Nu de bezoekers terug vertrokken zijn, hebben we nog 1 weekend en die werd behoorlijk druk.
Eerst en vooral werd de zetel geleverd. Die was 2 weekjes terug besteld en ze hadden onze keuze op voorraad. Vandaag werd op afgesproken tijdstip alles netsje geleverd, recliners ander plaatsje gegeven en hop eindelijk kunnen we weer liggend naar tv kijken, net op tijd voor nieuw football season! Ine had trouwens vorige week nog gezien dat er opeens 15% kortingsactie was op onze sofa, dus hop bellen en uitleggen dat we die net weekje vroeger besteld hadden. Geen probleem 15% teruggestort op onze credit card, jaja we zijn al echte Amerikanen geworden, dat hadden we 4 jaar geleden nooit gedurfd.
Vlug naar Buckhead gaaan shoppen, nog nieuwe kleertjes halen voor beiden want in Belgie hebben we groote feest (zie later) en dan met een uurtje vertraging naar onze buren (Phyllis en Jim) want haar zoon, schoondochter en 2 kleinkindjes zijn op verlof vanuit Ecuador, alsook Jim zijn ouders. We zijn met een grote bende want ook andere buren en pak vrienden waren uitgenodigd. Zoals altijd was het gezellig. Zo gezellig dat zoon en schoondochter de volgende avond bij ons op terras zaten om Brugse Zot te proeven. Ondertussnen hadden we ook volgende experiment met de BBQ getest. Gas grill gebruiken om kolen op gang te krijgen en eens de vlam erin zit, gas uitdraaien en rest van de middag met kooltjes grillen. Goed gelukt en eindelijk hebben we die typische smaak terug in ons vlees.
De laatste week is vrij druk, vooral voor Ine zowel qua werk (komen we ook nog later op terug) als alles voor onze trip naar familie en vrienden: laatste kado's kopen, valiesjes maken.... Ondanks de stress die Ine had is alles op zijn plooi gevallen, Belgium here we come......
Zetel geleverd
En getest!
Ha gaan jullie op reis zonder mij, ik denk het niet
Je gaat het niet geloven, in Costco hebben ze reeds Kerstversiering...
Neen we zijn niet van de aardbol verdwenen, maar gewoon geen tijd gevonden om blog nog een keertje van nieuwsjes te voorzien, voila hier zijn we.
Na Boston terug aan het werk en dat betekent hop vliegtuig in. En voor wie af en toe op zakenreis gaat, weet dat je 1 keer per jaar een trip met hindernissen hebt. Wel halverwege juli was het van da. Had paar meetings in Brussel en Parijs en dat ging allemaal goed (en zelfs tijd gevonden om met de voetbalvrienden in Brugge iets te gaan eten en te genieten van het uitzonderlijk goed Belgisch zomerweer), maar dan ging het richitng Montreal verkeerd: waar ikke wel aankwam, maar mijn bagage niet. Geen probleem overnacht in hotel geleverd en gezien we in het centrum sliepen had ik vlug wat vervangspulletjes gekocht. De Vrijdag na de meeting tijd om terug naar huis te vliegen maar helaas besliste er een storm anders over: luchthaven dicht en wij konden ons week-end in Montreal beginnen. Alleen was blijkbaar mijn bagage al weg met vorige vlucht naar Atlanta, hoe dat mogelijk is? Niemand die het kon vertellen.... 2 nachten zonder kledij was toch wel van goede teveel. Soit uitendelijk alles op zijn pootjes terecht gekomen.
Met Ineke alles ok en zij ontdekt ondertussen hoe leuk het is om in het weekend 's morgens ontbijt klaar te maken op de BBQ. We zijn ondertussen voorzien van alle hulpmiddelen en dus kunnen we eitjes, hash browns en bacon op de grill klaarmaken. Geweldig leuk en lekker. En zoals je weet, als er bij mijn vrouw iets op haar heupen werkt, dan moet dat opgelost worden. Wat werkte er op haar heupen? TV kijken in 2 aparte recliners. Aldus is de jacht geopend op een nieuwe sofa. Welkom in USA, genoeg winkels, keuze zat. We hebben dus al een paar week-end van pier naar pol gereden en uiteindelijk gekozen. Sofa is op voorraad dus die wordt binnenkort geleverd.
Na mijn trip naar Botswana en Kaapstad stonden mijn ouders en zoon Willem op de stoep. Na 2 weken rondzwerven in de buurt van New York en Boston stond nog lang week-end Atlanta geboekt. Al zijn we niet zo lang in Atlanta gebleven want na 1 dag hebben we ons allemaal verplaatst naar Orlando (zij met de auto en gezien ine en ik nog moesten werken, wij met het vliegtuig). Op het programma: 2 dagen Universal Studios, al heeft Ine voor 1 dag gepast en die ingeruild voor zwembad en wat outlet shoppen. Universal was geweldig leuk, tenminste voor wie van rollercoasters houdt. De Hulk en vooral degene die recht naar boven gaat zijn voor mij de beste. Die laatste is met muziek en iedereen kan zijn eigen liedje kiezen (ingebouwde speakers per zitje). Veel plezier, veel nat en veel onderste boven gehangen, we koment nog terug!
Ondertussen is de familie Verbeke terug in Belgenland, voor ons komt de reis naar Belgie ook vlug dichterbij en dus hectische laatste weken want er moet nog wat afgeshopt worden. Dat worden volle valiezen
Ontbijt op de buiten grill, nieuwe specialiteit van Ine
Overlevingspakket gekocht in Montreal, valiesje komt zo
Harry Potter, nieuwste attractie en geweldig leuk
Volgens Universal de boomstammetjes met meeste steile afdaling, we waren wel nat
Recht omhoog, recht omlaag. Ik koos voor 'I will survive' van Gloria Gayner, toepasselijk?
Sorry heeft wat geduurd maar hier is dan het vervolg van onze Boston trip.
Blijkbaar is vuurwerk kijken vermoeiend want we slapen tot een stuk in de morgen, vinden we niet erg we zijn toch in verlof. Eerste stop is ontbijt, hotelontbijt in USA is toch veel te duur en eigenlijk willen we wel een Europese bakkerij vinden. Even googlen en hop we vinden een franse bakker in North End. We hebben toch een metrokaart voor volledig trip dus we kunnen volop doorheen de stad crossen. De croissants zijn niet slecht maar kunnen niet tippen aan die van Vancouver. Soit wij met de metro naar het beginpunt van de Freedom Trail.
Deze trail is een fikse wandeling doorheen Boston waar je de ganse geschiedenis van Boston en eigenlijk van Amerika leert. Hier is eigenlijk de onafhankelijkheid begonnen, werd er tegen de Engelsen gevochten nadat hun thee overboord werd gekiepert. We stoppen op verschillende plaatsen o.a. het Capitool en een stukje verder de oudste begraafplaats van Boston. Hier staan het graf van Sam Adams. Bij de meeste Amerikanen bekend voor lokaal bier (uitstekend bier trouwens) maar eigenlijk heeft hij Declaration ondertekend. Kleine kanttekening, het bier heet Sam Adams maar de pipo op het etiket is niet de Sam maar ene Paul Revere (bij Ine en Bart gekend als Paul de Rivier). We komen ook aantal kerken en huizen tegen, die meestal werden gebruikt om samekomsten te organiseren tegen het Engels regime. Het meest bekende is wellicht Old South Church Building. Het leuke aan de Trail is dat je op 2.5 miles eigenlijk gans downtown doorkruist tot je in de haven uitkomt. Hier ligt USS Constitution, dit is blijkbaar het oudste nog varend oorlogsschip ter wereld, we hebben het niet gecontroleerd en mocht het tegenwoordig in een oorlog terecht komen vrees ik dat het vlug gekelderd zal worden. We keren 'savonds terug richting North End (eigenlijk is dit little Italy, want je ziet er alleen maar Italianen) waar we een leuke eettent hebben gezien. En ja het was lekker. We krigen de drank gratis want volgens de ober hadden we te lang moeten wachten. Gekke Amerikanen!
Laatste dag Boston en we zijn nog later op dan gisteren, we voelen onze benen al niet meer. Eerste en meteen meest dringende werk: Duckie Duck want daar is het gisteren niet meer van gekomen. Daar gaan we voor 45 minuten tour doorheen Boston en dan nog eens dikke 30 minuten op het water en Boston vanaf de waterkant. Dankzij de familie Koutstaal zijn we nu echte 'eendekenners' geworden en waren we eigenlijk beetje teleurgesteld in de gans tour. Wie echt 'de eend op wil' moet naar Seattle, the best duck ever! Na een zeer laat ontbijt (het is al na 1 uur), missen we net de watermetro (we hebben met ons pas ook toegang tot ferries) naar downtown en verliezen zo bijna een uur van onze dag. Volgende stop is Cheers cafe. Eigenlijk werd het cafe zelf nooit gebruikt, alleen maar de gevel voor aantal film shots. Boerebedrog maar wel goed excuus dat we dorst hebben... De rest van de laatste namiddag is wat shoppen en diner is Tapas buiten op terras. Laatste stop voor we naar hotel terugkeren: IJSJE!
Voila Boston zit erop. Mogen we schrappen van onze bucket list. We kunnen al gaan nadenken waar we volgend jaar heen moeten met 4th of july.
Ontbijt in North End
The Freedom Trial, volg de rode lijn met rode schoentjes
Sam Adams
Old South Meeting House
Het oudste huis in Boston: Paul de Rivier zijn kotje
Jawel nationale feestdag in de USA en we maken er ondertussen een traditie van, tijd voor een citytrip. Na Savannah en Seattle is het tijd jaar tijd voor Boston.
Zonder veel problemen landen we netjes op tijd in Boston en zijn we reeds rond 1 uur ingecheckt in de Westin op Waterfront. Dit gedeelte ligt net buiten het centrum en is de nieuwste ontwikkeling (en dus een gloednieuw hotel, hipper modern dat hebben we graag) van Boston. Van hieruit zullen we komende dagen alles gemakkelijk kunnen bereiken want het metrostation ligt op een zucht van het hotel. We kopen meteen 7 dagen pass voor metro (al zijn we hier maar 4 dagen) en gaan in de namiddag meteen op verkenning. Het is trouwens bloedheet in Boston met temperaturen rond de 35 graden en geen zuchtje wind (heb foto van Ine tomaat maar wederom is deze niet voor publicatie vatbaar, toch volgens Ine). Eerste stop is Prudential building, hoogste gebouw van de stad. We vinden het te duur - jaja we zijn echte Hollanders - om tot boven te gaan maar profiteren om meteen stukje te eten (Food Court, niks fancy) en te kijken of we nog duckie ritje kunnen doen. Helaas zal het voor morgen zijn want wegens het vuurwerk stoppen ze er vandaag al om 3 uur mee. Jammer maar ik ga Duckie ritje zeker doen, is traditie en moeten we in ere houden Morgen duckie?
Een andere reden waarom we voor snelle hap kiezen is omdat het vuurwerk in Boston tot de top 3 behoort van het land en we willen dit keer ganse vuurwerk zien (vorig jaar in Seattle zaten we nog te eten toen vuurwerk al losbarste). Na wat research werk op internet blijkt de beste kant de overkant van de rivier te zijn. Aan de Cambridge kant is er iets minder volk en zijn er ook minder bomen. Hop daar gaan we met de metro (wist je dat de oudeste metro van het land niet New York is maar Boston. Jawel en dat kan je zowel zien als horen, mijn god hebben wij al in een paar oude stellen gezeten). Om 7 uur zijn we op het grasplein aan de overkant en we zijn niet alleen maar vinden wel nog een goed plekje. Het spektakel begint om 7.30 met een concert die nationaal wordt uitgezonden. Er staan rond de rivier 39 geluidstorens en groot aantal geluidschermen zodat je niets hoeft te missen. Toch zijn er Amerikanen die concert liever van dichtbij zien en die daarvoor om 6 uur 's morgens al staan aan te schuiven voor beste plaatsen (dat gedeelte van het park wordt dan ook rond de middag afgesloten wanneer er 120,000 mensen aanwezig zijn), gekke mensen die Amerikanen. Natuurlijk is de politie overal zeer zichtbaar aanwezig en wordt er zelfs eentje voor onze neus van zijn fiets gesleurd en door de FBI ingerekend. Spektakel nog voor spektakel moet beginnen. Het vuurwerk duurt zowat 25 minuten en is niet te beschrijven, het knalt er op los en je weet echt niet waar eerst te kijken, al die kleuren en combinaties. Nog een paar cijfertjes - want ook daar zijn Amerikanen gek op - meegeven: geschat 600,000 toeschouwers langsheen de rivier, kost van het vuurwerk alleen zowat 500,000 USD. Kost voor dagje 4th of July te organizeren inclusief overuren voor politie 6,000,000 USD! Maar ook hier staan we opnieuw versteld hoe goed alles is georganiseerd. Wanneer we half uurtje na het einde naar de metro stappen is de grote massa al verdwenen: politie die alles in goede banen leidt, voldoende gratis metro en straten die afgezet zijn voor wie te voet of met de fiets komt.
Morgen doen we historisch gedeetle en ook Duckie Duck!
Mijn nieuwe vriend aan de MC drive thru
Boston Down town
Ine is klaar voor het vuurwerk, en welke kleuren heeft Ine aan?
Maar Ine is niet alleen, dit is om 7 uur, zowat 2 en half uur voor het vuurwerk
Knal boem en we zijn begonnen, even half miljoentje in 25 minuten afschieten
Ik weet het, Iphone vuurwerk foto trekt op niet veel, zelf naar Boston gaan!
De dag na onze laatste blog zat er een verrassing in de bus: een pakketje van lieve mama. Een doos chocolade en een verjaardagskaart. Helaas heeft die de doos ganse dag in de postauto gelegen (bij Bart beter gekend als de matchbox) en met de warmte die wij in Juni hebben gehad schoot er dus wel niet zoveel meer over van die brok chocolade. Dank je wel Martine en Eddy en het heeft toch gesmaakt, allez toch wat er nog over was.
En warmte brengt hier in Atlanta ook onweders mee. Wij zijn na bijna 4 jaar wel al wat gewoon maar op Maandag 10 juni werd Woodstock wel goed geraakt door een korte storm. Ine die was bijna thuis en ik zat er midden in. Regen, wind met snelheden tot 150 km/uur en tornade warnings, we waren beiden blij dat we zonder kleerscheuren thuis geraakt waren. Het onweer duurde niet langer dan een half uur. Gelukkig geen schade aan ons huis, alleen een tak van een boom die afgeknakt was en een tuin die onder water stond. In Atlanta zelf zaten zowat 400,000 mensen zonder stroom. Dit was toch wel tot op heden storm van 2013 voor Atlanta.
Grill geleverd dus Ine klaar met haar kleine verbouwing. Vergeet het maar! Gedeelte van de zonnewering is nog niet geleverd, dus patio maar half klaar. De buitenverlichting die doet het opeens niet meer, dus onze Delta piloot die mocht terugkomen, twee keer zelfs, om het probleem op te sporen. Oplossing op zijn Amerikaans, doe even de zekering uit en aan en hop opgelost! Moet wel zeggen Ine haar keuze qua verlichting is zeker geslaagd, ga nog wel eens foto posten. Enige die wel gesneuveld was in de ganse verbouwing was ons vogelhuisje maar handige Ine lost dit met gemak op! En handige Bart die keek ernaar.
De gril geleverd en aangesloten maar ik vond dat het deksel niet goed sloot en na nader onderzoek bleek er dus vijs tekort. Die man van de grill komt hier op een Vrijdagavond toe en kijkt als een koekoek naar onze grill, nog nooit meegemaakt. Tja moet weer met ons gebeuren. Tijd voor Amerikaanse oplossing deel 2: ding terug meenmenen en volledig nieuwe grill geleverd. En ja die nieuwe is perfect en vandaag voor het eerst uitgetest. Geweldig je kan er zowat alles op bakken zelfs patatjes of een ei voor je ontbijt.
Tussendoor ook al 2 keer bij onze Iraneese buren (weet niet of dat correct woord is voor iemand uit Iran) op terras vertoeft. Eerst diner samen met onze andere buren en Vrijdagavond gewoon spontaan beginnen babbelen en hop voor we er erg in hadden had Ine een shot tequila gefabriceerd en zaten we tot een uur of elf gezellig te kletsen op hun terras. T.o.v. Belgie hebben we hier toch veel burenkontakt.
En dit is wat er overblijft van een blok chocolade met M&Ms
Handige Ine en haar vogelhuisje, vogeltjes heel blij
En dit stormpje trok in half uur over Woodstock en Atlanta
Ingang van onze community, deze chauffeur had duidelijk minder geluk, boom op auto
Onze tuin
Joepie, eindelijk hebben we prive zwembad
De Grill, mijn nieuw speelgoed
Ine mag eerste stuk scallops op gril leggen en doet dat blijkbaar in volle concentratie
Bij ons vorig artikel werd er door onze trouwe lezer Luc naarstig gezocht naar het Nederlandse woord voor een chipmunk en dat is blijkbaar wangzakeekhoorn. Bedankt Luc en familie! (denk niet dat ik vorige week op cruise dat 10 keer na elkaar kon zeggen).
Waar staan we met ons deck? Eens leeg was het tijd voor de contractor om alle planken eruit te halen, toch dagje werk. De volgende morgen werd nieuwe hout geleverd en 2 dagen later lag alles netjes op zijn plaats. Het hout moest dan nog paar weekjes drogen, vooraleer er geverf mocht worden. En dat is dan deze week gebeurd tussen de zomerbuien door was Dinsdag de schilderdag. Poesjes moesten 2 dagen binnen blijven om afdruk van pootjes te vermijden, maar alles is wonderwel goed gelukt. De volgende stap is verlichting en ooooh zoo belangrijk nieuwe grill. Die zijn we na veel beraad vorige week weest bestellen. Volgende week wordt hij geleverd en geinstalleerd. En zo komt er dan een einde aan 4 weken zonder grill, ja dat is wel iets dat we hier hebben ontdekt BBQ met gas. Vlug en gemakkelijk.
Nog even terug in de tijd want de vrijdagavond voor mijn verjaardag hadden we nog een probleempje. Ik kom gehaast uit kantoor met mijn handen vol (laptop, files e.d.) en drop alles in de koffer en smijt die dan maar dicht. En ja hoor dan besef ik dat de sleutel in de koffer zit.... en hoor ik klik (krikkrak op slot) en daar staan we dan. Daar bovenop hadden Ine en ik samen naar het werk gereden dus die zat meteen ook vast zonder vervoer leuke start van het week-end. Ine werd door collega bij mij gedropt en dus ging Ine aan de slag en belde de verzekeringsmaatschappij. Ja hoor we kunnen iemand sturen maar moet wel je polisnummer weten. Ja hallo da gaat niet gaa want da ligt in de gesloten auto. Ah sorry geen polisnummer geen hulp. IPhone dient voor alles en even door oude e-mails snuffelen en voila daar is het polisnummer. Een uurtje later staat een slotenmaker bij ons en die kijkt meteen bezorgd naar ons van: hmhmhm een Audi dat wordt niet gemakkelijk om die open te krijgen. En hop binnen de 3 minuten heeft hij deur open, ik kijk naar Ine en zeg (in het Nederlands wat zegt die pipo niet gemakkelijk!) maar dan blijkt er een extra veiligheid op de koffer te zitten en kan die niet open zonder originele sleutel (blijkbaar bij Audi laten veel vrouwen hun handtas in koffer ligger en is er daarom extra veiligheid, allemaal schuld van de vrouwen.....). Ine breekt helft van de achterbank af maar door het mechanisme van de kap kan ze niet bij de sleutel (er bestaan foto's van Ine op haar knietjes op de achterbank met haar kontje in de lucht maar mag die niet publiceren....). Aldus bijna 2 uur verder zijn we nog altijd niet verder en nog geen sleutel. Er zit dus niets anders op dan mijn bazin te bellen en beleefd te vragen of ze ons naar huis kan brengen zodat we reservesleutel kunnen ophalen en terug rijden met Ine haar auto om dan zo met 2 auto's terug naar huis te rijden (jaja waarom is er ook al weer zoveel verkeer in Atlanta). Na 2 maal 36 km heen en terug zijn we uiteindelijk 4 en half uur later terug thuis, het is net geen middernacht en Ine kan me meteen gelukkige verjaardag wensen. Om eerlijk te zijn ik wens mezelf naar een andere planeet, stommen ezel die ik ben.
En daar staan we dan te blinken op Vrijdagavond 17 Mei 2013
In minder dan 3 minuten had hij de deur open, maar niet de koffer
Kaal deck; dag planken
Ine die heeft iets met grote trucks voor leveringen
Even tussen Ine haar verbouwing door, jawel we zijn 'ontmaagd' want we hebben onze eerste cruise achter de rug. In USA is zowat jan en alleman wild van cruise en iedereen wist ons te vertellen eens je op cruise bent geweest, ga je meteen een tweede boeken.
De gelegenheid was verlengd week-end van Memorial Day en een belofte die we op het werk hadden gemaakt: halen we de doelstellingen van 2012 gaan we met partners en op kosten van het bedrijf op een cruise. De uiteindelijke keuze viel op 3 daagse cruise naar Bahama's.
Aldus nadat ik nog vlug even naar Mexico was gevlogen voor paar meetings, zijn we op Donderdag richting Port Canaveral vertrokken. Best een stevige autorit: 490 miles of toch wel dik 8 uur karren. Ine vindt op internet een aangeprezen visrestaurant in St Augustine maar helaas is de wachttijd meer dan een uur. Aldus besluiten we maar meteen door te vlammen - voor zover je kan vlammen in USA - naar eindbestemming waar we nog wel leuk vistentje vinden. Om 10 uur 's avonds zitten we op terras met zicht op zee van een visje te smullen.
Vrijdag checken we even na de middag in en zoals het Amerika past is alles prima georganiseerd. We slapen op deck 8 in een suite met terras. De rest van de dag vinden we het zwembad op deck 9 en vooral de bar. Je wordt hier meteen in vakantiegevoel gebracht met leuke vakantiemuziek en je hoeft nergens cash voor je drank te betalen, gewoon even je pasje er door laten halen en daar is de drank. Je kan het al raden, de eerste avond was een beetje te heftig en belanden Ine en ik in het kinderbad.... Als we niet zeeziek zijn dan zal het wel een kater worden.
Op Zaterdag is onze eerste stop: Nassau, Bahamas waar we om 12 uur aanmeren. Wij boeken helemaal geen excursies op de boot maar besluiten om op ons eigen tempo de omgeving te verkennen Al stond al op voorhand vast waar we heen gingen: Atlantis. Dit hotelcomplex kent iedereen wel van in de reisbrochures en toen we nog in Belgenland woonden stond dit altijd op onze verlanglijst. Het aquapark is behoorlijk prijzig, maar dit kunnen we toch niet laten liggen. De rest van de namiddag proberen we de meeste slides uit: de lzay river, je weet wel zo een rivier waar je met een 'autoband' op moet dobberen. Rondje duurt zowat half uur en er zijn verschillende ver- takkingen zoals wild river maar ook waar je naar boven moet en dan in een buis eerst naar beneden gaat en door waterkracht opnieuw omhoog geschoten wordt, ik weet het niet te beschrijven maar wel geweldig. Er zijn ook verschillende glijbanen waarvan eentje je in 5 seconden naar beneden brengt met zwembroek tussen je spleet... De leukste was eentje waarbij je door buis gaat en daarna terecht komt in een reuzeaquarium en je boven en naast je vissen, haaien e.d. ziet zwemmen. Kortom onze 4 uur zijn zo voorbij want om 830 worden we opnieuw aan boord verwacht.
Op Zondag stoppen we op prive eiland van cruise-line: CocoBay. Wij gaan niet meteen van boord maar gaan eerst naar deck 10 voor rondje wandelen. Hier ligt er een jogging-parcours en 1 rondje is gelijk aan 400 meter, kwestie om beetje idee te krijgen hoe groot dit roeibootje wel is. Na de middag gaan we met overzetboot van de cruise richting eiland waar we uurtje jetski hebben geboekt. Helaas wordt deze laatste moment geannulleerd wegens laagwater. De rest van het eiland spreekt ons niet zo aan dus wij terug naar het schip, wat eigenlijk wel leuk is: de meeste mensen zijn van boord dus we hebben bijna alle zwembaden voor ons alleen, lekker rustig. Niet dat het anders een druk gevoel heerst, die boot is zo groot dat die 2000 passagiers nooit voor stress zorgen. Het afscheiddiner is opnieuw om 830 en hier wordt ook het personeel in de bloemetjes gezet: bijna 800 man personeel, 50 nationaliteiten en 15000 maaltijden werden er bereid in 3 dagen.....
Maandagmorgen vroeg zijn we terug in Port Canaveral en we besluiten om zelf te sleuren met onze valiesjes waardoor we al eerste van boord zijn, iets voor 8 en aldus staan we moe maar 'cruise-ontmaagd' rond 4 uur terug thuis. Roeibootje kom zo, roeibootje komt zo
Onze kamer, met zicht op zee (I know, zwakke humor)
En aldus hadden we iets te uitbundig de start van de cruise 'gevierd'
Tussen Ine en Bart, Atlantis resort
5 Seconden ben je beneden, naar boven duurde iets langer
Het lijkt wel telkens een maandje te duren vooraleer we nog een keer iets posten. Voila hier zijn we dan.
Ikke ben even heen en terug naar Ghana geweest, derde keer reeds dit jaar en dit voor de opening van ons magazijn. We zijn nu al 4 maanden actief dus tijd om alles plechtig in te huldigen. Was meer dan geslaagd en toch heel wat klanten en leveranciers op de afspraak. Op 1 mei vliegen we terug naar USA, een dag na Nederlandse kroning (zie foto) en net op tijd thuis om tegen Ine te zeggen love you want op 1 Mei 12 jaar terug gebeurde onze 'ontmoeting'.
De week erna ben ik terug alleen. Maar dit keer is het de omgekeerde wereld. Ine die moet voor weekje naar Memphis en ik mag nu een keer ondervinden hoe het is om alleen met de katten te zijn. En moet toegeven valt behoorlijk tegen: die katten zeggen niet veel terug, Fluffy die braakt elke nacht (mist mama zeker?) en Mieuwtje die legt elke dag minsten 1 chip monk voor de deur. Ine heeft zich goed geamuseerd en denk dat het reizen bij haar naar beetje meer smaakt.
Ja eindelijk heeft Ine weer een klein projektje. Hoe gaat dat ook al weer: een eigen huis, een eigen plek onder de zon en elk jaar wel iets die je vernieuwen moet. Laten we het maar het deck-projekt noemen. Na veel onderhandelen is Ine erin geslaag om lokaal aannemer in te huren. Eerst gaan we de buitenverlichting aanpakken. Ik ergerde me elke avond toen ik thuis kwam dat helft van die lichten niet werkten, er was altijd wel iets kapot, trok op niets (ik vermoed dat vorige eigenaar dit zelf in elkaar geknutseld heeft met alle gevolgen). De electricien van dienst is eigenlijk een Delta Airlines piloot die in zijn vele vrije uren (hij moet maar 30 uren vliegen per maand) bijklust. Ine en ik lichtjes gaan halen naar Home Depot, hadden er tekort maar geen probleem online bestellen en die staan binnen de 2 dagen voor de deur. Vorige week was de klus aldus vlug geklaard. Ik kom terug met een glimlach thuis..... Om het compleet te maken schiet Ine in haar groene vingers en planten we nog wat fleurige bloemetjes in de tuin, al zien die er niet echt fleurig uit na 2 dagen. Bartje zal ze water moeten geven, en wie me kent weet dak daar vree straf in ben.
Deel 2 van het project is iets heftiger het deck vernieuwen. We beslissen om er korte metten mee te maken, alle planken eruit, volledig nieuw hout, opnieuw schilderen, een nieuwe grill en nieuwe verlichting. Eerste stap is alle tuinmeubilair verhuizen, gelukkig past alles in onze sunroom. De mannen kunnen eraan beginnen
Klaar voor de grote opening
Ben ook nog DJ geweest, duidelijk dat hij iets van me geleerd heeft de lokale platendraaier
Een mens brengt wa mee: boekjes voor Ine, mayo (gekocht in Ghana!!), koetje en 3 huisjes van KLM (wees jaloers het paleis was speciaal voor de Kroning en enkel te krijgen op 30 April en 1 Mei)
De nieuwe tuinverlichting, ikke blij
De plantjes, Ine blij
En hop planten maar
Het eindresultaat, zouden we opnieuw yard of the month worden???
Aldus alles klaar maken voor de bezoekers: de mulsh wordt uitgesmeten in onze tuin. Mulsh is een soort hout- strooisel die je in tuin stroot en waardoor je minder onkruid hebt. Aldus 50 zakken uitgestrooid, we kunnen er weer tegen voor een jaartje. Ine klopt vogelhuisje in de grond en sinds aantal weken hebben we dus veel bezoekers want elke morgen en avond passeert een horde aan vogels (bestaat da, horde vogels?). Elke week moeten we er bijna een zak vogelzaad insmijten, die beesten gaan ons nog failliet eten. Soit we komen wel elke morgen wakker met heel veel vogelgefluit.
Wie ook de lente in zich heeft is onze jongste poes, die jaagt op alles wat in de tuin passeert en dus vinden we opnieuw geregeld een geschenkje aan de achterdeur van muisjes via hagedisjes tot echte chipmonks (weet niet wat nederlands woord is).
En na weekje Ghana hebben we ook nog Nederlandse bezoekers. Yvonne en Arthur maken eerst een stop in Atlanta vooraleer op cruise te vertrekken. Ze komen aan op Paaszondag en vertrekken op Dinsdagmorgen. Ine werkt van thuis en ik neem dagje compensatieverlof voor mijn Ghana trip (weet niet of dat hier trouwens bestaat compensatieverlof, soit ben gewoon thuis gebleven). Het weer is geweldig op Maandag en dus genieten we van Ine haar ontbijt en spenderen we het grootste gedeelte van de dag op ons deck: wat bijpraten en een uurtje kwissen. Weet niet hoe we erbij kwamen maar opeens was het liedjes tijd van de Dolly Dots tot Luv en alles er tussenin. Gelukkig waren er 3 IPads en youtube om ons geheugen op te frissen. Voor lunch doen we iets ongeloofelijk Zuiders: BBQ en pulled pork. Voor diner wordt het een geweldige steak. Op Dinsdag wuiven we de Koutstaaltjes uit en wensen we ze een prettige cruise.
Bezoekers weg en dus ook Bartje opnieuw weg: naar J'Bo office in Zuid Afrika. En zo vliegt de tijd vliegensvlug voorbij in de USA. Bij mijn terugkomst - met de verplichte 6 flesjes lokale wijn - is het duidelijk dat de lente en dus het pollenseizoen is begonnen. Kijk maar even naar de foto: auto stond in overdekte garage voor een week en was net door de car wash geweest voor mijn vertrek..... Ine zal de komende weken mogen binnen blijven want ze heeft echt wel last van Pol!
Hallo ik kom hier elke dag eten, gratis!
En zo ziet een tuin met mulsh eruit
Pulled pork time
En tijd voor aperitief: jawel Brugse Zot in echt Brugse Zot glas!
Ik ben een echte Belgische jager, die lokale chipmonks zijn zooo traag.
Een maand is blijkbaar zo voorbij en geen tijd om blog bij te benen, niet goed van me.
De maand begon met slecht nieuws. Net toen ik terug wou vliegen vanuit Toronto bereikte me het triestige nieuws dat Priscila haar strijd verloren had. Priscila is het 10 jarig dochtertje van een collega die een jaar geleden het vreselijke nieuws kreeg van een hersentumor die niet kon verwijderd worden. Ze ging zeer moedig met haar ziekte om ook al wist ze dat ze die niet kon winnen. Bij onze terugkomst op Zaterdag was er een memorial service met prachtige beelden van o.a. Make A Wish reis naar Haiwai, Orlando,... De wereld blijft doordraaien en na de herdenkingsdienst werden we verwacht bij collega van Ine voor een verjaardagsfeestje, jawel de 2 uitersten op 1 dag.
Tussendoor hebben we ook aantal firma's over de vloer gehad want we moeten dringend ons deck laten herstellen. Een deck zuid gericht is leuk maar de zon doet ook wel zijn afbraakwerk en dus willen we even kijken wat het kost om alle planken te vervangen en deck ook wat moderne look te geven. Terwijl we bezig zijn willen we meteen ook nieuwe buitenverlichting en dus ook een electricien over de vloer. Gezien de jacuzi zo maar opeens niet meer werkt en ik heb gecheckt of de schakelaars nog allemaal aanstonden hadden we al afspraak gemaakt voor herstellingsdients. Maar nu die electricien toch hier was dacht ik toch maar even aan hem vragen. Hij haalt de zekering twee keer over en hops ding werkt terug..... tja, zal dus aan mij de handige harry gelegen hebben, hop herstellingsdienst kon afgebeld worden
Ine die maakt Maart de klusjesmaand, bord hangt aan de muur alsook gordijnen opgehangen in ontbijthoek, ook onze vogelpik (meegebracht vanuit Belgie) hangt aan de muur en Joseph, onze vriend vanuit Burkina. Ook in de tuin haallt Ine de hamer boven en storten we ons op de 'mulch' (de wa?), rarara wordt vervolgd!
Wereldkaarten erop geprikt en een speld voor elke stad die we bezocht hebben
De Belgische vogelpik
Joseph, onze vriend uit Burkina
Ook de gordijnen hangen
En Ine krijgt er niet genoeg van, wat is ze hier in elkaar aan het knutselen
Maar ik trek van niets aan, ik zorg voor alle legen dozen
Eerst volgende evenement na de levering was natuurlijk de doos openbreken en wat er ook in zat aan de muur hangen. Ine is de handige harry dus boor, pas en potlood uitgehaald en ondanks dat het ding vrij groot is, hing het bord vrij vlug aan de muur. Maar wat gaan we er nu aanhangen? Het leek wel klusjeszaterdag want Ine had ook nog gordijnen besteld en die moesten dus ook opgehangen worden zowel in de dining room als breakfast room.
14 februari was om de hoek en dit jaar waren we gewoon thuis, voor het eerst sinds we hier in USA werken. Eerst de kaartjes voor Valentijn maar dat was dus mis want was blijkbaar zelfde kaartje als vorig jaar, oeps. Gelukkig viel de kado meer in de smaak. Voor de rest niets speciaals gedaan: flesje bubbels gekraakt en that is it! We gaan ook nog even naar Canton poesjes kijken maar besluiten om geen te adopteren, komt nog wel. We passeren onderweg de nieuwe outlet die ze hier aan het bouwen zijn. Geen geleuter zoals in Belgie over vergunningen, milieueffectenrapporten, moboliteitssimulaties. Neen, gewoon afrit leggen, bomen kappen en bouwen maar. In minder dan een jaar stampen ze hier ganse outlet uit de grond, opening midden juli op 5 minuten rijden van bij ons..... Amaaii
Tussendoor nog vlug even heen en terug naar ons kantoor Mexico, was er al 6 maanden niet geweest en dus tijd dat baasje eens zijn kopje laat zien. Geweldig vriendelijke collega's en eten/drinken is altijd belangrijk in Mexico. Gezien het lekker weertje is doen we BBQ op kantoor met... Belgische bieren.
Volgende stop is Ine haar verjaardag en gezien dit op een Maandag is blijven we gans week-end thuis. Op Zaterdag gaan we naar Buckhead shoppen. Altijd leuk (en duur...) want de mall in Buckhead is toch iets meer upscale dan hier in Kennesaw. Zondag is prachtige dag en dus voor het eerst dit jaar BBQ! Altijd geweldig lekker. (allez voor mij den tweede) Ook nog vlug eens andere verjaardagskaart gehaald voor Ine, want wil toch ook die niet dubbel geven. Heb ze dan maar allebei gegeven en ja hoor de eerste die ik gekocht had, had ze vorig jaar gehad!! Blij dat ik nog vlug om andere gereden ben, ga af als een gieter met mijn kaarten. De Maandag doen we niet zo veel en wordt volledig door Ine gestuurd: ontbijt bij Panira, voetjes laten verzorgen, lunch bij Red Lobster (altijd lekker kreeftje, mosseltjes, garnaaltjes...) en nog wat shoppen. Voor we het weten is de dag voorbij en kruipt de 1 jaar oudere jarige moe maar voldaan in bedje.
En dit zat in die kleine camion
Alles klaar voor de aanval
En Hope dankzij Ine hangt bord in geen tijd aan de muur (en het hangt er nog steeds)
En wat is er zo allemaal gebeurd, eigenlijk niet veel, alles gaat zijn gewone gang.
Het weer? Dat was beetje raar in januari. We hebben regen gehad, iets meer dan normaal, Belgisch grijs, koud tijdens sommige nachten (tot paar graadjes onder vriespunt) maar ook geweldig warm weer voor tijd van het jaar. Al aantal dagen gehad dat we gewoon open konden rijden en we vlotjes tot 20 graden gingen, met meteen de eerste tornado's van het seizoen (ook al is tornado seizoen nog niet begonnen) en helaas ook de eerste doden in Atlanta.
Nieuwe bezoeker? Ja want blijbaar vinden onze plaatselijke eekhoorn vogelzaad zeer lekker en gemakkelijk. Op regelmatige basis zien we onze vriend de boom induiken en hangt hij ondersteboven te knabbelen. Ik vrees dat hij toch wel een keer uit de boom zal knallen. Met wie we wel terug naar de veearts moeten is onze Fluffy. Jawel de fabriek van vette os is opnieuw verstopt, dus wij naar veearts waar ze half dagje zal verblijven om verlost te worden en opnieuw op kracht te komen.
Nieuwe buren? Die zijn nu helemaal gesettled en afgelopen week-end had Ine beide buren uitgenodigd. Ine zorgde voor een typisch USA diner: ham in de oven, worteltjes, boontjes and patatjes. Het was lekker en gezellig, onze nieuwe buren zorgen alvast voor wat meer leven in de brouwerij (en houden van de brouwerij, zo hoeven we niet meer alleen te drinken). Vanaf nu hebben we dus koppel van Iran, Belgie en Amerika allemaal netjs naast elkaar wonen. Dit is typisch Amerika.
Werk? Ja tussendoor werken we ook nog beetje. Ine heeft het echt wel druk maar kan gelukkig af en toe even thuis werken. Voor mij is midden januari het reizen weer aangebroken. Eerste stop was Ghana waar ons magazijn eindelijk open is, en het mag er zijn. Na weekje thuis was het dan richting Kaapstad voor een conference over mijnindustrie. We zijn uitgenodigd en het wordt een druk programma waarbij business afgewisseld wordt met den toerist uithangen. Het is mijn derde keer Kaapstad maar het blijft wel geweldige stad. Voor we terug naar huis vliegen spenderen we nog nachtje bij Margeaux en Bram en hun geweldige bed & breakfast. Tijd om wat bij te kletsen. Natuurlijk hebben we opnieuw 6 flessen heerlijke wijn mee en dit keer is niets stuk! Ine blij.
Gemist? Shame on me maar inhuldiging van Obama, zaten we in Ghana en nog veel erger: de Superbowl. Het hoogtepunt van het American Football seizoen (zat in Kaapstad) en blijkbaar was het best aardige match.
Was da? Vandaag moesten we thuis werken van Ine want ze had 'iets' besteld en dat werd vandaag geleverd. De leverings- conditie was curb side m.a.w. men levert op de stoep en het is ons werk om het in ontvangst te nemen en binnen te sleuren. En toen stond de truck voor de deur, mijn god wat heeft Ine besteld???
Ons nieuw huisdier
Ikke ben ziek, net als mijn baasje in Belgie
Ha hier moeten we zijn
Tafelberg, 1 van de 7 natuurwonderen
Ja hallo das niet zomaar een levering met UPS truckje
Jawel veel te lang geleden dat we gepost hebben, maar December was druk. Een overzichtje.
Toen we uit het vliegtuig van onze trip naar Argentinie en Brazilie stapten zijn we meteen in Kerst mode geschakeld. Is altijd wel een gans karwei maar we kennen ondertussen de dril wel: eerst met auto om Kerstboom. Elk jaar zeg ik tegen Ine en die jaar niet te groot maar kies ik altijd wel een grote Kerstboom. Die gaat dan op het dak en hop naar huis. Het binnensleuren en optuigen is altijd een halve huwelijkscrisis waard, maar uiteindelijk staat er toch een mooi boom. Ook buiten doen wij volop mee met de plaatselijke traditie: veel lichtjes hangen in de bomen, over de struiken en dit jaar ook ons deck achteraan. Je bent er toch al vlug uurtje of vier mee bezig.
Weekje later is het tijd voor mijn laatste trip van het jaar: richting Winnemucca en dit ligt niet in Afrika maar is een klein dorpje in Nevada. Er is zelfs geen non stop vlucht vanuit Atlanta naar Reno, de dichtste luchthaven. Denk dat we volgend jaar nog wel een keer terug moeten want plaatselijke leverancier heeft toch wel paar interessante produkten voor ons. De volgende weken zijn er de gebruikelijke Kerstdiners, eerst voor Ine haar groep en weekje later voor ons bedrijf.
En dan kunnen we naar Belgie. Dit keer gaan we echt wel voor vrij lange periode van 17 December tot 2 Januari. Alhoewel de eerste week waren we beiden aan het werk. Ine die ging elke dag met de trein naar Brussel en dat was een heuse beproeving: vertraging, afgeschafte treinen, gemiste verbindingen. Ik denk dat ze het zowat allemaal meegemaakt heeft, maar blijkbaar is dit tegenwoordig normaal bij Belgische spoorwegen.... Ikke had paar meetings in Belgie en ook eentje in Parijs. Aldus was voor beiden eerste week vlug voorbij. Hadden we meteen ook tijd om ons terug aan te passen aan Belgenland: klein, smal, grijs en regen. Vooral veel regen: elke dag hebben we regen gehad en daar werden we niet vrolijk van. Natuurlijk werden we wel vrolijk om iedereen terug te zien: Geert en Els, ontbijt met Martine en Eddy, collega Wim, Kerstavond met de (schoon)familie, Kerstmarkt met ex collega;s (het leek wel herfst met veel wind en jawel regen), Stefanie en Roderik (beste vriendin van Ine) en Vicky (andere beste vriendin van Ine), Arthur en Yvonne. We hebben niet iedereen kunnen ontmoeten maar dat maken we deze zomer wel goed. Ons programma hebben we ook wat moeten inkorten want ons Bartje was de ganse trip niet zo lekker en heeft de pot een paar keer van de binnenkant gezien!
Tussen Kerst en Nieuw vliegen we naar Munchen en rijden we naar Schladming met zoon Willem in ons zog. Twee dagen kunnen we op de skilatten staan, de enige keer trouwens dat we de zon gezien hebben. Best leuk om opnieuw de Reiteralm en de Planai af te glijden, al gaat dat alvast iets trager dan toen we jong waren maar de buitenlucht doet ons goed. Ine die past voor de latten maar dank zij een uitdaging met haar schoonpa verblijven we in een hotel met de nodige facaliteiten. Zo gaan ze de eerste dag wandelen en de tweede dag wordt de spa verkend.
En zo nemen we opnieuw afscheid van familie en vrienden en gezien er geen rechtstreekse vlucht is op 2 januari, verkizen we om late vlucht via Amsterdam te nemen. Helaas heeft die bijna 2 uur vertraging waardoor late vlucht een zeer late vlucht wordt en pas rond middernacht terug in ons huisje zijn waar we onze blije poesjes aantreffen: fit en gezond.
2013 kan van start gaan, jaar 4 in de USA komt eraan, wat gaat de tijd toch vlug.
Kerst bij Verbeke - Demeulemeester
Kersatdiner Citland
Wat een zicht
Van skilatten krijgt de ene dorst, de andere honger en Bartje alletwee
We hoppen de grens over in Igazu, een vrij eenvoudig grenscontrole en vliegen daarna naar Rio met Tam (tamtamtam), we komen in de late namiddag aan en guess what?? Jawel geen chauffeur te bekennen. Geen nood met een taxi komen we er ook. We slapen in Sheraton in Leblon, een hotel met zeezicht en een klein strandje.
De eerste dag besluiten we niet veel te doen, we hebben de afgelopen dagen al wat afgestapt en gezien het vandaag kalkoendag is, gaan we lekker op ons lui gat liggen aan het zwembad. In de late namiddag nemen we de gratis shuttle naar Copacabana beach, waarschijnlijk naast Blankeberge, het meest beroemde strand ter wereld. We lopen er wat rond op zoek naar de al even befaamde Braziliaanse mannen en vrouwen met veel te klein strandkledij. De dag sluiten we af met een diner op het strand, niet speciaals maar wel leuk.
Vrijdag is dan meteen toeristendag. Eerste stop is sugar loaf, nog en van die wonderen van de natuur erkend door UN. Via een dubbele kabelbaan bereiken we de top waar we mooi zicht hebben op Rio. Volgende stop is nog stukje hoger: Christo (bij Ine tijdens de reis omgedoopt tot Jezuske). Hier is het behoorlijk druk en moeten we uurtje wachten vooraleer we met treintje de steile berg opvlammen, nou ja niet echt vlammen. Eens boven is het zicht geweldig, hier kan je wel uren rondkijken want het zicht op Rio en alle stranden is prachtig. Na een stopje in ons hotel gaan we richting shoppingcenter, niet wat we in USA van een mall gewoon zijn maar zoals altijd vindt Bartje wel een t shirt. Ine vindt er een best aardig restaurantje.
Op Zaterdag gaat het eerst richting een historische brug die 2 delen verbindt in Rio en waar we opnieuw een treintje kunnen nemen. Als de taxi ons afzet, vertelt hij ons doodleuk dat er vorig jaar ongevalletje gebeurt was en treinjte niet meer rijdt. Had hij dat niet vroeger kunnen zeggen, de pipo?? Dan maar andere taxi en verder naar een overdekt markt. Het is een aaneenschakeling van kleine winkeltjes met allerhande lokale hebbedingetjes: t shirts, houten beeldjes, enzomeer. Wij zijn naar lokale normen vrij vroeg dus nog niet echt druk. 's Avonds is het tijd voor een typisch vleesrestaurant. Je mag er vlees eten tot je erbij neer valt en het systeem is vrij simpel: al het vlees komt op een spit en als je groen kaartje op tafel ligt snijden ze vlees voor je af, draai je kaartje om naar rood dan lopen ze jouw tafel voorbij. Je mag zo lang blijven zitten als je wil. Ine maakt er een sport van om enkel groen kaartje te leggen als de grote klompen vlees voorbij komen. Natuurlijk eten we beiden veel te veel vlees maar het was wel zeer lekker.
De laatste dag beginnen we op de Zondagmarkt waar ik eindelijk een t shirt kan kopen van wereldkampioenschap voetbal en de aankomende olympische spelen. Gek maar tot vandaag had ik nog geen enkel shop gevonden die dat soort t shirts verkochten. Ine vindt een geweldige koffieshop met nog betere gebakjes. Smullen. We lopen nog wat rond en rond 6 uur vertrekken we richting luchthaven voor onze nachtvlucht naar Atlanta.
En dus reis zit erop, we zijn terug thuis en kunnen we ons langzaam maar zeker klaarmaken voor Kerst.....
Aldus op aanraden van Bart doen we vandaag dagje watervallen. Zeg maar de watervallen van Coo, maar natuurlijk wel beetje groter, beetje veel groter. Igazu Falls behoort tot de 7 wonderen der natuur en men claimt dat het nu ook erkend is door United Nations. Vooraf hadden we besloten om de Argentijnse kants te bezoeken, waterval ligt namelijk op 3 landenpunt met Brazilie en Paragua.
Om 9 uur worden we opgehaald door onze chauffeur - jawel deze keer was er wel eentje die opdaagde - en na 20 minuten staan we aan de ingang van het nationaal park. Hij komt ons om 5 uur opnieuw ophalen, vraag me af wat we hier zo lang gaan doen, waterval bekijken en hop terug naar hotel.
We beginnen bovenaan de waterval, Diablo, en om daar te komen heb je eerst een treintje nodig en dan nog dik halve kilomter stappen. We moeten behoorlijk lang wachten op treintje maar eens aan de waterval gekomen is het wel de moeite, dat is inderdaad stukje groter dan Coo wat een natuurkracht en massa water. Dan met treintje terug naar beneden waar Ine vaststelt dat we afspraak met ons bootje hebben gemist, dus vlug herboeken. Dat geeft ons voldoende tijd om de kleinere watervallen te bekijken. Het park is zo ingericht dat er verschillende lussen zijn gemaakt met wandelingen van halve kilometer tot bijna 2 kilometer. Je kan zo geen enkele waterval missen.
En dan is het tijd voor den dessert, sorry den douche. Met een boot gaat we tegenstroom richting onderkant van de waterval. Eerst gaat het er nog vrij rustig aan toe en maken we aantal rondjes rond de verschillende watervallen, maar dan doet de kapitein zijn pak aan en worden we verzorgd om bril, fototoestel en schoenen op te bergen in een waterdichte zak. We gaan nu richting waterval en krijgen aldus een geweldige douche over ons heen. De kracht van het water is echt onbeschrijfbelijk. En je gaat het niet geloven maar we missen 5 uur afspraak met onze chauffeur en komen zowat een uur te laat, ja zolang kan je rondcrossen in dit park.
Terug in het hotel komen we op adem aan het zwembad, wij zijn nu toch al nat. Eigenlijk hadden we hier best nog wel een dag kunnen op ons gat liggen maar Rio roept, morgen rijden we grens over en vliegen we vanaf Braziliaanse kant naar Rio, de laatste stop op onze trip
Geslapen als een baksteen, maat wat wil je na al dat stappen. Na lekker ontbijtje in het hotel, tijd voor tweede en laatste dag Buenos Aires.
Eerst met de metro richting Zondagmarkt. Ine had geen zin in de metro maar bartje heeft aangedrongen. Ik wil in elke grootstad teniminste 1 keer op de metro zitten. De Zondagmarkt ligt in een hippie buurt en is een aaneenschakeling van pleintje en straatjes met kraampjes. Je vind er leder, muziek, poppetjes, enzomeer. Best leuk om er een uurtje rond te lopen.
Dan verder naar Boca, een bekende buurt in Buenos Aires (met de taxi), dit is een kluerrijke buurt vol met kunstenaar. We drinken er eerst een koffie (ben gek op submarina al duurt het een tijd vooral ik besef dat het warme choco is en niet latte met kleine shot koffie.....) op een van de vele lokale bars. Helaas begint het te regenen en gaan we dus in sneltepo doorheen de buurt gekenmerkt met hun kleurrijke huizen en sculpturen. Tijd voor de laatste schopping in Buenos en natuurlijk nog een terrasje met een drankje en een hapje.
's Avonds willen we wel eens proeven van een echte steak a la Argentina. Blijkt bij de beste ter wereld te horen. Onze eerste keuze is reeds volboekt maar het hotel heeft een aanrader op 5 minuten stappen van het hotel. Ook deze tent loopt rond 9 uur helemaal vol maar wij waren toch wel beetje teleurgesteld over de steak, hadden beter verwacht. Gelukkig maakt de rode wijn en vooral de ijscreme shop om de hoek veel goed.
Op Maandagmorgen vliegen we verder naar Igazu Falls. Blijkbaar is Argentijnse luchtvaartmaatschappij lid van Delta Skyteam en dus versieren we een upgrade, altijd leuk meegenomen. Helaas heeft de vlucht een dik uur vertraging waardoor eigenlijk onze ganse dag verloren gaat. Na anderhalf uur vliegen komen we in Igazu aan om vast te stellen, jawel dat er geen chauffeur staat. Dus bellen en 20 minuten wachten vooaleer onze prive chauffeur ons oppikt en naar ons hotel brengt. Dit hotel ligt midden in jungle,ongeveer kwartierjte buiten Igazu Falls. De kamer is een stuk groter dan in Buenos Aires dus we hebben het gevoel dat we opnieuw kunnen ademen. We gaan ook nog vlug naar het centrum want cash is koning in dit land dus moet er nog wat dollars gewisseld worden. De rest van de avond brengen we door in het hotel en eten lekker met zicht op de zwembaden. Morgen om 9 uur vertrekken we naar een van de wonders van de natuur: igazu Falls.
Als de kalkoendag, Thanksgiving, dichterbij komt vliegen wij erop uit, tijd voor ons jaarlijks verlof. Vorig jaar was het de Grand Canyon, dit jaar kiezen we voor iets verder: Argentinie en Brazilie. We zullen dit jaar zeker geen kalkoen eten.
Vrijdagavond vertrokken voor 9 en half uur durende nachtvlucht naar Buenos Aires waar we om 8 uur 's morgens netjes landen. De emigratie stelt niets voor en we staan zo in de aankomsthal waar we niet meteen onze chauffeur vinden (zal nog gebeuren tijdens deze trip). Na een kwartiertje daagt hij op en weg zijn we naar ons hotel waar we na lekker ontbijtje meteen onze kamer toegewezen krijgen: klein maar fijn.
We besluiten om er maar meteen op uit te trekken en gaan te voet via de zoo en de botanishe tuin richting hoogtepunt van de dag: het kerkhof. Je zou denken wat is er nu aan een kerkhof maar dit is een speciale: ligt midden van het centrum en het zijn niet zo maar graven maar echt kleine huisjes, vaak met een kelderverdiepeing. Best beetje griezelig want het zijn echt wel 'straten' vol met van die doodshuisjes en vaak zie je ook de kisten. Een bijzondere ervaring. We stappen verder richting Stadschouwburg en een zuil (die door ons omgedoopt werd tot 'den piet') die je vanuit alle hoeken opnieuw ziet.
Natuurlijk mogen we shoppen niet vergeten want Ine is op zoek naar een handtas van het plaatselijke merk Pruhne (die wij natuurlijk meteen omdopen tot je weet wel). Blijkbaar had ons Ine al haar voorbereidingswerk gedaan op internet want ze wist perfect wat ze wilde, alleen ze hadden die niet binnen. Jammer voor Ine, goed voor onze bankrekening.
Ons hotel ligt in de hippe Palermo buurt en op wandelafstand hebben we straat vol met restaurantjes en eettenten, de ene al leuker dan de andere. De avond ronden we af met de specialiteit van Argentinie: ijsje! Je ziet ze op elke hoek de ijscreme, het lijkt wel Italie. We bestellen een kwartje kilo en smullen die met gemak op.
Morgen dag 2 en meteen laatste dag in Buenos Aires.
In elke straat zie je prachtige paarse bomen in bloei
Hoogtepunt van de dag: plaatselijk kerkhof
hoogtepunt voor onze maagje: ijsje!!
Buenos Aires heeft veel typisch, oude gebouwen
Op zowat elk plein, vind je stalletjes met leuke hebbedingetjes
Eindelijk hebben we nieuwe buren. Naast ons was wat men hier noemt een short sale, iemand die zijn hypotheek niet meer kan betalen en de bank die bereid is om huis onder uitstaand bedrag te ver- kopen. Het proces is vrij lang want de nieuwe eigneaars hadden reeds in December 2011 een bod uitgebracht en werden pas mid August eigenaar.... Aldus zijn ze er volop ingevlogen om huis opnieuw op orde te krijgen: schilderen, tuin uitmesten, oprit opknappen enzomeer. Ze zijn origineel Perzen maar wonen reeds geruime tijd in USA, zeer leuke mensen, beloofd om eens samen te komen in de volgende weken. En meteen is laatste huis in onze straat verkocht en is alles opnieuw bewoond, goed voor de waarde van ons huis.
Ook mieuwtje brengt - tot tweemaal toe - een nieuw vriendje mee: een klein slangetje. Ine verschiet zicht een ongeluk.
Niet nieuw maar verkozen voor tweede termijn is President Obama, natuurlijk zijn heel veel mensen hier niet blij want zoals je weet leven we hier in een vrij conservatieve buurt en was het allemaal romney wat de klok sloeg. Zowel Ine als ik zijn blij dat de verkiezingen voorbij zijn want het is toch allemaal wel een beetje teveel, je kon niets meer op tv kijken of op radio horen of het was over de verkiezingen, typisch Amerikaans er moet altijd te voorstaan, zoals teveel.
De uitslag op 6 November moet ik missen want wij gaan voor het eerst richting Burkina Faso, dit jaar de markt die voor ons het meest ontwikkeling heeft gekend. Dit keer geen luxe om eigen kantoor te bezoeken maar echt naar klanten op de site om hun projecten te bekijken en hun te bedanken voor de business. Was allemaal vrij vermoeidend want de afstanden zijn niet zo ver maar gezien de staat van de weg rij je toch wel maximum 40 kilimeter per uur. Burkina is helemaal anders dan Ghana en eigenlijk woestijn en zeer droog. Gezien we in konvooi onder bescherming naar de site rijden en wij achteraan in konvooi zitten, vangen we stof, zeer veel stof. Op de site leren we zeer veel bij over mijnproces en dingen met je eigen ogen bekijken is toch wat anders dan heap leaching op papier bekijken. De attractie is dat er in hun waterpond een krokodil zit. Ongeloofelijk want dit pond is eigenlijk afvalwater van de verwerking van goud en zit dus vol modder en chemicals, maar toch overleeft meneer de krokodil. In totaal 4 sites bezocht in een week en daarnaast ook nog wat interne meetings gehad met onze lokale sales man. Aldus week zo voorbij.
Terwijl ik in Burkina was, vond er ook een groot kunstfestival plaats, blijkbaar het grootste in West Afrika. En er was inderdaad veel volk. Had er toen paniek moeten uitbreken waren er zeker gewonden gevallen, ongeloofelijk hoeveel volk er opeengepakt was. Heb mooi masker mee en die hangt ondertussen al aan de muur. Achteraf gezien had ik er eigenlijk nog paar moeten meebrengen want het was er spotgoedkoop.
Thanksgiving komt dichterbij, jammer voor de kalkoenen.....
Hela vriendje nie weglopen he!
En zo ziet een open pit goudmijn eruit
Het weinige water die je onderweg ziet
Moet er nog stof zijn
En zo zien je schoentjes er dan uit
Om de haverklap zie je kleine groep hutjes
En ja we werken af en toe nog, hier met onze sales manager
Hier zijn we weer al is er niet teveel gebeurd. Zuid Afrika was Zuid Afrika we kennen er al goed de weg en weten ook waar het eten lekker is. Volgend jaar komen we hier met Ine op verlof.
Eens terug had ik 3 weken huisarrest want Ine had opnieuw kleine ingreep op haar rug. Tijdens controle was er een plekje gevonden die verdacht van kleur en vorm veranderd was en dus dat moest verwijderd worden. Aldus Bartje verpleeger voor 2 weken met vast ritiueel: plakkerjte afhalen, ontsmetten, blazen, zalfje erop, plakkertje erop en BH helpen aandoen (jajaja dat laatste was nooit geen probleem). Ondertussen is alles ok: alles die verwijderd moest worden is verwijderd, draadjes eruit en volgende controle binnen 6 maanden.
Ine die zal later nog wat foto's posten (hoop ik) waarbij je haar nieuwe kunst zal kunnen bewonderen: het pottebakken. Na een moeilijke start lijkt alles goed te lukken en worden er nu volop potten gemaakt. in de oven gestopt, geschilderd. Voor de familie: je weet al meteen wat jullie nieuwjaarskado zal zijn!
Halloween is vooral aan ons voorbijgegaan. Wij wonen op gans einde van de community en ook nog eens op einde van behoorlijk lange straat aldus weinig verkeer voor snoep. En dit jaar was het ook behoorlijk koud. Wij hadden nl de buitenkant van Sandy en dat bracht ons koude lucht en zo was het slechts 8 graden tijdens de dag en voor Atlanta vrij veel wind (wel 50km per uur!! dat zijn ze hier niet gewoon). Maar eigenlijk mogen we niet klagen want als je de verwoestingen ziet in New York word je toch wel even stil van de kracht der natuur (tot zover mijn filosofisch moment).
Dit week-end is het gelukkig alweer warm en kunnen we lekker buiten in het zonnetje zitten: 25 graden, eigenlijk BBQ weer....
Las Vegas, neen niet om te gokken maar om te werken, hard werken en lang werken. De MinExpo is de grootste mijnbeurs ter wereld die om de vier jaar georganiseerd wordt. En als we zeggen groot dan bedoelen we groot: 6 hallen vol, 1800 exposanten en 50000 bezoekers in 3 dagen. Er rijdt een shuttle van hal naar hal want het is eigenlijk niet te belopen.
Behoorlijk wat voorbereiding ook want we hadden in totaal 15 hotelkamers geboekt en ook elke avond iets geregeld voor onze gasten van shows tot diners en after diner drinks...
Op Zaterdagavond vertrokken want de Zondag moesten we opzetten, sommigen weten dat we daar goed in zijn (in onze Brugge dagen paar keer beursje opgezet, nietwaar Bob?). Hulp van paar colleg's en mijn pa. Jawel mijn ouders beginnen hun jaarlijkse trip naar USA in Las vegas. Vanaf Maandag was het voor ons dan superdruk: vroege meetings met leveranciers, rest van de dag op de beurs staan en dan ook 's avonds nog eens onze klanten entertainen, dat noemen wij dus hard en lang werken. Vooral lang werken want het is Vegas en zoals je weet wat happens in Vegas stays in Vegas. Had echt wel week-end nodig om te bekomen, als is dat niet helemaal gelukt. Ten eerste had een van onze leveranciers zijn terugvlucht naar Zuid Afrika gemist en dus hebben we hem Zaterdag maar opgevangen: verse kleertjes gaan kopen, diner zodat deze meneer niet ganse dag op zijn hotelkamer zat. Ten tweede had Ine haar customer service week en dus wat geholpen met voorbereidingen zoals ballonnen hangen, sterren aan de muur hangen (mijn specialiteit iets recht aan de muur hangen, dus niet!) en nog meer van die dingen. Ook Ine had heel wat voorbereidingen gehad want elke dag was er wel iets georganiseerd: van ontbijt tot taco truck en allerhande prijzen.
En dan hadden we ook nog onverwachte gast. Gezien het weer lekker aangenaam is laten we de deur naar de sunroom 's avonds openstaan. En daar was onze kleinstje daar opeens met een jachttrofee: een muis. Alleen dat ding was niet dood en 'ontsnapte' dus vanuit Mieuwtje haar muil..... Zoef muis weg en in de buro achter kast gekropen, daar konden we dus niet aan (al heeft Ine wel prachtig verhaal over de jacht, maar dat zal zij wel vertellen). De volgende avond ligt Ine in haar bed en hoort ze dus iets kruipen, jawel ons vriend muisje is verhuisd van buro naar slaapkamer en je moet dus niet denken dat die katten dat ding nog willen vangen. Gezien ik geen grote fan ben van die beestjes, heeft Ine het diertje dan maar in doosje gevangen en buiten gezet. Ondertussen hadden we wel zowat alle kasten versleurd....
De verwachte gasten kwamen dan weekje later, nl mijn ouders die na Vegas, Grand Canyon, Sedona en Phoenix in Atlanta zijn geland voor lang weekend in huize Verbeke Demeulemeester. Het weer valt wat tegen maar dat speelt natuurlijk geen rol om te winkelen, terwijl venten partijtje tennis spelen (sorry geen foto's van de deze historische wedstrijd). Op Maandag vliegen zij naar Brussel en ik richting Zuid Afrika..
Groot speelgoed in Las Vegas
Heel veel groot speelgoed in Las Vega
En wie past er nu niet op de foto
En zo ziet onze slaapkamer er uit na jacht op de muis
