|
Ik probeer bij te benen ... en ben er intussen al goed in geslaagd ...
Hier alvast mijn reisschema zodat jullie toch een beetje kunnen volgen.
Delhi - Varanasi - Khajuraho - Agra - Rhanthambore National Park - Udaipur - Pushkar - Jodhpur - Jaisalmer - Jaipur.
En op 17/12 vlieg ik naar Goa voor wat welverdiende rust. Vandaar naar Mumbai, en dan vlieg ik terug via Zurich naar Zaventem.
Dus hopelijk tot op de kerstmarkt zondag 23/12. Al zit ik met mijn gedachten alles behalve in Belgie ... Lienx
DELHI
Delhi was superhectisch, geef mij maar Mumbai. Maar toch de moeite waard. Ik heb me zelfs aan de metro gewaagd.
De hoofdstad van India is ook de op twee na grootste stad van het land, met een inwonertal van ongeveer 14 miljoen.
De monumenten en ruines in de stad liggen vak zij aan zij met moderne gebouwen en torenflats. Old Delhi met zijn 16de en 17de eeuwse Mogolmomumenten en drukke soekachtige bazaars. New Delhi, met brede lanen en koloniale herenhuizen. Sloppen en krottenwijken kenmerken de rand van de stad. Alle contrasten van India vind je terug in de hoofdstad. Jongeren in spijkerbroek naast in gewaden gehulde sadhu's (heilige mannen) en ossenwagens naast de nieuwste luxeauto's.
De eerste dag heb ik een riksja genomen naar Connaught Place, en daar m'n reisroute voorgelegd bij de dienst voor toerisme zodat ik al mijn treintickets en mijn vlucht op voorhand kon laten boeken om zo tijd te sparen zodat ik mijn drukke reisschema toch kan vervolmaken.
Vandaar de metro genomen naar het Red Fort. De qila is een enorm fort dat volledig van rode stenen werd opgetrokken, waardoor het nog indrukwekkender lijkt dan het al is. Iets gaan eten in een lokaal stalletje, en aan het tempo dat ik eet ..., eerst een vrouw tegenover mij, daarna een Sikh, en dan een jongetje dat de grond onder mijn voeten veegde met een bundeltje takjes. Ik had alvast veel bekijks.
Op mijn weg terug naar het metrostation langs de Chandni Chowk, een onmetelijke bazaar met allerlei winkeltjes. Je komt er bijna niet vooruit. Er zijn ongelooflijke opstoppingen van riksja's en karren.
De tocht in het donker van het metrostation naar het hotel verliep moeizaam, geen straatnaam te bespeuren, en als je de weg vraagt willen ze je natuurlijk vervoer aansmeren ...
De volgende dag de Qutb Minar bezocht. Deze minaret is 72m hoog, heeft aan de basis een diameter van 14m en aan de top 2,5m. Een heel bijzonder en fantastisch monument dat werd opgericht door de moslims als een overwinningstoren. Het ontwerp is zuiver islamitisch, maar het werd voltooid door hindoes. Er staat een schitterend portaal rechttegenover de ruines van de moskee.
Een beetje rust gaan opzoeken in de Lodi Gardens, een van de mooiste parken van Delhi en een favoriete plek voor joggers, yoga-beoefenaars en gezinnen die er komen picknicken.
Voor ik de trein moet nemen richting Varanasi, heb ik nog net de tijd om de Jama Masjid te bezoeken. India's grootste moskee met zijn hoge minaretten en grote marmeren koepels ligt trots bovenop een verhoging. Deze grote moskee is gebouwd van zandsteen en marmer.
VARANASI
Een treinreis van 780 km. Het voorziene vertrek was 18u15, een half uurtje later zijn we op weg. Bij het opstappen heb ik er een ayurvedische dokter ontmoet en een veiligheidsagent, we delen dezelfde coach, dus ik voel me al meteen veilig. Tijdens de nachtrit bijna geen oog dichtgedaan, het werd al snel ijsijskoud, overal staan raampjes open, zelfs de deuren ! En hoeveel laagjes ik ook aantrok onder m'n fleece ik bleef bibberen. Ook drie paar kousen, waarvan een paar kniekousen brachten geen verlichting ... Voorziene aankomst 7u30, de dag erna. Uren later waren we nog steeds onderweg en ik die dacht dat Indiers geduldig waren en hun lot ondergingen ... De agent werd alsmaar zenuwachtiger en was constant 'oh my god' aan 't mompelen ... Rond de middag kwamen we eindelijk aan !
De eerste dag niet veel meer gedaan, en beetje bekomen van de lange reis, Emma, een Brits meisje, ontmoet en op het terras blijven plakken met nog een Ier en een Amerikaan van 57 en zijn 21 jarige Filipijnse vriendin. Samen met Emma en de Ierse gast de bhang lassi uitgeprobeerd. Goed geslapen ;-)
Varanasi, welkom aan de oever van de grootste badkamer ter wereld ! Je treft er een aparte wereld aan, de essentie van India. Leven, dood en spiritualiteit zijn in alle hoeken van de stad te bespeuren. Varanasi ligt aan de westoever van de Ganges, tempels en heiligdommen vullen de strook. Dag in dag uit worden hier lichamen verbrand, ik logeer vlakbij zo'n crematorium. Je wordt er helemaal stil van, het kruipt in je kleren , de tijd staat hier stil, alsook ik, gedachten verdwijnen, niets lijkt nog belangrijk.
Het is de heiligste stad van India met een spirituele en religieuze erfenis van bijna 3000 jaar. En ondertussen is er niets veranderd aan de oevers. De ongeveer 90 ghats (trapterrassen aan de oever van een rivier) zijn geheiligd door Shiva en beslaan meer dan 6 km.
Achter de belangrijkste ghat ligt de Chowk, een wijk vol donkere smalle steegjes en talloze kleine winkeltjes. Heerlijk om door te slenteren.
Het krioelt er van leven net zoals aan de oevers. Maar het is ook de plaats waar zicht het grootste crematorium bevindt ...
In Varanasi zijn er twee crematoria. Het hotel waar ik logeer ligt vlak achter het kleinste. En luguber of niet, terwijl ik op 't dakterras geniet van de zon en een stevig ontbijt worden de lichamen door de straat tot aan de Ganges gebracht, begeleid door tromgeroffel en dansende mannen ... Waarna zich een heilig ritueel onttrekt.
Op het moment dat ik op een balkon boven het grootste crematorium sta worden ongeveer 20 lichamen verbrand. Dit gaat zo de ganse dag door, dag in dag uit, zonder ophouden. De doden worden eerst ontdaan van alle haargroei, gewassen en ingesmeerd met rozenwater. De ouderen worden in kleurrijke gouden sari's gewikkeld als teken van een lang en een gelukkig leven. Kinderen en jongeren in een witte stof. Ze worden gedragen op houten draagberry's, en eerst ondergedompeld in de heilige Ganges om het lichaam te zuiveren. Na een uur rusttijd worden vuurtjes gestookt met het hout van de banyantree, de brandstapel wordt aangestoken met het vuur van Shiva en de lichamen worden bestrooid met sandalwood. Het verbranden neemt ongeveer drie uur in beslag, na het doven van het vuur worden de overgebleven resten in de Ganges gegooid. Enkel de mannelijke familieleden zijn aanwezig, om te voorkomen dat vrouwen zich op hun man werpen en zo zelfmoord plegen.
Bij het aanschouwen van dit plaatselijk dagdagelijks ritueel word ik weer helemaal stil ...
De daken van Varanasi worden overheerst door apen. Het krioelt van de acrobatiche diertjes, ze duiken onder de gewassen sari's die te drogen hangen, buitelen, springen en glijden van dak naar dak en af en toe verdwijnt er wel een kledingstuk ;-)
De manager heeft me een prachtig staaltje tabla laten horen, en daarna was het mijn beurt, een ramp dus ;-0 Er zijn drie cirkels waar je met drie vingers op tokkelt, niet gemakkelijk als je 't mij vraagt ...
De hele nacht geen oog dichtgedaan, de malariatabletten zijn mij zwaar bevallen. Mijn maag helemaal overhoop, ik ben er dan ook mee gestopt.
Geen eten kunnen binnenhouden, daarna wat yoghurt geprobeerd, om drie uur moest die er ook aan geloven en daarna ook een slok water ...
Zoals afgesproken klopt Emma om 5u30 op m'n deur. Voor de zon opkomt varen we met een bootje de Ganges af tot aan de main ghat en terug. Een bootrit van ongeveer een uur en een half. Life goes on, lichamen worden verbrand, de resten in de rivier gegooid en intussen zepen mannen zich in en wassen en scheren zich met hetzelfde water. De vrouwen doen de was ...
KHAJURAHO
Khajuraho staat bekend om haar erotische beeldhouwwerken. Het ligt in een klein dorpje, een ware verademing.
De tempels zijn spectaculair mooi, volgens de tantracultuur zijn de liefdesscenes het teken van het zichzelf vergeten.
Hier ben ik terechtgekomen bij een Indiase familie, ben overal te gast gevraagd, overal kreeg ik thee voorgeschoteld en werd een maaltijd voor me bereid, ik sta nog steeds versteld van de gastvrijheid hier ... Ze hebben niets, maar wat ze hebben delen ze.
Geen vervoer moeten nemen, overal werd ik opgepikt door een motorfiets. Een zalig, vrij gevoel.
Zo heb ik Laura leren kennen die samen met haar Indische vriend Rakesj een huisje gaat bouwen.
Ze hebben me ook meegenomen naar het geboortedorp van Rakesj waar geen blanken komen, een superervaring !
AGRA
Agra was tijdens de 16de en 17de eeuw de zetel van de Mogol-keizers. Een van de beroemdste gebouwen ter wereld, de Taj Mahal (1643) werd gebouwd door de Mogol-keizer Shah Jahan, ter herinnering aan zijn favoriete echtgenote die in 1631 het leven liet.
De perfecte verhoudingen van deze prachtige tombe en het uitmuntende vakwerk zijn omschreven als een visioen, een droom, een gedicht, een wonder, en in werkelijkheid is dat ook zo. Wonderbaarlijk mooi ! Ik was er niet weg te slaan, kon er eeuwen blijven zitten en genieten ...
Agra daarentegen vond ik een verschrikkelijke stad ... 's Morgens ben ik buiten aan een stalletje gaan ontbijten tussen de lokale bevolking.
RHANTAMBORE NATIONAL PARK
Dit park ligt in de schaduw van twee bergketens en beslaat een gebied van ongeveer 275 km2. De messcherpe bergkammen, diepe met keien gevulde kloven, meren en jungles zijn de habitat van vleeseters, verschillende soorten herten en tal van stand- en trekvogels. De beroemdste inwoner is de bedreigde tijger, die ik niet te zien kreeg ... Volgende keer beter ! Het beste seizoen is maart, april.
Nu is het winter en zijn ze minder op pad. De Amerikaan die ik in Varanasi ontmoet heb was lucky ... Hij heeft er drie gezien !
Nets als alle andere parken in de streek was dit oorspronkelijk een jachtgebied van de Maharadja's.
Vandaag heb ik de safari achter de rug. Heel veel wildlife gezien ! Teveel om op te noemen. Spotted deer, crocodiles, ongelooflijk veel soorten vogels, sambar deer, antilopes, wild boar ... Ook de prachtige kingfischer. De acrobatische aapjes waren hilarisch.
Maar Bart, geen tijgers ... Het beste seizoen is blijkbaar april, maar ik kom terug, ik kijk uit naar die fles champagne ;-)
UDAIPUR
Nu met de nachttrein op naar Udaipur, het begin van mijn reis door Rajasthan ... De winter is hier nu heel snel neder gedaald en 's nachts is het freezing cold, dus het was weer bibberen op de trein. Ineens midden in de nacht kreeg ik van een Indier nog een extra laken omgewikkeld. Heel attent, maar zelfs dat kon niet helpen ...
Deze sprookjesstad, met marmeren paleizen en meren ligt tussen en ring van heuvels. De stad wordt gedomineerd door het grote City Palace dat
uitkijkt over Lake Pichola met zijn romantische paleiseilandjes. Lees : ik zal dus nog eens moeten terugkomen ;-) Udaipur heeft uit alle eeuwen wel iets bewaard. De oude stad heeft de koninklijke sfeer nog steeds in zich. Hier werd trouwens de Bond film Octopussy gedraaid ... Langs het meer liggen schilderachtige haveli's, ghats en tempels, met daarachter levendige bazaars van de ommuurde stad. Het leven op straat spreekt al je zintuigen aan : de gebeden in de tempels, het doffe geluid die de vrouwen maken terwijl ze de was doen aan de oevers van het meer, de geur van de koeien in smalle steegjes, en de geur van de kinderen die hun behoefte doen op straat ...
Een van de weinige keren genoten van een volledige nacht slaap ... Met slaapoogjes breakfast op 't geweldige roofterras van m'n hotel. Deze stad wordt overheerst door chipmonks, kleine squirrels met lichte strepen over hun vacht, de vinger van Shiva. Er komt er al eentje piepen. Cute !
Als ochtendwandeling steek ik de brug over Pichola Lake, vrouwen in kleurrijke sari's zijn druk in de weer met de was. Wondermooi om te aanschouwen in het prille zonlicht. Ik wandel verder naar de verste ghat rechttegenover het City Palace waar de mannen hun bad nemen en ga naast een man, die miniature kunstenaar blijkt te zijn, rustig op de trappen zitten om te genieten van het dagelijks ritueel. Op de terugweg vind ik een ghat met enkel vrouwen en meisjes die de was doen, neem plaats op een trapje en achter mij weerklinken de gebeden uit een klein tempeltje. Ik laat me helemaal onderdompelen. Figuurlijk dan. Zalig deze buurt ver weg van het toeristische deel. Verderop ontmoet ik een saddhu (holy man), die lustig poseert en zijn dreads op alle mogelijke manieren legt. Waarna hij natuurlijk geld vraagt, de beeldhouwer (marmer) waarmee ik een babbeltje sloeg stuurt hem weg. De brug over aan de rechterkant wordt me een chai aangeboden in ruil voor een babbel, wat kan men nog meer wensen. En ik kan er eindelijk de kachuli proeven, het lijkt een beetje op samosa maar heeft een ronde vorm.
Daarna zet ik mijn weg verder naar het City Palace. Heel impressionant ! Dit ongelooflijke bouwwerk van marmer en graniet lijkt wel een gigantisch fort van 250m lang en 30m hoog. Het paleis is een doolhof van hallen en salons, een aaneenschakeling van trappen en hofjes, een labyrinth van tuinen, patio's en veranda's. Er lijkt wel geen eind aan te komen ... Ik ga een kwartiertje rusten op m'n kamer ...
Daarna wandel ik terug de brug over, zigzaggend tussen de koeien, naar de overkant van Lake Pichola, de zon schijnt nu op het sprookjesachtige paleis, ik ga aan de rand van het meer zitten en geniet van de goudkleurige gloed die ontstaat. Ondertussen zakt de zon aan de andere kant langzaam achter de heuvels, ik steek het veld over en vlei me daar neer aan de rand om het schouwspel van de ondergaande zon te aanschouwen. Geen toerist te bespeuren. Laat mij maar genieten van de rust. Alhoewel ;-) Ik krijg ineens gezelschap van drie lokale oude mannetjes. Maar het stoort niet, no hassle, ze zijn zo sweet. De sunset is stunning ! De reflectie in het water machtig ...
s'Avonds ga ik naar 't Bagore Ki Haveli Museum voor een spektakel van Rajasthaanse dansen en string-puppets dat plaatsvindt op de binnenkoer. Het is leuk entertainment, maar ik geniet meer van het ritme van de tabla en de massale toeloop van Indiase gezinnen die genieten van hun zondagje uit. De vrouw naast me moet zo lachen met de string-puppets, dat we binnen de kortste keer allebei met de slappe lach zitten. Daarna moet ik op de foto met haar oom, die man heeft zijn haar ros gekleurd, stel je voor, en ik daarnaast in het turkoois 
PUSHKAR
En vandaag zit ik al in Pushkar ... Wel heel toeristisch, maar ik hoop hier wat te kunnen relaxen en bijslapen na alle nachttreinen ...
Meer nieuws volgt !
Op weg naar Pushkar, via Ajmer, om 5u30 gaat mijn alarm. En om 6u00 staat de riksja te wachten die me naar het station brengt. Het is nog donker en kil. Langs de weg doen kinderen gehurkt hun behoefte op straat. Iets verderop staat een koe lustig te plassen midden op 't straat. En dat op mijn nuchter maag. Maar intussen zijn we hier al wat meer gewoon. Schrijnend ... Langs de weg recht tegenover het station liggen een 20-tal daklozen te slapen op de ijskoude grond bedekt met een sari.
Het reizen per trein heb ik al goed onder de knie. Aanschuiven tussen Indiers is een ware belevenis, ze steken je in een mum van tijd voorbij. Er stond ook al eens een koe in de wachtrij, probeer daar maar eens voorbij te komen zonder een stoot te krijgen van de hoorns. En af en toe zie je wel een rat over de counter lopen. Op het perron bestel ik aan een karretje, een lekkere hete chai om op te warmen. Een gat in de markt bij ons ! Vandaag heb ik en plaatsje in A/C Class, ik ben er helemaal niet happy mee. Saai, saai, saai ! Een voordeel mijn eerste tijdschrift is uit en ik heb wat kunnen slapen.
Pushkar is een heel mooi en prettig wit stadje aan de rand van een meer en aan de voet van de heuvels. Ik hou van al die 'water'stadjes ! Het is de enige stad waar Brahma, de schepper, vereerd wordt. Het doet deugd om een wandelingetje te kunnen maken in een stadje dat bijna helemaal aan de voetgangers toebehoort, zonder gestoord te worden door allerlei getoeter. In de jaren 50 was deze heilige stad, (drugs en alcohol zijn verboden, er is geen vlees verkrijgbaar) de ontmoetingsplaats bij uitstek van hippies over de hele wereld. Je ziet er veel nostalgische vijftig en zestigplussers op 'pelgrimstocht'. Jammer genoeg tonen de toeristen hier weinig respect ...
Na het inchecken loop ik richting het centrum dat zich helemaal ontplooit heeft rondom het meer met de ghats. De steden rondom water trekken me meer en meer aan. Alleen, hier is het echt wel te toeristisch, het lijkt me meer een shoppingparadijs.
Ook de daken hier worden bevolkt door apen. Sommigen zitten gewoon te zitten, andere springen van het ene naar het andere dak, anderen krabben, observeren, vlooien mekaar, de baby's klampen zich goed vast aan de moeder.
Vandaag, ondertussen al dinsdag 11/12, help ...
Terwijl iedereen de winkeltjes afdweilt, ga ik rustig zitten aan een ghat met zicht op het prachtige meer tussen honderden kirrende duiven, die op dat moment ook nog eens boven mijn hoofd opvliegen, tientallen apen en hoe kan het ook anders koeien. Witte, bruine, zwarte, bonte, kuierend of zonnebadend. Hoe zou je zelf zijn ;-) Op de achtergrond prevelt een oude man gebeden. Daarna een bezoekje gebracht aan de Brahmatempel. Niks spectaculair maar toch een must. Een rustig moment op het terras van een coffeeshop, en nee niet eentje zoals bij onze noorderburen, tussen vliegen, vliegen en nog eens vliegen, een ware plaag hier ! Een overblijfsel van de Pushkar Fair, waar ze eind november kamelen verhandelen. Nog net op tijd de zonsondergang aan de andere kant van het meer gehaald, maar het was iets te mistig. Daarna toevallig aan een ghat een ceremonie bijgewoond tussen de bevolking, slechts twee andere meisjes waren er ook verzeild geraakt. Een jongen speelt op een verhoog dat uitkijkt over het meer, op een trommel die bestaat uit twee delen, die schuintegenover mekaar staan. Aan het water jongleert een man met het heilige vuur en bloemen worden aan het water geofferd. Uit de verte klinkt gezang.
Jodhpur
Heel erg genoten, mijn ervaringen volgen nog ...
Jaisalmer
Ook genoten, hier ben ik op sleeptouw genomen, zondag maak ik er werk van.
Jaipur
Vond ik iets minder de moeite waard, maar in Rajasthan zijnde ...
Beschrijving volgt ;-)
Goa - Anjuna Beach
Helemaal anders dan Palolem qua sfeer, mooi strand, prachtige zonsondergang, maar Pieter en Sofie, de volgende keer check ik toch Palolem nog ne keer ;-)
Veel te kort, ik wou mijn treinticket een dag verlaten maar alle treinen zaten overvol.
Dus toch op weg naar Mumbai ...
Mumbai
Vrijdag 21/12, gearriveerd in Thane rond 6u20 met de nachttrein. Vandaag reis ik verder naar Mumbai, maar waarom ik geen rechtstreeks ticket heb, geen idee ... Moe schuif ik aan achter een meterslange rij om een treinkaartje te bemachtigen voor de public train. Ik ga voor second class, de man achter de counter kijkt me ongelovig aan. 9 roepies voor een rit van 45 minuten (1 euro = 57 roepies). Het valt best mee in de wagon, ik hoef op niemands schoot te zitten ;-), recht te staan of uit de deur te hangen. Bij het binnenrijden van Mumbai Central Station herkende ik meteen de grote, rijzige monumenten. Een Sikh - taxidriver brengt me naar een hotel in het oude deel, terwijl ik naar het Carlton wou ... ik zal het ook nooit leren als ze aankomen met hun mooie praatjes, de vermoeidheid speelt natuurlijk ook een grote rol, ik wil een bed !!! Iets voor negen lig ik in een redelijk deftige kamer, volgens de normen van Bombay, en probeer wat slaap in te halen, maar twee uur later slenter ik al door de straten, op zoek naar een fax om mijn terugvlucht te bevestigen. Wat een gedoe op ieder s t d (telecom) winkeltje staat fax vermeld, en toch hebben ze er geen, ze sturen me van her naar der. En als ik er uiteindelijk een gevonden heb, blijkt dat ze er juist eentje gekocht hebben, er hangt nog een doek over, maar ze weten niet hoe 't werkt ;-) Ze laten me toe het 'te dopen' en kijken geinteresseerd mee. Mission accomplished.
Ze hebben me hier weer middenin een chowk gedropt met als gevolg dat de wirwar van straatjes niet op mijn plan staan, en natuurlijk geen straatnamen te bespeuren, en ik ben er sowieso al geen held in ... De drukte, de hitte en het lawaai maken me zo moe en als ik verderop een plas bloed zie en de vacht van geiten en schapen word ik helemaal misselijk, de aanblik en de geur doen mijn maag keren. De moslims offeren drie dagen en ik zit middenin die 'feestdagen', ik heb het getroffen ;-) Ik heb nood aan rust en voor de eerste keer neem ik siesta tot 16u00.
Daarna ga ik terug op verkenning op zoek naar een rustige plek waar ik iets fris kan drinken. Ongelooflijk hoe ik hier aangestaard word. En dat in zo'n grote stad, ik zit hier echt in de verkeerde wijk, wat would-be macho's roepen 'hey baby' 'hey baby' en even verderop staan ze met hun scooter voor mijn neus. Ik kijk recht voor me en wandel rustig verder. Straat in, straat uit. Geen charme, allemaal oude vervallen gebouwen en dito gevels. En de mix van geuren laten mijn maag nog steeds niet onberoerd. Ook hier weer schrijnende beelden ... Terwijl ik een rustig lokaal eethuisje gevonden heb en aan 't mijmeren ben over de laatste dagen zie ik op de straat een man, verlamd of slecht te been, zicht voorstuwen met zijn handen, zittend op een skateboard met z'n boodschappen tussen zijn tanden geklemd. Het is hier niet allemaal delight ... Allesbehalve ... Na de frisdrank en wat ervaringen te hebben neergepend, loop ik mooi links mee in de file van mensen en ossenwagens. Het ziet er letterlijk en figuurlijk zwart van 't volk. Aangezien ze me ver van de trotterswijk hebben gedropt verloopt alles wat moeizamer, een internetcafe vinden, een rustig plekje om iets te drinken en zelfs een klein restaurantje. En aangezien mijn maag aan 't tegenpruttelen is, omdat ik morgen terug naar huis moet  waag ik me niet aan de straatstalletjes. Langs de andere kant bevind ik me letterlijk in het echte India ! Geen toerist te bespeuren.
De volgende dag slaap ik uit tot 8u30, om 10u00 is check out time, en beslis om toch maar wat sightseeing te doen. Eerst word ik gedropt aan een van de grootste wasplaatsen, alle laundry van over heel Mumbai word daar door enkel mannen gewassen. Hard werk, van 7u00 tot 18u00 in de brandende zon textiel weken en 'schoonmeppen' met een onvoorstelbare kracht op een grote steen. This is a hard way of earning little money ... Daarna breng ik een bezoek aan het huis van Mahatma (Grote Ziel) Ghandi, waar ze nu een knus en informatief museum van hebben gemaakt. Op naar een JainTemple, dit is het meest vredelievend volk, ze zijn tegen geweld, ze zijn vegetarier, maar eten ook geen groenten die uit de grond komen zoals wortels etc. Op naar de Silent Tower, en ja Philip er vallen weer lijken uit de kast ... Een heel klein percentage van de bevolking, (ik dacht dat de gids Parsi people zei, maar dat moet ik eerst nog even opzoeken ...) brengen de doden naar deze toren waar de lichamen worden opgehangen en opgegeten door de vogels, daar gaat mijn maag weer ...
Daarna gaat onze rit verder naar Marine Drive, het strand en de Gate of India die ik toch nog graag eens voor de tweede keer wou zien. En Lieve je raadt het nooit, we krijgen onderweg autopanne, en vallen stillen vlak voor ... Cinema Regal ! Ik durf te wedden dat Ann nog steeds het refrein van het liedje uit de Bollywoodfilm kan zingen ;-)
Ondertussen ben ik al op theevisite geweest op de kamer van een ouder moslimkoppel uit Kasjmir die in de stad zijn voor zaken. Terwijl ik aan 't internetten ben, zijn ze voor mij een diner aan 't bereiden, voor de taxi me oppikt en me naar de luchthaven brengt. So nice ! Blij dat ik een vrouw ben Ik ben bij hun thuis al uitgenodigd om in de winter te gaan skien, sneeuwscooteren etc ... Mijn vrienden zijn ook welkom
Voila, op naar een gezellige babbel en een heerlijk diner. De laatste etappe, om 22u00 vertrek ik naar de luchthaven.
Tot binnenkort,
Liefs, Lienx
DELHI - Zaterdag 1 maart / aankomst Zondag 2 maart 2008
Petra`tje, bedankt voor de gezellige avond in de Blauwe Wolk ! Mijn zenuwen kwijt, en wat kunnen slapen voor m`n vertrek !
Hallo allemaal,
Veilig geland, al is Turkish Airlines niet meteen een aanrader ...
De luchthaven van Istanboel daarentegen is fahionable.
Op `t vliegtuig een praatgrage Turkse zakenman naast mij, ik heb me dus niet verveeld. Lees : ik heb geen oog kunnen dichtdoen. Voor ons twee sikhs, de ene bezatte zich met whisky en lag daarna luid te ronken ... Naast ons een nerveuse Indische zakenman, ook niet om een praatje verlegen, die door het rookverbod aan ADHD leek te lijden.
Opgepikt in Delhi om 4u30, en meteen doorgereden naar Agra, waar ik voor de tweede maal de Taj Mahal bezocht heb. Nog even indrukwekkend ! En deze keer bij zonsondergang.
Het reizen is nu stukken comfortabeler, met twee ervaren chauffeurs, in een Scorpio met airbags, airco, kogelvrij glas en een stem die je verwittigt om je veiligheidsgordel aan te doen of als het nodig is bij te tanken. Als de landschappen en alle voorbijflitsende taferelen je niet meer kunnen boeien, kan je er een DVD bekijken ook. Bollywood natuurlijk. En zo voel ik me ook, zoals in een Bollywood roadmovie. Al zijn de taferelen op straat minder sprookjesachtig. Vandaag doorgereden naar Jaipur, en daarna naar Pushkar. Uren in de auto en net op tijd om hier aan het meer ook de zonsondergang te kunnen aanschouwen. Genieten, met op de voorgrond het geluid van een lokaal besnaard instrument, bespeeld door een ingeweken hippie.
We hebben al uren in de auto gespendeerd, een kilometerslange rit. Op deze manier voel ik me veel meer toerist. Om eerlijk te zijn ik ga liever door als reizigster. Nog een paar dagen en dan begin ik eraan.
Deze avond in m`n moslimtenue, met mooi borduursel uit Kasjmir, en gesluierd, mee naar de belangrijke moskee in Ajmer onder leiding van een priester. Geen toeristen te bespeuren, veel bekijks en twee nieuwsgierige meisjes uit Mumbai die een babbeltje komen slaan en vragen waarom ik niet mee ga bidden ;-) Morgenvroeg vertrekken we naar Jaisalmer en daarna de woestijn in. Daarna reis ik alleen door, oostwaarts. Nog geen echte plannen maar aangezien ik de vorige keer Orccha vergeten ben zal dat een van m`n stops zijn. Meer nieuws volgt !
Nu ga ik op zoek naar een rustig, aangenaam plaatsje om te dineren.
Zonnige en warme groetjes,
Lienx
07-12-2007 om 00:00
geschreven door lien 
|
