ik had een kind een vrouw en overspel ze wil niet dat ik het verhaal vertel ik liep me vaak te vervelen wandelend tussen hoeren in hun bordelen m'n dochter rijdt al met de fiets m'n vrouw zei jij weet nooit van iets. ik zei ik trap het af.
die vrouw maakte t leven tot een hel van de dag sinds dat geboorte spel maar als reiziger kan ik ook wel leven ik ben een boek, ik ben weer onbeschreven nu dans ik weer en ik zwem weer naakt tijd heeft nog nooit zijn loop gestaakt ik zet m'n hoedje af.
** mensen denk aan u jeugd! denk aan hoe het ooit zover kon komen mensen doet het geen deugd?! soms terug te denken aan al die mooie dromen... naar huis ga ik nooit meer! ik heb geen spullen op te halen en soms doet het wel zeer maar met spijt zal ik je nooit meer betalen. **
ooit zong daar die mooie jonge stem plots werd dat een vergeten requiem en al wat voortleeft zijn die eindeloze plaatjes met magneet of plakband of met gaatjes die belanden dan in een oude blikken doos naast mijn rustig marmer ziet men dan enkel nog een roos.
love grows everywhere she goes she makes you do the crime and on top lets you sit the time but she won't wait for you outside those doors she doesn't have a heart, it's a rock but she aint got no roll being with her is like walking into jail and still be out on parole
i'll tell you about a girl we all have known I heared heavens saxophone and i could hear her moan she had no adress and she did what she liked best her big eyes where heavenly blue and so was my love, i tell you so once upon a time we walked together for a wile. she seduced me with that bright and untrue smile
once day she just had to go, she packed and then she smashed my soul i never cried but sure never smiled when i heared her name again i had the blues, till one day i heared at the one o'clock news about her death, at a crossroad she died. since that day i stop for every red light!
so out there at one of those lights i realy lost my soul and my heart, i was realy unstylish, it was rock 'n roll this litle girl had that smile she was the queen of the town i would travel the world for her, if i only knew how just to see that smile one more time and again now i don't think about past or future anymore i was lost out at sea but finaly found my shore.
In tijden lang geleden, dit wil zeggen
ver van 't heden.
Werd de oorlog om ultiem geluk meerdre malen hard gestreden.
Nu vandaag, de tijd van 't heden lijkt de strijd finaal gestreden.
Nu int heden wordt ultiem geluk iets van 't duister verleden.
De kat vangde de muis die wou geen kaas
't was ergens rond de tijd van een chocoladen haas
wijlst tweemaal toe gesmeten 't aantrekkelijk aas
werd geest subtiel weer lichaam baas.
Drink niet meer dan 's mans geest aan of tellen kan
want buiten ruis broedt zij weer op verleidelijk plan
hoewel gezegd, niet gezwegen zij misschien niet begrijpen kan
blijft verlichte geest allicht nog steeds in 't lichaam van een man
Ooit geweest maar nu niet meer zag hij 't pad nog in het licht
viel de nacht met harde klap, ziet de maan hij dicht
vangt de gedachte houdt het beeld, steeds vrouw zonder gezicht
hoewel gedacht aan beterschap meermaals toch gezwicht
't Pad in 't lich verloor aantrekkelijkheid en onuitputtelijke kracht
zodoende werd 't pad enkel verlicht door de zinnen van de nacht
hoewel 't idee van achterlaten soms beangst toch altijd 't gedacht
van ver gezworven met verhalen dan ochtenlicht hij lacht.
het landschap langs de
schelde is levenloos, winters en koud
twee mensen stappen samen
langzaam langs de paden
het landschap langs de
schelde is levenloos, winters en koud
de een heeft nog steeds de
waanzin van een vlinder niet geraden
van sommigen die daar
wonen zijn de harten jammerlijk bevroren
de wreedheid knaagt nog
steeds aan de ander z'n gedachten
van sommigen die daar
wonen zijn de harten jammerlijk bevroren
gis niet langer, laat ons
een gouden vriendschap niet verkrachten
weldra zullen alle kleuren
onder naargeestig wit worden bedolven
twee honden blaffen
weerzinwekkend, prediken de vlucht
weldra zullen alle kleuren
onder naargeestig wit worden bedolven
de vlinder mag niet
vliegen of hij gaat verloren in een gerucht
Godfried de gebaarde en Piet Piet de kunstenaar-Deel 1
Kruistocht in
pietenbroek.
Dit is het verhaal over
een queeste, een kruistocht. Ik zal u vertellen hoe Godfried de
gebaarde en Piet Piet de kunstenaar hun avontuur begon, eindigde en
daartussen soms wel goed verliep. Vooreerst nog een woordje uitleg,
Godfried wordt de gebaarde genoemd omdat hij de trotse bezitter is
van baardgroei niet omdat hij net door zijn moeder ter wereld was
gesmeten. Lees hier het verhaal!
Op een duistere nacht
ergens in december bracht de weg Godfried de gebaarde tot bij Piet
Piet de kunstenaar. Nadat hij zijn dwerg combi veilig in
parkeerhouding had gezet stapte hij vol zelfvertrouwen naar de
voordeur van Piet Piet. Omdat Piet Piet hem vlug tekens deed niet aan
te bellen, ging Godfried zonder bellen richting achterdeur. Geen van
beiden wist dat het vervolg van deze avond een gedenkwaardige strijd
zou worden. Na het uitwisselen van de gebruikelijke
beleefdheidsformules stapten ze beiden naar de dwerg combi om er
vervolgens in te gaan zitten. Wat volgde was een helse tocht.
Kilometers en kilometers moesten zij reizen om in het beloofde land
te geraken. Terwijl de scatman door de speakers knalde zetten zij aan
richting Melsen, Vurste en net niet Gavere. Vlak voor Gavere kozen ze
voor een iets meer oostelijke richting die hen naar Eke zou voeren.
Eens Eke achter hen lag leek het hen een goed idee om naar de Pinte
te gaan, die naam sprak hen namelijk nogal aan. Omdat een reis nu
eenmaal stoerder wordt per afgelegde kilometer leek het hen een goed
idee om eerst nog vijfentachtig en een halve keer rond te rijden voor
ze uiteindelijk nog niet zouden zijn waar ze wezen moesten.
Uiteindelijk bracht de dwerg combi met de kracht van iets meer dan
twee paarden en het gewicht van een verse biefstuk hen in een duister
oord waar een heuse schedelbreuk hen niet meer opwachtte.
Bij aankomst bleek dat
Anne Frank ook uitgenodigd was, zij zou voorgaan in schizofrenie en
zo trachten om een veertig tal dolende zielen terug naar de wereld
der dwazen te krijgen. Godfried de gebaarde,
pas op bij het wildplassen want uw schoenen absorberen zei Piet
Piet nadat Godfried hem had meegedeeld dat er iets zat te nijpen.
Vreest niet, Piet Piet is een aangename pintelier maar heeft soms
moeite met de perceptie van woorden. Piet Piet, we zijn in het
beloofde land, hier zit de heilige geest in een flesje en kan niets
ons nog gebeuren wierp Godfried welbespraakt terug. Wanneer
Godfried, Piet Piet en Anne Frank aan de poorten van de geestrijke
stad aankwamen werden zij daar begroet door een engel met haren als
scheepstouwen. Deze engel begroette haar gasten met een kuise kus en
zorgde er zodoende voor dat de neus van Piet Piet geprikkeld werd
door een aangename geur van vrouwelijkheid. Nu deze begroeting
gedateerd was werd het tijd om het rijk der heiligheid binnen te
treden. De poorten gingen open en een bordje waaruit af te leiden
viel dat in deze stad niet gerookt mocht worden vertelde Piet Piet en
Godfried dat ze af en toe de veilige vesting eens zouden moeten
verlaten. Toen Godfried en Piet Piet met volle wapenrusting de
herberg van de stad binnenkwamen zagen zij dat deze stad bevolkt werd
door een bont allegaartje van engelen en bengelen allen smachtend
naar een geestrijk vocht. Toen een keukenprinses verleidelijk naar
Piet Piet lachte en hem vroeg of er achter hem diepe borden stonden
begon de eerste bloedige strijd tussen woorden en begrijpen. Piet
Piet draaide zijn lijf een lenden om de situatie achter zijn
achterwerk te inspecteren, te interpreteren en vervolgens de
keukenprinses te informeren. neen, achter mij staat een kast
was waarschijnlijk het meest nutteloze antwoord dat ooit kon gegeven
worden, daarmede dat het ook zo geschiedde.
Na een geestrijk tijdje
bleek dat Godfrieds eetlust toch te stillen viel. Het lijkt mij
een prettig idee om een vreemde eens een geschenk te sturen, denk je
ook niet Piet Piet? bracht Godfried met zijn zoetgevooisde stem
geheel out of the blue te berde. Dat lijkt mij inderdaad een mooi
gebaar, gebaarde antwoordde Piet Piet. En zo geschiedde het dat
Godfried haring naar een onbekende schone deerne stuurde. Deze
bewuste deerne was zo gelukkig met het geschenk dat ze alle kleuren
van het spectrum zag, behalve zwart want dat was blauw. Maar dat is
een ander verhaal en hier niet aan de orde. De haring werd vis en de
tijd verstreek langzaam en gezellig. Toen Piet Piet gezellig met
zichzelf zat te mijmeren over het feit dat deze engelen allemaal best
knappe grieten waren bereikte hen plots zeer droevig nieuws. Een
heilige kartoffelduitser en zijn volgelingen, die die avond in de
herberg zouden komen spreken over marginale dansclubs, zouden nooit
meer ergens kunnen spreken. Zij waren namelijk het slachtoffer
geworden van een zelfmoordaanslag met een bompaard. Het beest in
kwestie was een gekregen schimmel die dus nooit in de bek gekeken
werd, zodoende had het twaalf kilo semtex kunnen consumeren en
vervolgens laten exploderen. De engelen gelastten dat deze heilige
kost wat kost de zesenveertig min één bengelen moest bekeren tot
het spanken van chiropietjes. Godfried en Piet Piet wisten meteen dat
hun lange tocht niet vruchteloos zou eindigen. Nadat Anne Frank zich
had opgesplitst in al haar vrouwelijke en mannelijke dubieuziteit
gingen ze met z'n vieren naar het ondergrondse rijk van de geestige
en barmhartige maar vooral dode heilige. Aldaar namen zij de
gedaantes van de overledenen aan en bereidden zich voor op een
zwartgallig bestaan.
Godfried de gebaarde, Piet
Piet de kunstenaar en Anne Frank bekeerden de bengelen met gemak en
zonder zorgen. Piet Piet beleefde het hele gebeuren zonder schaamte,
zonder spijt maar vraagt zich nog steeds af en toe af hoe engelen hem
bezien. Hijzelf vindt vooral de vrouwen onder de engelen de moeite
waard hoewel, heer Meidoorn hem een uiterst sympathieke
excentriekeling leek. Piet Piet! Denk aan onze queeste! We zijn
hier niet in Sodom of Chomora! riep Godfried de gebaarde plots
uit. Piet Piet werd wakker uit zijn overpeinzingen en deed alsof hij
helemaal niet aan het staren was geweest toen deze wijze woorden van
Godfried zijn oren bereikten. gij hebt gelijk heer Godfried, ik
zou zelfs durven stellen dat het tijd wordt onze reis verder te
zetten om zodoende de verlossing van bekrompenheid volledig te kunnen
ervaren zei Piet Piet. Op aanraden van Godfried tooide Piet Piet
zich in feestbroek opdat hun verdere reis aangenaam en gezellig zou
worden. Doch, de engelen lieten hen niet zomaar gaan, het was een
eeuwigheid geleden sinds zij interessante reizigers over de vloer
hadden gehad. De engelen wouden weten wat het verhaal van Godfrieds
en Piet Piets verleden was. In een vervlogen en vergeten tijd
heeft hij mijn lief afgesnoept, sindsdien zijn we zo goed als
vrienden vertelde Piet Piet vlot en kort.
Voor een gefrustreerde en
gezellige wijze hen van zwartwerken zou kunnen betichten zetten de
twee Kruisvaarders hun tocht verder. Hun verdere reis zal hen
over bergen en over dalen voeren, tot in het Melle westen. Maar dat
is een verhaal dat nog moet worden geschreven, hoewel het wel reeds
geschiedde. Ga in vrede, medereiziger,
en laat het etiket op een fles nooit hangen waar het hing.
