Druk, druk ,druk....De sneeuw en het ijs zijn alweer een geruime tijd verdwenen en al het werk is in een grote klap vrijgekomen. Dat betekend dat ons bedrijf en waarschijnenlijk onze concurenten overspoelt werden met aanvragen voor verkeersregelaars.De opgelopen vertragingen moeten nu eenmaal ingelopen worden om de deadlines te kunnen halen. Vandaar dat het even rustig is geweest hier op het blog. Als ik meer tijd heb dan schrijf ik nog wel van mijn belevenissen op een motorkap, de nachtelijke uurtjes, de grote gele vogel en de bonnenregen.
Voor een klant in Amsterdam werden wij ingehuurd om wat barrieers te helpen verplaatsen. Die dingen wegen loodzwaar dus konden ze wel wat hulp gebruiken. Denk nu niet meteen dat wij met die dingen aan de sjouw moesten, nee daar hadden ze een kraantje voor laten aanrukken. Zo eentje die op een trailer is gemonteerd. Die tilden de barieers op en wij moesten dan het verkeer stil leggen. Zo gezegt zo gedaan. Vrachtwagen reed mooi rond die dingen op te rapen en wij maar steeds het verkeer stil zetten zodra het gevaarte los kwam van de grond totdat hij op de vrachtwagen stond. Ik had dus het verkeer stil en de kraanbediende laat het stalen gevaarte zakken op zijn vrachtwagen waarna ik het verkeer weer laat rijden. Onnodig oponthoud is nergens goed voor dus gaan met die banaan. Terwijl ik het eerste voertuig een oprij teken geef zie ik in mijn ooghoeken dat de kraanbediende waarschijnlijk niet tevreden is met hoe hij dat ding op zijn vrachtwagen heeft staan en hem gewoon weer de lucht in hijst. Ik meteen weer een stopteken geven aan het tweede voertuig maar die meneer vondt dat hij wel door kon, hij zat immers maar 30 cm achter zijn voorganger. Ik vondt van niet want zolang die barrieer in de lucht hangt mag er niemand langs. Veel te gevaarlijk als hij eruit valt is het leed niet te overzien. Bonk rijd die gast gewoon tegen mij aan. Ik een halve meter achteruit. Gelukkig niet hard want hij trok net op. Dus ik wijs hem aan. Ik prikte bijna zijn oog eruit zo dichtbij was hij, gelukkig voor hem zat er nog een raam tussen, en gaf hem een nieuw, vers en duidelijk stopteken. Bonk weer rijdt hij tegen mij aan maar dit keer was ik voorbereid en had al gezien dat ik de bovenste rand van zijn motorkap kon pakken en mijn knieen op zijn bumper kon laten rusten. dus ik kijk hem lachend aan hangend aan zijn motorkap. Hij vloeken en tieren maar hij durfde toch niet verder zo met mij voorop. Dus stopte hij weer en ik geef hem weer een stopteken. Hij weer vloeken en tieren begrijpelijk want de reden waarom ik hem in de eerste instantie een stopteken gaf, de barrier die in de lucht hing, was allang niet meer van toepassing, dat ding stond gewoon al op de vrachtwagen. Bonk weer rijdt hij tegen mij aan en weer hing ik aan zijn motorkap.Hij briesen en proesten met een kop zo paars als een bosbes stopte hij maar weer. Ik heb de bosvrucht even duidelijk gemaakt dat als een verkeersregelaar hem een stopteken geeft dat hij dan gewoon moet stoppen ook al ziet hij het nut er niet van in. Dat als hij tegen mij aan blijft rijden ik niet achterom ga kijken of hij eigenlijk wel moet stoppen, hij is op dat moment het gevaar en dat verlies je niet uit het oog. Toen dat tot hem doordrong bleef hij staan en kon ik kijken of hij door kon rijden. Ik heb hem verteld dat ik toch even zijn voertuig gegevens ging noteren en heb hem daarna een oprij teken gegeven Hij verliet mij met een wat norse groet iets wat als broodzak klonk maar het vast niet was. Tja beukenoot je kan ons wel proberen weg te duwen maar wij gaan toch niet weg
Voor een klant, een projectontwikkelaar denk ik, moesten wij een bosgebied bewaken. Hij wou daar een nieuw en modern gebouw plaatsen alleen de plaatselijk bevolking was het daar niet helemaal mee eens. Een rechtszaak was aangegaan om onze klant tegen te werken. Ik zag het al helemaal voor me...Hordes autonomen met kettingen en planken, hamers en spijkers om verzet te bieden tegen de kap van die paar bomen. Ik moet zeggen er stonden er daar een paar mooie oude exemplaren tussen waarin je makkelijk een pracht van een boomhut kon bouwen maar daar waren wij voor ingehuurd om dat te voorkomen. Er stond al een hek omheen en de uitspraak van de rechter was die middag. De klant had een mooie keet aan laten rukken waar wij een bak koffie konden zetten en droog konden zitten. Er zat zelfs een kachel in. Wij hebben meerdere rondes gelopen maar niemand kunnen ontdekken. Geen autonomen zelfs geen plaatselijke bevolking. Wel een paar eenden en een konijn. Het was een rustige wacht die nacht.
Het is een zware winter geweest voor het Nederlandse wegennet en dat geeft weer een boel werk voor de verkeersregelaar. Zo ook voor mij dus. Wij, ik en mijn collega, waren mee met een klant van ons om spoedreparaties uit te voeren op verschillende locaties. Zo gaat dat met spoedreparaties hier een gaatje en daar een kuil en snel weer verder naar de volgende straat, weg of wat dan ook. Wij begonnen in Broek op Waterland. Daar was de gemeente ons al behulpzaam geweest door de ergste gaten alvast te vullen dus het viel daar erg mee. Er valt daar ook weinig te regelen want volgens mij staan daar niet meer dan, pak hem beet, 100 huizen en de straatjes zijn daar zo smal dat zodra ik mijn bus er neer zet alles al is geblokkeerd. Maar ja een gat in de weg is er om gerepareerd te worden dus de wegreperateurs maar aan de slag. We moesten ze nog even afremmen anders hadden ze dat hele dorp onder het koud asfalt bedolven. na een kuiltje of tien Broek op Waterland verlaten en in colonne op weg naar mooi Monnickendam want daar waren ook al gaten ontstaan door het barre winterweer. Monnickendam is een wat groter plaatsje dan Broek op Waterland en dat kun je wel merken aan het wegennet aldaar. Het was er ook wat drukker. Lekker want dan heb je wat te doen als verkeersregelaar. Kuiltjes en gaatjes gevult en snel naar de volgende plek. Nu werkte het zo; de uitvoerder reed voorop en ging van opdracht naar opdracht daarachter reed de asfalt wagen met koud asfalt daarachter reed de reparateur, wagen plus aanhanger en daarachter reden wij in onze bus met aanhanger,met compressor waarvan de klant had gevraagt of wij die mee wilden nemen. Op het moment dat de uitvoerder op een plek kwam waar hij een reparatie moest uitvoeren reed hij en de asfalt wagen er iets voorbij en de reperateur en wij stopten iets ervoor en dan moesten wij rennen, omdat het verkeer achter ons meteen trachte ons te passeren wat soms gevaarlijke situaties opleverde, om het verkeer te regelen....Tuut..tuut.. klaar weer en wij rennen naar de bus want de colonne reed alweer gas op de zuigers om weer aansluiting te krijgen en dan naar de volgende plek. Ik heb ze nooit gezien ja toen hij voor mij stond zoals ik ook zovaak op de weg sta. Een vingertje wijzend naar mij en eentje wijzend naar de kant van de weg. Oeps de sterke arm van de wet. Meneer, zegt hij, IK heb geconstateerd dat U geen veiligheidsgordel draagt. En U ook niet deelt hij mijn collega mede, en de colonne denderde voort, ja...eehhhh... stamel ik richting de colonne wijzend. Hij had ze ook wel gezien en hij had ook gezien dat de asfaltwagen chauffeur geen gordel droeg, hij had zelfs overwogen de asfaltwagen te stoppen maar hij vond hem toch iets te groot, wat een watje want wij zitten daar niet mee...vrachtwagens stilzetten, en de wagen van de reperateur had hij ook gezien en zelfs dat hij ook geen gordel droeg maar hij zat te dicht op de asfaltwagen dus koos hij ons uit. Ongeveer 50 meter voor ons lag een rotonde en ik zag de colonne uit zicht verdwijnen. Mijn collega, niet belast met enige schroom, zegt tegen die man met de pet: U heeft helemaal gelijk en wij horen eigenlijk een gordel te dragen maar....Verbaast kijken de twee collega's van de agent naar de rotonde want daar draaien maar steeds de zelfde auto's omheen....een burger auto...een asfaltwagen...een jeep met aanhanger. Meneer de agent zegt mijn collega. Wij zijn de verkeersregelaars die bij DIE, wijzend met zijn vinger naar de rotonde, colonne horen. Zij zijn bezig met spoedreparaties aan de weg en Wij begeleiden het verkeer daaromheen. Als zij stoppen moeten Wij er meteen uit kunnen om het verkeer veilig te kunnen omleiden, en daar kwamen ze weer langs op die rotonde. Oh...oh....ja.....zei hij ietwat geschrokken gaat u maar snel verder. Lichtelijk geamuseerd reden wij weer verder maar toch.Nu zijn we zelf eens langs de kant gezet
Vandaag is het Woensdag, al de hele dag, en ik werd uitgezonden naar Schiphol-Oost.Ze zijn daar op zoek naar vliegtuigbommen die door onze buren zo'n 70 jaar geleden zijn geloost. Kan ook 65 jaar geleden zijn maar dan zijn ze van onze andere buren. Maakt verder niet uit ze zijn daar met een sonderings apparaat gaten aan het boren in moeder aarde op zoek naar die krengen. Die werklieden komen natuurlijk met een auto, met meerdere zelfs, eigenlijk met zoveel dat het fietspad dat naast het werkvak loopt als parkeerplaats word gebruikt. Was de provincie het niet helemaal mee eens dus werd er besloten om op een stuk van het werkvak, wat al gecontroleerd was een parkeerplaatsje aan te leggen. Ze stonden daar eerder ook al en met die strenge vorst kon dat ook mooi want de ondergrond was keihard bevroren maar nu dat het gedooid heeft is dat plekje een drassig moerasachtig gebiedje geworden. Dus de gemeente zand besteld. Om half tien komt de eerste wagen Chris...het is een rooie met gele letters....de naam van het bedrijf ben ik ff vergeten Chris maar dat schiet me zo wel weer te binnen en dan meld ik het wel even.... en oh ja en ze komen van links. Ik had al een plan de campagne gemaakt en had mijn bus zo geparkeerd zodat ik de linkerflank moeiteloos kon overzien. Tien uur......nog niets........half elf.....nog niets. Hey uitvoerder bel eens ff naar die gasten waarof ze blijven. Nog vijftien minuten dan zijn ze er roept hij terug naar mij. Ik begon mij al te vervelen namelijk want ik moest er al om negen uur zijn voor hun. Elf uur staan er opeens twee gele kiepwagens met zand achter mij en niet voor me zoals de bedoeling was. Ik zou ze bijna wegsturen want de uitvoerder had rode besteld en geen gele. Ik vond het een beetje lullig...ik sta de hele tijd uit te kijken naar rode kiepwagens zijn ze stiekem geel geschilderd en ze zouden over links komen en niet over rechts.Het ging eigenlijk al de hele dag verkeerd, het begon smorgens al, met die gasten want ze hadden mij een adres opgegeven, een kruising, dat twee kilometer verderop lag met het verzoek om me te melden bij de Heijmans keet. Dat was een makkie want daar werken wij wel vaker voor en die keet is dan geel met blauwe letters Heijmans erop geschilderd. Dat duurde dus al een half uur voordat ik had uitgezocht dat ik twee kilometer terug moest zijn en niet in een gele Heijmans keet maar een witte zonder bedrijfsnaam. Enfin twee uur later waren dan eindelijk die twee rooie...ehhh....gele kiepwagens gearriveerd. Aangezien de shovel eerst de eerste kiepwagen moest verwerken heb ik die tweede een rondje om gestuurd.om hem opnieuw en op de juiste plaats op te stellen. De eerste netjes laten keren terwijl ik het verkeer stil hield en hij achteruit het drassige moeras in. Ho maar zegt de uitvoerder. Ho maar zegt de shovel machinist en terwijl de uitvoerder de tweede vrachtwagen chauffeur aanspreekt over wat de bedoeling is blijft de eerste maar achteruit rijden. Je raad het al ..... vast.......zeker pannekoeken gegeten gisteravond. Gelukkig kon de shovel machinist hem er redelijk vlot weer uittrekken maar wat een pannekoek die chauffeur
03-02-2010 om 23:01
geschreven door Chris
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen) Categorie:pannekoek van de week
