Zoals al eerder vermeld was 2012 een echt rampjaar. Bij de overgang zag alles er nog rooskleurig uit. Ik kreeg een kindje, een droom die in vervulling ging!

Maar Bridget Jones vatte het ooit prachtig samen: “It is a truth universally acknowledged that when one part of your life starts going okay, another falls spectacularly to pieces.”

Dit is mijn verhaal van 2012:

In januari was ik dus 6 à 7 maanden zwanger en ik werkte in een hogeschool. De nieuwe directeur had er – in samenspraak met de nonnetjes die er nog steeds verblijven – besloten dat zwangere vrouwen een last waren. Daar zat ik dus met een positief evaluatiegesprek én een degradatie. Probeer die twee eens te rijmen? Uiteraard had het niets met mijn zwangerschap te maken, zei hij…

In februari mocht ik mijn bureau ontruimen voor mijn degradatie-plaats. Daar had ik géén werk. Ik zat op een nieuwe dienst, maar die trad pas vanaf september in werking. Hoe ironisch toch!

In maart liep ik echt op mijn laatste zwangerschapsloodjes. Ik begon heel wat last te krijgen van allerlei kwaaltjes, maar probeerde zo lang mogelijk te werken Mijn directeur besliste er anders over. Ik werd opnieuw bij hem geroepen. Deze keer verkondigde hij mij het einde van mijn contract. Uiteraard niet op staande voet, want dan overtrad hij een aantal regeltjes. Nee, na mijn zwangerschap mocht ik nog voor één maand terugkomen. Hoe genereus van hem! En ook deze keer had mijn zwangerschap er niets mee te maken. Het was een “budgettair” probleem.

Met dit nieuws ben ik begin april bevallen van het prachtigste kind ooit. Het kostte me 20 uur arbeid, maar hem aanraken maakte alles goed. Ik wist toen nog niet wat me boven het hoofd hing. Twee weken later lag ik nog steeds in het ziekenhuis. Ik was twee curettages rijker, volgepompt met 11 zakjes bloed, en had een ambulance-ervaring om u tegen te zeggen achter de rug.

In mei was ik dan eindelijk thuis, maar kon ik amper voor mezelf, laat staan voor een kleintje zorgen. Ik was totaal verzwakt. Juni en juli waren relatief rustige maanden. Ik ben min of meer op mijn positieven kunnen komen.

Eind augustus moest ik dan terug naar die hogeschool. Mijn bureau was door iemand anders ingenomen – die blijkbaar mijn opvolgster was. Mijn PC was in beslag genomen. Er was voor mij geen werk, geen plaats. Enkel mijn aanwezigheid was vereist. Zo heb ik nog een hele maand op die fantastische hogeschool gezeten.

Eind september was die vreselijke periode eindelijk achter de rug. Ik kon me volledig toeleggen op het solliciteren. Ware het niet dat die hogeschool mij eigenlijk niet kon missen! Eind oktober beloonden ze me zelfs met een extra wedde – voor de maand oktober weliswaar. Raar toch als mijn contract stopgezet werd omwille van budgettaire redenen?

In november had ik een geweldige werkaanbieding. Ik was in de zevende hemel! Helaas heeft die geweldige directeur van die fantastische hogeschool roet in het eten gegooid. Hij beweerde dat ik loog in mijn CV. Ik heb de zaken gemakkelijk kunnen weerleggen, maar die werkaanbieding was ik kwijt.

In december ben ik het jaar met een aantal mislukte sollicitaties uitgebold.

2012 was geen hoogvlieger. Mag het in 2013 een beetje beter gaan, aub?