 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
Oceanus of Okeanos (Grieks Ὠκεανός) was een Griekse zeegod en Titaan. Hij is de personificatie van de oceaan, die door de oude Grieken en Romeinen werd gezien als een immense rivier die de platte wereldschijf in zijn geheel omcirkelde. Oceanus regelde daarnaast ook de opkomst en ondergang van de hemellichamen: Helios (de zon), Selene (de maan) en de sterren. Volgens sommige geleerden werd Oceanus eerst geassocieerd met al het water dat zout was; hij was dus ook de Middellandse Zee en de gehele Atlantische Oceaan. Maar naarmate de geografische kennis van de oude Grieken zich uitbreidde, werd Oceanus steeds meer gezien als de wateren die verder van Griekenland lagen en waarvan niet veel bekend was. Poseidon zou over de Middellandse Zee heersen. Uiterlijke kenmerkenOp Griekse afbeeldingen heeft Oceanus vaak een gespierd bovenlijf en het onderlijf van een slang. Hij heeft een lange baard en er groeien één a twee lange horens of kreeftenscharen op zijn hoofd. Vaak afgebeeld met Oceanus waren een slang, een school vissen en een roeiriem. Oorsprong en nakomelingenOceanus was de eerstgeborene van de Titanen, de kinderen van Uranus en Gaea. Hij verenigde zich met Tethys, één van de andere twaalf Titanen, en samen met haar had hij drieduizend kinderen, de Oceaniden, nimfen die alle vormen van water personifieerden. Hij was ook de vader van de Potamiden (de riviergoden) en de Cercopen (twee aapachtige dieven). Sommigen zeggen dat ook Triptolemus zijn zoon was. Qua positie als eerste van de Titanen of mythologische reuzen en qua functie toont hij overeenkomsten met Aegir in de Noordse mythologie. MythesIn de meeste variaties van de mythe over de oorlog tussen de Titanen en de Olympianen nam Oceanus (samen met Themis zijn neef Prometheus) niet deel aan de gevechten. Hij sloot zich bij geen van beide kanten aan en trok zich terug. Ook nam Oceanus niet deel aan de opstand tegen zijn vader Uranus. Door deze acties raakte hij nogal afgezonderd van zijn broers en zusters. Phoebe (mythologie)Phoebe (Grieks Φοιβη, Phoibe) is een Titaanse in de Griekse mythologie, die wordt genoemd als eerste bezitster van het orakel van Delphi. Dit orakel zou op het middelpunt van de platte aarde staan. Phoebe zou de profetische stem van haar eigen moeder Gaea zijn, net zoals haar echtgenoot en broer Coeus dat van hun vader (de hemel) was. Phoebe betekent 'heldere' en is tevens een bijnaam voor Artemis of Themis. De naam wordt ook geassocieerd met het woord phoibaô, wat reiniging en zuivering betekent. Van Eurynome kreeg Phoebe de macht over de maan, tezamen met Atlas. Oorsprong en nakomelingenAls Titanide is Phoebe de dochter van Uranus en Gaea. Samen met Coeus kreeg ze twee dochters; Asteria en Leto, die de twee takken van de voorspelling voorstellen. Asteria en haar dochter Hekate staan voor de voorspellende gaven van de nacht en dood, terwijl Leto en haar zoon Apollon heersen over de voorspellende gaven van het licht en de hemel. Homerus noemt Leto de meest glorieuze dochter van Coeus. Naamgenoten in de mythologieIn sommige bronnen wordt een Phoebe genoemd als dochter van Leda. Zij is een zuster van Helena. Verder komt er nog een Phoebe voor als een van de Heliaden. Phoebe werd ook genoemd als priesteres van Athene, haar zuster was Hilaeira, een priesteres van Artemis. Zij werden Leukippiden genoemd, als dochters van Leukippos, een zoon van Gorgophone. Leukippe is ook een naam voor Demeter. Prometheus (mythologie)Prometheus (Oudgrieks Προμηθεύς) is een figuur uit de Griekse mythologie. Veelbetekenend is de mythe van Prometheus. Bij de oorspronkelijke toebedeling van gaven en vaardigheden door de Griekse goden was de mens er bekaaid afgekomen. Zowel op het vlak van de overlevingsinstincten als op het vlak van de natuurlijke verdedigingsmiddelen waren de andere levende wezens er veel beter aan toe. Prometheus was de zoon van de titaan Iapetus en broer van o.a. Atlas en de domme Epimetheus die Pandora trouwde. Uit hybris stal Prometheus het vuur bij de Olympische goden en schonk het aan de mensen, die leerden metaal te bewerken en een technische beschaving ontwikkelden. Prometheus wordt bovendien voorgesteld als een leraar en uitvinder, die de mensen wederzijds respect bijbrengt en hen leert vooruit te zien: zijn naam wordt verklaard als 'de vooruitdenkende'. Prometheus werd door Zeus, de Griekse oppergod, gestraft voor zijn hybris. De nemesis ('wrekende gerechtigheid') viel hem ten deel: hij werd aan de berg Kaukasus gekluisterd waar adelaar Ethon elke dag stukjes uit zijn lever kwam pikken. Elke nacht groeide de lever weer aan. De nemesis had voor eeuwig moeten duren maar de held Herakles bevrijdde hem tijdens zijn 11e werk. Deukalion is de zoon van Prometheus, die Pyrrha trouwde en samen met haar de aarde bevolkte na de zondvloed. Rhea (mythologie)Rheia (Oudgrieks: 'Ρεία/'Ρέα) of Rhea (gelatiniseerd) is een figuur uit de Griekse mythologie, die woonde bij de berg Ida op Kreta. Rhea was een van de Titanen. Haar echtgenoot in de Griekse mythologie was Kronos. Haar kinderen waren Hestia, Hera, Demeter, Poseidon, Hades, Zeus. Ze werd geïdentificeerd met de Klein-Aziatische Cybele, en Rhea Cybele genoemd. De Grieken noemen de aarde Gaia als haar moeder, hoewel ze ook wel met haar wordt vereenzelvigd. Haar vader was de hemel Ouranos. Kronos werd door haar zoon Zeus gecastreerd, hetzelfde lot dat Cybeles geliefde Attis onderging. De naam RheaHaar naam wordt soms afgeleid van Era, dat aarde betekent; hij wordt ook wel in verband gebracht met rha (rood) of een woord voor gier. Dieren waarmee ze werd geassocieerd zijn de duif, de kraai en de leeuw of bergleeuw. BijnamenIn Athenes tijd was Rhea's epitheton Pandora, de allesgevende. Ze was de Moeder der goden. Haar titels verwijzen naar haar verschillende functies. Als Rhea Cronia stond ze in verband met het tijdsverloop. Als dodengodin werd ze ook Coronis (kraai) genoemd; als Coronis was ze ook de maagdelijke moeder van Asclepius, de god van de genezing. Als Britomartis was ze de Maagd, als Diktynna de Wetgeefster van de berg Dikte. Als Aegea was ze de grondlegster van de Aegeïsche beschaving. Een andere naam was Dindumene. Adrastea ('onontkoombare') was waarschijnlijk een titel voor Rhea of Rhea Cybele als moeder die het recht uitspreekt over de mensen. Net als Cybele werd ze Magna Mater, 'Grote Moeder', genoemd, of Magna Mater deorum Idaea, 'Grote moeder van de goden, vereerd op de berg Ida'. Een berg Ida bestond zowel op Kreta als in Klein-Azië. AttributenRhea werd afgebeeld met een kroon in de vorm van een toren, of in een wagen die werd voortgetrokken door twee leeuwen. Het afbeelden van een godin met een toren op het hoofd was in een groot gebied gebruikelijk voor het afbeelden van een beschermster van een stad. Op deze manier werden bijvoorbeeld de Hittitische Hebat afgebeeld, Allat van Palmyra, Semiramis en vele godinnen aan wie zou gelijk kan worden gesteld, of de Griekse Tyche. Als Pandora ('Alles schenkende') werd Rhea afgebeeld met een vaas (Grieks pithos), het symbool van de bron van alle dingen op aarde. De vaas was een voorstelling van de baarmoeder, te vergelijken met de ketel die in veel noordelijke mythes is verbonden met moedergodinnen. In een eerdere tijd had deze vaas ook betekenis als symbool voor wedergeboorte. CultusVoor Rhea werden orgiastische rituelen gehouden. Uit haar cultus is de huidige 'moederdag' voortgekomen. De cultus voor Rhea verspreidde zich door Griekenland van de -zesde tot de -vierde eeuw, en werd in het jaar 205 voor Chr. in Rome geïntroduceerd. Rhea was de beschermgodin van de smeden. Rhea was een orakelgodin. Zij leerde de kunst van de voorspelling aan Oinone ('koningin van de wijn'). Men sloeg de koperen trom van Rhea om bijenzwermen te controleren en om het kwaad af te weren. Rhea's priesteressen zijn de Cureten of Koureten. Deze waren van oorsprong vegetatiedemonen. Rhea werd vereerd op Kreta, waar zij moeder was van Zeus. Dit was haar belangrijkste vereringplaats. Zij is waarschijnlijk een oude moedergodin en wordt wel gelijkgesteld aan Cybele of de Efesische Artemis. De geboorte van ZeusIn de Griekse mythologie is Rhea onder andere de moeder van het kind Zeus, dat wordt vereerd als een jaarlijks stervende en weer herrijzende god. Om hem voor zijn vader Kronos te beschermen, verborg ze het kind in de Diktigrot, in de berg Dikti. Het kind werd beschermd door het lawaai van de Koureten of Curetes, dat zij maakten door op hun trommels of schilden te slaan; zij voorkwamen zo dat Kronos hem zou kunnen vinden door zijn gehuil. Kronos at zijn kinderen op om te voorkomen dat zij machtiger zouden worden dan hij, en hem zouden verslaan. Rhea verborg Zeus in een grot in de berg Dikte, en gaf Kronos een ingezwachtelde steen te eten. DactylenDe Dactylen (vingers) kwamen uit Rhea voort terwijl ze Zeus baarde. De Grieken beschouwden de Dactylen als geesten die werden geboren uit haar vingerafdrukken, terwijl ze in haar barensnood haar vingers tegen de aarde drukten. Uit haar rechterhand kwamen de mannelijke dactylen, en van haar linkerhand vijf vrouwelijke. In latere tijden werden de vingergeesten beschouwd als belangrijke goden, met betrekking tot het handlezen. Over welke vinger bij welke god hoort, is niet veel eenduidigheid. De ringvinger, die wel werd geassocieerd met Venus, draagt nu nog steeds de trouwring, een overblijfsel van deze betekenisleer. Het opsteken van de middelvinger, de 'Jupiter-vinger' of 'Saturnus-vinger', had fallische connotaties; het werd door mannelijke prostituees in Rome toegepast om klanten aan te trekken. Het wordt nu beschouwd als een obsceen gebaar, en de kerk doopte hem tot digitis obscenis. De mannelijke dactylen werden ook wel beschouwd als de eerste ijzersmeden. Het ijzer kwam van het gebied rond de Zwarte Zee naar Kreta, in het begin van de ijzertijd. Rhea en KronosRheia en Kronos zijn de Titanen van de zevende dag, kinderen van hemel en aarde (Ouranos en Gaia). Zij zijn door Eurynome aangesteld over de planeet Saturnus; de zaaigod Saturnus is de Romeinse tegenhanger van Kronos. Kronos werd jaarlijks neergemaaid in het korenveld, en om hem werd vervolgens gerouwd. Graves meldt dat het echter niet Kronos zelf was die jaarlijks werd geofferd, maar een van zijn kinderen, die zijn plaats innam; vandaar de mythe van de god die zijn eigen kinderen opeet. Rhea is volgens Graves een oude eikgodin. Ze kan worden gelijkgesteld met Diana. De duif is haar vogel, die de wijsheid vertegenwoordigt; Kronos is te vertalen als kraai (Coronos). Later werd het ook wel gelezen als Chronos, 'tijd'. Kronos neemt wraak op Ouranos voor het opsluiten van zijn broers, de cyclopen en hecatoncheiren. Uit het bloed dat in zee viel ontstaat Aphrodite. Beschermgodin van de smedenRhea, de beschermgodin van de smeden, had vooral betekenis in de oudere bronstijd, voor de ertsen goud, zilver, koper, lood en tin. Walker legt een verband tussen Rhea en de functie van de berggodin als wetgeefster in de mythe waarin op de berg Dikte de tabletten met de wet worden geschonken aan koning Minos. Net als Atalanta sloeg Rhea ooit water uit een rots. Er ontsprong een bron die de naam kreeg van Iason, de leider van de Argonauten. Rhea was aanvankelijk vertoornd vanwege de slachting die de argonauten hadden aangericht onder haar broers. Nadat zij een beeld voor haar oprichtten, verzachtte haar woede en ontsprong de bron. Strabo vermeldt dat Rhea ook de bron liet ontspringen van de rivier de Neda, van een berg in Arcadia. Vervolgens baadde zij in het water van de rivier na de geboorte van Zeus.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
 Griekse oergoden |
||||
Chaos (Griekse mythologie)Chaos is in de waaruit de eerste Griekse goden ontstonden. Chaos is volgens sommige bronnen vrouwelijk, maar wordt vaker als onzijdig aangeduid. Het is een bodemloos gat waar alles eindeloos valt; niet naar beneden, want er is geen enkele oriëntatie mogelijk, maar alle kanten op. Uit deze uitgestrekte en duistere wanorde ontstond orde, in de vorm van de Aarde, het enige dat houvast biedt. De kinderen van Chaos maakten samen met hun vader de bergen, de zee en de hemel. Ze maakte ook 12 titanen, 3 cyclopen en 3 reuzen met honderd armen. Van de 12 titanen zijn Okeanos, Japetos en Kronos de bekendste. Tijdens de oorlog tussen de Titanen en Olympianen zouden de gemoederen zo hoog opgelopen zijn, dat Chaos door de hitte bevangen raakte. In samenwerking met Chaos schiep Eros de vogels. Volgens TheogonieIn dit werk van Hesiodus wordt beschreven dat de eerste bestaande objecten uit het niets van Chaos kwamen; zijn kinderen Nyx (de nacht), Erebus (de duisternis), Eros (de liefde), Gaea (de aarde) en Tartarus (de onderwereld). Volgens sommige bronnen zouden de laatste twee goden echter onafhankelijk van Chaos zijn ontstaan. Hesiodos laat zien dat het creëren van leven in de godenwereld op twee manieren gebeurt; door seksuele interactie of door deling. Het is opvallend dat veel 'slechte' goden, wezens en hun concepten (Dood, Sarcasme, Misleiding enzovoorts) in de Griekse mythologie geboren zijn uit deze laatste manier van voortplanting. Volgens MetamorphosenIn Metamorphosen van Ovidius wordt Chaos beschreven als een ruwe, onverwerkte massa: een levenloze klomp, ongefatsoeneerd en onaangepast. De moderne betekenis van het woord 'chaos' is dan ook 'totale wanorde'. In Chaos lagen als het ware alle zaden opgeslagen, die later zouden uitgroeien tot alle bestaande materie. AetherAether (Grieks ᾿Αιθήρ) is de Griekse god van de atmosfeer, de bovenste luchtlaag, die de goden inademen (in tegenstelling tot de 'gewone', aardgebonden lucht die stervelingen inademen). Volgens de oude Grieken was hij de substantie waaruit licht zich vormde. Aether is de ziel van de wereld, hij omhult bergtoppen, wolken, sterren (dit zouden geconcentreerde vuren van Aether zijn), de zon en de maan. Hij stond ook bekend als Zeus' verdedigingslinie, omdat hij de aarde (Gaea) van de onderwereld (Tartarus) scheidde. Boven Aether bevindt zich de hemelkoepel van Ouranos.OorsprongVolgens Hesiodos was Aether de zoon van Erebus (de duisternis) en Nyx (de nacht). 's Avonds hing Aether's moeder Nyx een sluier van duisternis tussen hem en Aer (de aardgebonden lucht) en liet zo de nacht vallen. 's Ochtends joeg Aether's zuster en vrouw Hemera (de dag) deze mist uiteen, waardoor de helderblauwe aether weer zichtbaar werd. De zon speelde voor de oude Grieken dus geenszins een belangrijke rol in de wisseling van dag en nacht. Aether's vader Erebus wordt ook wel als de derde soort lucht gezien; de lucht van de donkere onderwereld. Aether's vrouwelijke tegenhangster is Aithre, Titaan van de heldere blauwe lucht en moeder van de zon en maan. NakomelingenIn de Griekse mythologie is het veelal onduidelijk hoe de familiebanden precies liggen, omdat bronnen elkaar tegenspreken. Hieronder staan de goden en andere wezens welke Aether's kinderen zouden zijn, samen met hun moeders. Ouranos de hemel (van Gaea of Hemera) GaeaGaia (Grieks: Γαια of Γη) of Gaea (gelatiniseerd) is een figuur uit de Griekse mythologie. Zij is de oermoeder, de Aarde, die ontstond uit de Chaos aan het begin van de dingen. De Chaos bevatte alle basisbestanddelen, de vier elementen aarde, water, lucht en vuur. Daaruit ontstond onder anderen Gaea. Haar Romeinse naam is Tellus of Terra.
Gaia, de godin van de natuur, werd afgebeeld als een mollige vrouw, vaak oprijzend uit de grond, altijd eraan verbonden. De Aarde zelf werd door de oude Grieken gezien als een platte schijf, omringd door de rivier Okeanos (de oceaan), de hemelkoepel van Ouranos ondersteunend. NakomelingenVolgens de Griekse sagen en mythen bracht Eros Gaea ertoe zich te verbinden met het water en de lucht, en zo bracht zij de zee (Pontus) en de hemel (Uranus) voort. Ook kwamen de Titanen, de drie eenogige Cyclopen en de drie honderdarmige reuzen uit oermoeder Aarde voort. Deze laatsten heetten Briareus, Gyes en Cottus en hadden elk ook vijftig hoofden. Mogelijk zijn de Titanen en de Cyclopen verwekt door Uranus. Gaea
|
+---------+----------+---------+---------+--------+--------+
| | | | | | |
Pontus Uranus Titanen Cyclopen Briareus Gyes Cottus
Gaea's moederliefde speelt in de verhalen een grote rol. Toen Uranus zich bedreigd voelde door de gigantische Cyclopen en hen opsloot in de afgrond Tartarus, probeerde zij haar kinderen tegen hem te beschermen. Zij vroeg de Titanen haar te helpen, maar alleen de jongste, Kronos, gaf aan haar oproep gehoor. Gaea liet in haar aardse schoot het ijzer ontstaan, maakte een scherpe zeis en gaf dit als wapen aan Kronos. Daarmee verminkte hij zijn vader Uranus en nam hij de heerschappij van hem over. Hierdoor kwamen misdaad en geweld in de wereld. Deze daad van geweld had nog meer gevolgen, want uit de bloeddruppels die in de aarde vielen ontsproten de Giganten, een reuzengeslacht, en de Erinyen, de afschuwelijke wraakgodinnen. Bovendien werd er een orakel over Kronos uitgesproken dat een van zijn eigen zonen hem eveneens van zijn troon zou stoten. Zijn zoon Zeus zou het orakel inderdaad uitvoeren. Gaea speelde later nog een belangrijke rol in de tweede grote oorlog met om de hemelheerschappij, tussen Zeus en zijn tegenstanders, de monsterlijke Giganten. Zij kon niet aanzien dat haar kinderen in Tartarus werden gekweld en riep hen op de strijd met Zeus aan te binden. Dit deden zij, maar zonder succes. Zeus was na deze oorlog voorgoed de grote hemelheerser geworden. In andere religiesHet idee van een een natuurgodin is echter niet van de Grieken afkomstig. Gaia/Gaea is veel ouder dan de Griekse beschaving. Er is echter niet bekend hoe oudere volken haar genoemd hebben. Archeologen hebben beeldjes van Gaia gevonden uit het begin van de steentijd. Ook nu wordt ze door paganistische religies nog vereerd, hetzij als godin, hetzij als natuurkracht. Overigens zijn er ook bij de Noord-Amerikaanse indianen godheden te vinden die veel overeenkomst tonen. Uranus (god)De naam Uranus wordt wel in verband gebracht met de godheid Varuna uit het hindoeïsme. Beide namen zouden komen van een Indo-Europese stam die 'bedekken' betekent. Deze theorie wordt echter niet alom aangehangen. Oorsprong en nakomelingenUranus is de zoon en echtgenoot van Gaea, de Aarde. Zij vormen het oudste godenpaar en zijn verantwoordelijk voor de creatie van vele mythologische figuren, waaronder de Cyclopen, de Titanen, de Hecatonchiren (Centimani) en de Oceaniden. Uit angst voor zijn kroost verbande Ouranos de Cyclopen, de Titanen en de Hecatonchiren. Uiteindelijk wordt hijzelf door de Titaan Kronos (Lat. Saturnus), zijn zoon, gecastreerd met de hulp van zijn eigen vrouw, Gaea. Zijn genitaliën vallen in de zee, en hier wordt Aphrodite uit geboren. Vanaf Uranus' castratie heerst Kronos met zijn zuster en vrouw Rhea over de wereld. HemeraHemera (Grieks 'Ημερα) was in de Griekse mythologie de goddelijke personificatie van de dag. Volgens de mythe zou Hemera Tartarus (de onderwereld) verlaten wanneer Nyx (de nacht) binnenkwam en vice versa. Zo verklaarden de Grieken de natuurlijke wisseling tussen dag en nacht. De Godin van de Dag werd geassocieerd met Eos, de Godin van de Dageraad. In sommige werken worden zij als één en dezelfde godin voorgesteld. Oorsprong en nakomelingen Hemera werd meestal gezien als de dochter van Nyx en Erebus (de duisternis). Hemera's broer was Aether, de atmosfeer en tevens het licht. 's Avonds hing Nyx een sluier van duisternis tussen Aether en Aer (de aardgebonden lucht) en liet zo de nacht vallen. 's Ochtends joeg Hemera deze mist uiteen, waardoor de helderblauwe aether weer zichtbaar werd. De zon speelde voor de oude Grieken dus geenszins een belangrijke rol in de wisseling van dag en nacht. Thalassa, één van de Griekse oergoden van de zee, is de dochter van Hemera en Aether. Volgens sommige bronnen zijn Gaea en Uranus ook kinderen van dit paar. Eros (god)
In de Griekse mythologie is Eroos (Grieks:Ερως) of Eros (gelatiniseerd) de god van de liefde en het schoonheidsverlangen, en de drijvende kracht achter aantrekking en binding, blinde passie voor iets of iemand, en voortplanting in de natuur. Zijn equivalent in de Romeinse mythologie is Cupido (ook Amor genoemd). Eros was de zoon van Aphrodite en Ares. Eros maakt gebruik van pijl en boog om op mensen te schieten. Als hij dan iemand geraakt heeft, is deze op slag verliefd. Zelfs de goden waren niet veilig voor hem. Oorsprong en jeugdEros is in de Griekse mythologie ook het derde kind van Chaos, (naast Nyx en Erebos) en personifieert dan de universele, allesomvattende liefde, de kracht die het universum samenhoudt. Eros was een klein jongetje dat niet groter wilde groeien. Aphrodite vond het maar niets dat hij zo klein bleef, dus vroeg ze raad aan Themis (de godin van de wijsheid). Zij zei haar dat Eros alleen kon groeien als hij een broer of zus had, die hem ook liefde terug kon geven. Anteros (letterlijk wederliefde) werd geboren en samen met hem kon Eros goed groeien. Anteros strafte mensen die wel liefde kregen, maar dat niet teruggaven. Volgens de Griekse schrijver Plato toonde Socrates aan dat Eros zelf de liefde ontbrak waardoor hij gericht was op de ander om die liefde te verkrijgen. Dit feit kan een (esoterische) verklaring zijn waardoor wederliefde nodig is om te groeien en er anders sprake is van vampirisme of uitputting van de ander waar de liefde uit afgetapt wordt. In tegenstelling tot Eros put Agape (liefde voor de ander zoals voor jezelf, ook wel goddelijke liefde genoemd) niet uit. Over Eros bestaat een gedichtje waarin hij bij Aphrodite uithuilt nadat hij zich heeft geprikt aan een doorn. Aphrodite repliceert: "Als jij nu al zo'n pijn voelt, hoe moeten de mensen zich dan niet voelen als ze door jouw pijlen getroffen worden?" Eros en PsycheEros had ervoor gezorgd dat Aphrodite verliefd werd op Adonis. Samen met hem kreeg ze drie kinderen. Eén van deze kinderen was Psyche (de ziel). Het meisje was beeldschoon, waardoor niemand meer haar hand durfde te vragen. Zo kwam het dat Psyche geen man had. Aphrodite beval het orakel te zeggen dat Psyche alleen naar de hoge bergen moest gaan, en dat ze daar een man zou ontmoeten. Haar ouders waren zeer verdrietig, maar volgden haar raad op. Toen Psyche alleen werd achtergelaten in de bergen, kwam Eros om ervoor te zorgen dat er een man kwam. Maar in plaats van iemand anders te raken, raakte hij zichzelf met zijn pijlen en werd hij op slag verliefd op haar. Elke avond kwam hij naar haar toe en verleidde hij haar. Psyche wist dat ze met een god te maken had, maar Eros wilde niet zeggen wie hij was. Na flink wat nachtjes wilde Psyche toch wel weer eens terug naar huis. Uiteindelijk kon ze Eros overhalen. Thuis aangekomen vertelde ze haar zussen wat er was gebeurd. Zij haalden haar over om een olielampje bij haar bed te zetten, zodat ze zou kunnen zien wie het was. Na hun avontuurtje was hij in slaap gevallen en Psyche deed de lamp aan, maar ze schrok zo erg door Eros' schoonheid dat ze olie knoeide. Eros werd met een gil wakker en vluchtte weg. Psyche zocht hem overal, maar kon hem niet vinden. Uiteindelijk vroeg ze om hulp bij Aphrodite, die haar drie opdrachten liet uitvoeren. De dieren hielpen haar, want een gewone sterveling zou deze opdracht anders nooit uitgevoerd kunnen hebben. Eros had Psyche ondertussen al lang vergeven. Hij ging bij Zeus smeken om Aphrodite gunstig te stemmen tegenover Psyche. Zeus had medelijden en gaf Psyche de godennectar, zodat ze onsterfelijk zou worden. Voor Aphrodite was het zinloos geworden om Psyche nog te kwellen met onmogelijke opdrachten. Psyche werd daarna in de godenwereld opgenomen. Eros de oergodDeze Eros is minder bekend dan zijn naamgenoot de god van de (zinnelijke) liefde. Hij zou de god zijn van de universele liefde. Hij is de zoon van Erebos en Nyx. Hij wordt wel gezien als de vader van Gaia Erebus (god)Erebus (Grieks Έρεβος) was de god van de duisternis. Zijn dichte nevels omringde de randen van de platte aarde, en vulde de donkere plaatsen eronder. Zijn zuster Nyx (de nacht) leidde deze donkere sluier elke avond over de aarde, terwijl haar dochter Hemera (de dag) de nacht elke ochtend weer verdreef. Ook zou Erebos de verpersoonlijking zijn van de 3 kringen van duisternis rond Tartaros, het dodenrijk. Het woord Erebus stamt vermoedelijk af van het woord voor duisternis en nacht in een vroege Indo-Europeaanse talen. Het zou ook kunnen afstammen van het Hebreeuwse "erebh" dat de zonsondergang (en dus de inval van de duisternis) aanduidt. Oorsprong en nakomelingen Chaos (Griekse mythologie) was de 'vader' van Erebus, maar dit was zijn enige ouder. Eén van zijn andere kinderen was Nyx (de nacht). Bij haar verwekte Erebus Hemera (de dag) en Aether (de atmosfeer). Men zegt dat ook Moros, Charon en zelfs Eros hun kinderen zijn, al neemt men van de laatste god over het algemeen aan dat deze een broer van Erebus was. Erebus was ook de vader van vele demonen, zoals die van ouderdom en wraak. Sommigen zien nog Thanatos, Hypnos, Nemesis en Eris als zijn kinderen. Erebus en de onderwereldDe god van de duisternis werd soms vereenzelvigd met Hades, de god van de dood. Volgens sommige latere mythes was Erebus deel van de onderwereld (ook Hades geheten); de doden moesten door zijn gebied trekken alvorens de rivier de Acheron over te steken en aan te landen in de onderwereld Tartarus. Nyx (godin)
Nyx (Grieks Νύξ) of Nox (Latijn) was de Griekse en Romeinse oer-godin van de nacht. Zelfs Zeus had veel respect voor haar en deed zijn best haar niet ontevreden te stellen. De godin werd in het oude Griekenland zelden echt vereerd; het kwam vaker voor dat zij op de achtergrond bij een andere cultus optrad. In de tempel van Artemis op Ephesus staat een beeld van de Nacht, en ook was ze in de Spartaanse religie de moeder van Slaap en Dood. Uiterlijk en verschijningDe godin van de nacht reed langs de hemel in een strijdwagen met twee paarden ervoor, terwijl zij de donkere nevels van Erebus over de aarde legde. Soms werd ze afgebeeld als gevleugelde godin. Oorsprong en nakomelingenVolgens Hesiodos werd Nyx geboren uit Chaos, net als Erebus, de duisternis. Samen kregen zij twee kinderen: Aether (de atmosfeer) en Hemera (de dag). Daarna kreeg ze nog meer nageslacht, dit maal zonder Erebus: Momus, de schuld TartarusIn de Griekse mythologieDe Tartaros (Gr. Τάρταρος) of Tartarus is een deel van de onderwereld in de Griekse mythologie, het grote, treurige rijk onder de aarde, 'even ver verwijderd van de aarde als de aarde verwijderd is van de hemel'. Dat zou volgens Hesiodos betekenen dat een koperen aambeeld er tien dagen over zou doen om van het oppervlakte van Gaea (de aarde) naar de onderwereld te vallen. In dat schimmenrijk zwaaide de god Hades, de broer van de oppergod Zeus, de scepter. Daarmee was Hades ook degene die de leiding had over Tartarus, het ergste deel van de onderwereld. In de Tartarus werden de geesten van de gestorvenen, die in het leven uitzonderlijk slechte dingen hadden gedaan of de goden hadden uitgedaagd, gestraft. Dit waren onder anderen Tantalus en Sisyphus. Ook werden er van tijd tot tijd reuzen en monsters gevangen gehouden, wanneer zij de toorn van de goden hadden opgewekt. Dat was bijvoorbeeld het geval met de Cyclopen en de Hecatonchiren, die door Uranus (de hemel) gevangen werden gehouden en later door Zeus bevrijd. Zeus zelf hield de Giganten daar gevangen, tot ze met behulp van hun moeder Gaea losbraken om een oorlog tegen zijn heerschappij te beginnen. De Tartarus werd bewaakt door de Erinyen, afschuwelijke vrouwen met slangen op hun hoofd in plaats van haar, met vleugels als vleermuizen en met grote, vurige ogen. Zij droegen brandende fakkels in hun handen en zwepen met metalen weerhaken. Deze Erinyen konden ook naar de aarde komen om mensen te straffen die hun kinderen, hun ouders of oude mensen wreed behandeld hadden of een moord op een familielid op hun geweten hadden zoals Orestes. Bij ParacelsusParacelsus was een controversiële arts, alchemist en theoloog uit de 16e eeuw. De tartarus is bij hem een kernbegrip dat eerst in zijn Opus Paramirum en later nog in diverse andere boeken werd uitgewerkt. Van alles wat wij opnemen, kunnen we maar een gedeelte gebruiken en verwerken. In ieder mens is een inwendige alchemist, of archeus, aan het werk, die alles sorteert, ervoor zorgt dat al het nodige op de juiste plaats terechtkomt en dat dat wat niet deugt, langs diverse wegen buiten wordt gegooid. Door verschillende oorzaken kan het echter gebeuren dat het niet lukt om alle rotzooi kwijt te raken, en dan wordt deze opgeslagen in het lichaam: tartarus. Net zoals de afzettingen van wijnsteenzuur, tartraat, in een wijnvat - de klassieke vergelijking. En zodoende werd Paracelsus vaak afgeschilderd als de eerste die een uitgebreide theorie van (een groep) stofwisselingsziekten gaf. Het ging echter niet alleen om voedsel, al gaf hij en passant een hele voedingsencyclopedie; het ging om alles wat de mens opnam: eten en drinken, lucht, al wat via de zintuigen werd opgenomen, ervaringen, indrukken, emoties. En het is individueel verschillend wat iemand kan verwerken en wat onbruikbaar zal blijken. Chronos
Chronos, Khronos (Gr.) of Chronus (Lat.) is de personificatie van tijd. In het Nederlands zijn woorden als kroniek en ook chronisch van zijn naam afgeleid. Hij stamt af van de oergod Chaos en wordt meestal voorgesteld als een oude man met een lange grijze baard. Hij wordt vaak verward met de Titaan Kronos. |
||||
|
|
||
 |
||
|
 |
|
||||||||
| Archief per week | ||||||||
|
||||||||
|
||||||||
|
||||||||
|
|
| E-mail mij |
|
|
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen. |
|
|
| Gastenboek |
|
|
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek |
|
|
| Blog als favoriet ! |
|
|
|
|
||||||||||||||||||||
| Inhoud blog | ||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||
|
|
|
 |
 |
 |
 "Laughing"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Cool"){kind=icon}
 "Exclamation"){kind=icon}
 "Shocked"){kind=icon}
 "Sad"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Twisted Evil"){kind=icon}
 "Smile"){kind=icon}
