Ik had dinsdagmiddag mijn laatste examen, maar vertrok erna onmiddellijk terug naar huis omdat ik de volgende dag zou figureren bij Danni Lowinski, wat uiteindelijk niet echt de moeite waard was. Dat examen van dinsdag ging helaas niet zo super enja, dan begin je ook met een stom gevoel aan je vakantie... Maar in duwde dat gevoel weg en zwierde me woensdagavond vrolijk in een feestje. We zouden ergens in't stad een feestje doen, maar uiteindelijk beldandden we in een karaokebar met mensen die de verdieping boven ons op kot zitten. Het was ultragezellig en ik was die avond zelf al hees van het meeschreeuwen! Die middag hadden we ook te horen gekregen dat niemand van ons kot werd geshot, want ja dat risico bestond! Dus er was wel een reden om te feesten, ook al was mijn laatste examen wat tegengevallen.
De volgende dag hadden ook mijn andere buren hun laatste examen en konden we dus met z'n allen gaan vieren in een wokrestaurant, wokken na het blokken, haha! Om vervolgens dezelfde avond nog zwaar in den draaaank te vliegen op td! En eindelijk kon ik die geliefde traditie meemaken van binnenstappen op een feestje wanneer het buiten nog licht is en 's morgens weer buitenstappen wanneer het al licht is geworden! Zotste effect ooit! Dus om een uur of vijf 's morgens wandelde ik droogweg naar huis, bij klaarlichte dag!
Diezelfde td was er behoorlijk wat gebeurd... Where to begin! Ik was nauwelijks goed binnen op td of Pieter stond er, verbazingwekkend heet met een baardje! Hij zei vriendelijk gedag, iets wat ik na Aparty niet had verwacht, maar hee liever zo! En hij trakteerde me zelfs, hoewel ik me daardoor wel wat hoerig voelde, maar dat kon er wel van af nu hij er toch zo heet uit zag. Ik zag het zo al gebeuren dat ik de volgende ochtend ik zijn bed zou wakker worden, maar toen wandelde Benjamin binnen. Oh die hete, grote Benjamin. Ik had nog geen oogcontact kunnen maken en na het hele gedoe over sms durfde ik ook niet zomaar op hem af te stappen. Maar uiteindelijk zag hij mij en zei hij dag en was hij vriendelijk en blij. Ik was ondertussen al gevallen op mijn elleboog en hij begroette me zo enthousiast dat ik mijl cocktail over mijn wondje morste, en dat prikte! Djeez! Ik vertelde hem dat ik daar een pijntje had en hij gaf er een kusje op, als tweede... Want meteen na de val had al iemand anders een troostend kusje gegeven. Zijn naam was Henk en hij studeerde geneeskunde, maar had sinds dit jaar een lintje van de sportraad aan. Ik stond met hem te dansen, zoals we dat altijd doen, met grote gebaren en met veel geschreeuw :p. Maar toen ze low low low low low... Speelden, ging ik helaas te low en viel ik met mijn elleboog tegen de muur en dat deed toch wel wat pijn... Hij lachte eerst, maar gaf vervolgens een troostend kusje op mijn wonde. Dat was dus nummer een!
Spoileralert! Ik heb met geen van de drie bovengenoemde heren gemuild of geslapen die avond, maar 't is niet dat geen van de drie geprobeerd heeft...
Tegen het einde van de avond kom ik Benjamin tegen. Hij heeft duidelijk al wat veel op, te merken aan de manier waarop hij me vastneemt en hij zegt dat hij zich verveelt. Daarbij kijkt hij veel betekenend ik mijn ogen. Hij trekt me tegen zich aan en kust me in mijn nek. Het kriebelt ik mijn buik als nooit te voren, maar er iets veranderd in mij. Na die sms reeks waarin hij me zo goed als afwees, was mijn interesse ik hem ook verdwenen. Zeker als nu blijkt dat ik enkel kans maak bij hem als hij zat genoeg is. Dus ik schud mijn hoofd, loop naar buiten en hij volgt niet. Ik wou nog vragen om te praten, maar wat had dat dan opgebracht... Het zal gewoon nooit iets worden met hem en ik kan me daar best zo snel mogelijk bij neerleggen.
Ik ga vandaag voor de eerste keer figureren in een televisiereeks. Ik kijk er naar uit om, maar vooral om gewoon een keer aanwezig te zijn op zo'n set. Niet per se omdat dit wel eens mijn grote doorbraak zou zijn, bitch please! Ik ben een van de tien figuranten in een winkel, wat is de kans dat ik duidelijk ik beeld zal komen? Precies! Maar ik heb er wel zin in :). Meer volgt!
En Mick gaat opeens niet meer mee naar cantus... Hij moet werken de volgende dag. Geldig excuus maar pfff, ik had het gewoon kunnen denken. Achja... Ik moet gewoon stoppen met me ook maar iets aan te trekken. Gewoon mijn eigen charmante zelf zijn en after hours niet aan hem denken. Dan komt hij vanzelf wel. En anders, phu!
Typische single wijven praat eigenlijk. Maar hee crazy little thing called gemoedsrust.
En we zijn aan het winnen! Oh yeah! Ik heb Mick net verbaasd met het feit dat ik zel nummers componeer en daarnaast een van zijn favoriete nummers kan spelen. Ik vs single life: 1-0!
Ik ben vandaag nog eens naar een voorstelling van mijn maatjes van de academie gaan kijken. Ik blijf het nog steeds ontzettend jammer vinden dat ik al ben afgestudeerd, dus ik vind het super tof om zo nu en dan mijn nagangers te bezoeken. En dit keer was ik vrolijk verbaasd van hun talent! De voorstelling was helemaal zelf geschreven en geregisseerd, echt een topprestatie!
Ik sprak ook nog eens met een van mijn favoriete tegenspelers uit de goeien ouwen tijd en die zat met het idee om een cabaretgroepje op te richten en met die groep deel te nemen aan wedstrijden.
Iets nieuws, iets leuks, een droom! Ik was meteen verkocht! Dit is waar ik heel mijn pubertijd van droomde! Ik heb dan wel geen seconde tijd over, maar hiervoor zou ik potjandorie tijd maken!
Hij had talent en ik nu ja, ik ook wel, dus dit zou geweldig worden!
Ji to the ha!
Om half zeven deze avond stuurde ik Mick een bevestigingssms'je over onze afspraak van vanavond en hij stuurde bevestigend terug. Een half uur later stapte ik dus lichtjes zenuwachtig en de auto en vertrok richting bioscoop. Ik was er eerst en kreeg een sms'je van hem met de vraag hoe we elkaar zouden herkennen. Goede vraag, antwoordde ik, ik heb een rode jas aan en ik sta aan de trappen. Ik heb ook een rode jas aan, antwoordde hij, en ik ben er net. En inderdaad, even later wandeldde hij de hal binnen en op de trappen en ik herkende hem duidelijk van zijn facebookprofiel. Dat was Mick. Hij zag er, zoals Hannelore het al had beschreven, niet meteen heet uit, maar hij had wel iets ontzettend schattig over zich. Ik vond hem dan ook meteen aangenaam.
Ik wou zijn hand schudden als kennismaking. Hij schudde terug en trok me tegelijkertijd dichter om een kus op mijn wan te geven. Wat lief. Opnieuw steeg hij alleen maar in mijn opinie.
We sloten aan in de rij aan de kassa en kregen met gemak onze gratis kaartjes en ik futselde er zelfs een gratis parkingticket uit! Mooi! Vervolgens passeerden we het winkeltje met eten en drinken en hij vroeg of ik iets wou. Ik had me voorgenomen om niets van eten te nemen, maar een drankje kon wel handig zijn voor een plotse hoestbui dus nam ik er eentje en hij deed hetzelfde. Tijdens de film zelf, merkte ik helaas dat ik die zak popcorn echt wel miste... Ach ja, betere indruk, betere wereld!
Het is ondertussen twee weken geleden dat ik onbeschermde seks heb gehad met Pieter. Sinds vrijdag ben ik gestopt met mijn pil omdat mijn strook op was uiteraard. Het valt vaak voor dat ik dan pas twee tot drie dagen later mijn regels krijg, maar het werd maandag en ik vertoonde nog steeds geen enkel verschijnsel van de rode vlag. Toegegeven, ik was humeurig, maar dat kwam voornamelijk door de angst voor een mogelijke zwangerschap. Ik had geen vreetbuien, geen pijn in mijn onderbuik, niks! Dus die angst werd alleen maar groter en groter. Ik was klaar voor kinderen, dat zeker, op mijn 19e hoorde ik mijn klok al tikken, maar als zwangere vrouw kon ik mijn studies wel vergeten en bovendien zou Pieter dan de vader zijn. Vooral die gedachte maakte me nog meer nerveus! En wanneer ik me anders meteen kan kalmeren, bleef ik nu stress hebben en dat versterkte mijn slechte humeur alleen nog maar! Ik was bitchy tegen iedereen en kreeg al die mensen tegen me. Ik sloot iedereen weg uit mijn leven. En ook mijn levenslust daalde zienderogen.
Tot die prachtige dinsdag, toen de tampontest lukte! Ik had ze! Nog nooir in mijn hele leven was ik zo euforisch geweest dat de week van de maand was aangebroken! Weg kinderen, hallo buikpijn! Wat een opluchting!
Datzelfde feestje liep ik een nieuwe jongen tegen het lijf. Nu ja, jongen... Een man. Hij heette en frederik en was friggin 26: de volle 7 jaar ouder dan mij. Och help. Eerst Pieter die zes jaar ouder was en nu zeven. Story of my life: oude mannen dig me...
We praatten en het was gezellig. Hij sprak me aan met schoonheid. Hij gaf me het mooiste compliment dat ik ooit van iemand had gekregen: jij bent niet zoals de anderen, jij bent serieus, down to earth. Ik wist dat wel, maar niemand had het ooit zo gezged. Ik was meteen gevleid. En even later kusten we. We dansten ook, maar daar kon hij nog minder van. Hij zag er zo rock and roll uit maar hij had zero, nul, nada gevoel voor ritme. Ik ergerde me dood. En kussen kon hij ook alles behalve. Wa was da!
Maar hij wou meer en hij wou mee met mij. En ik liet hem meegaan.
Hij zag er even goed uit in kunstlicht, dat wel, maar hij kuste nog steeds niet goed, slecht echt wel! En toen hij mijn broek probeerde uit te doen, kon ik het niet meer aan. Dit slechte kussen was alleen maar een voorbode van wat er zou komen. Plus het licht was aan. Ik doe het niet met licht aan. Das eng met iemand die je nauwelijks kent.
En dus stopte ik hem en zei dat ik niet wou. Hij was duidelijk geleurgesteld en maakt meteen aanstalten om te vertrekken. Ik deed een poging om hem bij mij te houden, want ik voelde me plotseling zo eenzaam. Als hij weg zou gaan, zou ik helemaal alleen achterblijven. Vreselijk gevoel!
Ik voelde me niet alleen eenzaam maar vooral zielig. Heel zielig.
Hij vertrok en achteraf hoorde ik dat hij nog bij zijn ex woonde. Plus hij was buschauffeur. Nowp, dat wordt nooit iets :')
