De
titel zegt het zelf al: ik wil jullie met mij laten kennismaken.
Ik
ben Tessa(schuilnaam, off course want in ons land wordt het doorgaans
niet gewaardeerd als je niet zo aangename dingen vertelt en toont dat
niet alles zo goed loopt) en ben 25 jaar. Ik woon in Limburg, een
streek die ooit bekend was voor haar ondernemingsdrang maar nu eerder
een gehucht geworden is waar jongeren eerder moeten vechten voor
kansen dan ze te grijpen.
Als
jonge meid wist ik nooit wat ik wilde worden. Op de allombekende,
afgezaagde vraag "wat wil jij later worden?", antwoordde ik
standaard dingen zoals "boekhoudster", "leerkracht",...
Wat ik toen nog niet begreep was dat 'zelfstandige' eigenlijk ook een
beroep is, ook al is dat draagvlak een stuk breder en ingewikkelder.
Want zeg nu zelf: hoe leg je aan een kind uit wat het betekent? Wie
of wat is een zelfstandige? Je kan er geen profiel aan breien, want
het is te divers. Dus ik zei maar wat om mensen gelukkig te maken.
Wat ik eigenlijk echt wilde antwoorden was: "ik word mijn eigen
baas, wil ondernemen, dingen verkopen, met mensen handelen en zelf
bepalen hoe ik aan mijn geld kom". Toen was me dat nog niet zo
duidelijk, maar aan mijn lievelingsspelletjes te zien was het dat
wel: winkeltje spelen(op een strijkplank stalde ik mijn goederen
uit), café spelen(modder dat mijn klanten gedronken hebben in de
zomer , mijn ma haar gans servies om zeep geholpen. Nu nog
altijd vindt mijn vader vorken en lepels in de grond als hij een boom
wil herplanten),... Nooit heb ik een beroep gespeeld zoals politie
agent, dokter, verpleegster,... Om één of andere reden draaide ik
het altijd om naar een zelfstandig beroep.
Sinds
enkele maanden doe ik naast mijn zelfstandige webwinkel nog iets
anders: ik ben familiehulp(eigenlijk een mooier woord voor een
poetsvrouw, maar aangezien ik op handen gedragen wordt door mijn
gezinnen noem ik mezelf geen poetsvrouw. Mijn gezinnen noemen me ook
zo niet, uit respect voor mijn persoon). Kon ik geen andere job
krijgen? Neen, kort door de bocht: ik heb diverse studierichtingen
gedaan, maar geen enkele was voor mij ooit goed genoeg. Ik studeer nu
nog steeds, een richting die me wel ligt. Maar als je in België 25
jaar wordt moet je je zaak in hoofdberoep verder doen, als je geen
ander werk hebt. Aangezien ik dan om het kwartaal(3 maanden dus) 800
euro(afgerond) integraal naar vadertje staat moest overschrijven
besloot ik te stoppen met rustig naar een kantoorjob te zoeken en
zo'n kantoor binnen te stappen. Ik word er niet gelukkig van, maar ik
verdien geld, bouw mijn 'rechten' op en wat het allerbelangrijkste
is: ik kan mijn echt beroep, mijn winkel, verder doen. Want ook dat
is het leven van een zelfstandige: vechten voor je zaak, jezelf
wegcijferen en over je grenzen heengaan. Waarom? Omdat ik
zelfstandige ben en daar word je in dit land voor gestraft.
Ook vandaag weer zevende dag, spijtig genoeg mag ik niet altijd beslissen wat hier op tv komt, dus we het hebben meegeluisterd....
Wat zegt Wouter Beke(CD&V)? "Werkloosheidsgraad is gedaald, concurrentiegraad is gestegen...". Dat de concurrentiegraad gestegen is begrijp ik volkomen. Onder elkaar is er nog solidariteit bij zelfstandigen, maar wanneer ze oog in oog komen te staan met grote bedrijven zie je precies toch niet veel meer van die solidariteit. Want: zijn die grote bedrijven zelfstandigen of gewoon 'ondernemers'(klinkt toch anders in de oren, niet? ).
Het is echter de werkloosheidsgraad die mij eventjes niet goed gezind maakt. Want: de cijfers zeggen inderdaad dat er een daling van die graad is. Dus: minder mensen stempelen, het gaat 'goed' met onze economie. Maar is daar geen verklaring voor? Denk eens even met me mee...Jongeren die wachtuitkering willen krijgen moeten daar tegenwoordig echt lang op wachten. Ze moeten van iets leven, mama en papa kunnen hen niet altijd onderhouden. Wat doe je dan? Ofwel, als je nog geen 25 jaar bent, ga je terug studeren(je kan er maar slimmer van worden...) OF: je stapt naar het OCMW en vraagt hulp. Geen garantie dat je daar een 'ja' krijgt, want je hele hebben en houden wordt omgekeerd en je zal begeleiding moeten accepteren(beetje logisch eigenlijk), maar uiteindelijk helpt het OCMW iedereen. Waarom dat verschil? OCMW maakt geen deel uit van ons sociaal zekerheidsrecht. Dat wil zeggen: je moet niet eerst dingen presteren om er aanspraak op te kunnen maken, je 'krijgt' het gewoon. (OCMW MOET mensen helpen, MAG niemand weigeren...staat in de organieke wet van '76). Werkloosheidsuitkeringen echter maken deel uit van ons sociaal zekerheidsstelsel. Betekent: niks bijgedragen = niks krijgen.
Zoals jullie weten studeer ik nog, zijnde het deeltijds(want: ik werk ook nog en ben zelfstandige). 1 van mijn vakken aan de hogeschool is arbeidsrecht, meer bepaald: toegepast sociaal zekerheidsrecht.
In die cursus(een kurkdroge, maar wel interessante cursus) staat een volledig hoofdstuk over werkloosheid en de daaraan gekoppelde uitkeringen. Achteraan dat hoofdstuk is een gedeelte behouden voor de zelfstandigen, meer bepaald de faillissementsverzekering.
Stel: je moet als zelfstandige stoppen met je zaak. Normaal gezien zou dat betekenen: geen centjes meer. Maar: als je zo'n faillissementsverzekering hebt(is eigenlijk geen verzekering, maar een sociaal recht...begrijpen wie begrijpen kan met zo'n benaming) krijg je wel geld. Tot zo ver het mooie weer...
De periode waarin je als zelfstandige geld krijgt bezorgt je geen pensioen. Dus: krijg je 8 maanden verzekering, dan betekent dat: voor die 8 maanden geen opgebouwd pensioen. Eerlijk? Totaal niet. Vergelijk dit met een werkloze: hoe lang je ook werkloos bent, je pensioen blijft opgebouwd(zij het op een laag niveau aangezien wij in België een degressief systeem hebben). Als deze verzekering een sociaal recht is, waarom bouw je dan geen pensioen op?
(Bron, voor wie wil: Socialezekerheidsrecht: toegepast (Dirk H. , Leen P., Ivan V.,...). )
Even tussendoor een stom, eenvoudig voorbeeld van hoe je als zelfstandige soms het 'nut' niet echt kan inzien van te gaan werken...
Ik verkoop een pakket Playmobil(wat hier al meer dan 2 jaar lag) voor 40 euro. Voor diezelfde 40 euro moet ik een hele voormiddag(4 uurtjes) poetsen bij mensen thuis(is hetzelfde ongeveer voor mensen die in een winkel werken bijvoorbeeld).
Wat verkies ik dan? Het pakket, want: ik moet er de deur niet voor uit, ik maak er iemand blij mee, ik verkoop iets tweedehands(anders werd het misschien weggegooid) en ik riskeer mijn leven niet op de weg(+ ik moet er niet speciaal voor opstaan).
Maar: je neemt er de kopzorgen bij, de meer dan 15 mails vooraleer de klant overgaat tot betalen, het inpakwerk(toch zo'n 25 minuten), pakket naar kiala brengen en het gesleur met de doos.
Zoals al eerder aangegeven bekijk ik de website van het laatste nieuws meerdere keren per dag. Kwestie van op de hoogte te blijven, want dat is als zelfstandige en ook voor mij persoonlijk heel belangrijk. Vandaag een artikel op hln.be over 2 dames die een winkel runnen en zeggen dat dit iets totaal anders is als 'winkeltje spelen'. Ik heb 'maar' een kleine webwinkel, maar kan hen bijtreden in hun mening. Aan de reactie van een, blijkbaar zeer onwetende lezer, zou je echter kunnen merken dat veel mensen nog steeds een zeer negatief beeld van zelfstandigen hebben...Jaloezie, of onwetendheid? Frustratie? Geen idee...Hier even de reactie:
" Zelfstandig zijn is zo weinig mogelijk belastingen betalen ondanks de grote winsten en zoveel mogelijk fraude plegen door zo veel mogelijk in te brengen. "
(Bron: http://www.hln.be/hln/nl/36/Carriere/article/detail/2675557/2016/04/14/Een-eigen-zaak-runnen-is-niet-hetzelfde-als-winkeltje-spelen.dhtml?show=react )
Even weerlegging van deze kritiek...(puur uit frustratie en onmacht omdat zelfstandigen steeds weer opnieuw met de vinger worden gewezen, terwijl het je volste recht is om ook gewoon een zaak te beginnen...met alle gevolgen van dien!)
Weinig belastingen betalen? Personenbelastingen kan ik nog weinig over zeggen omdat ik nog niet zo lang bezig ben. Als je echter weet dat je zoiezo, binnen de eerste 3 jaren na opstart van je zaak, 22% van je totale jaarwinst moet betalen aan sociale bijdragen noem ik dat al veel. Uitzondering op die regel: onder, gemiddeld/afgerond, 1300 euro per jaar blijven. Want: dan betaal je 0 euro sociale bijdrage. Is dit haalbaar? Als je heel veel kosten maakt misschien wel. Maar: vergeet niet dat die kosten ook echt kosten zijn. Moet je als zelfstandige je auto niet voltanken? Elektriciteit betalen, Gas, water,..... ? Zijn die kosten dan een vorm van fraude? Ik dacht het niet. Vergeet ook niet dat je niet alles als kost kan inbrengen, enkel hetgeen bijdraagt aan het voortbestaan van jouw zaak. Dus: onder die 1300 euro per jaar blijven? Ik wens je veel succes.... Zelfs ik als kleine zelfstandige kan dat niet, want: fraude plegen als je een webwinkel hebt? Nogmaals, ik wens je veel succes(alles komt op je rekening te staan, dus iets wegmoffelen lijkt mij bijzonder moeilijk).
Zondag is, voor vele mensen, de 'zevende dag'. Daarmee bedoel ik niet de Christelijke rustdag, wel het programma waarin politici doorgaans zichzelf en hun partij op een voetstuk mogen plaatsen door leugens te vertellen of, in het beste geval, dingen mogen verbloemen in naam van ons land. Vandaag was dat opnieuw het geval, dit keer door Gwendolyn Rutten. Oordeel zelf..
Mevrouw Rutten had het over de nieuwe reeks regeltjes die ontworpen zijn voor onze begroting. Volgens mevrouw de politica zou dit in naam van de vrijheid zijn. Wat precies? Wel, voor onze begroting in evenwicht te krijgen(hoe lang gaat dat nog duren?!), wordt de 38 uren werkweek afgeschaft. Gevolg: mensen die veel overuren hebben zullen die op hun buik kunnen schrijven en wellicht gaan heel wat mensen nog flexibeler moeten werken. De ene maand bijvoorbeeld 40 uren, de andere wat minder. Volgens mevrouw Rutten gaat dit voordelig zijn voor iedereen. Want: "het staat mensen toe flexibel te zijn en bijvoorbeeld een eigen zaak te beginnen". Is dat zo? Even mijn mening...
Ik werk flexibel met dienstencheques: altijd zelfde uurrooster. Dit staat mij toe mijn zaak te doen zoals het moet, mijn klanten staan daar op, ikzelf ook. Stel: week 1 werk ik 40 uren, week 2 maar 20(zoals nu). Dan ben ik flexibel, akkoord...Maar: wie gaat in week 1 voor mijn winkel zorgen? Tja...denkfoutje zeker?
Zondag is, voor vele mensen, de 'zevende dag'. Daarmee bedoel ik niet de Christelijke rustdag, wel het programma waarin politici doorgaans zichzelf en hun partij op een voetstuk mogen plaatsen door leugens te vertellen of, in het beste geval, dingen mogen verbloemen in naam van ons land. Vandaag was dat opnieuw het geval, dit keer door Gwendolyn Rutten. Oordeel zelf..
Mevrouw Rutten had het over de nieuwe reeks regeltjes die ontworpen zijn voor onze begroting. Volgens mevrouw de politica zou dit in naam van de vrijheid zijn. Wat precies? Wel, voor onze begroting in evenwicht te krijgen(hoe lang gaat dat nog duren?!), wordt de 38 uren werkweek afgeschaft. Gevolg: mensen die veel overuren hebben zullen die op hun buik kunnen schrijven en wellicht gaan heel wat mensen nog flexibeler moeten werken. De ene maand bijvoorbeeld 40 uren, de andere wat minder. Volgens mevrouw Rutten gaat dit voordelig zijn voor iedereen. Want: "het staat mensen toe flexibel te zijn en bijvoorbeeld een eigen zaak te beginnen". Is dat zo? Even mijn mening...
Ik werk flexibel met dienstencheques: altijd zelfde uurrooster. Dit staat mij toe mijn zaak te doen zoals het moet, mijn klanten staan daar op, ikzelf ook. Stel: week 1 werk ik 40 uren, week 2 maar 20(zoals nu). Dan ben ik flexibel, akkoord...Maar: wie gaat in week 1 voor mijn winkel zorgen? Tja...denkfoutje zeker?
Voorbeeld van waar een zelfstandige niet goed tegen kan: vrijheid die beperkt of gehinderd wordt. Je kan ook zeggen 'iemand die in je nek hijgt'. Wanneer gebeurd? Gisteren op het werk...
Jullie weten dat ik deeltijds met dienstencheques werk. Op zich geen ideale job, maar wel eentje die, relatief gezien, goed betaalt en je de vrijheid geeft die je als zelfstandige nodig hebt. Iedere dag naar een andere plaats rijden, het ene gezin is het andere niet.. Je komt eens ergens, je ontmoet mensen en voor je het weet is je week om. Doorgaans veel routinewerk: de gezinnen weten wat ze aan je hebben.
1 van mijn huishoudens is altijd een huishouden van veel vrijheid geweest: dit zijn je taken, als je gedaan hebt is het goed voor ons. So far, so good. Gisteren plots besloot de eigenaar thuis te blijven(dagje verlof) en te kijken hoe ik schoonmaakte. Dus niet: meehelpen, maar echt: van de ene plaats me te volgen naar de andere plaats. Plaats gekuist? Lijstje met 'werk' punten. Voornamelijk details(muggenziften heet dat dan?), maar goed: je wordt er voor betaald. Als die waslijst na 4 uur werken nog aangedikt wordt krijg ik daar dus warm en koud tegelijk van. Op zo'n moment voel ik me werknemer en niet langer zelfstandige. Dan heb ik het gevoel dat ik zelf niet mag kiezen hoe ik mijn werk regel, dat ik onder gezag sta.
Wettelijk gezien is HET verschil tussen een zelfstandige en een werknemer: het al dan niet aanwezig zijn van een gezagsrelatie. Dus: zelfstandige = geen gezagsrelatie, werknemer = gezagsrelatie.
Je kan dus niet die 2 aanvaarden als mens. OF je bent zelfstandige, OF je bent werknemer. Wanneer je nu die 2 toch moet combineren(willen of niet: anders betaal je je blauw aan lasten) krijg je dus het 'probleem' hierboven geschetst.
Hoe gaat de zelfstandige dit oplossen? Door wellicht nog sneller te moeten werken en bijgevolg: onnauwkeuriger EN door toch te proberen een draai er aan te geven. Want flexibiliteit is een must voor iedere zelfstandige!
"De totale vrijheid vind ik het fijnste aan zelfstandige zijn"?
Vandaag op hln.be (beetje mijn guilty pleasure: zeker 30 keer per dag eens kijken wat er in de wereld gebeurt) een kleine reportage over een zelfstandige(een vrouw) die zegt dat ze de totale vrijheid het leukste vind aan zelfstandige zijn. Heb je totale vrijheid? Een reactie van een lezer vind ik eigenlijk wel een goed vertrekpunt, maar ik moet het toch enigszins nuanceren...
"Die vrijheid is een illusie. Enerzijds werk je knap hard voor de staat en je moet. Anderzijds dwingen je klanten je bewust of onbewust een bepaalde richting uit. In kleine en grote dingen. Je wil 'overmorgen' leveren, maar als de klant eist 'morgen', dan zijn er maar weinig die 'overmorgen' zullen leveren. Jij weet dat 'rood' beter is, maar als de klant eist 'blauw', dan zal je ook daar rekening mee moeten houden."
Het is inderdaad zo dat je nooit totale vrijheid hebt. Soms heb ik klanten die op maandag om 21 uur geld storten voor een DVD en die morgen al verzonden willen zien. Ik ben van het principe "je zal wachten tot het op de rekening staat", maar: uitzonderingen kunnen en moeten gemaakt worden. Want: je bent zelfstandige en je moet flexibel zijn. Doe je dit niet dan bouw je geen volledige relaties met je klanten op. Met volledig bedoel ik: een gedeelte standaard(wat gewoon altijd van je verwacht wordt) en een gedeelte dat je zelf volledig inkleurt door iets extra's voor je klanten te doen. Bijvoorbeeld: komt er een speciaal Lego blokje binnen dan hou je dat voor die ene speciale klant aan de kant.
Vind ik het erg dat ik nooit volledig vrij zal zijn? Neen, want deze onvrije situatie(s) houden mij scherp, doen me beseffen dat ik het verschil maak. Door me, door mijn klanten, aan banden te laten leggen toon ik hen dat ik me engageer voor mijn zaak, dat ik er voor vecht en hen tevreden wil maken/houden.
Als ik echter bedenk hoeveel dingen ik moet doen, naast mijn zaak en mijn klanten, gewoon omdat onze overheid dat persé wil dan krab ik me soms wel in de haren en denk ik '"dit vind ik niet fijn, dit wil ik niet". Bijvoorbeeld: een formulier MOETEN invullen omdat zij dat willen. Als het dan een nut dient vind ik het nog niet eens zo erg, maar doorgaans is het gewoon omdat onze maatschappij zo ingesteld is.
--Check zeker ook eens de website van hln. Komen heel veel leuke berichten op en je kan er ook op reageren. De link voor dit artikel waarop ik mij gebaseerd heb: http://www.hln.be/hln/nl/36/Carriere/article/detail/2668692/2016/04/07/De-totale-vrijheid-vind-ik-het-fijnste-aan-zelfstandige-zijn.dhtml?show=react ) ------
