een helling die te steil was naar zijn goesting en de Yellowstone river aan de andere kant van de weg. Hij marcheerden dan maar op zijn dooi gemak over de asfalt tot hij een mogelijkheid zag om weg te komen. Nogmaals verwonderden we ons over zijn omvang! Daar zijn de dikbilstieren bij ons klein bier tegen!
Op het einde van Hayden Valley zagen we weer mensen met verrekijkers op de zijkanten van de weg staan; Edgard zag een grote wolf met twee kleintjes de rivier in de verte oversteken en achter de heuvels verdwijnen; wij zijn maar doorgereden maar we zagen wel dat ze achter ons de weg overstaken! weer waren rangers snel daar om alles veilig te houden. We weten niet hoeveel rangers er werken in Yellowstone en in de andere parken maar het moet een massa volk zijn! zeker hier zien we hen heel vaak patrouilleren; ook als een (meestal gepensioneerde) vrijwilliger op de camping een dier ziet, worden zij verwittigd en komen ze kijken.
Bij Mud Volcano zijn we nog gestopt voor een rondwandeling; de sulphur Caldron lag er dichtbij en we mochten dus nog genieten van de rotte- eieren- geur, maar bij de grootste stinkers zijn we dus niet gestopt.
Op het einde van de wandeling kwamen we bij de Dragons Mouth Spring: een bron die dus tot de verbeelding spreekt! De hete stoom die eruit kwam werd vergezeld door rommelende geluiden die veroorzaakt werden door explosies van gas in de verborgen holten! De kleinkinderen zouden ervan gesnoept hebben (en misschien nachtmerries gehad achteraf).
In Fishing Bridge (waar je niet mag vissen omdat ze het forelbestand willen laten aangroeien) hebben we propaan bijgetankt; we hebben dat nodig voor de generator en om te koken. De generator moet alleen draaien als we de oven willen gebruiken of we apparaten moeten opladen (en we geen elektriciteitsaansluiting hebben). Dat ding maakt een lawaai om u tegen te zeggen dus gebruiken we hem alleen maar in nood, maar vanaf Grand Teton zijn er geen campingplaatsen meer waar je water en elektriciteit hebt aan de camper, laat staan een afvoerput! Die dumpstations en waterkranen staan wel aan de uitgang van de campings, dus je kan alles doen behalve elektriciteit tanken.
Slechts één camping heeft wel full- hookups, en die zit in Grand Teton bij Colter Bay, maar het kostenplaatje is dan ook navenant en hij is permanent volzet. Al is dat geen uitzondering want alle campings waar wij in Yellowstone kampeerden waren elke dag uitverkocht! Gelukkig hadden wij al maanden tevoren gereserveerd, en wij niet alleen! Zoals hier in Bridge Bay hebben ze zelfs 450 plaatsen ter beschikking en er blijft geen enkel onbezet!
Als je zon twee weken echt in de natuur zit, besef je hoe verwend wij thuis zijn, maar ook op campings die bij de andere parken liggen; dit ligt echter dichter bij de natuur. Hier geen Electro smog! En ook geen show van al die maxi campers die meer op een hotel lijken dan op een huis op wielen. Hier zie je enorm veel tenten! Niet allemaal waterdicht en dan is het afzien, maar sommigen zijn zelfs voorzien van een aparte eettent! Die zijn het beu om onder een paraplu te staan terwijl hun eten in de vuurput gaart (elke campingplaats heeft een vuurput met grill en alle Amerikanen maken hier dagelijks gebruik van, weer of geen weer.
Elke avond geven ze op de campings, in het amfitheater, voordrachten; wij zijn dan altijd zo uitgeteld dat we er nog nooit naartoe gingen maar het zijn heel vaak boeiende onderwerpen, zoals over het ontstaan van Yellowstone, of de aanpassing die uilen ondergingen om te kunnen jagen in de nacht, enz
Deze namiddag zijn we naar het Yellowstsone Lake gewandeld (en deze keer niet over boomstammen gelopen!). Een mooi pad leidde ons onder de autoweg onderdoor naar een haventje; zelden liggen havens zo mooi ingebed; dit hier is omzoomd met bossen waarin picknicktafels staan; met een Frappuccino van Starbucks waren we al dik tevreden want een cafetaria zal je hier niet vinden!
Toen we op de terugweg waren zagen we mensen weer met cameras en verrekijkers; we dachten dat ze van de rangergroep van de namiddag waren, maar toen bleek dat net tevoren een grizzly beer naar de overkant was gezwommen een gemiste kans voor ons maar eigenlijk waren we die toch niet zo graag onder de brug tegen gekomen! En zo komt er hier altijd wel één of andere verrassing op je pad.
Morgen gaan we weer naar Grand Teton en dan zit onze vakantie er bijna op! Nog één dag voor een serieuze hike, als het weer het toelaat, en daar rekenen we wel op. Vannacht regende het stevig maar overdag bleef het bijna helemaal droog; morgen zou het nog eens durven druppelen maar daarna zijn de voorspellingen weer sunny wij mogen niet klagen! Op 29 dagen maar enkele regenbuien en dan nog maar alleen als wij er geen last van hadden wat wil je nog meer???!!!
We hebben vandaag kunnen ervaren dat de informatie in de boekjes soms geschreven is om mensen met hoogtevrees te waarschuwen. Er werd geschreven dat de weg naar Tower Roosevelt smal was, geen vangrails in de bochten had, ook niet daar waar de berm van de weg stijl naar benden gaat, af te raden voor mensen met Caravans en aanhangwagens enz.
Oorspronkelijk zouden we dus die weg niet doen maar door een gesprek met iemand van de receptie gisterenavond kregen we andere informatie en daarom zijn we vandaag die richting toch uit gegaan. En goed dat we ons gevoel gevolgd hebben op basis van die info want de weg was prima te doen, wel aan een aangepaste snelheid.
We zijn vroeg vertrokken naar de North Rim en toen we amper de camping uit waren stonden we al stil voor een bizon op de weg; die stapte op zijn dooi gemak in het midden van de baan tot hij een kans zag om aan de overkant in het groen te verdwijnen wauw! wat een krachtig beest, zeker als het maar 1 m van je verwijderd is (we zouden nooit zelf zo dichtbij gaan maar nu konden we niet anders dan hem rustig voorbij rijden).
We daalden de trail af naar de Lower and Upper falls. De mooiste die we tot hiertoe al gezien hebben. Regenbogen waren er niet bij omdat de zon te flauw was deze ochtend, maar toen we vlak boven de Lower Fall stonden en we de kracht van het water mochten voelen, werden we toch weer even stil!
We zijn daarna vanuit Grand View via een trail naar Inspiration point gewandeld. Dat was een zeer mooie wandeling en niet moeilijk, op de flank van de canyon. Het leverde enkele zeer mooie zichten op. Hier zagen we nog eens een ander type grondstof namelijk Travertin, waar dan mooie vloertegens van gemaakt worden. (Tenminste voor wie dat mooi vindt).
We wilden dan naar Mount Washburn maar de parking was vol als we voorbijkwamen. De volgende afslag was niet voor ons want wij mogen niet off road rijden en daar was geen parking om de camper achter te laten. We zijn dan toch naar Tower-Roosevelt door gereden. Een heel ander landschap (min of meer alpenweiden, en hier en daar spookachtige stukken omdat er alleen dode bomen staan en er nog geen groene nieuwelingen zijn)!
De Tower Fall viel ons toch wat tegen (wel 91m hoog, maar eerder een dunne straal en dat na de watermassa die we gezien hadden vanochtend ). Het kan niet altijd feest zijn hè. Daarenboven was de trail voor het laatste stuk gesloten en konden we dus niet tot beneden om de waterval vandaar te kunnen bewonderen.
Op de terugreis hebben we dan Mount Washburn beklommen. Daarvoor neem je de afslag net voor de Dunravenpass (als je van Tower komt). Dat was een pittige wandeling, steeds bergop, maar het gaf uiteindelijk wel een zeer mooi 360° zicht. Het was een klim van een dikke 500m.
(vervolg van mij, Ingrid): op die tocht naar boven zag ik een familie met drie kinderen; plots zagen we hen afwijken van het pad en een short cut maken. Ik geloofde mijn ogen niet! Aan elk begin van de hikes staat dat je op de trail moet blijven om nog meer erosie te vermijden en deze gasten lapten dat gewoon aan hun laars! De ouders gingen gewoon mee!!!
Toen nog een groep mensen dat deed, riep een andere wandelaar hen ter orde en ik beaamde hardop dat ik er ook zo over dacht. Een afdalende vader zei zelfs: hoe moet ik mijn kinderen opvoeden als ze anderen zoiets zien doen?!.
In een tweede bocht van de weg zag ik de tweede zoon van die eerste familie zelfs met stenen gooien!!! Hoe kon hij weten dat er beneden geen dieren of mensen liepen??? Edgard maande me aan om niets te zeggen maar ik kookte zo ongeveer. Ik zei hem dat ze me echt niet van de berg zouden gooien ik kon mijn mond niet houden. Meerdere regels die ik als bergtrekker leerde werden hier overtreden.
Dus toen ik die ene gast weer de rotsen op zag kruipen heb ik hem gezegd dat hij naar beneden moest komen; dat het uitdrukkelijk gevraagd wordt door de rangers; en hij excuseerde zich en kwam op zijn stappen terug; de ouders heb ik niet bekeken; als zij hun verantwoordelijkheid niet nemen zullen ze dit erbij moeten nemen. De zorg om de Aarde en al haar bewoners ligt mij veel te nauw aan het hart.
(De camping ligt op 7918 ft; Dunravenpass op 8859 ft en Mt Washburn op 10 243 ft).
Het weer was vandaag minder zonnig en wat bewolkt. Toen we boven waren zagen we onweerswolken en zijn we snel afgedaald om die voor te blijven. Net hebben we wat druppels gehad maar die zijn nog te verwaarlozen. Uiteindelijk is het onweer aan ons voorbij gegaan.
Vandaag laten we alle inspanningen eens aan ons voorbij gaan want we zijn toch wel moe en toe aan wat rust.
We begonnen dus al met uitslapen tot 8u; pas om 9u vertrokken uit Madison, wat al vrij laat is als je de stroom toeristen op gang ziet komen, maar we hadden niet veel op ons programma staan dus stoorde het ons ook niet.
De eerste stop was die van de Gibbon Falls; een mooie, toegankelijke weg leidde naar de waterval en die was niet overrompelend maar toch een stop waard.
Daarna hebben we nog de wandeling naar de Artists Painpots gemaakt. En dat was zeer de moeite waard! Slechts 1.6 km maar een mooie rondgang erbij die in de hoogte liep en dus een goed overzicht gaf; daarmee zag Edgard de 4e vorm van geothermische activiteit: de mud pot. Een borrelende modderpoel, zeg maar.
De andere drie vormen zagen we de vorige dagen:
- De geisers
- De warmwaterbronnen
- De fumorolen
Alleen de mud pots ontbraken nog. en het waren mooie!
Daarna lieten we veel links liggen want we hadden onszelf een rustdag beloofd.
Norris Junction lieten we voor wat het was; een afslag net erna was niet toegankelijk voor RVs en bussen, dus moesten we de Virginia Falls ook maar ongezien laten want te voet gingen we die weg deze keer niet doen.
En zo staken we Yellowstone middendoor tot in Canyon Village; overal in de centra vind je groceries (winkels, zeg maar, met een beperkt aanbod van basisproducten), giftshops, visitor centers, en hier een daar is er een tankstation en op twee plaatsen kan je ook propaan bijvullen: in Fishing Bridge en in Grant Village. Op vier plaatsen is er ook full service voor autos!
Omdat we nu af en toe de generator moeten gebruiken om stroom te hebben voor het opladen van apparaten, is ons propaangehalte gedaald. Dat merken we aan één kookvuur dat al op een laag pitje brandt. We wilden vandaag dus geen generator op en zijn in de lodge gaan eten; lodges hebben de naam duur te zijn omdat ze kamers en alle luxe bieden midden in de parken, maar alles bijeen kan je er nog eten aan een schappelijke prijs; al bestaat een zalmsalade bv uit héél veel salade en maar weinig zalm; toch heeft het ons gesmaakt!
Gaan eten is alleen voor bijzondere gelegenheden, en die scheppen we zelf, haha
In het educatief center zijn we eens naar een film gaan kijken over Yellowstone nu en we vonden ook veel info over het ontstaan ervan. Het is onstaan door een vulkaanuitbarsting 64 000 jaar geleden; dat was de laatste van een reeks die begon aan de westkust (vandaar al die mooie parken!).
De caldera is 16 000 mijl groot! (x 1.6 km!!!). Je kan die dus niet in zijn geheel zien. De geothermische activiteit is er zo zichtbaar omdat de aardkorst hier zo dun is; je moet dus niet proberen buiten de paden te lopen of je verbrandt je voeten!
Heel het park is eigenlijk een supervulkaan en de wetenschappers verwachten ooit nog een enorme uitbarsting (en die zal niemand kunnen navertellen) maar niemand weet wanneer. Als die zich voordoet, dan zal het noordelijk halfrond bedekt worden door een dikke grijze aslaag Moge het nog héél lang duren voor dat gebeurt!
We zitten gewoon buiten te genieten van de rust (rond 15u) als Edgard plots een Wapiti ziet! Een hert dat meestal nog hoger in de bergen voorkomt (hier is het maar een dikke 2000m hoog), maar hij schijnt het hier goed te kennen en dagelijks zijn kostje te komen bijeen scharrelen. Het gras aan de restrooms van de A loop lijkt voor hem het lekkerste te zijn want hij laat zich door niets of niemand afschrikken. We staan zeker met 20 mensen uit de verschillende tenten en campers naar hem te kijken en hij vindt het blijkbaar goed.
Na een poos komt er een opzichter langs gereden en hij waarschuwt ons dat we niet dichter mogen komen; een half uur later komt een echte ranger langs en die doet van alles om de Wapiti verder uit de buurt van de mensen te krijgen want als dat beest het op zijn heupen krijgt, durft hij mensen wel op zijn horens nemen en dat valt dik tegen, denk ik. De ranger klapt in zijn handen maar de Wapiti graast rustig verder; en dan gaat de ranger in zijn auto en geeft hij een signaal dat misschien de roep van een vrouwtje is want mijnheer gaat wel op stap; nog een paar keer aandringen en hij is weg; tot morgen, misschien!
Terwijl ik zit te typen horen we voor het eerst in meer dan drie weken politiesirenes. Zoveel blauw er op straat loopt in Europa, zo weinig zie je ze hier. De rangers doen natuurlijk heel veel maar we merken hier niets van criminaliteit (hout vasthouden dat we het niet moeten zien!!).
Bier verkopen ze hier als koekenbrood, (en softdrinks in 28 soorten), maar wijn veel minder; die is ook heel duur, al produceert bv Zuid- Amerika echt goede wijn! Alleen voor de export?
We hebben maar 8 dagen meer; volgende week zitten we al in het vliegtuig
We weten nu al dat het niet evident zal zijn om dit achter ons te laten; het enige dat ons kan troosten is ons bed want dat van de camper is van bedenkelijke kwaliteit en dat voelen we toch, hoor! (gelukkig heeft de Carthago wel een goede matras!).
We kennen onze camper nu wel min of meer, en we hopen dat hij geen onaangename verrassingen meer voor ons in petto heeft, maar we zullen hem zonder tegenzin inleveren volgende week! En ze zullen mogen luisteren naar onze klaaglitanie! Onze reisagent liet weten dat we ook onze telefoonkosten mogen aanrekenen, en dat zullen we ook! Maar van mensen die hier met hun eigen camper rondtoeren horen we toch ook dat ze al het één en ander hebben meegemaakt duimen maar dat de Carthago ons geen verrassingen bezorgt! Maar dat is voor later.
Straks moeten we onze dag van morgen plannen; het noordelijk gedeelte hebben we nog niet gezien; daar zouden beren en bizons te zien zijn, dus vroeg uit bed! Ik vermoed ook dat het een ruwer stuk zal zijn dan het deel met de geothermische activiteit. Dat zien we dan wel.
Het weer zou iets minder goed zijn; vandaag voelen we al een lichte daling van de temperatuur maar het is nog steeds zonnig en bijna 29° C! dus prima zo! de was is op een half uur droog!
Om 7u waren we al aan het rijden want we wisten dat Old Faithful druk bezocht is en het is niet fijn om in de warmte te moeten rondrijden om een parkeerplekje te vinden;
De goden waren ons weer goed gezind want één geiser zou 10 min later spuiten, maar we haalden het niet, en kozen ervoor om dan de tussenliggende geisers een bezoekje te brengen: the Castle, the Grand, the Giantess, the Grotto, en zoveel meer zagen we al voor Old Faithful zijn kunsten vertoonde; we zaten wat hogerop en mochten zijn spektakel bewonderen; voor Edgard een eerste ervaring met geisers
Daarna gingen we verder op pad en zagen we nog hele mooie; vooral the River side geyser wist ons te betoveren; hij ligt inderdaad aan de rand van de Firehole river en spuit met een grote boog zijn kokend heet water in de rivier; vaak zie je er een regenboog bij, maar die was nu niet zichtbaar. We hadden al zoveel zegeningen gehad!
Daarna liepen we nog het hele pad ten einde omdat we wisten dat daar the Morining Glory Pool te zien was; die heeft heel intense kleuren: oker, groen en een streepje appelblauwzeegroen wat een pracht! En dan blijkt dat hij door toedoen van toeristen die er per se spullen moesten ingooien al veel verbleekt is! Daardoor zijn er bacteriën kapot gegaan en zij bepalen de kleur!
Wat moet het dan vroeger niet geweest zijn! Zijn koker zie je heel diep de aarde in gaan en hij wordt jaarlijks leeg gemaakt! (dat moet heel speciaal materiaal zijn want die bronnen zijn gloeiend heet!)
Daarna bezochten we nog Daisy en de Punch bowl en toen waren we uitgeteld! Er was ondertussen een massa het park in gekomen; niemand vond nog een plek en dat terwijl er misschien wel 500 of meer parkeerplekken zijn!
We lunchten in onze camper; wat een luxe! Nadien ging ik even naar de Lodge om mails binnen te halen en de blog aan te vullen, en toen reden we naar the Paintpot en the Fairy Falls.
The Paintpot is een schitterende pool in buitenaardse kleuren. Toen we op de trail ernaartoe zaten vertelde een vrouw ons, zomaar, dat we zeker de heuvel op moesten kruipen; dat het zicht daar betoverend was; het was een fikse kli!m (geen pad) maar de beloning was navenant; we zouden nooit de pool in al zijn pracht gezien hebben zonder dit vogelperspectief! Dank aan die engel op ons pad!!!
Weer beneden hebben we overlegd of de waterval er nog bij kon, en omdat iedereen die we tegenkwamen zei dat ze zo mooi was, kozen we die kant van de trail; het was een hele afstand, maar gelukkig vrij plat! Ons avondwandeling van gisteren zat nog in onze benen en daardoor vielen deze 4 km toch zwaar, maar aan de waterval konden we weer bijtanken en zo werd de terugtocht ook haalbaar, al moesten we (deze keer ik vooral) af en toe op de tanden bijten en doorzetten ! maar dat is ons niet vreemd en met een partner als Edgard valt het allemaal nog heel erg mee! ik zie soms vrouwen sukkelen terwijl de mannen lustig een eind voorop lopen; dat overkomt mij niet met mijn attente partner! Wauw!
Maar na een lekkere papaya en een groot glas cappuccino (koud), kwamen we er weer bovenop maar het was toch wel genoeg geweest en dus lieten we de attracties onderweg voor wat ze waren en zochten we de camping voor vanavond op: Madison.
Morgen houden we het even wat rustiger want dit is een heel actieve reis en de kilometers die we al door de bergen zwierven laten wat sporen na; maar na een lekkere douche en een goede nachtrust gaan we er altijd weer tegenaan.
Dag 18 van Gros Ventre (Grand Teton) naar Yellowstone (Grant Village)
Heel vroeg op pad in de hoop dieren te zien op de Antilope flats, en dat lukte! Een hele kudde bizons thv Mormon row! Wat een gezicht! Een moeder wilde met haar kalf naar de andere kant en stak de weg dus over, of beter: wilde de weg oversteken. Alle autos stopten maar een sportwagenbestuurder voelde zich misschien niet gerust, of wilde per se verder en hij dwong de dieren om terug te lopen naar de kant vanwaar ze kwamen
Dat waren dus twee vliegen in één klap: bizons én Mormon Row (een oud huis met de Grand Teton keten met ochtendlicht op de achtergrond onzen dag was al goed!
We stopten bij de Snake River Overlook maar konden de rivier niet zo heel goed zien door de bomen die ondertussen al boven de Overlook uit steken; maar mooi was het wel! die rivier die ontspringt in Yellowstone en die door Grand Teton en nog zuidelijker doorstroomt tot in de Colorado ze bood ons al mooie vergezichten!
Thv de Oxbow Bend kregen we er nog een cadeautje bij: de rivier vloeit daar zo langzaam dat ze een mirror effect heeft! het is geen mirror lake, maar ze heeft er de allures wel van!
Langs de Grand Teton Road is een fietspad aangelegd en dat zijn ze nu ook langs de US 89 aan het doen! een zegen voor de fietsers hier want het is oergevaarlijk om langs die weg te fietsen en toch doen sommigen dat!
Colter Bay viel ons wat tegen; we hadden een klein stadje verwacht, maar verwachtingen zijn eenzijdige afspraken dus hoeft niks of niemand zich eraan te houden. We maakten een lake shore wandeling (ze liep vaak een eind van het meer verwijderd maar bood ons toch een heel mooie plek om stil te worden en te genieten. Edgard heeft een neus voor mooie plekjes en hij wilde naar Leek Marina en dat was een schitterend idee! Een kleinere haven, minder logistiek, maar schilderachtig gelegen restaurant! Op het terras genoten we van een pizza zoals ik (Ingrid) ze nog nooit gegeten had; een aanrader voor wie in de buurt komt!!! Maar zorg dat je veel water bij je hebt om achteraf de dorst te lessen want drinken zal je!!!
Daarna reden we Yellowstone binnen; de eerste beelden waren al overdonderend mooi: de Snake River in de diepte, en dennenbossen zover het oog reikt! Alleen vielen de kale stokken die de brand van 1988 niet overleefden wel op in het landschap! Het begon met een bodembrand, die aangewakkerd door de wind overging in een kruinbrand; de brandgangen boden geen soelaas omdat daar een stevige wind door de canyon waait Duimen kruisen dat zoiets niet snel weer gebeurt! Als je ziet hoeveel volk hier rondrijdt, dan besef je hoe kwetsbaar dit land is.
We bereikten Grant Village kort na de middag en reden door tot Thumb West zodat we morgen dat stuk al kunnen overslagen; het was maar 2 mijl verwijderd van onze camping.
Thumb West gaf al een voorsmaakje van de dag van morgen warmwaterbronnen, sulfur baden, modderpoelen voor Edgard stuk voor stuk weer nieuwe ervaringen en voor mij dankbare herinneringen aan een deel van NZ. We snapten niet dat sommige jongeren ongeïnteresseerd aan de kant zaten waar is hun verwondering voor deze geologische wonderen gebleven?!
We vonden een SD kaart op de wandeling we hebben ze bij de kiosk afgegeven hopelijk komt de eigenaar ze daar ophalen; wat een ramp voor die mensen! Stel je voor dat daar een halve reis op staat!
De camping was al volgeboekt toen wij aankwamen! Reservatie is hier dus geen luxe! Er zijn nochtans meer dan 450 plaatsen!!! Wij waren bij de gelukkigen die een plekje in dit stukje paradijs vonden.
De eekhorens vliegen hier rond onze oren door de bomen; we mochten al een groot hert zien langs de kant van de weg; in de tenten area zou er s avonds ook vaak één lopen! Tjonge wat een grote mannen zijn dat! Maar ja, het zijn Amerikanen, he?!
Morgen doen we een mooi stuk van Yellowstone; we gaan vroeg op pad want er staat heel wat op het programma! Internet hebben we heel de volgende week niet, maar we zien elke dag de meest boeiende natuurfilms voor ons ogen afspelen! Wat een zegen!
Na het avondeten stelde Edgard voor om nog even tot aan het meer te gaan en wij dus op pad, gewapend met licht, water en fotoapparaat en niets ervan was overbodig, zoals later bleek!
We kwamen snel aan het meer en toen zag ik een soort dam lopen en ik vond het heel aantrekkelijk om daar eens op te gaan lopen (in Bear Lake had die mogelijkheid mij al aangetrokken, maar toen waren we braaf geweest)
We zochten een pad en kwamen uiteindelijk uit bij een boomstam die de verbinding maakte met de dam! Het was even voelen of we dat aandurfden maar toen Edgard zei: dat kan zo moeilijk niet zijn, kwam de kwajongen in mij boven en huppekee; hij trok mij op de boomstam en ik dacht dat hij met mij mee liep, maar dat bleek niet zo te zijn! hij stond nog aan de overkant en toen was het even twijfelen: ga ik terug of komt hij? Het was niet diep, maar we wilden geen natte schoenen
Toen ik al op de terugweg was zei Edgard dat hij toch wilde komen, maar halverwege zag ik dat ik dat niet had mogen vragen! hij kwam gelukkig heelhuids aan de overkant (er stonden veel mensen naar hem te kijken en dat moedigde hem aan om door te bijten maar comfortabel voelde hij zich duidelijk niet bij die evenwichtsoefening).
Toen wandelden we naar de ene kant in de hoop zo weer het vasteland te bereiken, maar dat liep uit op een open water gedeelte, dus moesten we terugkeren op onze stappen en een ander uitweg zoeken; die vonden we aan de rand van een bos
Toen was het mijn beurt om me niet op mijn gemak te voelen: alleen met ons twee, in de avond (gelukkig nog wel licht), in een streek waar beren lopen pfff! Ik wilde zo snel mogelijk naar de weg! En we volgden dus een wildpad, maar later bleek hoe ver we uit de richting gelopen waren! we lachten nog bij het begin toen Edgard vol overtuiging zei: we zitten op 244° ZW, en dat moest dus een geruststelling zijn.
Ik leerde nooit met een kompas omgaan maar ik weet nu: ik geraak er niet mee thuis! Haha!
Op de weg volgden we de goede richting maar we liepen tot het pikkedonker was voor we aan onze camper waren! en het was geen sloom gangetje maar een stevige pas, dat kan ik wel zeggen! Ik ben niet bang in het donker maar in berenland ligt het even anders!
We zagen geen beren, maar wel hele mooie elanden, of herten, ik ken het verschil niet; in elk geval grote beesten die gezapig stonden te snoepen van lekker groen
Eind goed, al goed; we weten nu dat we allebei heel sterke mensen zijn! ons fleske water was helemaal leeg, het lichtje deed dienst toen het begon te schemeren en de dieren werden vastgelegd op de gevoelige plaat
Edgard had zijn hoofdkussen nog niet geraakt toen hij al sliep!!! Ik lag te keren en te draaien om weg te geraken bij zijn zalige geluiden en vanmorgen was hij de pineut want toen lag ik te ronken het zou een zegen zijn als we allebei hetzelfde ritme zouden hebben, haha, maar dat is onze kleinste zorg.
Het is hier ongelooflijk mooi, maar daar gaat het een andere keer over, als we nog eens internet hebben tot over een paar dagen!
Na een vrij goede nachtrust zijn we vanochtend rond negen uur vertrokken richting Jenny Lake in het Grand Teton park. We hebben de boot genomen om naar de overkant van het meer te varen. Dat was eens iets anders.
We zijn eerst naar de Hidden Falls gewandeld. Dit is een mooie, krachtige waterval van ongeveer tachtig meter hoog. Nadien zijn we naar Inspiration point getrokken. Dat was zeer pittig stijgen en een behoorlijk tijdje wandelen. Daar hebben we gepicknickt.
Maar onderweg naar Inspiration point werd onze aandacht getrokken door beren die aan het eten waren . Het was een grote zwarte moederbeer en haar twee jongen. Ongelooflijk als je dit ziet. De kleintjes zaten in de struiken en het was een beetje zoeken naar de goede plek om ze goed te kunnen zien. Maar op een bepaald moment zagen we ze vanop een afstand van ongeveer 20 meter en hebben we mooie fotos kunnen maken. In het begin geeft het een vreemd gevoel maar als je ziet hoe rustig ze verder eten terwijl er heel wat mensen staan op te kijken en te fotograferen, dan is het rustgevend.
We hadden voordien wel eens tegen elkaar gezegd dat al die regels die ze overal hangen van wat je moet doen als je beren ziet, marketing is voor deze wandelingen, maar we waren toch blij verrast als we ze echt zagen. We moeten Tom Waes laten weten dat wij van dichterbij de beer gezien hebben dan hij in Alaska.
Wanneer we een nieuwe wandeling langs de Cascade Canyon deden, zagen we een moeder Ree met haar twee jongen ook zeer dicht bij. Toen er kinderen aankwamen schrokken ze en liepen ze weg. Een kleintje rende ons voorbij. Vandaag hebben we dan toch wat wild kunnen zien in volle dag, want dat is niet zo evident omdat er op sommige wandelingen best wel veel volk rondloopt, nu in het hoogseizoen.
Aan de boot was de rij wachtenden om terug te varen zo lang dat we gekozen hebben om langs het meer te voet terug te gaan. Dat leverde onderweg nog een super aangenaam rustmoment op zittend op een grote steen en de voetjes in het water. Heerlijk vertoeven met het zicht over het meer en de bergen als horizon.
Het weer was weer zonnig net als gisteren en een zeer aangename temperatuur van om en bij de 25° Celcius. Heerlijk zo een weer, je went er best snel aan.
Morgen rijden we verder naar Yellowstone, daar zal het weer anders zijn.
De voorbije nacht hadden we beiden minder goed geslapen. We waren dan ook vroeg op en zijn rond 8u vertrokken richting route 89 North.
Onderweg konden we geleidelijk al voorsmaakjes waarnemen in het landschap van wat Grand Teton als uitzicht zou bieden.
Mijn genot als chauffeur werd wel wat verstoord toen er op mijn dashbord de melding verscheen dat vervanging van olie vereist was. Dit gaf me geen veilig gevoel meer omdat ik die kerels aan de telefoon bij de servicedienst van cruise America niet echt meer vertrouwde.
In Jackson, een stadje onderweg, zagen de aandachtige ogen van Ingrid plots een soort garage waar ze service geven om korte onderhoudsbeurten te doen, soort drive-inn voor auto-onderhoud.
We zijn er naartoe gereden en de man aan de receptie begreep meteen onze ongerustheid en was bereid er even naar te kijken. Hij heeft ons dan ook gerust gesteld dat we ons van de meldingen niets moesten aantrekken want dat het oliepeil in orde was en de kwaliteit van de olie ook. Aan de telefoon hadden de mensen van cruise America ons verteld dat de olie ververvangen was voor ons vertrek, maar dat ze waarschijnlijk vergeten waren de reset te doen.
Onderweg hebben we onze plannen voor de dag besproken en zijn we gegaan voor een goedkope maar zeer mooie Campground, behoorlijk in het groen gelegen en ook omringd door de mooie bergen. Hier is geen elektriciteit en water per campingplaats. Dit betekent dat we voor het eerst in deze reis onze generator zullen gebruiken. Hier zit in de huurcampers standaard een generator ingebouwd.
Na de lunch hebben we nog een stevige trail gedaan die ons liet genieten van de combinatie bos, meren en bergen. Wonderlijk mooi en zalige stilte als er geen andere wandelaars in de buurt waren en we even op een rots aan het meer zaten met een schilderachtig decor voor ons.
Ingrid slaagt er, wonder boven wonder, met slechts twee vuren, weer opnieuw in iets lekker en gezond klaar te maken. We hebben geen behoefte om te worden zoals veel big Americans.
Hier meer Noordwaarts zijn de temperaturen wel makkelijker te verteren en bovendien is het zonnig met een blauwe hemel. Heerlijk.
We hebben zopas nog een avondwandelingetje gemaakt naar The Snake River, die hier achter de campground doorloopt. Schitterend mooi. Het was mooi om te zien hoe de zon aan de ene kant onderging achter de bergen en tegelijk aan de andere kant van de rivier de maan opkwam.
Het bevalt ons hier prima en we hebben intussen een tweede nacht bijgeboekt vooraleer we nog meer Noordwaarts gaan naar Yellowstone.
Van mijn kant (Ingrid) nog wat praktische informatie om evt te gebruiken bij andere reizen:
- We passeerden Paris en Montpellier! Haha; waar halen ze het vandaan?!
- In Montpellier ligt een mooie KOA camping langs de US 89!
- Het Red Flat is blijkbaar de graanschuur voor de omliggende gebieden; ook veel veeteelt op de mooie ranches!
- Smoot is een dorpje gelegen op een hoogte van 6619 ft (2018m)
- Afton heeft een heel mooi kerkje en is een heus stadje met lodges en RV park
- Thayne heeft veel te bieden op medische vlak: een kliniek en een chiropracticus
- De drie dorpjes (stadjes) behoren tot de Star Valley
