Er zit een scheurkalender in zijn buik

met nog zevenentwintig dagen ver zou hij

niets liever willen doen dan blijven liggen

zo de dag tegenhouden om te beginnen

maar toch zijn er koffers gepakt, vragende

poezenpootjes op ’t parket en er is ik.

Door de zwarte gaten in mijn stem verdwalen

er sterren tussen de ritssluiting, kust hij onmondig

mijn lippen wijder dan grenzen in een zoen

loop ik verloren terug op omgekeerde traptreden

hoor hoe regen valt als aan de onderkant

van de wereld water opspat, krul ik me op

in de nacht die hemelhoog in kerktorens klaagt

met sluimerende slaap in de ooghoeken van de kamer

vouw ik lakens tot een droom als hij gaat liggen,

pas dan schrijf ik zijn vrijheid in vragen

-Op de bodem van mijn lichaam knoopt hij

koorden door mijn spieren en scherpt

de violen in mijn hoofd onder zijn vingertoppen

streelt hij me kippenvel en ben ik vleugellam-

tussen de haakjes en witregels vol want

er zit een scheurkalender in mijn buik

met nog zevenentwintig dagen ver.

Meigem, 15/11/2007

11-12-2007 om 09:28 geschreven door Jenn