Door het vele reizen, drukke dagen en weinige internetshops heeft het enige tijd geduurd voor we hier nog eens iets konden posten..

Wat is er ondertussen allemaal al gebeurd...

Wouter geraakte zonder enige problemen in Mumbai, waar hij na lange tijd zijn geliefde terug zag.
De rest vloog met een heel aantal kleine problemen (creditkaart annelies, veiligheidscontrole anneleen,...) richting Delhi

In Delhi aangekomen bleken we een prachtig hotel te hebben (eigen badkamer, beestloze kamer) inclusief 3 "butlers" die ons maar al te graag wilden bedienen. 's Morgens thee of koffie, 's avonds water en avondeten, tussendoortjes.. Er werd zelfs voor ons GELOPEN! Uiteindelijk stonden ze zelfs met vijf in onze kamer om ons te fotograferen!

Delhi is een drukke stad met veel opdringerige verkopers... Maar ook de grootste moskee van India en nog meer andere tempels. Die hebben Anneleen, Annelies, Michelle en Michiel op maandag bezocht. Maandagavond kwamen Wouter en Leen met enige vertraging ook aan in Delhi. Dus op dinsdag konden we dan samen de grootste bezienswaardigheid in Delhi bezoeken.... Het Red Fort. Dit is een heel domein met paleizen en een moskee omringd door een gigantische muur. Het eerste deel bestond uit een straatje met tientallen dezelfde souvenirshops... Uiteindelijk heeft het een uur geduurd voor we hier door geraakten. Daarna maakten we een wandeling door de parkjes en paleizen onder de bloedhete zon...

Na Old Delhi was het tijd om ook eens New Delhi te verkennen... De moderne winkels (benetton, adidas, puma) en lekkere restaurantjes.
's Avonds was een sound en light-show een mooie afsluiter voor onze Delhi-driedaagse.

Na een korte nacht in het hotel stonden we om half5u op om de trein naar Agra te nemen. Hoogste prijsklassetrein, dus vergelijkbaar met de nmbs (zelfs op tijd!) inclusief ontbijt (weliswaar niet echt lekker). Aangekomen in Agra werden we verwelkomd door tientallen taxichauffeurs die ons maar al te graag naar ons hotel wilden brengen (tegen een zeer hoge toeristenprijs uiteraard). Die woensdag trokken we met de bus naar Fatehpur Sikri, een oude stad in de buurt... Ook hier een gigantische moskee en een paleis (zelfs werelderfgoed). Op zich was het zeer mooi, maar de korte nacht, opdringerige verkopers en de extreme hitte, maakte het een zeer vermoeiende uitstap... Toen de bus terug ook nog eens twee keer langer deed over de terugweg dan de heenweg, was het voor iedereen wel genoeg geweest...  Kort avondmaal en nogmaals een korte nacht

Korte nacht, want we wilden de grootste toeristische trekpleister van India (nl. DE TAJ MAHAL) graag bij zonsopgang zien... Dit was uiteraard buiten de loketbedienden gerekend. Het weersbericht had voorspeld dat de zonsopgang pas om 5u58 zou plaatsvinden en we mochten dus ook geen minuut vroeger binnen. Even vermelden dat onze wekker al om 4u40 was afgelopen, we om 5u30 aan de ingang stonden en het toen al behoorlijk licht was en de inkomstprijs 750roepies (12euro) was (40x de prijs die een Indier betaald!). De loketbedienden zaten al klaar, maar waren zeker nog niet van plan om te werken... Tijdens de securitycheck bleek bovendien dat onze leesboeken niet toegelaten waren en we dus nog eens een extra kwartiertje konden wachten... Uiteindelijk was het allemaal wel de moeite natuurlijk... De Taj Mahal is "adembenemend"!
Na uren ronddwalen door het park en rusten op het koele marmer van de Taj gingen we terug naar het hotel. Het was ondertussen ook veel te warm geworden om nog een extra uitstap te maken. Dus hebben we wat gerust terwijl we wachtten op de taxi... Annelies ging richting vlieghaven om richting huis te gaan, de rest ging richting busstation voor de bus richting Jaipur.

De "deluxe bus" (lees: airco = open raam) vertrok op tijd voor een zeer hobbelige rit richting Jaipur. Na een rit van 6u kwamen we om 22u aan in Jaipur, waar onze trein om 23u57 zou vertrekken. Uiteindelijk bleek om 1u dat onze treintickets niet bevestigd waren en we mogelijks geen plaats hadden op de trein (die ondertussen al meer dan een uur vertraging had). Eventjes lichte paniek, aangezien we dit pas door hadden toen de trein in de verte kwam aangereden en we de conducteur niet dadelijk vonden... Gelukkig hadden we toch allemaal een bedje in de 3AC (een klasse hoger dan de "normale slaaptrein", maar nog steeds zeer basis comfort) Na een zeer lange dag konden we allemaal een zeer lang dutje doen op de 13u durende treinrit..

Uiteindelijk kwamen we vrijdagmiddag met 2u vertraging aan in Jaisalmer... De gouden stad (helemaal gebouwd uit zandsteen) in de woestijn. Hier slechts 80.000 inwoners, dus een zeer rustig stadje met beperkt verkeer en weinig toeristen (mede door het laagseizoen). Dus een hele verademing na de drukte van de voorbije dagen. Ook hier weer een gigantisch fort... Dit maal met vele kleine straatjes, met prachtige huisjes, vele souvenirshops, tempels en paleizen. 

De woestijn was vlakbij en kameelsafari's zijn hier zeer populair bij de toeristen... Dus wij konden dit ook niet laten liggen. Zaterdag bezochten we de stad en de tempels onder een licht bewolkte hemel (eindelijk wat afkoeling). Zondagmorgen stond de jeep al om 7u15 voor ons hotel om ons op te pikken... Na het afzetten van de bagage, trokken we met de jeep richting woestijn, waar onze kamelenkudde op ons stond te wachten. Samen met een brits-frans koppel trokken we de ganse dag door de woestijn. 's Middags en 's Avonds kregen we een heerlijke (voor sommigen) maaltijd klaargemaakt door onze kamelendrijvers. Pas rond 4u kwam de zon door de wolken, dus hadden we een zalig weertje... en een prachtige zonsondergang... Na zonsondergang werd het kampvuur aangestoken, Indisch gezongen en naar de sterren gekeken... We sliepen onder de sterrenhemel, in de koelte van de woestijn, omsingeld door mestkevers die met hoopjes kamelenkak rondzeulden..

Na zonsopgang, ontbijt op bed (theetje) in de woestijn, volgde een korte kamelenrit terug naar de jeep die ons naar een verfrissende douche in de stad bracht... Dat was vanmorgen. Vandaag hebben we nog door de kleine straatjes gedwaald en vele verkopers afgescheept.

Nu zitten we in een mini-internetcafe met een overdosis aan beesten (sprinkhanen, mieren en gekko's). Vanavond nog een kleine maaltijd in de stad en dan de nachttrein richting de volgende bestemming... Jodpur!

Deze keer geen foto's, weinig weinig tijd en trage pc...

Groetjes en tot binnenkort

08-09-2008 om 16:35 geschreven door indiastage  

08-09-2008 om 16:33 geschreven door indiastage  

• vrijdag 29 augustus hebben we onze individuele verslagen afgewerkt en doorgemaild.Ook de nieuwe lichting vrijwilligers werd opgevangen.
• zaterdag 30 augustus wordt onze laatste werkdag in het IIMC,waarop we de fakkel verder overdragen aan de volgende vrijwilligers
• zondag 31 augustus is het rustdag en tegen 16 uur vertrekken we dan. Wouter vliegt dan naar Mumbai, waar zijn vriendin Leen toekomt. De rest (Anneleen, Michiel, Michelle en Annelies) trekt naar Delhi.
• maandag 1 september wordt Delhi verkent. Wouter en Leen sluiten zich in de namiddag terug aan bij de groep. We blijven dan tot woensdag in Delhi.
• woensdag 3 september vertrekken we heel vroeg met de trein naar Agra. Hier nemen we onze tijd voor de Taj Mahal en andere bezienswaardigheden.
• donderdag 4 september blijven we nog tot 16 uur in Agra. Hier nemen we afscheid van Annelies, die terug richting Europa vliegt. Wij vertrekken met de bus en nachttrein naar Jaisalmer.
• vrijdag 5 september komen we rond de middag aan in Jaisalmer. Hier blijven we verschillende dagen.
• maandag 8 september blijven we nog tot de avond in Jaisalmer. om 23.15 vertrekken we met de nachttrein naar Jodhpur.
• dinsdag 9 september komen we al om 5.30 aan in Jodhpur. Hier blijven we 1 nacht.
• woensdag 10 september vertrekken we 's avonds met de nachtbus naar Udaipur.
• Donderdag 11 september komen we aan in Udaipur. Hier nemen we net als in Jaisalmer onze tijd. Het vormt meteen onze laatste stop. We blijven hier 2 nachten
• Zaterdag 13 september begint meteen een lange terugreis. We nemen de trein tot in Mumbai
• Zondag 14 september komen we rond 15.30 aan in Mumbai. dan mogen we ons meteen verplaatsen tot de luchthaven. Om 00.50 uur vertrekt de terugvlucht al.
• Maandag 15 september zijn we na een door tijdsverschil heel korte vlucht, om 8.30uur in Zaventem.
  

29-08-2008 om 15:27 geschreven door indiastage  

Zaterdag 23 augustus 2008

Michiel en Wouter: Indoor en Outdoor Kheyadah

Anneleen: Outdoor Dhaki

Michelle: uitstap Varanassi

Michelle en Annelies zijn op uitstap naar Varanasi en ook de andere vrijwilligers nemen dit weekend een vakantie. Dus zijn we vandaag maar met vier vrijwilligers om een indoor, twee outdoors, een netwerk en een les seksuele opvoeding te doen. De les moet door de jongens gegeven worden, aangezien de leerlingen ook allemaal jongens zijn. We zijn allemaal nogal ontevreden met deze situatie, waardoor wij met vier het werk van veertien vrijwilligers moeten doen. Met wat puzzelwerk lukt het uiteindelijk om alles in goede banen te leiden. Een andere vrijwilligster gaat op netwerk. Anneleen doet de outdoor in Dhaki met de gebruikelijke lange busrit, maar een beperkt aantal patiënten. En de jongens combineren de indoor met de outdoor en geven daarna de les. De les seksuele opvoeding zorgt bij de leerlingen voor enige hilariteit. Hopelijk hebben ze ook iets bijgeleerd vandaag. Het was voor ons allemaal een zeer drukke dag, die voorbij gevlogen is.

Zondag 24 augustus 2008

Michelle komt morgenvroeg pas terug van Varanasi, dus zijn we maar met drie in ons kamertje. We hebben besloten om er een echte rustdag van te maken. We slapen uit tot 10u en nemen een uitgebreid ontbijt voor we naar het centrum vertrekken. Daar gaan we naar het internetcafé om onze treintickets te boeken voor onze rondreis en aan de wekelijkse verslagen te werken. Het feit dat de man die onze tickets regelt een vrij hoge servicekost aanrekent, zorgt bij Wouter voor enige irritaties. Toch is dit de snelste en makkelijkste oplossing en verliezen we geen volledige dag in een toeristenbureau. Na een Westerse avondmaaltijd gaan we terug naar het guesthouse voor een rustige avond.

Maandag 25 augustus 2008

Wouter, Anneleen, Michiel: Indoor

Wouter, Anneleen, Michiel, Michelle: Outdoor Thegaria

Zoals elke maandag is het vandaag weer outdoor in Thegaria. Michelle komt vandaag terug van haar uitstap naar Varanasi en zal net op tijd zijn om mee te helpen bij de drukke outdoor in Thegaria. Door de schaarste aan vrijwilligers moeten Wouter, Michiel en Anneleen weer vroeg opstaan om het indoor- en outdoorwerk te combineren. Het indoorwerk moet vandaag dus veel vroeger en sneller dan normaal worden voltooid, wat met 4 vrijwilligers ook goed lukt. Na een typische outdoor in Thegaria zit iedereen op zijn laatste krachten. Vooral voor Wouter,Michiel en Anneleen was het een heel zwaar weekend geweest en dat hadden we vooral te danken aan de nonchalance van de andere vrijwilligers die op het laatste moment nog uitstapjes vastleggen. Na een vrij rustige namiddag is het wachten op Dr.Sujit voor de wekelijkse evaluatievergadering. Rond 18u00 begint de vergadering die vandaag vooral in het thema stond van de opvallende afwezigheid van veel vrijwilligers. We praten er uitgebreid over en zoeken samen naar een manier om dit in de toekomst te vermijden. Nadat alles is besproken krijgen we de kans om mee te gaan naar de buurvrouw van het IIMC. Zij gaf ter ere van de geboorte van Krishna, een feestelijke Indische maaltijd voor ons allemaal. Het was een hele eer om dat mee te maken en zo ook een beter beeld te krijgen van hun levensstijl. De combinatie van pikant en zoet kon niet iedereen even goed smaken maar we waren allemaal heel blij dat we het mochten meemaken en weer eens van de Indische gastvrijheid konden genieten.

Dinsdag 26 augustus 2008

Michiel: Outdoor in Chakberia

Michelle, Anneleen en Wouter: Vaccinatieprogramma in Thegaria

Iedereen is vandaag erg opgejaagd omdat er veel op het programma stond en er veel onduidelijkheid is over het aantal vrijwilligers dat vandaag gaat werken. Als we ‘s morgens twee van de Italiaanse vrijwilligers zien, weten we meteen dat het moeilijk gaat zijn om hen zover te krijgen om te komen werken vandaag. In Garia reed er vandaag geen enkele riksha op de route die wij moesten volgen, door een staking van de bestuurders uit sympathie voor een overleden collega. We zijn dus verplicht de taxi verder te nemen naar de indoor. Ook vandaag combineren we het werk in de Indoor met het vaccinatieprogramma dat in Thegaria plaatsvindt.

Michiel staat vandaag samen met Annelies, een studente van Leuven, als enige vrijwilliger in de outdoor Chakberia. Twee medische vrijwilligers is bij momenten wat weinig om de grote hoeveelheid aan patiënten op een efficiënte manier aan te kunnen. Uiteindelijk geraakt iedereen verzorgd, al heeft het wat langer geduurd dan anders. Eenmaal terug in de Indoor kan Michiel meevolgen met de doktersronde. Vervolgens geeft dr. Sujit een demonstratie over het intradermaal inspuiten van tuberculine bij baby`s. Hiervoor heb je een beetje handigheid en ervaring nodig.

Anneleen, Wouter en Michelle trekken na het werk in de indoor naar het vaccinatieprogramma. De hoge verwachtingen die we hadden van het vaccinatieprogramma worden echter niet ingelost. Er zijn maar een tiental kinderen die worden gevaccineerd. Het was interessant om te zien hoe de verschillende vaccins worden toegediend maar jammer dat we zelf niet veel injecties hebben kunnen geven. Door de staking moeten we creatief zijn om thuis te geraken (Michiel heeft dit probleem niet, want hij blijft in de Indoor slapen). Dat lukt ons uiteindelijk met de hulp van een vriendelijke Indiër die ons tegen een kleine betaling achterop zijn motor meeneemt. In de namiddag werken we aan ons verslag in het internetcafé. ‘s Avonds proberen we een nieuw restaurantje uit, waarbij we al snel in de lach schoten als we zagen dat de keuken aan de andere kant van de straat lag. Het eten werd dus over de straat naar het kleine restaurant gedragen.

Woensdag 27 augustus 2008

Michelle en Wouter: Netwerk

Anneleen en Michiel: Indoor clinic

Michiel en Anneleen nemen vandaag de indoor voor hun rekening. Zoals altijd begint dit met het nemen van enkele vitale parameters: temperatuur, pols, respiratie enz… Hierna worden deze metingen nauwgezet bijgehouden op een grafiek. Vervolgens wordt de wondzorg uitgevoerd, die vrij gelijkaardig is aan deze in de Outdoor clinics. Meestal zijn het bacteriële- of schimmelinfecties die ontsmet moeten worden en waar zalf op moet worden gedaan.

In de namiddag staat niets medisch gepland dus is er tijd om wat te spelen met de gehandicapte kinderen en met de baby`s in de indoor. Hierna is er enkel nog de doktersronde met Dr. Depali. Zij legt bij elke patiënt uit waarom deze is opgenomen en geeft uitleg over de verschillende ziektes.

Voor Wouter en Michelle gaat de wekker vandaag al om 06u30 af. Zij gaan mee op netwerk. Dit is een tak van het project die aan de hand van gezondsheidspromotoren, educatie en financiering probeert om de bevolking in de dorpjes op te leiden. Door middel van trainingen worden er mensen van het dorp zelf opgeleid, zodat er daarna enkel nog een goede opvolging nodig is. Vandaag gaan we dus mee met zo'n bezoek ter opvolging van het werk. We vertrekken naar Indische gwoonte met een half uur vertraging op een lange rit van 3 uur, die even werd onderbroken voor een (Indisch) ontbijt. Dit bestaat uit een soort broodpannenkoekjes met aardappelstukjes in een kruidige saus. Rond 11u00 komen we aan in het dorp waar we heel goed worden onthaald. Na een stuk fruit en wat uitleg bezoeken we de bewoners en zien we hoe de mensen in het dorp leven. Hierna krijgen we nog een bord vol zoetigheden die even later op de terugweg ervoor zorgen dat Michelle wagenziek wordt. Na een lunch in een soort wegrestaurant en een aansluitende riksharit komen we rond 18u30 aan in het guesthouse waar de anderen al aan het wachten zijn om te gaan uiteten met Dr.Gysen. Hij vertrekt vrijdag en wou nog graag een keer gaan eten met de Belgische vrijwilligers. Het is een heel gezellige avond met lekker Indisch eten.

Donderdag 28 augustus 2008

Michiel, Anneleen, Michelle, Wouter: Outdoor in Thegaria

Vandaag is er de outdoor in Thegaria. Zoals we ondertussen al gewoon zijn, is hier veel werk voor de verpleegkundige eenheid. Deze outdoor is de grootste van allemaal en bestaat naast de verpleegkundige afdeling uit nog veel andere. Je hebt hier ook een tandarts, een afdeling gyneacologie,een afdeling pathologie en een x-ray. Aangezien er vandaag veel medische vrijwilligers zijn, is het een goed moment om deze afdelingen te verkennen.

In de namiddag volgt Michiel mee de doktersronde in de Indoor en speelt hij nadien met de gehandicapte kinderen. Wouter, Michelle en Anneleen vertrekken naar een women peace counsil met als onderwerp “gezinsplanning”. Hier zijn ze als studenten geneeskunde de 'experts' die een uitleg moesten geven. Ze verschieten allemaal behoorlijk fel als ze ontdekken dat ze hun uitleg moeten beginnen bij het begin, namelijk: “hoe worden kinderen gemaakt”. Ongeveer de helft van de aanwezige vrouwen had hier geen idee van en iedereen luisterde aandachtig naar de uitleg van Anneleen, vertaald en aangevuld door een gezondheidswerkster. Hierna werden nog enkele anticonceptiemiddelen uitgelegd en vertokken ze terug naar de Indoor. Dan vertrekken we in de avond nog snel naar het centrum, om aan de laatste loodjes van de verslagen te werken.

Ook van deze week staan er weer enkele foto's op http://picasaweb.google.com/wouter.kerkhof

29-08-2008 om 15:02 geschreven door indiastage  

Zondag 17 augustus 2008

Onze tweede zondag zou een dag worden met zowel hoogtepunten als teleurstellingen. We hadden beslist om in de voormiddag Kolkata te verkennen met een paar toeristische uitstapjes. Als eerste kozen we voor het Victoria Memorial, een gebouw ter ere van Queen Victoria ten tijde van de Britse kolonisatie. Toen we er rond 10u aankwamen waren ze aan de ingang een bollywoodfilm aan het draaien en even later werden wij gevraagd als figuranten. Uiteindelijk bleek dat onze interpretatie van figuratie niet dezelfde als de Indische te zijn. We stonden zeer duidelijk in beeld, terwijl de acteur tussen ons door danste. Een heel hilarische ervaring met een zeer hoge dosis kitch. Na een drietal opnames hadden we er dan ook een grondige hekel aan en zijn we het park binnengegaan. Het gebouw zelf was indrukwekkend, maar het is heel jammer dat de tuin rondom deze bezienswaardigheid zo onderkomen was. De Indiërs doen blijkbaar niet veel moeite om dit park te onderhouden en dat stelde ons allemaal teleur. We beslisten om verder te gaan naar de zoo, omdat de reisgids een vrij positieve beschrijving gaf en het leek ons een leuke ontspanning na een vermoeiende week. We hebben de fout gemaakt om met te hoge Europese verwachtingen te vertrekken. Een zoo in India is namelijk niet vergelijkbaar met eentje van bij ons en dat realiseerden we ons al na enkele stappen in de zoo. Overal in India zie je zoveel mensen voor enkele jobs, terwijl er in de zoo nergens onderhoudend personeel te bespeuren was. De kooien waren verbijsterend klein, vooral die van de luipaarden en leeuwen, en bovendien heel erg vuil en slordig. Het werd zelfs deprimerend naar mate we meer dieren zagen, zoals de giraffen en olifanten, die al het mogelijke deden om aan een grassprietje of een slok water te komen. Na deze grote teleurstelling zijn we dan even in het centrum gaan winkelen en naar het internetcafe geweest om onze verslagen van de tweede week af te werken. Na een lange namiddag in het internetcafe en een bewogen dag was het dan tijd om ‘s avonds in de pizzeria te gaan eten. Overheerlijke Italiaanse pizza’s met een lekker dessert was alles dat we nodig hadden om er toch nog een geslaagde vrije dag van te maken.

Maandag 18 augustus 2008

Michelle: Indoor

Wouter, Michelle, Anneleen: Outdoor Thegaria

Michelle bleef vandaag in de indoor. Deze begon zoals altijd met het controleren van de parameters van alle opgenomen patienten. Vandaag waren er maar 7 patiënten wat maakte dat de ronde en wondverzorging redelijk snel gedaan waren. Na het invullen van de dossiers heeft ze dan nog een bezoekje gebracht aan de gehandicapte kinderen. Er was vandaag geen nutritieprogramma, omdat iedereen in de outdoor van Thegaria was.

De outdoor in Thegaria waren we na 3 weken ondertussen wel gewend. Het verplegend werk bestond zoals altijd uit het nemen van bloeddrukken, wondverzorging en injecties. Michiel volgde ook enkele consultaties en röntgenopnames mee.

In de namiddag hadden we onze vijfde bengaalse les, die zoals gewoonlijk voornamelijk bestond uit het kopieren van woorden van het bord. Na deze les was het dan wachten totdat dr. Sujit zou opdagen voor onze wekelijkse afspraak die gepland stond rond 18u00. De vergadering heeft die dag bijzonder lang geduurd, omdat er bij enkele vrijwilligers blijkbaar heel wat dingen over het project onduidelijk waren. Dit was voornamelijk omdat zij de vorige vergadering gemist hadden door een toeristische uitstap. Na de vergadering werd Michelle plots heel ziek. Terwijl Anneleen vanavond had beslist om in de indoor te blijven slapen vertrok de rest zo snel mogelijk naar de guesthouse.

Dinsdag 19 augustus 2008

Michelle: ziek

Wouter: Indoor

Michiel en Anneleen: Netwerk

Wouter blijft vandaag in de indoor, omdat er vroeg in de namiddag een 'women peace counsil' geprogrammeerd was waar hij naartoe zou gaan. Op weg naar de Indoor komt hij samen met de andere vrijwilligers eerst nog terecht in een hevige moessonregen. Daardoor leerde hij dat de rikshaw niet heel waterdicht is. Het werk in de Indoor was vrij snel gedaan en tijdens het eten vernam ik dat door de felle regen de peace counsil was afgelast.

Voor Anneleen en Michiel begint de dag zeer vroeg, rond kwart voor 9 vertrekt de IIMC ambulance op weg naar een afgelegen dorpje. In dit dorpje zullen enkele leden van het IIMC een verrassingscontrole uitvoeren in de plaatselijke kleuterschool. Ook de activiteiten van de lokale leden van het IIMC worden gecontroleerd. Het is namelijk zo dat de plaatselijke gezondheidswerkers van het IIMC de lokale bevolking informeert over hygiëne en de vragen van de lokale bevolking beantwoord. Zo raden ze het gebruik van vuile rivierwater af en stimuleren ze het gebruik van pompwater. Deze inspectie van een school en het verspreiden van informatie naar de lokale bevolking valt onder de noemer `netwerk` binnen de verschillende afdelingen van het IIMC. In dit dorpje zie je leemen en houten huisjes zonder elektriciteit of sanitaire voorzieningen. De lokale bevolking leeft in moerasachtig gebied met veel ongedierten, zoals muskieten en bloedzuigers. De gezinnen die wij bezoeken leven van het maken van handgemaakte sari's. Zij werken een week aan één sari met een winkelwaarde van 15.000 roepies (250 euro). Hiervoor krijgen zij 350 roepies (7 euro), waar soms een volledig gezin van moet leven. De werking van het IIMC is hier dan ook van groot belang. Rond 19 uur arriveren we terug in de indoor.

Woensdag 20 augustus 2008

Algemene staking

Vandaag is er een staking in heel West-Bengalen, mogelijks heel India (de uitleg was ons niet helemaal duidelijk). Deze staking was georganiseerd door de communistische partij, een partij met een grote macht in West-Bengalen. De reden voor deze staking had te maken met de hoge voedsel- en brandstofprijzen en ongenoegen ten opzichte van de huidige regering. Door de grote lokale invloed van de communistische partij is deze staking een succes. Iedereen doet mee aan de staking, ook de niet-communistische Indiërs. Een gevolg van deze staking is dat er geen verkeer is en dus ook geen mogelijkheid om ons enigszins te verplaatsen. We genieten dus allemaal van een extra verlofdag. Wouter, Michiel en Michelle, die nog steeds ziek was, hebben deze vrije dag doorgebracht in het guesthouse. Anneleen had de avond voor de staking beslist om in de indoor te blijven slapen. Door de staking waren alle vrijwilligers verplicht om thuis te blijven. DE enige bezienswaardigheid vandaag was de anders zo drukke binnenstad van Kolkata, normaal gevuld met toeterende auto`s, maar nu verlaten. Mensen wandelen doelloos door de straten en wanneer je als buitenlander eens gaat kijken word je aangesproken. Men vraagt je mening over de staking en men probeert de nogal complexe en vage reden van deze staking uit te leggen. Normaal gezien zou deze staking eindigen rond 18 uur, maar dit gebeurde niet en alles zou pas terug normaal zijn de volgende morgen.

Donderdag 21 augustus 2008

Michelle: ziek

Anneleen en Wouter: Indoor

Michiel: Outdoor in Thegaria

Michelle is vandaag al beter, maar nog niet fris genoeg om terug te kunnen werken. Ze blijft dus nog een dag in de guesthouse, van waaruit Michiel en Wouter om 9 uur vertrekken met de andere vrijwilligers. Anneleen sliep in de indoor en ontsnapt zo aan de ochtendlijke verplaatsing.

Michiel gaat naar de outdoor vandaag, waar hij de hele dag de consultaties bij dr. Depali volgt. Hier krijgt hij zelfs de kans om op zelfstandige basis een zwangere vrouw te onderzoeken.

Wouter en Anneleen blijven in de Indoor clinic. Hier verzorgen ze vandaag redelijk wat patiënten, waaronder veel kindjes. De kindjes zijn altijd een heel ‘avontuur’ om te verzorgen, omdat ze vaak van boven tot onder huidinfecties hebben en het verzorgen heel pijnlijk is, met veel hartverscheurend geween als gevolg. Dit werk zat erop tegen 12 uur, waardoor ze even konden werken aan de verslagen.

Na de middag vertrekken Michiel en Anneleen voor een bezoekje aan een andere ngo. Deze ngo werkt aan de preventie en bewustwording rond aids. Verder verlenen ze bijstand, medicatie en voedsel aan aidspatiënten. Het bezoek was een soort evaluatie voor eventuele samenwerking met het IIMC. Tijdens het bezoek werd het de problematiek en de precieze werking van de ngo duidelijk uitgelegd. Wouter bleef ondertussen in de Indoor clinic om te typen. Hierna trokken we terug naar de guesthouse, waar we uitzonderlijk eens om 19 uur al arriveerden. We vertrekken met een terug op krachten gekomen Michelle naar het centrum, om iets te eten in het bij toeristen populaire “Blue sky”restaurant. Hierna gaan we nog even naar het internetcafé, waar we kunnen internetten, typen en telefoneren. Om 22 uur nemen we de laatste metro terug naar huis, waar we na wat inkopen kunnen gaan slapen.

Vrijdag 22 augustus 2008

Anneleen: Indoor

Michelle, Michiel, Wouter: Outdoor in Hogolkuria

Aangezien Michelle volledig genezen is en Anneleen nog eens in de guesthouse sliep, vertrekken we nog eens met zijn vieren naar de Indoor clinic. Anneleen blijft in de Indoor clinic, waar het vrij druk is door het grote aantal patiënten. Na de middag krijgt ze de kans om de verzorging van een brandwondenpatiënte mee te volgen.

De rest gaat naar de outdoor, waar we met zeven vrijwilligers aan de slag konden. Van die 7, stonden we met 5 in de verpleegafdeling, waar we onze handen vol hebben met het gebruikelijke verplegende werk. Hierna keren we terug naar de Indoor clinic. Daar aangekomen, treffen we Anneleen aan met lichte koorts. Ze blijft in de Indoor clinic om zich te laten verzorgen door de gehandicapte kindjes, die dit geweldig vinden. Michelle vertrekt samen met Annelies op een korte uitstap naar de toeristische trekpleister Varanassi. Wouter en Michiel gaan mee naar een ‘Women peace counsil’. Tot hun verbazing staan ze plots terug in Hogolkuria, waar de peace counsil blijkbaar doorgaat. We zien er dat zo’n peace counsil niet de saaie Bengaalse speechen zijn zoals we dachten na onze ervaring in de eerste week. Een Women peace counsil is eigenlijk gewoon een groep vrouwen die dagelijks samenkomen om hun kleine en grote problemen te bespreken. We zijn er getuigen van het project waarmee de Italiaanse vrijwilligers Gabrielle en Alessio zich bezighouden. Ze willen de vrouwen aanleren om op deze peace counsils door middel van toneel hun problemen na te spelen en aan de hand hiervan te bespreken. We zagen dat de Indische vrouwen dit vlot oppikten en genoten van het enthousiasme waarmee de ideëen van onze Italiaanse vrienden werden aangenomen.

Dan terug naar de Indoor, vanwaaruit Michiel vertrekt naar het guesthouse. Wouter en Anneleen slapen in de Indoor.

Ook nu zijn er weer foto's van week 3 (en nog enkele nieuwe bij week 2) op http://picasaweb.google.com/wouter.kerkhof

24-08-2008 om 15:55 geschreven door indiastage  

Zondag 10 augustus 2008

 Vandaag ging de wekker al heel vroeg af. Het was onze eerste vrije dag maar het project had een stadstoer in Kolkata georganiseerd voor alle vrijwilligers. Rond 08u00 stond de ambulance klaar voor het guesthouse. Met 12 personen in een ambulance-jeep, weer iets wat wij niet  gewoon zijn. Als eerste bezochten we het moederhuis van moeder Theresa. Een blik in het legendarische huis waar de graftombe van moeder Theresa staat en het museum gaven ons een duidelijker beeld over haar leven.

De volgende halte van onze uitstap was een heilige tempel die enorm tot de verbeelding sprak. Deze tempel was voor een groot deel bezet met spiegels en glas en zorgde zo voor een indrukwekkend zicht. We hebben dan tijdens de rit naar de volgende tempel een Indische file meegemaakt die op zich niet zo bijzonder was totdat de chauffeur begon met spookrijden. Eens aan de laatste tempel aangekomen beseften we voor het eerst dat er toch rust te vinden is in India. Het domein van de Rama Krishna-tempel was zeer rustgevend en vredevol. Op het domein bevonden zich buiten de tempel ook nog andere gebouwen zoals een historisch aandenken aan Vivekananda, de meest uitmuntende leerling van de Rama Krishna. Het was bovendien ook onze eerste onmoeting met de Ganges, de heilige rivier.

De Botanische tuin werd ons eindpunt waar vooral de Bayan-boom alle aandacht kreeg. Deze 250-jarige boom had reeds een omtrek van 1 kilometer verworven. Na een zeer westers middagmaal in het centrum van Kolkata hebben we de rest van de namiddag doorgebracht in het internetcafé.

Zoals elke maand vond ook deze eerste zondagavond van het project de sociale avond plaats met Dr. Sujit, zijn gezin en de vrijwilligers. We gingen in een typisch Indisch restaurant eten om zo iedereen wat beter te leren kennen.

Maandag 11 augustus 2008

Anneleen, Michelle, Michiel, Wouter: Outdoor Tegharia

Zoals elke maandag zou het vandaag een zeer drukke dag worden. De outdoor van Thegaria heeft een capaciteit van 800-1000 patienten maar door het kleinere aantal aan vrijwilligers (de helft is op uitstap naar Darjeeking) zou dit sterk doorwegen. We zijn dan om die reden allemaal naar de outdoor-kliniek getrokken. Vooral de opname van een vrouw met zeer zware brandwonden heeft ons die dag erg aangegrepen.

In de late namiddag nadat het werk in de outdoor gedaan was hebben we even geholpen met de verzorging van de brandwonden, maar na grondig overleg hebben de dokters dan uiteindelijk beslist om de patient niet te houden. Deze beslissing woog zeer zwaar door bij veel van de vrijwillligers.

Na de derde Bengaalse les hadden we zoals elke maadag een wekelijkse vergadering met Dr. Sujit. Na het ‘incident’ met de zwaar verbrande vrouw waren bij velen van ons wel wat vragen  opgedoken die dan ook werden beantwoord. Daarbuiten werd er nog een feedback-ronde gehouden waaruit bleek dat er geen echte problemen waren. Na een zeer lange dag waren we pas rond 21u00 thuis met veel stof om over na te denken.

Dinsdag 12 augustus 2008

Michelle, Michiel: Outdoor Chakberia

Anneleen, Wouter: Indoor

Wouter en Anneleen bijven vandaag in de Indoor clinic en verzorden daar de patiënten. Dit waren er niet zo veel en daardoor waren we tegen 12uur klaar. Dit vormde een goed moment om eens rond te kijken naar de andere activiteiten in de Indoor. Zo zagen we bedrijvigheid op het tweede verdiep, waar we eens gingen informeren wat ze aan het doen waren. Een hele hoop leerkrachten had zich daar verzameld en was bezig met exmenvragen op te stellen voor al de IIMC scholen. Dan gingen we helpen bij het nutritie-programma, waar heel voedzame voeding, in poedervorm wordt gemaakt en verpakt. de extra handen maken het werk licht en na een goed uur doorwerken is het werkje gedaan.

Michiel en Michelle trokken naar Chakberia, de outdoor waar het IIMC elke dinsdag actief is. Het was een warme dag en het bleek ook nog eens dat de ventilatoren op de plaats waar we moesten werken kapot waren. Dit zorgde in combinatie met de vele mensen die we deze dag moesten verzorgen voor een vermoeiende, benauwde voormiddag. Net zoals in elke andere outdoor bestond het verpleegkundig werk hoofdzakelijk uit wondzorg, injecties geven en bloeddruk nemen. Toen we terugkwamen van deze outdoor gingen we als Belgische groep (er is ook nog een Belgische vrijwilligster van de KUL) een bezoekje brengen aan de gehandicapte kinderen. Dit zijn zeer lieve kinderen die onmiddellijk je naam willen weten en spelletjes willen spelen. Na dit kort bezoekje, waarvan er naar alle waarschijnlijkheid meerdere zouden volgen, hadden we Bengali les. Het duurde een tijdje vooraleer deze les begon en uiteindelijk bleek deze niet door te gaan. Het is vaak zo dat een afspraak wordt gemaakt voor een bepaald uur en dat je een half uur tot een uur moet wachten. `Indian time` noemt men dat! Vandaag bleven wij slapen in de indoor van het IIMC omdat we de volgende morgen vroeg (7 uur) moesten vertrekken naar een meer landelijk gelegen outdoor clinic genaamd Dhaki (op 3 a 4 uur rijden). Meisjes en jongens moeten apart slapen in de indoor clinic van het IIMC. Michiel en Wouter sliepen dus samen op een kamer in het gebouw van de gehandicapte kinderen naast de Indoor clinic. Michelle en Anneleen sliepen in het hoofdgebouw van het IIMC.

Woensdag 13 augustus 2008     

Anneleen, Michelle, Michiel, Wouter: Outdoor Dhaki

We vertrekken in de vroege morgen (7 uur) met de bus naar Daki, één van de meest landelijk gelegen outdoor`s. Na een busrit van 4u30, met een korte ontbijtpauze, komen we aan in een klein dorpje. We zijn al een grote massa van mensen gewoon, maar dit waren er uitzonderlijk veel voor zo’n klein dorpje. Het zag er dus naar uit dat het werk zich zou opstapelen. Maar uiteindelijk bleken de meeste patienten gewoon een doktersvoorschrift nodig te hebben of hun bloeddruk gecontroleerd moesten krijgen. Na de verpleegkundige activiteiten, toonde dokter Roy ons enkele veel voorkomende pathologien en gaf er uitleg bij.  Hierna vertrok de bus terug naar de indoor clinic van het IIMC. Wij bleven overnachten in Dhaki en zouden de komende dagen enkele projecten van het IIMC bezoeken. Nadat de bus vertrokken was gingen we wat inkopen doen op de plaatselijke markt. Op de weg ernaartoe werden we uitzonderlijk fel nagegaapt en op de terugweg viel de elektriciteit uit. De rest van de avond en nacht brachten we dan ook door met enkel maan- en zaklamplicht.

`s Avonds gingen we slapen op 1 plank met 5 mensen op een matras van 2 cm dik, waardoor we meteen wisten dat we niet meer in Kolkata waren, maar op het platte land.  

Donderdag 14 augustus 2008

Anneleen, Michelle, Michiel, Wouter: Outdoor Dhaki

Met vijf personen op minder dan drie meter met slechts twee muskietennetten en een matras van twee centimeter. Dit zorgt voor een korte nacht en vermoeide gezichten. Rond 10u vertrekken we uit Dhaki. We nemen de boot naar één van de eilandjes in de baai van West-Bengalen. Na 20 minuten varen komen we in een ander tijdperk terecht. Het dorpje waar we aankomen bestaat uit lemen hutjes, enkele bakstenen gebouwen, koeien, geiten en verder oneindig veel rijstvelden. We worden verwacht in het plaatselijke schooltje voor een kort bezoekje. Het is een secundaire school bestaande uit vijf klassen. Er zijn ongeveer 300 leerlingen, waarvan er een 60-tal gesponserd worden door het IIMC. We zijn getuige van het ochtendritueel in de school. Na de schoolbel wordt het volkslied gezongen door alle kinderen. Samen met de schooldirecteur bezoeken we elke klas. In elke klas geven we een korte introductie met onze naam, ons land en dat we vrijwilligers  van het IIMC zijn. We worden aangestaard door de leerlingen, maar als we vragen of er nog vragen zijn, blijft het stil. Na het korte bezoek gaan we met de plaatselijke riksjah naar een ander schooltje. Ongeveer een halfuurtje achterop een motorfiets met een houten plank om op te zitten. We genieten van het landschap en de rust op het platteland. In een volgende stadje worden we opgepikt door Joi, onze begeleider voor de komende twee dagen. Er volgt nog een riksjahrit (deze keer met een “normale“ riksjah)tot aan een basisschooltje waar we ook de nacht zullen doorbrengen. In dit dorpje is er geen elektriciteit en enkel een waterpomp op het schoolpleintje. Dit is een totaal andere wereld dan het drukke stadscentrum van Kolkata. Ook hier bezoeken we de klasjes en volgen we een Engelse les. Het Engels van deze kinderen is beter in vergelijking met de vorige school, waarschijnlijk omdat ze hier ook de kans krijgen om zelf te spreken. Na schooltijd maken we een wandeling door het dorp. We worden achtervolgd door de kinderen van de school en zijn de lokale attractie tijdens onze stop aan het thee-winkeltje. Na de heerlijke avondmaaltijd, die voor een keer eens niet uit rijst en aardappelen bestond, geeft Joi en Sishu een prive-optredentje. Joi bespeelt een soort trom en Sishu zorgt voor de zang. Met enkel een olielampje als verlichting geeft dit een geweldige sfeer. Het was een vermoeiende dag en we worden de volgende ochtend om al half7 op het schoolplein verwacht. Het duurt dan ook niet lang voor we gaan slapen.

Vrijdag 15 augustus

Vrijdag 15 augustus is in India het feest van de onafhankelijkheid, wat uitbundig gevierd wordt. Om 5u horen we al de eerste gezangen door luidsprekers uit de verte. Na een korte nacht is het voor iedereen moeilijk om om 6u op te staan. Er zijn al enkele kinderen aanwezig en rond half 7 zijn alle kinderen van het dorp en omgeving op het schoolplein verzameld. De kinderen vormen een lange rij en met z’n allen gaan we op weg voor een wandeling rond het dorp. Na een uurtje komen we terug aan waar de vlag gehesen en het volkslied gezongen wordt. Daarna verzamelen de kinderen in de klassen en krijgen ze snoepjes. Die snoepjes werden door ons betaald. Voor minder dan één euro per persoon kregen we 300 lachende gezichtjes in ruil. Voor ons een kleine uitgave, maar voor de meesten in dit dorp een ongelooflijke luxe. Om 10u gaan we dan op weg voor de lange reis richting guesthouse. Onderweg maken we kennis met ongeveer alle vormen van openbaar vervoer in India. Een fietsriksjah brengt ons naar de opstapplaats voor de bus die ons naar het treinstation brengt. Gelukkig was er Joi om ons te begeleiden door de Indische chaos. Op de trein was het dan aan onszelf om de juiste afstapplaats te vinden. Indische treinen zitten zelfs op feestdagen overvol, conducteurs bestaan hier niet en ook naambordjes op de perrons zijn hier onbestaande. Met de uitleg van andere passagiers en wat geluk stappen we aan het juiste station uit. Dan moeten we nog een riksjah nemen tot aan guesthouse. Aangezien we blank zijn vraagt de chauffeur een belachelijk hoge prijs en zelfs na onderhandelen wordt de prijs niet verlaagd. Dan maar met de taxi die ons voor minder geld even ver brengt. Aangekomen in het guesthouse is het aanschuiven voor de douche. Na twee dagen zonder, is wat verfrissing meer dan noodzakelijk. In de namiddag genieten we van onze vrije dag. Anneleen trekt met de andere vrijwilligers naar een tempel en één van de sterfhuizen van moeder Theresa. De anderen gaan na wat rusten naar het internetcafé en ’s avonds komen we samen voor een avondmaal in een restaurantje. Na drie zware dagen zijn we uitgeput en is het tijd om te gaan slapen.

Zaterdag 16 augustus

Anneleen, Michiel, Wouter: festival in Goria

Michelle: indoor

Na de vermoeiende trip van de vorige dagen, verliep het ontwaken in onze vertrouwde kamer behoorlijk moeizaam. De rit naar de Indoor clinic is terug een kwestie van wennen aan het verkeer, de stank en het lawaai. Michelle blijft vandaag in de Indoor clinic. Vandaag was er daar zeer veel werk, ook omdat we vanaf nu elk een bed toegewezen kregen om die patiënt op te volgen. Na de verpleegkundige ronde en de wondverzorging van alle patiënten werd een meisje met zeer zware brandwonden aan haar benen verzorgd. Dit was een hele interessante ervaring om mee te volgen, vooral omdat het er heel anders aan toegaat dan bij ons. Na het medische werk was er nog een hele hoop administratie die in orde moest worden gebracht omdat er de laatste dagen weining gegevens werden ingevuld. Na nog even langs te gaan bij de patiënt die Michelle werd toegewezen, zat haar werk erop en kon ze met de rest  mee naar het museum.

Voor Michiel, Wouter en Anneleen was er aanvankelijk een vaccinatie-programma gepland in een van de scooltjes van het IIMC. Dit werd op het laatste moment afgelast omdat de vaccins niet geleverd waren en dus vertrekken we samen met 3 andere vrijwilligers naar een festival in het nabijgelegen Goria (waar we dagelijks passeren en overstappen op een andere riksha). Toen we aankwamen bij dit festival, beleefden we een grote déjà vu (zie 5 augustus). We werden tot onze verrassing (opnieuw) ontvangen als eregasten en meteen naar de eerste rij geloodst. Van hieruit hadden we een goed zicht op het podium, waar mensen werden gehuldigd en de broederschap werd gevierd. Veel duidelijker dan deze uitleg werd het niemand van de Europeanen aangezien bijna alles in het Bengaals werd gezegd. Na een tijdje werden we zelfs op het podium geroepen en kregen ook wij een huldiging omdat ook wij broeders waren voor hun. Met een trofee, armband, lintje en een bijzondere ervaring, gaan we terug naar de Indoor clinic en na de middag vertrekken we met de Belgische vrijwilligers naar het Children museum met de gehandicapte kindjes die in het gebouw naast de Indoor clinic leven. We hadden deze trip op aanraden van een vertrekkende vrijwilligster georganiseerd en voor de kinderen was het inderdaad eens leuk om buiten te komen, ookal viel het museum enorm tegen. Als we terugkeren is het al donker aan het worden (dat begint hier al om 18uur) en tegen dat we in het drukke avondverkeer terug zijn in de guesthouse, is het al laat. We eten iets klein, ontspannen nog eventjes en gaan dan slapen.

17-08-2008 om 16:21 geschreven door indiastage  

Vrijdag 1 augustus 2008

Onze eerste dag van het india-avontuur begon al zeer vroeg in de luchthaven van Zaventem. Vermits onze vlucht gepland was om 07.15 moesten we allemaal rond 04.00 opstaan. Wegens werken in Zaventem ontstond er al snel wat stress, omdat Michelle de weg naar de vertrekhal niet vond. Na wat telefoontjes kunnen we dan eindelijk inchecken rond 05.30. De spanning begon op dat moment bij iedereen te stijgen. Na een emotioneel afscheid van familie en vrienden begaven we ons naar de douane, waar de eerste tegenslag toesloeg. Michelle had er thuis niet over nagedacht dat er in haar pennenzak (in haar handbagage) een schaar zat. Dit probleem was echter vrij snel van de baan.

Met een klein beetje vertraging stegen we rond 07u20 op in Zaventem. Het vliegtuig ging richting Mumbai (Bombay) met een korte tussenlanding in Zurich. Sommigen hebben veel geslapen, terwijl anderen zich bezighielden met spelletjes en films bekijken. Het eten in het vliegtuig was bovendien uitzonderlijk lekker. Na een lange reis van 9 uur en een tijdsverschil van 3,5u kwamen we 's avonds laat aan in Mumbai. Het moment van de waarheid voor velen want iedereen had zo wel zijn ideeën over het land maar niemand wist wat er achter de deuren van de luchthaven op ons te wachten zou staan.

Na het afhalen van de bagage en het wisselen van het geld gingen we op zoek naar een taxi. Om een goede nachtrust te verzekeren, hadden we op voorhand al een hotel in het centrum geboekt. De dag erna stond ons namelijk nog een vlucht richting Kolkata te wachten. Taxi's waren op dat moment in onze ogen heel goedkoop, maar als we nu terugblikken hebben we toen nog het dubbele van de normale prijs betaald. Onze eerste ontmoeting met het verkeer is zeer moeilijk om te beschrijven. Het was al na 23u00 en toch was het nog zeer druk. We weten nu dat het in India nooit rustig is, maar het was zeer overweldigend de eerste dag. Er volgde een lange taxirit tot aan het hotel. Iedereen was enorm opgelucht en verlangde naar zijn bed na een zeer lange dag.

Zaterdag 2 augustus 2008

We zouden vandaag rond 10u opstaan om nog mee te ontbijten. Om 12u zouden we ten laatste onze kamer moeten verlaten. Na veel telefoontjes van de balie hadden we eindelijk door dat we onze eerste problemen met het tijdsverschil mee maakten. Terwijl wij er van overtuigd waren dat het 8u30 was, was het al voorbij 12u en we moesten ons dan ook haasten om uit de kamer te gaan en onze vlucht te halen. Dan maar snel een taxi geregeld om onmiddelijk naar de luchthaven te vertrekken voor onze binnenvlucht. Weer een ervaring om het verkeer in India te trotseren. Het moeilijkste was voornamelijk kalm blijven en alles relativeren. Zonder spiegels rijden, rode lichten negeren, ontwijken voor dieren en mensen op straat en vooral het continu toeteren. Na enkele dagen zijn we een beetje aan gewend, maar de eerste dag was dit overweldigend. Omdat we aan het verkeerde deel van de luchthaven werden afgezet (het internationale deel) moesten we nog 2 riksjahs nemen. Ook hier hebben we moeten onderhandelen over de prijs, maar nog steeds veel te veel betaald. We hebben dan een hele namiddag gewacht om dan eindelijk rond 16u35 op te stijgen en ongeveer 3 uur later aan te komen. Na een misverstand met Dr. Gysen die dacht dat we aan de internationale uitgang zouden staan, konden we eindelijk naar het guesthouse vertrekken dat voor de volgende 4 weken onze verblijfplaats zou zijn. Omdat er een overaanbod aan vrijwilligers is deze maand was er een beddenprobleem en zouden we tot dinsdag op het 3e verdiep bij Dr. Gysen slapen. Dit is een afzonderlijk deel met eigen badkamer en keuken. Hij heeft ons heel goed opgevangen. Het was duidelijk dat we allemaal erg veel honger hadden na de lange reis dus zijn we een eerste keer Indisch eten gaan afhalen. Na een uiterst pikante maaltijd zijn we dadelijk gaan slapen om al de nieuwe ervaringen te laten bezinken.

Zondag 3 augustus 2008

Na een goede nachtrust waren we allemaal weer fris om Kolkata te verkennen. Ondanks de harde matrassen in India had iedereen een goede nacht gehad. Een stevig ontbijt met cornflakes smaakte ons allemaal. Rond 12u zijn we met Dr. Gysen naar het centrum getrokken. Nu beseften we pas hoeveel we eerder aan de taxi aan de luchthaven hadden betaald. Eerst zijn we naar de Oxford boekenhandel geweest. Dit is een erg moderne en grote winkel waar we in de boeken bladerden en onze postkaartjes konden kopen. Het was voor ons allemaal een zeer moeilijk eerste contact met de bedelaars die zich voor het eerst presenteerden in het centrum van Kolkata. Na een lekker middagmaal hebben we dan de metro naar het guesthouse genomen. De metro is in vergelijking met de rest van de stad zeer proper. Na een rustige namiddag in het guesthouse zijn we dan een eerste keer op zoek gegaan naar een internetcafé. Het was hoognodig om wat mailtjes te sturen en iets op onze webblog te zetten, want enkele ouders begonnen zich zorgen te maken. Als avondeten hebben we allemaal een “chickenroll”, een soort pannenkoek met groeten en kip, gegeten. Na een zeer verfrissende douche zijn we op tijd gaan slapen om goed uitgerust te zijn voor de eerste werkdag.

Maandag 4 augustus 2008

Anneleen, Michelle, Michiel, Wouter: Outdoor Tegharia

Vandaag was voor ons de eerste echte werkdag voor het IIMC. Na de lange vlucht en de nodige rustdag keken we er allemaal naar uit om eindelijk echt van start te gaan. Dr. Jan Gysen begeleidde ons tijdens ons eerste riksjah-avontuur naar het hoofdgebouw. Het duurde ongeveer een uur om in het chaotische verkeer van het guesthouse naar de indoor te rijden. Onderweg moeten we één keer overstappen. Na de aankomst rond 10u krijgen we een korte rondleiding en worden we aan een aantal medewerkers voorgesteld als de Belgische vrijwilligers. De andere vrijwilligers hadden onderling al een taakverdeling gemaakt, waarvan wij niet op de hoogte waren. Twee vrijwilligers waren reeds aan het werk in de indoor, dus gingen wij op weg naar de outdoor vlakbij. Ook hier was er eerst een rondleiding voor we eindelijk aan de slag gingen. Door het grote aantal vrijwilligers was er ook de mogelijkheid om bij de dokters mee te volgen. Er werden afspraken gemaakt, zodat iedereen de kans had om zowel mee te werken in de verpleegzaal als de consultaties te volgen. Het werk was voor ons allen volledig nieuw, dus was er ook de noodzaak om veel vragen te stellen aan verplegend personeel en andere vrijwilligers. Rond half vier zat het werk erop en gingen we naar de indoor voor ons middagmaal. Hier maakten we kennis met een andere Belgische vrijwilligster die zopas was aangekomen. Na de maaltijd volgde de eerste Bengaliles. Tijdens het werk hadden we reeds gemerkt dat basiskennis Bengaals handig kan zijn. De patiënten spreken namelijk louter Bengaals waardoor Engels niet bruikbaar is tijdens het werk. Om zes uur volgde nog een algemene vergadering met dr. Sujit. Hier gaf hij een korte introductie over de werking van het IIMC en werden de regels overlopen. Na een vermoeiende dag volgde de riksjahrit richting guesthouse, waar de douche ons verwelkomt met de nodige verfrissing. Er wordt nog wat nagepraat over de afgelopen dag en de eerste indrukken voor we gaan slapen.

Dinsdag 5 augustus 2008

Anneleen, Michelle, Michiel, Wouter: Outdoor Chakberia

Ook vandaag trokken we allemaal naar de outdoor. Chakberia ligt op ongeveer een halfuurtje rijden met de bus. Maandag hadden we continu gewisseld tussen dokter en verpleegzaal, maar blijkbaar was dit storend voor de dokters. Hierdoor was het vaak nodig om dezelfde uitleg te herhalen en verloren ze tijd tijdens de consultaties. We besloten om ons op te delen in groepjes. Vier vrijwilligers waaronder Wouter en Michelle volgden de volledige voormiddag consultaties, terwijl Anneleen en Michiel op de verpleegzaal bleven. Na het einde van de consultaties werd de verpleegzaal vrijgemaakt voor een vergadering, “peace counsil”, voor vrouwen. Op de eerste rij werd er plaats gemaakt voor de vrijwilligers. Er volgden twee lange uren waarbij verschillende belangrijke personen een toespraak gaven in het Bengaals. Enkel dr. Sujit, dr. Jan Gysen en de monnik van Vivekanandi-volgelingen gaven een korte uitleg in het Engels. Indien het volledig in het Engels was geweest was het waarschijnlijk wel interessant geweest, maar in het Bengaals vond iedereen het eerder te langdradig en saai.

Hierna volgde de busrit naar de indoor en de riksjahrit naar het guesthouse. Na aankomst werd de verhuis gestart. We hadden de afgelopen dagen op de derde verdieping bij dr. Gysen doorgebracht, omdat er elders geen plaats was. Aangezien een reporter en een vriend van Jan de komende dagen zouden arriveren, moesten wij plaats maken. Vandaag waren twee andere vrijwilligers vertrokken en na een aantal herschikkingen, hadden we een nieuwe kamer voor vier.

Woensdag 6 augustus 2008

Michelle, Anneleen: Indoor

Wouter, Michiel: Medical Camp in Hogolkuria

Na het dagelijkse ritueel van vroeg opstaan, snel douchen, snel ontbijten en het drukke verkeer te trotseren komen we opnieuw aan in de indoor kliniek. Daar kunnen we even op adem komen en samen met de andere vrijwilligers beslissen wie vandaag in de indoor en outdoor kliniek zal werken. Na onderling overleg doen Anneleen en Michelle het werk in de indoor kliniek. Michiel en Wouter gaan meehelpen met een medical camp in de outdoor. Deze outdoor was een soort medisch schooltoezicht in een IIMC-school. Na een rit naar een meer landelijk gebied in Hogolkuria, konden Wouter en Michiel meevolgen met de onderzoeken van de dokter. Later die dag konden ze de leerlingen wegen en hun lichaamslengte meten. De kinderen waren allemaal zeer nieuwsgierig en vriendelijk. Ze vroegen voornamelijk van welk land wij afkomstig waren en hoe oud we waren. Het was verbazend hoeveel leerlingen er in één school les volgden. Het “medisch schooltoezicht” nam dan ook heel de dag in beslag. Anneleen en Michelle bleven voor de eerste keer in de indoor. Er waren ongeveer 14 patiënten, waarbij we eerst de dagelijkse controle deden van pols, respiratie en temperatuur. Hierna volgde de eigenlijke wondverzorging, waarvoor de patiënten één voor één naar een aparte verpleegkamer kwamen. Hierna zat het eigenlijke werk in de indoor erop. We vulden de resterende tijd met het invullen van de patiëntendossiers en sorteren van medicatie. We brachten ook een kort bezoekje aan het gebouw waar de gehandicapte meisjes opgevangen worden. Hierna nam Shapal ons mee met de ambulance richting Hogulkuria. Shapal is de architect van het IIMC, verantwoordelijk voor alle gebouwen. In de outdoor van Hogolkuria hadden de anderen juist  het medical camp afgerond. Shapal gaf ons (Michelle en Anneleen) een rondleiding door het gebouw met een weeshuis, het mozarellaproject, een school en de outdoor. Voor we doorgingen speelden we nog een partijtje volleybal met de jongens van het weeshuis. Zowel zij als wij waren zeer enthousiast, maar in dit klimaat is 10 minuten sporten een zware inspanning.  ‘s Avonds hebben wij het internetpoint in het centrum proberen te lokaliseren. Dit was jammer genoeg zonder success, maar de zoektocht gaf ons al meer een idee over het toeristische centrum van Kolkata.  

Donderdag 7 augustus  

Anneleen, Michelle, Michiel, Wouter: Outdoor Tegharia

Om acht uur ging de wekker en rond negen uur namen we verschillende riksjahs richting Sonarpur, de regio waar het hoofdkwartier van het IIMC gelegen is. Vandaag zal de Belgische groep meehelpen in de outdoor Tegharia, de drukst bezochte outdoor. Bij aankomst hielpen we de verpleegkundigen met het klaarzetten van het verpleegkundig materiaal en wachten we op de eerste patiënten. De meeste patienten hebben ofwel enkel wondzorg of een injectie nodig, maar het vermoeiende hier is de snelheid waarmee de patienten elkaar opvolgen. Doorheen deze drukte kwam ook nog eens een reporter van “Het Belang van Limburg” foto’s nemen. Toen we rond 3u terugkwamen in het hoofdkwartier was er een film en powerpointpresentatie over het IIMC gepland met extra uitleg van dr. Sujit. Dr Sujit vertelde vurig over de verschillende projecten binnen het IIMC zodanig dat de basisstructuur van deze ogranisatie duidelijk werd voor alle vrijwilligers. Het was zes uur toen de presentatie ten einde liep en we terug met de riksjah naar het guesthouse gingen. Het was een vermoeiende dag, maar ook een dag met veel voldoening.

Vrijdag 8 augustus
Anneleen, Michelle, Michiel, Wouter: Outdoor Hogolkuria

Zoals elke dag, stonden we ook nu weer op om 8 uur en we merkten dat het toch telkens wat meer moeite kost om wakker te worden. Het leek vandaag nog een tikkeltje warmer te zijn dan de voorbije dagen en het verkeer was ook drukker. Bijgevolg deden we er wat langer over om naar de indoor clinic te gaan en hadden we nog wat feller gezweet dan anders (Zolang je rijdt valt de hitte mee, stilstaan is echter zweten). We vertrokken rond 10u30 naar de outdoor gelegen naast het schooltje van afgelopen woensdag. Hier begon het werk tamelijk snel, doordat er een spoedgeval werd binnengebracht in de verpleegafdeling. Een jongetje van het schooltje was aangereden door een fiets en had een fel bloedende wonde op zijn been. De zoals altijd massaal aanwezige Indiërs wilden allemaal kijken, wat in combinatie met de hitte en het uitstaan van de ventilator een vrij vermoeiende combinatie was. Zo'n ventilators aan het plafond vind je hier in de meeste ruimtes waar we komen en bieden toch behoorlijk wat verkoeling. Ze vallen echter vooral op als ze, zoals nu, eens niet aanwezig zijn of uit staan. De jongen werd na de eerste zorgen overgebracht naar de indoor en we konden vervolgen met het gewone verplegende werk. Tegen 14u zat het werk erop en meteen kregen we een rondleiding van de hyperenthousiaste dr. Sujit in het nabijgelegen schooltje, waar ook een grameenbank en het mozzarella-project gevestigd zijn. Dit eerste is een bank waar vrouwen een kleine lening (microkrediet) kunnen aangaan om een kleine investering te doen. Het Mozzarella project is dan weer een vrij eenvoudig project dat ervoor zorgt dat 150 gezinnen kunnen leven van de verkoop van hun melk, waar dan mozzarella van gemaakt wordt. Hierna trokken we terug naar het hoofdgebouw, waar we een tweede les Bengali kregen. Het is en blijft echter een moeilijke taal. Vervolgens verdeelden we onder de vrijwilligers het werk voor de volgende dag en vertrokken we naar de guesthouse. Michiel, die al een hele dag niet 100% is, gaat meteen slapen. Anneleen vertrekt terug naar de indoor omdat ze morgen van daaruit naar Dhaki vertrekt (een outdoor clinic op 3 uur rijden) en de overigen eten wat en gaan ook op tijd slapen.

Zaterdag 9 augustus.
Anneleen: Outdoor Dhaki
Michiel: ziek
Michelle en Wouter: Outdoor Kheyadah

Michiel is nog ziek en besluit op aanraden van de anderen een dagje te blijven rusten in het guesthouse. Wouter en Michelle trekken opnieuw naar de indoor en vertrekken van daaruit naar de outdoor clinic. De rit hiernaartoe in de volgepropte jeep is enorm hobbelig en we arriveerden dan ook redelijk door elkaar geschud in Kheyadah. We waren slechts met 3 vrijwilligers, wat ervoor zorgt dat we goed onze bezigheid hebben. Door de afwezigheid van een ventilator is het volop zweten, maar na enkele uurtjes goed doorwerken zijn ook hier alle patiënten verzorgd. Dan trekken we in de gietende regen terug naar de indoor clinic, waar we eten en even wat kunnen uitrusten in ons lokaal. Dan hadden we een korte privé-meeting met dr. Sujit waarin hij ons kort wat vraagjes stelde en ons de kans gaf om vragen te stellen. Hierna trekken we een eerste keer al om 18u naar de guesthouse, waar we Michiel terug in volle gezondheid aantroffen. Even later was ook Anneleen terug met de andere vrijwilligers en konden we op tijd gaan slapen, aangezien we de volgende dag we om 7 uur opstaan voor een city-tour georganiseerd door het IIMC.

Anneleen trok vandaag samen met 2 andere vrijwilligers naar de Outdoor clinic in Dhaki. Na een korte nacht in het hoofdgebouw vertrok om 8u de bus voor een wilde rit van drie en halfuur met een korte stop om te eten. Onderweg zie je het landschap veranderen van stad naar platteland. Eenmaal aangekomen begon het werk in de verpleegzaal. Na 2u kregen we een maaltijd waarna de dokter de opdracht gaf om de patiënten in het hospitaal te controleren. Dit was een behoorlijke opgave aangezien we bijzondere aandacht moesten geven aan de zwangere vrouwen. Het was niet meteen duidelijk wie zwanger was en de gebrekkige communicatie maakte het er niet makkelijker op. Met behulp van gebarentaal en de nodige hilariteit hadden we onze taak tot een goed einde gebracht. Om 5u vertrok de bus terug voor een lange, hobbelige rit richting hoofdgebouw.

 
ps: foto's zijn te vinden op picasaweb.google.com/wouter.kerkhof

10-08-2008 om 00:00 geschreven door indiastage  

08-08-2008 om 14:18 geschreven door indiastage  

03-08-2008 om 15:53 geschreven door indiastage  

30-07-2008 om 14:48 geschreven door indiastage