Goedenavond aan allen, Ik zie dat er toch nog zijn die het blog bezoeken. Ik had beloofd van alles nog eens terug voor de geest te halen, zodus; Het opmerkelijkste is wel dat ik, met het nemen van de trein ook de zon heb teruggevonden. Het weer is toch wel de grootste tegenvaller geworden. Ik heb slechts 3 keer in de tent geslapen; dat had 4 keer gekund, maar de voorspellingen waren toen al minder goed. Ik heb die 7 kg (tent, slaapmat en slaapzak) dus 17 dagen voor niets meegesleurd. Op de 21 dagen ben ik 11 keer vertrokken in de regen, 10 keer geëindigd in de regen en een aantal dagen de ganse dag in de regen gereden. In tegenstelling tot de regen mag ik over de wind eigenlijk niet klagen. Ik heb wel een paar halve dagen de wind op de neus gehad, maar dat was zeker niet het ergste. Gelukkig was de wind me voor de rest gunstig gezind. Want als je langs de Oostzee of de Elbe de wind op kop hebt , dan verzeker ik je, dat je alle goden aanroept die voor windstilte kunnen zorgen. Dan doe je langs de Oostzee max. 50 km en heb je een dag nodig om ervan te bekomen, zo hevig kan dat daar tekeer gaan. Als ik bij een volgende trip terug ga kamperen, moet ik wel zorgen dat ik de avond ervoor inkopen doe, zodat ik 's morgens steviger kan ontbijten. Qua overblijfselen van het ijzeren gordijn heb ik toch nog wel behoorlijk wat gezien. Het hoogtepunt was toch wel het museum in Mödlareuth ,op de laatste dag. Pres. Busch sr. is daar waarschijnlijk niet zo lang gebleven als ik. Inzake het parcours was het er soms wel wat over; een aantal stukken moeten onder handen genomen worden omdat er niet langer over te fietsen valt. Ik mag blij zijn dat ik niet meer kapot gereden heb. Volgende keer moet ik wel een 3G tablet meenemen want Wifi is eerder uitzondering dan regel. Verder zijn nu ook alle foto's die met het fototoestel genomen zijn, te bekijken via de link. Een volgende tocht zal waarschijnlijk voor begin augustus zijn; bestemming nog onbekend. Verder wil ik iedereen nog bedanken die aandacht gehad heeft voor mijn tocht. groeten van Marcel
Ik ben inderdaad terug thuis. Gisteren, dinsdag, vertrokken om 09u45 vertrokken vanuit Hof in Beieren en gisteravond ruim over zevenen geland in Aken. Toch wel een stressie dag als je zo 3 keer moet overstappen en 2de trein staat te wachten omdat de eerste al vertraging had. Maar het is gelukt, ik heb weer zon. Dat is een eeuwigheid geleden dat ik die nog gezien heb. Gisteren ja, vanuit de trein zag ik grote hoeveelheden fietsers langs de Rijn in zomertenue. Ik kamp al met ontwenningsverschijnselen; twee dagen achter mekaar zonder fiets is raar. Voor slotbeschouwingen ga alles nog eens op een rijtje zetten. Het thuisfront had al berekend dat ik heb afgesloten met 1715 km. groeten van Marcel
En het regent nog steeds, maar toch goedemorgen. Halfuurtje langer gelegen als anders en dan alles dat droog was terug ingepakt. Ik heb gisteravond Anita-3520 nog eens een rondleiding gegeven in de droogkamer. Maar alles is weer droog. Ik slaap dan ook met de ramen open en de verwarming op maximum. Ik heb net ontbeten en ga toch maar weer de fietskleding aantrekken. Ik had thuis al een weg uitgestippeld van de grens naar hier langs een rivier. Dat zal niet meer lukken denk ik;ik zal het iets hogerop moeten proberen. Ik heb zojuist ook nog het nieuws over de watersnood gezien en volgens het weerbericht zit ik in het hartje van de neerslagzone. Ik mag al van geluk spreken dat ik hier nog geraakt ben. Langs de Elbe, de Werra en Saale is fietsen al lang niet meer mogelijk. Je zal maar met de Zigeuner langs de Donau geboekt hebben. Maar ik ga er hoe dan ook aan beginnen; ik ga afmaken waar ik aan begonnen ben. Volgens het thuisfront staat mijn teller nu op 1660 of zoiets. Dan kunnen er vandaag nog wel 60 bij, vooral omdat ik geen bagage mee neem. Groetjes en tot vanavond. Marcel
Schitterende laatste dag maar toch genekt door het water
Goede avond aan allen, Voor de laatste keer vanuit de overstromingszone. Het was toch wel 9u45 toen ik met een stuurtas en 1 voortas aan mijn laatste dag begon. Al vrij vlug hield het op met regenen en werd het nog een goede fietsdag. Het is grijs en grauw gebleven, maar het bleef droog. Koud was het wel nog: 7 graden gaf mijn metertje aan en ik ben dus gestopt om nog wat bij aan te trekken. Na 19 km kwam ik aan het eindpunt van mijn reis; het vroegere 3-landenpunt. En daar hoort een foto bij, alleen moest ik dan tot mijn middel het water in. Op de fotos zie je hoe die witte grensstenen nog juist boven water uitkomen. Toch wel een domper op het einde vond ik. Ik heb dan maar een foto genomen bij het bord. Maar helaas ben ik letterlijk gestrand op 20 m van Tsjechië. Trouwens, er was toch niemand om een foto van mij te nemen. Dan ben ik zoals gezegd had in omgekeerde richting mijn traject beginnen volgen. Onderweg iets eten of drinken is onmogelijk omdat die Gaststätten pas om17u open gaan. Dat verklaart ook mijn gewichtsverlies; ik eet te weinig onderweg. Je kan ook geen 5 broodjes stiekem smeren bij het ontbijt. En onderweg een bakker tegenkomen is een zeldzaamheid. Na 30 km (49 km totaal) kwam ik aan dat museum. Het was normaal op maandag dicht, maar er waren 2 groepen op afspraak. Alles was dus open. Ik heb daar een 76 jarige wandelaar ontmoet die mijn tocht in omgekeerde richting aan het doen was. Ze hebben de film voor ons 2 speciaal gedraaid. Speciaal man; had tent en alles bij, maar probeerde toch ook elke dag een bed te vinden zolang het weer zo slecht bleef. Ik heb een paar fotos genomen van deze man. Ik ben toch wel bijna 2 uur aan het museum gebleven. Het was nog wel 5 km van de plaats waar ik gisteren mijn tocht afgebroken heb. Maar dat zal wel niemand me kwalijk nemen. Ik ben dus van daaruit terug naar het hotel gereden; zo had ik ook een andere weg als gisteren. Het laatste half uur is het dan terug gaan regenen, maar niet te vergelijken met gisteren. Zo was ik om 17u30 terug na 70 km en toch weer 800 hm. Maar zo zonder bagage is toch heel anders fietsen. Zo eindigt mijn reis eigenlijk met toch een schitterende fietsdag; ik ben al gauw tevreden na het rotweer dat ik toch wel gehad heb. En morgen gaat het huiswaarts en kan ik het slot vanuit 3520 posten. Groeten van een toch wel tevreden jong-gepensioneerde die blij is dat hij doorgebeten heeft. Marcel
Goede avond vanuit een pizzeria met een glas wijn voor me, Het was een dag als de vorige, alleen gaat het crescendo met de .....regen. Ik was dus gisterenavond beland in een hotel in Lauenstein. Zoals de voorgaande dagen strontnat natuurlijk. Het eerste wat ik steeds doe is de verwarming opendraaien. Maar hier bleef het paneel koud. Ik ben dus mijn beklag gaan maken dat ik mijn spullen nooit droog zou krijgen. En na enkele minuten stond er een kamermeisje aan mijn deur met een wasmand waar ik alles moest indoen en zij zouden zorgen dat het vandaag droog was. En de spullen waren droog maar buiten regende het pijpenstelen. Ik had gisteravond nog in het roadboek gelezen dat het al vrij vlug 1,5 km "schieben" zou zijn; de fiets duwen maw omdat het zo steil is. Dat duwen is dus niet te doen: je moet zo krom gaan lopen dat je jezelf steeds klem loopt tussen de tassen. Dan toch maar zo een 5 km slecht onverhard,maar nog net te fietsen. En daar kom ik voor; om te fietsen en niet om te duwen. Zo zat ik al vlug weer op 800 m alwaar de temp nog 6 gr was. Bij het klimmen gaat dat nog maar bij het dalen is dat heel koud. En dat heb ik vandaag geleden; heel veel kou. Ik ben gestopt voor alles aan trekken. Ik ben ook nog gestopt voor een choco-rhum en nadien nog eens een warm soep. Omdat het steeds harder begon te regenen heb ik in Hirschberg op 25 km van Tsjechië beslist om te stoppen en naar Hof te rijden. Ik ben ingetrokken in een hotel op 300 m van het station waar dinsdagmorgen mijn trein vertrekt. Ik denk wel alles weer droog te krijgen tegen morgenvroeg. Dan rijd ik zonder bagage naar de Tsjechische grens en doe ik de laatste 25 km in omgekeerde richting. Dan heb ik ook de kans om nog eens langs een Duits-Duits museum te gaan. Ik ben dus vandaag geëindigd met 65 km en weer 980 hm. Ik voel ook dat het stilaan op raakt; zo dagen achter mekaar flirten met de 1000hm is ook voor deze Corneel teveel. Dat was me vandaag ook niet gelukt, de tocht af te maken en dan terug naar hier om rond 19u nog een bed te zoeken. Ik voel aan de versnelling die ik trap dat het op is; bij de minste helling grijp je naar de lichtste verzetten en dat zegt genoeg. Maar ja; de tour de France zijn ook 22 ritten met 2 rustdagen tussenin en zij rijden met een fiets van 7,6 of 6,7 kg, daar wil ik vanaf zijn. Maar ik doe mijn trips met een fiets die,bagage incl. zo een 43 kg weegt en dan weiger ik nog om dat stuk metaal , mijn souvenir dus, mee te tellen. Maar ik ga hem volmaken, mijn tocht, al regent het morgen voor de tiende dag op rij, weer pijpenstelen. Dan zou ik die fiets eens willen afspuiten, want dat gaan ze op de trein echt niet leuk vinden. Zo, de pizza is al lang op en de wijn is leeg. Ik moet alleen uitkijken dat ik de 3,5 kg die ik verloren ben er nu de laatste dagen niet terug bij doe. Ik zal nu eens contact gaan opnemen met het thuisfront. Groeten en tot morgenavond. Marcel
Goede avond volgelingen, Zoals de titel al zei was dit ongetwijfeld de zwaarste dag tot nu toe. Na het gebruikelijke ochtendritueel ben ik vertrokken om 8u50. En mijn regenoutfit aandoen kost me wel 10 minuten en dan moet er iets staan om op te zitten. En inderdaad het goot weer met bakken deze morgen. Maar ik heb een treinticket, dus ik moet rijden. Ik heb trouwens de hele dag gereden met mijn knipperachterlicht aan. En dan gebeurt het: de route op gps zegt dat ik voor het dorp linksaf moest, het veld in. Ik stop en kijk met de gps waar ik uitkom als ik door het dorp rij. Terug op mijn route zou ik uitkomen , dus iets in mij zei van dan door het dorp te rijden. Ik wist ook dat ik knal op de grens stond. Bij een van de eerste boerderijen wordt mijn aandacht getrokken door een soort afsluiting in "streckmetal" , waar het ijzeren gordijn van gemaakt was. Ik rijd er naar toe en zie dat er nog diverse losse stukken lagen. Ik rijd het erf op waar de boer, met Beiers hoedje op, aan het werk was. Toen de hond eindelijk zweeg vertelde ik van mijn reis, waarvan de teller ondertussen op 1630 km staat. Ik zei hen ook dat het een bekroning zou zijn, mocht ik een stukje"zaun", want zo heet dat hier, zou kunnen bemachtigen. Hij liep met me mee en wou me zelfs 0,5 m² geven. Hij pakte het stuk mee en haalde de slijpschijf uit een hok. Ik wees hoe groot en hij sleep het er af. Zo is mijn droom werkelijkheid en heb ik dus een stukje authentiek "ijzeren gordijn". Hij nam me mee door de stal en wees me op de bosrand op zo een 200 m: hij woonde nog net in het westen en toen de grenzen opengingen konden zij het makkelijkst bij de omheining om ze mee te nemen. Aan de Oostelijke kant lag het nog vol mijnen, dus zij konden er niet bij. Content als ik was heb ik dan beslist om niets af te snijden, want dat was ik met dat rotweer wel van plan. Ik heb dus weer alles gehad vandaag tot bergen toe. Ik weer even tot 800m hoog geweest en zat compleet in de mist. Tot overmaat van ramp raakte ik om zo een 5 km van hier weer op zo een onmogelijke kolonnenweg. Je kan er gewoon niet op fietsen; alleen een circusartiest kan dat maar met bagage kan ik onmogelijk rechtdoor rijden. Zo ben ik vandaag na 94 zware km en 850 hm, beland in Lauenhain bij Ludwigsstadt. Die regen kan mij niet veel meer schelen, de wind was vandaag erger. Maar ik rijd rond met het mooiste souvenir dat bij deze tocht hoort. Voor een stukje Berlijnse Muur moet je al naar een museum. Maar een stukje ijzeren gordijn staat straks thuis op de schouw. Ik moet nog welgeteld 88 km tot aan de Tsjechische grens en dat zal morgen ook nog wel lukken. Groeten en hopelijk tot morgen aan de finish.
Goede avond vanuit Bayern, De dag die in mineur begon werd nog een van de betere dagen. Omdat ik 95 km gepland had, ben ik zoals altijd om 6u30 opgestaan. Het had de hele nacht al tegen die rolluiken geregend en tijdens het ontbijt viel het nog met bakken recht naar beneden. Dat was al zo sinds 18u gisterenavond. Ik ben daar in Fladungen in een pension verzeilt geraakt en ben ook niet meer buitengekomen. De gastvrouw kookte en ze hadden alles wat bier betreft. Ook nog een paar obstlers gedronken en toen slapen. Dus deze morgen om 8u45 vertrokken in complete regenoutfit. Ik had samen met de heer des huizes samen gezeten om mijn route aan te passen om het onverharde eruit te laten met dit weer. Zo ben ik tegen 9u30 in Mellrichstadt beland en toen ik er om 11u terug uitreed was het droog en was ik bovendien in het bezit van een TREINTICKET RETOUR AKEN. Ik moet nu nog 190 km doen en heb me daarvoor 3 dagen tijd gegeven. Dus op dinsdag 4 juni om 9u44 gaat de trein en zonder vertraging ben ik iets na zevenen in Aken. Ik moet wel 3 keer overstappen. Het heeft wat moeite gekost daar in dat reisagentschap. Het moest zo wel want in al de stations die ik had opgeschreven staat alleen nog een automaat en zit niemand meer aan een loket. Maar nu is alles geregeld. Als ik het in 2 dagen zou kunnen,dan plan ik maandag nog een tochtje in Tsjechië. Op de fotos zie je dat het water hier ook begint toe te slaan; aan dat bruggetje moet je echt geen halve dag later voorbijkomen. Ik heb jullie gisteren al een foto laten zien waarop een stukje "ijzeren gordijn" moet dienen om het zeil boven het brandhout onder te houden. Vandaag heb ik zelfs een kippehok gezien dat ervan gemaakt is. En ja,.... ik had zo graag een stukje authentiek "ijzeren gordijn" gehad, een handpalm groot is meer dan genoeg. Had ik nu toch de dremel maar bij ... Ik heb nog 2 dagen; als ik ergens bij een boer nog een stuk zie liggen, zoals daarstraks; dan vraag ik om een knipschaar of een slijpschijf. Vandaag is er ook drama in het verhaal. In de namiddag is er een vrouw van ca.70 jaar aan het fietsen. Ik had haar al eens voorbijgestoken en na een dorp reed ze opnieuw voor mij. Ze was dus vertrouwd met de straten. Toen ik dan nog die foto maakte met de burcht op de heuvel, moest ik haar voor de derde maal voorbij. Ik ben toen naast haar gaan rijden en vroeg of er in het stadje ook koffie met iets zoets was. Zij legde het uit en we raakten aan de praat. Toen ze wees naar de mooie gerestaureerde hoeve waar ze woonde volgde er nog een bochtje voor ze thuis was. En daar op straat lag ze: unsere Katze, oh schade toch zei ze nog. Ik heb het mens alleen moeten laten met haar verdriet en toen ik nog eens omkeek had ze de kat in de ene hand en de fiets in de andere. Ik heb vandaag ook nog veel restanten gezien. Ik ben nog langs 2 "geschleifte dorfen" geweest. Dorpen die te kort op de grens lagen en door de Oostduitsers op een halve dag ontruimd zijn en daarna door de Russen met zwaar geweld met de grond gelijk gemaakt zijn. Ik had gehoopt tot in Bad Rodach te geraken. Maar ik ben 5 km vroeger in Gauerstadt gestrand na 85 km en 450 hm. Ik stond hier te kijken bij een "landgasthof" dat niet op mijn kaart stond. Toen een van de diensters buiten kwam en op mijn vraag op Wifi bevestigend antwoordde, heb ik niet getwijfeld en ben gestopt. Het was toen al bijna 5 u. O ja, die vrouw in traditionele klederdracht onderweg. Opeens kwam ze het straat op. Op mijn vraag of ik een foto mocht nemen van antwoordde ze: MOMENT BITTE. Ze friemelde wat aan haar kleed en hing alles zoals het hoort te hangen en zei "fertig". En ik drukte af, al had het van iets korter bij gemogen. Nu voel ik dat er zijn die hierop willen reageren; mij niet gelaten maar hou het netjes aub. Ik ben ook verbaasd dat het lichaam nog zo goed mee wil en ook de fiets is nog ok, al is de achterste rem niet optimaal. Ik ga het voor vandaag hierbij laten en groet U allen,
met de schnaps in de hand, tot morgen hopelijk. Marcel
Inderdaad, zo diep zit ik al. Volgens mijn road-boek moet ik vanaf hier nog 285 km tot de Tsjechische grens.
Onderweg vandaag viel mijn oog toevallig op de totale tripteller van de gps die op 1400 km rond stond. Zie foto bijgevoegd.
En vandaag was weer een schitterende fietsdag.
Zoals altijd op tijd opgestaan en al om 8u40 vertrokken. En al onmiddellijk de ondergelopen vallei verlaten via een zijvallei. Tegen een uur of 10 zat ik in een totaal ander landschap; perfecte fietspaden doorheen de Rhon.
Aan het hotelletje waren deze morgen nog 2 jongens aan het optuigen die in tegengestelde richting reden. Zij gaven mij extra moed door te zeggen dat het voor mij nu ging beginnen; bergen.
En tegen 13u ben ik begonnen aan de klim over de top van de helling die mij nog scheidde van Fladungen. Ik ben begonnen op 250 m en moest over 830 m.
Ik heb vandaag ook terug het eigenlijke traject gevolg; onverhard en door bossen. Eens boven heb ik nog een stuk over een modderig wandelpad gereden om te komen wat ze hier "heimatsblick" noemen. Ik heb er een paar panoramafotos genomen. Dan heb ik mij naar beneden gestort (goede remmen, weet je nog) om hier in Fladungen te eindigen om 16u15.
Ik moest hier wel stoppen omdat er de eerste 20 km geen slapen meer was.
Ik had 68 km op de teller staan met 870 hm.
Ik ben onderweg in Geisa nog naar een museum geweest "haus auf der Grenze"(googelen). Ik ben er nog aan de praat geraakt met een bus gepensioneerde Vlaamse militairen die er ook op bezoek waren. Bij Point Alpha heb ik ook nog lang gestopt. Ook hier kan je op googelen.
Vandaar dus wat weinig km.
Morgen moet ik 90 km doen om kans op een bed te hebben ondanks dat ze weer slechter weer geven. Het is trouwens nu (21u) al aan het regenen.
Het Wifi hier is erg zwak, maar probeer de tekst er door te krijgen.
De fotos heeft wel 1,5 uur gekost, maar ze zijn er wel.
Dus hopelijk morgen vanuit Bad Rodach. Ik ga proberen om 8u30 weg te zijn.
Iedereen gegroet, Het heeft niet mogen zijn; 1 mooie dag en nu terug in de regen. Ik ben zoals elke dag om 6u30 opgestaan en toen zat het al goed fout. Om 9u15 ben ik dan vertrokken, alweer in complete regenoutfit die ik zelfs onderweg nog uitgebreid heb. Tijdens mijn traditionele koffiepauze na zo een 35 km heb ik van de waardin 2 dunne plastic zakken gekregen die ik over mijn sokken aandoe en dan in de schoen stap. Zo kan ik mijn voeten tenminste droog houden. Ik heb het 77 km uitgehouden en onderweg heeft het misschien een half uurtje niet geregend. Ik ben dan gestrand in Philippsthal a/d Werra tegen een uur of half vijf. Ik kan bij dit weer niet langer rijden omdat ik nog behoorlijk wat werk heb na zo een dag als vandaag: alles op kapstokken, alle tassen in de douche afwassen omdat ze onder de modder hangen. Ik heb gelukkig weer 3 radiatoren die compleet vol hangen. Dus morgen is alles weer droog en ga ik weer verder. Opgeven staat niet in het woordenboek, al moet ik nog 5 dagen in de regen rijden. Daarna komt de fiets aan de beurt en tussendoor heb ik mezelf ook opgefrist. Ik wil even vermelden dat ik nog eens een volledig frisse avondoutfit aangetrokken heb, de ondefbroek inclusief. Jaja, Schiesser nr.3 is gisteravond gedumpt en is waarschijnlijk al onderweg met Veolia. En ik kan nog wat royaler zijn, want ik heb er nog 2 die van het thuisfront gedumpt mochten worden. En die rivier, ja die heeft zijn kuren nog steeds. Ik fiets de Werra stroomopwaarts en al vlug na de start werd de vallei enger zodat de fietspaden ook hoger lagen. Daarna werd de vallei weer breder en de problemen groter. Ik heb een paar keer door 10cm water gefietst en weer een aantal keren moeten omdraaien en over de weg moeten rijden. Ik heb bewust niet onverhard gereden om er niet te modderig uit te zien. Gelukkig kan ik morgen na de start deze vallei verlaten om in de vallei van de Ulster verder te moeten. Op de fotos is te zien hoe kritiek de toestand hier op sommige plaatsen was. Ik ben ook een aantal kaliummijnen gepasseerd. Wordt opgehaald 800 m onder de grond maar geeft een berg afval waar onze terrils molshoopjes tegen zijn. Monte Kali noemt die afvalberg bij Heringen. Misschien kan iemand de link naar de fotos eens bezorgen aan Guido V-3520, die is hier ongetwijfeld meer geweest. Ik heb voor de zoveelste keer ook Wifi. Eerst was er geen gastentoegang, maar toen de truck met het afgepeigerde gezicht weer werkte, heeft de juffrouw me de code van hun netwerk gegeven. Ik moest dan ook beloven geen domme dingen te doen en heb dat op mijn communiezieltje ook gedaan, al kreeg dat woord niet in het Duits vertaald. Vandaar weer Wifi, hoera. En mijn kartonnen doosje is blijkbaar nog steeds niet aangekomen thuis. Ik heb de sprookjesprinses nog eens gemaild. Zoals ik al verteld heb verzamelde ze alle spullen over sprookjesfiguren. Of het moet zijn dat ze in mij een sprookjesprins zag en dat ze nu in mijn Vaude afritsbroek rondloopt en mijn remblokken in haar etalage liggen heeft. Zo, ik heb gerekend dat ik nog een 350 km moet en aangezien het weer zo blijft zullen het nog een 5 fietsdagen worden. Ik ben niet zinnens nu nog een rustdag in te lassen. Binnen een dag of twee ga ik een ticket retour kopen. Ik ga deze extra lange bijdrage hier afsluiten en hoop tegen beter weten in op: BETER WEER
Het zag er al beter uit toen ik deze morgen het raam open deed; het regende eens niet. Het zag er nog grijs uit en zo een 12 gr. maar het beterde zienderogen, nadat ik om negen uur Heiligenstadt verliet. En ja hoor, het zonnetje was daar weer. Mijn dag kon niet meer stuk; ik had na meer dan een week terug zon en bovendien had ik ook terug goede remmen. Ik had gisterenavond, bij zo een donker half litertje, het traject van vandaag nog eens doorgenomen. Eerst 15 km vallei, dan 20 km redelijk heuvelachtig om aan te komen in de vallei van de Werra. Dit wordt een dag van minstens 100 km, had ik even vlug gerekend. Want met goede remmen kan ik het geheel in de afdalingen de vrije loop laten. Het was een heerlijke dag;ik heb in korte broek gefietst en in Poolse outfit. Alleen de kleuren zijn een beetje minder strak afgelijnd dan vorige week. Aan het weer heeft het niet gelegen, want ik ben maar 88 km ver geraakt. Het lag aan de 50 u onafgebroken regen. Toen ik in de vallei van de Werra aankwam stond ik opeens met mijn voeten in het water; 3x zo breed als normaal was die rivier met water tot in sommige huizen. En het ergste was dat de fietspaden overstroomd waren. Ik ben meerdere malen na een aantal km moeten omdraaien of me een weg door het woud zoeken. En fantastisch om te zien hoe lange afstandsfietsers, als ze mekaar kruisen, zonder teken of zonder roepen, vanzelfsprekend stoppen. En over de kaart gebogen aan mekaar laten weten waar wel en waar niet te fietsen viel. Minder plezant is als je niet anders kunt dan uitwijken naar de rijksweg die door de vallei loopt, waar vrachtwagens je tegen 90 km/u voorbij razen. Ik ben in Treffurt a/d Werra gestrand na 88 km en 450 hm zo tegen een uur of vijf. Ik heb nog even getwijfeld of ik niet in de tent zou gaan bij dit mooie weer, maar de voorspellingen voor morgen zijn weer een stuk minder. Ik heb dus gekozen voor een bed met zicht op de vallei en voor het avondmaal op het terras onder een nog steeds lekker zonnetje. Ik ben daarna te voet , zo een 800 m , naar het stadje gegaan, en me daar getrakteerd op een amaretto ijsje en een cappuccino; dat allemaal om de wedergeboorte van de zon te vieren. En echt waar, dit was mijn eerste ijsje in 15 dagen, dat hoorntje in Greifswald niet meegerekend. Ook het ijs heb ik nog buiten gegeten maar, bij het terugkomen was de lucht alweer aan het dicht trekken. Hoe dan ook, dit dagje zon heeft me ongelofelijk deugd gedaan en na enige berekening blijkt dat ik morgen tegen de middag aan het laatste kwart van mijn tocht begin. Ik heb er ook nog een foto van een nagenoeg splinternieuwe Trabant bijgedaan; je ziet er heel sporadisch nog eens eentje, maar deze was wel in een super staat met schuifdak en al. Ik heb vorige week zelfs nog een halve gezien; een heel knappe vakman had hem in lengterichting doorgeslepen, er ca. O,8 meter tussenuit gehaald en met een ongelofelijke precisie weer aan mekaar gezet. Het wagentje was nog 1 zetel breed en moest dienen als reclamebord voor een imbiss(eetkraam). Maar door de ingreep stonden de lampen zo dicht bij mekaar, dat de voorkant er uitzag als een smoeltje met bovendien zo een droevige blik uitstralend, alsof het wou zeggen: doorrijden aub, het is hier echt niet om te vreten. Ik ga de tekst nu doormailen naar 3520. Het is tennis in Parijs, dus Anita 3520 is zeker paraat. Ze is volgens mij naar de herhaling van de herhalingen aan het kijken. Wat zou een mens toch wel doen zonder secretaresse op de maatschappelijke zetel. Ik ga het hier bij laten en groet U,
