Geregeld gaan we eten in een plaatselijk eethuis. Tussendoor bereiden we ook wel ons eigen kookpotje. Kwestie van wat minder pikant en meer groentes. Zo had ik enige tijd geleden een idee om eens een nagerecht uit te proberen dat moeke mij leerde toen ik opgroeiende tiener was. Ik kocht in een winkeltje rijstmeel. Hilde geloofde er niet in. Maar het mengsel van dit fijne poeder met melk en suiker trok inderdaad fel op de griesmeelpudding van moeke. In de volksmond smulpap... Deze namiddag wordt ons leesuurtje voortdurend door een lopende machine onderbroken : onze kotbaas maalt rijstkorrels voor een buurvrouw. Haar taak bestaat erin het poeder te zeven. Deze avond smaakt de smulpap dubbel zo lekker. Morgen zullen we de bergen achter ons laten en dalen we met een lange busrit haarspellend af naar de zuidkust. Eerst bezoeken we nog een tempelcomplex in Kataragama, waar we overnachting zoeken in het klooster tussen de pelgrims. Wellicht zonder internet ?