Eerst en vooral wil ik hier even vermelden dat de namen die ik hier af en toe vernoem misschien niet juist gespeld zijn. Ik praat hier in de tijdsgeest van toen wat ook tot gevolg kan hebben dat de namen die ik gebruik niet de echte namen zijn in die zin dat ik alleen de afkortingen of bijnamen kende. Neem het mij alstublieft ook niet kwalijk dat ik soms nogal van de hak op de tak spring want ik schrijf gewoon het eerste op dat mij te binnenschiet zonder eerst mijn herrinneringen volgens tijd of datum te gaan rangschikken.

Mede door de vele namen van opvoeders ,leraren en ex patienten die door anderen op mijn blog werden neer geschreven is het voor mij ook veel makkellijker om alles terug voor mij te zien.net of het gisteren was. Wat ik ook nog wel even wil duidelijk maken is dat het nooit mijn bedoeling geweest is om het prefke zo te laten uitschijnen of dat het de hemel op aarde was. Dus daarom dat ik nu ook grotendeels rechtuit toe schrijf hoe ik er toen als kind over dacht. Nu er zo vele jaren over verstreken zijn bekijk ik dat nu wel op een andere manier hoor. Iets wat me altijd wel zal bij blijven is dat er ooit zo eens een optreden werd georganiseerd in de sporthal (of wat daar voor door moest gaan) zo een soort playback wedstrijd tussen de verschillende leefgroepen . Ik hoorde in die tijd nogal graag dat liedje van Bonny St Clair . ze hadden toen zo'n heuse blonde pruik voor mij gevonden die ik mocht gebruiken. man, man ,man wat heb ik toen afgezien toen ik dat podium op moest . Met ongeveer de zelfde kleren als zij toen der tijd droeg. Kan je het nog voorstellen (hopelijk niet meer) T'was gewoon belachelijk hoe ik er toen voorkwam heel de zaal lag plat van het lachen natuurlijk. Dat heb ik nog lang mogen horen zunne. Maar het belangrijkste is dat ik er niets aan overgehouden heb. Die rare broek die ik toen aanhad hadden ze trouwens geleend van Sandra Jackops (intussen spijtig genoeg al lang overleden) zij leed aan een zware vorm van muco.Het rare is eigenlijk waar ik vroeger een grote hekel aan had ben ik later op oudere leeftijd pas juist zeer uitzonderlijk graag gaan doen zoals b.v zwemmen en voetballen. als ik er nog aan terug denk dat je daar elke dag verplicht moest gaan zwemmen . En je moest echt niet denken dat je er onderuit kon komen, want ze hadden je altijd wel op de een of andere manier te stekken.

Dat zelfde zwembad is er trouwens altijd nog (brrrrrrrrr). Wat ik ook ooit eens meegemaakt heb is dat ik aan het zwemmen was. En toen ik er wou uitkomen dat ik een stamp op mijn hoofd kreeg en er zo op deze manier terug ingestampt werd . Ik was toen wel eventjes buiten westen en totaal verdwaast. K' durfde dat in die tijd tegen niemand te vertellen. Die bewuste badmeester was toen

Sjarel . Wat ik nog het ergste van al vond was dat ik nooit heb geweten waarom hij dat gedaan heeft. K'vraag het mij soms nog af en toe af .Een ding weet ik zeker had ik toen wat ouder geweest dan zou hij wat mee gemaakt hebben. Maar ja t'is toch maar gebeurd he.Gelukkig waren er meerdere badmeesters . er was er een die een stuk jonger was dan sjarel maar helaas zijn naam is me ontgaan (dat was pas nen hele toffe).Wat me ook altijd bijgebleven is die vele boswandelingen die we gemaakt hebben en die bosspellen dat vond ik altijd heel plezant, zoals het spelen van levende statego. je weet wel dat je zo in twee kampen werd ingedeeld en je moest de vlag van de vijand proberen te pakken.We hadden dikwijls schaafwonden van het vallen en schuren van takken op armen of benen. Ook weet ik nog goed ,op een dag gingen we weer eens naar het bos om te gaan spelen . K'zie het nog zo voor mij ,we gingen namelijk verstoppertje spelen je kent het wel he. Er werd afgeteld en ik was tamelijk ver het bos ingelopen en zag in de verte een heel groot beest nogal wild tekeer gaan. voor mij was dat toen (dacht ik toch)een heel schrikwekkend monster plus daar kwam nog bij dat ik te ver van de rest verwijderd was .Dus ben ik zo snel mogelijk dat ik kon gaan lopen net of mijn leven stond op het spel. Lijkbleek kwam ik uiteindelijk bij de rest van de groep terug gelijk een kieken zonder kop (helemaal uitgeput van de stres) Dus na een kwartier deed ik mijn verhaal (op mijn manier natuurlijk) fel overdreven van wat ik in werkelijkheid had gezien. Wat was nu eigenlijk nog het toppunt ? geen kat die mij geloofde natuurlijk. Ze vonden allemaal dat ik een beetje te veel fanthasie had. Tel daar bij de nodige comentaar en dat ongelovige geschater en dan heb je het helemaal. Alee jaa uiteindelijk zijn we dan toch gaan kijken naar dat monster dat ik had beschreven. En wat bleek het uiteindelijk te zijn ?. T'was een wespendief (een soort buizerd) die arme stakker zat verstrikt in de prikkeldraad.

Als zo'n beest zijn vleugel open slaat dan lijkt dat in de verte toch gauw een pak groter dan dat hij in werkelijk normaal is. Iemand van mijn groep toen (niet de opvoedster dus) heeft hem dan kunnen losmaken er stonden er echt niet veel voor te springen om dat beest op te pakken .

Uit eindelijk is dat beest aan de vogelbescherming over gedragen.

Ik herinner me ook nog dat we eens op kamp geweest zijn naar Westouter dacht ik (was ergens een plaatsje in de ardennen) als we daar toe kwamen zag je zo allemaal van die paviljoentjes dat bleken dan de slaapplaatsen te zijn . wat ik me daarvan herrinner is dat ik daar vaak gestraft geweest ben .we werden ingedeeld in groepjes van 3 .en t'was natuurlijk plezanter om den boel op stelten te zetten dan eigenlijk te moeten slapen .Er was toen per groepje 1 opvoedster voorzien die een aparte kamer had (die heeft dikwijls niet moeten slapen) ocharme dat mens. en ocharme wij natuurlijk ook. (k'herinner me geen namen meer) Ik weet wel nog dat er nog andere groepen waren als die van het prefke uiteindelijk was daar toch wel zo'n 200 man dacht ik.

je moest s'morgens heel vroeg uit je bed om dan met slaperige oogjes op het midden van het plein daar een beetje te staan turnen op een plein(die idioten) en altijd op dat zelfdde muziekje.

daarna mocht je in een reuze grote zaal gaan ontbijten (al zwijgend)of je werd er uit gegooid

ook herinner ik mij nog vaag dat we eens op schoolreis geweest zijn naar de beekse bergen.

Heel in het begin als ik voor de eerste keer in pulderbos terecht kwam had dat eigenlijk veel weg van een concentratiekamp vond ik . die grote gebouwen ,binnenspeelplaatsen eindeloze gangen waar maar geen einde aankwam. als kind maakte dat toch wel een verschrikkelijke indruk op mij.

ik weet het nog goed ik werd eerst rondgeleid door juf cecille (den dolf was er niks tegen) grapje.

ik ben dan eerst in groep A beland . juf cecille was toen hoofdopvoedster (of dat dacht ze toch zelf dat ze het was) tjaa ik zeg dit omdat ik al na een paar dagen doorhad dat ze niet echt populair was onder haar colega's en sommigen van hen lieten dat ook blijken.ze heeft het dikwijls genoeg laten verstaan dat alleen zij het voor het zeggen had . ze was ook beste maatjes met meneer pastoor (zijn naam is mij ontgaan) daar was ze natuurlijk heel fier op. een heilige was er niets tegen . zo had juf cecille ook haar eigen zangkoor op een keer vroeg ze of ik niet in haar koor wou zingen(waar ik natuurlijk voor stond te springen) k'zei toen zo iets in de trend van nee liever niet juf cecille , goed zei ze pakte me bij mijn kraag en zei zonder chroom gij hebt hier te doen wat ik je opdraag ,ik ben hier de baas dus jij gaat bij het koor. punt amen en uit haar wil was dus wet. ja bij dat mens had je niet veel te koeken zunne . zelfs de stoerste knaap kreeg ze wel klein.

ja als klein manneke kunt ge daar niet veel tegen beginnen he. als we dan een jaartje ouder werden durfden we al eens zingen in de gangen zo van : cecile de krokodil die tettert maar die tettert maar cecile de krokodil haren bek staat nooit nie stil (velen zullen dit nog wel kennen) en dan gingen we gauw gaan lopen .natuurlijk achteraf brak dan wel de hel los . dan werd natuurlijk iedereen gestraft en ik kan je verzekeren dat het dan weken bleef na zinderen.ook over andere leefgroepen dan de hare dacht ze dat ze baas kon zijn .tjaa dat mens deinsde nergens voor terug.

wie hadden we dan nog ? juf kris (da was nogal een hooghartige) alee ja een seut maar toch redelijk streng .van haar kon ik dikwijls blijven zitten in de refter om mijn warme melk op te laten drinken als ze het dan niet kon halen tegen mij riep ze juf cecille er bij en die kapte de warme melk gewoon in mijn keel. k'heb daar dikwijls de tafel onder gekotst(sorry voor mijn taalgebruik)

zo heb ik ook eens een keertje meegemaakt ik weet het nog goed , ik voelde mij helemaal niet lekker echt, ik voelde mij dood ellendig , kris en cecille waren van dienst en we moesten gaan eten. dus ja als je ziek bent heb je toch helemaal geen eetlust dus weigerde ik om te eten, wel het heeft echt niet veel gescheeld of ik kreeg een goeie rammeling , want ze hadden beide zomaar beslist dat ik comedy aan het spelen was gelukkig voor mij was jef (de verpleegster juist in de buurt die het voor me opnam) die heeft toen voor de hele eetzaal staan roepen wat voor twee onmensen dat wel niet waren.ja die kregen er van langs hoor .ze nam me mee naar dat verpleeg kamertje ,waar al snel duidelijk werd dat ik maar liefst 41 graden koorts had k'heb toen 14 dagen in afzondering gelegen. alstublieft. de ziekenzaal heb ik daar trouwens dikwijls genoeg gezien als ik het mij nog goed herinner was er ook een zekere marina zij had daar een kamer aleen voor haar , zij was denk ik al in de 20 zij had echt wel de zwaarste vorm van astma die je kon hebben denk ik aleen ik vond haar nogal een vervelend wicht die deed niks anders als klagen die moest echt op haar wenken bediend worden , alee ja t'was geen gewone. josiane die was ook in de 20 geloof ik daar schoot ik goed mee op ,dat was een hele lieve.

aleee hier ga ik voorlopig mee afsluiten ik kan zo nog dagen blijven doorgaan de rest is voor een ander keertje ik hoop dat anderen ook eens mijn voorbeeld overnemen om ook hun verhaal te doen op deze blog .

alvast groetjes bruno