Ik ben Ines en 21 jaar jong. Mijn hobby's zijn lezen, koken en winkelen doe ik het allerliefst!
***Vava***
Mijn herinneringen aan jou, lieve Vava
Ik weet nog goed... - dat elke keer toen ik vertrok bij jouw thuis, ik een fruittella snoepje kreeg - hoe fier je wel was, wanneer je met mij in je Mercedes mocht rond- rijden - met hoeveel zorg dat je met mij omging: in bad stoppen, eten geven... - dat ik in je auto op het kussen vanachter mocht zitten en hoe fier je was, dat je dat kon doen voor mij, omdat ik het leuk vond! - toen we voor een nachtje bij jou bleven slapen - hoe leuk ik het vond om met jou in de auto rond te rijden - hoe we eens gingen winkelen in een speel- goedwinkel en ik een fiets met barbie van jou kreeg - hoe mooi je tuin met terras wel was - de rustgevende geur die in je living hing - hoe bang ik was van Jérommeke (hondje) - de manier waarop je je tanden poetste - wat voor een sterke man je was - welk beertje ik altijd mee- bracht naar je laatste da- gen in het ziekenhuis - dat ik aan moeke en vake vroeg of ik geen lege bakster van jouw mocht om thuis mee te spelen (ik zou hem dan op- nieuw vullen) - hoe... hoe... bijzonder ik voor jou was, en hoe bij- zonder jij voor mij was!!! - wanneer ik je voor de laatste keer zag... - de moment dat ik je een laatste kus gaf... - dat jij gewoon een meer- waarde bent aan mijn leventje!
Hier een foto van het beeldje van de olifant. Een van zijn tanden kwam op de verkeerde plaats terecht! MAAARRR!!! Hij is nog heel
Vava en Vicky (meter), wat vind jullie trouwens van mijn nieuwste aanwinst? Ik twijfelde alleen over de kleur.. Past de kleur me wel? Jij zou dat ook wel zien zitten denk ik hé Vicky? Zo gaan winkelen en naar de sjakossen kijken!
Ook mijn 'kleintjes' gingen in de ton. Daarstraks gingen we naar de winkel. Het eerste wat ik deed was mijn portemonee boven halen!
Vava,
Vrijdag de dertiende heeft bij mij gisteren plaatsgehad in plaats van vandaag! Hoewel ik al 5dagen met hoofdpijn rondloop, kwam gisteren toch wel het hoogtepunt van alles. Wat krijg je als je een bloempot en een stofzuigende Ines combineert? Tja, ik kreeg die op mijn hoofd! Omdat ik met mijn haar in de plant bleef hangen terwijl ik aan het stofzuigen was. Ik had net die plek gedaan en ik kon opnieuw beginnen!
Wat krijg je als je een ivoren beeldje van een olifant (serieus wat gewicht!), een deur van de koekenkast en een snel reagerende Ines samenbrengt? Tja, Ines met een gaatje in haar hand! Toen ik de deur van de kast opentrok, stond blijkbaar de olifant in de weg, en viel van de dampkap. Zo vlug als ik kon reageren ving ik hem nog op. En één van zijn tanden van het beeldje zat in mijn hand! Maar het beeldje is nog heel! Je kan je hier de vraag gaan stellen: wat was hier het belangrijkste geweest??? Dat beeldje, of mijn hand? Geen nood, die wonde geneest wel, alleen hoop ik wel vlug want 't is niet zo leuk.
Ik heb ook juist naar de aflevering van 'Kom Op Tegen Kanker' gekeken. Was héél mooi. Zeker dat lied op het einde. Ik kreeg het wel moeilijk, Vava... Ook nu ik er opnieuw aan denk, moet ik slikken...
Kon je maar... Wist je maar... Ik wou...
Liefs, Ines
P.S.: Vava, ik ga in mijn volgende berichten ook soms ruimte laten waarin ik naar mijn meter wat wil zeggen. Ik zie ze heel weinig, en dat vind ik jammer. Ik zie ze heel graag, net als jou. Jou kan ik spijtig genoeg niet meer zien. Haar nog wel, maar dat gebeurd niet zo vaak. En dat vind ik spijtig, want zij zit, net als jou héél diep in mijn hartje. Zo diep, zelfs dieper dan diep. En die plek is enkel voor jullie. Kon ik dat nog maar eens zeggen tegen jou, tegen haar...
Vandaag de auteur van kinderboeken 'Eric Van Os' op bezoek gehad in onze school. Hij vertelde een leuk versje van hemzelf. Ik vind het zelf ook wel heel geslaagd ! Ik heb het direct hierthuis uitgeprobeerd met de jongens. Ze zijn er zot van! En ik ook
Vava, weet je... Mijn meter, ik mis ze wel. Het is al een tijdje geleden dat ik er nog wat van heb gehoord. En toevallig(?) droomde ik er gisterennacht én vannacht over. Telkens wou ze mij een dikke knuffel geven. Die dromen deden mij beseffen dat ik ze wel mis. Ik heb er dan vandaag een gedichtje per sms naar gestuurd. Hopelijk antwoordt ze vanavond misschien.
Mijn meter heb ik altijd graag gezien, heel graag zelfs! Ze is voor mij altijd al heel speciaal geweest, ook al zag of zie ik ze niet vaak. En mijn gevoel was nu eventjes gesust... Maar met die dromen besef ik dat ik ze heel graag zie. Ik mis ze wel. Hopelijk zie ik ze nog eens. Weet je... Naar de toekomst toe, als ik wat meer mobieler ben enzo (auto misschien?) wil ik haar graag meer opzoeken, of zo samen eens iets leuks gaan doen. Als zij dat ook ziet zitten, heel graag dan.
Misschien moet ik maar eens werk maken van mijn rijbewijs. Alleen... Wanneer moet ik dat leren? 's Avonds is mijn fut er wel uit. Maar misschien moet ik een tandje bijsteken. Voor jou, voor haar, voor mezelf. Is dat geen goed idee? Wil jij mij helpen, Vava? Zullen we er samen voor gaan?
Ik wil er voor gaan. Voor mijn jou en mijn meter! Nu vanavond misschien niet meer, maar deze week zullen we er aan beginnen. Zie je het zitten?
Gisteren is het me gelukt! Het was 5 na 10 en ik lag in mijn bed! Hopelijk vanavond nog een keer. Want het moet wel. Heb hoofdpijn sinds gisteren in de dag, en het is nog steeds niet over.
Een fotoke van ons Pistache . Was vrijdag opnieuw schrikken hoor! We dachten dat ook zij naar de andere kant zou gaan. Ze was aan't spelen met onze andere hond (op de zetel) en ze viel er af! Recht op haar hoofd. Ze trok met haar hoofd en haar oog viel dicht! We dachten dat het gedaan zou zijn. Ons mama en ik al in paniek. Een 20 minuten later huppelde ze toch terug rond. Hopelijk gebeurd er nu verder niets meer, het is genoeg geweest zenne!
Verder ben ik heel moe. Daarnet al bijna in slaap gevallen in de zetel. Vanavond er maar weer op tijd in. Tja... Hoe laat is dat dan tegenwoordig? Meestal is het nog na 10uur!
Voor de rest een druk weekend. Gisteren zijn we een groot rek gaan halen voor al mijn gerief van 't school. En amai! Het staat al bijna vol! Zoveel - rommel is het zeker niet! - al! Maar nu is al het gerief in de garage weg, en kunnen daar andere dinges staan.
Weer een nieuwe schoolweek... ik zit precies in een trein die maar blijft bollen en waarvan er geen haltes zijn! Wat wil ik graag RUST! Maar daar kan ik ook de komende week enkel maar van dromen...
Ons Pistacheke is al een paar dagen terug thuis. Ze is nog niet volledig genezen, maar al iets beter. Hopelijk lukt het haar om er goed door te komen.
Vandaag had ik wat vroeger gedaan, en heb thuis nog wat gedaan voor school. Sebiet ga ik de jongens halen van school. Wat ben ik blij om ze te gaan halen! Vind ik altijd héél leuk om te doen. Ook omdat ik stage heb gedaan in die school en iedereen daar super is. Heel leuk! Hopelijk sta ik daar volgend jaar terug voor stage! En als het kan werken Maar dat is wat voorbarig hé. Eerst zien dat we er door zijn, door deze drie (waarvan al anderhalf gedaan) jaar. En dan kan er al heel wat verandert zijn!
Ons papa stuurde daarstraks ook nog een berichtje naar mij. Hij moest gisteren in het ziekenhuis zijn eerste bakster krijgen. Hij stuurde dat alles goed was en dat hij straks ging bellen. Ben benieuwd! Maar heel blij dat alles oké is met hem.
Geniet daarboven nog van je dag hé, Vava! Het is hier wat bewolkt, maar achter die wolken schijnt het zonnetje wel. Maar, die wolken zijn niet zo erg! Jullie zijn daar tenslotte hé!
Ze ligt opnieuw in de dierenkliniek, Vava. Ik wil het gewoon niet geloven. Zo'n klein prutsemieke, weg van ons... Vanmorgen toen ik om 7uur de deur uit ging, keek ik zo nog naar haar en hoopte voor haar op een goede dag... Toen ik rond 3uur thuis kwam, was ze al naar de dierenkliniek met ons zus en de buurman. Sjans dat die man dat wou doen. Ze had opnieuw diaree. Voor zo'n kleine chihuahua is dat niet gezond. En ze had ook nog 39,7° koorts. Nu ligt ze daar opnieuw aan een infuus... De dierenarts zei dat bij een hond van normale grootte, de darmproblemen enzo een dag of twee à drie aanhoud, bij zo'n chihuahua'ke kan dat tot een week duren! En ze moet sterk genoeg zijn om er tegen te vechten. Laat ons hopen dat ze kracht genoeg heeft...
Duim je mee, Vava? Kan ook jij misschien wat toveren, en alle probleempjes verhelpen?
Wat een weekend! Ons nieuw Pistacheke heeft in de dierenkliniek gelegen. Zo een raar gevoel dat ik daarbij had. Ze had gisteren koorts, en braken en diaree. Maar voor een kleine chihuahua is dat toch serieus wat vocht verloren. En omdat ze weinig reserves had, heeft ze gisteren dan een spuitje enzo gekregen, en daarna ging het een beetje beter. Maar tegen de avond was het terug om zeep. Ze heeft dan de nacht doorgebracht in de dierenkliniek. Ze heeft ook aan een infuus voor water en suiker gelegen. Zodat ze er een beetje beter boven op raakt, en voldoende vocht behoudt. Tot hiertoe maakt ze het al beter... Gisteren was ze echt hangerig en viel zelfs om! Nu is dat al beter. Hopen dat het zo blijft. Het was toch serieus verschieten zenne!
Jonas en ik zijn daarjuist aan het bakken gevlogen! We hebben cake gemaakt. Hij staat nu nog in de oven. Jonas heeft ook flink samen met mij afgewassen. Maar afdrogen, daar had hij geen zin meer in. Hij heeft toch flink mee geholpen. Het was super leuk!
Gisterenmorgen ook nog eventjes naar Wijnegem geweest. Ik heb er één t-shirtje gevonden voor de zomer. En ik was op zoek naar een sjakosj.. Nog niets gevonden, maar dat komt hopelijk nog wel.
Morgen ook opnieuw school... Voor mij had de vakantie nog net iets langer mogen duren.
Elke dag denk ik aan Lotte*, Seppe* en alle andere sterretjes. Vandaag denk ik nog eens extra aan Seppe*, Lotte* en aan hun familie.
12 weken geleden was Lotje* al vertrokken naar de andere kant. Seppeke* was nog aan het strijden...
Veel sterkte, en veel moed voor hun familie. Vergeten zal ik hen nooit! Hopelijk wordt de pijn die hun familie heeft met de tijd verzacht... Alleen... hoelang is tijd? Daarop kan niemand een antwoord geven...
Voor jou nog, Vava...
Ik wou... http://www.youtube.com/watch?v=qqXWZOGkaQU&feature=related dat het nog kon... Gewoon, zonder foto's, zonder extra's, gewoon en puur voor jou! En... een aantal seconde wit op het einde... Ik wou dat je daarin kwam aangelopen van de andere kant, gewoon naar hier, naar mij... (Hoe ik het je zonder die link kan tonen, weet ik nog niet. Je zou eigenlijk gewoon op play moeten kunnen drukken. Maar daar ga ik me nu niet druk in maken.)
Het is vakantie... Tijd om dingen te doen die we graag doen, maar vooral ook dingen doen die je moet doen. Huiswerk, taken en leren! Ik doe liever gewoon eens lekker niets, maar dat kan niet eenmaal je het secundair gepasseerd bent. Spijtig! Het was vrijdag ook carnaval. Wat had ik graag bij de jongens in de school stage gehad. Ik had al die kindjes zo graag eens verkleed gezien en samen met hen carnaval gevierd. Wij hadden gewoon les in 't school en niks van carnaval gezien!
Hoe gaat het daarboven met je? En met alle andere sterretjes? Ik denk vaak aan hen, en telkens met heel veel verdriet. Ook denk ik aan hun achtergebleven familie, voor hen is het zeker niet gemakkelijk!
Hier een tekstje...
Ines,
Ik weet niet of het je bekend is dat er telefoon bestaat
Die draadloos vanaf de aarde, rechtstreeks de hemel ingaat.
Ga je aan het denken, dan gaat in de hemel de bel
Dan kan je rustig spreken, ik hoor jouw stem dan wel.
Je zult het heel vlug merken, de lijn is altijd vrij
Verkeerd verbonden is er in het huis van alle sterretjes, helemaal niet bij.
Wij kennen iedereen
En zijn hierboven nooit alleen
Jouw hart is het toestel en jij kunt zonder voorbereiding
Op elke tijdstip van de dag gebruik maken van de leiding
Ik wil jouw altijd horen en zeg nooit maak het kort
Ik blijf wel aan het toestel tot jij jouw hart hebt uitgestort
Als ik met mijn kleinkind spreek, luister ik met open oor
Ik wil voor mijn kleinkind het beste, daar ben ik jouw peter voor
Controleer maar eens je toestel en maak het storingsvrij
Wat doe je als.... ik gisteren een goed gesprek hebt gehad, met men beste vriendin die ik na het 4e leerjaar (1998) uit het oog verloren ben???!!!
GELUKKIG ZIJN natuurlijk!
Via via heb ik ze terug gevonden! (die moderne technieken van tegenwoordig!) Door omstandigheden eigenlijk waren we elkaar uit het oog verloren; men ouders die gescheiden zijn, jouw heengaan, onze verhuis, veranderen van school... Ik vond dat heel spijtig, en zat er wel mee. (De afgelopen jaren meer en meer, omdat je dat allemaal meer beseft hé). Maar nu heb ik ze dus terug gevonden en kunnen we de mooie band die we hadden weer oprakelen en verder zetten!
We hebben gisteren wel 2uur aan het chatten geweest. Ongeloofelijk toch! We hadden veel te vertellen. En... we zijn nog niet uitgepraat!
Ik ben zóóó blij!! Hopelijk kan dat nu eventjes stand houden, dat gevoel!
Een hele dikke knuffel Vava. Ik ben er zeker van dat jij er ook ergens voor iets tussen zit! Liefs, van mij!
Als ik schrijf 'Ik mis je zo...' Dan is dat nog héél zacht uitgedrukt... Iemand missen... Daar bestaan geen woorden voor. Enkel, héél veel pijn. Onbeschrijfelijk véél pijn... Zelfs dát is niet in woorden te vatten. Hoe druk je zoiets dan uit? In lengte? In afstand? Een vraag waar geen antwoord op is... Net zoals de vraag 'Waarom?'
Moest ik nog klein zijn zou ik zeggen: 'Ik mis je van hier tot aan het einde van de ruimte, en wel tien duizenden keren heen en terug.' Maar daar ben ik nu wat groot voor geworden.
Wat moet ik dan zeggen??? Ik weet het niet! Enkel dat ik je héél erg mis, en dat dát nog héél zacht is uitgedrukt.
Slaapwel lieve peter van me! Een dikke, warme en liefdevolle knuffel stuur ik jou. Hopelijk kan je hem vangen. Je petekind. XXX
Het is weer eventjes geleden dat ik je nog wat kwam vertellen. Maar, hier ben ik.
Van't weekend hebben we veel gedaan. We zijn een nieuw hondje gaan kopen. Opnieuw een chihuahua, maar niet dezelfde als Pistache*. De naam is opnieuw, Pistache. Ik heb het er wel moeilijk mee, maar blijkelijk was ik hierthuis de enige die er een probleem van maakte .
Jonas heeft heely's gekregen. Nog wat oefenen en dan zal het wel lukken. David heeft spiderman-batman sportschoenen gekregen. Hoe fier dat hij is met zijn nieuwe schoenen! Beide zijn trouwens heel fier!
En ik... Heb mezelf rollerblades aangekocht... Door het vele werk voor school kom ik er maar niet toe om grote dingen te doen in het huishouden (vb: badkamer helemaal poetsen). Sorry. Jonas en ik zijn dan achteraf samen een toertje gaan doen. Hij met zijn rollerblades die hij al had, en ik met de mijne! Was wel leuk! Met heel veel zorg maakte ik hem klaar met bescherming en al. Het moest goed zitten, en bij een mogelijke valpartij mocht hij geen pijn hebben. En dan deed ik bij mezelf alles aan. We vertrokken samen op pad. Ik genoot van het plezier maken met hem. Achteraf zijn Jonas, David en ik nog wat op de trampoline gaan springen. Heel leuk! En we hebben ons goed geamuseerd.
Vava... Iets dat me al eventjes bezig houdt... Volgend jaar wanneer ik in het derde jaar zit heb ik de mogelijkheid om op internationalisering te gaan. Mijn voorkeur gaat uit naar Suriname... Wat denk jij daarvan? Moet ik het doen? Doe ik het niet? Kon ik je reactie hierop maar eens horen... Dat wil wel zeggen: 3 maanden van huis! Wat denk je?
Pistache... Dikwijls zit ik 's avonds in de zetel of lig ik in mijn bed en heb het moeilijk om jou. Ook al was je 'maar' een hondje, je betekende heel veel hier in ons gezin. Het gaat hier al moeilijk, en jij was - zeker voor ons mama - een zonnetje hier! Ik herinner me nog goed hoe je hier je laatste (voor ons op die moment nog onwetend) avond doorbracht. Je was zo speels, deed zo zottekes... Die blik die je altijd had, je betoverde iedereen. Tranen zijn er veel om jou...
Vava... Vannacht droomde ik over jouw huis. Omdat ik mij jouw bovenverdieping niet goed kan herinneren, droomde ik erover dat ik het toch graag te weten wou komen. Je kwam wel niet voor in de droom... En ik ben het verder ook niet te weten gekomen. Spijtig. Je zal ook nooit kunnen zien hoe wij hier thuis wonen... Je hebt het nooit gezien. Het laatste wat jij geweten hebt is dat ons mama en papa nog samen waren. Er is ondertussen al heel veel gebeurd! Maar, ik heb je daar toch ook al veel over verteld, zo net alsof je er nog bij bent... Ook om jou heb ik nog vele tranen. De tijger die ik vroeger van jou heb gekregen leg ik bij het slapen dicht tegen mij aan, in mijn armen... En laat hem voor de ganse nacht niet los. Zo ben je er toch een beetje bij...
Waren jullie maar niet... Waren jullie maar...
Het zou allemaal zo anders kunnen zijn... Helemaal anders...
Juist gebeld met ons papa; Ons papa heeft al de ziekte van Crohn gehad... Zijn dikke darm heeft hij al niet meer, hij heeft een stoma en nog een kleine dunne darm.Wat blijkt, hij is gisteren terug op controle geweest en blijkt dat die ziekte ook heel zijn dunne darm al heeft aangetast. Dus de medicatie die hij gedurende een lange tijd heeft moeten nemen heeft niets maar dan ook niets geholpen. Hij heeft nog altijd zoveel last bij het verteren van zijn eten (vernauwingen in die dunne darm en blijkt nu ook nog ontstekingsblazen). Het laatste wat de dokters willen doen is opereren... Nu moet hij wekelijks naar het ziekenhuis voor een bakster. Maar wat daar juist inzit ofzo weet hij niet meer, want hij was van de diagnose vrij hard verschoten. Hopelijk gaat het vlug beter, want hij ziet daar echt van af, niet normaal om hem zo te zien (hij eigenlijk geen patatjes met groenten en vlees eten (zoveel pijn achteraf!). Hopelijk gaat het goed aflopen!
Een week geleden gaven we jou een plekje in onze tuin. Wat was er toen veel verdriet. Nu ook nog trouwens. Ook al was je maar een hondje, je hebt de harten gestolen van iedereen hier in huis. En daar blijf je... Maar we missen je enorm!
Vandaag een leuke dag gehad, maar wel vermoeiend. Een hele dag vertoefd in het Wijnegemse Shopping Center! Stan Van Samang heb ik niet gezien... Wel de Dalton Sisters! Het was wel leuk. Eerst met mijn zus en Ken (vriend) rondgewandelt en gewinkeld. En tegen twee uur kwam ons mama er ook nog aan. We hebben een compromis gesloten! 10 keer huishoudelijk werk doen, en ik krijg een paar rollerblades! We zullen ons best eens doen se! (doe ik anders ook wel, maar nu mag ik stickertjes plakken!) Wel een regel aan verbonden: niet meer dan 2 per week! Valt misschien nog wel te regelen.
Gisteren hadden de jongens een dagje vrij. Nadat ik terug van school was gekomen om de examens in te kijken, zijn Daisy, de jongens en ik samen op wandel geweest. Jonas met zijn blades en David met zijn winkelkarretje. Jonas krijgt het een beetje onder de knie. Was wel wat vermoeiend om hem heel de rit vast te houden en ervoor te zorgen dat hij niet valt. Vermoeiend, maar met héél veel plezier gedaan. En dus heb ik de kriebels ook weer te pakken om te rollerbladen. Enkel het probleem... Ik heb er geen meer! Dus compromis gesloten met ons mama We hebben ons geamuseerd. Terwijl zijn we hier ook nog eens naar het vriendje van onzen David gaan kijken. Paultje* zijn grafje zag er mooi uit. Even ter info: Paultje* zat vorig jaar bij onzen David in de klas bij de 2,5-jarigen.
Vava, hoewel het heel leuk was gisteren en vandaag; jou ben ik zeker nog niet vergeten. Maar dat weet je hé!? Je mag altijd langskomen in mijn dromen (en liefst ook nog in levende lijve... )
1 week geleden... Pistache* zat hier nog zo vrolijk rond te huppelen, maar het kwaad was al geschied... Die lieve snoet, en het speelse.. ik zie het nog zo voor mij.
Pistache* en Vava*,
Nooit zal ik je vergeten, we hebben elkaar steeds in de ogen gekeken. Jouw lach zit in mijn herinnering gesloten, we hebben vele vreugdevolle items besproken. Je bent niet van mij weggegaan, we ontmoeten elkaar in een volgend bestaan. Onze liefde hebben we aan elkander gegeven, jij en ik hebben veel geleerd van dit leven. Daarom moet afscheid niet treurig zijn, maar het gevoel van warme zonneschijn. Ook voor hen die hier op aarde blijven kan de liefde helen, ik dank het bestaan dat we de liefde hebben mogen delen.
8 weken geleden...
Seppe* en Lotte*,
Waar mensen, mensen zijn, die elkaar verstaan. Waar liefde, liefde is, daarheen zijn jullie gegaan Waar het eeuwig vrede is, waar de zon altijd schijnt Waar de nieuwe wereld is, die niet meer verdwijnt. Liefs, Ines
(oorspronkelijk bericht om 20.14u >>> opnieuw toevoeging van foto die maar niet tevoorschijn komt)
Een paar dagen niets geschreven op de blog. We missen ons Pistache* zo hard. Ze betekende echt zo veel voor ons, maar vooral voor ons mama. Nu ja, bleek dat na de inname van die 20 druppeltjes ipv 1 druppeltje, het na één uur al te laat was en er niets meer aan gedaan kon worden... Dus om 21u die avond was er al niets meer aan te doen, enkel... We wisten toen op die moment nog van niets... Ze was nog zo vrolijk aan het rondhuppelen en ze haalde haar lieve deugenietenstreken nog boven, hoewel het product al in haar bloedbanen zat.. En nu... Vorige zaterdag hebben we haar dan hier in onze tuin begraven... Zoveel verdriet dat er was. Ons mama zei 'het is maar een hondje natuurlijk, en geen mens'. Ze had daar gelijk in, maar toch is het gemis en het verdriet hier enorm groot.
Vava... Ondertussen heb ik mijn resultaten gekregen.... Niet super... Ben er zelf niet fier op. Een 7/20 - 9/20 - 10/20 - 12/20. Dus dat zijn al 2 herexamens... Echt niets om fier op te zijn.
Vannacht heb ik nog eens over je gedroomt. Je zal dat wel weten hé, ah ja, want je kwam in mijn droom! Ik zat op de bus, maar naast mij was nog een plaatsje. Er stapten mensen op (waaronder jij) en jij zag de plaats naast mij. (Je wist nog niet (meer) wie ik was) Ik liet je een foto van ons van vroeger zien. Die blik van opluchting die ik toen van jou te zien kreeg, je had me eindelijk gevonden. Je nam me vast en ik... ik genoot van elke seconde die ik had met jou! Het was voor mij een heel duidelijk signaal. Later als ik naar je toekom, moet ik zeker zien dat ik een foto van jou en mij bij heb... Kan ik hem aan jou laten zien. Dan zal je me zeker wel herkennen.
Wat een nacht! Ons mama stormde vannacht mijn kamer rond 3uur binnen. "Ines wilt gij onmiddelijk opstaan, ik ga met ons Daisy en Pistache naar de dierenkliniek want er is iets." Ik bleef dan ondertussen half wakker om op de jongens te passen.
Tegen half 5 waren ze terug... Pistache* wordt voortaan ook met een sterretje geschreven... Iedereen heeft hier heel veel verdriet, zelfs de jongens heel erg veel.
Van 5 oktober was ze bij ons...
Heel jong dus nog... Ze kreeg hierthuis medicatie tegen een bacterie op haar lichaam... Maar ze heeft er (onbewust) te veel van gekregen, wat haar zenuwstelsel blijkelijk aantaste... Bij de dokter kreeg ze dan een infuusje, maar door het schrikken van de prik in haar kleine pootje is haar hart in shock gegaan...
Het doet pijn de jongens te zien wenen en hen te horen zeggen dat ze ze missen... Vanmorgen dan al vlug een foto van haar voor hen afgedrukt. Die nemen ze maandag mee naar school.
Hij is op 55-jarige leeftijd naar de hemel gegaan. Hij leed aan kleincellige longkanker. Het was een hele zware tijd. Ik vergeet hem nooit. Hij blijft steeds aan mijn zijde én diep in mijn hartje. Deze blog heb ik voor hem gemaakt. Zo kan hij mijn verhalen mee lezen. Vava, Ik mis je!
- al! Maar nu is al het gerief in de garage weg, en kunnen daar andere dinges staan.
.
Hij heeft nog altijd zoveel last bij het verteren van zijn eten (vernauwingen in die dunne darm en blijkt nu ook nog ontstekingsblazen). Het laatste wat de dokters willen doen is opereren... Nu moet hij wekelijks naar het ziekenhuis voor een bakster. Maar wat daar juist inzit ofzo weet hij niet meer, want hij was van de diagnose vrij hard verschoten. Hopelijk gaat het vlug beter, want hij ziet daar echt van af, niet normaal om hem zo te zien (hij eigenlijk geen patatjes met groenten en vlees eten (zoveel pijn achteraf!). Hopelijk gaat het goed aflopen!
Valt misschien nog wel te regelen.
