Ik ben Laure Claeys, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Laure.
Ik ben een vrouw en woon in Sinaai, Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is binnenkort alleszins schrijfster :).
Ik ben geboren op 04/11/1993 en ben nu dus 30 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, judo, muziek, geschiedenis,....
Ik schrijf al verhalen sinds ik in het eerste leerjaar zat. En sindsdien al wil ik schrijfster worden.
Het is verschrikkelijk te horen dat de strijd is verloren dat de wind is gaan liggen dat de zon niet langer schijnt.
Dat de wereld vergaat dat het leven komt en gaat dat bloemen verwelken en schepen vergaan. dat de mens niet meer lief heeft dat niets eeuwig blijft bestaan.
Kijk naar mij wie ik geworden ben wat ik in wording ben waarom ik word hoe ik het ooit zal worden wanneer ik worden zal word ik? nog even geduld aub...
Mijn deur ze is gesloten voor de wind van vooraleer die fluitte rond mijn muren de torens verbouwereerd de sleutel op het slot gordijnen voor het raam waarin ik me nu opsluit tot de wind gaan liggen is tot de wind is gegaan
ik wil je al mijn warmte geven in de harde kou en de liefde die ik nu voel is van jou maar er is iets dat verandert het is iets wat je zei de gevoelens die ik nu voel zijn van mij
gedicht John McCrae: In Flanders fields Ik zet deze keer eens een gedicht van John McCrae op mijn blog. Een prachtig gedicht dat te maken heeft met de Eerste Wereldoorlog. Overlaatst was het Wapenstilstand, en ik vond dat dit gedacht wel even de moeite waard was om op mijn blog te zetten.
In Flanders fields the poppies blow between the crosses, row on row That mark our place; and in the sky The larks, still bravely singing, fly Scarce heard amid the guns below.
We are the Dead. Short days ago We lived, felt down, saw sunset glow, Loved and were loved, and now we lie in Flanders fields.
Take up our quarrel with the foe: To you from failing hands we throw The torch; be yours to hold it high. If ye break faith with us who die We shall not sleep, though poppies grow in Flanders fields
Ik verdien geen warmte om me heen want die ander heeft het niet. Dus waarom zou ik?
Heb er geen nood aan Ik heb overvloed en het voelt niet meer goed. Ik wil je helpen geef je hand maar aan mij en voel de wind op je gezicht die je problemen ontwricht en voel de zon die je oplaadt vol energie.
Ik geef je mijn warmte en mijn straaltje resterende hoop opdat de wereld ooit een betere plaats zou zijn wanneer ik er opnieuw rondloop.
