Het verhaal gaat over een jongen Bruno die woont in een groot huis van 5 verdiepingen in Berlijn daar woont hij samen met zijn Gretel (zus) en zijn moeder en vader. Het dienstmeisje Maria en kokkie wonen ook nog in het huis. De vader is een belangrijke nazi  hij krijgt promotie van de furie (Hitler). Door het werk van zijn vader  moeten Bruno en zijn Familie verhuisen naar polen. Bruno vindt zijn nieuwe huis in polen niet zo leuk omdat hij er geen vriendjes heeft om mee te spelen en naast hun huis staat een hek zo lang dat je het einde er niet van kan zien. Bruno denkt dat aan de andere kant een boerderij is maar hij vindt het vreemd dat alle boeren een gestreepte pyjama dragen. Maar aan de andere kant is het concentratiekamp Auschwitz. Dat weet Bruno natuurlijk niet. Hij wil later graag ontdekkingsreiziger worden daarom gaat Bruno langs de kant van het hek op ondekkingstocht. In de verte zag hij een jongen zitten. Die jongen heete Shmuel ze werden vrienden ze hadden namelijk veel gemeen zoals hun geboortedatum . Hij besluit aan niemand iets over de vriendschap te vertellen. Bruno merkt dat Shmuel mager is en er verdrietig uitziet. Hij probeert zoveel mogelijk te gaan omdat hij anders zo eenzaam is. Bruno probeert altijd zoveel mogelijk eten mee te pakken. Meestal als Bruno bij hem toekomt is de helft van het eten al op omdat hij onderweg honger krijgt. Ze vertellen elkaar verhalen over hun vroegere leven. 2 dagen achter elkaar zit Shmuel niet meer in kleermakerszit naast het hek wat normaal wel zo is Bruno begint te denken dat hij niet meer gaat komen maar de 3 de dag zat hij er wel terug. Hij verteld dat er problemen zijn en dat hij zijn papa niet meer vindt. Ze gaan samen Shmuel’s vader zoeken. De dag nadien gaan ze op zoek naar de vader van Shmuel. Bruno kruipt onder het hek in het kamp daar komen ze een groep soldaten tegen. De soldatzen bevelen hun en nog een andere groep om samen op mars te gaan. Ze werden samen met de groep in een barak (gaskamer) gestoken hij dacht dat het was om voor de regen te schuilen. In de kamer  was  het daar heel donker en Bruno kreeg het benauwd dus pakte Shmuel’s hand vast.  Ondanks de verwarring en dat het er donker was kwam hij tot het beseft dat hij nog steeds zijn hand vasthield maar niets op de wereld had hem kunnen bewegen die los te laten. Daarna werd er nooit meer iets van Bruno vernomen. Een paar dagen later als de soldaten de huizen hadden onderzocht met de foto van de kleine jongen. Opeens zag iemand de kleren van hem liggen en riep de commandant het leek wel alsof hij van de aardbol verdwenen was maar wel zijn kleren had achtergelaten. Zijn famillie was heel verdrietig en zijn mama keerde terug naar Berlijn samen met zijn zus te hopen dat Bruno daar was (dat was niet het geval) de vader bleef nog 1 jaar in het kamp. Hij pobeerde achter een theorie te komen wat er met hem was gebeurd hij ging aan het hekken zitten waar Bruno ook een jaar lang heeft gezeten en soldaten kwamen naar hem toe en vroegen of hij wou meekomen hij deed zelfs geen moeite om tegen te werken hij wou zelfs heel graag mee het kon hem niet meer schelen wat er met hem ging gebeuren en dit was zo wat het verhaal van Bruno en zijn famillie.                                                                                                                                                                                                 ik vindt het een heel mooi boek. het interesseert mij omdat het verhaal gaat over iets dat al heel veel is gebeurd en dat nog steeds kan gebeuren. je kan u ook zelf in leven in het verhaal als je $het verhaal snapt.