Zoals je
hebt kunnen lezen bij de geschiedenis van de prairie-Indiaan, leven er nu nog
steeds Indianen in Noord-Amerika. Bij de volkstelling van 1990 waren er in de
Verenigde Staten 1.878.285 indianen. Dat is ongeveer 0.77% van de Amerikaanse
bevolking.
Ongeveer
22.3% van de totale indiaanse bevolking leeft in een Indianenreservaat. Dat zijn
dus ongeveer 418.858 Indianen in reservaten. 10.2 % van de Indianen woont in de
vroegere reservaatgebieden van Oklahoma, waar ze nog wel als stam leven, maar
geen gezamenlijk land meer hebben. De anderen zijn naar buiten de reservaten
verhuisd. Veel grotere steden in Amerika hebben een Indiaanse bevolkingsgroep.
Hier onder
staat nog even een kleine overzichtstabel, zodat je nog even rustig kunt kijken.
Bevolkingsgroep
Aandeel Indianen van de totale bevolking in de VS in
%
Aandeel Indianen van de totale bevolking in de VS in
aantallen.
Indiaanse bevolking
In reservaten
22.3 %
418.858
Indiaanse bevolking
In vroegere reservaatgebieden
10.2 %
191.585
Indiaanse bevolking in steden
67.5 %
1.267.842
Een
Indianenreservaat is een stuk land dat gereserveerd is voor en Indianenstam of
dorp om er te wonen en het land te gebruiken. De meeste zijn ontstaan doordat de
Indianenstam een verdrag met de Verenigde Staten sloot. Het grootste reservaat
in de Verenigde Staten is dat van de Navajo Nation in Arizona, 3 keer zo groot
als Nederland. Het kleinste is de Sheep Ranch Rancheria in Californië, nog geen
hectare grond. Er zijn meer dan 300 Indianenreservaten, -dorpen, -kolonies,
-rancherias in de Verenigde Staten. Over het algemeen leven de Indianen in zon
reservaat in armoede. De wegen zijn slecht en er heerst een grote werkeloosheid.
De mensen moeten hard werken om te overleven; ze ploeteren voor hun bestaan. Er
zijn natuurlijk ook reservaten waar het minder erg is, maar een reservaat is in
principe altijd armer dan de omgeving waarin het ligt. Zon reservaat staat dan
ook in principe los van de regering van de VS.
Zoals je
hebt kunnen lezen in de geschiedenis van de prairie-Indianen, zijn de Indianen
in 1924 Amerikaans staatsburger geworden. Dat houdt in dat ze voor de wet ook
worden aangezien als inwoners van Amerika met een Amerikaanse nationaliteit.
Tweederde van de Indianen was dat toen echter al, door middel van een verdrag of
een andere wet. Sommige Indianen erkennen deze wet uit 1924 niet, omdat ze
vinden dat ze nog steeds lid van hun eigen (Indiaanse) volk zijn. De volken van
de Haudenosaunee Confederatie geven bijvoorbeeld hun eigen paspoort uit. Vaak
zeggen Indianen, dat ze een soort dubbele nationaliteit hebben.
Er zijn
allerlei belangenorganisaties, die de Indianen op verschillend niveau
vertegenwoordigen. Dat betekent dus dat deze groepen ervoor zorgen dat de
Indianen op een eerlijke manier worden behandeld en dat hun rechten ook worden
gerespecteerd. Deze belangenorganisaties bestaan per volk/stam, per stroming
binnen een volk/stam of per politieke stroming. Ook bij Indianen verschilt dit
van partijen die vóór bepaalde veranderingen zijn tot partijen die tégen
bepaalde veranderingen zijn. Een Voorbeeld is de American Indian
Movement/International Indian Treaty Council (die in de jaren 70 erg actief
was) .Ook is er bij veel volken vaak een stroming of partij, die gericht is op
het behoud van de eigen cultuur en het terugwinnen van verloren land.
Je hebt ook
al eerder kunnen lezen dat de Indianen, eigenlijk geen Indianen zijn. Indiaan
was de naam die Columbus ze gaf omdat hij dacht dat hij in India was aangekomen.
Deze naam is dus eigenlijk gebaseerd op een vergissing. Indianen zijn dan
meestal ook niet zo blij met deze naam, daarom hebben de mensen in de loop van
de tijd verschillende andere benamingen bedacht. Zo hebben ze bijvoorbeeld;
Indian Americans, Amerinds en Native Americans bedacht. Native Americans
wordt het meest gebruikt om duidelijk te maken dat er over Indianen wordt
gesproken. Maar een groot deel van de Indianen zelf is hier niet zo heel
enthousiast over. De grootste Indiaanse krant, Indian Country Today houdt als
richtlijn aan, dat de term Indians of Native Americans wel door hen gebruikt
wordt, maar dat zo veel mogelijk het betreffende volk bij hun naam voor zichzelf
wordt benoemd. Bijvoorbeeld dus Lakota voor Sioux en Haudenosaunee voor
Irokezen.
Indianen
dragen net als wij tegenwoordig westerse kleren. Spijkerbroek, gympen en
baseballpetjes zijn favoriet, maar vaak wel met Indiaanse motieven. Bij pow-wows
(Indiaanse dansfeesten) zie je mensen min of meer traditionele outfits dragen
die vaak gebaseerd zijn op de kleding van de Prairie gebieden.
De Tipi is een typische nomaden woning, het is, in tegenstelling tot de wigwam, erg gemakkelijk er een te bouwen of af te breken. De Tipi is een kegelvormige tent die gemiddeld zo'n tien tot twaalf palen bevat. Soms worden er ook zestien palen gebruikt, deze verwijzen naar de zestien geesten. De samengebonden palen zijn bedekt met bizonhuiden.
Domein van de vrouwen In de Tipi zaten de mannen aan de noordkant van de tent en de vrouwen aan de zuidkant. De Tipi was het domein van de vrouwen. Terwijl de mannen op jacht waren zorgden zij voor een vuur waarop gekookt werd en waar zij zichzelf aan verwarmden.
Speciale ceremonies Het vuur in de Tipi werd ook gebruikt bij de speciale ceremonies waarbij ze de vier elementen (aarde, vuur, water & lucht) vereerden. Tijdens die ceremonies werd er sprenkelwater op de gloeiend hete stenen in het vuur gegooid. Voor feesten en ceremonies werden Tipi's in cirkels gezet, daarbinnen vond het feest
Woordenlijst:
Tipi » Kegelvormige tent die bedekt is met dierenhuiden of canvas en snel afgebroken en opgezet kan worden. Het woord Tipi is afkomstig uit het Lakota, een Amerikaanse indianentaal.
Nomaden » Mensen of bevolkingsgroepen die geen vaste woon- of verblijfplaats hebben en doorgaans mee met hun vee rondtrekken.
Wigwam » Koepelvormige of kegelvormige hut die bedekt is met rietmatten of boombast. Het woord wigwam is afkomstig uit het Algonkin, een Noord-Amerikaanse indianentaal.
Ceremonie » Plechtigheid. Tijdens een ceremonie worden rituele handelingen uitgevoerd, die vaak strikt vastgelegd zijn. Sommige ceremonies zijn unieke gebeurtenissen, andere ceremonies worden regelmatig uitgevoerd en zijn vaak een eeuwenoude traditie.
Elementen » De stoffen of krachten waartoe volgens oude religies alles op aarde te herleiden is.
Element Aarde » Staat voor hardheid/zachtheid, ruwheid/gladheid & zwaarte/lichtheid.
Element Vuur » Staat voor warmte en koude.
Element Water » Staat voor cohesie/adhesie & attractie.
Element Lucht » Staat voor duwen, repulsie, steunen & bewegen.
Een vredespijp of calumet is een ceremoniële pijp die door veel indianenvolkeren in de VS wordt gebruikt, traditioneel als symbool van de vrede.
Met vredespijpen rookte men het heilig geachte tabak. Tijdens het vullen van de pijp zei men een gebed in alle vier windrichtingen, maar ook richting moeder aarde en vader hemel. Nadat de pijp gevuld was, werd enig tabak op de aarde gestrooid.
Prachtig versierd met veren, echt leer kraaltjes en een deel van een gewei.
Bij het afsmeken van een visioen trad het individu in contact met het
bovennatuurlijke, deed de stam dit in zijn geheel dan gebeurde dit tijdens de
Zonnedans. De Zonnedans was de hoogste uiting van de Lakotareligie. Het was de
meest gecompliceerde ceremonie en de enige ceremonie bij de Lakota's die verband
hield met de kalender. De ceremonie werd altijd hartje zomer gehouden als de
stam bijeenkwam. De eigenlijke ceremonie duurde vier dagen. De voorbereidingen
duurden drie a vier dagen. Tijdens deze voorbereidingen werd de Zonnedanshut
gebouwd die bestond uit een cirkelvormig overdekt prieel dat gedurende de
ceremonie de toeschouwers kon herbergen. Ook van essentieel belang waren de
zangers en hun drum. Het hoogtepunt van de voorbereidingen vond plaats als de
bouw van de Zonnedanshut bijna klaar was. De medicijnman die de ceremonie leidde
stuurde er twee verkenners op uit die moesten gaan zoeken naar een geschikte
cottonwoodboom (Amerikaanse populier). Vonden zij deze boom dan brachten zij de
medicijnman op de hoogte. De medicijnman ging naar de boom toe en bad er toe met
zijn pijp. Vervolgens werd de boom omgehakt met een bijl die nog nooit eerder
gebruikt mocht zijn geweest. De boom werd opgevangen door vier jongedames die
nog maagd moesten zijn. De boom werd door een groep mannen terug naar het kamp
gedragen. Men stopte onderweg vier keer en imiteerde het gehuil van wolven, dit
laatste is een gedraging van krijgers die terugkeren van het oorlogspad. De boom
werd in het midden van de Zonnedanshut opgericht in een tevoren gegraven gat.
Was dit eenmaal gebeurd dan kon de eigenlijke ceremonie beginnen. Deelname aan
de Zonnedans was mogelijk op zes verschillende manieren. Een manier was om
stukjes vlees van het lichaam te snijden en deze op te offeren. De meest
voorkomende manier was echter om sneetjes te kerven in de huid van de borst waar
houten stokjes door gestoken werden die met koorden aan de boom in het midden
werden bevestigd. Soms deed men hetzelfde aan de rugkant maar werden er
bizonschedels aan de koorden gehangen. Terwijl de deelnemers in de zon staarden,
moesten zij zich al dansende proberen los te trekken. Deelname aan de ceremonie
had vaak visioenen tot gevolg. Heel bekend geworden in de geschiedenis is het
visioen dat de beroemde medicijnman Sitting Bull ontving na deelname aan de
Zonnedans waarin hem de overwinning werd geopenbaard die enkele dagen later zou
plaatsvinden tijdens de slag van Little Big Horn.
Elke Indianenstam had zijn traditionele medicijnman, wat wij tegenwoordig een weerman noemen. Deze medicijnman was vaak de oudste en ook de wijze man van de stam, zelfs van een heel dorp, omdat zon man altijd wel een middeltje tegen een ziekte had, of een kruid tegen een pijnlijke kwaal.
Wij zouden nu zeggen dat de wijze medicijnman een uitstekend psychotherapeut zou zijn, of een hypnotiseur, of een weerkundige.
Want al deze facetten van de natuurlijke wetten had zon man in zich. Hij was in staat om iemand zo te manipuleren dat men geloofde wat hij zei. Nu heet zon iemand zelfs een mental coache.
Maar in die tijd ging de medicijnman als volgt te werk, bijvoorbeeld bij lange droogte werd de honger vaak de angst voor te vluchten naar weer een ander stuk land waar nog gras was, waar je nog kon jagen op buffels, maar dan moest er geen andere stam in de buurt zijn anders werd het weer oorlog.
Dus in die tijd was het belangrijk om het geloof een handje te helpen, en daar was de medicijnman de juiste persoon voor.
Deze sprak dan tegen het Opperhoofd van zijn stam dat iedereen in een kring moest gaan zitten, bij het vallen van de avond. Het vuur werd opgestookt, en de medicijnman begon met allerlei kreten en ritmische bewegingen om het vuur te dansen, vaak alleen begeleid door iemand op een trommel gemaakt van buffelhuid, en die slagen stonden voor de druppels van de regen die dan naar beneden zou komen vallen.
Vaak na zon opzwepende regendans werd er gegeten en gedronken en gebeden tot de goden om regen. En heel vaak gebeurde het wonder, het begon vaak ook te regenen. En dat alles dankzij een regendans van de medicijnman en het eentonige getrommel van een stamlid.
Het was vaak niet de dans, maar de slimme medicijnman had al lang in de lucht gezien dat er regen aan zat te komen. Dus in die tijd waren er al weermannen, en vaak betere als die wij nu kennen met de huidige technologie..
Dromenvangers komen oorspronkelijk uit Noord-Amerika, van de Native Americans die wij meestal kennen als Indianen, en wordt door hen Ojibwa genoemd. Een dromenvanger die ook wel Dream Catcher genoemd wordt bestaat uit een ring waar een speciaal geweven 'web' tussengespannen is. In het midden van dit web zit een gat, en onder aan de ring hangt altijd een veer. De veer vertegenwoordigt het element lucht, maar symboliseert ook het leven. Aan de randen van de ring hangen vaak ook touwtjes of reepjes leer met veren
Kleine dromenvangers werden vaak aan kinderen gegeven om boven hun bedje te hangen. Maar ook volwassenen maakten gebruik van dromenvangers. Indianen geloven dat door het ophangen van een dromenvanger kwade dromen worden gevangen. s Nachts hangen er goede en kwade dromen in de lucht. De dromenvanger vangt de slechte dromen in zijn web en volgens de legende glijden ze er in de morgen af en drogen ze op in de ochtendzon.
Fijne dromen gaan ongehinderd door het web en dringen zo het leven van de dromer binnen.
De dromenvangers werden traditioneel van wilg gemaakt en gevormd als een cirkel. Het web dat geweven is tussen de wilg is gemaakt van pees en wordt aangekleed met veertjes, steentjes en kralen die aan het web hangen en allemaal zo hun eigen betekenis hebben.
Andere tekens of voorwerpen werden eraan toegevoegd als er wensen waren voor speciale dromen of als medicijn en bescherming;
Veren: Dromen zijn er om uit te komen.
Medicijn zakjes: Als bescherming.
Stenen: Voor genezing, slapeloosheid, lichamelijke kracht, rusteloosheid ,etc.
Hunmató Wyalahtqit werd geboren in het gebied dat vanwege het
landschap tegenwoordig het Zwitserland van Noord Amerika wordt genoemd. Omdat
zijn vader één van de eerste Nez Perce was die door de zendeling Henry Spalding
gedoopt werd onder de naam Joseph, werd de zoon door de blanken Chief Joseph
junior genoemd. Joseph senior, opperhoofd van de Nez Perce in het Wallowa-dal
keerde na zijn bekering tot het Christendom terug tot het traditionele geloof,
de Washat- of droomreligie. Hij was diep teleurgesteld in de zendelingen, die
steeds meer blanken het land binnenvoerden, verschoond leken te blijven van de
zware epidemieën en zich met hun ruwe manieren steeds minder geliefd
maakten.
Andere opperhoofden namen het christelijke geloof overen ook het door
de zendelingen en de Amerikaanse regering vastgestelde besturingssysteem, waarin
de Hal-hal-tlos-tsot, met de Engelse naam Lawyer, tot bovenopperhoofd werd
verklaard. Hoewel Lawyer slechts voor de helft van het volk kon spreken,
ondertekende hij (onrechtmatig) in 1863 namens alle Nez Perce een verdrag
waarmee het eens zo grote gebied werd gereduceerd tot een klein
reservaat.
Traditioneel georiënteerde opperhoofden als Joseph senior
accepteerden dit verdrag echter niet aangezien ze er niet aan dachten hun land
op te geven, dat hen in 1855 in een verdrag was toegezegd. In 1871 stierf Joseph
senior. Zijn zoon, die tot zijn opvolger was gekozen, weigerde net als zijn
vader het Wallowa-dal te verlaten en zich in het in Idaho gelegen reservaat te
vestigen tussen de bekeerde verdragsindianen.
Tot 1877 konden hij en zijn groep de groeiende druk van de oprukkende
kolonisten weerstaan. Daarna stelde generaal Howard hem een laatste ultimatum om
te verhuizen. Om hun vrijheid te behouden moesten ze vertrekken en in de hoop
bij hun bondgenoten, de Crow, als bizonjagers te kunnen leven trokken zij dwars
door de Rocky Mountains naar het oosten. Daar aangekomen bleek dat ze geen
enkele steun te verwachten hadden en dat zelfs enkele van hun vroegere vrienden
door de soldaten als spionnen tegen hen in dienst waren genomen. Hun laatste
uitweg leek de vlucht naar het Britse Canada te zijn.
Ondanks hun behendigheid en de schermutselingen waarbij de indianen
de soldaten behoorlijke verliezen konden toebrengen, werden Joseph en zijn groep
uiteindelijk toch krijgsgevangen gemaakt. Met de vele gewonden en de uitgeputte
en uitgemergelde vrouwen en kinderen was ontsnappen niet meer
mogelijk.
Zij werden naar Oklahoma getransporteerd, waar bijna een kwart van
hen aan malaria overleed. In 1885, na verscheidene bezoeken van Joseph aan de
hoofdstad Washington, mochten ze terug naar het noordwesten, naar het
Colvill-reservaat. Daar bleef Joseph, ondanks alle pesterijen van de kant van
het bestuur, tot zijn dood in 1904 een hardnekkig aanhanger van de oude
levenswijze. Op de dag van zijn overgave aan de VS-officieren generaal Oliver
Howard en kolonel Nelson Miles in de Bear Paw Mountains in het noorden van
Montana, op 5 oktober 1877, sprak Joseph de volgende woorden: Luister, mijne
bevelhebbers! Ik ben moe. Mijn hart is ziek en bedroefd.Vanaf daar waar de zon
nu staat, zal ik niet langer vechten. Dit zijn vermoedelijk de bekendste
overgeleverde woorden van een indiaan.
De symbolische en magische waarde van de veer komt in vele culturen voor.
Veren werden o.a gebruikt en gedragen door Native Americans om te kunnen
communiceren met de Heilige Geest en om het symbool van hemelse wijsheid uit te
drukken. Ook vertegenwoordigen de veren in de Indiaanse cultuur de kracht van de
dondergoden, samen met de kracht van lucht en wind.
Rituelen met veren
Zo hielden Native American Pueblo indianen een eerbetoon voor de Gevederde
Zon die een symbool van de kosmos en het centrum van het bestaan is. Een
andere symbolische betekenis van veren draait rond het gebed, de Pueblo
gebruikten stokken met veren waneer zij hun regendans uitvoerden tijdens de
zonnewende rituelen.
In legenden wordt wel verteld dat de Hopi indianen veren van kalkoenen
gebruikten in tal van symbolische rituelen. Er werden vier kalkoenen veren
gebruikt. De kalkoen staat symbool voor de wildernis van Moeder Aarde. Het
cijfer vier staat symbool voor de vier winden. Tezamen staan zij voor de
symbolische boodschap dat Moeder Aarde een wildernis is waar men nooit en te
nimmer controle over kan hebben.
Er zijn honderden Indianenstammen die geëvolueerd zijn en zij ontwikkelden zo
hun overtuigingen en rituelen over de tijdspanne van honderden jaren. Daarom
is het moeilijk om een enkele specifieke betekenis van veren te geven.
Dromen over veren
Dromen over veren betekent vaak reizen of de mogelijkheid om je vrijer te
bewegen in het leven. Witte veren in dromen duiden op onschuld of een nieuwe
start in spirituele zin.
Korte samenvatting van de symbolische betekenis van veren:
Waarheid
Snelheid
Lichtheid
Vlucht
Wijsheid
Het vinden van veren op je pad
In verschillende culturen wordt gedacht dat veren symbolen zijn van hogere
gedachten en spirituele progressie. In de lijn van dit denken kun je zeggen dat
vogels in primitieve, oude culturen als goddelijke wezens werden beschouwd omdat
zij schepselen van de hemel zijn en dus dichter bij God staan.
Als je veren vindt op je pad, dan zou je kunnen zeggen dat je op een hoger
spiritueel pad bent beland, en het kan een teken van aanmoediging zijn om
filosofisch te gaan of blijven reizen op dit pad.
Het vinden van veren op je pad is ook een teken dat je een lichtere kijk op
het leven of een bijzonder situatie zou moeten hebben. Als we veren in onze
omgeving zien kan het worden beschouwd als een boodschap dat we moeten
'verlichten', de dingen niet zo serieus te nemen, en dat we de vreugde in onze
situatie proberen te vinden.
Enkele veel voorkomende symbolische betekenissen van veren zijn:
Verhoogd bewustzijn
Luchthartigheid
Verlichting
Gebed
Goddelijkheid
Vooruitgang
De boodschap van veren
Blijf eens stil staan op het moment dat je een veer vindt en vraag jezelf
eens af, welke boodschap deze veer je brengt ?
Kort overzicht van de betekenis van veren:
Adelaar: Kracht, verlichting, vrijheid, oog voor detail,
grensverleggend.
Buizerd: Dood en wedergeboorte, nieuwe visie ontwikkelen.
Duif: Vrede en liefde, vruchtbaarheid en begrip van zachtheid.
Veren hoofdtooien zijn typerend voor de Indianen van de Plains. Ze werden gemaakt met de veren van de adelaar, een vogel waaraan bovennatuurlijke krachten werden toegeschreven. De adelaar werd beschouwd als de boodschapper tussen de mensenwereld en de godenwereld. Ook was de vogel de belichaming van de mythische dondervogel die met het klapwieken van zijn vleugels donder veroorzaakte en met het knipperen van zijn ogen bliksemschichten voortbracht. Adelaarsveren bezaten spirituele kracht. Veren hoofdtooien waren dan ook niet alleen om mee te pronken, maar boden de drager een bovennatuurlijke bescherming. Niet alleen opperhoofden, maar ook vooraanstaande krijgers droegen een hoofdtooi.
Zij hadden ook een soort horoscoop die ze aan geboortes koppelde. Bij hun werd het echter gezien als Totem- en/of Meducijndieren gezien. Zij zouden hen beschermen en hun spirituele leiders zijn. Ze geloofde echter dat je totemdier kan veranderen. Dit zou liggen aan de verschillende fases in je leven en welke begeleiding je op dat moment nodig hebt. Kenneth Meadows heeft in zijn boek ''Moeder Aarde Astrologie'' de twaalf westerse dierenriem tekens aan de twaalf indianen totems gekoppeld.
Elk totemdier had zijn eigen krachten . Zo had ieder dier een totemsteen en een totemplant. Deze zouden beschermende en helende krachten hebben voor diegene met die totem.
Een totem is een voorwerp, wezen of dier dat een persoonlijke betekenis voor iemand heeft, en met wie men zich sterk verbonden voelt. Totems worden gebruikt door verschillende volken, met allerlei religies om hun relatie met dieren, geesten, planten en hun omgeving aan te geven. Totempalen worden voornamelijk gevonden bij de Native Americans van de Noordwestkust.(Alaska,Canada) Het idee erachter is de verschillen te tonen tussen mensen, of stammen, en dieren, maar dat integratie en begrip voor de ander nodig is. Net zoals bijvoorbeeld wolven anders zijn dan walvissen, zullen personen van de verschillende stammen of volken anders zijn. Als je zegt "Ik ben een adelaar" betekent dit niet dat je een vogel bent, maar dat je bij de adelaar-stam hoort. De echte betekenis van de totem weet alleen de maker .
Totem - Figuren
ADELAAR.....De adelaar is het symbool van de Haida stam, hij wordt gezien als de sterkste van alle wezens. Met zijn grote vleugels en scherpe ogen regeert hij de lucht en controleert alles op de aarde. Het geluid van zijn vleugels doet denken aan donder, daarom wordt hij ook wel de dondervogel genoemd.
RAAF.....De raaf staat ook hoog op de totempaal, hij bekijkt de mensen en dieren onder hem, en is de bewaker van de totembouwer. Door zijn grote, sterke snavel is hij gevreesd bij mens en dier.
WOLF.....De wolf is geheimzinnig, wordt zelden door mensen gezien en slaat ´s nachts toe. Hij staat erom bekent dat hij er niet voor terugdeinst voedsel uit de dorpen te stelen. BEVER....De bever is vriendelijker, maar als hij geprovoceerd wordt kan hij overstromingen veroorzaken. Hij staat erom bekend dat hij vallen langs rivieren en beken graaft om mensen te vangen.
MUSKIET.....De muskiet met zijn grote ogen om ´s nachts te jagen, en met zijn lange neus om bloed te zuigen wordt gevreesd door mens en dier. Maar vooral zijn vermogen de gezondheid te ondermijnen beangstigd.
BEER... De beer is een tweeslachtig wezen, en heeft het vermogen in een mens te veranderen. Hij staat onderaan de totempaal en stelt de vrouw van het opperhoofd voor, en staat model voor de geboorte. Probeer hem niet te temmen of te provoceren!!
Indianen, als je dat woord hoort, schiet er vast van alles te binnen. Misschien denk je aan een verentooi, pijl en boog, aan de vredespijp of aan een wilde jacht te paard achter een kudde bizons aan. Dat is al een heleboel, maar er is nog meer te vertellen.
*** Geschiedenis ***
Tussen de tienduizend en twintigduizend jaar geleden trekken over de Beringstraat tussen Alaska en Siberië mensen uit Azië Amerika binnen. Deze mensen zijn de voorouders van de huidige Indianen en Eskimo's. De oudste gevonden voorwerpen in Amerika zijn in Alaska gevonden en zijn tussen de 12.000 en 15.000 jaar oud. De vele honderden talen die de Indianen in Noord-, Midden- en Zuid-Amerika spreken zijn te verdelen in 10 taalgroepen.
Hoe verdeel je de taalgroepen?
Nog steeds is niet iedereen het erover eens hoe de talen van Amerika in te delen. Die taalgroepen worden weer onderverdeeld in kleinere taalgroepen en die worden weer onderverdeeld in talen. Taalgroepen zijn talen die verwant zijn aan elkaar. De taalgroep waar het Nederlands toebehoort is het Indo-Europees, de taalgroep waar naast Nederlands, onder andere Engels, Frans en Hindi toe behoren.
Verwantschap van talen
Uiteindelijk zijn trouwens alle menselijke talen, net als alle mensen, aan elkaar verwant. Er zijn woorden die zowel in het Nederlands als in Indiaanse talen bestaan. Vaak hebben die woorden een iets andere maar verwante betekenis, zoals mama of melk. Mama betekent vaak moeder of borst (borst omdat de moeder het kind voedt met de borst). Bij de Kogi, een groep Indianen die in het hooggebergte van Columbia leeft, betekent 'mama' priester. Als je weet dat sommige kinderen op zeer jonge leeftijd worden meegenomen door de priester om door hem te worden opgeleid en opgevoed, begrijp je misschien hoe dat kan.
De betekenis van melk is in Indiaanse talen vaak keel, slikken of zuigen. Als je wel eens een kind aan de moederborst hebt gezien en weet dat de enige melk die Indianen kennen moedermelk is, begrijp je de relatie waarschijnlijk wel. Het is niet altijd gemakkelijk die verwantschap te herkennen. Het woord melk is in de loop van de tijd in verschillende talen anders gaan klinken, b.v. milq, amu'ul, of mlqw-tan. Zoals je uit het laatste voorbeeld kunt opmaken, zijn die verschillen vaak zo groot dat je het woord zelfs niet kunt uitspreken. Voor nog veel meer woorden zijn geen overeenkomstige klanken te vinden. Dat is omdat er in de loop van de tijd woorden moesten worden bedacht voor de nieuwe dingen die mensen op hun tocht over de aarde tegenkwamen. Als groepen zich afscheiden, veranderen bestaande woorden vaak van klank en betekenis. Dat geldt niet alleen voor Nederlanders en Indianen, maar ook voor Indianen onderling. Zo ontstaan er in Amerika vele honderden talen. Talen die net zo veel van elkaar verschillen als Frans en Nederlands of zelfs Nederlands en Chinees. Omdat zij elkaar niet kunnen verstaan, ontwikkelen de Indianen van de Prairie een gebarentaal die enigszins lijkt op de taal van doven.
Cultuurgebieden
Als mensen zich ergens vestigen, passen zij hun levenswijze aan de omstandigheden aan. Indianen die in het Andesgebergte terecht zijn gekomen, hebben een andere levenswijze dan zij die bij de grote meren in het noordoosten terecht zijn gekomen of op de vlakte in het midden-westen van Noord-Amerika. Zo'n gebied waar mensen een vergelijkbare levenswijze hebben, heet een cultuurgebied- De meest gebruikelijke indeling van de cultuurgebieden van Noord-, Midden- en Zuid-Amerika is: het verre noorden, de noord-westkust, Californië en het grote bekken, de vlakte, het oostelijk woudgebied, het zuidwesten, Midden-Amerika, het Andesgebergte, de Argentijnse pampa, het Caraibisch gebied en het tropisch regenwoud.
De volken die in zo'n gebied leven, brengen vergelijkbare culturen voort, maar bedenk dat er altijd ook grote verschillen tussen die volken zijn. Niet iedereen is het met die opdeling eens. De Indianen in Zuid-Amerika worden ook wel verdeeld in Indianen van het hoogland die in de bergen wonen en Indianen van het laagland. Deze Indianen leven onder andere in het tropisch regenwoud.
Stammen, volken of naties
In ieder gebied wonen verschillende stammen, volken of naties. Het is moeilijk uit te leggen wat een stam is. Het lijkt een beetje op een volk, maar soms is het volk groter dan een stam. De Oglala zijn een Sioux-stam. Het volk waar zij toebehoren is de Sioux. Zij hebben samen met de andere Sioux-stammen een vergelijkbare religie, taal en ook een vergelijkbaar doel: samen tegen de rest van de wereld. Maar de Oglala hoeven zich niets aan te trekken van andere Sioux-stammen. Een stam is dus ook niet helemaal hetzelfde als een land of een staat. Stammen hebben meestal niet een duidelijk grondgebied. Tegenwoordig hebben veel Indiaanse stammen wel een duidelijk afgebakend grondgebied in de vorm van reservaten.
Een ander voorbeeld zijn de Yanomama. De Yanomama leven verspreid over een groot gebied op de grens tussen Venezuela en Brazilië. leder dorp is onafhankelijk en kan met ieder ander dorp in oorlog zijn en is dat meestal ook. Toch is er duidelijk sprake van een Yanomama-volk met voor ieder dorp dezelfde godsdienst, een zelfde cultuur en een vergelijkbare levenswijze.
Recht op onafhankelijkheid
Tegenwoordig spreken wij niet meer van stammen, maar van inheemse volken. Veel Indiaanse volken spreken liever over zichzelf als natie. Zo willen zij laten zien dat zij net zo veel recht hebben op onafhankelijkheid als de Amerikanen of de Nederlanders.
De Tipi is een typische nomaden woning, het is, in tegenstelling tot de wigwam, 
Domein van de vrouwen
Het vuur in de Tipi werd ook gebruikt bij de speciale ceremonies waarbij ze ![[image]](http://www.help-ngo.com/site/up/why_tipi.png)
tive Americans om te kunnen
communiceren met de Heilige Geest en om het symbool van hemelse wijsheid uit te
drukken. Ook vertegenwoordigen de veren in de Indiaanse cultuur de kracht van de
dondergoden, samen met de kracht van lucht en wind.
