En zo gaan we verder...

Verder dan ooit tevoren. Dichter dan nabij. Vanuit bezieling voor het leven.

Gisteren ging ik met een prachtige vriendin naar DAAU, een muziekgroep die je meevoert op een muzikale roadtrip. Ondergedompeld in de klanken van de hemel, besefte ik heel helder hoe alles één is. We zijn één met elkaar, één met de natuur, één met de krachten van het universum. Je zal misschien denken, goh... wat een esoterische blabla - zeker op een stressvolle werkdag - maar bekijk het eens zo : door een gevoel van samenhang en solidariteit, kunnen we vanuit verbinding onze eigen angsten relativeren, en vertrouwen op het goede dat er in de wereld is. Ook al veracht je je buurman omdat hij zijn afsluiting te dicht bij de jouwe geplaatst heeft, of ben je razend op een brutale chauffeur die je voorbijsteekt, weet dat de enige mogelijkheid hiermee om te gaan is dat je je voor honderd procent inleeft in de ander. Want als je daar in kunt slagen, ook al is het maar voor even, dan zal je inzien dat we allen één zijn. De dromen van jou, zijn ook de dromen van een ander. No man is an Island, no man stands alone. Treat each one as your brother, each one as your friend... Moeilijk als anderen je onrecht aandoen, dat is zeker zo. Maar zelfs in het grootste onrecht, zal je niets oplossen door je te focussen op je vijand, maar wel door vanuit verbinding het onrecht te omarmen en los te laten in je hart.

Namaste