Ja ,het leven ontroert me, blijft me ontroeren en terwijl ik je brief van deze nacht nog eens doorlees en de kleine nuances in de zinnen terugvindtdenk ik plots dat ik nu nog meer ben gaan nadenken .
De ontroering roept me tot woorden en herinneringen
Zoveel herinneringen die ineen gegroeid zijn toteen levendige inhoud van wat je al hebt mogen meemaken.
Mee-Maken en zoveel dat nog niet gedaan is
Het is een heerlijk en tastbaar gevoel om een persoon te mogen analyseren waarbijje voelt dat de essenties verder gaan dan een gewone sterveling op een doodgewone dag die zijn pakje sigaretten koopt en de krant van gisteren leest.
Het is merkwaardig wat het met een mens doet om al die complementaire, en al die aantrekkelijke zienswijzen , van uiterst dogmatische tot intens en continue dynamische imposante werkjes te mogen lezen.
Hoe zou het zijn eenmaal bijeengebracht in een verzamelt werkje dat wij te danken hebben aan onze verbeeldingskracht, onze intuïtie en onze redevoeringen
Hoe veel lagen kennen onze uitspraken vraag ik me af, zeker nu ik een handtassen orakel achter de rug heb en ik een ongelooflijke zelfkennis heb meegekregen van een dame die waarschijnlijk 4 keer de omvang van mezelf heeft.
De opium die mijn hoofd in een greep heeft en het nostalgische verlangen nog meer en nog dieper te graven in mijn eigen woordenkennis leidt me naar de kunst van het Hart te voelen te beschrijven en te ondergaan.
Ja , het blijft een gevaar voor de menselijke geest maar de grillige eisen van mijn gevoelens op dit moment gaan ver maar niet te ver hé ;-), de magische en fascinerende facetten die opgeroepen worden en die mijn gave naar woorden zoeken aanmoedigt is van een indrukwekkende grote geworden.
Extase en scheppingskracht zouden ze het ooit genoemd kunnen hebben, het is zoals het dansen waarover ik sprak en vanavond is het zover
Het is weer eens tijd om body and soul te verenigen in de Tribal dance het nieuwe jaar start vanavond en de benen moeten gestrekt en gestretcht worden.
De buikjes weer strak in het pak en aangesnoerd met de nodige vakkundigheid dat een korset vraagt.
De lange rokken weer uit de kast, de zilverkleurige sierraden weer rond de hals gespannen en de ogen vrouwelijk en tegelijkertijd strak geschilderd om het Oogcontact beter te kunnen vasthouden.
De passie van de Dames weer voelen en meegaan in de opzwepende muziek zalig.
Het is een blije dag geworden vol van ontdekkingen vooral van mezelf , een klein experiment met een grote Gedachtegang
Het valt mij steeds meer op dat hoe meer ik mezelf wikkel in deze nieuwe vorm van schrijven, denken en voelen, hoe meer mijn inspiratie wordt gestuurd. Handelend naar de innerlijke gevoelens die als basisfunctie op dit moment in mijn lichaam woeden. Inspiratie een woord dat nu vaak voorkomt en die op het moment de scheppende adem is dat mijn brein levend houdt. Het onthuld wat en hoe ik ben, met alle handelingen en uitingen die zich een weg vormen doorheen mijn belevingen. Het is een ware opgave en een ware strijd in mijn nieuwe vorm van schrijven. Er ontstaan verhalen die een extra dimensie in zich blijken te hebben en een wereld aan gelukzaligheid doet zijn intreden als ik de liefde beschrijf met veel te veel woorden maar die een perfecte weergave zijn van hoe mooi de liefde kan zijn. Zij trilt en als de warmte ervan je ziel heeft beroerd en het proces van het hart is ingang gezet wordt het een Poëzie met woorden die verlangen uitademen en waar je sprakeloos van wordt als je ze ervaart. Op het moment dat ik me realiseer dat Geliefde, Liefde en Verliefde één zijn, breekt mijn pijn en glijdt het papier weg .... Ik kan alleen maar voelen en de gedachte de liefde door mijn aderen te voelen stromen lijkt zo dichtbij. De gedachte te omarmen, te strelen is van die omvang dat de vervulling ervan reeds door mijn schrijvende handen wordt vastgelegd. De ontmoeting met een gelijkgestemde ziel die het gevoel en de gedachte weer tot leven heeft gewekt zijn niet meer weg te denken. "Feeling is knowing" en het is als een Matrix van emotionele nuances die de sleutel tot de herinnering, de herkenning van verbondenheid teweeg brengt . Ik laat me meenemen op de vleugels van de dynamische begeerte en verval steeds dieper nin een roes die mijn gedachten telkens keer weer prikkeld. Een oase van gevoel en een sfeer die rond mij hangt... Soms als een achtergrondmuziekje en soms heel sterk voelbaar dat de warmte ervan mijn lichaam voedt. Muziek brengt mij dan in hogere sferen en de drang naar de schoonheid doet me grijpen naar andere kleren die mijn lichaam bedekken in een andere wereld. Ik weet het het klinkt allemaal alsof de alchemie zodanig haar werk doet dat ik erdoor wordt opgeslokt en niets is minder waar, maar het beroerd mij en het geeft mij de nodige voeding om weer een nieuw hoofdstuk van de Inezsaga te bewandelen. En dat allemaal door één enkele Mime die de fantasie naar verleiding doet toenemen en de dromen in werkelijkheid doet beleven.... En ik lees net voor het slapengaan een prachtig citaat " don't fall in love but rise in love "
Binnenstebuiten gekeerd. Bang zijn dat het vuurwerk te vroeg dooft. Verse dadels op een schaaltje en een rozenbottelthee staan voor me klaar. Cerebrale Chaos schuifelt door m'n hoofd, hoe zou dat komen? Heb me nog niet zo vaak zo gevoeld! Hersenvocht maakt golven en doen me duizelen... vertroebeling, gemengde gevoelens maar Oh zo juist! Verdwalen in observaties van wat of wie? Mezelf? Voorzichtig slikken om datgene wat ik allemaal wil zeggen. Al fluisterend geloof, hoop en liefde wensen ... Willen wat niet kan. Willen ... een woord dat verlangend klinkt, beetje bij beetje beseffen dat het wel degelijk ook in mij aanwezig is. Hoe diep is het oppervlak waarin je mag belanden na een hartversterkertje van een uur voor iemand die beseft dat ze toch een beller is maar dan alleen met bepaalde personen ;-) Er komt vanalles bij me op.. vrij vanuit het hart, vrij kwetsbaar stel ik mij op, of doe ik er een schepje bovenop .. Toe zeg nu dat ene woord... Ik doe mijn ogen dicht en wrijf met mijn duim en wijsvinger van mijn rechterhand over mijn oogleden. Moe ? nee een lichte hoofdpijn maar geen pijn die zeer doet, een lichte druk misschien is het honger.
Een ovenschotel geurend van look en kardemon, tomaten, lamsschouder en een bedekende laag gruyére. Alsof ik voor een heel weeshuis stoofpot aan het maken ben. En een kraan die lekt... Een veelvoud van verschillende impulsen die mij dezer dagen bereiken. Even nippen aan de rode vloeistof die dampend naast me staat. Het andere bewustzijn slaat toe "je leeft in de geest en het wordt tijd dat ik het voel in mijn lichaam". Het klokje van gehoorzaamheid tikt en in alles wat ik doe is het naast met het hele hart het achterlaten is het moeilijkst. de gewoontes, het schrijven en de dingen waaraan je gewend bent geraakt. O' elk ogenblik is maar één ogenblik te midden van alle andere. Hoe vaak heb je de tijd om daarbij stil te staan? Nu staat het even stil terwijl die iemand die dat teweegbrengt onzichtbaar mij doet kijken, voelen ja zelfs vertellen en bellen. Onzichtbaar als hij is, zo voelbaar is hij in elke vezel van mijn lichaam. Mijn geest neemt de taken over en mijn verstand denkt na over wat en hoe.
Ik neem maar een sprong in het wildeweg, mijn aantekenboekje van de afgelopen weken staat vol feiten, evenementen, woorden waarmee je een gebeuren tracht te treffen, maar dit gebeuren is van een heel andere orde. Dichtbij en toch veraf. Gehuld in een mysterie en toch zo bekend. Thank you for joying me ... In tussentijd denken wij samen en laten onze gedachten samenstromen (where Angels fear to Tread) Dat onbetreden gebied, dat we gezamelijk veroveren blijkt telkens dichterbij en toch blijft het zxwevend en lichtvoetig dat het toekomst. Deuren waaien open en dicht maar dat is goed, zo houdt het een evenwicht en is er NEVER A Dull Moment...
Zonlicht, wind door mijn haren, een geweldig gevoel in mijn hoofd van een gesprek dat zovele wendingen heeft aangenomen dat een muziekstuk van een meestercomponist er niets tegen kan beginnen. Grillige energieën die als gefantaseerde bliksemschichten door de duistere krochten van mijn brein, de verwondering verlichten, als ik denk wat een plotselinge kennismaking kan teweegbrengen.
Een achtbaan van bedenkingen dat wel en een bepaalde emotionele band die ik tot nu toe nog niet heb mogen ontdekken bij iemand die ik niet ken. Maar de verbindingen brengen de twee bij elkaar en het raakt me als ik zie wat het met mij doet.
Ik slenter door het landschap, maar ik kijk niet echt. De invulling van de vormen is echter vloeiend met wolkachtige buitengewoon mooie en subtiele kleurovergangen. Maar iets weerhoud mij om er helemaal in op te gaan. Alles beweegt en alles beweegt op een ritme, mijn aandacht wordt getrokken door het water op de weide en ik zie de rimpels die de wind veroorzaken in het oppervlak. Ik moet nu beter kijken en het is alsof het een spiegel wordt waarin ik verschillende beelden tegelijk kan waarnemen. Een spiegel der verbeelding of zou het kunnen dat het mijn eigen spiegelbeeld weergeeft van eerder gevormde Illusies ? Waarom pijnig ik mezelf met deze vragen? Terwijl de stilte me met open armen wil ontvangen ! Stilte als geschenk... Die de indrukwekkende verlatenheid van de winter achterlaat. Mijn wollen gebreide jurkje lijkt plots veel te warm geworden en de wollen Nepalese sjaal, die ik kocht op een feeërieke kerstmarkt in Brussel, lijkt me te doen stikken. Voor mij is die stilte hartverwarmend en alleen met mijn ademhaling en het knorren van mijn darmen (t'is tijd voor een vieruurtje ;-) leidt het mij naar de stem van het Hart. Maar deze keer lukt het me niet meteen. De stem in mijn hoofd heeft de bovenhand en blijft maar doorrazen en tot mijn verbazing luister ik ernaar. Als een sensuality body stream vormen de woorden niet enkel in mijn hoofd maar ook in mijn buik bepaalde opvoeringen door ... Het wordt nu echt te warm (13°c) maar het voelt aan als zomer, en ik besluit mijn sjaal rond mijn midden te binden wat mij enigzins verkoeld. De innerlijke warmte die zich heeft ontwikkeld door intensieve gesprekken die ontstaan zijn uit een virtuele ontmoeting , hebben zich een weg gebaand en zetten mij nu in een koortsachtige toestand. Vragen komen en gaan, wie is die iemand die mij zover kan brengen dat de zon, hemel en aarde op één plaats lijken te staan.
Nog nooit hebben kleren mij zo geïriteerd en de V-hals van mijn wollen kleedje is dan ook de enige plaats waar het frisser voelt dan het is. De wind heeft het begrepen dat het iets krachtiger mag waaien op deze open verlaten plek. Een orkest van vogels passeert boven mijn hoofd naar een kaalgeschoren boom, waar blijkbaar de banen van de zon hen een zonnebad geeft. Ik ontdek juist dat ik me het meest tevreden voel als ik niets moet maar alles tegelijkertijd kan... De wereld van cement en steen achter me laat en de wereld van pracht en praal in éénvoud kan betreden. De wereld die iedereen in zich heeft en waar je enel moet voelen. Ik neem een poosje afstand van woorden en ervaar de kleuren rondom mij, het geluid van de stilte, de zon op mijn gezicht en ik leg me op de zijkant van een omgevallen boomstronk. Kijkend naar niets en toch alles... Zonder woorden wordt alles een ervaring, het verlangen om te genieten, maar je niet kunnen uitdrukken is dat het genot? De maalstroom van gedachten doorbreken en simpelweg ervaren. De wereld van beleving gaat open right before your eyes.
Een Ogen-blik krachtig waarachtig en niet te verzinnen... Het komt er niet op aan de wereld te analyseren zoals Plato zegt, het komt er evenmin op aan de wereld te veranderen zoals Marx het wil, maar het komt er op aan de wereld te beleven. Het is betoog en verhaal in één vol serendipiteiten en verrassende onthullingen waarbij zeer intens verweven citaten elkaar kruisen.
Terwijl ik daar lig te genieten en een nog natte ondergrond stillaan begint door te dringen in de wollen achterzijde van mijn veel te warm kleedje. Komen één voor één toch weer van die lieve kleine impulsen die me daar straks zo heftig overvielen tijdens een opzwepende chatsessie met een persoon waarvan ik het bestaan een paar dagen geleden nog niet kende. Mijn overspoelde brein van allerlei emoties en gevoelens, het hoge gehalte adrenaline dat mijn hele lichaam ervaart als ik zijn high sensitive energie voel binnenstromen. Nee, geen wet zal mij verbinden maar zielsverwantschap houdt mij in zijn greep. Door mijn warme hart woed er een speels gevoel dat de voorliefde van dat wat nog moet ontluiken weergeeft en mij grenzeloos ontvankelijk maakt.
De dag liep voorbij en zonder één minuut de gedachte aan de gesprekken los te laten schemerde ik de avondstond in. De ganse avond leek een aaneenschakeling van handelingen die de roes van de afgelopen uurtjes probeert te verbergen voor verder nadenken. De gebraden fazant die staat te kleuren in de overn streelt mijn smaakpapillen en de witloofgratin kruipt in mijn neusgaten. Zelfs mijn dochter houdt het stil en verorberd meer dan haar ranke lijfje aankan. Haar kraaloogjes rood van vermoeidheid en haar buikje goed gevuld, kruipt ze stilletjes in de kussens van de ontvankelijke zetel. De koninklijke bloedrode Bordeauxwijn doet bij mij zijn werk goed en het wordt tijd om de dag af te sluiten met een heerlijk warm (veel te warm) bad. Gewenteld in de zachte golven van Oosterse sferen (gember, kardemon en macadamiaolie) intens en ontspannend wordt beschreven op de achterkant van het weldoenend flesje. Corpo Sano .... Een dag vol beweging in een met stilte omhuld kader.... geslaagd !
Mijn nieuwe Blog is er eindelijk De Happ-Inez is back. Ternauwernood heb ik me in de interactie van velen gegooid en als een leeuw dat in een arena gegooid wordt doe ik hier mijn intreden. De daadkracht begint zich te verzamelen en ik kan daar maar op één manier bewust van worden; door met eigen ogen te aanschouwen hoe overal ter wereld mensen deze keuze maken tussen het -zich-uitrekken of het -zich- terugtrekken. Mensen die de essentie van hun leven met elkaar willen delen. Alle gekheid op een stokje (een kerfstok van kermende woorden) ; het is opvalend hoevelen zich dezer dagen, maanden, jaren zich bezig houden met het verwoorden van hun evolutionaire opvattingen, ideeën en gevoelsmatigheden. Sommige hersenspinsels zijn op het eerste zicht niet vatbaar voor begrip, andere teksten bieden meer houvast en soms wordt de spijker op de kop geslagen en gaan theorie en parktijk hand in hand. Dit inzicht bracht me tot hier en om mijn hersenspinsels uit te spuwen op een achtergrond waar mensen de betekenis ervan zelf zullen moeten vastleggen door het lezen van de blogitems. Passions of the Soul....
Een morgenstond die er is, en met menselijke hoop of wanhoop niet eens iets te maken heeft.
Kwart voor zeven, schrijversuurtje.
Wat is er aan het werk, als synchronisiteiten in het leven toeslaan?
Welke a-causale band is het , die bepaalde gebeurtenissen en feiten , personen en woordbetekenissen met elkaar verbindt op een manier die niet onderzocht, bewezen, herhaald of beargumenteerd kan worden?
Volgens Jung zou het beleven van zulke toevallige coïncidenties inhouden dat men een gebied van hogere energie in het collectieve onbewuste nadert.
Klaarblijkelijk leidde mijn stappen van deze ervaring dit weekend naar een heel andere bewustwording.
Als deel van het weekeinde bracht het me tot bij de diepere kern van mijn eigen Ik die ik plotseling begon te delen met iemand waarvan ik het bestaan niet eens ken.
Dat ik oog in oog kwam te staan met krachten waarvan je denkt nauwelijks het hoofd te kunnen bieden, en hoe je uiteindelijk verrijkt en versterkt en ook kwetsbaarder, ja zelfs bloter uit elke ervaring te voorschijn komt om mee te ademen in de woorden van een virtueel persoon aan de andere kant van een computer.
Toch maar vlug een lijstje gemaakt met alle synchronisiteiten die de voorbije week in mijn leven samenvielen.
De verschillende filosofieën van de contactpersonen die de metaforen van de tijd uitdrukken en zich blijkbaar met diepgaande menselijke behoeften uitdrukken, zijn voor mij nu overduidelijk waar ik wil en kan over schrijven.
Wat is de samenhang? Waarheen leiden deze feiten en gedachtengangen
De weg naar vrijheid in geest en bestaan? Is dat het ?
Maar leidt de weg naar vrijheid niet vaak over een pad van drijfzand, modderpoelen, doornstruiken, valstrikken, loszittende tegels en andere kwellende plaveien ?
Of is het zoals Oscar de wilde ooit een ten beste gaf:
we zitten allemaal onder de modder, maar sommigen onder ons kijken terwijl naar de sterren.
Op dit moment ben ik bij die groep en kijk ik vol verwondering omhoog en zie de maan vol lopen .
The space is open alsof het een officiele verklaring is dat je zomaar in een Ufo kan stappen en je het luchtruim vanuit een heel andere positie kan bekijken.
De gedachte alleen al maakt me vrij niet uiterlijk maar innerlijk
Een Utopia in wording , waar sprookjesvertellers en musici bij elkaar komen in een prachtig en wonderbaarlijk schouwspel.
Ik zou het op dit moment het graswortelnetwerk kunnen noemen maar dat doe ik niet omdat het dan mijn innerlijke zottigheid verraad en niemand daar een boodschap aan zou hebben , tenzij die éne persoon waarvan ik weet dat hij er is en die de vlam heeft ontstoken in de wortels van mijn brein.
Die de reiziger in mijn donkere delen is geworden en door het orange ego-tripperschermpje is gekropen om mijn bestaan te ontmaskeren.
Overal wemelt het van de orange mensen die alleen maar contact hebben met elkaar op een onbeduidende en zielloze manier, ze kijken glazig voor hun uit naar het zwaarwichtige programma dat hen wordt voorgeschoteld hopend op dat éné verlossende Ja ik wil
Het geheel heeft een dwangmatigheid die je dwingt mee te doen of weg te gaan en temidden van die prachtige tuin van voortdurend aaiende en glimlachend kijkende orangeschermmensen een loodzware beslissing te nemen.
Gelukkig zijn de regel te verbreken en kom je ze tegen in alle eenvoud niets moet en alles kan.
Het motto waarmee ik wil eindigen op een Maandagochtend die ondertussen als een trein voorbij raast en mij duidelijk maakt dat mijn publiek éénzijdig is .
Ik ben Inez
Ik ben een vrouw en woon in Temse (België) en mijn beroep is Manager .
Ik ben geboren op 24/08/1972 en ben nu dus 52 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, koken, welness, dansen....
