Inhoud blog
  • De ontmoeting met de CASEDleden en kinderen
  • Engelse les voor de jongeren in de gemeenschap van Cyvadier
  • De afgelopen week in Pinchinat
  • overpeinzingen
  • Joe & Kara
    Zoeken in blog

    Foto
    Terug naar Haïti
    Verandering of niet?
    24-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De ontmoeting met de CASEDleden en kinderen
    Gisteren waren de CASEDleden en ik afgesproken voor een rendez-vous met de kinderen, alleszins die kinderen die een persoonlijke sponsor hebben. Van de 10 kinderen was helaas enkel de helft aanwezig, omdat het REGENDE. Oke, ik ben niet de meest geduldige vlieg in het heelal, maar REGEN?????? Het miezerde zachtjes, toch komen de Haitianen dan blijkbaar niet graag buiten. 

    Alleszins, een uur na het afgesproken uur kwamen Mika en Remus aan in het Pinchinatlyceum. Theodulfe Moise en zijn zusje, Vladimir, Robenson Thomas en Nancy (in een super schattig wit kleedje) waren aanwezig. Er was ook een kindje dat geen persoonlijke sponsor had aanwezig, dus heb ik snel hier en daar wat spulletjes uit zakjes genomen, omdat het zo zielig was dat zij niets kreeg.... De anderen waren ofwel op vakantie, ofwel gewoon thuis. Ik was al blij met een deel kinderen te zien, want hier weet je nooit.

    Na de fotootjes en het uitdelen van de cadeautjes, hebben Kari en ik een CASED T-shirt gekregen en zijn we even rond de tafel gaan zitten om wat te praten. Het blijft me verbazen hoe die mensen zich zo kunnen blijven inzetten voor die kinderen ZONDER betaald te worden. Het enige geld dat ze binnen krijgen komt van Education Unlimited en gaat direct naar het schoolgeld, en dan hebben ze nog een andere sponsor die de naschoolse activiteiten probeert te behouden. Onwaarschijnlijk, toch? 
    Tijdens de 'vergadering' liet Remus vallen dat CASED op zoek is naar een bureauruimte, een plek waar ze zowel geinteresseerden als de kinderen kunnen ontvangen. Hij had een huis gezien van 5000 USD per jaar. Ik, lange termijndenkend, heb hem duidelijk gemaakt dat ik dat helaas niet ga kunnen sponsoren en dat ze beter een stukje grond kunnen kopen. Op die manier zijn ze zeker dat het van hen is en ook blijft, na verloop van tijd kunnen we dan beginnen bouwen. Jep, je hoort het: een nieuw project, alleszins bijkomend doel.



    24-07-2011 om 20:49 geschreven door Inès  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Engelse les voor de jongeren in de gemeenschap van Cyvadier
    Engels, Frans, Spaans, Creools... aan talen alleszins gebrek. 

    Elke weekdag van 16u tot 18u onderwijzen (jaja) Kari en ik een vijftiental Haitiaanse buurtjongeren. Ondertussen hebben we al wat werkwoorden en een serieus pak woordenschat door hun hersentjes gejaagd , zoals het hoort.
    Het mooie en ook leuke is dat de jongeren zeer gemotiveerd zijn om bij te leren en dus ook snel leren. Ik kan me dit, helaas, niet voorstellen in ons Belgielandje tijdens een zomervakantie. Ons klasje bestaat voor het merendeel uit jongens, toch hebben we een schitterend vrouwelijk trio dat wil uitblinken. Gisteren hebben we onze beste studenten, goede scores op toetsen en elke dag aanwezig, beloond met een pakje Oreos! Schitterend om die blije gezichten te zien.

    Kari en ik geven de lessen samen, en stel je voor: we lijken op elkaar! Arme leerlingen die een dubbele portie Cabello-maniertjes krijgen dus. Het fijne is dat alles zo vlot en natuurlijk gaat, zowel voor ons als voor de leerlingen. De spijtige realiteit is dat er na ons niemand zal zijn om die lessen verder te zetten.... We proberen Kara alsnog te overtuigen, dus afwachten.

    CU!


    24-07-2011 om 20:34 geschreven door Inès  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De afgelopen week in Pinchinat
    Jaja, alive and kicking! Het is enkel een kwestie van tijd en internet vinden. ;-)

    Dus, de afgelopen week. Man, ik ben doodop en blij dat het zondag is, want het raakt je sowieso: de cultuur, de mensen, de warmte en de koeien die je uit je slaap houden. 

    Zoals ik al zei, hebben we onze handen vol met kinderen. Elke ochtend zijn we naar het Pinchinatkamp geweest om met leuke en minder leuke kinders de tijd te doden. Zo hebben ze onder andere vriendschapsarmbandjes gemaakt (verschillende soorten), gekleurd en getekend, gevoetbald in de bloedhete zon... Zelfs de stoere volwassen mannen hebben in onze activiteiten gedeeld en ik moet zeggen dat het een speciaal zicht is wanneer diezelfde stoere rakkers prentjes aan het inkleuren zijn... Het toont ook hoe schrijnend de situatie is: verveling alom, geen andere activiteiten of interesses, te weinig lust om zich aan het werk te zetten en het gezin te onderhouden. Een bodemloze put? 

    Pinchinat is en blijft een vreemd plekje. Niet alleen omdat het voormalige voetbalveld nog steeds door tenten wordt bezet, het is de sfeer die er hangt die aan je blijft plakken wanneer je het kamp verlaat. De moedeloosheid van de moeders, de heersende honger, de mannen die rondhangen, de kinderen die elkaar met stenen bekogelen of de ouders die stenen naar de kinderen gooien om ze te berispen. Een vreemd zicht, niet alleen door het verschil in cultuur, dan nog meer in het begrip menselijkheid. 

    De kinderen zijn echte straatkinderen: een groot gebrek aan degelijke waarden normen, ondermaatse hygiene, een hard leven waarin de kinderen echt voor zichzelf moeten zorgen, op welke manier dan ook. Toch heb je zelfs hierin schattige rakkers die wanneer ze bekogeld worden door anderen, de stenen op de grond gooien in plaats van ze terug te gooien naar hun belagers, die tegen je aankruipen en simpelweg wat lichamelijke warmte willen voelen, die willen leren en maken. Echt, sommige kinderen zijn lief en attent, bewaken jou en je rugzak, kuisen het zweet van je voorhoofd, terwijl je soms zelf een steen zou willen gooien (maar je doet het niet) naar diegenen die op zo een jonge leeftijd al compleet verknipt rondlopen en anderen terroriseren.

    Een ander aspect, gewoon door de dubbelzinnige grappigheid ervan, is de kledingwijze van sommige kinderen: jongens in rokjes of kleedjes. Pinchinat is ZEER unisex ;-) Man, ik denk dat het dinsdag was dat Kari, terwijl we zaten te kleuren, omringd werd door allemaal jongetjes zonder broekjes aan: een heus penisfestijn. Vreemd hoor voor 2 vreemdelingen die inzien hoe gevaarlijk zulk iets zou zijn in onze werelden... Hoe gevaarlijk zoiets ook hier is, want nog steeds zijn verkrachtingen van vrouwen en meisjes zeer 'gewoon' hier...

    Hoe dubbel het allemaal ook is, ik geniet van de glimlachjes op de gezichtjes elke dag wanneer we met de kinderen spelen, van het geluk dat van sommigen afstraalt omdat je ze een paar uur wat aandacht geeft, met ze speelt en lacht!




    24-07-2011 om 17:17 geschreven door Inès  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    17-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.overpeinzingen
    Okee, dan het mentale stukje misschien?

    Wel, het doet deugd om terug te zijn. Het is geen vreemd land meer voor mij, hoewel het zoveel geheimen heeft die ik waarschijnlijk nooit allemaal zal mogen ontdekken. De cultuur, de mensen, de waarden, de blanken... De parel in de 18de eeuw toont zijn sterktes en zijn zwaktes met een overrompelende kracht, terwijl diezelfde parel worstelt met zijn bestaan.

    Jacmel, de stad waar ik vorig jaar zat, ziet er goed uit. De heropbouw is nog gaande, terwijl het leven bruist en de mensen verder ploeteren. Het is mooi om te zien hoeveel meer leven er is. Toch blijven tentenkampen bestaan, zoals Pinchinat. Het is zo dubbel om daar terug te komen. Ik blijf er graag heen gaan, al is het om de glimlachjes op de kindjes hun gezicht wanneer blanken het kamp betreden. Toch blijft het een heel gespannen sfeertje. De meeste jonge mannen zijn verslaafd, agressief en opdringerig, of ze zijn doodmoe en futloos door het gebrek aan eten. Beeld je je kleinste kookpotje in waarin rijst ziet voor gemiddeld 5 hongerigen. Het is gewoon onwaarschijnlijk dat ze kunnen blijven leven. Misschien is het gemeen, misschien is het vanuit het standpunt van iemand die het te gemakkelijk heeft, edoch durf ik soms te denken dat ook zij zouden kunnen ontsnappen aan dat armzalige bestaan door wilskracht en inzet. Verkeerd? Ik weet het ook niet.

    Vorig jaar zag je de armoede sneller en makkelijker, je voelde bijna overal de behoefte leven om geholpen te worden. Dit jaar is anders. De chaos van de aardbeving is grotendeels weggewerkt, hoewel de verwoesting nog heel duidelijk is, en de behoeftes zijn veranderd. Nu ligt ons aandeel vooral in het aanleren van Engels, het in staat stellen de communiceren in een andere taal. Dit heeft al even voor een kleine crisis gezorgd, omdat je je bijna nutteloos voelt omdat je alleen maar dat kan doen. Een mens zit toch vreemd in elkaar. 
    Even hebben we zelfs gedacht om naar PAP te trekken, waar de chaos nog steeds heerst en groter is. 

    Ach, we doen wat we kunnen, niet?

    17-07-2011 om 21:49 geschreven door Inès  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Joe & Kara
    Een beetje meer info over ons gastgezin is op zijn plaats, zeker omdat ze dingen doen die gebaseerd zijn op het lange termijn denken en handelen.

    Dus, Joe, de Haitiaan (heb geen trema op dit toetsenbord ;-)) heeft denk ik heel de wereld gezien als kok in verschillende restaurants. Hij werd hier geboren, maar het grootste deel van zijn familie woont in Amerika. Tijdens de aardbeving was hij hier en zijn beschrijving van het hoe en wat geeft je gewoon kippenvel. Schreeuwende mensen die door de straten liepen, de zogenaamde naschokken die eigenlijk ook aardbeving waren, het tot 4 keer toe terugtrekken van de zee....onwaarschijnlijk.
    Alleszins, Joe is een man van de wereld en hij wil er alles aan doen om Haiti uit zijn vicieuze cirkel te halen. Hij doet allerlei projecten voor en met de jeugd in zijn gemeenschap opdat de jongeren een voor een in staat worden gesteld om voor zichzelf een beter leven op te bouwen. Op zaterdag maken Joe en de jongeren artisanale vuren. Ze worden gemaakt in klei en de houtskool is eigenlijk gemaakt uit reeds verbrande kokosnoten zodat alle schadelijke stoffen verwijderd zijn wanneer men de aanmaakkolen gebruikt. De vuren en aanmaakkolen worden dan verkocht aan lokale mensengroepen en de winst gaat naar een rekening voor de jongeren. Op deze manier hebben ze wat geld om te kunnen studeren. Een intelligente manier om diezelfde jeugd aan het werk en aan het denken te zetten dus. Trouwens, de aanmaakkolen zijn niet alleen natuurlijk en functioneel, ze verhelpen een groot deel van de gezondheidsproblemen hier. Een groot deel van de mensen sterft hier door longaandoeningen veroorzaakt door het gebruik van de traditionele vuren en houtskool. 
    Ook werkt hij samen met landbouwers en boeren om ze duurzame methodes aan te leren en zo ook toe te passen. Zo heeft Joe achter in zijn tuin een serre gemaakt waar allerlei boomsoorten worden gekweekt. Hij leert de mensen meer over onderhoud en bij grote aanmaak kunnen ook de jonge bomen verkocht worden aan grotere afnemers. Ook probeert Joe de boeren te overtuigen natuurlijke mest te verzamelen en te gebruiken, omdat het ze in staat stelt eigen boom-en plantsoorten te verbouwen.

    Hij doet nog zoveel meer, het is onwaarschijnlijk zo iemand tegen te mogen komen en te zien welke vooruitgang er wordt geboekt. Een man die terecht op handen wordt gedragen door zijn gemeenschap.

    17-07-2011 om 21:32 geschreven door Inès  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Update van de eerste week
    Eindelijk, het internet en kunnen inloggen! Blijkbaar hebben ze dat verdomde accentje van mijn naam niet op een qwerty-toetsenbord en is het moeilijk om te internetten.

    Dus, de eerste week.

    Het deed heel vertrouwd aan om terug te komen. Zelfs de luchthaven en Port-au-Prince vielen goed mee. In tegenstelling tot vorig jaar, met tientallen bedelende kinderen en uitgehongerde mensen, was de aankomst betrekkelijk rustig. PAP blijft wel een zwaar beladen stad en de schade is nog heel goed zichtbaar. Het gaat veel langer duren voor ze dat op orde krijgen, want het is altijd al een soort ghetto geweest met veel armen en een kleine groep zeer rijke mensen.

    Na een zware drie uur durende rit die heel wat van onze maagjes eiste, kwamen we aan in Cyvadier, een stadje (eerder dorp of nog beter een gemeenschap) dat vlak naast Jacmel ligt. We werden er ontvangen door onze sympathieke gastheer Joe en gastvrouw Kara. Hij is Haitiaan en zij Australische. We logeren bij hen (eigen kamer, een echt bed, een WC en welfs een douche!!!!!) vlak aan de zee en omringd door mensen, beesten.... Man, prachtig plekje en echt middenin de gemeenschap. 

    Sunday Funday! We zijn naar het strand geweest en bevonden ons tussen de Haitianen. Zo vreemd en vervreemdend. We waren met amper 10 blanken tussen honderden Haitianen. De afgelopen week hebben we (naar ons doen) betrekkelijk weinig kunnen doen en het was een beetje ongestructureerd waardoor zowel Kari als ik last kregen van onszelf. Het terug gaan naar het Pinchinat kamp was dan ook zeer ambigu. Enerzijds is het hard om te zien dat mensen nog steeds in bloedhete tenten leven, zonder noodzakelijke middelen als stromend water, serieuze toiletten, medische hulp. Anderzijds doet je hart een sprongetje als er plots iemand zeer luid je naam roept omdat ze je herkennen van vorig jaar. Hartverwarmend.

    Dus, wat hebben we zoal gedaan? Een keuken gebouwd voor een lokale school, lessen Engels gegeven, artisanale kookvuurtjes gemaakt, de plantenplantage verzorgd, kledij uitgedeeld in Pinchinat en de gemeenschap, vriendjes gemaakt ;-)
    Vanaf morgen wordt het strak en straf. Kari en ik zullen lessen creatieve vorming geven aan kinderen tussen 8 en 11 jaar in de voormiddag, in de namiddag helpen ze de leerkrachten van de oudere kinderen en van 16u tot 18u geven we Engelse les aan de jongeren van de Cyvadiergemeenschap. Het daggedeelte is deel van het zomerprogramma voor de Pinchinatkinderen. Het zijn dus heel vaak kinderen die niet naar school gaan en weinig educatieve vorming krijgen. De meesten kennen we nog van vorig jaar dus....

    Ondertussen heb ik Mika nog niet gehoord, noch gezien. De spulletjes van de sponsors zijn dus helaas nog niet uitgedeeld, maar ik hoop haar vandaag te zien zodat we kunnen afspreken met de kinderen. Ik ben zo benieuwd naar hun resultaten! En ja, blijkbaar hebben ze nu ook vakantie. Vorig jaar hadden ze nog school in juli omwille van de aardbeving, want normaal volgen ze hetzelfde systeem als ons.

    Later meer!



    17-07-2011 om 18:46 geschreven door Inès  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    08-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aftellen
    Vrijdag, 8u35. Nog een aantal uur te gaan voor de vliegtuigen en overstappen me dichter brengen bij mijn hoop en angst.
    Heathrow - New York - Port au Prince - Jacmel.

    Ik ben eigenlijk ontzettend nerveus voor de realiteit in Jacmel. Wat gaat er veranderd zijn? Hoe is het met al die schaapjes? Gaan alle spulletjes aankomen... .

    Een groot vraagteken gemaakt van vele kleintjes.

    Je hoort het snel!

    08-07-2011 om 08:39 geschreven door Inès  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Proficiat!
    Proficiat!

    Uw blog is correct aangemaakt en u kan nu onmiddellijk starten! 

    U kan uw blog bekijken op http://www.bloggen.be/inesjacmel

    We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen.  Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.

    U kan dit zelf helemaal aanpassen.  Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'.  Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.

    Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt.  Surf naar http://www.bloggen.be/  en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord.  Druk vervolgens op 'Toevoegen'.  U kan nu de titel en het bericht ingeven.

    Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'.  Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!').  Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd.  U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.

    Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op.  Klik vervolgens op 'Instellingen'.  Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.

    WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
    De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
    - Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

    WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
    Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

    WAT IS DE "WAARDERING"?
    Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


    Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

    Met vriendelijke groeten,
    Bloggen.be-team

    08-07-2011 om 08:32 geschreven door  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - ( Stemmen)


    Archief per week
  • 18/07-24/07 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs